Hoofdstuk 11: De reünie
"Ze is wakker!"
Ami deed haar ogen op en zag Elena bij haar zitten.
"Huh, wat is er gebeurd", vroeg ze verdwaasd.
"Je was een beetje uitgeput na het gevecht", zei Elena.
"ah, ons slaapkopje is wakker", riep een man in de deuropening.
"Jij hebt niet veel te zeggen Florian, hoe lang sliep je in Cosmo Canyon", zei Elena en gaf een kwade blik aan de jongeman.
"Hoe lang sliep ik", vroeg Ami die wat rechter in haar bed kwam zitten.
"Bijna twee dagen", zei een vrouwelijke stem.
"Meester Yuffie!"
"Je bent precies weer terug in orde", zei ze opgelucht.
"Jij ook zo te zien, en het spijt me voor wat er gebeurd was", zei Ami.
"Jij moet je niet verontschuldigen, ik zou me bij u moeten verontschuldigen. Wij hebben je tot het uiterste gedreven en vier Limits achter elkaar laten doen. Je had in coma kunnen liggen of erger de energie die je gebruikt bij die laatste aanval had je lichaam kunnen verscheuren", zei Yuffie en boog tot haar leerlinge.
"Maar waarom heb je dan bij ons gevecht ingehouden."
Ami en Florian keken haar verbaasd aan en dan naar Yuffie.
"Ha, je hebt het dus gemerkt", zei ze lachend.
"Hoe bedoel je ingehouden Ami", vroeg Elena.
"Wel, Yuffie haar Conformer had gemakkelijk mijn Chakra in twee kunnen snijden als ze het wapen tot haar volledige mogelijkheden had gebruikt en als ze haar All Creation ook op volle kracht had gebruikt zou ik hier nu niet liggen. De kracht dat zij kan produceren is sterk genoeg om een dorp te vernietigen", zei ze.
"Het spijt me nog eens, we moesten je wel een spoedcursus maar dat wil niet zeggen dat ik mijn beste leerlinge direct kwijt wil hebben. Ik kan je wel zeggen dat ze glans geslaagd is voor haar pagode test, we zijn zeer onder de indruk van je prestaties", zei Yuffie en Ami moest even blozen.
"Betekent dat dan ook dat we…", vroeg Elena.
"De materia, natuurlijk ik zal je er straks heen brengen, maar eerst heb ik Ami nodig aan de pagode op de bovenste vloer. Jullie mogen ook mee", zei Yuffie.
"Waarom", vroeg Ami.
"Dat zul je wel zien, ik ga al voorruit", zei Yuffie en ze liep weg.
"hm, ik vraag me af wat ze van plan is", vroeg Elena.
"Wel laten we dat dan maar uitvinden", zei Florian.
Ami knikten stapte uit bed.
Na zich klaargemaakt te hebben, liepen ze door de straten van Wutai richting de pagode. Ami vond één ding wel raar wanneer ze voorbij mensen kwamen keken die haar aan glimlacht en maakte een eerbiedige buig voor haar. Zal voor haar overwinning in de pagoda zijn dacht ze. Ze liep door en zag de grote pagode voor haar opreizen. Wanneer ze binnen stapten stond Gorki niet op zijn gewonen plaats, hij was er gewoon niet. Ze vond dit wel vreemd. Gorki kwam bijna nooit uit de pagode voor alleen naar huis te gaan en te slapen. Ze liep door en op de volgende vloer was Shake ook al niet aanwezig. Op de volgende vloeren zag ze Chekhov en Stanif ook niet. Toen ze op de bovenste vloer was de meester van de pagode ook afwezig.
"Hm, dit begint toch vreemd te worden", mompelde ze.
Ze zag dat de trap om naar het dak te gaan benden was. Ze liep naar boven en zag dan 6 personen staan. De 5 vermiste leraars van de pagode en Yuffie met de Conformer op haar rug.
"euh, wat is er aan de hand", vroeg Ami.
"ah je bent er dan kunnen we beginnen", zei Yuffie.
Ami keek verbaasd op, ze wist totaal niet wat er aan de hand was. Ze zag opeens dat Florian en Elena zich verwijderde van haar en aan de zijkant ging staan. Ze kreeg een slecht gevoel.
"Ik moet nu toch niet tegen jullie allemaal vechten", riep ze uit.
"Wat, ah, nee hoor", lachtte Yuffie.
"Hm, zou wel een goed voorstel voor een volgende test zijn", zei Gorki.
