Oké, weer een verhaal… zucht HOUD HET OOIT OP! Sorry, dat was heel random, maar het moest even. Dit is mijn eerste verhaal van Secret Window en ik weet niet of het echt fantastico is maar dat beslis jij dan maar… Of u. Moet ik u zeggen? Ik dwaal af. Dit is nog maar een proloog en zal dus erg kort worden.
BonnieLassie
Voetstappen galmden door de fel verlichte hal. Het waren geen normale voetstappen, ze echoden hard door de hal heen. Het waren hakschoenen, met lage hakken. De voetstappen verstomden even en een zacht gemompel volgde. Er werd een vraag gesteld, die onverstaanbaar was. Het antwoord echter was duidelijk genoeg om te verstaan, een stem sprak:
"Kamer 519, 5e verdieping, als je de lift uit komt meteen links." Even was het stil, tot de stem vervolgde, "het gaat opnieuw slechter." Het antwoord was opnieuw niet hoorbaar. Het klikklakken van de hakken vervolgde weer, maar stopten na een paar tellen opnieuw. Er klonk een schuivend geluid en voetstappen liepen ergens naar binnen en uiteindelijk werd het geluid van een stijgende lift hoorbaar.
"1e verdieping: Psychiatrie." klonk een vrouwenstem door de lift via een luidspreker.
"2e verdieping: Geestelijk Gehandicapten."
Er stapte iemand in, een man van een jaar of 30. Hij had een wit pak aan en een naamkaartje waarop stond dat zijn naam: Dr. De Wit was.
"Hallo, mevrouw Vice. Toevallig dat ik u hier tref. Ik werd net opgepiept dat ik naar Katie moest." Weer een gemompeld antwoord.
"Ja, ja dat is zo. Ze is er wat erger aan toe dan de vorige keer dat u hier was." Een zucht was het antwoord op die zin.
"3e verdieping: Kinderafdeling." Hier mompelde iemand weer. De dokter gaf antwoord.
"Ik weet dat ze eigenlijk op deze afdeling had moeten liggen, maar ze is er gewoon te erg aan toe. Aangezien we niet weten wat er precies met haar aan de hand is, kunnen we haar niet tussen de andere kinderen rond laten lopen."
"4e verdieping: Ter Observatie."
"5e verdieping: Gesloten Inrichting. Geen Toegang. Alleen voor bevoegden."
De deuren van de lift schoven open en twee paar voetstappen liepen naar buiten. De ene had hakken aan en de andere kraakte van het leer. De twee liepen samen verder over de witte tegels.
Nou, dat is het weer. Volgens mij wil mijn Beta nog wat zeggen dus ik laat haar maar haar gang gaan. (Dat waren behoorlijk wat a's die laatste zin…)
HEEY! Ik weet dat t behoorlijk onzin is om nog van alles te gaan lullen hierow, maar maakt niet uit… Ik vind dit echt een goed verhaal! (Wacht tot je het volgende hoofdstuk leest!)
Nou, luvss!
-xxx-
Emma Lou!
DUS! Dat was mijn beta! (ze stond erop dat ze er iets onder moest schrijven…) REVIEW!
