Hoofdstuk 5: Aanval van de klonen
De groep van Florian en Elena kwamen s'morgens vroeg aan in Costa del Sol, een toeristische plek waar de mensen kunnen gaan shoppen of gewoon gaan zwemmen aan het strand.
"aaaaaah, laten we de winkels afgaan",riep Elena die als eerste van de boot was.
"euh, Elena we moeten snel naar huis weet je nog", zei Florian.
"ah, moet dat nu echt, kunnen we niet even gaan winkelen"
"Euh, ik denk dat we beter spoed moeten maken want volgens mij hebben we niet zoveel tijd", zei Dion terwijl hij van de boot kwam gevolgd door Lee.
Sinds van in de grot in Junon zijn de twee altijd bij elkaar, gewoon stil en zeggen ze niets.
Elena en Florian vonden het maar raar. Ze wisten dat Lee als zo'n zwijger was maar ze konden zien dat er iets anders is en dan nog Dion hij was helemaal niet zo. Telkens als ze iets vragen zeiden ze dat er niets was.
"Aw, wat spijtig ik had graag nog een bikini gekocht", zei Elena met een treurige stem.
"Niet zagen kom we gaan naar de buggy, dan zijn we tegen de middag in Nibelheim.", zei Florian en hij ging naar de garage waar de buggy was geparkeerd.
Het voertuig hadden Cloud en zijn vrienden gekregen van Dio, de baas van de Gold Saucer, als sorry dat hij ze in de gevangenis had gestopt.
Het had de mogelijkheden om over woestijnen en ondiepe riviertjes te rijden en kon 5 mensen vervoeren.
"Ik zal wel rijden", zei Elena en ze pakte de sleutels uit Florian zijn handen en liep naar de buggy.
"oh nee, vrouwen aan het stuur bloed aan de muur", zei Florian.
"WAT WAS DAT", riep Elena die zich omdraaide en kwaad naar Florian keek.
"euh…niets…echt waar", stotterde Florian.
Dion en Lee schoten in een lach.
"Ah nu kunnen jullie lachen terwijl jullie tijdens de bootreis de hele tijd zwegen", zei Florian.
"oké allemaal instappen we gaan vertrekken", zei Elena die al de bestuurderstoel zat.
Iedereen stapte in en ging op hun plaatsen zitten.
Florian ging op de stoel naast Elena zitten en Lee & Dion achteraan ging zitten.
"oké, we zullen is vertrekken",zei Elena.
…
…
…
"euh, Elena, wanneer ga je vertrekken", vroeg Dion.
"euh, waar is het sleutelcontact", vroeg Elena.
"Waar het altijd is", zei Florian die met zijn hand tegen zijn hoofd sloeg.
"naast het stuur"
"wat wie stopt dat daar nu", zei Elena kwaad.
Ze startte de buggy en vertrok richting nibelheim.
"Kom mannen we hebben ze al lang genoeg met rust gelaten we zullen ze nu aanpakken", zei kloon 98.
"Maar allereerst in het dorp spreek je me aan met Nicolai, Nicolai Strongwill", zei Nicolai.
De 3 mannen knikten allemaal en volgden Nicolai van de boot af.
"uhm, ze mogen dan al vertrokken zijn maar we zullen ze wat afleiding geven zodat we ze kunnen inhalen"
de drie mannen pakte alledrie hun flesjes en gaven dit aan Nicolai.
Wanneer ze buiten de stad waren kieperde Nicolai zijn flesje samen met de drie dat hij van zijn troepen had gekregen uit op de grond.
De grond begon te beven en spatte dan open. Vanuit het nieuw ontstaan gat kwam een leger van wolfachtige wezens.
"Volg het spoor van die kinderen en val ze aan", riep Nicolai.
De wolven begonnen in het rond te snuiven en huilde dan luid. Ze liepen allemaal in de richting dat Elena & co gingen.
"Kom wij gaan volgen ook want ze mogen met veel zijn de wolven maar iets zegt mij dat ze direct zullen verslagen zijn", zei Nicolai en vertrok samen met zijn mannen achter de groep wolven aan.
