Hoofdstuk 6: De dood van een groot strijder

"Zo, hoe gaat het", zei elena die naast zijn bed stond.

"euh, wat, waar", stotterde Florian.

"Rustig, je hebt wat serieuze klappen gekregen."

"uhm, waar zijn we?"

"we zijn in Cosmo Canyon. We vonden het beter direct hierheen te komen dan eerst naar Gonganga te gaan. Ze kunnen hier beter hulp aan bieden."

"Hoe lang lig ik hier al", Zei Florian die uit bed kwam en zich rustig zijn grief bij elkaar pakte.

"Wel, je ligt al twee dagen te slapen", zei Elena die probeerde te lachen.

Florian zag dat er iets mis was met haar manier van doen. Normaal zat ze direct op zijn kap maar nu bleef ze rustig.

"Wel, voor Dion is het goed nieuws, dan zijn we direct thuis", zei Florian die haar probeerde op te beuren.

"wel…euh…", zei Elena en ze boog haar hoofd.

Florian hoorde dat ze zachtjes weende.

"Elena?"

"Florian, er is iets gebeurd? Terwijl aan het vechten waren met Nicolai waren die twee andere naar Nibelheim gegaan."

Florian kreeg een slecht voorgevoel.

"Wat is er gebeurd", vroeg Florian rustig.

"Wel, jouw ouders waren nog op tijd gewaarschuwd door één van Red zijn wachters. Ze wachtte op de klonen buiten de stad om zo geen schade te veroorzaken. ze vochten tegen de beide klonen maar…", Elena begon harder te snikken.

"Vincent wou ze gaan bijstaan maar toen hij aankwam zag hij alleen dat de grond volledig open lag. Hij keek wat rond en zag dan iemand verderop liggen."

"Wie was het",vroeg Florian voorzichtig.

"Het…het…was je moeder", zei Elena en ze barste in huilen uit.

"Ze was zwaar gewond, Vincent had haar direct naar hier gebracht voor verzorging. Ze ligt nu in de observatie toren van Red. Ze is in kritieke toestand."

Florian voelde een krop in zijn keel komen. Hij rende direct de kamer uit en de trap af.

Iedereen was verzameld beneden aan een tafel. Ze zaten rustig zonder naar elkaar te kijken. Ze keken op toen ze Florian naar beneden hoorde lopen en de deur uit. Wat later kwam Elena ook naar beneden. Ze veegde de tranen van haar gezicht af en kwam aan tafel kwam zitten naast Dion.

"Misschien moet iemand achter hem aan gaan", zei Ami die als eerste de stilt doorbrak.

"Nee, laat hem maar even alleen zijn", zei Lee.

"hé, gaat het, hier drink wat", zei Dion die Elena probeerde op te beuren.

"Gaat ze het halen", vroeg Vincent.

"Wel ze is hard toegetakeld, we hebben al non-stop genees materia gebruikt gecombineerd met alle medische kennis die we bezitten met geen succes", antwoordde de doctor die uit de kamer kwam.

Vincent hoorde de deur achter hem hard opengaan. In de deuropening stond Florian.

"Waar is ze", riep hij.

Niemand antwoordde. Hij zag de deur waar de doctor uitkwam en liep er direct op af.

Wanneer hij de kamer binnen was zag hij dat een paar verpleger juist bezig waren met de genees materia op haar te gebruiken.

"Mam…"

Tifa deed haar ogen open en kwam met moeite recht.

"Florian…je bent in…orde", zij de strijdster.

"Mam, wat is er gebeurd, wie heeft je dit aangedaan?"

"We waren gewaarschuwd dat er twee klonen op komst waren naar ons dus wachten we ze op voor Nibelheim. Kuch kuch! Toen ze aankwamen gingen we direct over tot de aanval. Alles ging goed totdat de vrouwelijke kloon in actie kwam. Ze…ze… veranderde in een wezen dat zichzelf Twist noemde. Ze kon ons gemakkelijk aan, we hadden geen schijn van kans."

"Ze zal boeten voor wat ze gedaan heeft", zei Florian en sloeg met zijn vuist op een tafeltjes naast haar bed.

"Het vreemde was dat ze ons niet doodde, ze deed niets om ons kwaad te doen."

Florian keek op toen ze dat zei.

"Wat is er dan gebeurd?"

"Kuch kuch, toen ze ons verzwak had nam ze je vader gevangen en ze liet maar daar liggen wetend dat ik niets meer kon doen. Ze maakte het niet af."

"Hoe… ben je dan in deze staat gekomen?"

"De andere, ik denk Kong dat ze hem noemde, wanneer ze weg was met Cloud gebruikt hij zijn bijlen om de grond te laten openbarsten om mij af te maken. Daarna herinner ik me niet meer."

