Hoofdstuk 19: Het laatste gevecht
"Zo, jij gaat je leraar aanvallen", zei Jenova met een grijns.
"Jij bent mijn leraar niet. Jij bent een afgrijselijk monster in Tifa's lichaam", riep Elena.
De twee liepen op elkaar af en sprongen in de lucht. Jenova deed een onderhandse klop maar Elena blokkeerde deze en shopte dan in haar gezicht waardoor ze met een smak op de grond vloog.
"hm, is dat alles", riep Elena. Jenova lachte even en liep dan op haar af. Haar vuist begon op te lichten en ze klopte Elena naar achteren. Elena was woedend en kwam terug recht, ze liep op Jenova af en het werd een vuisten gevecht tussen de twee zonder dat één slag er door kwam. Elena zag dat het geen effect had en maakt een salto naar achteren. Tijdens de salto pakten ze een rode materia en bij de landing begon ze erop te concetreren. Ze werd snel omringd door gekleurde lichtjes.
"JUDGMENT BOLT!"
De zaal verdween in een donker grijze wolkenmassa waaruit verscheidene dikke bliksemschichten uitkwamen in één punt ronddanste op de grond een witte flits verblindde de zaal. Op de plaats waar de schichten ronddanste stond opeens een ouderlijke man met een geelbruine mantel en een staf in zijn handen. Hij hield zijn staf in de lucht en bliksemschichten verzamelde in het puntje van de staf waardoor die fel begon op te lichten. Ramuh de Bliksem God richtte zijn staf naar Jenova en dikke bliksemflitsen zapte door Jenova heen. Jenova vloog van de schokken naar achter tegen de muur. Ramuh verdween en Elena kwam dichter. Ze trok haar ogen open wanneer Jenova terug opstond zonder enig schrammetje.
"Jij dacht toch echt niet met zo'n slappe aanval te verslaan", riep Jenova.
"kon altijd proberen", zei Elena.
"Wel die fout ga je niet weer maken, ik heb lang genoeg met je gespeeld het is tijd om mijn ware gedaante terug te gebruiken", riep Jenova en begon op te lichten. Het lichaam scheurde open en een grijze massa kwam eruit. Het groeide steeds en nam een vaste vorm aan. Het monster was al 10 koppen groter dan Elena. Voor haar stond nu een vrouwelijk grijs wezen met verscheidene tentakels op de rug. Het gezicht was onnatuurlijk glad met bloedrode ogen. Elena keek naar Jenova in haar ware vorm met verachting. Ze had er al wat iets over gehoord van Cloud en Tifa maar ze had nooit dit verwacht.
"Ha, wees maar bang mens", zei jenova amusant.
"Ik ben niet bang, jij bent gewoon afgrijselijk", zei Elena en had maar beter gezwegen. Jenova werd woest en sloeg Elena weg met haar tentakels. Elena kwam langzaam terug recht totdat Jenova haar met één tentakel vast hield en naar de andere kant zwierde. Elena kwam terug recht en Jenova wierp weer een tentakel naar haar. Elena sprong deze keer uit de weg en schopte dan de tentakel weg. Jenova wierp weer een tentakel die Elena weer ontweek. Ze pakten dan een groene materia en concentreerde erop waarna die groen begon op te lichten. Bliksemflitsen omringt Jenova en bekogelde haar. Jenova schreeuwde het uit van de pijn want de elektriciteit werd door de tentakels geleid waardoor de klap harder aankwam. Toen de aanval gedaan was keek Jenova woest. Jenova liet een tentakel boven haar hoofd hangen die dan begon op te lichten. Een blauwe straal vloog over de hele lengte van de zaal waarna een ontploffing ontstond en Elena tegen de muur klapte met een bebloede lip en een paar scheuren in haar kleren. Ze moest wel rap terug recht komen want Jenova schoot dan energie stralen die ze gebruikt had om Karin te stoppen. Ze was maar juist op tijd om drie stralen te ontwijken. De vierde die Jenova afvuurde raakte haar juist in haar linkerschouder waardoor Elena het uitschreeuwde van de pijn.
"Mijn levensgezellin zal ze allemaal afmaken", zei Messias en lachte luid.
"Elena…nee…je kunt het wel", zei Dion stil.
"Hm, zwijgen jij onbenul", riep Messias en smeet hem in de lucht waarna hij met een knal terug op de grond landde.
