Holly schrok zich dood na de beelden van heer Lucius te hebben gezien. Die arm , die jongen, Artemis en Butler . het kon niet waar zijn.

Holly herstelde zich vrij snel weer en vroeg aan Lucius : "mijnheer hoe komt u aan deze beelden en wat heeft het met mijn verhaal en het leven van Butler te maken?"

"hoe ik aan de beelden kom is niet belangrijk. Wat veel belangrijker is ,wat is de betrekking met de gebeurtenis van afgelopen nacht. Volgens onderzoek klopt het niet dat de verdachte ( artemis fowl) helemaal vrijuit gaat. En na uw verhaal te hebben gehoord is dat ook weer bevestigd. Maar wat mij meer zorgen baart is hoe kan die jongen zo machtig zijn. We hebben een theorie . helaas kunnen we deze niet vrijgeven. Ik weet in ieder geval dat Artemis is toegelaten op Zweinstein. Dan kunnen we hem goed in de gaten houden."

"en Butler dan? Ik bedoel hij is op dit moment vogelvrij verklaard."

"ja dat is zeker een probleem. Hmm helaas ben ik niet zo geliefd bij de Wikenweegschaar . maar ik kan het allicht proberen. Perkamentus zal wel tegen me zijn , maar ik kan geen onschuldige mensen laten sterven. Ik zal meteen even bellen."

Het hoofd van Lucius dat op het scherm stond verdween en alleen zijn stem bleef vaag hoorbaar.

Vervolgens kwam een rood hoofd weer terug op het scherm.

"ok het is geregeld. Vanavond een gesprek . ik hoop dat ik ze over kan halen. Ik denk dat ik maar eens ga sluiten. Foaly druk me maar weg ik piep je wel weer op als ik je nodig heb. Ik ga dat dossier zoeken van Butler."

Foaly wilde hem net wegdrukken toen Lucius nog wat wilde zeggen.: "holly heeft Butler nog zijn voornaam uitgesproken?"

"nee dat heeft hij niet"

"helaas dan wordt het maar nachtwerk. Nou ja jullie horen het."

En weg was hij.

"weet je Foaly? Ik ben best blij met deze nieuwe minister. Want Droebel had nooit nader onderzoek gedaan. Kijk maar naar Zwarts. Hij vond het niet eens erg."

"nee ik ben dat helemaal met je eens. Hij was helemaal onder de indruk van mijn spullen" zei de centaur stralend.

Holly grinnikte. Ze voelde iets heel vreemds bij de gedachte aan de gekke Foaly. Hij was inmiddels al bezig met de computer voor hem en had haar niet meer in de gaten.

Ik wordt gek. Ik en Foaly? Echt niet! Belachelijk. Net zoiets dat Root een oogje zou hebben op Knuppel. Naja en al zou ik op hem zijn. Hij is alleen maar verliefd op zijn technische snufjes. Dacht Holly. Vervolgens liep ze het gebouwtje van Foaly uit.

Foaly zelf zat echter niet te klooien met technische dingen.

Integendeel hij probeerde iets moois te maken. Een gedicht namelijk. Voor een heel bijzonder iemand. Alleen het wilde niet lopen. Hij had alleen nog maar dit:

Ik loop over het strand

Ik en ik alleen

Lopend alsmaar door

Met een loopkogel aan mijn enkel

Een kogel van schuld

Vele mensen om me heen

Alle mensen lachen

Ik heb een pleister op mijn mond

Lachen is onmogelijk

Mensen zijn zo verliefd

Ze raken elkaar aan

Maar mijn handen zijn gebonden

Aanraken onmogelijk

Wat is er voor mij eigenlijk niet onmogelijk

Ik blijf wachten

Op de persoon die mij bevrijd

En mijn wereld opent

Ik en ik alleen

(copyright by : selina oldenboom)

Zo ik hou het hier maar bij. Denkt Foaly. Zijn vingers schieten als een konijn op een hete bakplaat het toetsenbord over.

" savety , scaley, short, sheber. O daar staat ze!" Foaly scrollt weer omhoog. Hij drukt op de knop en verzendt zijn gedicht.

"zo nu maar wachten wat ze er van vind"en met een licht hoofd loopt hij zijn kantoortje uit.

Maar helaas niet iedereen was met een licht hoofd aan het rondlopen.

Draco Malfidus liep alleen nog maar te piekeren. In zijn hoofd gaan constant gedachtes rond zoals:

Wat was er precies aan de hand in dat huis?

Wat heeft die jongen ermee te maken?

Hoe kwam het dat ik hem zag?

