Hoofdstuk 16: Weeral Midgar

Net buiten het gebied van Midgar werd schoot een hagedis op de vlucht voor een fel licht dat uit het niets kwam. Vanuit uit het licht verschenen 6 jongeren.

"Toch vreemd dat transporteren", zei Dean.

"Ik reis liever met mijn Scraper."

"zeg waar zijn Cloud en de anderen", merkte Elena opeens op.

"Misschien blijven ze bij Aeris totdat het gedaan is", zei Dion.

"Oké, hoe gaan we nu eigenlijk te werk", vroeg Ami.

"Euh, het gewoonlijke", stelde Florian voor.

"Hm, gewoon binnenstormen, wat een plan", zei Lee met een opgeheven wenkbrauw.

"Ja, vindt je niet"

"Euh, ik wil je niet storen maar ik denk wel dat we dit zeer voorzichtig moeten aanpakken, wie weet wat daar allemaal wacht", zei Elena.

"Ja, maar ik denk dat het beste is dat we in groep binnengaan dan staan we het sterkst als er weer zo'n leger van klonen is", zei Florian.

Iedereen knikte en ging dan richtingen Midgar. Wanneer de grote muur die half afgebrokkeld was in zicht kwam namen ze allemaal in wapens al klaar. Ze hielden strak alles in het oog om geen verrassingen tegen het lijf te lopen. Ze kwamen niets tegen, wat ze zeer vreemd vonden. De vorige keer krioelde het van de klonen.

"Denk je dat ze ons verwachten", vroeg Elena.

"hm, ik weet het niet, blijf maar op je hoede er kan nog van alles gebeuren", zei Florian.

Ze liepen naar de poort van Sector 6. De snelste weg naar de kerk.

De poort stond open maar ze zagen nog steeds niets,

"Wat in hemelsnaam is hier aan de hand, de vorige keer zag je niets anders dan klonen toen we hier waren", riep Dean.

"hm, dit moet een val zijn, kan gewoon niet anders", zei Ami en hield haar Conformer steviger vast.

"Wel we kunnen hier wachten totdat ze naar ons komen of we kunnen naar binnengaan en de val laten dichtklappen en hopen dat we het redden", zei Lee kalm.

"Naar binnen", zei de groep tegelijk.

"hm, net als ik dacht", zei de jongen harmonixer met een glimlach.

Ze liepen door de straat van sector 6 en zagen nog steeds niets.

"De kerk is juist om de hoek", zei Dion en leidde hen.

Ze liepen voort en draaide de hoek om. Ze bleven staan want waar de kerk normaal moest staan was nu alleen maar puinhoop te zien.

"Verdekke, wat heeft die uitgespookt", riep Florian.

"Kijk, daar tussen het puin", riep Dean en wees naar een opening midden in het puin.

"Oké, we hebben de weg naar de levensstroom gevonden, iedereen bereid je maar voor", zei Florian. Ze liepen naar de opening en zagen een ladder die naar benden leidde. Één voor één gingen ze naar beneden en kwamen in een grot, dat verlicht werd met lantaarns. Het was redelijk breed en hoog de gangen van de grot. Ze liepen door en het leek alsof ze al uren liepen. Opeens kwamen ze in een grote zaal terecht. Aan de overkant zagen ze de gang die verder liep. Ze gingen erheen totdat er een man voor hen kwam.

"Gaan we ergens heen", zei hij met een duivels glimlachje.

"Nicolai", zei iedereen vol ongeloof. Karin had het gezegd dat hij terug was maar ze konden dit moeilijk geloven en nu staat hij vlak voor hun.

"Ga, uit de weg of onderga hetzelfde lot als de vorige keer", riep Florian.

Nicolai begon opeens hard te lachen.

"Ha, denk je me echt te kunnen verslaan, de vorige keer had je gewoon geluk maar nu niet meer. Ik ben krachtiger dankzij mijn meester en ik zal jullie vernietigen", riep Nicolai en pakte zijn zwaard vast.

Florian wou op hem aflopen maar werd opeens gestopt daar Ami.

"Gaan jullie maar, ik zal hem alleen wel aanpakken", zei de jonge Ninja.

"Wat, ben je wel in orde", zei de zwaardvechter.

