Hoofdstuk 7: Scraper

Het groepje van Florian liep stevig door. Ze waren al een tijdje aan het wandelen totdat ze het gerommel in de lucht hoorde. Ze keken allemaal omhoog en Elena riep toen iets en wees naar het westen. Ze zagen de Highwind voorbijvliegen.

"huh, waar gaat die heen", zei Florian.

"Ik wist niet dat die nog vloog."

Opeens zagen ze ook rookpluimen vanuit de richting dat de Highwind kwam.

De groep vertok direct en liep naar de afkomst. Ook al wisten ze al wat het was, ze hoopte dat het niet zo was. Ze naderde Rocket Town maar wat ze daar aantroffen, ze waren te laat. Sommigen huizen stonden in brand anderen waren vernietigd.

Ze liepen door de chaos heen. Mensen liepen binnen en buiten het huis om hun spulletjes te redden. Kinderen die weende, mensen die rilde van angst en demon steeds zeiden.

Ze kwamen eindelijk aan het huis van Cid. Ook dit was beschadigd maar het stond nog. Ze wouden aan de deur aankloppen toen opeens een jongeman voor hen verscheen. Hij had was redelijk groot en slank. Hij had kort donkerblond haar dat niet gekamd was. Zijn kleding was losjes. Een Donker blauwe shirt en blauwe broek en over de shirt een leren bruine jacket. In zijn één hand had hij een speer in de aanslag.

"Wat doen jullie hier", zei de jongeman streng.

"Is er al niet genoeg vernietiging gebeurd."

"Hey, wij zijn hier niet verantwoordelijk wij zijn juist in stad", riep Elena boos.

"Ja, we volgen juist twee personen, een vrouw en een breed gebouwde man", zei Dion.

"Van een breed gebouwde men weet ik niets maar hier is een vrouw geweest als ze menselijk wel was."

"ja, die volgen we, we dachten dat we aan Cid kwamen vragen om ons te helpen maar we zagen de Highwind voorbijvliegen", zei Florian.

"Hm, maar hoe ben ik zeker dat ik jullie mag vertrouwen, jullie zijn vreemdelingen net als die vrouw.", zei de jongeman en hield nog goed in het oog.

"Wij zijn niet zoals zij, zij zijn onmenselijk, zij werken voor een kwaad, ze hebben mijn vader gekidnap en mijn moeder…gedood", riep Florian boos.

"Dean laat ze binnen", riep opeens een stem vanuit het huis.

Dean aarzelde eerst wat en liet zijn speer op zijn schouders rusten en leidde ze naar binnen. Binnen was de kamer niet zo groot. Een salon, een keuken, een wc en daarnaast een kleine garage. In de salon was een vrouw bezig een man aan het verzorgen die in de sofa lag. Hij had enkele kleine verwondingen en een diepe snee aan zijn been.

De man had een zwarte shirt aan en losse broek. Zij haar was licht blond bijna grijsachtig. Een vrouw in een witte jurk en zwart haar. Ze was hem aan het verzorgen.

"Shera in hemelsnaam ik ben in orde", zei de man die lag.

"Wel het kan me niet schelen ouwe, maar als jij niet zo nodig de held moest uithangen was je ook in orde. Als ik dat been niet verzorg kan het ontsteken.", zei de vrouw koppig.

De man keek om en zag de 4 mensen in zijn salon staan.

"Help me recht vrouw, dan kan ik tenminste mijn gasten aan spreken", zei de man.

Shera begon van alles te mompelen maar hielp hem uiteindelijk recht.

"Goedendag, sorry voor Dean maar je moet het begrijpen met die aanval vertrouwd hij niet zo rap iemand meer", zei de man.

"Bent u meneer Cid", vroeg Elena.

"Hahahahahahahahaha, ja ik ben Cid maar ik ben geen meneer dat klinkt gewoon niet", lacht de Cid.

"En jullie, wel dat is lang geleden dat ik jullie nog gezien heb."

