Hoofdstuk 13: Terug naar Midgar

De volgende ochtend stond iedereen klaar om te vertrekken. Iedereen had een lerenzakje aan zijn zij vasthangen met elk 4 materia in. Gisteren hadden ze besloten dat zo te doen en te kiezen tussen 3 groene en 1 rode. Ami was bij Leviathan gebleven en had de groen materia, Bliksem, ijs en tijd. Dion was bij Shiva gebleven en had de groene materia aarde, ijs en barrière. Lee was voor de summon materia Ifrit gegaan en bij de groene voor vuur, contain en vergif. Elena was voor de summon Ramuh gegaan en bij de groene materia bliksem, genees en zwaartekracht. Dean had voor bahamut gekozen en de magie's vuur, ijs, genees. Karin had voor de summon phoenix gekozen en de magie's komeet, vuur, bliksmem. Ten slotte had Florian net als zijn vader op hun reis verantwoordelijk gestaan voor knight of the Round en de magie's Ultima, ijs en schild. Ze stapte allemaal het de Scraper in en maakte zich klaar voor de missie: red Cloud. Red en Yuffie stond buiten hun uit te wuiven en gelukt te wensen.

Dean had er goed gedaan om zoveel stoelen te instaleren in het vliegtuig want er bleef nog juist één over toen iedereen was ingestapt. Hij startte de motoren en vloog met en schok direct naar het oosten, naar de stad die vroeger gehaat werd door iedereen, de stad die de planeet bijna naar zijn ondergang had gebracht, naar midgar. Onderweg bespraken ze hoe ze moesten binnekomen en langs waar. De enige twee die er ooit geweest waren, waren Dion en Karin. Ze zei dat het heel moeilijk zou zijn om langs één van de poorten de stad binnen te komen, de klonen merken direct iemand op die de stad betreedt.

"wel, we kunnen ook altijd van de lucht binnengaan", stelde de piloot voor.

"waar denk jij te landen", vroeg Karin

"Niet, ik heb onder elke stoel een parachute liggen, we springen gewoon", zei Dean met een glimlach.

"Hm, dan nog als ze ons opmerken worden we gewoon uit de lucht geschoten", zei de jongen vrouw.

"Als we nu langs twee kanten binnenvallen, een groep langs boven en een groep dat door de poort gaat", vroeg Ami.

"Dat zou misschien lukken", zei Karin.

"Als ze wat versprijd zitten zijn ze zeer simpel je moet alleen oppassen voor Nicolai en Kong", waarschuwde Karin.

"Nicolai? Maar wij hebben hem vernietigd", riep Florian.

"ja, dat had ik ook gehoord maar Messias heeft hem terug gebracht vraag me niet hoe", zei Karin.

"Man, één keer was al meer genoeg om tegen die gast vechten"

"Oké als we het zo gaan doen wie gaat waar heen dan", vroeg Elena.

"Wel ik ga naar binnen, zei Florian", zei Florian.

"Ik ook", zei Elena.

"Wel, als we willen kunnen we het zonder parachute ook doen, en zo zijn we moeilijker te raken ook als ze ons moesten opmerken",zei Lee tegen Karin.

De vrouw lachte want ze wist direct wat hij bedoelde.

"Over wat hebben jullie het", vroegen Florian en Elena.

"dat zul je dan wel zien maar dat betekent dat Dion, Ami en Dean ze moeten gaan afleiden. Vinden jullie dat goed", vroeg Karin.

"Ja, en het beste is dat ik met hen mee ga, ik ken de weg naar het lab ook", zei Dion.

"Oké, dan hebben we een plan, hoelang nog voor we in Midgar zijn", vroeg Florian.

"Over 3 uur zullen we de stad in zicht hebben"

"Oh ja, wat bedoelde jullie nu dat we geen parachute nodig hadden eigenlijk", vroeg Elena.

De twee harmonixer lieten alle twee een grijns zien.

"Wel, dat zul je wel zien als we daar zijn, ik hoop dat jullie een beetje tegen snelheid kunnen", vroeg Karin.

Florian en Elena slikte alle twee, want ze hadden er een idee wat ze van plan waren.

"Midgar in zicht", riep Dean.

"Oké, je mag het luik al open doen", zei Lee.

"Gaan jullie twee maar al aan de rand staan", zei Karin.