De vier waren al de woestijn van de Gold Saucer over gestoken en gaan nu over een riviertje om hun weg verder te zetten.
"euh, zijn we er al bijna", vroeg Dion.
"We moeten alleen nog Gongaga voorbij, dan naar de ravijn van Cosmo Canyon en dan tot slot de bergen van Nibelheim", antwoordde Florian.
Hij keek naar achteren en zag dat Dion een beetje groen begon uit te slagen.
"Ik denk dat ik me niet zo goed voel", zei Dion die zijn had voor zijn mond hield.
"Hé, niet op mij kotsen oké, het duurt uren voordat ik vlekken uit mijn mantel krijg", zei Lee en hij schoof wat verder weg van Dion.
"We zullen even stoppen om rust te nemen, oké", zei Elena en ze remde aan de kant van een bos.
Dion liep direct naar buiten naar het bos. Toen de drie andere naar buiten kwamen hoorde ze Dion overgeven.
"zeg hoor is, ik zal naar Gongaga even gaan om eten te gaan halen blijven jullie hier om op de buggy te passen", zei Elena en ze vertrok direct zonder de andere de kans te geven om te antwoorden.
"Wedden, dat ze nog wat kleren en al ook gaat kopen", zei Florian lachend.
"zo wat gaan we nu doen ondertussen", zei Dion die terug kwam met een iets wat gezonder gezicht.
"euh, ik weet het niet, heb jij ideeën Lee", vroeg Florian.
"uhm, training", stelde Lee voor.
"leuk idee, ik zal toekijken, ik ben toch meer de magiegebruiker",zei Dion en ging bovenop het dak van de buggy zitten.
Lee en Florian en gingen over elkaar staan en pakten hun wapen klaar.
Florian nam zijn zwaard met twee handen voor zich klaar en Lee pakten beiden zijn pistolen vast.
Ze bleven voor een tijd staan gewoon elkaar aan te staren totdat Florian de eerste zet deed. Hij kwam op Lee afgestormd. Lee bleef stil staan en gewoon Florian aankijken.
Wanneer Florian zijn slag wou doen ontweek Lee lenig zijn slag en ging opzij staan.
"Je zult toch iets sneller moeten zijn", zei Lee.
Florian gromde wat.
Hij bleef slagen doen maar Lee kon ze allemaal lenig ontwijken.
Uiteindelijk ging de Lee wat verder staan en bracht zijn pistolen omhoog. Florian kwam terug op hem af om het af te maken. Lee shoot en raakte het zwaard waardoor Florian zijn zwaard wegvloog.
"Ik win", zei Lee en stak zijn pistolen weg.
"uhm, jij denkt omdat ik mijn zwaard niet meer heb dat ik machteloos ben", riep Florian.
Lee keek op en zag Florian op hem aflopen. Wanneer Florian bij bij Lee was schopte hij Lee onderuit.
Lee stond terug op en Florian dacht een lach te zien.
"Zozo, fout van mij, maar die maak ik niet weer ze", zei Lee en maakte zich ook klaar voor een wapenloos gevecht.
"euh, mannen", zei Dion die naar iets in de verte keek.
"Wat is dat."
Lee en Florian keken in de richting dat Dion aanwees. Ze zagen in de verte zwarte stippen die in grote snelheid op hen afkwam.
"Shit, niet weer he", riep Florian die snel zijn zwaard terug pakte.
De rest pakte ook hun wapens klaar en Dion had een paar materia ballen van Elena gekregen.
Ze zagen uiteindelijk dat het een heel leger van wolven waren die op hem kwamen.
Lee pakte beide zijn pistolen en Dion pakte zijn ijs materia vast.
Wanneer ze dicht genoeg waren begon Lee de eerste wolven te beschieten. Verscheiden wolven werden geraakt en vielen neer maar het waren er veel te veel om alleen met een geweer aan te kunnen.
Dion begon zich te concentreren op de materia die groen begon te stralen. Er kwam dan een witte schijn en dan verscheidene witte stralen die een gigantische witte ijsbal vormde. De ijsbal vloog op de wolven en maakte een directe klap met ze. De grond trilde even.