Florian en Elena keken verward. Ze kenden Cid wel maar alleen van de verhalen, ze hadden hem nog nooit gezien. Ze dachten toen ze naar Kalm gingen om te vragen of hen wou afzette in Kalm maar Florian wou het liever te voet doen met alle gevolgen vandien.

"Wel, toen jullie nog kleine waren hadden we eens een reunie in Nibelheim,dus dan had ik jullie gezien.", zei Cid en lachte is.

"Maar wat riep je daar jongeman."

Florian aarzelden even.

"Mijn vader Cloud is ontvoerd door die vrouw en nog een andere man die erbij was en mijn moeder...Tifa is dood", zei Florian.

Iedereen keek sip en bij Elena liep er een traan over haar wang.

"Wel, dat had ik nooit gedacht, het spijt me jongen", zei Cid.

Shera was ook even opgehouden en ze hielden een minuut stilte.

"Maar stel me nu eerst is die twee nadere voor", zei Cid.

"Ik ben Ami, Ami Hirasaki. Ninja van Wutai", zei Ami.

"En ik ben Dion", zei Dion.

"hm, ninja van Wutai. Jij kent toevallig niet Yuffie", zei Cid.

"Ja, zij is mijn meester", zei ze trots.

"Ha, ik vraag me af hoe ze dat gelukt is, wel zie dat je niet volledig in haar schoenen stapt en iedereen zijn materia steelt", zei Cid en lachte terug.

Ami keek hem boos aan maar zei er niets op terug.

Cid keek naar de andere jongeman en zag dan die groene heldere ogen van hem.

"Hm, net zoals dat meisje zoveel jaren gelden.",zei hij.

"huh?", Dion stond hem aan te kijken.

"Niets, maar ik denk waarom jullie hier zijn, jullie willen de highwind lenen?"

Iedereen knikte.

"We zoals je al zult weten is dat een beetje moeilijk."

"Ja, we hebben hem zijn weg vliegen. Sorry dat we niet op tijd waren.", zei Elena verontschuldigend.

"jullie zouden niets hebben kunnen doen, ze was redelijk sterk", antwoordde Cid.

Dean gromde wat en ging het huis uit.

"Niet op hem letten, hij voelt zich een beetje schuldig van wat er hier gebeurd is", zei Cid.

"Hij was even uit de stad voor aan iets te werken, ik zeg je die jongen begint al te veel op mij te lijken, hij hoorden toen het lawaaien rende direct terug naar de stad maar hij was te laat."

"Nu voelt hij zich schuldig omdat hij niet op tijd hier was om de stad te beschermen", zei Shera aanvullend.

De vier wisten hoe dat hij voelde. Ze voelde zich ook schuldig dat ze niet op tijd waren. En Florian en Elena voelde zich nog dubbel schuldig dat ze niet bij hun ouders waren gebleven.

"Er is geen andere manier, we moeten naar Wutai", vroeg Ami smekend.

"hm, misschien maar dat duurt dan even, een dag om zeker te zijn", zei Cid.

Ze hadden het er moeilijk mee maar het was hun enigste manier.

"Wel, ik zou zeggen jullie kunnen hier blijven maar mijn huis is niet in goede staat. Ik zal Shera naar de herberg sturen, dan krijgen jullie gratis kamers."

Ze knikte en gingen dan terug naar buiten en wachtte op Shera.

"Zeg roep Dean is terug, we hebben werk te doen", zei Cid die Shera nog even tegenhield.

Shera zuchtte maar knikte dan.

Het groepje werd terug naar de ingang van de stad gebracht en dan de herberg ingebracht.

Shera praatte met de uitbater en knikte een paar keer. Toen ze terugkwam gaf ze twee sleutels aan hen. Ze hadden twee kamers op de tweede verdieping. Ze gingen naar de kamer om hun overbodige spullen daar te leggen en gingen dan aan een tafel zitten op de begane grond om iets te eten. Na het eten liepen ze wat doelloos rond in het dorp. Ze wouden niet wachten maar er zat niets anders op. Wanneer de zon aan het ondergaan gaan was besloten ze te gaan slapen.