Elena en Florian gingen aan de rand van het opengaande luik staan en keken naar de snel voorbijgaande grond dat kilometers onder hun lag.

Lee en Karin gingen achter de twee staan.

"Veel succes", riepen de overblijvende.

De vier knikten. Elena en Florian stonden aan de rand wachten op wat er nu gingen gebeuren. Opeens kregen ze een duw in de rug en vielen ze eruit. ze begonnen te schreeuwen terwijl de grond maar dichter en dichterbij kwamen. Florian keek op toen hij een schaduw voorbij zag vliegen en op iets landde.

"Dank u om met de Chaos express te reizen, hou jullie goed vast want dit kan een bobbelig ritje worden", zei de demon.

Florian zag dat naast hun Twist vloog met Elena op haar rug.

"Je kon ons ook waarschuwen", zei Florian boos.

"En al het plezier wegnemen", zei Chaos en lachtte.

"hm, ik denk toch dat ik je liever had toen je nog de stille was."

"Oké, die zijn weg nu is het onze beurt, laten we eerste is over de stad vliegen zodat ze ons opmerken en dan uitstappen om het leger te ontvangen. De twee andere knikten en maakte hun klaar. Dean liet de scraper laag over Midgar schuren en landde hem dan buiten Midgar. Ze stapten uit en stonden voor de poort. Ze hoorden lawaai van binnen komen. Ze deden de poort open en keken met grote ogen naar wat voor hun lag.

Duizenden klonen stonden klaar om aan te vallen.

"hm, duizend tegen drie, wat zijn onze kansen", vroeg Dean.

"Wil je dat echt weten", vroeg Ami.

"Euh, nee."

Ze pakten alledrie hun wapen en bleven voor de deur staan. Zo konden ze dan niet langs alle kanten komen en waren ze verplicht met misschien maar 5 of 6 tegelijk aan te vallen. De eerste rij van klonen kwamen af waarvan Ami er al drie de kop afsneed met haar Conformer. De andere die de grote Chakra ontweken werden dan vernietigd door de Venus Gospel van Dean. De klonen bleven komen zonder enig ophoud. Dion pakte een groene materia en begon er op te concenteren. De materia begon direct groen te stralen en een bruin straaltje vloog in de grond waar de klonen stonden. De grond begon te trillen en open te scheuren. Stukken steen vlogen in het rond en sloegen elke kloon de hersenen in, als ze die hadden. Wanneer de aardbeving stopte waren er een heel pak klonen vernietigd. Ze bleven komen in groter hoevelheden en kwamen soms door de aanval heen. Ami en Dean stonden al vol scharen waarvan het bloed uit druppelde.

"Dit heeft lang genoeg geduurd", zei Dean en er begon een vuurachtige gloed rond hem te komen. Hij liet de woede over nemen en pakte de speer goed met zijn twee handen vast. Hij sprong recht omhoog in de lucht en vloog dan diagonaal naar een doel. Hij doorboorde een monster met het punt en bij de impact ontstond er een straal van licht die alle klonen die in de buurt waren vernietigde. Dean deed nog zo'n zes keer die aanval achtereen voordat hij weer zichzelf in controle had. Hij keek naar de klonen waarvan meer dan de helft vernietigd waren. De overblijvende vluchtte in de stad weg.

"Oké, nu is het onze beurt om in de stad te gaan", zei Ami.

Dion liep vooruit en wees hen de weg.

Chaos en Twist vlogen snel over de stad en zagen De drie vechten.

"Verdekke, zoveel, wanneer heeft hij die gemaakt", zei Florian.

"Dat wist ik ook niet, maar zo te zien kunnen die drie ze goed genoeg aan", zei Twist.

De twee vlogen direct naar het hoofdgebouw en verborgen zich af en toe in e schaduwen om niet gezien te worden. Ze landde juist voor de ingang van het shinra hoofdgebouw die niet bewaakt was.

Florian pakte zijn zwaard al klaar als het een val bleek te zijn.

"Wat nu", vroeg Elena.

Twist en Chaos waren terug veranderd naar menselijke vorm.

"Wel, nu is het hopen dat alle klonen naar de ingang zijn gerent dan kunnen we gemakkelijk naar binnen gaan", zei Karin.

Ze leidde de drie het hoofdgebouw in recht naar de lift die Dion had genomen toen hij voor het eerst hier was. Ze stapte in en drukt op de knop. De lift ging langzaam naar benden.

