Hoofdstuk 9: De Duistere stad Shayol Gull
De Scraper vloog snel door de lucht. Ze waren nu al een paar dagen aan het zoeken maar vonden niets. Red zei steeds dat ze dichterbij kwamen maar enig resultaat was er niet. Dion begon zich te vervelen maar hij had ervoor gekozen om mee te gaan op deze reis. Zo te zien had het oude volk waar Lee van afstamde één of ander connectie met de Ancients en hij vond ook dat hij erbij betrokken was vanwege die droom. Hij zag ook dat hij weer zat te woelen in zijn dromen. Hij zij dat Messias er weer was om te overtuigen dat hij aansloot bij hem maar weer snel verdween als de demon kwam. Hij was ook een paar keer op de begraafplaats geweest met de drie grafstenen. Als hij ze aanraakte flitsten er weer beelden. Plaatsten, mensen, oorlogen. Één beeld bleef hangen de laatste keer dat hij het aanraakte. Het was over een vrouw en een man. De vrouw was slank en mooi voor haar leeftijd. Ze had lang bruin haar en een gewone zwarte jurk aan. Haar huid zag er glad en glanzend uit en haar ogen heldergroen. De man had zwart haar, en wat losse kledij aan in het zwart en rood. Ze stonden bij 2 kleine jongetjes. Eén dat zwart haar had en rode ogen net als de man terwijl de andere bruin haar had en groene ogen. De vrouw en de man zeiden iets tegen elkaar en gaf de man een kus. De vrouw pakte de twee jongens bij hun kleine handjes vast en ging langzaam weg. Over de vouw haar wangen rolde een kleine traan. De jongens keken triestig naar de man en riepen hem precies. De man liep er heen en omhelde de twee nog eens goed. Hij liet ze los en de vrouw ging weg met de twee jongens. Daarachter was er alleen nog een fel wit licht en dan was het gedaan. Hij wist niet wat het betekende. Dean keek ze maar raar aan en dacht in zichzelf waar hij in hemelsnaam aan begonnen was.
"Ik zie iets", zei Dion opeens een iedereen ging aan het raam naar buiten kijken. Ze zagen een redelijk groot eiland. Op het eiland zagen ze zagen ze ruines van een stad.
"De stad van de harmonixer, de duister stad Shayol Gull", zei Red fluisterend.
Vincent keek naar buiten maar zei niets. Lee zag dat er hem iets dwars zat.
"Ik zie een plek om te landen, iedereen gaan zitten", zei Dean.
De scraper ging in een vloeiende beweging omlaag en lande perfect op de ruwe grond. De grond zag er kaal en dood uit. Er groeide niets. Een koude wind waaide door de haren van Dion die begon te rillen. Lee stapte ook uit en keek rond. Deze plek voelde bekend aan. Hier was het dat hij gevonden was volgens zijn vader.
"Moet er niemand bij het schip blijven", vroeg Dion toen Dean mee uitstapte.
"Nee, hoeft niet, ik heb de beste beveiligingen ingebracht voor diefstal, al denk ik niet dat we daar over zorgen moeten maken. En voor monsters ook niet. Ik heb het allersterkste metaal gebruikt waardoor hij bijna onverwoestbaar is", zei Dean vol trots alsof het zijn zoon was.
"Net als zijn leraar", zei Red met een glimlach.
Dean keek naar de leeuw en lachte dan ook.
"Kom, we zullen de stad is verkennen", zei Red opgewonden.
Red liep voorop met Vincent naast hem en Dean, Dion en Lee op de achterhoede.
De ruines kwamen in zicht. De Stad was ooit zeer groot toen ze hem van dichtbij zagen. Misschien zelfs wel even groot als Midgar. De stad was omring door muren die allemaal afgebroken waren door veroudering. Sommige waren nog heel en sommige waren volledig weg. Ze zagen een grote houten poort voor hun die half open stond. De poort was versierd door beeldje van vreemde wezens. Misschien de demonen waarmee ze in contact kwamen stelde Red voor.