"En het zou leuk zijn om samen te strijden tegen de leerling", zei Shake.
"Mensen, daar is nu geen tijd voor, we zullen dit wel later bespreken", zei de vader van Yuffie serieus.
"Ami Hirasaki kom voor ons staan", zei Stanif met een streng gezicht.
Ami aarzelde wat maar gehoorzaamde. Ze stond in het midden van het dak nu met de de leerkrachten en haar meester op één lijn voor haar.
"Ami Hirasaki, je hebt de Pagode test voltooid en je bent geslaagd maar de leerkrachten gaan je nu evalueren of je wel geschikt ben om de titel van Ninja te krijgen doormiddel van de gevechten", zei Godo de vader van Yuffie officieel.
Wat, dacht Ami bij zichzelf. Ze had nog nooit van dit gehoord. Ze was toch geslaagd, dat had Yuffie gezegd. Gorki stapte als eerste naar voor.
"Jij hebt mij als eerste bevochten en werd getest op uithoudingsvermogen. Je wist vol te houden en een plan te bedenken om mij eindelijk te verslaan, door dit leerde je nooit op te houden hoeveel weerstand de tegenstander ook biedt.", zei Gorki in ging weer terug op zijn plaats staan. Shake deed dan een stap naar voor.
"Mij heb je als tweede bevochten en werd dan getest op snelheid. Je wist mijn snelheid tegen te houden en mij schade toe te brengen. Tot slot heb je mijn eigen kracht tegen mij gebruikt om mij zo te verslaan. Je hebt geleerd snel te denken in benarde situatie's en slim te denken."
Shake deed een stap terug en Chekhof kwam naar voor.
"Mij heb je als derde bevochten en werd getest op magie. Je was ten prooi gevallen aan mijn staar aanval waardoor ik je langzaam kon leegzuigen. Je wist dit echter tegen te houden door magie te gebruiken op jezelf om mij van af te krijgen, wanneer ik weer de staar aanval wou doen wist je die tegen te houden en heb je mij verslagen. Je hebt geleerd om verstandig om te gaan met magie en soms pijnlijke keuze te maken hoe je het gebruikt."
Nu kwam Stainf naar voor.
"Mij heb je als vierde bevochten en werd getest op kracht. Ik gooide alles tegen u waardoor je een paar keer geraakt werd. Je wist echter mij tegen te houden om al je kracht te focussen in één aanval om zo een aardbeving te creëren om mij uit balans te krijgen en mij dan af te maken. Je hebt geleerd dat een sterke wilskracht nodig is om in een gevecht te winnen en je kracht op een wijze manier te gebruiken."
Vervolgens kwam Godo.
"Mij heb je als 5de bevochten en werd je op elk gebied getest. Je begon eerst met simpele aanvallen op mij af te sturen die geen effect had maar je gaf niet op. Je maakt gebruik van je snelheid en lenigheid om mijn aanvallen zo goed mogelijk te ontwijken. Je bedacht een andere strategie wanneer je inzag dat je aanvallen niet veel effect hadden en gebruikte Materia om me van balans te brengen en dan nog onze heilige watergod. Wanneer ook dat niet werkte gebruikte bijna al je kracht de Doom Of te Living techniek in te zetten en heb je mij verslaan. Je hebt hier uithoudingsvermogen, snelheid, tactisch denken en zeer grote kracht laten toen."
Godo ging terug een stap achteruit en als laatste kwam Yuffie naar voor.
"Ami Hirasaki, jij bent de eerste die na de 5 gevechten nog een zesde gedaan heeft. Je hebt mij bevochten om de sterkste techniek van de Ninja te leren. Je werd gedwongen je wapen weg te doen en een chakra te gebruiken. Je had eerst problemen maar je paste rap aan. Toen ik mijn All Creation op je afvuurde leek het erop dat ik gewonnen had maar je was altijd een snelle leerling geweest en koppig ook. Zo in plaats van te op te geven gebruikte je, je laatste krachten om je eigen versie van de Creation techniek op mij af te vuren. Je hebt door dit gevecht de sterkste techniek geleerd en eindelijk geleerd hoe je met een chakra moet omgaan. Wat is ons oordeel aan deze leerling die Ninja wilt worden", zei Yuffie luid.
Alle leerkrachten deden nu een stap naar voren zodat ze weer één lijn vormen.
"Zij is geslaagd en is niet langer meer een leerling maar een Ninja", riepen alle leraren luid en maakte dan een buiging voor haar.