"Wauw jij laat er ook geen gras over groeien, denk je dat je ze allemaal hebt", vroeg Florian.
"Ik hoop het, want dat kan ik geen tweede keer doen", zei Dion.
Ze keken daar de de ijsbal die in grote stukken lag. Opeens hoorde ze gegrom en kwamen de resterende wolven nog over de stukken henen.
"Oké, dat zijn er niet veel meer uit nog een stuk of 15", zei Flroian met een glimlach.
Dion pakte zijn staf om zich nog te verdedigen.
De wolven hadden hen bereikt en Florian sloeg met zijn zwaard twee wolven tegelijk.
Als een wilde sloeg hij op elke wolf die er kwam om zo Dion te kunnen beschermen die niet zo'n aanvaller was.
Lee schoot de wolven die erdoor geraken in de kop.
Na een tijdje lag het vol lijken van wolven. Dion heelde de twee krijgers met zijn herstel materia die hij van Elena had gekregen.
"Hebben jullie ooit geweten dat zoveel wolven in groep aanvallen", vroeg Florian.
De twee knikten nee maar ze hadden een vermoeden vanwaar die wolven kwamen.
"bwa, we waren toch te sterk voor ze hahahahahaha", zei Florian opgewekt.
"Ik sloeg ze allemaal de kop in."
Dion en Lee keken hem boos aan toen hij dat zei.
"euh…ja…niet dat jullie niets hebben gedaan ze, jullie hebben ook een steentje bijgedragen", zei Forian die zich eruit wou praten.
Pas op ze komen
Toen Dion de stem weer hoorde keek hij angstig rond en zag dan in de verte 4 gedaantes op hem afkomen.
"Euh, jongens, we hebben gezelschap", zei Dion met een trillende stem.
De twee keken naar de 4 gedaantes die op hem afkwamen.
3 van de vier leken identiek op elkaar. Ze hadden volledige zwarte uniformen aan, zwart haar en in hun hand hadden ze een gewoon zwaard vast.
De vierde had grijs haar, blauwe kleding aan en een lang smal zwaard.
Dion bestudeerde goed de vierde die dichter kwam. Hij herkende de manier van hoe hij bewoog en het zwaard dat hij vast had.
"Shit, das is die vent dat mij achtervolgde in Midgar", riep Dion die achteruit deinsde.
Florian en co maakten zich bedrijfsklaar. Florian ging vooraan in de aanval staan terwijl Lee en Dion weer de achterhoede pakte.
Nicolai bleef staan en stuurde zijn 3 krijgers op hen af. De drie liepen op Florian en co af met hun zwaarden in de aanslag.
Dion en Lee begonnen met magie aanvallen op de drie te doen maar de magie aanvallen deerde de klonen nauwelijks.
Florian hield zijn zwaard voor hem en sloeg de aanval van de eerste kloon af. De twee andere kwamen ook op hem af waardoor het bijna drie tegen 1 was als Lee niet met zijn geweren één van de aanvallers op afstand hield en Dion de andere zijn aanval blok zette met zijn staf.
Dion sloeg de slagen van zijn aanvaller af en probeerde wat plaats tussen hem en zijn aanvaller te maken zodat hij zijn materia kon gebruiken. De kloon gaf de jongen Ancient niet de kans en bleef woest aanvallen.
Lee schoot af en toe op de kloon die aankwam maar het had weinig effect. Het was alsof de kogels hem niet deerde en dus maakte hij meer gebruik van ontwijkingtechnieken.
Florian was de enige die nog bestand was tegen de aanvallen vanwege het een zwaard tegen zwaard gevecht was. Hij kon al de aanvallen van de kloon weerstaan maar zelf was hij wel niet in staat om aan te vallen door het intensief verdedigen.
Nicolai keek amusant naar het gevecht.
"dat zal hier niet lang meer duren", zei Nicolai terwijl hij rustig op een steen ging zitten.
