Hoofdstuk 1: De ruines van Midgar

Het is nu al 20 jaar geleden dat Cloud en zijn vrienden de wereld gered hebben van 3 grote kwaden in de wereld. Ten eerste de corrupte organisatie Shinra die in Midgar gelegen was, Sephiroth die beïnvloed was door het buitenaardse wezen Jenova en tot slot de Meteoor die doormiddel van de zwarte materia door Sephiroth is opgeroepen. Maar door dit te doen hebben ze een grote opoffering gemaakt. Aeris had haar leven gegeven om de ultieme witte materia te activeren en zo Holy gebruiken om de meteoor te stoppen en de wereld te redden. De wereld was gered maar niet door Holy door de levenstroom die tot leven kwam. Maar Midgar was niet bespaard gebleven en helemaal verwoest door de Meteoor. Cloud en zijn vrienden gingen eindelijk hun eigen weg voor hun langverwachte rust in de wereld nu Shinra en Sephiroth weg zijn maar wat ze niet weten is dat een nieuw en groter kwaad plannen aan het maken is voor een nieuw tijdperk van duisternis.

In de ruines van Midgar waren twee figuren op rooftocht in de stad.

"Hé, Lars moeten we dit echt doen ik krijg de kriebels van deze plek", zei de grootste van de twee. Hij had blond haar, helder groene ogen en een baard van drie dagen. Hij had een blauw groen gestreepte shirt met daarover een bruin vest, losse blauwe broek en zwarte leren stapschoen aan. De andere persoon was een kop kleiner. Hij had donker bruin haar, Bruine ogen en een geschoren gezicht. Deze had ook een shirt aan maar dan effen rood met daarover een vest, een losse zwarte broek en zwarte leren stapschoen aan.

"Ja, Dion, dit is nodig als we in de bende van Daron willen aanvaardt worden", zei Lars tegen zijn collega.

"Door hier in het hoofdgebouw van Shinra te gaan zoeken, bewijzen we dat we lef hebben en misschien vinden we ook nog wat Gil maar eerst moeten we wel bewijs hebben dat we hier geweest zijn en die vinden we wel in het hoofdgebouw."

Dion was niet gerustgesteld door het antwoord van zijn collega. Hij wou ook graag bij de bende van Daron horen maar dat ze daarvoor zoiets extreem moesten doen begreep hij niet. Er gingen veel geruchten rond deze plek nadat het vernield werd, namelijk dat het hier spookt en soms zien mensen in nabijgelegen steden licht schijnen of lawaai. Sommige mensen denken ook dat het gewoon monsters zijn die aan schakelaars komen in de stad en zo de lichten aan en uit zetten en andere denken dat het mensen zijn die daar experiment doen. Maar telkens dat er iemand op onderzoek ging kwam de persoon niet meer terug.

Dion pakte zijn staf in aanslag dat hij op zijn rug had bevestigd voor het geval dat de stad door monsters bewoond werd. Hoewel hij niet weet of het veel effect zal hebben vanwege dat hij niet veel monsters tegen het lijf is gelopen buiten Midgar en zelf was hij ook geen vechter. De monsterpopulatie is extreem uitgedund na de val van Shinra en Midgar waardoor het nu nog zelden is dat er een monster alarm is.

De twee zijn door het puin van de plaat aan het banen nu deze naar beneden gevallen was. Midgar bestond uit twee delen, de stad op de plaat voor de rijken en de stad onder de plaat voor de schooiers. Door de meteoor zijn al de steunpilaren van de plaat vernietigd waardoor de plaat naar benden viel op de benedenstad en iedereen verpletterde die daar nog was.

De twee vonden nergens teken van leven dus de theorie van monsters zal al niet waar zijn nog die van mensen ofwel moesten ze zich voor hen verstoppen.

Toch bleven ze uiterst waakzaam terwijl ze zich door het puin een weg banen naar het hoofdgebouw.

"Zeg, Lars zijn we er bijna zodat we dit kunnen afhandelen", zei Dion die zeer ongeduldig begon te worden.

"Ik denk nog een klein stukje als we niet teveel tegengehouden worden door dat puin", zei Lars die ook de kriebels begon te krijgen van deze plek maar dat toonde hij niet.