Ze stapten door de poort en zagen voor hun een afgebrokkelde stenen weg. Huizen stonden in roten langs de weg. Ze hadden allemaal een vreemde vorm, degene die nog intact waren. Sommige hadden de vorm van een bol, de andere waren dan weer een kegel, andere dan de gewonen vorm van een huis. Het enigste wat ze allemaal gemeen hadden waren de stekels die uit de muren staken en de versieringen van kleinen demonen en andere wezentjes over het huis heen. Misschien voor de inwoners was het normaal maar gewone mensen zouden zich niet goed voelen in deze stad. Het eerst huis dat ze tegenkwamen was redelijk groot groter dan de rest en nog intact. Ze stapten binnen. Ze zagen dat de binnenkant ook alles versierd was met kleine demonen. Ze zagen een bureau meet een groot dik boek. Het was grijs en de bladeren waren volledig geel gekleurd van de ouderdom. Dion ging er heen en probeerde erin te bladeren. Hij kon het niet goed lezen maar het leek op een lijst. Misschien een lijst van namen dacht hij.
"Misschien was dit een herberg of zo", stelde hij voor.
"Ik denk het", zei Dean die van een andere kamer terug kwam.
"Wat verderop zijn er allemaal kamers met bedden, 6 kamers in totaal."
"Zijn ze nog heel", vroeg Red.
"Ja, een paar toch."
"Misschien is het beter dat we eerst wat rusten, De zon is al aan het ondergaan en iedereen is moe van de reis", zei Red.
Iedereen knikte en ging naar de kamers. In elke kamer stonden telkens drie bedden. Ze pakte de twee eerste kamers die tegenover elkaar stonden.
Dean, Dion en Lee namen de éne terwijl red 13 en Vincent de andere pakte.
"Wat is er oude vriend, je bent zo afwezig", zei Red toen ze in de kamer waren zodat de andere het niet konden horen.
"Ik ben toch altijd afwezig", zei Vincent en ging op het bed liggen.
"Wel, ja, toen we u zoveel jaren gelden u vonden zei je amper iets tegen ons en het leek je niet te interesseren waar wij voor vechten, ja was altijd afwezig. Maar je gaf wel om de missie je werd bevriend met ons maar nu lijkt het of je weer terug zo afwezig bent als de dag dat we je vonden."
"Hm."
"Is het over je zoon."
"Hij is mijn zoon niet weet je nog, ik heb hem in dezelfde status gevonden als jullie mij gevondenen hadden"
"Hij mag je biologische zoon niet zijn maar hij ziet jouw als zijn vader, en jij hebt voor hem gezorgd hem opgevoed al die jaren. In mijn woordenboek is dat toch een vader zijn voor de jongen", zei Red kalm.
Vincent zuchtte gewoon toen hij het zei en zag er nu bezorgd uit.
"Je bent bang dat als hij eindelijk iets te weten komt over zijn echte ouders dat hij jouw niet meer ziet als vader."
"Ik ben bang om hem kwijt te raken, nadat Lucrecia stierf dacht ik dat ik alles kwijt was, toen Lee kwam was het een geschenk. Als hij weg ging en niet me niet meer aanziet denk ik, dat ik het niet zou kunnen verdragen", zei Vincent.
"Hm, ik begrijp wat je wilt zeggen maar je moet je geen zorgen maken. Lee weet wat je voor hem gedaan hebt en hij zal jullie nooit links laten liggen. Hij houd zeer veel van u, hij zou je nooit laten links liggen."
"Ik hoop dat je gelijk hebt Red."
Vincent deed zijn ogen dicht en viel direct in een diepe slaap.
De drie jongens waren ook al gaan slapen. Dean werd opeens wakker van gemompel naast hem. Toen hij opkeek zag hij dat Dion ook wakker was. Hij keek naar Lee die zat te woelen en iets te mompelen.
"Is dat één van die dromen waarover jullie het hadden", vroeg Dean stilletjes.
Dion knikte en bleef Lee maar aanstaren.
"Is het niet best dat we hem wakker maken", vroeg Dean.
"Ik weet het niet, misschien moet ik nog is proberen in zijn droom te treden om te zien of ik hem kan helpen", zie Dion stilletjes.
"Wacht is, de laatste keer dat je dat deed was het bijna jullie dood geweest", zei Dean.
"Weet ik maar, er moet toch iets zijn om hem te helpen, misschien als ik zijn dromen iets kan doen dat hem helpt om weer normaal te slapen, er moet toch iets zijn."
"Maar dan nog, je hebt geen wapens in die wereld, hoe ga je jezelf dan verdedigen als het wee zo'n aanval is van Messias of van die demon waar iedereen over spreekt."
Dion twijfelde even en keek dan naar zijn prince guard.
"Mischien, als ik mijn wapen vasthoud als ik zijn droom binnentreed dat ik het dan in de droom ook vast heb."
"Mischien maar misschien ook niet, het kan evengoed je dood ook zijn."
