Hoofdstuk 12: Wraak of vergeven?

"Hey, gaat het met jullie", zei Dean. Lee, Karin en Dion ontwaakte uit de droomwereld.

"Jullie zijn weer daarheen gegaan, niet waar."

"Ja, sorry voor het ongerust maken", zei Dion.

"Is het al beter met jullie twee eigenlijk", vroeg Red die de kamer binnenkwamen.

Lee en Karin knikte allebei.

"Het spijt me van wat er in Shayol Gull is gebeurt Red, en ook van wat er in Rocket Town is gebeurt, Dean", zei Karin direct.

"Hm, ik heb het er nog steeds moeilijk mee, maar Dion en Lee als Dion en Lee zeggen dat je nu in orde bent, kan ik het je wel vergeven daarbij je probeerde zo goed mogelijk niemand te doden toen je in Rocket Town rondvloog. Je gebruikt alleen je kracht om af te schrikken. Als je dat niet had gedaan zou het misschien anders gegaan afgelopen zijn", zei de jonge ingenieur.

"En ik neem je niets kwalijk, ik voelde al dat je anders was de eerste keer dat ik je zag in Cosmo Canyon, dat je anders was dan die kloon", zei Red.

"Maar, waarom hebben jullie me dan niet tegengehouden, dan had ik misschien in Nibelheim…", begon Karin maar Red begon nee te knikken.

"Wees is eerlijk, als wij jullie aanvielen, wat zou er dan gebeurt zijn?"

"Kong zou jullie hele stad vernietigd hebben met jullie erbij", zei de vrouw.

"Juist, maar nu wil ik wel is weten, wat ben jij nu een kloon of de originele", vroeg Red.

"hm, wel allebei eigenlijk", zei Karin.

Iedereen keek haar verbaasd aan. Hoe kon ze nu beide zijn., dachten ze allemaal.

"Wel het zit zo, Ik ben op dezelfde dag als Lee en Dion in Kelmar gegaan. Maar in tegenstelling tot hen, ben ik er niet zo goed uitgekomen. De helft van mijn lichaam was beschadigd tijdens de scheuring van het continent. Wanneer Shinra mij uiteindelijk vond hebben ze me naar het hoofdkwartier gebracht. Ze hebben kloon technologie toegepast om de helft mijn lichaam te herstellen."

"Interessant, dat ze al zo ver stonden in kloontechnologie", zei Red.

"Het was niet volledig gelukt, ik was stervend totdat…", begon Karin en viel even stil.

"Ze hebben Messias cellen gebruikt om mij levend te houden. Maar nadat ik volledig hersteld was begonnen er problemen te ontstaan en hebben ze me gewoon in een tube geplaatst totdat Messias me weer wekte. Hij zei wat ik wou horen. Hij vertelde van alles en ik geloofde hem, maar nu niet meer", riep ze kwaad.

"Het is niets, je bent nu terug en dat is het bijzonderste", zei Dion.

"Oké, nu is het tijd dat jullie wat verder uitrusten, jullie twee zijn totaal uitgeput", zei Red.

De twee knikten en gingen weer terug liggen. Dion gingen met Dean en Red terug naar de salon waar de twee meisjes nog zaten.

"Ami, Elena, ik zou iets willen vragen aan jullie.", begon Dion.

"Wat vinden jullie ervan dan Karin met ons mee gaat."

De twee vrouwen keken hem geschokt aan. Ami kende Karin niet zo goed ze had alleen gehoord wat ze allemaal gedaan. Elena was meer geschokt zij had met haar eigen ogen gezien wat die vrouw had aangedaan.

"Voordat je antwoord, luister eerst naar het hele verhaal over haar", zei Dion en begon alles te vertellen, hun geschiedenis samen, wat ze zojuist verteld had en de droom die ze samen hadden.

"Wel, ik ken haar niet zo goed, maar van wat ik ervan hoor is ze ook een slachtoffer van Messias als anderen, dus vind ik het niet erg", antwoordde Ami.

"Dank je. En jij Elena, wat vind jij", vroeg Dion en keek haar aan met zijn groene ogen. Ze haatte dat want ze verdronk er altijd in, zij kon niets weerstaan als hij haar zo aankeek. Maar die vrouw was verantwoordelijk voor wat er met Tifa en Cloud was gebeurd.