De twee gingen steeds maar dieper en dieper de stad in en keken rond dat ze niets waardevol zagen liggen. Maar hoe diepen ze gingen hoe meer ze het gevoel kregen dat ze terug moesten keren.

Opeens hoorde Dion iets achter hun en liet bijna zijn staf vallen van het verschieten.

"Lars," fluisterde hij.

"Ja, wat is er nu weer", zij Lars die een beetje gefrustreerd geraakte van Dion.

"Ik hoorde iets achter ons, ik denk dat iemand ons besluipt", zei Dion die angstig heen en weer keek.

"Je zult het je gewoon verbeeld hebben, kijk er is niets", Zei Lars die naar de aangewezen plek ging.

"Nee, ik hoorde echt iets, ik zweer het", riep Dion die een beetje kwaad werd.

"Er is hier niets Dion dat zie je nu toch ook, misschien heb je gewoon wat gekraak van hout gehoord of iets dat naar benden viel", zei Lars die zijn vriend bedaard voordat hij een paniekaanval krijgt en zichzelf ook niet de stuipen op het lijf jaagt.

Dion knikte uiteindelijk en ging verder met Lars door het puin.

Na enkele uren kwamen ze bij een treinstation. Er stond een bordje dat half scheef stond en bijna onleesbaar vanwege het stof, het had een vervaagde rode rand en blauwe achtergrond. Lars ging naar het bord en veegde het af. Op het bordje stond:

Station van Sector 8

Trein stopt in Shinra hoofdgebouw en reactor sector 8

"Hé, Dion als we deze treinspoor volgen komen we bij het hoofdgebouw aan", riep Lars opgewonden.

Dion had geen aandacht hij keek de hele tijd rond met zijn staf klaar verwachtend op een aanval.

"Hé, hoorde je me we zijn er bijna", riep Lars nog een keer maar nu een beetje kwaad.

Dion schrok zich en draaide om naar Lars. "Euh, ow sorry ik was er met mijn gedachten niet bij. Wat zei je", zei Dion die nog altijd een angstige blik had.

"Zeg man kalmeer toch is, er is niets, er leeft niets in deze ruines", riep Lars.

"Ja, je zult gelijk hebben maar ik heb steeds het gevoel dat we bekeken worden."

"Kom Dion als we deze sporen volgen zijn we bij het hoofdgebouw, hoe rapper we daar zijn hoe sneller we hier weg kunnen."

Dion knikte en ging samen met Lars het spoor op om zo naar het hoofdgebouw te gaan. Het duurde nog een tijdje voor ze aan het hoofdgebouw aan kwamen maar toen zagen ze het. Het was nog voor een groot deel intact alleen de ramen waren volledig aan diggelen en het bovenste gedeelte was volledig weg, alsof het eraf geschoten was.

De twee gingen naar de ingang maar Dion bleef nog altijd met het gevoel dat ze bespioneerd worden en soms dacht hij zelfs schaduwen zien te bewegen vanuit zijn ooghoeken maar wanneer hij keek was er niets.

Ze waren alle twee in de hal. Links en rechts van hen stond een balie, wat verder stond er langs de rechtse kant twee liften en langs twee kanten een brede trap naar boven. De twee trappen konden ze niet beklimmen want deze waren vernietigd dus ging Lars naar de liften met de hoop dat deze nog werken maar dat was natuurlijk niet het geval. Dion ging in het midden van de hal staan en keek wat rond. Wat verder in de hal stonden ook nog auto's of wat het toch moest voorstellen tentoongesteld en daarachter waren ook twee liften.

"Zeg, Lars misschien werken die wel", riep Dion terwijl hij naar de twee liften wees.

De twee gingen en stapte in de lift.

"Met hoop van zegen", zei Lars en hij duwde op een knop. Er gebeurde niets waardoor de twee een ontmoedigde zucht liet. Ze wilden juist de lift uitstappen tot die begon te kraken. "Zou hij Dion toch werken", zei Lars hoopvol.

De lift kwam in beweging maar in plaats van naar boven te gaan ging hij naar beneden en niet zo traag ook, de kabels waren doorgeknapt waardoor de lift viel.

De twee schreeuwde het uit terwijl ze naar hun eindlot gingen. De lift kwam met een knal eindelijk tot een stop.

Dion opende zijn ogen en zag dat Lars naast hem bewusteloos lag.