"Weet ik, maar ik voel een verwantschap met hem, ik weet niet maar ik wil hem helpen", zei Dion.
"Ik wil wel dat je iets doet voor mij Dion, als je ziet dat ik vreemd begin te doen eender wat maak ons dan wakker oké."
Dean vertrouwde het niet volledig maar knikte uiteindelijk.
"Zeg voor dat je gaat, zou het dan niet best zijn als je Lee zijn geweren mee pakt", stelde Dean voor.
Dion knikte en pakte zijn prince guard en de twee geweren die hij rond zijn middel bevestigde. Hij ging voor Lee staan, hij aarzelde even en raakte hem dan lichtjes aan.
"Waar ben ik", zei Dion die opeens in een donkere ruimte was.
"Ik ben weer terug."
Hij keek naar zijn hand en glimlachte. Hij had gelijk hij had zijn prince guard nog altijd in zijn handen en om zijn zij voelde hij de beide geweren van Lee. Hij begon in de duisternis te lopen om te zoeken waar Lee was. Hij liep een tijdje maar zag niets. Het was er gewoonweg stil, akelig stil. Hij riep een paar keer uit maar geen antwoord.
hij liep maar door totdat hij eindelijk iets hoorde. Hij liep naar de richting van het geluid en zag eindelijk Lee. Hij was aan het lopen. Hij liep voor iets weg dacht hij.
Dion wou hel roepen maar hij zag dan waarom hij liep. Een paar monsters waren hem aan het achtervolgen.
"Denk je dat je mij kunt ontlopen, jongen", riep een stem. Het was Messias die op zijn gemak achter de monsters wandelde.
Lee keek achterom en zag de monster dichterbij komen. Hij zou ze aankunnen als hij zijn geweren bij zich had. Hand gevechten waren niet zijn specialiteit en zeker niet tegen een groep van monsters tegelijk. Hij hoorde Messias achter zich lachen en vervloekte hem op duizend manieren.
"En Lee, wil nog altijd niet met mij meedoen of blijf je nog steeds even koppig", riep Messias hem toe.
Lee negeerde hem.
"Jij je zin, maar je krijgen doe ik je toch als je hier sterft", riep Messias en lachte luid.
Lee bleef lopen maar hij begon me te worden. Hij struikelde na een tijd. Hij keek achterom en zag de monster dichterbij komen. Het was deze keer gedaan dacht hij. Het eerste monster dat kwam probeerde uit te halen en Lee deed zijn ogen dicht. Hij voelde niets hij hoorde alleen maar een luide schreeuw en dat was van het monster zelf.
"JIJ", riep Messias opeens hard. Lee deed zijn ogen open en zag Dion met zijn Prince Guard voor hem staan. Hij had het monster een harde klap bezorgt.
"Wel, dat komt goed uit, dan heb ik jullie alle twee", zei Messias en lachte luid.
"Dacht ik niet", zei Dion en grijnsde naar ham.
"Hm, wat ga je doen met dat miezerig stafje van je, hé", spotte Messias.
"Wel, ik misschien niet veel maar we gaan het gevecht wel een beetje gelijk maken", zei Dion. Hij maakte de riem los om zijn zij en gaf het aan Lee. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht wanneer hij de twee wapens zag.
"Wat, hoe, och klein onderkruipsel", riep Messias kwaad.
Lee stond recht en pakte zijn twee wapens klaar. De monster kwam weer in beweging op de twee af. Lee schoot wild met zijn wapens. De monsters vielen één voor één neer en degene die er door konden werden knock-out geslagen door Dion met zijn staf.
"hm, wel bravo je hebt mijn monsters verslagen, wat denk je dat je nu gaat doen hé", zei Messias sarcastisch.
Lee richte zijn twee wapens op hem en keek hem aan met een grijns. Hij schoot met allebei tegelijk en de kogels vlogen recht in het op de borstkas van Messias. Wanneer ze juist zijn lichaam wouden doorboren bleven ze in de lucht hang en vielen dan neer op de grond.
"Ha, je dacht toch echt niet dat je me met simpele wapens kon tegenhouden", lachte Messias.
"Ik geef je nog één kans, sluit je vrijwillig aan. Als je sterft heb ik je toch ook nog maar je bent waardevoller als je levend aansluit."
"rot toch op", riep Lee kwaad en liep dan met Dion de duisternis.
Achter hun hoorde ze een luide brul en dan niets meer het was stil. Ze liepen nog steeds door totdat ze omgeven werden door een fel licht.