"Ik weet niet waarom je dacht mij alleen te kunnen verslaan. Waarom zou ik mijn tijd aan je verdoen", zei Messias lachend.
Dion keek hem woedend aan en dan terug naar het scherm waar Elena nog steeds bekogeld werd met stralen die haar soms raakte. Hij wou dat hij iets kon doen om haar te helpen, dat hij haar kon gaan helpen. Opeens werd hij omringd door een vuurachtige gloed. Hij zwaaide met zijn Prince Guard en bracht hem boven hem. Bliksem danste rond Dion en ging dan in de steen van de staf. Dion wees dan naar de gang die naar Elena ging waardoor er een wit licht uit de steen van de staf kwam en door de gang vloog.
"Wat heb je gedaan", riep Messias woedend toen hij het zag.
"Hehehe, Elena een klein duwtje in de rug geven", zij Dion met een grijns.
Messias keek naar het scherm om te zien wat er gebeurde.
"Klaar om te sterven", zei Jenova en kwam langzaam op Elena af die geknield zat terwijl bloed over haar lichaam stroomde.
"Nooit, ik zal je verslaan", zei Elena.
"Hm, je hebt de kracht niet meer en je vrienden kunnen je niet meer helpen, hoe denk je van mij te winnen."
"Mijn vrienden zijn wel bij mij. Hoever we ook uit elkaar zijn we zijn met elkaar verbonden en geven elkaar kracht."
"Zozo, waar is die kracht dan van je vrienden", zei Jenova met een grijns die opeens weer verdween toen ze een wit zag komen vanuit de gang die naar haar geliefde leidde. Het licht vloog door de zaal en verdween dan in Elena.
"Jij wilt de kracht van onze band zien, dan kun je die zien", riep Elena terwijl ze omringd werd door een vurig aura. Ze stond terug op en liep op Jenova af. Ze gaf haar eerst Jenova een reek van slagen die dan gevolgd werd door een flipkick die Jenova in de lucht smeet. Elena sprong achter haar aan en stampte haar dan omlaag waardoor ze met een geweldige kracht op de grond belandde. Jenova kwam moeizaam recht enz ag Elena voor haar staan terwijl het aura sterker rond haar werd. Ze verdween opeens in het niets. Jenova keek zenuwachtig rond en schreeuwde het opeens uit van de pijn. Elena kwam even terug tevoorschijn om een krachtige slag te geven. Ze kwam nog een paar keer vanuit het niets tevoorschijn om slagen uit te delen en kwam dan weer voor haar staan. Haar vuist begon op te lichten, steeds feller en feller. Ze liep op Jenova af en liep dan met haar vuist recht door Jenova door en liet de bal van enrgie dat haar vuist omringd aan haar lichaam. De bal ontplofte en Jenova vloog in verscheidene stukken uit elkaar.
"Verdomde wijf", zei Elena hijgend en ging dan strompelend naar de gang die naar Dion en Messias leidde.
"Ze zijn op komst", zei Dion met een grijns.
"Maar ze zullen niet op tijd zijn om jouw te redden; het is jouw schuld. Eerst reken ik met jouw af en dan met dat vrouwmens en dan de rest", zei Messias woedend en richtte zich volledig op Dion.
Dion pakte zijn staf steviger vast en keek naar Messias. Messias nam een groene metria bol vast op hetzelfde moment als Dion. De beide concentreerde op de bol waarna de twee gelijktijdig op lichtte. Een reusachtige vuurbal kwam tevoorschijn en vloog op Dion af. Bij Dion ontstond er een grote ijsbal die tegen de Vuurbal vloog. De twee ballen van vuur en ijs ontplofte en creëerde een regen van vuur en ijs. Dion nam dan een rode materia en concentreerde er zich op. Dion werd snel omring door gekleurde lichtjes.
"DIAMOND DUST!"
Voor Dion kwam de IJsgodin Shiva tevoorschijn die een ijsstorm creëerde en alles rond Messias bevroor. Shiva knikte dan in haar vingers waardoor het ijs in verscheidene stukken vloog en Messias bekogelde met ijspegels.
"Noem je dat een summon", riep Messias en haalde dan zelf een rode materia tevoorschijn.
"Ik zal je leren wat een echte summon is, een duistere summon!"
Messias begon erop te concentreren en werd snel door gekleurde lichtjes omringd.