"Hé, Lars wordt wakker we hebben het overleefd", riep Dion terwijl hij Lars schudde.

Lars kwam bij en wreef met zijn hand op zijn voorhoofd.

"Yikes, da gaat een serieuze buil worden denk ik", zei Lars terwijl hij wankelend recht kwam.

"Ben jij in orde Dion", vroeg Lars die naar zijn collega keek.

"Ja, ik ben in orde maar hoe komen we hier nu uit ik weet niet hoe laag we gevallen zijn."

"Misschien moeten we deur eerst is open krijgen."

De twee gingen aan beide kanten van de deur staan en trokken deze met al hun macht open.

Ze keken door de deur en zagen een reusachtige zaal vol computers, onderzoektafels, en cabines.

"Zeg, wat voor een plek is dit in hemelsnaam", zei Dion terwijl die uit de lift stapte en rondkeek.

"Het is een soort van lab denk ik. Dit zal bespaard gebleven zijn van de vernietiging van de meteoor vanwege dat het onder grond lag", zie Lars die ook uit de lift stapte.

De twee keken rond van met open mond naar het ondergrondse laboratorium.

"Dion dit is toch geweldig, als we hier wat spulletjes vinden hebben we het nodige bewijs en misschien vinden we ook nog iets waardevol dat we kunnen verkopen", zei Lars vol enthousiasme.

"Allemaal goed en wel maar hoe komen we hier weer uit want op de lift kunnen we niet vertrouwen." Zei Dion die Lars peinzend aankeek.

"We zullen wel iets vinden onderweg, er zal wel ergens een trap zijn die terug naar boven leid."

De twee gaan verder het lab in, op zoek naar iets waardevol. Ze Gingen eerst naar de computers met de hoop dat ze werken maar het was niets. Ze gingen voort tot bij de onderzoekstafels maar die waren volledig leeg. Wat verder stonden bureaus waar allemaal documenten en dossiers lagen. Ze keken er is vluchtig door maar het meeste van de papieren waren onleesbaar en het gene wat je kon lezen begrepen ze toch niets van.

Ze gingen wat veder en kwamen bij wat cabines aan. De cabines waren genummerd en gingen van 1 tot 100. De cabines waren allemaal leeg maar wel intact behalve de drie laatste nummer 98,99 en 100 deze waar aan diggelen geslagen door iets.

Ze vroegen zich af wat deze cabines konden dienen want ze waren groot genoeg om een mens in te steken.

Ze bleven er niet bij stilstaan en gingen verder. Na nog wat lopen zagen ze een grote koepel van ijzer gemaakt. Vooraan stond er een deur met een rond kijkgat.

"zouden we daar iets kunnen vinden denk je", vroeg Dion.

"Ik hoop het maar want dit is precies het einde van de rit", zei Lars.

De twee kwamen dichter en Dion kreeg er maar een slecht gevoel bij. Iets zei dat ze zo snel mogelijk weg moesten geraken.

Naarmate ze dichterbij kwamen zagen ze dat er letters boven de deur stond.

Wanneer ze dicht genoeg zagen dat er in het groot een naam opstond.

MESSIAS

"Messias wat is dat nu voor een belachelijke naam", zei Lars spottend en ging naar het raampje.

"Euh, Lars ik denk dat we weg moeten, ik heb hier geen goed gevoel over", zie Dion die angstig naar Lars keek.

"Onzin, er zal niets gebeuren dat ding staat hier al 20 jaar", zei Lars en keek door het raampje.

"Wel, wat zie je", zei Dion toen Lars een tijd niets zei.

"Niets, ik zie niets. Het is veel te donker", zei Lars terwijl hij terug achteruit stapte om de deur te inspecteren. Aan de deur was geen klink alleen een groot wiel waar je aan moest draaien. Lars ging er heen en probeerde aan het wiel te draaien maar dit lukte niet zo goed.

"Zeg Dion in plaats van zo te kijken help ook is een beetje", riep Lars kwaad.

Dion knikte en hielp bij het draaien. Het ging moeilijk maar er kwam uiteindelijk beweging in. De deur ging piepend open en een walm van verrotting kwam uit de opening.

