Hoofdstuk 18:Het gevecht woedt door

"Zo wat denk je met dat speertje te willen doen"; riep Kong.

"Wacht maar af, dat zul je wel rap genoeg zien", riep Dean. De jongen pakte zijn Venus Gospel steviger vast en wachtte op Kong voor de eerste aanval. Kong kwam afgelopen met zijn twee bijlen stevig in de handen. Dean dacht er snel een eind aan te maken door de speer in Kong te planten maar Kong had dit door en ontweek de lans die naar hem uithaalden en haalden dan zelf uit. Dean kon maar net zijn lans voor de twee bijlen brengen om de dodelijk slag van Kong te blokkeren. De kracht van Kongs's aanval dreef Dean steeds achteruit en zijn aanvallen werden steeds wilder. Dean ontweek de volgende en ging dan achteruit om meer ruimte tussen hem en Kong te krijgen. De jonge piloot nam een groen materia bol en stuurde een regen van ijspegels op de grote kloon af. Kong liet zijn twee bijlen snel draaien zodat het een schild werd. De IJspegels vlogen aan diggelen tegen de twee rondraaiende bijlen. Voordat Kong stopte met zijn bijlen te laten draaien, liep Dean op de kloon af en liet zijn lans door de lucht zwaaien. Kong kreeg een klop in de zij gevolgd door een tweede klap langs de andere kant en tot slot een krachtige steek in de maag. Het punt van de lans was volledig verdwenen in de maag maar de kloon liet geen teken van pijn tonen. Hij sloeg met het platte stuk van zijn bijlen waardoor Dean 10 voet naar achteren vloog.

"Zo rap ben ik niet verslagen klein insect", riep de kloon terwijl het bloed uit de wonde druppelde.

"Monster!",riep Dean die over de gekneusde plekken wreef.

"We gaan toch niet beginnen met beledigingen te roepen hé"; zei de kloon met een grijns.

"Ik zeg wat ik wil"; riep Dean en vuurde een vuurbal af met zijn materia bol die hij verborg. De kloon had dit niet op tijd door en werd naar achteren gesmeten. Kong gromde wat en kwam dan terug recht. Hij liep dan terug op Dean en sloeg met zijn twee bijlen waardoor de jonge man weer naar achteren vloog.

"Nu is het genoeg", riep de jongen en hiel een rode materia boven. Hij begon erop te concentreren en werd dan omgeven door gekleurde lichtjes.

"MEGA FLARE!"

Het plafond verdween door een wolkenmassa dat vanuit het niets tevoorschijn kwam. De wolken begon langzwaam in het rond te draaien en vloog dan uit celkaar waardoor er een gat ontstond. In het gat zagen een machtige zwarte draak met grote majestueuze vleugels. Bahamut brulde eens naar zijn tegenstander en liet dan zijn mond openen. Heel het wezen begon op te lichten en verzamelde energie in de mond. De draak schoot de grote energie bal af recht op Kong. De kloon nam niet eens de moeite om te ontwijken en werd geraakt daar de bal. Een enorme explosie ontstond waardoor Dean zich moest vasthouden om niet weggeblazen te worden. De draak verdween net zoals de wolken en de stofwolk die gecreëerd was verdween ook. Dean keek met een spierwit gezicht. Vanuit een krater stond de kloon nog steeds recht met een grijns op zijn gezicht. Zijn twee bijlen begonnen een bruine aura te krijgen waarna hij in de lucht sprong. Wanneer hij in de lucht was smeet hij de twee bijlen met al zijn macht op de grond waardoor de grond open spatte en allemaal scherpe stukken naar Dean liet vliegen. Dean probeerde zich zo goed mogelijk te beschermen maar stokken raakte door zijn verdediging. Na de stenenregen zat Dean op één knie met gescheurde kleren en hier en daar een stroompje bloed

"hm, ben je klaar voor je ondergang, Strife", riep Sephiroth en zwaaide met zijn lang dun zwaard is door de lucht.