"Oh dat is mooi, en dit, en dit moet ik zeker hebben", riep Elena die langs de verschillende kledingswinkels voorbij liep. Gongaga was eindelijk hersteld en een toeristische plek geworden. De verwoeste reactor, die verantwoordelijk was voor de vernietiging van de stad, was volledig afgebroken en het materiaal werd gebruik bij de wederopbouw van de stad.
Elena had al alle nodige boordschappen gedaan en dacht even snel bij de kledingszaken te kijken nu ze hier toch was.
Ze kwam de winkel juist buiten met zak en al toen ze explosie hoorde buiten de stad.
Ze hoorden sommige van de mensen zeggen dat er een gevecht aan de gaande was.
De jonge vechtster kreeg een slecht voorgevoel en ging onmiddellijk terug naar de rest.
"Hé, wacht is even ben jij niet Elena, Elena Heartilly", riep een vrouw achter haar.
Ze keek om en zag een vrouw volledig in wit beige gekleed met een zwaard op haar rug en een chakra aan haar zij.
"shit, ze zijn te sterk", riep Florian die achteruit deinsde. Dion en Lee antwoorden niet die maar Florian kon zien dat ze het ook zeer moeilijk hadden.
De drie krijgers kwamen dichter bij elkaar waardoor ze uiteindelijk in groep stonden.
Ze stonden allemaal te puffen van vermoeidheid om op elk moment in elkaar te storten. De drie klonen maakten zich klaar om een laatste aanval te doen en ze eindelijk af te maken.
"hm, eindelijk is jouw tocht voorbij en die van je vriendjes ook", riep Nicolai die van op een afstand zat te lachen.
De drie klonen brachten alledrie hun zwaarden naar voren en begonnen hun aanval.
"Houw, jullie aan iets vast", riep een bekende stem achter hun. Florian keek achterom en zich Elena staan met een andere vrouw die een rode bol vast had.
Ze gingen alledrie liggen en hielden zich vast aan een dikke stronk in de grond.
De klonen zagen de twee vrouwen in de verte staan maar negeerde ze tot ze zagen dat één van de vrouwen omring werd door verscheidene lichtjes.
"TIDAL WAVE", riep de vrouw waardoor er voor haar een bel van water ontstond.
De bel werd groter en groter totdat deze ontplofte en reusachtige blauwe waterserpent voor de drie klonen stond. De zeeslang keek ze even aan en begon dan luid te schreeuwen. De grond begon te trillen steeds harder en harder en achter de slang kwam er een enorme tsunami op hen af. De klonen probeerden te ontkomen maar ze waren te laat. De tsunami stormde recht op hen af en verpletterde de vijand met een geweldige kracht van water en werden dan weggespoeld.
Nadat de zeeserpent weg was liep Elena op de jongens af en gebruikt het genees materia om hun wonden te herstellen. De drie kwamen recht en keken of ze iets nog van de drie klonen zagen maar ze waren volledig weggespoeld met het water.
"Wel, we zullen je moeten bedanken mevrouw", zei Dion.
"Och this, nikske maar noem geen mevrouw dan voel ik me veel te oud",zei de vrouw.
"Noem me maar Ami, Ami Hirasaki. Werelds beste Ninja, wel eigenlijk tweede beste want mijn meester is nog altijd beter"
"uhm, een ego heeft ze ook", zei Florian stilletjes.
"Net zoals jij, hé", zei Elena die het gehoord had. Florian keek haar boos aan.
"euh, ik wil niet storen maar vergeten we niet iets", zei Lee.
Opeens hoorden ze een geklap. Ze keken om en zagen Nicolai.
"Wel, ik moet je feliciteren, jullie zijn nog sterker dan jullie eruit zien, ofwel is het gewoon dom geluk", zei Nicolai die langzaam zijn zwaard pakte.
"Wat het ook was, hier zal het nu stoppen, eens en voor altijd"
Iedereen maakte zich klaar voor de strijd. Florian en Ami pakten beiden hun zwaarden in de aanslag terwijl de rest hun op afstand verdedigde met magie.