"Verdekke, wat voor een geur is dat. Precies dat er iets hier al die tijd heeft zitten rotten", zei Dion die zijn neus dichthield. Lars ging naar binnen en vond een schakelaar naast hem. Hij klikte erop en hier gingen de lichten gelukkig aan zodat ze iets konden zien.

De lichten gingen direct waardoor eerst hun ogen eraan moest wennen. Toen ze hun wat beter zagen keken ze met afgrijzen rondom hun. Overal aan de muren was bloed gesmeerd. De vloer was bedekt met skeletten en rottend vlees van mensen. Dion draaide zich direct want hij moest overgeven. Lars had veel zin om hetzelfde te doen maar hij zag nog iets. Op het einde van de koepel stond een standbeeld of wat er toch op leek. Het was zeer groot en zag er niet menselijk uit. Het lichaam was grijs, het haar stond recht achteruit en was ook grijs, de ogen waren dicht. Het lichaam was bedekt met een soort metaal pak.

"Dion moet je is kijken, ik denk dat we gevonden hebben wat we moeten hebben", zei Lars.

Dion keek om en zag het beeld staan.

"En hoe denk je dat ding mee te krijgen naar boven als we een weg naar boven vinden", zei Dion die vol afgrijzen naar het beeld zag.

"We kunnen ook een stuk meenemen dat is bewijs genoeg denk je ook niet", zei Lars met een glimlach.

"Allé, goed voor mij hoe rapper we dat ding hebben des te rapper dat we hier weg kunnen", zei Dion en de twee gingen langzaam naar het beeld en keken waar ze liepen zodat ze niet per accident op iemand zijn hoofd trappen.

Dion probeerde zo weinig mogelijk naar de grond kijken want telkens dat hij naar de lijken keek moest hij weer overgeven.

Ze kwamen aan bij het beeld en inspecteerde het nauwkeuriger.

Het beeld was zeer gedetailleerd gemaakt precies of het echt was.

"En welk deel ga je pakken", vroeg Dion die nog een beetje groen zag.

"Wat dacht je van het hoofd dat ziet er toch afgrijselijk genoeg uit", zei Lars en kwam dichterbij. Hij wij juist het beeld aanraken toen Dion opeens schreeuwde dat hij achteruit moest gaan.

"Wat bezield je idioot", riep Lars die Dion kwaad aankeek.

"Ga weg daar", riep Dion hem angstig.

Lars zag het te laat, het was geen beeld maar een monster. Het zijn ogen waren opengedaan en glimlachte op een wrede manier alsof het wist dat ze kwamen.

Het wezen strekte zijn armen en greep de jongeman met zijn klauwen vast. Het legde zijn klauw op het hoofd van Lars en liet hem niet los.

Dion die naar het spektakel keek kon niet bewegen van angst.

Toen kreeg het wezen een witte gloei, dat van heel over zijn lichaam naar zijn klauw ging dat de jongeman vast had en dan naar Lars zelf.

Hij sperden zijn ogen wijdopen en viel dan bewusteloos op de grond en kort daarachter viel het wezen ook op de grond.

Dion stond nog altijd vastgenageld aan de grond. Hij durfde niet bewegen uit schrik dat het wezen nog leefde en hem ook zou grijpen.

Lars begon opeens te kreunen en kwam terug recht. Hij keek naar zijn handen en voelden dan aan zijn gezicht.

"Lars ben je in orde", vroeg Dion.

De jongeman keek op en keek recht in de ogen van Dion. Hij kreeg een tweede paniekaanval want de vroeger bruine ogen van Lars hebben plaatsgemaakt voor twee rode beestachtige ogen. Lars begon opeens te lachen en balde zijn vuisten samen.

"Eindelijk vrij uit dat vervloekte lichaam", zie hij op een zware toon die niet van Lars is. "Nu kan ik mij wreken op diegene die mijn levensgezellin hebben vermoord. Ze zullen boeten voor wat ze haar hebben aangedaan!"

Dion stond hem aan te kijken niet weten wat hij moest denken.

"Wi…wi…wie ben jij en w…w…wat heb je met Lars gedaan", vroeg Dion stotterend.

"Wie ik ben mens. Ha jij zou mijn naam nog niet eens kunnen uitspreken maar je kunt mij aanspreken met de naam dat die idioten mij hier hebben gegeven Messias. En wat er met je vriend is gebeurd moet ik spijtig zeggen dat ik zijn geest heb verslonden en zijn lichaam overgenomen."