"Ja, maar asl we allemaal hier gaan vechten winnen Messias en Jenova tijd voor hun plan, ik zal hem wel aanpakken gaan jullie al door, ik kom wel later", zei de vrouw en ging voor Nicolai staan.

Florian had het er moeilijk mee, Hij en Ami konden hem de vorige keer met moeite aan en nu gaat zij volledig alleen vechten. Ze is wel sterker worden tijdens deze reis net als wij allemall.

"Oké Ami, maar durf niet te sterven of je wenste dat je nooit geboren was", zei Florian en liep dan met de rest de gang in.

Waarom zei hij dat nu, vreemde jongen. Dacht Ami.

"Zo, gaat het ninja meisje mij helemaal alleen verslagen, en dan nog zonder zwaard", zei Nicolai spottend.

"Wacht maar af, je zult wat meemaken", riep Ami.

"Kom, maar op", zei de kloon en nam zijn zwaard vast.

De groep was terug in de gang toen ze de twee wapens achter hun hoorde galmen in de grot. Ze liepen door en het geluid van vechten verdween achter hun.

"Ze zal toch in orde zijn hé", vroeg Elena.

"Ja, ik denk dat die kloon ga mogen oppassen, we hebben haar bezig gezien in Wutai", zei Florian.

"Ja, dat is waar."

"Oppassen", riep Dean luid.

Voor hun stonden een hele groep klonen klaar om hun aan te vallen.

"Verdomme daar hebben we nu geen tijd voor", riep Florian kwaad.

"Laat mij maar", zei Lee en haalde een rode materia boven.

Hij begon er zich op de concentreren en werd dan door gekleurde lichtjes omringd.

"HELLFIRE", riep Lee en voor hem ontstond een pillaar van vuur. Het vuur verminderde en liet een de demoon van vuur zijn. Ifrit keek woest naar zijn en wij werd door vuur omring. Hij vloog op ze af en zette heel de gang in vuur en vlam. Toen de vlammen verdwenen was Ifrit weg en lag er alleen as voor hun.

"Ik hoop dat we dit niet teveel moeten doen", zei Dean.

"Ik ook want dit vraagt teveel energie", zei Lee.

Ze liepen door de gangen die kronkelde als een slang en steeds dieper naar benden ging.

"Waarom heeft niemand dit eerder ontdekt", vroeg Elena.

"Misschien was Shinra te druk bezig met mako te verzamelen in plaats van opgravingen te doen", zei Dean.

"Hey, ik denk dat ik iets verderop zie", zei Florian en liep wat door.

"Ja, alweer een zaal", zei Elena.

Ze liepen door en gingen direct naar de volgende gang. Toen ze in het midden van de zaal waren hoorden ze voetstappen links van hun. Ze keken opzij en zagen alsof ze een spook gezien hadden.

"Karin!",riepen ze allemaal tegelijk.

"hm, leuk jullie allemaal weer te zien", zei ze met een geamuseerde stem.

"Maar, we dachten dat je dood was", zei Dean.

"hm, dat was ik ook als de meester en meesteres mij niet gevonden hadden, jullie hebben mij achtergelaten maar zij hebben mij het licht laten tonen en mij terug gebracht", zei de vrouw en lachte luid.

"Wat, maar je vocht met ons samen", riep Dion.

"Hm, waarom zou ik met jullie samen vechten, stelletje insecten die vertrapt moeten worden", zei Karin met afkeer.

"Ga, door jullie hebben geen tijd om hier spelletjes te spelen", zei Lee.

"Weet je het zeker, kun je haar bevechten wetend wat ze voor jouw betekende", vroeg Dion.

"Ja, bekijk haar is goed, kijk haar in de ogen en je zult zien waarom", zei de jonge harmonixer.

"hm, ja ik zie het, veel succes", zei Dion en ging met de rest verder.

"Zozo, jij wilt mij bevechten, jouw vriendin en zelfs nog meer, betekende ik zoveel voor je dat je me nu zou aanvallen", riep Karin met een grijns.

"Nee, dat zou ik niet kunnen, maar jij bent niet de echte Karin", riep Lee en nam zijn Death Penalty klaar. Karin trok ook haar Death Penalty.

"hm, zie jij hier geen patroon in", vroeg Florian.

"ja, zo te zien had hij ons wel verwacht en stuurt hij zijn klonen om met ons af te rekenen", zei Dean.

"Je weet dan wie de volgende gaat zijn niet", zei Dion.