Florian had een onrustige droom. Hij zag zijn ouders maar wanneer hij naar hen toe wou lukte het niet. Hij liep en liep maar hij kwam niet dichterbij. Dan zag hij de vrouwelijke gedaante en de man en zag hij ze zijn ouders voor zijn ogen vermoorde. Hij schrokte meteen wakker en zag de kleine kamer weer. Hij zag naast hem Dion rustig slapen. En dan zag hij het ultimate blade dat ooit van zijn vader was. Hij raakte er niet over, hij zou die twee laten boeten voor wat ze gedaan hebben. Hij ging terug liggen en probeerde wat te slapen.

Het werd al snel daglicht en het groepje maakt zich klaar voor vertrek maar gingen eerst wat eten. Toen ze benden kwamen keken ze raar op. Er was een tafel al klaar gemaakt voor hem en iemand zat er al aan.

"Lee?", zie Dion.

"uhm, jullie zijn wakker zou tijd worden ook", zei Lee en at verder.

"hm nog dezelfde als altijd, van wanneer ben je hier eigenlijk", vroeg Florian terwijl iedereen ging zitten en mee at.

"Ik ben een paar uur geleden pas aangekomen met vader en red", zei Lee.

"Vincent en Red, zij zijn er ook bij?", vroeg Elena.

Lee antwoordde niet hij knikte alleen maar.

"Zo, waarom kwam je niet met ons mee toen we vertrokken", vroeg Florian.

Lee hield met één hand de andere vast zonder het te beseffen.

"Red en Vader moesten iets uitleggen, maar nu genoeg gegeten tijd om naar Cid te gaan.", zei Lee en stond op.

Dion keek Lee vreemd aan. Hij had al eerder opgemerkt dat hij zijn rechterhand altijd vast nam van toen ze die vreemde droom samen hadden.

Het groepje volgde Lee terug naar het huis van Cid. Toen ze binnen waren stond Cid recht en naast hem stonden Red en Vincent. In de andere hoek stond Dean tegen een muur te leunen.

"Zo, ze zijn eindelijk wakker", zei Cid.

Iedereen kwam binnen.

"Red wat doe jij hier eigenlijk", vroeg Elena beleefd.

"Wel ik kindje ik moet iets uitvinden.", antwoordde Red.

"Wat dan?"

"Geduld kindje, dat zal wel uitgelegd worden als de tijd er rijp voor is."

Elena keek hem vragend aan maar Red lostte niets meer.

"Wel, Ik heb iets voor je om tot in Wutai te raken", zei Cid.

"Dezelfde manier dat wij het hebben gedaan."

Ze keken hem aan en vroegen dan welke.

"Buiten Rocket Town aan de kust ligt de Tini Broco, normaal een vliegtuig maar ik heb hem nooit meer kunnen maken dus werkt het nu als een boot, ik heb het wat aangepast dat het meer op een boot lijkt", zei Cid.

"Gaan jullie met ons mee", vroeg Florian aan Vincent en Red.

"Nee sorry wij moeten ergens anders henen.", antwoordde Red.

"Maar gaat het niet gevaarlijk zijn dan", vroeg Elena ongerust.

Red knikte nee.

"Je, moet denken, ik heb Vincent bij mij en Lee en Dean gaan ook mee."

"Lee ga je weer weg", vroeg Elena aan hem.

Lee knikte en ging dan naast zijn vader staan.

Dion keek Lee onderzoekend aan en zag dat hij het moeilijk had. Hij probeerde het hard te verbergen maar hij kon het zien. Dion dacht dat hij wist wat ze gingen doen.

"Red zou ik je even apart spreken", vroeg hij.

Red keek verbaasd op net als de andere maar knikte en gingen dan naar buiten.

Na een tijdje kwamen ze terug naar binnen.

"Er is een kleine wijziging in de plannen", zei Red tenslotte.