Wat is er met die butler?

In zijn onoplettendheid knalt hij tegen autoportier op die net open ging. Omdat hij teveel stress in zijn kop had zitten viel hij neer. (meiden niet huilen hoor ) de bestuurder van de auto stapt uit.

"heer er ligt een kleine blonde aap op de grond." Bromde de chauffeur

"neem hem maar mee naar huis en dan kijken we wel verder." Zei een stem.

"weet u het zeker? Hij ziet er best gehaaid uit"

"ik weet het heel zeker. Ik bedoel jij bent er toch?"

Zonder verdere tegenspraak deed de bestuurder wat hem werd gevraagd. Hij gooide Draco op de achterbank van de limousine ( wat een mazzel) . en met volle gas rijdt hij vervolgens weg.

"vader , vader wat is er aan de hand? Wie ligt er in de logeerkamer?

"een gast Diedra. ( spreek uit die-jee-draa) trouwens je kan best wel even kijken. De onoplettendheid van onze John heeft hem bewusteloos gemaakt. Als hij wakker is kan je meteen wat te eten of te drinken aanbieden."

Diedra was een leuke meid van 18 jaar. Ze had rood/bruin haar tot net over haar schouders. Ze was niet bijzonder knap, helemaal niet zelfs. Maar ze was erg spontaan en hield ontzettend van sport. Ze zat ook al vanaf de 1e in het Zwerkbalteam van Ravenklauw. Ze was absoluut geen trutje. Integendeel ze leek wel wat op een gothic.

Vrolijk rende ze weer richting het huis. In haar haast om te kijken rende ze een vaas op een buste omver. Maar dankzij haar snelle reflexen kon ze de vaas nog redden. Ze stormde de hoek om en de volgende gang in. Het huis leek wel oneindig als je haast had. Nog een trap op en ze was in de logeerkamer.

En daar lag hij dan. Als een kleine blonde baby opgerold in een bed. Hij had wel een flinke snee in zijn hoofd.

Vast van de autodeur , dacht Diedra. Dit omdat er nog een zwarte vlek op zijn hoofd zat. Ze liep dichterbij. En nog dichter. En toen ……………………………………………………….

" waaaaaaaaaaahhhhhhhhhh wat ranzig!"

John de dienaar van de familie rent naar boven om te gaan kijken wat er met Diedra was."

"diedra wat is er . is er gevaar?"

"nee maar kijk wat voor een ding daar ligt in dat bed."haar vinger gleed naar Draco.

"heeft u daar bezwaar tegen dan? Ik bedoel hij heeft niet echt een prettig koppie maar op zich lijkt hij me niet heel ernstig."

"niet heel ernstig? Niet heel ernstig? Dat is de zoon van de nieuwe minister. En hij zit bij mij op school. In Zwadderich. Hij denkt dat hij heel wat is. Ik vind hem walgelijk. echt hoor ik zou hem het liefst net zolang slaan tot hij niet meer wakker wordt."

De bediende grinnikte.

"maar Diedra wees redelijk, u heeft mij niet verteld waarom U hem persoonlijk haat. En trouwens , ik had hem op straat laten liggen als uw vader niet had opgedragen hem mee te nemen. Ik zal wel op hem passen , dan kunt u zich voorbereiden op morgen , wamt dan vertrekt uw trein naar Zweinstein."

"nee ik heb het je inderdaad niet verteld , maar dat is ook niet belangrijk. Maar je hebt gelijk. Ik moet me maar klaar gaan maken voor morgen. Bedankt John, het zal een hele opoffering moeten zijn!"

"geen dank mevrouw, zolang u zich maar goed voelt." Zei de bediende met een lach.

Diedra draaide zich om en liep de kamer uit.

"wat hij mij aan heeft gedaan? Dat John het durfde te vragen zeg. Ik weet het nog heel goed. Het was net na een onderzoek. Er was een negatieve uitslag uitgekomen. Ik had het aan een vriendin verteld."

Diedra stopte even met mompelen in haarzelf een opende de deur van haar eigen kamer. Vervolgens liep ze naar haar bureau en haalde daar een oud dagboek uit. Eigenlijk was het meer een gedichten boek. Ze schreef erin na elke belangrijke gebeurtenis. De dood van haar moeder stond er ook in. En haar eerste verliefdheid gewoon alles.

"ik had het nooit aan die vriendin moeten vertellen. Want zei lulde het meteen weer door aan Malfidus."

Ze bladerde het boek door. En daar stond het. Het gedicht over de reactie van Draco.