"Ah, niet weer, één keer tegen hem vechten was meer dan genoeg", zei Elena met een zucht.

"we zullen zien, het kan ook niet zijn maar je weet nooit", zei Florian

Ze liepen door en zagen de grijze kleur die de wanden van de grot hadden veranderde in een donker paarse kleur.

"Ik vind dat toch maar niets hier", zei Elena.

"Hm, hoe sneller dat het hier gedaan is hoe rapper", zei Dion.

"Zeg Dion, wat ben je eigenlijk van plan te doen achter al dit", vroeg Elena een beetje nerveus.

"hm, ik was van plan om samen met Lee en Karin ergens te gaan wonen, ergens rustig maar ik weet niet af dat nog doorgaat, misschien reis ik de wereld rond er zijn nog zoveel plaatsten die niemand gezien heeft", zei de jonge Ancient.

"hm, dat lijkt me leuk", zei Elena.

"Euh, is er een reden waarom dat je dit vraagt", vroeg Dion en keek haar aan met zijn ogen. Ze verdronk weer in die ogen en vergat alles rondom haar.

"Euh, wel zou je het erg vinden als ik…", begon Elena.

"Sorry om jullie gesprek te verstoren maar we hebben moeilijkheden", riep Dean en wees naar iets voorop. Voor hun stond weer een legertje met klonen.

"Hm, deze keer doe ik het wel", riep Dion en nam een rode materia. Hij begon erop te concentreren en werd omringd door gekleurd licht.

"DIAMOND DUST", riep Dion en boven hun verscheen een wit fel licht waaruit de IJsgodin Shiva verscheen. Ze hief haar linkerarm omhoog en boven haar hand begon een wit licht te schijnen. Ze richtte haar hand met het licht naar de groep klonen waardoor een ijzige stormwind ontstond. De klonen werden allemaal bevroren als ijslolly's. Shiva knikte dan in haar vingers waardoor al het ijs in stukken brak en de klonen in duizenden stukjes vlogen.

"Je weet die klonen maken ze niet meer als vroeger", zei Florian met een grijns en liep door.

"Ah ja, wat wou je eigenlijk zeggen", vroeg Dion onderweg.

"ow, euh niets hoor, kom we moeten ons haasten", zei Elena en ging naast Florian lopen. Dion keek haar met een opgeheven wenkbrauw na en liep dan snel achter hen.

"Ik denk dat we dichterbij komen", zei Dion.

"Waarom dat", vroeg Florian.

"Ik weet niet, ik voel gewoon iets", zei Dion.

"Wel ik hoop het want ik wil dit hier zo snel mogelijk afhandelen", zei Florian.

Ze kwamen uiteindelijk de derde zaal tegen.

"wel, zo te zien klopt de theorie", zei Florian.

Voor hun stond Kong klaar met zijn twee bijlen. Hij lachte naar hun.

"hm, zo jullie zijn eindelijk hier, wel dan is het tijd dat ik met jullie afreken", riep de kloon.

"Wel, dan is het nu mijn beurt", riep Dean en stond met zijn Venus Gospel klaar.

"Weet je het zeker", zei Florian.

"Ja, ik kan die overgrote clown wel aan", zei hij.

"Goed, veel succes dan hé", zei Florian en liep met Dion en Elena door.

"Zo, jij denkt mij tegen te kunnen houden met een domme lans", riep de Kloon terwijl hij lachtte.

"hm, ik zou maar oppassen want deze speer is zeer krachtig en ik ook", riep Dean en liet zijn speer daar de lucht zwaaien.

"We zullen zien", riep de kloon en nam zijn twee bijlen in de aanslag.

"Ik hoop dat hij in orde is", zei Elena.

"Geen zorgen, hij kan voor zichzelf zorgen", zei Florian.

"Wij zijn er bijna", riep Dion en zette het op een drafje.

Ze liepen door de gangen die steeds een lichtere kleur kregen en groen wit werden. Uiteindelijke waren ze waren ze weer in een zaal die goed verlicht was. In het midden van de zaal stond een persoon die ze niet verwacht hadden. Hij bracht zijn lange witte haren naar achter en nam zijn lang dun zwaard steviger vast.

"Sephiroth", zei Florian met haat.

"Strife, klaar voor je ondergang", zei de man koel.

"Julie weten wat je te doen staat", zei Florian. Elena en Dion knikten en liepen door.