"Hou jullie maar klaar, je weet nooit wat we daar gaan aantreffen en als Messias daar is zal het er zeer ruw aan toegaan."

De drie knikten waardoor Lee en Karin hun death penalty's klaar namen.

De deur van de lift ging langzaam open toen ze beneden waren. De hele kamer was verlicht maar er was geen ziel te zien. Alle computers stonden aan en in de tube's verder op stegen bubbels in het water.

"Euh, waar is iedereen", vroeg karin zich af.

"kijk daar", riep Florian die naar een labtafel wees.

Op de tafel lag iemand met blond stekel haar.

"Is dat Cloud", vroeg Lee.

"Ja", zei Elena en liep samen met Florian er heen.

"Wacht jullie, het kan een val zijn", riep Karin maar het was te laat de twee hadden de tafel berijkt.

"Vader, vader, is alles inorde", riep Florian.

Cloud deed zijn ogen open en zag de twee boven hem kijken.

"Florian, Elena, droom ik", zei de man.

"Nee, we zijn hier om je te helpen", zei Florian en maakte de leren banden los die Cloud vasthielden.

Ze hielpen hem recht. En ondersteunde hem want hij was te slap om op zijn eigen benen te staan.

Lee en Karin kwamen erbij staan.

"Ik ken jouw van ergens", stotterde Cloud toen hij Lee zag.

"Ik ben de zoon van Vincent."

"Ah ja, Lee is het niet en jij jouw ken ik ook ergens van", zei Cloud en keek naar de vrouw.

"Euh, het spijt me dat ik u hier heb gebracht", zei Karin stotterend.

"Ja, jij was het, jij was degene die, die grote lomperik tegen hield om Nibelheim te vernietigen en mij erbij", zei de man.

"Ze staat nu aan onze kant, vader, ze is één van ons", zei de jonge zwaardvechter.

Karin moest glimlachen toen hij dat zei. Hij had eindelijk besloten dacht ze en het voelde goed.

"Wel, ik had zo'n gedacht dat je hier niet thuis hoorde", zei de man.

"Kom misschien kunnen we hier beter weg voordat…", begon Elena en kon haar zin niet afmaken toen voor hun een kolos kwam.

"Gaan jullie ergens henen", zei de man met een grauwe stem.

"Ah je kunt dus wel praten, idioot", riep Karin.

"Daar hebben we onze verrader", zei de man.

"Eindelijk zal ik mijn wraak hebben", zei Florian.

"Vind je het erg dat ik mee doe", zei Elena en kraakte haar vinders.

"Lee en Karin breng hem hier weg", zeiden de twee.

De twee knikten en namen hem mee. De man protesteerde maar ze stelde hem gerust dat ze goed voor zichzelf konden zorgen.

"Zo, jullie denken mij te verslaan waar Tifa en Cloud in faalden", zei de man met een geamuseerde stem.

"Waar is je meester", riep Florian boos.

"hm, ik kan je het vertellen maar ik dood jullie liever", zei de kloon. Hij liep de twee jongeren af en sloeg met al hun kracht naar hen. Ze konden de bijlen ontwijken die alle twee dan in de grond werden geboord. Florina haalde uit met zijn zwaard maar de kolos haalde zijn aanval tegen met zijn bijl en met zijn andere bijl haalde hij uit naar Elena. Ze ontweek de aanval simpel en haalde dan zelf uit. Al de klappen die ze uithaalden leken geen effect te hebben op de kloon. Florian zwaardslagen kwamen niet door de bijl. Elena haalde een groene materia boven en begon erop te concentreren. Florian haalde ondertussen de kolos bezig met hem te bekogelen van slagen zodat de grote bruut zijn twee bijlen nodig had. De materia begon op te lichten. De kolos begon zwak in de lucht te zweven en werd ingesloten in een zwarte bol. Hij werd naar alle kanten henen gesmeten in de bol en kleine zwarte bliksemschichtjes schoten op hem af. Wanneer de bol verdween viel de kolos neer op zijn hoofd. Florian haalde de kans om met zijn zwaard uit te halen. Hij bracht een zeer diepe snee toe over de lengte van de borst van de kolos. Bloed lekte uit de snee maar de kloon stond gewoon op alsof er niets gebeurd was. Hij pakte zijn twee bijlen stevig vast die samen een bruine gloed kregen. Hij sprong omhoog en plantte de twee bijlen met een geweldige schok in de aarde. De grond spleet open en scherpe stukken puin begonnen Florian en Elena te bekogelen. Hun armen en benen stonden vol snij wonden van het puin dat ze niet konden ontwijken. Al de rest dat recht op hun kwamen sloegen ze weg. De twee begonnen uitgeput te raken. De kolos kwam langzaam dichterbij om de twee af te maken.