"Proficiat, Ami Hirasaki, je training hier in Wutai zit erop maar we geven je een afscheidscadeau voor je vertrekt", zei Yuffie en stapte naar voor.
"Ik geef je dit wapen om als teken dat je een volwaardig lid bent van de Ninja clan", zei Yuffie, nam haar Conformer van haar rug en gaf het aan Ami.
"Jouw Conformer, ik kan dit toch niet aannemen, het is te waardevol", stotterde Ami.
"Neem het maar nu, je zult het nodig hebben op je reizen", zei Yuffie en stapte terug bij de groep.
"Ami, je bent klaar, we hopen dat je, je krachten en technieken die je hier heb vervaardigd in de toekomst wijs zult gebruiken."
"Dank jullie allemaal", zei Ami en maakt op haar beurt een buiging. Ze hoorde opeens geklap achter haar en zag de Florian en Elena vergezeld waren door de helft van de stad. Ze begon te blozen door al de aandacht.
De leraren begonnen vrij rond te lopen tussen het volk om te praten toen het geklap voorbij was. Florian en Elena kwamen bij Ami staan en wenste nog eens een proficiat.
"Wel, we zullen maar nu naar de opslag plaats gaan", zei de Yuffie die bij hen kwam staan. De drie knikte en volgde Yuffie naar haar huis. Ze gingen een trap omlaag en kwamen zo in de kelder terecht. Yuffie haalde een sleutel boven en opende de deur. Toen de drie binnenkwamen lag er een schat van materia voor hun. Overal waar ze zagen groene en rode bollen.
"Hoe moeten we er zoveel meekrijgen", zei Elena.
"Wel, dat moet je zelf beslissen, je zult keuzes moeten maken, we hebben elke materia een klein papiertje opgeplakt zodat je weet welke dat het is. Met zoveel bollen is het nogal gemakkelijk om de verkeerde te pakken", zei Yuffie.
"Welke zijn die twee", vroeg Ami die naar twee materia bollen op een verhoging stonden en afgedekt met een glazen koepel. Één was een summon materia en de andere magie materia.
"Hm, de twee sterkste materia's die we hebben gevonden. Hun krachten waren enorm. In de verkeerde handen zouden ze catastrofaal zijn. De magie is 'Ultima', de kracht om uit het niets een enorme explosie te veroorzaken. De andere is de summon 'Knights Of the Round Table'. Hij roept dertien ridders op die de vijand zal vernietigingen. De krachten van die ridder zijn maximaal en zeer destructief.", legde Yuffie uit.
"hm, ik denk dat Dion die wel graag zou gebruiken", zei Florian geamuseerd.
"Dion? Dat is die Ancient nietwaar? Wel in zijn handen zijn het moordwapens. Toen ik de kracht van Aeris zag wanneer zij materia gebruikte, wel iedereen was verbaasd. Ze heeft wel nooit deze twee gebruikt maar met gewone materia was ze al even dodelijk als ze wou, wat ze nooit dus deed, ze hield liever van verdedigen en gebruikte aanvallende magie allen uit voorzorg", zei Yuffie.
Ze keken opeens naar boven wanneer ze lawaai van een motor hoorden.
"Ik denk dat je vrienden er zijn", zei Yuffie en ging terug naar boven.
De drie keken elkaar verbaasd aan en volgde Yuffie naar boven.
In de lucht zagen de ze de Scraper landde op het plein van Wutai. "Ze zijn terug", riep Elena en ging naar het gelande vliegtuig. Florian en Ami volgden haar. Ze waren benieuwd wat ze nu eigenlijk gaan doen zijn. De deuren gingen open en Red kwam als eerste eruit. Hij zag de opgewonden gezichten maar kon niets zeggen. Florian, Ami en Elena zagen dat er iets mis was. De grote rode leeuw was van slag en ging zonder iets te zeggen naar het huis van Yuffie. Toen kwam Dion naar buiten met Lee aan zijn schouders. Hij sleepte Lee naar buiten.
"Wat is er gebeurd!", riep Elena ongerust toen ze de twee zagen. Lee was nog steeds bewusteloos. Florian kwam Dion helpen en hief Lee aan de andere kant op. Dean kwam als laatste naar buiten die Karin droeg.
"Wie is dat", vroeg Ami.
"We zullen straks alles uitleggen laten we ze eerst in een bed leggen", zei Dean. Hij wist dat ze kwaad gingen worden als ze wisten dat zij bij de klonen hoorden en dan kon hij niets doen om ze tegen te houden.