"Hij zal boeten", zei Florian vol haat. "Hij zal lijden"

"nee, zoon, als je vol haat zit zal je niet meer goed kunnen concentreren. Je moet je hoofd erbij houden. Ik heb van Elena al gehoord wat je tot nu toe gedaan heb. Je bent echt net als je vader."

"En de jouwe ook, ik heb deels aan jouw ook te danken", zei Florian en nam de hand van Tifa vast. Er kwam een traan tevoorschijn op Tifa toen ze die woorden hoorde.

"Roep Elena is even ik heb iets voor jullie."

Florian kon niet goed de hand loslaten maar hij gehoorzaamde zijn moeder en ging Elena halen.

Toen Florian terug in de wachtruimte was kwam Vincent naast hem staan. Hij legde zijn hand op zijn schouder voor steun. Hij dankte hem en ging direct door om Elena te halen.

Hij was direct terug met Elena bij Tifa.

"Elena, jij bent de meest gevorderde leerlinge dat ik ooit gehad heb, Net als mijn leraar bij mij gedaan heeft geef ik je deze scroll die de laatste les van de vechtkunst bevat. Ook geef ik je deze ik heb er niets meer aan zolang ik hier zit", zie Tifa terwijl ze een scroll gaf en haar vechthandschoen.

"Jouw premium Glove, ben je zeker", zei Elena.

"Je neem ze maar, ik denk dat mijn vechtdagen erop zitten"

"Zeg dat niet je zult in geen tijd terug in orde zijn en, dan kun je mij onder mijn voeten geven", zei Florian.

"En nu jij, je vader wou het je geven wanneer je terug kwam van Marlene maar gezien de omstandigheden zal ik het je geven", zei Elena en riep een persoon erbij.

Één van de verpleegster kwam erbij met een groot zwaard. Het lemmet was in het midden paars en er rond zat een grijs doorzichtige kleur.

"Het ultima blade van vader", zei Florian verbaasd. Hij had al altijd gedroomd om dat zwaard eens ene keer te hanteren.

"Ja, je vader denkt dat je het wel aankunt. Kuch kuch!"

"Rustig Tifa, je moet nog wat rusten", zei Elena bezorgd.

"Dank je", zei Florian die het zwaard aannam. Hij nam het oude zwaard eruit en gaf het terug aan de verpleegster.

De verpleegster zuchtte even. Zeg kunnen die mannen geen dolken hanteren.

"Nog één raad voor jullie, ga eerst naar Wutai als je gaat vechten. Zij hebben al onze materia die we gebruikt hebben in het gevecht tegen Sephiroth en Shinra. Kuch Kuch Kuch…."

Tifa ging terug neer liggen met nog maar halfopen ogen.

"Ik hou van jullie beiden…",zei Tifa met haar laatste woorden.

Iedereen buigde zijn hoofd toen ze daar stil lag. Elena liep wenend de kamer uit en Florian stond daar met ongeloof naar het lijk van zijn moeder te kijken.

"ze is echt weg", dacht hij bij zichzelf. "Het kan gewoonweg niet."

Er liep een traan over zijn wang en hij liep dan ook de kamer uit.

Hij ging alleen op een uiteinde van een rots zitten waar hij een uitzicht had van de hele canyon.

"Waarom, waarom moest ze nu gaan", zij hij stilletjes. Hij bleef een tijd stilletjes zitten en balde dan zijn handen tot vuisten. "Hij zal boeten voor wat hij mijn moeder aangedaan heeft, hij zal met zijn leven boeten", zei Florian woedend.

Die avond werd Tifa naar het heilig vuur gedragen. Red 13 leidde de optocht gevolgd door Elena en Florian. Daarachter liepen de mannen die Tifa droegen. Wanneer ze aan het vuur waren ging Red links van het vuur staan samen met Florian en Elena.

"Wij zijn hier allen samen gekomen om de wederkering van Tifa Lockheart te zien. Zij was een moedig strijder die samen met haar vrienden mee heeft gevochten bij één van de grootste gevechten ooit. Ze gaf nooit op welke moeilijke weg voor haar lag. Ze bleef altijd tot het bittere eind vechten maar vandaag is er een eind aan dit leven gekomen en zal zij nu terug keren naar de planeet waar zij eens vandaan kwam.", zei Red 13 en knikte naar de mannen die Tifa droegen. Ze kwamen dichterbij en legde Tifa op het vuur. Hare hele lichaam waaide op in vlammen en verdween rap in as.

"Haar ziel zal nu terug keren tot de levenstroom om later terug herboren te worden, wij bieden nu vaarwel tot deze moedige strijder", zei Red en boog zijn hoofd. Iedereen volgde zijn voorbeeld die erbij was. Na een tijd begon iedereen terug weg te gaan behalve Red, Florian en Elena. Ze bleven nog een tijdje staan kijken naar de dansende vlammen waar zojuist Tifa lag.