De twee werden wakker en zagen Dean opkijken.
"En?", vroeg hij.
"Wel, Messias was alles behalve blij zo te zien", zei Dion.
"Dus je hebt hem verslagen."
"Nee, hij was immuun voor onze wapens, we zijn gevlucht ", zei Lee.
"Balen."
"Zeg, Dion"
"Ja, Lee"
"Bedankt."
"Graag gedaan"
"Mag ik nu eindelijk gaan slapen", zei Dean op een klagerige toon.
Ze moeste alledrie lachen en gingen dan terug naar bed.
"Ik vraag me af hoe het met Florian, Elena en Ami is", zie Dion.
"Waarschijnlijk is Florian in elkaar geslagen door de twee meisjes", zei Lee.
Dean en Dion moesten beiden grinniken en gingen dan slapen.
De volgende morgend gingen ze terug op onderzoek uit. Ze hadden al enkele andere gebouwen onderzocht. Velen waren bijna volledig vernietigd en andere leken nog bijna intact. Ze liepen de straat af en blijven opeen staan. Voor hun kwamen twee groten villa's in zicht. De twee villa's leken het middenpunt van de stad zijn. Misschien waar de burgemeester of president woonde. Ze gingen naar het rechtse gebouw. De deur was eruit. Ze gingen naar binnen en kwamen terecht in een grote hal. Alles lag onder elkaar, het was één grote chaos. Lee kreeg het gevoel dat hij ieder was geweest. Hij kende de plek van ergens. Ze verdeelde zich in twee groepen. Dean, Dion en Lee gingen beneden alles afzoeken terwijl Red en Vincent boven gingen. De drie gingen de kamer af. Na de hal, kwamen ze een soort van salon tegen, dan een eetkamer gevolgd door keuken. Nergens was iets bruikbaar te vinden. Ofwel vonden ze boeken die volledig onleesbaar waren ofwel viel het boek gewoon uit elkaar bij aanraking. Ze liepen door en zagen dan een deur die vergrendeld was met een raar slot. Het waren allemaal haken die de deur stevig vasthield. Ze leken met elkaar verbonden te zijn. Waar de deurknop normaal hoorde te zijn stond een draaiknop met allemaal symbolen. "Euh, kan iemand die symbolen lezen", vroeg Dean.
"Misschien Red", stelde Dion voor.
Lee keek naar de symbolen en bestuurde ze. Sommige kwamen hem bekend voor.
"Dion kijk is naar een paar van die symbolen", vroeg Lee.
Dion keek verward maar bekeek ze. Het waren in totaal tien symbolen. Hij ging ze één voor één af. Opeens bleef hij bij één symbool staan. Hij herinnerde het ergens van.
"Wacht is, is dat niet dat symbool dat in dat rood tekens stond."
Lee knikte.
"Misschien is het best dat we Red en Vincent erbij halen", stelde Dion voor.
"Ik zal ze gaan halen", zei Dean en liep weg.
"Herinner je al die symbolen nog", vroeg Dion.
"Hoeft niet", zei Lee en deed zijn metalen handschoen uit. Het rode teken met al de symbolen erin kwamen zichtbaar.
"Van wanneer, heb jij dat",vroeg Dion verbaasd.
"Van jou eerste intree in mijn droom, toen we dat teken gevonden hadden gevonden."
Dion had het nooit opgemerkt, maar ja hij droeg die metalen handschoen. Maar misschien was het daarom dat hij op de boot zich alleen hield.
Red en Vincent kwam erbij staan gevolgd door Dean. Ze bekeken het slot en de symbolen en vergeleken het met het teken op Lee's hand. 4 van de symbolen kwamen overéén met de symbolen op het slot.
"Lee, probeer het slot is te openen", vroeg Red. Lee nam de knop vast en keek naar de symbolen. Hij draaide in de richting dat de symbolen in het teken stonden. Van links naar rechts. Toen hij op het symbool kwam hoorde een klik. Bij het laatste symbool begon de deur te kraken en al de haken ronde deur bewogen. Ze draaide weg en lieten de deur los waardoor de deur rustig openzwaaide. Voor hun lag een trap dat naar benden leidde. Ze gingen langzaam naar beneden bereid voor wat benden kon zijn. De trap leidde een tijd door totdat ze eindelijk benden waren. De gang voor hun leidde verder tot een grote kamer. De kamer leek veel op een bibliotheek. de muren waren allemaal boekschappen die vol boeken lag. Het vreemde voor de bibliotheek was het grote pentagram dat in het midden van de kamer op de grond was getekend. Het leek veel op het teken op Lee's pols maar de symbolen stonden er niet in.