De drie knikten en hielpen Dion en Dean ze naar Yuffie's huis waar ze konden rusten.
Ze hadden de Lee en Karin in hun bedden gelegd. Dion bleef nog even bij zijn broer terwijl iedereen gezamenlijk aan de tafel zat.
"Mogen we nu weten wat er allemaal gebeurd is beginnend bij naar waar jullie gegaan zijn", vroeg Florian geërgerd.
"Wij waren naar de stad van de harmonixer gegaan", zei Red.
De drie keken hem verbaasd aan.
"Hm, de Ancients waren niet de enige rassen dat er leefden, er waren vele andere. Onder die andere was het ras van de harmonixer, zij leefden vrede met de Ancient en zelfs nog meer dan ik wist."
"Wat bedoel je daarbij", vroeg Ami.
"hm, ik zal van in het begin, beginnen", zei Red.
Hij gaf de hele uitleg van Lee zijn geschiedenis en Dion's rol erin. Ze keken vol interesse naar het verhaal en vroegen zich soms ook af waarom die twee niets gezegd hadden. Misschien konden ze helpen of zo. Waar ze het meest van verschoten was dat Dion en Lee broers leken te zijn. Dat zou wel verklaren waarom die twee zo veel bij elkaar waren. Red had nu het verhaal gezegd tot aan het punt dat Lee en Dion hun geheugens terug kregen.
"Oké, dat is nu hun verhaal", zei Florian.
"Wie is dat andere meisje?"
Red aarzelde even voor hij iets zei.
"Toen we terug naar buiten gingen werden we opgewacht door haar", zei Red.
"Ze…kwam ons stoppen en veranderde daarom in Twist."
Florian voelde opeens een knoop in zijn maag. Degene die zijn moeder had verwond en die zijn vader heeft ontvoerd lag boven gewoon te rusten. Hij had nu de kans om zijn wraak te voldoen die hij had gezworen in Cosmo canyon. Hij stond op en pakte zijn zwaard vast.
"Florian blijf zitten", zei Red streng maar hij luisterde niet. Hij liep de slaapkamer binnen en zag Dion tussen de twee zitten. Hij keek verbaasd op toen hij Florian zag binnenkomen met zijn zwaard in zijn handen.
Florian liep naar de vrouw en keek haar aan vol haat. Het was haar schuld dat hij zijn moeder kwijt was en dat zijn vader ontvoerd was, hij zou dat haar betaald zetten.
Hij bracht zijn zwaard omhoog en wou een aanslag doen toen Dion hem met zijn prince Guard tegenhield.
"Ga uit de weg, Dion", riep hij kwaad.
"Nee", zei Dion vastberaden.
"Zij is de schuld van wat er gebeurd is in Nibelheim, zij zal ons vernietigen als ze nu niet uit de weg wordt geruimd."
"Ze kon er niets aan doen wat er in Nibelheim gebeurd is en als het aan haar lag zou je moeder nu nog leven of wist je dat niet meer."
Florian gromde en keek hem woedend aan wanneer hij de kamer verliet. Hij stormde het huis uit. Hij kon het niet verdragen om in hetzelfde huis te zijn als haar. Hij kon haar niet verdragen.
Het was een tijdje stil toen Florian het huis uitstormde.
"Hoe hebben jullie dat overleeft", vroeg Elena.
"Wel, dat hadden we bijna niet gedaan, Ik en Vincent probeerde haar te bevechten zo goed als we maar konden maar niets deerde haar", zei Red.
"Maar hoe heb je dan verslagen."
"Wij niet, Lee heeft het gedaan. Hij was eindelijk in Chaos veranderd, al weet ik niet hoe hij het voor elkaar gekregen heeft", zei de leeuw. De twee meisjes keken hem aan.
"Lee, is naar die droomwereld gegaan en is daar Chaos op gaan zoeken", verklaarde Dean.
"wel, het is hem dan geluk. Hij veranderde zo te zien maar de twee demonen waren gelijk in kracht, snelheid en magie", zei de leeuw.
"Als ze bleven vechten hadden ze uiteindelijk elkaar vernietigd."
"Hoe is het dan afgelopen", vroeg de twee meisjes.
"Wel, iets onverwachts was gebeurd. Voordat ze in Twist veranderde…", begon Red.
"Wij kennen haar vanuit onze jeugd."
Dion kwam binnen en ging bij de rest zitten.
"Zij was de dochter van de drager van Twist en een heel goede vriendin van ons. Wij waren altijd bij elkaar vroeger. Wij waren onafscheidelijk tot het incident.", zei Dion en werd stil.