"Dion zal ons ook vergezellen", zei Red en Dion ging naar Lee.

Ze keken elkaar aan en ook al zei hij het niet hij zag dat Lee dankbaar was.

"Wat, je laat me toch niet alleen met die twee vrouwen", vroeg Florian smekend.

"WAT!", zeiden de twee vrouwen tegelijk.

"hahahaha, geen zorgen we komen wel terug maar ik moet erbij zijn, sorry", zei Dion half lachend.

Elena vond het spijtig dat Dion niet met hem meekwam, maar iedereen moest hun eigen weg gaan en hun wegen zullen elkaar weer terug kruisen.

"Hoe gaan jullie eigenlijk gaan", vroeg Ami.

"Wel, ik heb net zoals Cid ook iets in elkaar geknutseld dat zullen jullie wel straks zien", zei Dean die eindelijk rechtkwam.

"Wel, jongens hou jullie taai, jullie zullen het nodig hebben en Dean voor u heb ik iets nog", zei Cid en ging dan naar een kleine kamertje. Hij kwam later terug met een grote speer in zijn handen. De staf van de speer was in twee kleuren, onderaan bruin en bovenaan zwart. Op de staf zat een lang scherp paars punt dat nog is omring was door een geel omhulsel dat zelf ook scherp was.

"Dit is de Venus Gospel dat ik tijdens mijn reizen heb gebruik, het is tijd dat ik hem aan u doorgeef", zei Cid en gaf de speer aan Dean.

Dean had al elke dag hiervan gedroomd.

"Dank u Cid ik zal u niet teleurstellen", zei Dean.

"Nee, dat zul je niet, je bent mijn beste leerling."

Shera ging op haar beurt naar Florian en de twee meisjes en gaf drie materia bollen aan hun.

"Misschien kunnen deze je helpen onderweg.", zei ze.

"Dank u wel", zei Florian en gaf de materia bollen aan de meisjes.

"Wel, we zullen maar is vertrekken", zei Dean en ging naar buiten gevolgd door de rest.

Ze gingen eerst naar een bos dat juist buiten de stad was. Dean haalde een kastje uit zijn zakken met een knop erop toen ze aan een grote open plek kwamen in het bos. Hij drukte erop en de grond begon te beven. Ze keken wild rond naar wat de bevingen veroorzaakte maar zagen eerst niets. Cid en Dean stond stil te kijken naar een plek voor hun. Toen spleet de grond voor hun in twee. twee luiken schoven volledig open en een lift kwam naar boven. Op de lift stond een rode grote jet. Hij was niet zo groot als de Highwind maar hij kon ook wat mensen vervoeren. In plaat van twee propellers op de vleugels zoals bij de Highwind stonden er twee grote motoren op die verticaal en horizontaal konden gaan. Vooraan zag je de cockpit waar maar één enkele stoel zat. Toen ze binnen zagen ze dat er in totaal acht stoelen erachter waren.

"Ik noem hem Scraper", zei Dean en ging naar binnen achter het stuur zitten. Lee en Dion gingen op de stoelen achter de piloot zitten. Red kon moeilijk als een mens in een stoel gaan zitten dus ging hij op de achterste stoelen over twee stoelen liggen en Vincent ernaast.

"hm, Scraper, hoe is hij daar opgekomen", vroeg Ami zich af.

"Het is zijn famillie naam, Ik had gezegd dat hij die moest gebruiken en het past er ook goed bij als je hem ziet bewegen",antwoordde Cid.

Cid, Florian, Elena en Ami gingen wat achteruit staan toen de motoren geluid begonnen de maken en de deur waar ze binnen stapte dicht ging. De twee grote motoren gingen verticaal staan en begonnen steeds meer en meer lawaai maken. Opeens kwam er een steek vlam uit de motoren en ze gingen met een schok naar boven. Ze bleven even hoog in de lucht zweven. De motoren gingen horizontaal en ze gingen in een vaart naar ergens in het zuid westen. Alle wolken werden in twee gescheurd door de snelle jet.