"Ze zullen niet ver raken die vrienden van jouw", zei Sephiroth.

"Ik zou ze maar niet onderschatten en ik zou mij ook niet onderschatte", zei Florian.

"Hm, de vorige keer had je gewoon gelukt vanwege ik je niet serieus nam dat zal nu niet weer gebeuren", zei de man.

"Kom, we moeten rap zijn", riep Dion.

"Ik hoop alleen dat we geen onderbrekingen meer hebben", zei Elena.

De twee sprintte de gangen door. In de verte zagen een zwak schijnsel. De gangen werden breder en liepen steeds rechter. Ze kwamen in een zaal terecht waar aan de overkant uit de volgende gang een wit groen licht uitkwam.

"Daar is het, daar die gang door en we zijn er", riep Dion.

"Oké, dan gaan we ervoor", riep Elena en ze liepen naar de laatste gang.

"Hm, gaan we ergens henen", riep opeens een vrouwen stem. Ze keken om en zagen Jenova in het lichaam van Tifa.

"Wat, waar is Messias", riep Dion.

"Bij de levensstroom is momenteel de twee materia aan het activeren", zei de vrouw.

"Dan moeten we hem maar tegenhouden", riep Dion.

"hm, en jij denkt dat ik je door ga laten", zei de vrouw en liep langzaam naar hun toe.

"Dion ga jij naar Messias, ik reken met haar af en dan kom ik ook naar je toen", zei Elena en kraakte haar vingers.

"Oh, het kleine meisje denk mij tegen te kunnen houden, als je wilt sterven goed voor mij dan", zei Jenova en kraakte ook haar vingers. Dion wenste haar veel succes en liep dan de gang in met het fel licht.

"Hm, je gaat boeten voor al wat je gedaan hebt Jenova", riep Elena.

"Ja, we zullen zien meisje", riep de vrouw en beiden stonden klaar met opgeheven vuisten.

Dion liep door en kwam dan in een grote zaal waar voor hem een straal van energie stroomde. Hij voelde de zielen die erin zweefde, hoorde ze roepen, hoorde ze schreeuwen. Messias zta geknield voor de straal met de twee materia's in de handen.

"Messias!", riep Dion luid.

"Zo, je bent gekomen Ancient", zei Messias en stond langzaam op.

"Ja, om je te stoppen", riep Dion en hief zijn Prince Guard omhoog.

"hm, ik moet je spijtig genoeg zeggen dat je te laat bent", zei Messias en lachtte toen luid.

"Wat, wat bedoel je", riepDion.

"De twee materia's hebben genoeg energie verzameld het is tijd om ze te activeren", riep Messias en begon zich te concetreren.

"Neeeeeeeeee!". Maar hij was te laat de twee materia begon alle twee te gloeien. De zwarte en witte stralen die vanuit de materia's kamen creëerde een reactie die heel de grot liet trillen. Toen vloog er van beide materia's een geconcerteerde straal. Één witte en één zwarte. De beide stralen vlogen op elkaar af en veranderde zilverachtige bol. De bol vloog omhoog door het plafond van de grot.

Ze zijn geactiveerd

"Verdomme, ze waren te laat", riep Barret.

"Wel daar konden ze niet aan doen, ik hoop alleen dat ze dit overleven, ieder gaat nu apart de grootste strijd voeren en Dion zeker", zei Aeris.

"Ze zullen slagen, ze zijn sterk", zei Cloud.

"Maar nu ze geactiveerd zijn moet het plan uitgevoerd worden, zijn jullie allemaal zeker", vroeg Aeris.

"Ja, we zijn zeker", zeiden ze allemaal teglijk.

Dan begin we met de voorbereidingen

Win deze gevechten, jullie kunnen het.

"Hahahahahahaha, te laat, jullie zijn allemaal te laat", riep Messias.

Dion keek naar de grond hij had gefaald, de meteoren waren op komst en niets kon hun tegen houden.

"En Ancient wat ga je nu doen, als je wilt laat ik je leven om mij te dienen nadat de wereld bevrijd is van mensheid, je mag mij en mijn levensgezellin dienen."

"Nee, nooit, ik zal je nooit dien", riep Dion en nam zijn staf stevig vast.

"Dan, mijn beste jongen zul je sterven", zei Messias en keek hem met een grijns aan.