"ETERNAL DARKNESS!"
Voor Messias begon opeen bliksem vanuit het niets rond te dansen. In de dans van de bliksem ontstond een zwart portaal. Dion zag een gedaante langzaam naar buiten zweven. Er kwam een wezen uit met zes zwarte ravenvleugels. Het had lang pikzwart haar. En glad gezicht waardoor je de ouderdom niet kon raden met bloedrode ogen. Het had donker grijs kledij waar de zoom versierd was met goud. Zijn handen hadden lang nagels net als zijn voeten dat over de grond zweefde.
"Ik stel je graag voor aan de duistere summon Astaroth, de krachtigste summon van mijn wereld. Nog geen één levend persoon heeft die ooit overleeft", riep Messias lachend.
Astaroth zweefde in de richting van Dion en de zaal verdween volledig. Dion was in een duistere ruimte met alleen Astaroth voor hem. De demon stak zijn beide handen in de lucht en een zwarte bal begon te vormen tussen de twee handen. De bal vloog naar boven en spreidde over heelde lucht als een wolk. De wolk begon zich te concentreren boven Dion en regende dan zwarte straaltjes. Telkens wanneer de regen hem raakte was het alsof zuur op zijn lichaam zat. De wolken begonnen dan lager en lager te komen en omringde Dion in een zwarte bol. De bol werd kleiner en kleiner en de jonge Ancient werd stilaan samengeperst. Dion voelde de druk en de duisternis die hem aan het opvreten was. Hij probeerde eruit te raken maar hij kon de bal niet breken. Als dit zo verder verdwijn ik in het niets, dacht hij in zichzelf. Hij werd maar onrustigere en sloeg maar met zijn staf tegen de wand van de bol. De duisternis werd steeds kleiner en kleiner en hij begon moeilijker te kunnen ademen.
"Elena!", riep Florian toen in die in de volgende zaal aankwam. Hij zag de vrouw op grond liggen aan het begin van de volgende gang. Florian liep er direct heen en zag dat ze overal diepe wonden had en een gat in haar schouders. Hij pakte de genees materia uit Elena's zak en gebruikte die op haar. Elena werd omringd door een groen aura en de kleine wondjes begonnen zich allemaal te dichten. De diepe wonden waren wel gedicht maar je zag nog duidelijk de littekens van de wond. Elena deed haar ogen terug openen en zag Florian over haar staan.
"Florian? Het is u gelukt dan", zei de vrouw met een glimlach.
"Ja, en zo te zien u ook", zei Florian die naar de stukjes vlees keek dat overal lag.
"Een makkie", zei de vrouw met een grijns en kwam recht.
"Waar is Dion?"
"Die is door gegaan, die is nu bij Messias", zei Elena.
"Wat, we meoetn hem gaan helpen!"
Elena knikten en beiden wouden juist vertrekken toen ze voetstappen achter hun hoorden. Het was meer een gestrompel dan gewoon stappen. Toen Florian en Elena omkeken zagen Dean half steunend op zijn speer in de opening van de vorige gang staan.
"hm, en ik dacht dat Florian een rommel had achtergelaten", zie Dean met een grijns toen die de twee zag en de verscheurde stukken van Jenova.
Florian liep er direct heen en gebruikte de materia op Dean zodat de meeste wonden gedicht waren.
"Kom, we moeten Dion gaan helpen", zei Florian en liep samen met Dean en Elena door de gang.
"Ik hoop dat ze nog in orde zijn", zei Ami toen ze de chaos zagen in de volgende zalen.
"hm, proper werken kunnen ze precies niet hé", zei Lee toen ze de lichamen van Kong en Sephiroth tegenkwamen.
"Laten we maar rap gaan vergezellen wie weet in wat voor moeilijkheden ze zitten", zei Karin. De die rende de gangen af en kwamen dan in de volgende zaal terecht die vol stukjes vlees hing.
"Wat in hemelsnaam is hier gebeurd", zei Ami.
"Ik hoop dat het niemand van ons was", zei Karin.
"Ik denk het niet, niemand van ons heeft grijs vlees", zei Lee en wees naar een klein stukje dat naast hem lag.
"Moest je dat nu echt aanduiden", zei Ami geërgerd en liep dan verder.
