Woei! En nee, dat vind ik geen leuk woord, dat lijkt alleen maar zo. Hetzelfde geldt voor 'vet'. Dus... dat is ook weer ff duidelijk. Dan nu, da review thanks!

Writertje: Vét relaxt... wij mogen ook wel eens op de comp voor een vak. Da's relaxt. Bomen zijn ook relaxt, trouwens... Maargoed. Tanx voor je review!

Veerie: Ja, soms is melig schrijven echt vétte lol. Oew, goed idee... Tanx, dankzij jou heb ik weer ideeën gekregen!

Angelgood: What the fúúúúck! Hoe kom je daar nou bij:P Ja, idd wel erg handig ja. Gelukkig weet ik het nu wel. Tja, ik ben ook vaak lui... :P Maar tanx voor je review. 

Disclaimer: Same as usual...

-Hoofdstuk 14: Hét plan-

'Jaja... hij zei...'

'iets verschrikkelijk belangrijks! Hoe kon je nou niet opletten! Wat ben je dan voor prutser! Jullie zijn gewoon een stelletje-' schreeuwde KT hun halfdoof.

'KT...' zei ik. Ze stopte met schreeuwen en keek me verdwaasd aan.

'Wat zei Perkamentus nou?' vroeg Amy, en KT keek nu haar verdwaasd aan.

'Oja. Perkamentus... nou, kijk.' Begon ze.

'Ik kijk.' Onderbrak Amy haar.

'Eem, ff stil...'

'Oja.'

'Mag ik weer? Fijn. Hij zei dus dat, omdat Vol-'

'Waah! Don't say that name!' riep Amy er dwars doorheen.

'Amy, stel je niet zo aan. Angst voor een naam vergroot alleen de angst voor het ding zelf.' Zei ik, Hermelien citerend. Ik klonk nu vast heel wijs, gnegne.

'Wijze woorden van Hermelien, ja. Lamenoueffepraten, goed?'

'Ok.' Zei Amy, en ze werd weer stil.

'Goed. Voldemort is dus weer machtig, en hij is een groot gevaar aan het worden. Perkamentus heeft daarom besloten om de spreuk die jongens uit de meiden-slaapkamers houd op te heffen. Hij wil dat ook wij meiden gewaarschuwd kunnen worden door iedereen als er iets ergs gebeurd.' Legde KT geduldig uit.

Amy liet deze informatie even op zich inwerken.

'Wat! Nee! Dat kunnen ze ons niet aandoen!' Schreeuwde Amy.

'Wel dus. En als je me nu wilt excuseren, gaarne zou ik graag aan het diner beginnen.' Sprak KT plechtig, en om haar woorden kracht bij te zetten begon ze gepofte aardappelen, boontjes, en een complete rollade op te scheppen, en ze viel aan. Ze at alsof haar leven ervan af hing.

'KT... morgen is er weer eten, hoor.' Merkte ik op. Ze keek me even aan, en zei vervolgens met volle mond:

'Ma-wa-alz-did-nou-de-laazde-maaltij-iz-die-we-op-deez-aarkloo-ede?' vroeg ze.

'En nu de ondertiteling?' vroeg ik, want ik had er niet echt iets van verstaan. Ze kauwde even, slikte, en herhaalde toen haar vraag.

'Maar wat als dit nou de laatste maaltijd is die we op deze aardkloot eten?' vroeg ze bloedserieus.

'Mens, waar denk jij allemaal over ná man?' vroeg Amy, die ook op had gelet.

'Ja, ik ben een mens, maar ik prefereer het toch om als vrouw door het leven te gaan.'

'Wow. En nu de ondertiteling?' citeerde Amy mij. Hierop barstte KT in lachen uit, en stikte bijna in de aardbei die ze net in haar mond had gestopt.

'Hahaha! Dat gezi-hicht!' hikte ze. 'Ahum. Sorry. Maar je had je gezicht moeten zien man... masterlijk. Het is zo leuk om met moeilijke woorden te praten zodat niemand er meer een reet van snapt!' ging KT verder. Amy lachte schaapachtig mee, en ook Jaycee mengde zich nu weer in het gesprek.

'Gaarne zoude ick graag dezen maaltijd continueren.' Zei ze, en KT had moeite haar lachen in te houden.

'Same here. Maar dezen graftakken' (mastermovies rouleren!) zei KT, op mij en Amy wijzend, 'houden dezen edelen jonckvrouwe van de bezigheiden waar ze zich graag mee bezig houdt.' Zei ze.

Ik had ondertussen ook wat eten opgeschept, voornamelijk patat en sla, en probeerde ondertussen het verhaal te volgen. Amy had het al opgegeven om te proberen het te volgen. Ze was niet de slimste.