"Ja, zo te zien hoorde zij ook bij het ras van harmonixers, Lee wist dit ook en had dan een plannetje om haar misschien te helpen", zei Dean.
"Hij heeft Twist naar het pentagram gedwongen en zo de cirkel geactiveerd met hem erbij", zei Red.
"Toen het rode energie veld verdween, waren ze weer gewoon mensen en vielen dan bewusteloos neer."
"Dan is het nu afwachten wat het uitgehaald heeft en of zij ons niet zal aanvallen", zei Elena.
De drie knikten.
"Maar wacht is waar is Vincent eigenlijk", vroeg Ami.
"Hij was toch ook bij jullie."
Nu keken de drie naar de grond alsof ze niet wisten wat ze moesten zeggen.
"Toen…toen we wouden vertrekken stond….stond Messias daar opeens", begon Dion met ene trillende stem.
"Hij is achtergebleven zodat wij konden vluchten", verklaarde Dean.
"Wacht is dan zit hij misschien nog steeds op het eiland", riep Elena uit.
Red knikte nee.
"Toen we al ver weg waren, ontplofte het hele eiland", zei Red.
Elena bracht zijn handen voor haar mond en een traan rolde over haar wang.
"Dat is nu al de derde", zei Yuffie stil.
"Derde?", vroeg Ami.
"Tifa, Vincent en Aeris. We zien Aeris nog altijd als een groot verlies en nu zijn twee haar al achterna gegaan", zei Red stil.
"Over Aeris hoeven jullie geen zorgen te maken denk ik", zei Dion.
"Huh?", zei iedereen opeens.
"Weten jullie nog toen we onze reis vanuit Kalm begonnen dat ik zei dat ik een stem hoorde, een vrouwelijke stem."
Elena en Red knikte. Hij had Red dit verteld maar hij dacht dat het zijn ouders of zo ging zijn.
"Het was Aeris die me hielp, het was zij dat me bij jullie bracht, het was zij dat me op weg naar Cloud bracht, het was zij dat me hielp bij mijn krachten, het was zij dat mij en Lee onze ouders voor de laatste keer heeft kunnen horen", zei Dion.
"Zij waakt over ons en over jullie ook, ik denk dat ze niet in de levensstroom zit zoals een normale ziel moet zijn, ze is ergens anders waar ze over iedereen toe kijkt."
"ze zou toch niet…", begon Red en zweeg dan opeens.
"Wat?", vroeg Dion.
"Wel, een Ancient heeft een doel in leven, zij staan ook bekend als het trekkende volk, zij reisde over de hele planeet en communiceerde met de planeet om zijn geheimen te ontsluieren. Wanneer een Ancient daarin geslaagd is, zal zij of hij naar het beloofde land gaan. Ik denk dat Aeris dat misschien bereikt heeft.", verklaarde Red.
Dion keek op en dacht aan het beloofde land. Toen hij jong was en hij voor het eerste stemmen hoorde, hoorde hij soms ze spreken over het beloofde land maar het was een grote chaos.
"Zeg maar iets anders, weet Lee eigenlijk al wat er met zijn vader is gebeurd", vroeg Ami.
Ze knikten nee en keken naar de grond.
"Zo, wie gaat het hem zeggen als hij bijkomt", vroeg Elena.
"Me wat zeggen"
Ze keken naar de deuropening en zagen hem staan. Hij zag er nog steeds moe. Zijn gezicht was bleek en hij had wallen onder zijn ogen.
"euh, Lee er is iets dat je moet weten over Vincent", begon Dion.
"Ik weet het al", zei Lee opeens.
"Huh, hoe", vroeg Elena.
"Wel hij en ik zijn met elkaar verbonden door Chaos, Toen hij Messias bevocht voelde ik in mijn slaap hij in Chaos veranderde. Hij had er zoveel pijn bij, maar vlak voordat hij stierf heeft hij afscheid genomen", zei de jongen en begon door zijn knieën te zakken.
Dion liep naar hem toen en ondersteunde hem.
"Kom ga maar terug naar bed, je bent nog veel te moe", zei Dion.
Hij bracht hem terug naar bed en ging rechtop zitten.
"Zo, hoe is het eigenlijk met haar", vroeg hij aan Dion en wees Karin aan.
"Wel, ze was in dezelfde status als jij, ze is nog niet bijgekomen", zei Dion.
"Hm, ze is aan het vechten."
"Vechten", vroeg Dion.