"hm, net zoals ik dacht, even grote prutser dan hun leraars", zei de kolos met een grijns. Hij bleef opeens staan toen rond Elena een vuurrode aura verscheen.

"Onze leraar waren geen prutsers", siste Elena die de kloon woedend aan keek.

Florian maakten ene stapje opzij want hij had Elena nog nooit zo kwaad gezien en hij kon het weten.

Eelen stond op en heel haar lichaam begon op te lichten. Ze liep op de kolos af en voor die zijn bijlen kon gebruiken bekogelde ze de reus met een reeks van slegen waardoor hij zijn bijlen liet vallen. Ze sloeg zecht op de gapende wond die Florian had gemaakt waardoor de kloon begon te kreunen van de zeer. Elena liep zich dan naar achteren gaan om zo een flipkick uit te voeren die de kloon de lucht in schotte. Ze sprong hem dan achterna en greep hem vast hem hem met een grote snelheid terug naar de grond te spijten. Het hele gebouw trilde toen de kloon de vloer raakte. Toen Elena terug op de grond was stond de kloon waggelend recht. De aura rond Elena begon harder te schijnen. Haar vuisten begon op te lichten en ze rende op grote snelheid op de reus af. Hij zetten zich vast om de slagen op te vangen maar toen zij juist voor hem was verdween ze gewoon. Opeens voelde hij een boks in zijn rug, dan in zijn zij, enz… Hij werd bekogeld langs alle kanten. De kloon wankelde lichtjes en leek niet meer op te letten wat er rond hem gebeurde. Elena kwam terug te voorschijn en haar linker vuist begon harder op te lichten. Ze deed een slag in de richting van de kolos waardoor de energie die haar hand vasthield recht op Kong vloog. Bij aanraking vloog de kloon met de energie vuist helemaal naar het achterste van het lab waar dan een enorme explosie ontstond.

De vrouw stond te hijgen en begon nu zelf ook te wankelen.

"Goed zo Elena", zei Florian.

"Ik denk dat we maar best vertrekken", zei de vrouw hijgend en wees naar het plafond. Het gevecht had zo'n grote schade gecreëerd dat het plafond aan het afbrokkelen was en over een paar minuutjes kon instorten. Ze liepen beiden naar de lift. Toen ze in de lift stonden werden ze krijtwit. In de verte kwam de kolos terug in beweging.

"Druk op de knop, nu meteen", beval Elena. De kolos kwam langzaam hun richting met een zeer nijdig gezicht. De lift ging langzaam dicht en ze zagen nog juist door de spleet van de deuren hoe dat het hele dak op de kolos instortte. Ze hoorde een luide schreeuw die rap stil werd.

"We hebben onze wraak", zei Elena hijgend en Florina knikten alleen.

De lift ging open en liepen direct het hoofdgebouw uit. Ze zagen dat Dion, Ami en Dean er waren en de klonen op afstand hielden. Lee en Karin beschermde Cloud met hun Death penalty's.

"We moeten een doorgang maken, we zijn volledig omsingelt door die klonen", riep Ami toen ze de twee zagen.

Florian knikten en haalde een groene materia boven. Hij begon erop te concentreren en de bol begon op te lichten. Een groene mist begon overal te zweven.

"Iedereen bukken en je hoofd bedekken dit gaat knallen", riep Florian.

De mist begon Allemaal naar één punt te vliegen in het midden van het leger klonen. Het volgende moment ontstond er een gigantische explosie die bijna iedereen weg blies. Toen het lawaai ophield kwam iedereen recht om te zien dat er een enorme krater was ontstaan door de macht van Ultima. Ze liepen direct door zodat er geen nieuw leger kon vormen van de overlevende. De poort van Midgar kwam snel in zicht en maar goed op tijd ook want achter hun hoorde ze lawaai van een serie nieuwe klonen. Ze liepen direct naar de Scraper en namen hun plaatsten. Dean startte direct de motoren en vertrok. De klonen waren juist te laat om het vliegtuig tegen te houden.