'Misschien zouden dezen edelen jonckvrouwen hun weledele zelven weer op normalen niveau willen begeven?' vroeg ik. Amy keek me vreemd aan, nu zij de enige was die er niks meer van snapte.

'Ik vroeg of ze weer ff normaal wilden doen.' Gaf ik ondertiteling voor haar.

'O, ok. Dat zou fijn zijn.' Reageerde Amy droog.

Toen we uitgegeten waren verdween het eten weer van de borden, en Perkamentus stond weer op.

'Na al deze droevige mededelingen, toch ook een blijde mededeling. Dit schooljaar wordt er weer een kerstbal gegeven, dit keer alleen voor leerlingen en leraren van Zweinstein. Maar deze keer doen we het anders. Meisjes hoeven geen jongens te vragen...' hierbij klonk een opgeluchte zucht in de zaal van alle meisjes die er zaten, '...maar jongens hoeven ook geen meisjes te vragen.' Ging Perkamentus verder. Nu klonk een opgeluchte zucht van de jongens, maar daarna begon het geroezemoes.

'He, hoe kan dat nou? Hoe gaat het dan? Wat istie van plan?' hoorde je overal.
'Stilte!' schreeuwde Perkamentus door de zaal, en op slag was het stil.
'Dank u. Ik wil jullie graag het plan uitleggen, maar dat zou teveel van uw kostbare tijd in beslag nemen, en dus krijgt iedereen.' En hij zwaaide met zijn toverstok, die hij onmerkbaar uit zijn zak had gepakt, 'het plan.' Zei hij, terwijl hij zijn zwaai voltooide en er nu bij iedereen op het bord een stuk perkament lag van minstens een halve meter.

'Prettige avond, verder!' zei hij, en ging weer zitten.

Mensen begonnen op te staan en weg te lopen. Amy, KT, Jaycee en ik voegden ons bij de stroom naar de Zwadderich-leerlingenkamer. We liepen naar binnen, en ploften daar op onze favoriete grote zwarte stoelen neer, die wonder boven wonder nog niet bezet waren. Ik rolde als eerste mijn perkament uit.

'Weledele dame of heer,

Hierbij willen wij U mededelen dat er dit jaar, op de datum van Kerst, een bal zal worden gegeven, alleen voor de leerlingen van Zweinstein. Dit jaar is het bal uitermate bijzonder, en de uitleg wordt U hierbij verstrekt.

Allereerst praktische informatie.

Datum: Zaterdag 25 December.

Tijd: 18.00 uur

Plaats: Grote Zaal

Van U wordt verwacht: dat U in gala-kleding komt, de voorschriften vindt U hieronder.

Voorschriften voor gala-kleding:

Gala-kleding dient uitsluitend voor gala's. Het is dus de bedoeling dat U, indien U dit nog niet in bezit heeft, een gala-jurk of gala-pak aanschaft.

Een gala-jurk dient minstens tot 10 centimeter boven deknieën te komen. Korter is absoluut niet toegestaan, en indien U toch een kortere jurk heeft, zal door één van de leraren op gepaste wijze worden verholpen.

De jurk dient in één, twee of drie kleuren te zijn. Absoluut niet meer dan 5 kleuren op één jurk!'

Las ik voor. Toen verscheen er opeens iets onder. Iemand had een spreuk gebruikt zodat op elk stuk perkament hetzelfde kwam te staan als hetgene wat zij op hun perkament schreven. Precies onder het stuk dat ik net had voorgelezen, verscheen nu:

'Het is hier toch zeker geen regenboog-festival!'

En toen verscheen even daarboven ook:

'Natuurlijk kun je ook gewoon vragen of één van ons je korte jurk even verhelpt.'

KT, Jaycee en Amy lazen het ook en schoten in de lach.

'Oké, het is dus duidelijk dat dat twee of meer jongens zijn.' Zei KT, en ze keek in het rond of ze misschien iemand zag schrijven op het perkament. Dat deden genoeg mensen, dus daarop kon je niet zien wie het had geschreven.

'Maargoed. Al die zooi over gala-jurken lees ik later wel. Eerst wil ik eindelijk eens weten wat dat plan is.' Zei ik, en de anderen knikten instemmend. Jaycee begon voor te lezen.

'Nu U bent ingelicht over de juiste kleding, zullen wij U het plan uitleggen.'

Woei, weer een hoofdstuk! Was aardig lang, vergeleken bij de vorige hoofdstukken!

En nu weet ik tenminste wel wat er het volgende hoofdstuk gaat gebeuren... dat plan. Maar toch, ik kan het nog wijzigen, dus heb je leuke plannen, review gwoon dan!

Reviews! Please-please-please?

-X- Autumn, of zoals sommige mensen me kennen, Marjet.