"Vind je het erg dat ik er wat langer over nadenk, we zijn hier toch nog niet direct weg", zei stil Elena. Dion knikte en ze ging dan naar buiten.

De zon ging onder en iedereen ging slapen. In Yuffie's huis was niet genoeg plaats om iedereen onderdak te verlenen dus gingen Florian, Elena, Dean en Ami in de herberg slapen.

De volgende ochtend kwamen iedereen terug naar Yuffie's huis behalve Florian.

"Hoe is het met de twee", vroeg Dean toen hij Dion in de salon kwam.

"Waarom vraag je het hen zelf niet", zei de jonge Ancient. Lee en Karin kwamen de kamer binnen en alle ogen waren naar hun gericht of meer bepaald naar de vrouw.

"Euh, halo", zei de vrouwelijke harmonixer nerveus.

Het was een grootste stilte in de kamer.

"Ik denk dat ik maar is een luchtje ga happen", zei Karin haastig en liep naar buiten. Lee wou haar tegen houden maar ze was al weg.

"Wat is er aan de hand", vroeg Lee.

"hm, ze zal zich nog moeten aanpassen aan de groep denk ik", zei Dion.

"Nee, het is niet dat", zei Elena en keek naar de grond.

"Ik zal met haar is gaan praten, het zal er toch ooit is moeten van komen", zei Elena en liep naar buiten.

Ze zag de jonge vrouw aan de rand van het dorp op een bank zitten, ze keek voor zich uit naar de omgeving.

"Euh, Karin, mag ik erbij komen zitten", vroeg Elena.

Karin keek op en knikte nerveus.

Elena ging naast haar zitten en de twee zeiden niets ze keken gewoon de hele tijd voor zich uit.

"Het spijt me", zeiden de twee opeens tegelijk. Ze keken elkaar aan en er vormde een glimlach op de twee vrouwen.

"Het spijt me echt wat er gebeurt is in Nibeleim, als ik het kon ongedaan maken dan zou ik het doen echt", ratelde Karin af.

Elena glimlachte naar haar en deed het teken dat ze moest zwijgen.

"Ik weet dat het je spijt, je kon er helemaal niets aan doen en het spijt me dat ik daar zo lang moest over twijfelen", zei de vrouw.

"Bedank."

"Het is niets, nu is het alleen nog Florian en hij zal moeilijker te overtuigen zijn, die koppige steenezel", zei Elena.

"Wel, je kunt het hem niet kwalijk nemen, Zijn moeder en vader zijn alle twee van hem weggenomen"

"Wel, dat zijn zorgen voor later, maar eerst ga ik aan u is werken ik ga Ami halen en dan gaan wij is met zijn gedrieën op stap", zei Elena en liep terug naar Yuffie's huis om Ami halen.

Karin keek haar niet begrijpend aan.

"Ik vraag me af wat die vrouwen van plan zijn", vroeg Dion.

"Ik ook Elena kwam hier binnenstormen en trok Ami naar buiten", zei Dean.

"Wel het voornaamste is dat ze met elkaar overeen komen", zei Lee.

De drie jongens zaten aan tafel. Ze wisten geen één wat te doen.

"Zeg, er zou toch iemand is met Florian moeten gaan praten", zei Dion.

"hm, ja", antwoorde Dean.

"Ik zal wel gaan, ik moet toch nog naar de winkel om iets te gaan halen", zei Lee en stond op.

"Winkel, iets gaan halen", zei Dean in zichzelf.

"Ow, het cadeautje", zei Dion en vertelde alles aan Dean.

Florian stond juist buiten het dorp. Hij had de ultima blade van zijn vader in zijn handen en was aan het oefenen. Hij had nog geen woord gezegd tegen iedereen.

"Florian?", riep Lee.

Hij keek om en stak dan zijn zwaard weg.

"Hey, je bent zo te zien beter", ze de jongeman en liet een geforceerde glimlach zien.

"Ja",zei de harmonixer.

"Dus jij komt zeker om mij om te praten, van alle personen had ik jou nu niet verwacht."