"wa...wa…wa…wa..", begon Dion weer te stotteren.

"Wat ben ik? Ha ik heb toch genoeg tijd voor ik je toevoeg tot mijn culinaire hapjes dus zal ik je mijn geschiedenis vertellen. Ik ben een wezen van een andere wereld. ik ben hier velen jaren samen met mijn levensgezellin Jenova hierheen gekomen. Wij gingen deze planeet eerst van mensheid verwijderen en dan de planeet gebruiken voor op te leven maar we hadden geen rekening gehouden met een bepaald ras op deze rotplaneet. Namelijk de Ancients, we kwamen zogezegd als vriend maar de Ancients hadden ons plan snel door en wilden ons stoppen. Mijn gezellin had een virus gemaakt voor die verachtelijke wezens zodat deze zouden sterven. Maar sommigen konden het overleven. Dus kwam ik met het plan van de zwarte materia en gebruikte we die om de meteoor op te roepen als een ultiem wapen.

Maar die verdomde wezens hadden een wapen genaamd Holy, de witte materia.

En zo hebben ze de meteoor kunnen stoppen waardoor mijn gezellin en ik gevangen waren voor altijd onder de grond of dat dachten wij. Nadat enkele 1000 jaren verstreken werden ik en Jenova opgegraven door die lui van Shinra maar wij waren te zwak om iets te doen dus lieten we ons gebruikten voor allerlei experimenten. Na verloop van tijd kwamen we van alles te weten over de huidige wereld. De Ancients waren uiteindelijk toch allemaal dood en had plaatsgemaakt voor de mensheid die volop aan het evolueren waren in de industrie en technologie."

Dion wou weglopen maar dit lukte niet, hij werd precies door een onzichtbare kracht vastgehouden terwijl het wezen bleef voortvertellen.

"We werden na verloop van tijd uit elkaar gehaald maar bleven telepathisch in contact. Er weren bloedcellen uit Jenova gehaald en in soldaten gestopt om ze zo sterker te maken. Nu ongeveer 40 jaar geleden gebeurde er iets dat ik nooit zal vergeten. Jenova werd verplaats naar een dorp genaamd Nibelheim en in een reactor geplaatst. Maar haar rust werd verstoord door een man genaamd Sephiroth", zei Messias waardoor zijn rode ogen begonnen te gloeien.

Dion hapte toen hij de naam van de grootste schurk ter wereld hoorde.

"Zo jij kent hem dus, wel hij stormde binnen en noemde Jenova moeder.

Jenova wist dat dit onzin was maar liet zich meenemen door hem denkend dat ze zo vrij zou raken van de vervloekte gevangenis die rondom haar gebouwd was. Ze was vrij maar voor even tot dat die vervloekte idioot kwam opdagen.", zei het wezen en keek woedend aan alsof hij elk moment kon uitbarsten.

"Die soldaat met dat zwaard. Ik weet niet hoe hij het deed maar hij versloeg Sephiroth en vermoorde Jenova erbij ook. Ik wou dan niets liever dan wraak maar dat was toen onmogelijk want ten eerste zat ik ook vast en ten tweede stierf die soldaat bij het doden van Sephiroth. Ik was alles verloren maar toen kwam er een man langs. Zijn naam was Hojo en hij was een nieuw project gestart, namelijk klonen. Ik volgde vol interesse zijn werk. Hij had DNA van het gevecht gevonden en had mij gezellin weer een kans om tot leven te komen. Maar het klonen verliep niet zo vlot in het begin. Klonen 1 tot 69 waren niet zo'n succes maar Hojo gaf niet op en kloonde uiteindelijk Jenova. Jenova was terug maar anders, ze was in staat om uit te breken en een andere vorm te krijgen. Ze nam de vorm aan van de man die haar ooit moeder noemde Sephiroth. Het had wel één nadeel we waren niet langer meer telepathisch verbonden dus wist Jenova niets van mijn bestaan meer maar ik kon haar wel volgen. Het enigste wat ze nog wel wist was de zwarte materia die zich ergens bevond en dat ze die moest gebruiken om de wereld te verlossen van de mensheid zo dat ze een beloofde land kon maken. Dus begon ze haar reis en kwam veel te weten over de wereld. Maar dan was het of een geest voor haar stond. Onderweg was hij er weer, die soldaat met zijn zwaard maar hij was deze keer niet alleen. Ik weet niet hoe het mogelijk was maar hij was vergezeld met een Ancient en een aantal vrienden. Ze liet altijd monsters voor haar vechten want ze was op een missie en had geen tijd voor die onnozelaar. Ze ging verder en kwam dan eindelijk weer bij het stadje waar ze stierf. Ze werd aangetrokken als een vlieg naar een ondergronds lab in het grootse gebouw van de stad. Daar las ze al de boeken die er waren en kwam zo alles te weten wat er met haar gebeurd was. Ze kwam ook iets zeer interessant te weten over die soldaat wat haar later van pas zou zijn