"We zijn weg, we kunnen nu terug wat rustiger aan doen", zei Dean met een opgeluchte stem.

Hij keek om en zag iedereen hijgen en sommige vielen bijna in slaap. Florian en Elena zaten bij Cloud die er zeer bleek uitzag.

"Gaat het vader", vroeg Florian.

"Ja, het gaat, nu dat ik zie dat jullie veilig zijn", zei de man met een vermoeide stem.

"Rust maar even, we gaan naar Coral en dan kan iemand voor zorgen", zei Elena.

Het duurde even voordat ze het stadje Coral zagen. Het was een zeer simpel stadje met een houten huisjes en spelende kinderen op de straat. De mensen verdiende door kool te ontginnen in de mijnen. Toen ze de stad binnenkwamen zagen ze Yuffie en Red staan vergezeld met een breedgebouwde zwarte man. Hij had officiële burgemeester kledij aan wat hem volledig niet stond en zijn machinegeweer dat in zijn arme gegraveerd was, was vervangen door een ijzeren hand.

"Zo te zien was het een succes", zei de rode leeuw toen ze Cloud zagen.

"Gij idioot, jij moet toch altijd in moeilijkheden raken", riep Barret boos.

Cloud moest lachen. Barret was nog steeds hetzelfde gebleven ookal was hij nu burgemeester van Coral. Hij merkte het niet meteen op maar Barret liet ook een glimlach zien.

"Het is best dat je uitrust, er staan dokters klaar om je te verzorgen", zei Barret.

"Geen tijd voor, ik heb belangrijke zaken met jullie allen te bespreken", zei Cloud.

Barret knikten en deed het teken dat ze moesten volgen. Toen ze door de straten van Coral liepen keken de mensen niet naar het vreemde groep dat door de straten liep. Ze hielden zich bezig met hun eigen zaken. Ze kwamen tot slot tot een houten huisje dat hetzelfde leek als al der rest. Het enige dat soms verschilde was de versiering van planten.

"Kom maar binnen, we kunnen de salon praten", zei de burgemeester en wees hen naar een grote ruimte met drie grote zetels en in het midden een tafel. Cloud ging in de middelste zetel zitten samen met Yuffie en Red, die ging eigenlijk liggen wat makkelijker was voorde grote leeuw. De rest ging in de andere zitten behalve Lee en Karin die in de schaduwen wat stonden.

"Wel, zo te zien is er een nieuwe groep opgestaan om de planeet te helpen te beschermen", zei Cloud met een glimlach toen hij de volledig groep nu eens goed bekeek.

"Maar daar gaan we nu niet over praten, toen ik op die tafel lag heb ik hier en daar wat opgevangen wat ze van plan waren", zei de man.

"Ze zijn van plan om de planeet een nieuwe serie van Weapons te laten creëren."

Iedereen keek met verbaasde blik naar Cloud. Ze hadden allemaal van Weapon gehoord. Toen Sephiroth de zwarte materia in handen had en het gebruikte ontstonden 5 grote wezen. Ze hadden ongelooflelijke kracht en vielen alles aan dat maar een dreiging was voor de planeet. Toen was dat Shinra want Sephiroth werd beschermt door een sterk energie veld de ze afleidde. Cloud en zijn groep hadden er tegen 3 gevochten waarvan ze er maar 1 zelf aankonden. Het was wel van de levensenergie van dat weapon dat Cloud zijn Ultimate blade is gemaakt.

"Maar, welke dreiging in deze wereld gaat groot genoeg zijn om een nieuwe reeks weapons te maken", vroeg Dion. Hij kende de wezens beter vanwege de kennis die hij soms kreeg van de stemmen uit de levenstroom. Hij wou dat hij er wat beter controle op had want hij verstond soms maar hier en daar woordjes.

"Dat is niet het enigste, het is hem gelukt om haar terug te brengen."

Iedereen keek hem verbaasd aan behalve Barret, Yuffie en Red. Zij werden krijtwit toen Cloud dat zei.

"Ze is terug, dat kan", zei Yuffie met een trillende stem.

"We hadden die Jenova freak toch al verslagen hoe kan die nu terug zijn", riep Barret.

"Op dezelfde manier dat Nicolai terug is gekomen", zei Karin stil.