"Ze was een volledig verleden ingeplant, door Messias maar door het pentagram is ze nu aan het vechten om uit te vinden wie ze echt is", verklaarde Lee.
"Moeten we haar dan niet helpen", vroeg Dion.
"hm, ik zou niet weten hoe. Hoe ben jij in mijn dromen geraakt."
"Ik raakte je gewoon aan wanneer je lag te woelen en opeens was ik er", zei de jongen Ancient.
"Red had gezegd dat het geen enkele Ancient dat ooit had gedaan, dus ik weet niet hoe ik het doe."
"Misschien omdat je het bloed van harmonixer ook in je hebt, net zoals ik een deel van Ancient heb", verklaarde Lee.
"Misschien, zullen we het proberen", vroeg Dion.
Lee knikte kort en ging dan één kant van haar bed zitten terwijl Dion aan de andere kant ging zitten.
"Het kan riskant worden", zei Lee.
"Hm, wel we kunnen altijd onze wapens meenemen", zei Dion.
"Makkelijker gezegd dan gedaan, mijn wapens liggen nog steeds op dat eiland."
"Wal dan neem ik mijn staf en jij improviseert dan maar."
"hm, zoals gewoonlijk", zei Lee en glimlachte.
Ze raakten bijben haar hand en alles werd zwart voor hun.
"Hm, even zwart als mijn dromen", zei Lee.
"Waarom kunnen jullie niet gewoon over zachte konijntjes en mooie grasvelden dromen", zei Dion.
"Wa, en de spanning eruit halen", zei Lee met een grijns.
"Kom we zullen haar maar is zoeken", zei Dion en ging dan de duisternis in. Ze liepen een tijdje en zagen niets. Ze riepen haar naam, haar nieuwe naam, Karin. Vroeger noemde ze Einalma. Ze liepen maar door totdat ze een zacht gesnik hoorde. Ze liepen er heen en zagen in de verte een jonge vrouw zitten.
"Karin?", vroeg Dion.
Ze keek op en zag opeens de twee. Ze wreef haar ogen schoon en stond direct recht.
"Ik ken jullie is het niet", zei ze toen ze de twee bestudeerde.
"Drakian en Ranamen is het niet", vroeg ze.
De twee knikten, Drakian was Lee's vroeger naam en Ranamen was Dions.
"Wel, we noemen nu wel anders", zei Dion.
"Ja, Lee en Dion, ik weet het want ik moest jullie…", begon ze en viel direct stil.
"Je moest ons doden, we weten het", zei Lee.
"Het spijt me, ik heb van alles gedaan dat waar ik veel spijt van heb. Mensen in Midgar koelbloedig vermoord, Tifa en Cloud aangevallen, jullie proberen te vermoorden", zei en tranen kwamen weer tevoorschijn en liet haar hoofd zakken.
Ze voelde een hand op haar schouder keek op. Het was de hand van Lee, ze keek haar recht in de ogen en liet een glimlach zien.
"Je kon er niets aan doe, Messias had misbruik van je gemaakt. Het had even goed mij of Dion geweest.", zei Lee. Karin keek op en liet een glimlach zien. Het deed goed dat iemand haar troostte, dat iemand om haar is gaf. Bij Messias was ze altijd alleen, van die twee ander moest ze niet veel hebben.
"Dus je hebt je volledig geheugen weer terug", vroeg Dion.
"Ja, en ik zal Messias nooit vergeven voor wat hij gedaan heeft", zei Karin.
"Betekent dat je met ons mee zal gaan", vroeg Lee.
"Hm, ik weet niet dat de groep mij wel zal willen, ik hoor bij die klonen", zei Karin.
"Je bent geen kloon, je bent geen van hen", zei Lee strak.
Karin moest glimlachen waardoor Lee even rood werd.
"Wel, Lee dat is voor de eerste keer dat ik je een kleurtje heb zien krijgen", zei Dion spottend.
"Wat, nee, ik ben gewoon nog niet volledig in orde", zei Lee snel als excuus. Karin glimlachte maar keek dan weer serieus.
"Ook al accepteren ze mij, ik denk niet dat ik veel hulp zou kunnen aanbieden", zei Karin. De twee keken haar aan en wisten niet wat ze daarmee bedoelde.
"Ik ben Twist kwijt, nadat alle herinneringen terug kwamen was zij weg, ik probeerde haar te zoeken maar ik vond haar niet", zei ze.
"hm, dat is wel raar, eens verbonden met de demon gaan ze normaal pas weg wanneer je sterft", zei Lee.