"Wie zegt dat ik ga verliezen", riep Florian en nam zijn Ultima blade steviger vast.

"Jij lijkt veel op je vader, dezelfde slappeling als hij!"

"Hm, als hij een slappeling is waarom heeft hij je dan verslagen", riep Florian.

Sephiroth keek hem gewoon aan en grijnsde even. Hij nam zijn zwaard stevig vast en liep de op de jonge Strife. Florian kwam ook in beweging en liep op hem af. De twee zwaardvechters ontmoette elkaar in het midden en lieten de zwaarden tegen elkaar botsten. Vonken vlogen in het rond toen ze steeds naar elkaar uithaalden. Geen enkele slag raakte hun doel. De twee gingen steeds sneller en de vonken vlogen in het rond.

"Wel, je hebt nog een beetje van je vader geleerd maar verliezen ga je toch", riep Sephiroth.

"hm, eerst zien en dan geloven", zei Florian. Ze bleven voort doen zonder dat vertraagde. Ze sloegen steeds harder en sneller. Florian vroeg zich af hoe dat dunne zwaard zo sterk was. Normaal zou het al in twee moeten gebroken zijn door de slagen van zijn Ultima Blade. Op Florian's voorhoofd begonnen aantal zweetdruppels te vormen en zijn armene begonnen ook zeer te doen van de schokken als de twee zwaarden elkaar ontmoeten. Florian's aanvallen begonnen te minderen en hij werd langzaam naar achter gedreven. Opeens vloog de jonge zwaardvechter naar achteren door een sterke slag van Sephiroth.

"Nu is het gedaan met je Strife", riep Sephiroth en liep op hem af. Hij had niet gezien dat Florian snel een materia had genomen. Hij concentreerde zich op waarna de bol begon te gloeien en tot slot hem omringde met een wit doorzichtig veld. Sephiroth kon niet meer stoppen en sloeg met al zijn macht op het veld. Het veld flitste even en smeet Sephiroth naar achter.

"hm, schild materia, maar denk niet dat het je kan blijven redden", riep de man toen die stil rechtkwam.

"Niet deze materia, maar een andere misschien wel", riep Florian en nam dan een rode materia. "Ik denk dat je hem nog wel kent onder de naam knights Of Round."

Sephiroth trok zijn ogen op want die materia werd al is eerder tegen hem gebruikt. Hij liep op de jongen af maar het was te laat. Florian werd omgeven door kleurige lichtjes en riep dan luid:"ULTIMATE END!"

Sephiroth werd omring door duisternis. Hij hoorde voetstappen van alle kantten. Opeens werd hij omsingelt door 12 ridders, elk met hun eigen wapen. Sommige met een zwaard, andere een bijl en dan nog een paar met een staf. Ze liepen één voor één op hem af en haalde uit. Sephiroth had het moeilijk om de aanvallen af te weren en voelde soms snijdend metaal in zijn lichaam of de hitte van de magische aanvallen van de ridders met hun staf. Toen 12 ridders verdwenen waren, werd het nog zwarter voor hem. Voor hem steeg een reusachtige gedaante op. Zijn mantel vloog open en liet tonen dat hij een reusachtige ridders was meet een grote bijl in zijn handen. Hij hief de bijl omhoog en plantte hem dan in de grond waardoor er een lijn van energie naar Sephiroth ging die hem dan wegblies.

Florian zag de man op de grond liggen volledig opgehaald door de ridders en dacht dat hij gewonnen had. Hij wou doorgaan totdat hij zag dat de man kreunend terug rechtkwam.

"Wacht, ik ben nog niet verslagen Strife", zei de man kuchend.

"Je kunt dit toch niet menen, je kunt amper staan", riep de jongen.