"Ik ook maar ik moest nu een maal in stad zijn dus kwam ik is langs."

"Wel, als je wilt dat ik mijn gedachten verander is het antwoord nee"

"hm, waarom haat je haar, ze is niet dezelfde persoon meer", vroeg Lee koel.

"Dat weet je nooit, ze kan doen alsof om ons van binnenuit te vernietigen, ze kan een spion zijn voor Messias", riep Florian kwaad.

"Dit is niet omdat je haar wel of niet vertrouwd."

"Ze heeft mijn moeder gedood en mijn vader ontvoerd", riep hij kwaad.

"Ze heeft je moeder niet vermoordt dat heeft die andere kloon gedaan, ten tweede mag je haar dankbaar zijn of, je vader en heel je dorp was ook vernietigd."

Florian keek hem kwaad aan. Een lange stilte bleef hangen toen de twee elkaar aankeken.

"Denk er maar is goed over na, ze heeft van alles gedaan dat misschien niet te vergeven is maar ze is anders en heeft spijt van haar daden", zei de jongeman en ging dan terug weg.

Lee was terug gegaan naar Yuffie's huis. Dean en Dion deden een spelletje schaken en het zag er naar uit dat Dean niet zo goed bezig was.

"Heb je het", vroeg Dion toen hij Lee zag

"Ja, het was moeilijk maar ik heb het gevonden", zei de jongen man en legde het pakje weg uit het zicht.

"Weet iemand wanneer de vrouwen terug komen eigenlijk."

Dean en Dion schudde beiden nee.

"Wat ze ook aan het doen zijn, ze nemen er hun tijd voor", zei Dean en verschoof zijn paard op het bord.

"Heb je met Florian gesproken", vroeg Dion die met zijn loper Dean paard pakte.

"Ja, Elena had over één ding gelijk, het is een koppige steenezel."

"Wat gaan we doen als we gaan vertrekken, we kunnen niet goed vechten met zo'n ruzie in de groep", vroeg Dean.

"Ik weet het niet, misschien dat ik met Karin alleen ga", zei Lee.

"En ik ook dan, wij zijn tenslotte het RDE", zei Dion en zette schaakmat.

"Vervloekt, das den derde keer al."

Lee moest glimlachen toen hij de twee bezig zag.

"Wat is er aan de hand ik hoor je vloeken tot buiten", zei een vrouw.

De drie keken en zagen Elena en Ami naast elkaar staan.

"Waar is Karin", vroeg Lee.

"Mogen wij jullie presenteren, de nieuwe Karin Newling", riepen de twee meisje hardop en stapte dan alletwee opzij. Ze zagen nu Karin staan. Ze was volledig veranderd. Haar lange witte haren dat ze altijd glad naar achteren droeg had ze nu weelderig over haar schouders hangen. Haar kledij was veranderde van het groene vuile geval naar een blauwe shirt en broek dat haar volledig paste. Lee wist niet dat ze een tijd naar de vrouw met open keek. Ze was niet meer het kleine meisje dat hij vroeger kenden.

"En, wat vinden jullie ervan", vroeg Karin.

Dean en Dion fluiten allebei naar de vrouw.

"Je ziet er mooi uit, Karin", zei Lee en begon dan te blozen toen hij door had dat hij dat hardop gezegd had. Karin bloosde ook even.

Lee schudde even met zijn hoofd toen hij aan het pakje herinnerde.

"Zeg, Karin weet je nog wat volgroeide Harmonixers altijd als eerste krijgen van thuis uit", vroeg Lee.

"Euh, ik ben het even vergeten denk ik", zei Karin.

Lee ging naar de plek waar hij het pakje verborgen had en gaf het aan Karin.

Elena en Ami stonden ongeduldig over Karins schouders te kijken wanneer ze het pakje in handen had.

"Doe open, doe open", zeiden ze steeds.

Ze opende het voorzichtig en haalde het eruit. Ze had in haar handen een lange rode mantel speciaal voor vrouwen gemaakt. Ze was zo gelukkig. Ze herinnerde nu wanneer een Harmonixer volgroeid is krijgt hij/zij altijd een mantel met de kleur van haar huis mee. Hij wist nog steeds welk het kleur van ons huis is, dacht ze in zichzelf.

