Merci beaucoup pour la reviews! (ahum, is daar een frans woord voor?) Je suis très content! Voulez-vous dire cet chapitre? Merci, merci... So go and read now! Das ist ein Befehl!

Nee joh, hoe kom je erbij, ik vind het helemaal niet très funny om other Sprachen zu spreken...

Mirte: Jup. Zwadderich is gwoon cool :P

Cicillia: vét coowl...

Lautjuh: uh-hu... cliffhangers zijn coowl, dan blijven jullie lezen...

Angelgood: Nee, joh, hoe kom je erbij! (a)

Writertje: ja, schoolcomputers sucken.

So, now... read, enjoy & review! Then je suis dich very reconnaissant!

En ehm... vertalingen vind je aan het eind van het hoofdstuk wel, voor de minder-taal-knobbeligen onder ons... NEE! HO! STOP! NIET gelijk daarheen scrollen, EERST lezen!

Sorry, weer een melig hoofdstuk, I guess, ik ben gwoon très lollig vandaag.

-Hoofdstuk 13: What the fúúúúúck! -

Ik liep naar achteren, om daar een ontdekking te doen...

...er stond namenlijk een gigantische vierkante doos op mijn bed.

'Jees, man, hoe kun je die nu pas zien?' vroeg KT me, toen ik zo ongeveer met mijn neus tegen de doos aangedrukt stond.

'What the fúúúúúck!' riep Jaycee verwonderd uit. Ik begon on mijn bed heen te lopen, de doos van alle kanten bekijkend. Ik kwam tot de conclusie dat de doos vierkant en bruin was. En dat er geen afzender op stond. Ik ging op mijn knieën op het bed zitten, voor de doos. Ik wreef in mijn handen zoals je dat bekende mensen vaak zag doen voordat ze ergens aan begonnen, en begon toen ongelofelijk hard op de doos te drummen.

Jaycee, KT en Amy schrokken zich rot, en KT rende snel naar me toe om mijn handen vast te pakken.

'Nou. Dat was ook nergens voor nodig.' zei ik, terwijl ze me nog steeds verbaasd aanstaarden. 'Hallo, contact, aarde aan KAJ!' voegde ik eraan toe, toen ze me nog steeds verbaasd aan stonden te staren.

'Wat the fúúúúúck!' zei Jaycee, in herhaling vallend.

'Jees. Misschien heb ik me in je vergist, hoor, maar je doet erg vreemd...' zei KT toen bedachtzaam. Ik bedacht me dat het drummen toch misschien niet zo'n goed idee was.

'Sorry hoor... Ik heb een dwanghandeling. Elke keer als ik een doos zie, moet ik er gewoon op drummen. Ik kan er ook niks aan doen.' zei ik, en ik probeerde mijn gezicht in de plooi te houden. Toen barstten we alle vier in lachen uit.

'Nou, maak snel open dan, als je hem al niet hebt gemold!' riep Amy enthousiast. KT stond ook al met haar neus bovenop de doos, maar Jaycee stond wat achterwege. Ik begon de doos open te maken (lees: scheuren) en viel toen van schrik bijna achterover het bed af.

'What the fúúú-' begon Jaycee, die nu ook in de doos had gekeken, maar KT onderbrak haar.

'Wie de hell stuurt je nou een gebroken bezem?'

'Stelletje blondjes.' riep Amy, en we keken haar raar aan. Wie was er hier nou blond? Maar Amy scheen niks te merken en ging vrolijk verder.

'Dat is dé nieuwste uitvinding! Een opvouwbare bezem!' riep ze weer.

KT, Jaycee en ik barstten in lachen uit.

'Ee-een opvou-houw-ba-ha-re bééézem!' hikte KT. Amy keek verbouwereerd.

'Wát? Dat zie je toch, dat ding bestaat echt hoor!' zei ze boos. Toen haalde ze een opgebouwen bezem uit de doos, en begon hem te ontvouwen. (is dat een woord?) Een minuutje later lag er een bezem met scharniertjes op de grond.

Bij dat aanzicht barstten we allemaal weer in een nieuwe lachbui uit, en bleven nog een halfuurtje hikkend op de grond liggen. Elke keer als iemand serieus probeerde om de bezem te onderzoeken, barstte ze al in lachen uit voordat ze de bezem ook maar aangeraakt had, gewoon om het stomme gezicht van een bezem met scharniertjes.

Toen kroop KT uiteindelijk naar de doos en haalde de gebruiksaanwijzing (ge-he-brui-hui-ksaa-haan-wij-zi-hing!) eruit. Ze vouwde het open, en viel toen weer achterover van de lach. Ik kroop naar het boekje toe en begon serieus te lezen, totdat ik iemand over mijn schouder heen voelde meekijken die in lachen uitbarstte.

Het bleek dat er een spreuk was, waardoor je het ding gestrekt kon laten blijven, en waardoor de scharniertjes verdwenen. 'Lamha' luidde de spreuk. We lagen alweer helemaal dubbel. 'La-ha-ha-ma!' hikte Jaycee, en Amy reageerde flauw:

'Spuug!'

Zo ging het nog een tijdje door, totdat ik eindelijk zover was om de rest van de gebruiksaanwijzing ook door te lezen. 'Imha' was de spreuk om het ding weer opvouwbaar te maken. Ik besloot het uit te proberen, pakte mijn toverstok en mompelde 'Lamha.'