"Wat in hemelsnaam is dit", vroeg Dean
"Wel, op eerst blikken lijkt het gewoon op een bibliotheek maar met dat pentagram kan het ook een ander doel hebben", zei Red.
Ze keken wat rond. Toen viel Vincent het bureau op waar een boek al op lag. Red ging er héén en met behulp van Vincent bladerde hij er doorheen.
"En, hun je het lezen", vroeg Dean.
"Beetje, veel is al onleesbaar door de ouderdom maar het lijkt een soort van dagboek te zijn."
"Wat staat erin", vroeg Dion.
"Hm, hier wordt iets gezegd dat de demonen fusie een succes was. Dat met dit succes ze hun land kunnen verdedigen tegen vijandelijke krachten. Wat verder staat iets over een tweede succes. Ze hebben nu al twee personen die met een demongod kunnen fusioneren."
"Demongod?"
"Er is geen uitleg maar ik denk dat ze het hebben over Chaos en Twist. Hm dit is interessant."
"Wat?"
"Hier wordt iets gezegd over een vrouwelijke Ancient, hier wordt ze Cetra genoemd. Er was een groep van Ancient die reisde en een vrouw bleef achter. De heer van deze villa werd verliefd op haar en samen kregen ze twee kinderen. Ééntje met het bloed van de harmonixer andere met het bloed van de Ancient"
Lee keek verbaasd op. Het was het beeld dat door zijn hoofd flitste toen hij het grafzerk aanraakte.
"hm, dit is verontrustend. Een bezoeker was gekomen, hij zei dat hij een vriend was. Hij kwam ons waarschuwen voor de Cetra, zij waren een gevaarlijk ras. Dat ze hun krachten moesten gebruiken om een oorlog te beginnen. De vrouw zei dat hij loog en iedereen geloofde haar. De man werd woest en zei dat het ons zou berouwen dat met behulp van zijn levensgezellin hij de planeet zal vrijmaken van zijn inwoners. Hij wou ons aanvallen maar met de gecombineerde kracht van de twee demongoden konden we hem op afstand houden."
"Dat moet Messias zijn", zei Dion.
Red knikte en las veder.
"De Ancient had slecht nieuws ontvangen. De Cetra hadden ook iemand ontmoet die zichzelf Jenova noemt. Ze had eerst een virus proberen te verspreiden dat veel levens had opgeëist maar is tegengehouden. Ze is nu van plan de zwarte materia te gebruiken."
"De vernietiging van de Cetra", zei Vincent koel. Dion voelde zich er niet goed bij.
"De materia is geactiveerd en een heeft de meteoor opgeroepen, over een paar dagen zal neerstorten op deze planeet en alles vernietigen. De Ancient zei dat haar ras een mogelijke manier hadden hem het tegen te houden. De witte materia maar Jenova hield ze tegen om het te gebruiken en Holy op te roepen. Hij had besloten om de Ancient's te helpen dor Jenova en Messias lang genoeg op te houden met de gecombineerde kracht. Het was een moeilijk afscheid van zijn twee zonen maar hij moest een toekomst maken voor hen.", zei Red
Iedereen was stil.
"Hm er staat nog wat. Hij heeft de Ancient de opdracht gegeven om de twee zonen in in kelmar te brengen en ze te laten ontwaken als de strijd over is."
"Hm dat lijk veel op cryogene", zei Red achteraf.
"Als ik en mijn vrouw moesten sterven zullen de zoons blijven slapen totdat ze uit hun kelmar worden gehaald. Hij hoopt alleen dat ze dan toch nog steeds gewonnen hebben. Als ze vrij moesten raken kan het zijn dat ze aan geheugenverlies leiden. Ze zullen misschien flitsen zien van iets maar ze kunnen alleen hun geheugen terugkrijgen door in het pentagram te staan en de volgende woorden dan uit te spreken.Dormeos constante heleos memorus.
"hm, interessant, ze gebruiken een vreemde technologie waar ik nog nooit van gehoord heb", zei Red
"Staat er nog wat", vroeg Dean.
"hm, ja een laatste boodschap voor zijn zonen. Het spijt hem als hij ze niet heeft kunnen ontwaken, dat hij ze niet voor één laatste keer heeft kunnen zien, hij houdt van alle twee evenveel en wenst dat ze in een betere tijd leven als ze dit lezen. Ondergetekende Yuri Hirougi Harmonixer."