Ze liep naar Lee en omhelsde hem. Ze liet direct los toen ze wist wat ze deed en begon weer te blozen.

"Doe hem is om, zien dat hij past", zei Lee met rode wangen.

Ze knikte en liet de mantel over haar schouder vliegen en haakte hem vast aan haar shirt.

"En, wat vind je ervan", vroeg ze.

"Hij staat je goed, past bij je kleren", zeiden vrouwen.

"Bedankt jullie, allemaal", zei Karin en een traan liep over haar wang.

"Oké de hele groep is nu bijna bij elkaar, wanneer komt Florian want we moeten beginnen te plannen", vroeg Ami.

"hm, ik zou het niet weten, ben met hem is gaan praten maar het haalde niet veel uit", zei Lee.

"Misschien moet ik is met hem gaan praten, ik zal is wat hersenen in die dikke kop van hem rammen", zei Elena kwaad.

"Nee, laat mij maar, het is vanwege mij dat hij zo nu is, ik moet hem toch vroeg of laat is confronteren", zei Karin.

Iedereen knikten en Karin ging naar buiten.

Hoe kan ik het haar vergeven, het is allemaal haar schuld, dacht Florian inzichzelf.

Is dat wel, heeft zij niet Nibelheim geredt Door die andere in bedwang te kunnen houden. En dan nog, ik ben wel mijn ouders kwijt. Zij kan er niets aan doen dat Tifa gestorven is. Ze werkte voor die duivel. Maar ze kon er niets aan doen, ze was gemanipuleerd. Florian zat op een steen met zijn handen in zijn haren. Na het bezoek van Lee zat constant tegen zichzelf te praten.

"Euh, Florian…", zei een stem nerveus achter hem. Hij keek op en zag de vrouw die hij had proberen te doden in haar slaap achter hem staan.

"Wat moet je", snauwde hij haar af.

"Ik weet…ik weet dat ik je veel pijn heb aangedaan", begon ze stilletjes.

"Ah je weet dat, wel als je dat weet dan is het allemaal goed zeker", riep hij kwaad.

"Het spijt me, ik weet dat het niet veel zegt en haar niet terug brengt maar, het spijt me echt", zei ze met een trillende stem. Hij keek haar kwaad aan en zag dat er een traan over haar wangen liep.

"hm, waarom zou ik je moeten vergeven, als Dion me niet tegenhield zou je nu dood zijn", riep hij kwaad. Karin keek geschokt maar keek dan naar de grond.

"hm, als je dat wilt", zei ze stilletjes en ging op haar knieën zitten.

"Neem dan nu je wraak, niemand zal je tegenhouden, zelf ik niet", zei ze stilletjes.

"Maar vergeet één ding niet, door mij te doden zal je haar niet terug krijgen, je zult je nog slechter voelen. Ik weet het hoe het voel en ik kan het nauwelijks aan. Het verteerd mijn ziel elke dag maar als jij ermee kunt leven doe dan gerust", zei ze en boog haar hoofd.

Florian stond recht en liep naar haar toe hij hief zijn zwaard omhoog, boven zijn hoofd. Hij liet het zwaard naar beneden gaan en Karin kneep haar ogen dicht. Ze bleef zo even zitten maar voelde niets. Ze deed haar ogen weer open en zag dat het zwaard naast haar was geland. Florian stond nog steeds voor haar maar keek haar niet aan.

"Ga maar terug naar de groep, zeg dat ik direct kom", zei de jongeman.

"ja, zal ik doen", zei Karin en stond op en ging terug.

"Karin!"

"Ja?"

"Denk nu maar niet dat ik je vergeven heb, ik zal je in het oog houden"

"oké"

"En, je ziet er goed uit in die kleren"

De jonge vrouw glimlachte toen hij dat zei en knikte.

"Zo, de hele groep is nu samen", zei Red toen Karin en Florian erbij kwamen zitten.

"En, wat gaan jullie nu doen", vroeg Yuffie.

"Wel, volgens Karin, zou Cloud nog in Midgar zijn en in leven", zei Dean.