"Wat, heb ik mis gezegd", riep Lee nog haar achterna en keek dan naar Karin die gewoon schudde met haar hoofd en dan ook Ami achterna loopt.
"Vrouwen, ik kan beter mijn mond terug houden", zei Lee tegen zichzelf en liep dan achter de twee vrouwen aan. De drie liepen door totdat ze mensen vuur hun zagen.
"Florian", riep Ami en de jonge zwaardvechter keek om. Dean en Elena glimlachtte toen ze Lee en Ami zagen. Toen Karin in zicht kwam pakten ze hun gereed.
"Geen zorgen het is de echte nu", zei Lee waardoor de drie raar opkeken.
"Het spijt me van wat dat lichaam je gezegd heeft", zei Karin.
"Lichaam?", zeiden de drie niet begrijpend.
"Zeg waar is Dion", vroeg Ami.
"Bij Messias denken we", zei Elena.
"Wat, alleen! Wat denk die wel", riep Lee en liep dan direct door.
"Hey, wacht op mij", riep Karin en liep dan achter hem aan. De rest keek hun gewoon even aan en volgde de twee dan. Ze liepen door de gangen heen en zagen dan in de verte een groen licht dat een beetje verduisterd werd door iets. Toen ze in de zaal kwamen zagen ze de levensstroom vloeien. Ervoor stond Messias en een zes gevleugelde demon. Voor de Demon zweefde er een zwarte bal dat steeds maar kleiner werd.
"Waar is Dion", riep Lee kwaad. Messais keek op en zag dat hij bezoek had.
"Zo, jullie zijn hier, wel ik moet zeggen dat het voor hem gedaan is. Hij zal over een paar minuutjes verdwijnen in het niets", zei Messias en wees naar de zwarte bol.
"Wat! Dion!", riep Elena. Uit de bol kwam een zacht geroep. Lee en Karin pakte hun Death penalty's en schoten op de bol maar het had geen effect. Ami liet haar grote Conformer vliegen maar het kaatste gewoon terug.
"Hoe krijgen we hem eruit", vroeg Elena bezorgd.
"Hij zal er zelf moeten uitkomen", zei Lee en keek machteloos naar de bol.
"DION je kunt geloof in jezelf", riep karin opeen waardoor iedereen naar haar opkeek.
"Je bent krachtiger dan je denkt", riep Lee dan.
"We geloven in je Dion, je hebt al meer dan eens uit de penarie geholpen", riep Elena.
"Herinner je nog die slang, jij hebt ons toen geredt", riep Florian op zijn beurt.
"En dan het gevecht tegen Nicolai", riep Ami.
"Je, bent sterk genoeg, dus breekt die bol en leert die demon is ene lesje", riep Dean.
"Wat denken jullie te doen", riep messias en zwaaide met zijn arm door de lucht waardoor iedereen tegen de muur vloog. Sommige schreeuwde het uit van de pijn toen oude wonden terug open spatte. Ze waren nog niet volledig genezen.
Ze kwamen moeizaam recht om weer aanmoedigingen te roepen maar werden dan weer tegen de muur gegooid. Ze waren nog te zwak om er tegen te kunnen vechten en werden als lappenpoppen weggesmeten. De vorige gevechten hadden veel te veel geëist van hun.
"Jullie beurt afwachten, eerst hij", zei Messias met een grijns. De grijns verdween toen hij op de zwarte bol een paar witte vlekken zag.
"Wat is er aan de hand", riep Messias. De bol brak op plaatsten waar de vlekken waren en lichtstralen kwamen naar buiten die recht door de duisternis ging.
"Laat mijn vrienden met rust", riep een stem vanuit de bol kwaad.
De bol brak volledig open en Dion zweefden in de lacht omringd door een fel wit licht. Hij liet zijn staf los die langzaam inde lucht zweefde. De steen op de staf begon dan ook wit op te lichten en zond een straal uit naar boven in de duisternis die Astaroth had gecreëerd. De wolken gingen in een draai open en brede stralen van licht kwam er door heen met een zacht gezang. Wezens met helder witte vleugels kwamen langzaam naar benden. De wezens dansten en zongen over heel het veld en verlichtte alles. Astaroth schreeuwde het uit toen de lichtstralen hem raakten en verdween terug in zijn portaal. De lichtstralen gingen over de gevallen vechters. Iedereen voelde hun vermoeidheid verdwijnen en de wonden op hun lichaam verdwenen in het niets. Ze stonden terug recht en gingen bij Dion staan.