Ze vertrokken naar de herberg om te rusten voor de volgende dag.

De zon kwam op en de groep stond klaar voor hun vertrek. Wanneer ze juist wouden vertrekken hielden Vincent en Red hun tegen.

"Is er nog iets", vroeg Florian.

"Ja, we zouden willen vragen of Lee hier blijft, we hebben hem voor iets nodig", zei Red13.

"Vader, wat is er aan de gaande", vroeg Lee op een strenge toon want hij wou meegaan met de groep.

"Je zult dat wel zien, voor nu moet je echter hier blijven je zult je vrienden later terug vergezellen", zei Vincent koel en keek recht in de ogen van Lee.

"Oké dan, ik zie jullie dan later", zei Lee en ging naast zijn vader staan.

Iedereen nam afscheid van Lee niet wetend wat er aan de gaande was.

Er was al een dag voorbij gegaan sinds Tifa gecremeerd was. De groep was vroeg in de morgen vertrokken om zo op tijd alles bij elkaar te halen en Cloud te redden. Ze gingen naar Rocket Town om de Higwind te lenen zodat ze naar Wutai konden gaan. Ze waren Nibelheim al voorbij. Elena had afscheid genomen van haar tante Abigail en Florian was even naar zijn huis geweest. Hij bleef er niet lang want hij kon het niet verdragen te blijven zonder teveel herinneren op te doen aan zijn moeder.

Elena had ondertussen de Premium Gloves van Tifa aangedaan, ze paste als gegoten. Ze waren bieden aan de vuist vuurrood en op de knokkels zaten ijzeren bollen.

De scroll had ze al bestudeerd maar ze was er nog niet volledig klaar voor, ze ging er wel dag en nacht aan oefenen om hem te leren.

Florian had zijn oude zwaard laten liggen in Cosmo Canyon en had het Ultima blade op zijn rug gevestigd. Het was een groot zwaard waarvan het lemmet bijna doorzichtig was maar toch ijzersterk en scherp. Het zwaard zou ook in verbinding staan met zijn gebruiker. Hoe sterker en fitter de gebruiker hoe sterker en doorzichtige witte kleur het zwaard heeft. Wanneer de gebruiker zwak of moe is zal het zwaard blauw en dan paars kleuren en zal het zwakker worden. Het zwaard op zijn rug had nu een helder witte glans.

Het vreemde was wel dat Lee er niet bij was. Vincent en Red 13 hadden hem nodig.

Dit was wel vreemd voor Dion, Elena en Florian omdat hij van het begin van dit vreemde avontuur erbij was maar nu hadden ze een nieuwe compagnon, Ami. Ze voelde zich rot voor Florian en Elena maar ze was toch een beetje verheugd dat ze terug naar huis ging want ze was al een tijdje op dool.

Ze was er op uitgestuurd om materia dieven tegen te houden die de materia Leviathan van Wutai gestolen hadden en andere materia ook. Ze had deze allemaal succesvol terug gehaald van de dieven en nog een beetje extra ook. Wanneer ze terug naar huis wou gaan kwam een informant haar zeggen dat ze naar Cosmo Canyon moest gaan. Vandaar werd ze gestuurd naar Florian en co en nu was ze terug op weg naar haar thuis. Ze was nu al een week weg van huis en verlangde naar de pagode waar ze werd getraind, het rustige cafeetje, haar thuis en haar meester Yuffie. Maar eerste zal ze met de rest naar Rocket Town gaan om daar de Highwind te lenen. De groep liep verder zonder te weten dat een raaf hun de hele tijd al volgde.

"Waarom moest ik nu blijven eigenlijk", vroeg Lee zijn vader in de bibliotheek van Cosmo Canyon.

"Alles zal je wel meegedeeld worden, maar allereerst herinner je iets voordat ik je uit de kist haalde", vroeg Vincent die aan een tafel was gaan zitten.

"Nee, waarom?"

"hm, en niets vreemd gebeurd sinds je uit je eruit was?"

"euh, nee?"

Vincent keek omlaag diep in zijn gedachten.

"Wacht is", zie Lee opeens. Vincent keep op naar zijn zoon.

"Er was iets, tijdens de eerste overnachting wanneer ik Florian en Elena gevonden had. Ik had een vreemde droom en die was erger de tweede keer."

"Wat was er gebeurd in die droom"

Lee gaf de volledig uitleg wat er allemaal gebeurd was en liet dan tenslotte het symbool zien dat er achteraf op zijn pols is gekomen.

"interessant", zei Red 13 die in de deuropening stond te luisteren.

"Mag ik dat symbool is van dichterbij zien", vroeg Red en kwam de kamer in.