Nicolai liep snel naar voren en ontweek elke magieaanval die op hem werd afgevuurd. Lee probeerde het met zijn geweren nog is zoals de vorige keer maar zonder succes. Nicolai was nu voorbereid op hem en kon de kogels met gemak ontwijken. Ami en Florian liepen op de kloon af maar moesten met twee tegelijk vechten om zijn aanvallen te ontwijken. Nicolai viel met zo'n grote snelheid aan dat het bijna onmenselijk was.
"hm, misschien kan dit ze helpen", zei Elena en pakte een materia bol uit haar zakken. Ze concentreerde erop tot er een groen schijnsel tevoorschijn kwam. Maar in plaats van op de vijand te richten, richtte ze nu op haar twee medevechters. Vanuit de bol kwamen twee gele stralen die op Florian en Ami gingen. De twee stralen begonnen rond de vechters te dansen waardoor ze een geel aura rond hun kregen. Opeens waren alle aanvallen van Nicolai normaal en konden ze hem met gemak bijhouden. Elena had met een versnelling spreuk op hen gericht. Nu waren ze even snel als Nicolai en hadden ze een kans. Lee en Dion bekogelden hem met vuur en ijs om hem af te leiden zodat de Ami en Florian de kans kregen om het af te maken. Nicolai had niet verwacht dat ze het zo gingen spelen en voelde dan een stekende pijn in zijn zij. Het was Ami gelukt om met haar Katana hem juist in de zij te raken. Nicolai wreef met zijn hand over de wonden en keek dan naar het bloed op zijn hand. Hij begon luid te lachen als een bezetene.
De twee zwaardvechters keken hem raar aan.
"Ik moet toegeven dat jullie beter dan verwacht zijn maar nu gaan de handschoen uit", riep de kloon en hij pakte zijn zwaard horizontaal vast voor hem. Rond ham kwam een duister gloed die naar zijn zwaard ging.
"Het is nu tijd voor mijn "demon slash" al had ik nooit gedacht dat ik tegen jullie moest gebruiken. Leven zit toch raar in één", riep Nicolai en verdween dan.
Florian en Ami keken rond en hielden hun zwaarden voor hun. De kloon kwam opeens op twee plaatsen tegelijk tevoorschijn om slagen te geven. Florian en Ami hadden grote moeilijkheid om de aanval af te weren. Ze werden bekogelde van alle kanten en konden de tegenstander niet lang genoeg zien om zelf in de aanval te gaan.
"FLORIAN! Hou vol, je kunt", riep Elena die machteloos toekeek. Zij kon niets doen haar wapens waren voornamelijk haar vuisten en materia. Maar magie had al geen effect en vuisten tegenover een zwaard was geen goed idee. Lee probeerde een goed vizier met zijn geweren te vinden maar hij kon het doelwit niet lang genoeg zien.
"En Ancient, hoe voel je nu. Het is jouw schuld dat ik je vrienden moet doden", riep Nicolai terwijl hij zijn aanval deed.
Dion keek machteloos toe.
"Als je gewoon in Midgar gebleven was en je lot onder ogen had gezien was je vrienden dit nu niet overkomen."
Dion bleef toekijken en voelde woede naar boven borrelen. Hij kon het niet aanzien dat zijn vrienden lijden.
Ami liet zich tot slot op de grond vallen van vermoeidheid terwijl Florian bij haar kwam staan om haar te verdedigen.
"Ha, ééntje neer nog één te gaan en dan zijn het die twee daar, hahahahahahahaha"
Dion voelde meer en meer woede naar boven komen. Er begon rond hem een oranje gloed te komen.
"Stoooooooooooooooooooooooooooooooop!"riep Dion. Nicolai verschoot van de uitbarsting waardoor hij met zijn aanval stopte. De gloed rond Dion begon harder en harder te schijnen. Hij zwaaide met zijn prince guard en bracht die boven zijn hoofd. Er begon rond hem bliksmem te dansen die dan in zijn staf kroop. Hij richtte zijn staf op Florian waardoor een wit licht vanuit de steen op zijn staf kwam en recht op de zwaardvechter vloog. Het wit licht omringde Florian en verdween dan in hem.
"hm was dat alles, een lichtshow", spotte Nicolai.
"Je zult toch met iets beter moeten afkomen."