Lee keek verbaasd.
"Hé dat is de naam dat op die grafsteen stond", zei Dion opeens.
"Lee ga in het pentagram staan", zei Vincent.
"wacht even voor je begint", zei Red.
Hij nam nog is snel alles door in het boek en knikte constant.
"Dion ga er is bij staan", vroeg Red.
"huh, waarom"
"Gewoon een klein voorgevoel", zei de rode leeuw.
Lee en Dion keken Red verbaasd aan. Dion gehoorzaamde en gang samen met Lee in de ring staan.
"Ze de woorden maar, allebei tegelijk."
De twee vonden het vreemd.
"Dormeos Constante Helos Memorus!", riepen de twee gelijktijdig.
Iedereen keek gespannen naar de twee maar er gebeurde niet veel. Dean keek een teleurgesteld hij had tenminste toch een lichtshow verwacht. Dean's wens kwam direct in vervulling toen het pentagram begon op te lichten. De strepen kregen een rode kleur en creëerde een barrière rondom de twee.
De rode wand reikte volledig tot aan het plafond en sloten zo Dion en Lee volledig van de ander af. De twee in de cirkel keken wild rondom hun. Ze wisten niet wat er gebeurde. Opeens voelde ze iets. Hun hoofden werden volgestopt met beelden. Ze kregen er hoofdpijn van. Ze hoorden namen, gesprekken, mensen roepen, enz…
Toen werd het stil.
Zo, jullie zijn eindelijk gekomen mijn zoons
Het was dezelfde mannelijke stem die zei dat ze van de klif moesten springen.
De twee keken rond maar zagen niemand.
Jullie zien mij niet, ik spreek vanuit de levenstroom tot jullie
"wie ben je", vroeg Dion.
Denk is goed na
"Vader…", zei Lee stil.
Oh het doet deugd om dat nog is te horen
"Ik weet het weer, ik weet alles weer tot we in kelmar gingen", zei Lee.
"Mijn hoofd, ik zie het ook, dus dat betekent…"begon Dion.
Jullie zijn broers
"Ik wist het, ik voelde een verwantschap toen ik je ontmoette, maar hoe zijn we gescheiden".
Daar kan ik op antwoorden
zei een vrouw toen.
"moeder", zeiden de twee teglijk.
ja, het doet me deugd om jullie weer te zien
"Wat is er gebeurd."
Toen jullie vader mij de opdracht had gegeven ben ik zo snel mogelijk met jullie vertrokken. Ik plaatste jullie beide in Kelmar en ging dan samen met je vader strijden om die twee tegen te houden. Maar…
we faalden, de meteoor was wel vertraagt maar had vele levens vernietigd, het volledig ras van de Ancients en de harmonixers waren vernietigd. Eén ding waren we wel blij om en dat was dat Jenova en Messias werden vastgehouden onder het puin dat veroorzaakt werd. , zei de mannelijke stem weer.
Maar er gebeurde ook iets anders, de schok die de impact veroorzaakt had de continenten verscheurd. De stad van de harmonixer scheurde zich af en dreef weg. Door de scheur ging Lee mee met de stad terwijl Dion op het continent bleef, zei de man weer.
"waarom hebben jullie niet eerder met mij gesproken", vroeg Dion.
we hebben geprobeerd maar toen je ontwaakte probeerde je, je gave als Ancient te onderdrukken, je negeerde ons
"Het spijt me."
Je hoeft je niet schuldig te voelen zoon
"Jawel, als ik het niet had onderdrukt konden jullie mij op voorhand waarschuwen voor Messias en dan had ik Lars nooit naar die plek laten gaan", zei Dion en keek naar de vloer.
Niet waar, Messias zou op één of andere manier wel vrij komen. Het gebeurde nu bij u. Als jij er niet was had Messias zonder dat iemand het wist alles kunnen voorbereiden en was alles hopeloos maar nu heb je hem al veel dwarsgelegen
"Maar hij is zo krachtig"
Dat zijn jullie ook als jullie samen vechten en dan bedoel ik niet alleen jullie twee. Ik heb de gevechten gezien. Jullie worden allemaal krachtiger met de minuut en dat vreest Messias want het is zo dat zijn levensgezellin is verslagen
"Maar wat moeten we nu doen", vroeg Lee.
Dat kan iemand anders beter uitleggen
"wie dan?"