Red bestudeerde het symbool en de tekens in het symbool.

"hm, Lee ik denk dat je in dit boek eens moet zien",zei Red en keek naar een boek dat op de tafel lag.

Lee bladerde in het boek en trok zijn ogen open toen hij het zelfde symbool terug vond dat op zijn pols stond. Naast het symbool stond er een tekening van een demon en die herkende hij ook, het was de demon die hem gered heeft van de monsters in zijn droom.

"Het wordt tijd dat je, je over je afkomst meer te weten komt en meer over je krachten", zei Red.

"Afkomst…krachten", stotterde Lee die volledig van de kaart was.

"Ja, vlak voordat Vincent het ondergrondse lab vernietigde onder het shinra villa vond hij info over waar je gevonden werd. Daar gaan we heen, en zullen we misschien meer te weten te komen over jouw ras, de Harmonixers."

"Hahahahahaha, ze hebben hem",riep Messias luid.

"Eindelijk wat goed nieuws, maar eerst iets anders nog."

Messias ging naar een tube waar het lichaam van Nicolai in zat. Zijn wond was gedicht maar hij moest nu gewoon terug tot leven gewekt worden. Hij bracht zijn hand recht voor hem richtend op Nicolai. Messias deed zijn ogen dicht en begon zich te concentreren. Uit de grond kwamen allemaal groenwitte stralen die rond Messias begonnen te dansen en dan voor zijn had tot een bol vormde. De bol zweefde langzaam naar de tube met Nicolai in en verdween dan in Nicolai zelf.

Nicolai opende bruut zijn ogen en keek verward rond. Hij klopt tegen de rand van de tube en brak zo het glas en viel op de grond.

"Sta op mijn kloon", zei Messias.

Nicolai kwam stil recht en keek zijn meester niet begrijpend aan.

"Ik was toch gedood, hoe…hoe ben ik dan hier", stotterde Nicolai.

"Wel, dat is een klein voorproefje van de kracht die ik beheers maar daar gaan we nu niet over opscheppen. Cloud is gevangen en op weg naar hier."

"Dan is het 99 en 100 gelukt, het spijt me dat ik gefaald heb."

"wel, ik moet toegeven ze hebben kracht, maar de volgende keer houden we ze wel tegen."

"Wat moet er nu gebeurd worden meester", zei Nicolai.

Messias draaide zich om en ging naar een stoel om in te zitten.

"Wel, allereerst ga jij meer klonen maken zodat die klaar zijn tegen dat 99 & 100 terug zijn. Dan vertrekken we naar de Noordere Krater om iets op te halen en ondertussen houd jij je bezig met de Jenova cellen uit Cloud te halen. Als we de cellen hebben kunnen we mijn levensgezellin eindelijk terug doen herleven en zullen we eindelijk het plan afmaken wat we oorspronkelijk kwamen doen", zei Messias enthousiast.

"Oké, meester. Ik start direct met de productie van klonen", antwoordde Nicolai en vertrok terug naar de tubes.

"Is zien wat die snotapen van plan zijn eigenlijk", zei Messias en sloot zijn ogen.

"Zozo, ze zijn ook op weg naar Rocket Town. Wacht er is ééntje weg, waar is Lee."

"Wat zou hij van plan zijn."

"Ik heb juist alles doorgelicht aan de baas", zei Karin. Ze waren juist buiten Rocket Town.

"Nu nog alleen een klein vervoermiddel ophalen."

Kong keek haar aan en gromd wat. Ze hadden Cloud zijn handen en voeten vastgebonden als een wild beest. Hij was nog altijd knock-out.

"oké, pas jij op Cloud terwijl ik het vervoermiddel ga halen, ik denk dat het een beetje zou opvallen als jij en hem door de staten loopt.", zei Karin en wou vertrekken.

HEM NIET DODEN", riep Karin woedend.

"Dat van Tifa was ook niet afgesproken en was ook lafhartig. En daarbij, we hebben Cloud nog levend nodig."

Karin draaide zich om en liep in de richting van de stad. Kong keek haar na totdat ze uit het zicht verdwenen was.

En tijdje later was er wat lawaai en een paar ontploffingen in de stad. Daarachter kwam de Highwind naar boven. Langs beiden kanten stonden twee grote propellers die de highwind lieten opstijgen en dan aan de twee vleugels een paar motoren om snelheid te geven.

De Highwind WAS in verschillende delen. Vooraan had je de cockpit waar alles werd bestuurd en onderhouden. Dan had een kamer waar chocobo's konden rusten. Daarnaast was de operatiekamer waar alles besproken kon worden en dan nog het deck.

Wanneer de Highwind bij Kong was kwam er een ladder naar beneden en klom Kong met Cloud aan boord. Ze vertrokken dan richting Midgar.