Ze ging verder en kwam uiteindelijk te weten waar de zwarte materia is. De Ancients waren slim en hadden die Materia opgeborgen in een tempel die zou verdwijnen als de materia verplaats werd. Dus zat ze voor een probleem maar wist direct dit aan te pakken. Zij liet sporen na dat ze naar hier kwam waardoor de idioot met zijn zwaard haar volgde. Hij kwam aan met zijn vrienden en waren zo aardig genoeg om die materia uit de piramide te halen."

"Hoe….hoe hebben ze dat Dion gedaan",vroeg Dion die toch een beetje nieuwsgierig geraakt was.

"Bwa, ze hebben zo'n pluizige wezen daarvoor opgeofferd. Maar dat is niet belangrijk de materia was vrij en in de handen van die de idioot. Mijn vrouw kwam vervolgens in de vorm van sephiroth, zij daalde neer en die idioot gaf haar de zwarte materia. Ze was te weten gekomen dat hij ook een kloon was gemaakt uit haar cellen waardoor zij een invloed heeft op hem. En het goede nog is dat zij hem die Ancient heeft laten afkloppen. Maar bon, die Ancient had zo te zien daarachter de groep verlaten en is op haar ééntje vertrokken. Jenova had dit in de gaten en volgde haar maar eerst probeerde zij die soldaat gek te maken met haar de opdracht te geven haar te doden, dat zij gevaarlijk is.

Dit gedaan te hebben volgde ze die Ancients en kwam iets schokkend te weten. Zij had Holy bij haar. Als ze die activeerde was het gedaan met het plan. Ze was van plan Holy te activeren in één van de laatste ruines van de Ancients. Natuurlijk had die idioot haar gevonden en bijna het werk voor Jenova opgeknapt maar die kwam natuurlijk bij zijn zinnen en stopte op het laatste. Maar zoals ze altijd gezegd hebben als je iets goed moet doen doe het dan zelf. Dus kwam Jenova in de vorm van Sephiroth omlaag en doorboorde de Ancients met haar lange Masamune. Dat was al één probleem weg. Ze was dood en Holy was weg, in het water gevallen waar ze er niet meer bij konden komen. Die soldaat had nog niet gedaan met zijn aardige gebaren. Hij volgde Jenova naar de plaats waar wij de eerste keer Meteoor hadden opgeroepen, de plaats die jullie Noordere Krater noemen. Hij volgde haar en gaf dan de zwarte materia aan de echte sephiroth die ronddwaalde in de levenstroom van planeet."

"Levenstroom?" vroeg Dion aarzelend.

"Ja elke planeet heeft een levenstroom waar zielen in ronddwalen. Het is de levensenergie van de planeet. Wanneer iemand sterft gaat deze daar heen.