Degene die ons geholpen heeft jullie te vinden en Dion met zijn krachten heeft geholpen
"je bedoelt dat meisje."
Hey, Dion tijdje geleden
"Huh, is dat die stem dat je altijd hoorde", vroeg Lee.
Dion knikte
wel, jullie willen weten wat Messias van plan is. Hij is van plan zijn levensgezellin terug te leven te wekken en dan monsters op de wereld loslaten. Met de chaos dat ontstaat zal hij naar de noordere krater gaan en de zwarte en witte materia opgraven die daar nog liggen
"Wat kan hij met de witte doen, die dient om de planeet toch te beschermen"
Normaal wel ja, maar Messias is te weten gekomen dat als je de twee samen gebruikt, de kracht van de zwarte materia verdubbeld en in plaats van één meteoor meerdere kan oproepen. De meteoren zullen leven op de planeet overal vernietigen
"Hoe kunnen we zoiets tegen houden",vroeg Lee.
wel, jullie zijn goed begonnen, jullie vrienden zijn alle materia gaan halen die wij toen gebruikt hebben tegen Jenova, maar dat alleen maakt jullie nog niet krachtig genoeg. Jullie hebben ook special vaardigheden, jullie moeten ze leren gebruiken. Florian en Ami zijn al goed op weg en jij ook Dion. Nu rest nog de andere, jullie zullen op eigen tempo ook zo'n kracht ontwikkelen behalve jij Lee, jij bent anders dat zal je vader wel uitleggen. Wel ik moet afscheid van jullie nemen. Ik waarschuw u wel voor één ding. Messias is iets afschuwelijk aan het doen en hij schuwt het van mij af. Hij weet dat ik toekijkt en weet hoe hij mij moet buiten moet houden nu. Pas op je hoede, oké
"Dank je", riep Dion nog toe.
Wij kunnen ook niet lang meer blijven jongens, je vader moet nog één ding uitleggen aan Lee.
Zoon, je heb sterk bloed in je, jij bent de laatste der Harmonixer en draagt een zeer sterke God in je. Je moet hem alleen nog vrijlaten. In het begin zal het eng zijn maar je wordt het wel gewoon. Ik heb gezien dat Shinra je wel te pakken heeft gekregen en wist wat je was. Ze hebben jouw bloed gebruikt en op de die man, dat buiten de cirkel staat, getest. Hij heeft ook de krachten van Chaos gebruiken maar heeft er geen controle op. Jij kunt er controle overkrijgen maar daarvoor moet je hem confronteren en overwinnen. Pas dan zal hij aan je zijden strijden.
"Oké vader"
Maar pas op als hij wil kan hij je voor altijd vernietigen maar ik weet dat je het kunt zoon
"En ik zal hem daar wel bij steunen", zei Dion
goed zo, wel we moeten gaan, we houden jullie in het oog, we houden van jullie beiden en hopen jullie nog zo is te spreken. Vaarwel mijn jongens
De stem stierf weg en de rode wand van energie verdween in het niets.
"En? Herinner jullie iets", zei Dean.
"We weten weer alles", zei Dion stilletjes.
"Wij hebben een lang gesprek gehad met onze ouders", zei Lee.
"Lang? Jullie zijn maar een minuutje weggeweest", zei Dean.
Dion en Lee keken elkaar.
"Doet er niet doe. Wat hebben jullie ouders verteld."
Lee en Dion gaven de volledige uitleg over Messias volledige doelen.
"Wel, dat is een hele brok maar het heeft nog waardevoller geweest door hier heen te komen, nu hebben niet alleen de sleutel tot Lee's krachten we weten nu exact wat Messias van plan is.", zei Red.
De groep ging weer terug naar buiten om zich klaar te maken voor vertrek.
De drie jongens bleven opeens staan toen Red en Vincent begonnen rond te kijken.
"Is er iets", vroeg Dean.