"Wel, dat kan een verklaring zijn, Messias zorgde ervoor dat ik haar kon gebruiken ik ben nooit met haar verbonden geweest, ze werd gedwongen en nu is ze weg", zei Karin sip.
"Ik heb mijn moeder gefaald."
Ze is niet weg
Lee keek om en beseft dat het Chaos was die tot hem sprak.
Zij moet Twist verdien zoals jij mij hebt moeten verdien
"Waar is ze dan", vroeg Lee. Dion en Karin keken naar de jongen en dachten dat hij gek werd.
Op dezelfde plaats waar jij mij vond, ik zal de weg wijzen
"Oké, Karin we gaan Twist is terug halen", zei en liep voorop.
Ze wist niet wat hij bedoelde maar volgde hem. Ze liepen een tijdje door de duisternis zonder iets te zien. Ze vroeg zich af wat hij bedoelde. Ze had al alles afgezocht maar vond niets.
Messias had die plaats af geschemerd van haar zodat ze die niet kon vinden wanneer ze hem ooit verliet, maar hij had er nooit aan gedacht dat ik hier rond zou dwalen
Ze bleven maar doorlopen totdat Lee zei dat ze er waren.
"Wat ik zie niets", zei Dion.
"Wacht maar af, ik moet wel even een andere vorm aannemen", zei Lee.
"Chren Halen Abios Ori Salvos"
Lee's teken op zijn pols begon op te lichten en hij veranderde in de demon Chaos.
"Zo, jij bent degene die Twist wil bemachtigen", zei de demon.
Karin knikte toen de demon haar recht in haar ogen keek.
Chaos wees met zijn hand naar een plek die opeens begon te vervagen en te veranderen. Opeens stond er een begraafplaats.
"Ga, hier kunnen wij niet mee, je moet haar op je ééntje verdienen", zei hij en veranderde dan terug in Lee.
"Bedankt voor de hulp", zei ze nog rap
"Oké, veel succes, we zullen hier op je wachten",zei Dion.
Karin knikte en ging de begraafplaats in. Ze liep het pad af en kwam uiteindelijk aan drie grafstenen, twee met de namen van haar ouders, Elandrian en Callandor Korogo, en in het midden van de twee de grote grafsteen met het teken van Twist en de 5 woorden. Ze las de woorden hardop maar er gebeurde niet veel. Ze draaide om en zag naar de twee jongens aan de ingang van de begraafplaats stond. Opeens zag ze een horde monster op de twee afkomen en ze wou hem waarschuwen meer het teken op de steen en haar pols begon op te lichten en ze verdween.
"Ze leek precies iets te zeggen voordat ze verdween", zei Dion.
"Ja, en ik weet wat", zei Lee. Dion keek in de richting dat Lee keek en zag de horde monsters afkomen.
"Man, van waar blijven die altijd komen", riep Dion die zijn staf vastpakte.
"Hm, ik laat niet toe dat jullie haar Twist laten krijgen", riep een stem vanachter de horde. Het was Messias. Lee voelde de woede in hem oplaaien, de moordenaar van mijn ouders.
"Zo, je bent gekomen", zei een stem vanachter Karin. Ze keek om en zag haar evenbeeld.
"Twist?", vroeg ze.
"Ja, dat ben ik", zei de demon streng.
"Het spijt me maar ik moet weg, Lee en Dion…"
"Worden aangevallen door Messias en zijn monsters, ik weet het."
"Wat, maar waarom doet u dan niets", riep ze kwaad.
"Hm, ik kan niets doen, ik zit hier vast door u", zei de demon kwaad.
"Wat, maar hoe."
"Toen je me dwong je mijn kracht te geven heb je een schild rond mij getrokken die mij vast hield. Nu je, je herinneringen terug hebt zit ik nog altijd vast", zei de demon.
"Maar, ik kon er niets aan doen, ik wist niet wie ik was, welke krachten ik had", begon Karin.
"Excuses, je bent nog steeds dezelfde, je hebt nu alleen wat meer stof gekregen om over na te denken."
Een traan rolde over haar wang.
"Nu laat je een traan vallen, je liet die niet vallen toen je die mensen vermoorde, toen je dat koppel aanviel in Nibelheim, toen je die twee jongens buiten opjoeg en wou vermoorden", riep de demon.
"Ik heb er spijt van, als ik het kon zou ik het allemaal ongedaan maken", zei Karin en viel op haar knieën neer.