"Ha, ik heb mijn moeders cellen in mij, die maken mij sterk. Het wordt tijd dat je mijn ware gedaan ziet", riep de man en begon wit op te lichten. Florian stapte achteruit niet wetend wat er ging gebeuren. Sephriroth begon te zweven in de lucht en deed zijn zwarte mantel uit waardoor hij halfnaakt was, en liet dan ook zijn zwaard vallen. Zijn benen verdwenen en werden een combinatie van vleugels die hem in de lucht lieten zweven. Over zijn hoofd kwamen 3 gouden cirkel met één groter dan de andere en in het midden van de drie een gouden zon. Zijn linkerhand veranderde in een zwarte vleugel en zijn haar wapperde open in een wind die Florian niet kon voelen.

"Hahahahaha, wat vind je van deze vorm", riep de man die laag over de grond zweefde.

"Wat ben jij", zei de jonge man met afgrijzen.

"Je ergste nachtmerrie", zei Sephiroth en vloog op de jongen af. Florian probeerde te ontwijken maar hij werd door Sephiroth's zwarte vleugel geraakt dat even scherp was als zijn zwaard. Over de lengt van zijn arme bevond zich een diepe snee waar bloed uit druppelde. Florian hief zijn zwaard op en probeerde uit te halen maar het lukte hem niet. Sephiroth sloeg zijn zwaard altijd weg met de zwarte vleugel dat zelf even sterk was dan zijn dun zwaard.

"Het wordt tijd dat ik er een einde wordt aangemaakt", zei Sephiroth lachende en begon zich te concentreren. Hij zweefde langzaam hoger tot aan het plafond. Toen greep wees hij naar boven met zijn rechterhand. Heel de zaal verdween voor Florian's ogen en het leek dat hij naar iets in de ruimte zag. Een meteoor vloog door de ruimte in het zonnestel. Hij vloog voorbei verscheiden planeten en vernietigde er een paar ook. Het vloog recht in de zon waardoor die even flitste en dan begon te vergroten. De zon werd een vuurbol die maar groter en groter werd en al de planeet opbrandde die in de buurt waren. De aarde kwam dichterbij en hij voelde de vlammen van de zon. Hij nam vlug de materia schild en activeerde het. De zon reikte de aarde en de vlammen gingen over hem. Het schild mocht dan de vurige vlammen tegen houden maar de hitte niet. Zijn bloed begon te borrelen en overal op zijn lichaam kwamen rode vlekken. Hij was nu in de bol van vuur en zag de kern van de zon die ontplofte en hem dan wegslingerde. De zaal was terug en hij lag op zijn rug tegen de muur. Bloed liep over zijn hoofd en op verscheidene plekken van zijn lichaam zaten allemaal brandwonden.

"Die twee andere mogen gewonnen hebben maar deze twee zullen falen", riep Messias toen hij naar de twee platte schermen keek. Dion die nog tegen de muur lag van de vorige windvlaag kwam langzaam recht en keek ook naar de schermen. Dean lag op de grond vol sneden en kneuzingen. Florian lag op de grond met bloed op zijn gezicht en volledig onder de brandwonden.

"Ze zijn nog niet verslagen", zei Dion.

"Hm, onbenul, zie zelf, ze zijn bijna niet meer in staat om recht te staan, ze zijn zo goed als verloren", zei het wezen.

"Wees daar maar niet zeker van, jij kent de mens zijn wil om te overleven dan niet", zei Dion en wees naar de schermen de twee jongens kwamen langzaam recht met vuur in hun ogen. Messias vloekte luid en wou Dion weer tegen de muur smijten met een windvlaag maar krijg zelf de volle laag van een regen van ijspegels die hem naar achteren dreef.

"Hm, was dat alles, je zult toch meer mogen doen", zei Messias en smeet Dion dan met een windvlaag weg.