"Maak jullie klaar jongens we zijn omringd", zei Red. Toen kwamen mannen allemaal in het zwart op hen af. Ze hadden zich verborgen achter de huizen en stormde op hen af langs alle kanten. Vincent pakt een schotgun vanonder zijn mantel tevoorschijn. Het geweer was mooi afgewerkt en versierd met kleine demonen. het had een donker beige kleur en het einde van schacht van het geweer stonden twee kleine vleermuisvleugeltjes. Vincent schoot op één van de klonen waardoor die naar achter vloog van de kracht van de impact. Lee, Dion en Dean hadden hun eigens wapens al klaargenomen. Dean liet de Venus Gospel door de lucht zwieren en sloeg zo alle vijanden weg. Lee zat net als zijn vader alle klonen op afstand te beschieten. Dion had zijn staf klaar gepakt en ook een groene materia bol. Hij bekogelde de klonen met ijsmagie. Red's zijn haren op zijn rug kwamen rechtstaan wanneer hij diep begon te grollen. Hij vloog op de klonen af en verscheurde ze met zijn klauwen. De klonen bleven maar komen. Voor Dean kwam nu een heel groepje en hij wist dat hij ze niet allemaal tegelijk kon tegenhouden. Hij lette even niet op en werd naar achteren geslagen door een zwaard. Bloed druppelde van zijn arm en hij keek de dader woedend aan. Hij voelde een energie in zichzelf opborrelen en werd dan omgeven door een vuurachtig aura. Hij stond recht en pakte de venus gospel stevig vast met zijn twee handen. Hij sprong hoog in de lucht en hielde dan de speer met één hand boven zijn hoofd. De speer begon fel op te lichten. Hij smeet de speer met als zijn kracht midden in het groepje klonen. Bij de impact kwam er zoveel energie vrij die de klonen lieten desintegreren bij aanraking van die energie. Het hele groepje was verdwenen. De rest waren snel verslagen. Dion haalde de genees materia boven en heelde de arm van Dean. De wonde dichtte zich maar het liet een litteken achter, Dion stelde hem gerust dat het litteken wel zal vervagen doorloop van tijd.
"Was dat alles", vroeg Red rustig.
"Ik denk het wel", antwoorde Vincent.
"Hm, dat was veel te gemakkelijk", zei Red.
Dean keek de leeuw ongelovig aan. Als dit al te gemakkelijk was, wat was dan moeilijk voor hen.
"Wel, ik moet toegeven, jullie kunnen vechten", zei opeens een vrouwelijke stem die boven op een huis stond.
"Jij", riep Red uit.
Lee bekeek haar en zag dat ze er bekend uitzag. Hij had dat gezicht nog is gezien toen hij klein was.
"Halo, Red", zei ze.
"Ken je haar", vroeg Dion.
"Ja, zij was degene die Cloud en Tifa heeft aangevallen en de Highwind heeft gestolen."
Dean gromde en pakte zijn speer weer stevig vast.
"Dan is ze een kloon", vroeg Dion.
"Nee", zei Lee.
Iedereen keek naar hem.
"Wat bedoel je", vroeg Red.
"Dion weet je nog wie onze buren waren."
"Ja, de Korogo famillie, zij waren de dragers van Twist, om precies te zijn de Elandrian Korogo, zij was de eerste vrouw die ooit kon transformeren met een demon. Zij was getrouwd Callandor Korogo en ze hadden samen een klein dochtertje…", wanneer Dion dat laatste had gezegd herinnerde ze haar meteen. Dat gezicht leek sprekend op het kleine meisje dat naast hun woonde.
"Bedoel dat ze hetzelfde is als u Lee", vroeg Dean.
"Ja, zij is ook een harmonixer, om precies te zijn de draagster van Twist", zei Red.
"Wat zitten jullie allemaal te bazelen, ik ben hier om een eind te maken en dat zal ik doen ook", riep ze kwaad.
"Wacht even, je hoeft niet met ons te vechten", riep Dion.
"Jij bent van dit dorp, jij hebt hier ooit gewoond samen met deze twee", zei Red.
"hm, leugens, denken jullie echt dat ik daarin ga trappen", zei ze.
"Het is waarheid, jij bent de dochter van Elandrian en Callandor Korogo", riep Dion.
Karin aarzelde even, die naam kwam haar bekend voor maar ze wist niet van waar.
"Leugens, Messias weet wat mijn afkomst is en hij zal het ook zeggen wanneer ik die twee heb gedood", riep Karin kwaad en nam haar handschoen af.
Het teken op haar pols werd zichtbaar. Lee zag het teken duidelijk en het was exact als dat van hem alleen stond haar teken op zijn kop.
"Tario When Ion Salvos Talen", riep ze luid en er kwam een grijns op haar gezicht. Het teken begon op toelichten en de vrouw begon langzaam te veranderen. Na de verandering stond de vrouw niet meer op het dak maar een grijze vrouwelijke demon met grote leerachtige vleugels.
"Ik ben Twist en ik ben het laatste dat jullie zullen zien", zei het monster met een grauwe stem.