Florian voelde de kracht door zijn lichaam stromen. Het wit licht bracht hem in een staat van razernij waardoor zijn hele lichaam bezeten werd. Hij pakte zijn zwaard op en liet het het door zijn hand glijden. Hij bracht het dan ook horizontaal en richtte het op Nicolai.
"Ik zou maar is achter u kijken Nicolai, want het gevecht is nog niet gedaan", zei Dion verzekerd.
Nicolai draaide zich om en zag de zwaardvechter omgeven was door een oranje gloed die over ging naar zijn zwaard. Florian vloog met zijn zwaard op Nicolai af. Nicolai had het te laat door en kon de aanval niet meer ontwijken. De zwaardvechter doorboorde Nicolai en bleef dan zo staan. Florian keek met koele ogen in die van de kloon en sprong dan omhoog waardoor hij de kloon in twee rijtte.
Elena draaide zich om het niet aan te zien.
"…Ik heb…gefaald meest…", zie de kloon met zijn laatste krachten en viel dan neer op de grond.
Dion en Florian vielen beide op de grond van vermoeidheid. Lee ging naar Ami om te zien of ze oké was terwijl Elena het genees materia weer is tevoorschijn pakte.
"Wel, ik heb hun wonden genezen maar ze moet nu alle twee dringend rusten.", zei Elena.
"We kunnen beter allemaal naar cosmo Canyon direct gaan en een kamer huren en dan kunnen ze daar nog wat herstellen. Ik denk dat we allemaal aan rust toe zijn."
Lee knikte en hielp Elena iedereen in de buggy te krijgen en vertrokken dan terug naar Gongaga.
"Waarom moest ik komen Red", zei een man met een rode mantel en gele metalen handschoen.
"We hebben gisteravond bezoek gehad van twee vreemdelingen", antwoordden Red.
"Wel, moest je me daarvoor uit mijn slaap wekken", zei de vreemdeling bruusk.
"ja, want één van de twee was ingespoten met MAKO"
"uhm, ik dacht dat alle soldaten weg waren"
"ja, dat dacht ik ook maar dat was niet de enige reden dat ik je liet komen. De vrouw was ook iets speciaal aan."
"vertel verder."
"Wel, ze had een mysterieuze aura om haar en ze was zeer geïnteresseerd in de legende van de harmonixers."
De man keek hem verbaasd aan.
"En, ze reageerde raar toen ik vertelde over Chaos en Twist."
"Denk, dat je dat ze er één is", vroeg de man.
"Ik weet het niet maar als het zo is dan is je zoon niet de enigste en als ze dezelfde krachten heeft raad ik je aan om je zoon zijn krachten snel te leren want we zullen ze nodig hebben."
"Is het zo erg?"
"Wel, Bij de vrouw voelde ik het niet zo maar bij de man voelde ik een duistere ziel. Ze waren op weg naar Nibelheim dus heb ik één van mijn mannen gestuurd om Coud en Tifa te waarschuwen."
"uhm, misschien moet ik ook gaan, als het waar is wat je zegt gaan ze wat moeilijkheden hebben en ik weet niet hoe goed ze nog kunnen vechten na zoveel jaren"
"Bedankt Vincent, ik zou mee gaan maar ik heb mijn verantwoordelijkheden hier. Ik heb wel al iemand gestuurd naar Florian en de rest om ze hierheen te brengen. Een studente van Yuffie",zei Red.
Vincent keek hem verbaasd aan.
"Je bent toch zeker dat je die studente niet teveel trekjes van haar meester heeft overgeërfd?"
"wel, in tegenstelling tot Yuffie is zij geen materia dievegge en is ze iets meer toegewijder tot haar vak", lachtte Red.
"ik hoop dat je gelijk hebt."
"Ik hoop dat ze in orde zijn die twee", zei een vrouw met een witte shirt, korte zwarte short en lang bruin haar.
"Ze zullen wel in orde zijn Tifa we hebben ze goed getraind", antwoordde een man met een breed zwaard op zijn rug en stekelig blond haar.
"Ik hoop dat je gelijk hebt Cloud."