Cid leidde het andere groepje naar de zee toen ze uit het zicht waren. Toen ze daar aankwamen zagen een lichtpaarsachtig bootvliegtuig ding. ze wisten niet wat ze ervan moesten denken. De cockpit was omgevormd tot de cockpit van ene speedboot maar aan de zijkanten staken twee vleugels uit waarvan de propellers waren ondergedompeld in het water. Het was niet zo groot misschien hooguit voor drie à vier personen. Cid nam Florian apart en begon het hem uitteleggen. Het was niet zo moeilijk, net zoals het rijden van een auto. De twee meisjes stapten rap in na Cid gedag te zetten en vertrokken dan ook op weg naar Wutai.

Hou jullie taai jongens, jullie gaan voor grote gevaren staan. Dacht Cid en ging dan terug naar Rocket Town.

"Wel, wel, wel, wie hebben we hier", zei Messias die van zijn stoel rechtkwam.

Karin en Kong waren aangekomen en hadden Cloud naar het ondergrondse lab gebracht.

"Zo jij bent weer de nieuwe zot die de wereld wilt vernietigen", zei Cloud spottend.

"Spot maar zoveel je wilt onderkruipsel maar in tegenstelling tot mijn vrouw zal ik lukken en zij zal aan mijn zijden staan wanneer het lukt", zei Messias lachend.

"Hm, als je het nog niet wist ik en mijn vrienden hebben je vrouw vernietigd, ze is deze keer voorgoed weg.", zei Cloud die recht kwam staan.

Hij kreeg een klop van achteren en belande terug op zijn knieën.

"Jenova leeft nog of was je dat vergeten."

Cloud keek hem verward aan en het kwam tot hem opeens daarom hadden ze hem nodig.

"Er zit een deel van Jenova in mij", zei Cloud met afkeer.

"Juist", zei Messias met een duivelse lach.

"Bereid hem voor en zie dat hem niets gebeurd anders sterven de cellen", zei Messias.

Nicolai kwam tevoorschijn en hij droeg Cloud samen met Kong naar een tafel waar ze hem in slaap brachten.

Messias haalde Karin er apart uit.

"Meisje ik heb voor jouw een speciale opdracht", zei hij met ene zachte stem.

"Je weet dat ik je ooit heb gezegd dat ik je afkomst zou vertellen, wel die tijd komt dichterbij maar je moet daarvoor nog één ding doen", zei hij.

"Alles", zei ze direct. Van de dag dat ze uit de tube kwam had ze in tegenstelling tot Nicolai en Kong vreemde dromen van dinges dat ze niet kende. Messias nam haar onder zijn hoede en leerde haar hoe ze de demon in haar moest beheersen. Maar de dromen verdwenen niet, ze bleef dromen over een plaats waar ze zich ooit gelukkig voelde. Messias zei dat hij ooit haar ging vertellen waar ze vandaan kwam, wie ze vroeger was.

"Een groepje is op weg naar een plek in het zuidwesten. Ik wil dat je ze volgt en ze vernietigd. Zeker de twee jongemannen, Lee en Dion, in de groep. Ze kunnen een grote bedreiging geven voor ons.", zei Messias.

"Ik doe het, ik zal met de Highwind direct vertrekken.", zei ze

"Neem wat klonen mee want ze zijn sterker dan je denkt, ze hebben Nicolai al is verslagen", zei hij. Ze keek op en was toch een beetje verbaasd. Nicolai was een meester met zijn zwaard.

"Ah ja, er is nog iets wat ik je moet zeggen Kong heeft de vrouw van Cloud lafhartig vermoord", zei ze.

"Hm, dat is goed dat is dan één lastpost minder al", zei Messias.

Karin keek geschokt hem aan. Ze had het er moeilijk mee, ze was gewoon van te doden maar nooit zo lafhartig. Ze ging er haar hoofd niet over breken en vertrok.

"Dit kan wel goed zijn, misschien kan ik Tifa nog gebruiken", zei hij en lachte hard.