Jij hebt mij belazerd, jij hebt me afgebekt

Jij denkt nooit na over wat je zegt

Jij wil nooit luisteren als iemand problemen aan je uitlegt

Jij kan nooit je aandacht bij iemand houden

Jij kan nooit je grote mond dichthouden

Altijd maar valse grappen maken

Nooit nadenken of het iemand zou kunnen raken

Wel zeggen dat het je spijt

Maar in werkelijkheid heb je schijt

Ik dacht eerst dat je een aardig persoon was

Maar dat is verandert sinds pas

Want toen jij me dat had aangedaan

Ben ik door een hel gegaan

Ik was ziek en jij lag helemaal plat

Toen je zelf zei dat ik niet lang meer te leven had

Dan ga je me weer commanderen

Niet denken dat je er iets van zou leren

Maar jij luistert nooit naar mij

Je hebt me pijn gedaan, ben je nu blij?

Altijd had ik medelijden met jou

Maar ga nu uit mijn buurt en gauw

Als je er over wil praten laat je het maar horen

Misschien een tip als je nog een goed puntje wil scoren

In de logeerkamer zat John maar braaf te wachten tot Draco wakker zou worden. En maar wachten en maar wachten en maar wachten. John vertrouwde het niet dat de jongen zo lang buiten westen kon zijn. Dus boog hij zich over de jongen heen om te kijken of hij nog wel adem haalde. En op dat moment.

"boe !"

Draco was wakker. John schrok zich dood en viel achterover.

Draco sprong op het bed en trok zijn toverstaf.

John lag nog steeds op de grond.

Eigenlijk best een zielig gezicht, zo'n grote stoere sterke man , die daar hopeloos voor een jongen op de grond lag.

Draco haalde jachtig adem.

"eerst ontvoer je de elf en dan mij? Wat ben jij voor een trieste man! Wat wil je geld? Jij denkt ook, als ik de zoon van de minister te pakken krijg, krijg ik in ruil voor hem vast veel geld"

"Maar ik weet niet wat je bedoelt. Ik heb nog nooit een elf ontvoerd!" stamelde John.

" ach Butler lieg niet zo! We hebben alles op band. We weten dat jij het deed en je hebt een gruwelijk goed motief!"

" maar heer ik ben Butler helemaal niet! Ik heet John."

"nog steeds liegen? Hier pak aan !"

Draco raakte in paniek. Hij was boos en moest en zou weg komen bij deze engerd. Dus viel hij aan.

Beneden hoorde Diedra een hoop gerommel. Ze pakte haar walkie – talkie en piepte Arno Bot op. Meteen kwam hij al aan rennen. Ook Diedra stormde weg de trap naar de logeerkamer. Met Bot op haar hielen stormde ze de trappen op. Bot nam niet eens de moeite de deur te openen en trapte hem zo in. En daar in de kamer lag John te worstelen met Draco.

Arno bulderde van het lachen. "kan jij zo'n 16 jarig manneke niet aan ? dat vind ik wel heel zielig !"

Maar John lachte niet en zei " niet alles gaat met doodslag, dat zou je moeten weten Arno. Ik kan niet zomaar deze jongen iets aandoen. Haal hem nu maar van me af."

Dat laatste was al niet meer nodig. Draco liet al los na het zien van de geschrokken Diedra. Hij herkende haar. Hij was altijd al gek op haar geweest. Maar hij was te stom het toe te geven. Sterker nog hij heeft haar frontaal belachelijk gemaakt.

"Diedra wat doe jij hier?" vroeg hij zachtjes.

"ik woon hier. En nu is het mijn beurt om vragen te stellen. Wat doe jij op de grond , kreunend met onze Butler? Kon je je niet inhouden? Was hij te verleidelijk voor je ? of was Harry niet goed genoeg?"

Ok dit had Draco wel verdiend. Hij had zelf precies hetzelfde gedaan. Maar zei ze nu butler?

Draco herstelde zich en zei : "nee inderdaad Harry was niet goed genoeg. Maar ik zag jullie Butler aan voor DE Butler. Je weet wel die van het nieuws."

"geloof je dat echt? Ik niet. Mijn vader kent hem persoonlijk. Hij is hondstrouw aan Artemis. Hij zou nooit iets tegen hem beramen. Trouwens. Je slaapt vannacht bij ons omdat ik morgen toch naar Zweinstein moet. Je moeder brengt vanavond je tas. Ga nu maar liggen, dan komt John je eten wel brengen."

Ze liep de kamer uit en De 2 bedienden volgden haar. Draco keek naar haar en keek wat voor een strak kontje ze had.