Onmiddellijk leek de bezem te verstijven, en de scharniertjes waren opeens verdwenen.

Jaycee ging naast het ding staan, hield haar hand erboven en riep:

'Omhoog!' De bezem vloog gelijk omhoog, in haar hand. Ze wilde er net op stappen om een proefvlucht te maken toen we opschrokken van een ijzige stem waar het sarcasme vanaf droop.

'Dát lijkt me niet zo'n goed idee, juffrouw Voiler, tenzij u er natuurlijk van houdt om ketels te poetsen.' zei professor Sneep. Amy slaakte een hoog meisjes-gilletje.

'AH! Hoe komt u hier?' zei ze terwijl ze hem verschrikt aankeek.

'What the fúúúúúck.' was Jaycee's reactie. Ze had ondertussen de bezem alweer losgelaten, en die lag nu op de grond naast haar voeten.

'En u moet ook op uw taalgebruik letten. U solliciteert ergens naar.' Zei Sneep weer, terwijl we hem nu alle vier aangaapten. Ik was de eerste die uit de trance wakker werd, en realiseerde me wat hij net een seconde geleden had gezegd.

'Nou, nee, op het ogenblik ben ik niet aan het solliciteren, nee. Het leek me wel slim om eerst mijn school af te maken, begrijpt u wel?'

KT deed moeite om haar lachen in te houden, Amy totaal niet. Ze lachte hardop, totdat ze Sneep's gezicht zag en abrupt (yay, daar istie weer!) ophield met lachen.

'Ik weet het beter gemaakt. Jullie komen alle vier morgenavond een uurtje poetsen. 8 uur, in de kerker.' zei Sneep ijzig. Hij draaide zich om en beende weg.

'What the fúúúúúck.' zei Jaycee weer.

'Jaja, dat weten we nu wel. Maar what the fúúúúúck deed Sneep hier? En hoe de fúúúúúck komt hij in de meidenslaapkamer? En waarom de fúúúúúúúck geeft hij ons alle vier straf? Terwijl ik de fúúúúúúck helemaal niks gedaan heb?' vroeg KT zich af, terwijl ze boos naar mij en Jaycee keek. Tenslotte waren wij de schuldigen.

'Nouja, in ieder geval beter als alleen poetsen.' merkte Amy op. Ze liep naar haar bed en plofte erop neer. Om vervolgens gelijk weer overeind getrokken te worden door KT.

'We moeten eten, doos!' riep ze hard in Amy's oor.

'Jaja, ik ben niet doof hoor, muts!' riep Amy net zo hard terug.

We liepen naar de Grote Zaal en ploften neer bij de Zwadderich tafel. Het meerendeel van de mensen zat er al. We waren een beetje laat. Toen werd het opeens abnormaal stil.

'What the fúúúúúck is er nu weer?' zei KT, en gelijk daar achteraan:

'Jaycee, mens, je bent aanstekelijk! Je-' maar abrupt (10e keer ofzo...) stopte ze, want iedereen keek haar aan. Iedereen had haar kunnen horen. Met een rood hoofd keek KT naar haar bord. Toen begon Perkamentus te spreken.

'Juist. Nu jullie allemaal weten hoe het taalgebruik van juffrouw Maron-Quariave in elkaar steekt, wil ik graag wat zeggen.' En hierbij keek hij even naar KT, die nog steeds met een rood hoofd naar haar bord keek.

'Wow, wat een achternamen hebben jullie. Komen jullie met z'n allen uit frankrijk ofzoiets?' vroeg ik aan Amy die naast me zat.

'Nou, nee, maar we hebben eigenlijk wel iets gemeen, ja... we hebben allemaal stomme achternamen. Jaycee Voiler, KT Maron-Quariave en Amy Ariole. Amy van de mongolen. Amy kan me worden gestolen... nouja, je snapt het wel. Wat is jouw achternaam eigenlijk?' kletste Amy er weer van alles op los.

'Levada.' Zei ik.

'O, dat valt reuze mee, wees blij.' Zei ze, en ik had geen woord verstaan van wat Perkamentus allemaal had gezegd. Maar ik voelde me best schuldig, tenslotte had ik mijn achternaam zelf verzonnen...

'Wat zei die ouwe vent allemaal?' hoorde ik Amy vragen aan KT. Nu lette ik ook op.

'Mens, heb je het echt niet gehoord? Dat was vét belangrijk nieuws!'

'Ja, vertel op, dan!' zei Amy ongeduldig.

'Jaja... hij zei...'

Woei, en dat was weer een hoofdstuk... Did you enjoy?Ja? Mooi. Hieronder zit een pjachtig mooi knopje 'go.' Click... Nee? Rechtsbovenin zit een pjachtig mooi wit kruisje in een pjachtig mooi rood vlakje. Click...

Maargoed. IEMAND IDEEËN? Want ik weet zelf ook nog niet wat Perkamentus heeft gezegd, eigenlijk... REVIEW MET IDEEËN PLEASE!

En nu de vertaling..:

Veel dank voor de reviews! ik ben erg blij! Wil je dit hoofdstuk lezen? Dank u, dank u... zo en ga nu lezen! Dat is een bevel!

Dus, nou... lezen, genieten & revieuw! Dan ben ik je erg dankbaar!