Iedereen keek haar verbaasd aan waaronder Florian en Ami met een beetje angst. Zij hadden tegen hem gevochten en maar nauwelijks gewonnen. Zij kenden de kracht van Nicolai. De rest had nog steeds kippenvel toen ze de naam Jenova hoorden vallen. Het wezen dat mede verantwoordelijk was voor de meteor. Messias was al erg genoeg maar nu waren ze met twee. Gingen ze hen nog aan kunnen, ze begonnen allemaal te twijvelen.

"Messias kan met een cell deel van een persoon iemand terug vanuit de levenstroom halen en hem/haar terug tot leven wekken", zei de jonge harmonixer.

"je weet toch dat hij dan bijna elke vijand dat we ooit verslagen hebben terug kan halen", zei Red.

"Maar, wat is hij nu van plan nu hij dat verloekte wezen heeft en hoe zit het met die verdomde Weapons", vloekte Barret. De meisjes keken hem geschokt aan wanneer hij langs alle kanten zat te vloeken.

"Wel, van wat ik heb kunnen verstaan willen ze de weapons gebruiken om een doorgang te maken in de Noordere krater. Waardoor het pad naar de plek waar wij het laatste gevecht hebben gewonnen terug vrij komt"

"Ik snap het, als de Weapons gecreëerd worden zal dat op de plaats zijn waar het meeste mako energie vrij rond vliegt en dat is nog steeds de Noordere krater van de grote wond. Als ze opstaan zal dat het pad terug vrijmaken en kunnen ze de twee ultieme materia's gewoon gaan halen.", zei Red.

"Maar de vraag blijft nog steeds, hoe gaan ze zoveel gevaar creëren dat de planeet beslist om Weapons te maken", zei Dean.

"Karin is er iets", vroeg Lee toen hij zag dat de jongen vrouw steeds in gedachten verzonken was. Ze had het gevoel toen ze in Midgar was dat er iets weg was. Ze ziet iets over het hoofd.

"Karin?"

"Dat was het!", riep de vrouw opeens. Iedereen verschoot toen ze opeens zo riep.

"Wat?"

"Ik had het gevoel dat er iets weg was uit Midgar toen we binnenvlogen, ik weet wat er weg is, het grote Mako Kannon", zei de vrouw.

"Wat, dat was toch vernield, door één van die vroeger Weapons", riep Barret.

"Ze hebben het hersteld, het is terug operationeel", zei de vrouw.

"Hm, dat kan misschien het antwoord zijn maar dan nog dat moeten ze iets zeer extreem mee doen", zei Red.

"Hm, Mako kannon en Jenova, ik denk dat de planeet die twee nog herinnert het enigste dat nog mist dat Seph…", begon Cloud en zweeg abrupt.

"Karin zei je dat Messias iedereen kon wekken waarvan hij een cel deeltje van heeft."

De jonge harmonixer knikte.

"Hij zou toch niet…", zei Cloud en werd krijtwit bij de gedachte. Red zag naarw elke richting hij uitging.

"Als Messias dat doet zal het gevaar wel extreem zijn. Hij zal zich nog steeds die twee herinneren", zei Red.

"Ik weet dat jullie samen veel hebben doorgemaakt maar kunnen jullie is zeggen waarover het gaat in plaats van in codetaal te spreken", zei Dean geërgerd.

Cloud en Red schrokken op toen Dean dat zei.

"Oké, zal anders mijn volledige geschiedenis geven. Zoveel jaren geleden is er in Nibelheim iets gebeurd waardoor ik, Zack en Sephiroth gestorven zijn. Shinra is gekomen en heeft geprobeerd iedereen te klonen. Het was niet zo'n succes want wij waren al in de levenstroom. Ze hebben een kloon van ons drieën kunnen maken met behulp van Jenova. Maar we waren niet de echte ook al hadden we herinneringen van vroeger", begon Cloud.

"Wacht maar dat betekent dat jij niet de echte Cloud bent", vroeg Dion.

"Wel, niet helemaal. Toen ik rondzwierf was ik onder controle van Jenova omdat ik deel van haar was. Ik volgde haar volledig tot in de noordere krater waar ik…", begon Cloud en liet zijn hoofd zakken.

"hm, wat hij probeert te zeggen is dat doordat Jenova hem onder controle had, heeft hij de zwarte materia aan Sephiroth gegeven, de echte, Hij was deels uit de levenstroom terug gekomen met behulp van Jenova. Toen Cloud de materia gaf, kwamen de weapons en werd Cloud met de levenstroom weggevoerd", zei Red.