"Spijt komt altijd te laat, niet waar meisje, maar ik weet waarom je hier bent en ik vraag me waarom ik nu één met jou zou moeten worden ", zei de demon.
"Wel, als je het niet wil zeg het dan, dan ga ik nu meteen weg om die jongens te helpen", riep Karin.
"Hm, je denkt dat je iets kunt doen", zei de demon geamuseerd.
"Ik weet het niet, maat het is beter dan naar u te luisteren, wie mij zit te oordelen", riep ze vastberaden.
"Waarom zijn ze nu zo belangrijk die twee dat je er gewoon wilt heen lopen zonder enig wapen."
"Ze…ze zijn het enigste dat ik nog heb in de wereld. En ze zijn mijn vrienden", riep ze kwaad en stond op.
De demon keek lachend aan.
"Goed zo meisje", zei de demon.
Dion hield de monsters op afstand terwijl Lee terug getransformeerd was naar Chaos. Maar Chaos kon het niet lang volhouden hij was nog steeds moe en kon nauwelijks zijn vorm vasthouden. Een groot deel van de monster kwam deze keer in één groep af en Chaos steeg op. Hij creëerde een vuurbal met zijn laatste energie en smeet de op de monster. De vuurbal spatte uit elkaar en verbrande elke wezen dat in de buur was tot as. Chaos veranderde in de lucht terug tot Lee en viel op handen en knieën op de grond. Dion keek om en laat daardoor zijn verdediging zakken en monster gaf hem een klap en hij vloog op de grond naast Lee.
"Zo, nu is het eindelijk gedaan jongens, nog wat laatste woorden", vroeg Messias.
Lee keek het hem aan. En zag de wezen voor hem stil naar hen komen. Opeens zei Chaos iets tegen hem en hij moest glimlachen.
"Wel, ik zou maar weglopen als ik jou was of je gaat problemen krijgen", zei de jonge harmonixer.
Messias begon te lachen alsof hij de grootste leugen ooit heeft gehoord.
"En waarom dat jongen, als ik dat mag vragen."
"Omdat de demon jou zal verscheuren en je vriendjes ook."
"hm, en wanneer ben je dat van plan te doen, je hebt geen kracht meer om te veranderen."
"Wie zei dat ik het over Chaos had", zei de jongen en grijnsde.
Messias zette een stap achteruit en keek wild rond. Opeens vloog er een blauwe bal van elektriciteit op het leger monsters af die er ene paar lieten verkolen.
Twist kwam vanuit de duisternis tevoorschijn en lande naast de jongens.
"hm, de vrouw moet het toch altijd opknappen hé", zei Twist tegen de twee.
"wel, als ik wat uitgerust was kon ik in mijn ééntje aan", zei Lee met een glimlach.
"Excuses, altijd excuses, maar laat mij maar dit is afhandel ik heb nog een appeltje te schillen met iemand", zei de demon. Ze steeg op en vloog op de wezens af. De eerste die ze tegen kwam scheurde aan stukken met haar scherpe klauwen. Dan vloog ze hoger en schoot een paar elektrische ballen af.
"Hm, weg gaan dit is rap afhandelen", zei ze tegen zichzelf.
Ze bleef zweven vlaak voor de horde monsters. Ze bleven haar aankijken om te zien wat ze van plan was. Twist begon te concentreren waardoor zwarte energie voor haar in het rond begon te draaien. Het draaien ging rapper en er ontstond een zwart paarse dimensionale poort die alles begon op te zuigen wat voor hem lag. De wezens hielden zich goed vast aan de grond om zo er niet in te vliegen. Uit de poort kwamen allemaal zwarte bollen van energie die de monster de lucht in smeten zodat ze allemaal werden opgeslokt. Er ontstond een stroom van wezen die allemaal in de poort vlogen. Messias stond gewoon stil en voelde niets van de trekking. De poort sloot waardoor alle monster verdwenen in de onderwereld.
"Hm, ik heb je misschien overschat meisje, maar je zult boeten voor je verraad, wij zien elkaar terug", zei Messias en verdween dan in het niets.
Twist veranderde terug in Karin. Ze zat hevig te ademen. Ze was zelf ook nog niet volledig uitgerust.
"Wel, wat heb je beslist, ga je mee met ons of niet", vroeg Lee.
"Wat denk, iemand moet toch op jullie letten", zei ze. De twee jongens stonden op en kwamen naar haar toe. Ze legden hun handen in het midden op elkaar.
"Het RDE is weer bij elkaar", zeiden ze alledrie tegelijk.