Sephiroth was altijd speciaal geweest en had een manier gevonden om een vorm aan te nemen in de levenstroom hij kon alleen er niet uit weg. Maar die breinloze idioot bracht de zwarte materia die hij van Jenova terug had gestolen naar Serphiroth en overhandigde het aan hem. Alles ging volgens plan, Sephiroth had meteoor opgeroepen en die soldaat was spoorloos verdwenen. Jenova ging nu gewoon rustig wachten maar kwam iets ergs te weten. Die zwaardvechter was terug gevonden en nog erger was dat zijn ziel vanuit de levenstroom in het lichaam is gegaan waardoor hij herboren was. Hij was sterker dan ooit en kwam met zijn vrienden voor de laatste strijd. Jenova wist dat ze het niet ging halen maar als ze hen lang genoeg bezig kon houden zou de meteoor instorten en had ze gewonnen. Ze versloegen mijn gezellin en doodde daarbij ook nog is Sephiroth in de levenstroom waardoor ze Holy konden laten activeren maar ze waren te laten de meteoor was al veel te dicht en was bezig Midgar te vernietigen. Het enigste wat die soldaat kon doen was machteloos toekijken. Maar er gebeurde iets wat niemand had verwacht. De levenstroom kwam weer tot leven en beschermde de planeet. De zielen kwamen in opstand geleid door die Ancient, zij had haarzelf opgeofferd om dat te kunnen verwezenlijken. Jenova was vernietigd en de meteoor ook en ik bleef achter met wraakgevoelens tot nu. Maar ja, door die meteoor was Shinra er ook niet meer en waren ze mij vergeten en hun laatste 3 projecten", zei Messias terwijl hij in zijn handen knipte.

"Deze drie projecten hebben zeer goed voor mij gezorgd ze hebben mij eten gegeven door mensen hierheen te lokken en ze samen met mij op te sluiten zodat ik op hun zielen kon voeden totdat ik genoeg kracht had om mijn ziel over te plaatsen naar een mens."

Het wezen glimlachte waardoor zijn ogen weer glinsterde en lachte. Dion hoorde gekraak en keek achter hem. Daar zag hij drie personen die alledrie een zwarte mantel aanhadden.

"Dit zijn mijn bewakers, zij hadden mij verteld van jullie komst", zei het wezen.

Dion wist dat het met hem afgelopen was, hij kon niet langs de drie wezen ontsnappen en Messias zal hem doden en ze tot moes slagen met zijn staf zal ook niet veel uithalen want het was 4 tegen één. Had Lars maar naar hem geluisterd dan waren ze hier weg en was dit nooit allemaal gebeurd maar nu hebben ze een kwaad losgelaten die hetzelfde wil doen wat 20 jaar gelden is gebeurd. Hij wenste diep in zijn hart dat hij kon ontsnappen zodat hij iemand kon waarschuwen maar dat zoiets zal nu niet gebeuren het was gewoon het einde.

Opeens hoorde Dion een vrouwelijke stem in zijn hoofd.

Vlucht ik zal ze wel afleiden

Dion wist niet wat er ging gebeuren maar hij liet zich dat geen twee keer zeggen. Hij draaide zich om en begon naar de uitgang van de koepel te lopen.

"Grijp hem, hij mag niet ontsnappen", riep Messias.

De drie klonen kwamen in beweging en wouden hem vastgrijpen maar werden opeens verblind door een licht dat Dion omringde. De klonen krijste het uit alsof het licht hen zeer deed. Dion nam de gelegenheid en liep de koepel uit op zoek naar de uitgang.

"Jullie idioten kunnen jullie nog geen mens aan volg hem, hij mag niet ontsnappen", riep Messias woedend toen het licht weg.

De klonen knikte alledrie en liepen direct de koepel uit om Dion te vangen.

"Idioten, maar dat licht kan niet van hem afkomstig zijn, ik denk dat er een bepaalde Ancient niet kan rusten", zei hij tegen zichzelf op een sissende toon.

Dion is nog altijd naar een uitgang aan het zoeken maar vond niets. Achter hem hoorde hij de klonen aankomen waardoor hij zijn derde versnelling opzette. Hij is terug aan de liften maar zag geen uitgang. De enige zijn de twee liften.

"SHIT, wat nu", riep hij tegen zichzelf.

Stap meteen in de tweede lift

Dion keek nog is rondom denkend dat het iemand zich verborgen houdt maar ziet niemand. Hij volgde de raad van de stem op en liep de lift in. Hij zag dat de lift benden staat wat wel raar was omdat toen ze binnenkwamen allebei boven stonden. Hij dacht er nu niet teveel aan want hij hoorde de klonen dichterbij komen en stapte de lift in. De deur sloot automatisch achter hem en maar goed ook want de klonen stonden nu achter de deur te kloppen en te krijsen.

Dion drukte op de knop om naar boven te gaan maar de lift deed het niet. Hij zat in de val door die vervloekte stem dacht hij. Hij wou de hoop opgeven totdat opeens de lift in beweging kwam en naar boven ging. Dion begreep niet wat er gebeurde maar was blij dat het gebeurde. Hij was boven en de deur ging open waardoor hij naar buiten stapte.