Dean voelde de woede in zichzelf opbouwen en wordt omringd door een vuurachtige gloed. Hij stond recht en hield de lans stevig vast. De lans begon helder wit te glanzen. Dion smeet de lans omhoog en de lans verdween een grote bal van licht. Toen de bal verdween zweefde de Scraper langzaam voor Kong. Dean hief zijn hand omhoog en liet het dan rap zakken. Allemaal lopen kwamen uit de Scraper en begonnen kleine lazerstralen op Kong te schieten. Kong voelde de stralen in zijn lichaam boren en ging steeds achteruit. Opeens hielden de stralen op en Kong keek wat er gebeurde.

"Is dat alles, jongen", riep de kloon die vol verschreide gaten stond.

"Hm, het echte geschut moet nog komen", riep Dean en knipte in zijn vingers. Een luik ging onder de Scraper open en een grote loop kwam zichtbaar. Het zoog witte energie rond hem op en een fel wit licht begon vanuit de loop te stralen. Met een knal schoot er een straal van wit licht recht op Kong af die volledig verdween in de straal. Het schip verdween in een bal van licht en de lans kwam weer terug. Toen de stofwolk van het schot vervaagde was de helft van Kong's lichaam weggeblazen. Hij keek geschokt voor zich uit voordat hij plat neerviel op de grond in een plas van bloed.

Dean ging langzaam naar het lichaam henen om het te kijken of dat hij deze keer echt dood was. Het lichaam bewoog en ademde niet meer.

"Ik zei toch dat ik je ging verslagen onbenul", zei Dean en ging dan verder.

Sephiroth zweefde langzaam naar de jonge Strife met een grijns van voldoening.

"En, nog enige laatste woorden Strife", zei de man met een grijns.

"Deze; ik zal je verslaan"; zei Florian die recht probeerde te raken.

"Hm; jij zult niet winnen. Weet je warom? Omdat je een even grote mislukkeling en lafaard bent dan je vader."

Florian keek hem woedend aan en stond terug recht.

"Zo, je hebt nog een beetje pit", zei Sephiroth en was nu bij hem. Hij wou met zijn vleugel toeslaan maar Florian ontweek het door weg te rollen.

Sephiroth draaide zich om en zijn ogen werden groter.

"Mjn vader is geen lafaard of een mislukking net zomin als ik", riep de jong woedend terwijl een vuurachtige aura hem omringde.

"Wat, jij kleine", begon Sephiroth en zweefde op hem af. Onderweg naar Florian werd alles zwart. De jongen zelf verdween ook en kwam dan weer tevoorschijn. Er stonden twee Florian voor hem die beiden het Ultimate Blade stevig vasthielden en woedend keken. Ze liepen dan op hem af en vielen constant aan in een X-vorm. Sephiroth kon de aanvallen niet blokkeren en veren vlogen in het rond. De twee Florian begonnen steeds sneller te bewegen en harder te slagen. Opeens sprongen de beiden in de lucht waarna de Ultimate Blade's begonnen op te lichten. Ze vlogen op Sephiroth en lieten een licht energie spoortje achter in de vorm van een X. In het midden van de X zweefde Sephiroth nauwelijks totdat het energiespoor ontplofte met een geweldige knal. De zaal werd weer terug zichtbaar en Florian keek hijgend naar de pijnhoop die gecreëerd was door de ontploffing. Sephiroth was weer terug in menselijke vorm veranderd en lag hijgend in bloedend tussen het puin. Florian ging naar de man heen die bloed kuchte en Florian vol verachting aankeek.

"Waarom…waarom…willen jullie niet gewoon sterven", zei de man kuchend en stopte dan met ademen.

"Wat een zielig persoon", Zei Florian stil en ging dan naar de gang waar Elena en Dion doorgingen.

"Vervloekt; hoe kan dit allemaal gebeuren", riep Messias woedend.

"Ha; valt tegen hé", zei Dion met een grijns

"Zwijg insect", zei het wezen en zwierde Dion weg.

"Die klonen mogen een mislukking zijn maar mijn levensgezellin zal slagen"; zei Messias en liet een laatste platte scherm tevoorschijn komen.