"Ik heb altijd gelijk."
Tifa keek hem sarcastisch aan.
"oké, oké, nu niet altijd maar hierover wel."
Tifa was blij voor het geruststellen en gaf hem een kus.
"Ben je zeker dat je niet binnen wilt blijven", vroeg Cloud.
"Nee, ik zou het mezelf niet vergeven als je iets moest overkomen en ik zat maar ergens te verbergen", antwoordde Tifa.
"ha, je hebt nog nooit van mijn zij afgeweken, bedankt daarvoor."
"bedankt me maar later als het gedaan is"
"Zal ik zeker doen", zei Cloud met een grijns.
Tifa moest ook even lachen maar het lachen verging snel als ze zeg dat Cloud zijn gezicht dood serieus werd. Ze keek om en zag twee figuren staan, een slanke vrouw en een kolos van een vent.
"wel, zo te zien worden we opgewacht Kong", zei Karin die haar geweren pakte.
Kong gromde en pakte zijn twee bijlen.
"Twee tegen twee, dat lijkt me niet zo eerlijk voor jullie", riep Karin.
"Ik zou maar oppassen we zijn niet zo zwak als je denkt", riep Cloud die zijn Ultima blade vast nam. Tifa trok haar Premium Glove's nog is wat beter aan.
"Je weet het Kong, we moeten Cloud levende hebben", zei Karin.
Kong knikte en bracht zijn bijlen voor zich. Cloud was als eerste die de zet deed en liep met zijn ultima blade voor zich op Kong af. Kong ging ook in de aanval en liep op Cloud af. Kong sloeg met zijn twee bijlen op Cloud. Cloud kon met moeite de aanvallen afweren vanwege de kracht die erachter zat. Maar er was wel één voordeel die hij had, hij was sneller. Hij deed zijn zwaard weg waardoor de bijlen zich in de grond boorden. Cloud liep snel rond en wou zijn zwaard in Kong zijn rug planten maar Kong had dit door en gaf Cloud een shot in zijn buik.
Tifa mengde zich nu ook in het gevecht en gaf Kong een vliegende stamp in het gezicht waardoor hij even wankelde. De twee begonnen samen aanvallen uit te voeren waardoor Kong het moeilijk had. Als hij Cloud mocht doden was het misschien makkelijker maar dat zat er niet in. Tifa begon een oranje gloed rond haar te krijgen en voelde de kracht in haar opkomen. Ze liep op Kong af en gaf hem eerst een reeks van boksen gevolgde door een laagzwaaiende kick en dan een flip kick. Dan pakte ze Kong op en sprong samen met hem in de lucht waarna ze hem naar de grond smeet.
Ze stond nu wat van hem verwijderd en begon energie in haar vuist te verzamelen. Ze liep op hem af en liep alle energie in haar vuist los op haar vijand. Kong vloog naar achteren en viel op de grond neer.
"Dat is al één nu jij nog", riep Cloud.
"Ha, denk je dat je Kong hebt verslagen kijkt dan maar is goed", riep Karin.
De twee keken naar de kolos die nog steeds op de grond ligt. Opeens begon hij te draaien en kwam hij weer terug bij. Hij had geen schrammetje van het gevecht met de twee.
"Kong rust jij maar even uit, ik zal het wel afmaken", zei karin en ze kwam stilletjes naar voren.
"Geef je gewoon over je maakt toch geen schijn van kans", zei Karin rustig.
"We geven nooit op", riep Tifa.
"Jullie je zin", zei Karin en ze deed één van haar handschoen uit waardoor een symbool zichtbaar werd.
Ze stak haar hand met het symbool in de lucht en zei 5 woorden in een vreemde taal.
"Tario When Ion Salvos Talen." Het symbool begon op te lichten en Karin zweefde lichtjes in de lucht. Op haar rug kwamen twee reusachtige leren vleugels tevoorschijn, haar huid werd volledig grijs en haar gezicht verdenderde in dat van een demon.
"Ik ben Twist, ik ben het laatste dat jullie zullen zien", zei de demon en vloog op haar doelwitten af.