En nu lopen want ik niet veel kracht meer over en hij zal het nu wel door hebben dat ik je h….

De stem hield abrupt op en maakte plats voor een zware kwaadaardige stem.

Zo, jij dacht te ontsnappen mijn klonen komen zodadelijk naar boven en dan ben jij voer voor mij.

Dion begon te huiveren en zette het op een lopen hopend dat hij toch nog wegraakte. Hij was het hoofdgebouw uit en de spoorlijn al op. Achter hem hoorde hij de klonen hem achtervolgen.

Shit dacht bij zichzelf en hij liep zo hard als hij maar kon. De klonen kwamen steeds dichterbij, Dion wist dat hij ze niet kon ontlopen. Onderweg komt hij een kerk tegen en liep er naar binnen in de hoop dat ze hem voorbijlopen. Hij deed de deur zachtjes dicht en stapte voorzichtig achteruit. Hij hoorde de klonen voorbijlopen en dacht dat het voorbij was maar opeens vliegen de deuren van de kerk met luide bang open waardoor Dion naar achteren vloog. De drie klonen komen steeds dichter bij en Dion kroop langzaam naar achter totdat hij op een bloemenveld kwam.

Wat doet een bloemenveld nu in hemelsnaam hier in een kerk dacht hij bij zichzelf.

"Zo zo, heb je het eindelijk opgegeven mijn jongen", zei een stem, dat vanachter de klonen kwam.

Messias kwam tevoorschijn vanachter de klonen.

"Ik vond het zeer leuk da je mijn konen wat beweging wilt geven maar nu is het spelletje gedaan ik denk dat ik nog een laatste keer ga eten voordat ik aan de voorbereiding begin voor mijn wraakacties."

Messias kwam langzaam op Dion af waardoor zijn rode ogen begonnen te glinsteren.

Dion deed zijn ogen dicht in de hoop dat het een slechte droom was, maar dat was het niet. Messias was nu bijna bij hem klaar om hem op te eten en dan aan zijn ziekelijke plan te beginnen. Wat hij nog erger vindt dan hier te sterven is dat hij het zijn schuld is dat dit kwaad ontstaan is.

Geen zorgen hij zou toch vrijgekomen zijn dus geef je zelf niet de schuld. Ik zal je hier weghalen ga dan mijn vrienden halen twee ervan wonen in Nibelheim en vertel wat je hier gezien heb.

Na dat de stem dit gezegd had voelde Dion zich opeens lichtjes, hij begon stilletjes te zweven en helder groen licht omringde hem. Messias vloekte als zot terwijl hij dit zag.

"Nee, ga weg jij stomme Ancient laat hem hier", riep hij woedend.

Dion moest nu zijn ogen sluiten van de hoeveelheid licht dat hem omringde.

Toen voelde hij dat hij op de grond viel, hij deed zijn ogen op en zag dat hij een kilometer van Midgar verwijderd was.

Hij wist niet wat er allemaal gebeurd was maar hij ging de raad van die stem opvolgen en naar Nibelheim gaan.

"Verdomme, hij is ontsnapt door dat achterlijke wicht", zei Messias die nog altijd in de kerk stond.

"Maar ik zal mijn plannen niet in de war laten sturen door één mens. Jij daar nummer 98 volg hem en dood hem en nummer 99 jij gaat die ellendeling en zijn vrienden doden.", riep Messias waarbij 98 en 99 knikte en wegliepen.

"100 je volgt mij zodat we ons kunnen voorbereiden op de eerste fase maar eerst die ziekelijke plek vernielen."

Messias bracht zijn hand omhoog en er kwam een groene bol tevoorschijn.

De bol bleef zweven juist boven zijn hand en begon groen te gloeien zonder dat het wezen ernaar moest kijken. Het begon steeds harder en harder te gloeien en veranderde dan van groen naar rood. Een straal vloog van de bol naar het midden van het bloemenveld. Messias draaide zich en stapte uit de kerk samen met kloon 100.

Wanneer ze paar meters van de kerk verwijderd waren knipte Messias in zijn vingers waardoor de kerk volledig explodeerde.

"héhéhéhé, ik kan het nog steeds", lachte Messias en stapte samen met 100 terug naar het ondergrondse lab.