"Maar kunnen we zomaar binnendringen in Midgar", zei Ami.

"Nu dat Messias weet met wat een kracht wij zitten zal hij de verdediging goed hebben opgebouwd", zei Elena.

"hm, ik denk het niet, hij is er nogal zeker van dat wij niets kunnen doen, hij herkend onze kracht maar hij is er zeker van dat hij sterker is", zei Karin.

"En dat is ook zo als je die kracht zag op het eiland", zei Dean.

"We moeten toch iets doen", zei Dion.

"Wat zijn Messias doelen", vroeg Red.

"Hij wilt zijn levensgezellin terug tot leven wekken dan wraak nemen op degen die haar van hem heeft afgepakt en tot slot de zwarte en witte materia opgraven om ze samen te gebruiken de wereld te vernietigen",zei Lee.

"Ja, ik had nooit gedacht dat je de zwarte en witte zo kon gebruiken, maar hoe wilt hij eraan komen, dat zou jaren duren voordat hij in de krater raakt, die is volledig ingestort", vroeg Red zich af.

"Ik weet niet, maar als jullie Cloud willen redden zou ik het rap doen, want eens als Jenova terug opstaat zal hij niet lang meer leven", zei Karin.

"Wel, dat lijkt mij een goed plan vind je ook niet", zei Florian.

"Er is wel één probleem, Messias nog iets ander ook aan het doen maar hij heeft niets gezegd", zei Karin.

"Ja, Aeris had er ook iets van gezegd maar hij had een manier gevonden om haar weg te houden en kon ze niets meer zien", zei Dion.

"Wat het ook is, jullie zullen hem moeten confronteren, en zijn klonen", zei Yuffie.

"Dus Midgar wordt het dan", zei Dean.

Iedereen knikte instemmend.

"We zullen morgenochtend vertrekken", zei Florian.

"Wat ga jij doen Red", vroeg Elena.

"Ik ga iemand bezoeken", zei Red.

"Wie?"

"Barret, die weet nog van niets", zei Red.

"Wel, we zullen alles klaarmaken en dan gaan slapen oké."

Iedereen knikten en liepen in de richting van de kelder.

"Lee en Karin mag ik nog even een woordje met jullie twee",vroeg Red.

De twee knikte en gingen terug naar hem.

"Vlak voordat Vincent wegging heeft hij mij iets gevraagd te doen", zei Red en keek naar Yuffie. Ze kwam naar de tafel en legde twee shotguns erop. Ze waren identiek aan elkaar. Lee herkend het, het was de Death Penalty van zijn vader. Hij wist wel niet dat er twee waren.

"Je vraagt je zeker af waar die twee vandaan komt. Wel, Vincent zal zeker al gezegd hebben dat hij de Death Penalty van Lucrecia heeft gekregen. Lucrecia was aanwezig toen ze opgraving deden in Shayol Gull. Ze had er twee gevonden ze lagen alle twee in de villa's waar jullie woonden. Ze heeft de tweede aan je vader gegeven voordat zij stierf. Je vader heeft gevraagd dat ik ze aan jullie geef."

"Bedankt Red", zeiden Karin en Lee en namen elk een death Penalty.

"Ga maar naar de andere, of je hebt geen materia meer om uit te kiezen", zei Red.

Lee en Karin knikten en gingen de groep achter na.

"Wel, nu is het aan hun", zei Red

"Ja, ik hoop alleen dat ze slagen", zei Yuffie.

"Oh ja, jij hebt Ami toch niets gevraagd om hetzelfde te doen wat je ons hebt aangedaan."

"Wat, ik? Hoe durf je zoiets van mij te denken, en ik heb nog zelf alles teruggegeven toen en jullie geholpen in de laatste strijd", zei de Ninja gekwetst.

"Jaja, toen we achtervolgd waren en je leven dan nog is redde, niet waar".

"Stank voor dank, en het was nog zoveel lijden in dat vliegtuig en allemaal voor jullie", zei Yuffie over dramatisch.

"hm"

Red liep naar buiten.

"Maar ik hoop toch dat als het allemaal gedaan is ze doet wat ik haar gevraagd heb, hehehehehehehehe", lachte Yuffie geniepig en ging naar bed.