"wat de rivier van de doden, hoe kan hij er levend in komen", vroeg Florian. Hij keek zeer verbaasd want zijn vader had dit gedeelte nooit gezegd. Hij wist alleen dat ze op een missie waren gegaan om de planeet te beschermen en hebben dan op hun reis Jenova en Sephiroth verslaan om dit te kunnen doen.

"De levenstroom is een echte stroom die door deze planeet woed. Hij komt maar op een paar plekken boven en de Noordere krater was er één van. Cloud was meegevoerd en wij waren alleen. Tifa kon niet zonder hem en zocht de hele wereld af. Na een lange zoektocht vond ze hem uiteindelijk in een afgelegen dorpje Mideel", zei Red.

"Tifa had mij gevonden maar ik was niet meer dezelfde. Ik was nog maar een levensloze omhulsels door in de levenstroom te drijven. Ik werd aan hoge concentratie Mako blootgesteld dat een normaal persoon gewoon zou doden. Ik hoorde steeds lawaai rondom mij en soms hoorde ik iemand mij roepen. Tifa was bij mij gebleven om op mij te passen. De tijd verstreek en ik werd maar niet beter. Toen kwam één van die Weapons en de levenstroom begon onstabiel te worden. Het slokte mij en Tifa op en we werden naar een plek gebracht waar al mijn herinneringen van mij verleden ronddwaalde. Door is de echte Cloud terug gekomen en ben ik terug herboren. Maar als Messias eerst Jenova terug haalt kan hij met behulp van Jenova Sephiroth terug halen"

Iedereen slikte toen ze de naam hoorde van de grootste vijand ooit.

"Wel indrukwekkend, dat een gewoon mens zijn ziel heeft teruggehaald vanuit de levenstroom", zei Karin.

"Wel, ik was het niet alleen, als Tifa er niet was zou ik nooit zo ver geraakt zijn", zei Cloud en keek toen sip.

"Tifa en Vincent waren een groot verlies voor ons allen", zei Red.

"Wat, Vincent ook", zei Cloud opeens.

"Dat zijn er al drie, onze groep wordt maar kleiner", zei Barret met een treurige stem. Hij was al zeer lang samen met Tifa toen ze Avalanche voor het eerst op startte. Hij respecteerde haar en vond haar de sterkste vrouw ooit. Het was een echte klap toen hij hoorde dat ze weg was en Vincent ook. Hij mocht dan de stille in de groep zijn maar hij hoorde bij hen.

"drie?", vroeg Elena.

"hm, ja, wij bedoelen Aeris ook. Dat mag misschien jaren geleden zijn maar het was nog steeds een groot verlies", verklaarde Red.

"We geven onszelf de schuld dat we het niet eerder doorhadden wat Aeris eigenlijk van plan was, ze offerde zichzelf op om de witte materia te activeren en Holy op te roepen. Als we het eerder wisten konden we haar misschien beschermen toen ze dat deed", zei Cloud en een traan rolde over zijn wang. Twee vrouwen van wie hij hield en die hij beloofd had te beschermen zijn alle twee dood. Hij had gefaald.

"Ik denk dat Aeris niet dood is", zei Dion stiletjes.

Iedereen keek hem verbaasd aan.

"Hoe niet dood, we hebben haar lichaam in het meer van de stad der ancients laten zakken.", zei Cloud. Hij wist het nog perfect hoe het gebeurde. Hij stapte langzaam naar de het kleine pleintje dat omring was door water. Ze zat op haar knieen te bidden tot de planeet, tot de materia zodat haar gebed gehoord werd. Hij liep langzaam naar haar toe. Ze deed haar grote heldere groene ogen open en lachte naar hem. Naarmate hij dichter kwam werd hij weer overmeesterd door Jenova, Hij probeerde er tegen te vechten maar hij kon geen vin verroeren of naar de andere roepen om te helpen. Toen kwam Jenova in de vorm van Sephiroth naar benenden gegleden en doorboorde Aeris met het lange zwaard in de rug dat er bebloed langs de voorkant tevoorschijn kwam. Hij trok het zwaard er terug uit en beide schok vloog de witte materia dat vast hing aan haar strik op haar hoofd eraf en botste het water in. Haar lange haar dat altijd vast hing wapperde opens wanneer ze op de grond viel. Uit de wond vloeide het bloed uit. Jenova lachtte en zei dat de bedreiging eindelijk gedood was. Nadat dat wezen weg was, droeg Cloud haar naar het grote meer en liet haar in de diepte zinken. Iedereen huilde toen ze dit vanwege ze zich verantwoordelijk voelde.