"Wat…wat voor magie is dit", riep Messias woedend.
"Het is Great Gospel genoemd. Deze magie herstelt mij en mijn vrienden en verdrijft alle duisternis", zei Dion dei langzaam landde.
"Wat, jij stuk onbenul", riep Messias woedend. De wezens lieten opeens een geconcerteerd straal vallen op Dion, Elena en Lee. In de materia zakken begon opeens iets te gloeien. De rode materia's van de drie schitterde helder rood. Shiva, Ifrit en Ramuh gloeide alledrie tegelijk en toen ze eruit werden gepakt blonken ze tegelijk.
"Wat is dat", vroeg Ami.
"Ik weet het niet, die drie summons hebben precies een connectie met elkaar vanwege die wezen", zei Florian.
Dion keek naar Lee en Elena en de drie knikten. Ze stonden alledrie naast elkaar en hielden de drie materia's voor hun. De drie begonnen als één materia op te lichten waarna Lee, Dion en Elena bijna verdwenen in een wirwar van gekleurde lichtjes. De drie riepen om de beurt een woord.
"GRAND!"
"DELTA!"
"FORCE!"
De vuurgod Ifrit kwam als eerste tevoorschijn en ging voor Messias staan. Toen kwam met veel gedonder de bliksemgod Ramuh tevoorschijn en ging links van Messias staan en tot slot kwam de ijsgodin Shiva tevoorschijn en ging rechts van Messias staan. Rond de drie begonnen de elementen hevige de dansen. Ifrit werd omringd door dansend vuur. Rond Shiva was er een ijsstorm aan het zweven en bij Ramuh vloog bliksmem rond hem. De drie brachten dan hun handen of klauwen of staf omhoog en wezen naar Messias. De drie elementen vlogen op Messias af en smolten samen rond hem. Een driehoek waarvan de zijden constant veranderde van geel naar rood naar blauw en weer naar geel. De driehoek liet Messias in de lucht zweven waarna de driehoek sneller en sneller begon te draaien totdat het een bol van licht werd. De bol werd steeds feller en feller en explodeerde dan in een knal die het plafond bijna naar beneden liet vallen. De drie summons verdwenen en de materia's gloeiden niet meer.
"Wauw, wat was dat", zei Dean die het nog steeds niet geloofde.
"Ik weet het niet waar het was heftig", zei Ami.
"Ik wist niet dat Summons dat konden", zei Florian.
"Ik ook niet, ik denk dat dit de eerste keer was", zei Dion. "Bedankt voor de aanmoedigingen het was me anders niet geluk", zei Dion en glimlachte naar iedereen.
"Het was niets, we zeiden toch dat je het kon", zei Florian. Dion keek naar iedereen en bleef opeens op Karin staan.
"Karin?", zei hij twijfelachtig.
"Ja, ik ben het, Lee heeft me teruggehaald", zei de vrouw.
"Ik wist wel dat hij een manier zou vinden", zei de Ancient.
"Zo, dan betekent dat het gedaan is, we hebben gewonnen", riep Dean met een grijns.
Dion keek naar de grond en zei stilletjes:"Sorry, ik was juist te laat, de meteoren zijn op komst."
Iedereen keek geschokt en dan ook naar de grond. Ze hadden gefaald, ze hadden er zo hard voor gestreden en toch was het voor niets. De meteoren waren op komst en deze keer zou Holy niets kunnen doen.
De grond begon opeens te beven en een gerommel ontstond vanonder het puin dat achter hun lag.
"Dat kan toch niet", zei Dion angstig.
Het puin vloog naar alle kanten en Messias werd weer zichtbaar. De helft van zijn kleren was volledig gescheurd en zijn lichaam lag volledig open.
"Jullie denken toch niet dat jullie gewonnen hebben", riep Messias woeden.
"Het is tijd om naar mijn ware gedaante te gaan en met jullie eens en voor altijd af te rekenen", riep het wezen en begon langzaam op te lichten. Iedereen keek naar het wezen en pakte allemaal hun wapens gereed. Ze stonden gereed voor het laatste gevecht. Ook al komen die meteoren ze laten de aarde niet in handen vallen van dat vervloekte wezen. Ze zullen ervoor vechten en misschien vinden ze een middel om die meteoren tegen te houden.