"Je weet dat een Ancient met mensen in de levenstroom kan praten."

Iedereen knikte toen hij dat zei.

"Wel, ik kan dit ook alleen ik versta het zeer moeilijk omdat ik duizenden stemmen tegelijk hoor.", zei de jonge Ancient.

"Wat heeft dit met Aeris te maken", vroeg Yuffie.

"Wel, ik heb ene paar keer gesproken met haar, zonder een ander stem te horen ze was alleen. Ik verstond haar alsof ze naast mij stond."

"hm, ik heb haar ook één keer gehoord toen in dat pentagrm wanneer ik met Dion er samen in stond", zei Lee.

"Vreemd, als ze niet in de levenstroom is waar is ze dan wel", vroeg Red.

"ik denk dat ik het misschien weet", zei Dion met een aarzelende stem.

"Ik denk dat ze het beloofde land heeft bereikt."

"hm, waarom denk je dat", vroeg Red.

"Toen ik mijn geheugen terug kreeg herinnerde ik me iets wat mijn moeder ooit gezegd had. Je weet dat als een Ancient ooit het geheim van de planeet ontrafelde gan ze eindelijk naar het beloofde land. Mijn moeder had ooit is boeken gekregen van Cetra's die een voorbij zwerfde. Daarin stond een theorie in van wat het beloofde land is. Het zou een wereld zijn dat rondom ons ligt, een soort van een andere dimensie. De planeet zou deze wereld hebben gecreëerd en stuurt daar alle Ancients henen als beloning voor hun lange zoektocht", zei Dion.

"Ik heb zoiets nooit gelezen, maar als het waar is wat je zegt zou dat wel verklaren dat we Aeris voelde toen de meteoor werd vernietigd. Toen Holy mislukte in het tegen houden van de meteoor kwam opeens de levensstroom tot leven en viel de meteoor langs alle kanten aan. Nadat de meteoor in een fel licht verdween voelden we Aeris.", verklaarde Red.

"Hm, toen ik terug ging naar Marlene zei ze steeds dat ze de bloemenverkoopster gezien had en dat alle kinderen haar gezien had. Elk kind in kalm kwam naar buiten en zag haar. Ik vond het maar raar. Ik dacht dat ze het gedroomd had maar alle kinderen in Kalm zou toch een groot toeval zijn geweest", zei Barret.

"Allemaal goed en wel, maar wat gaan we nu doen", vroeg Florian.

"Wel, Messias moet kosten wat kost tegengehouden worden", zei Karin.

"ja, spijtig dat ik niet Aeris kan terughalen, ze zou ene grote hulp zijn geweest met haar kennis", zei Dion.

"Wel, eigenlijk zou het misschien waard zijn om te testen", zei Red.

"Wat, hoe denk je dat klaar te spelen, als dat waar is van die dimensionale wereld of zoiets, hoe denk je daar te komen zelfmoor plegen", riep Barret.

"Misschien moet ik is naar die stad van de Ancients gaan, misschien vind ik antwoorden", zei Dion.

"Dus we gaan weer splitsen", zei Florian.

"Wel, gaat er Messias en Jenova achterna", vroeg Cloud.

"Ik alle zeker", zeiden Karin en Lee tegelijk.

"Ik ook", zei Florian.

"Ik ga wel met Dion mee", zei Elena.

"Ik ook", zei Ami.

"Wel en ik zal dan maar de chauffeur zijn zeker", zei Dean met een humoristisch toontje.

"Ik ga ook mee Dion als je het niet erg vind", zei Red.

"Wel ik ga…", begon Cloud.

"Jij blijft mooi hier om uit te rusten", riep Barret kwaad. Cloud keek sip toen Barret dat zei. Hij zou graag nog ie op avontuur gegaan zijn. Maar hij had al zolang niet meer gevochten en de ouderdom begint hem ook in te halen.

"Ik blijf ook nog een tijdje hier", Yuffie.

"Wel, ik stel voor om een goede nachtrust te hebben, dan kunnen we morgenvroeg vertrekken", zei Red.

Iedereen knikten en ging naar de herberg om te slapen.