Op het perron 9 ¾ was het een drukte van jewelste. Overal waren mensen die naar hun kinderen zwaaiden en hielpen met hun koffers. Ook mevrouw Wemel was aanwezig. Ze schreeuwde naar Ron die weer eens zijn rat was vergeten. Diedra had zich in de auto dood geërgerd aan Draco , die weer heel stoer moest doen over het feit dat hij John had verslagen en over zijn vader die nu de minister was. Nu stond ze op het perron met haar spullen. In haar haast rende ze tegen Harry op die vervolgens alles uit zijn handen liet vallen.

"kijk uit , slome del." Schreeuwde Harry boos!

"dat Loena je niet moet kan ik ook niets aan doen hoor. Maar goed omdat ik net iets minder triest ben dan jij zal ik je wel helpen. Aangezien je kippenpootjes niet in staat zijn je boeken te dragen."

En dus ging Diedra hem maar braaf helpen. Ze raapte allerlei boeken en pennen op. Ze keek Harry niet aan tot ze per ongeluk met haar hand over zijn arm streek. Hierdoor kwam zijn gewaad iets omhoog. Hoog genoeg voor Diedra om te zien wat er op zijn arm zat. Harry zag dat ze er naar keek en griste alles uit haar handen en rende als een pijl uit een boog weg.

Vreemd dacht Diedra. Ik zal het me wel verbeeld hebben. Ze pakt haar eigen spullen en ging in een slakkentempo naar de trein. Toen ze de trein inliep kwam haar beste vriendin Kel naar haar toe. Ook zij was een Butler fan maar lang niet zo erg als Diedra was. Kel heette eigenlijk Kelansadria wat elfs scheen te zijn voor pure schoonheid. Maar zij had een hekel aan die naam en daarom noemde ze zichzelf maar Kel. Diedra liep verder met Kel in haar kielzog. Kel praatte 5 kwartier in een uur terwijl Diedra niet eens luisterde. Ze sjokte naar de coupé waar ze altijd zaten met nog een paar vrienden. Kel ging op schoot zitten bij haar vriend. Ook op hem was Diedra wel redelijk gesteld. ( als gewone vriend natuurlijk) Hij heette Trunks en ze kende hem al heel lang. Ook hij speelde Zwerkbal maar dan als wachter. Eigenlijk was hij het perfecte beeld voor elke jongen op school. En de droomprins van vele meisjes. Behalve van Diedra dan natuurlijk.

"hey Dj, alles kits met jou? Zeker in beetje verward met dat gedoe met idool he?" zei Trunks.

"ja ik kan het niet geloven. En dat ga ik ook niet doen . want er zit ergens een addertje onder het gras."

"dat zou me niks verbazen nee, al lijkt het me geen slechte reden om zoiets te doen." Antwoordde Trunks. "niet dat ik denk dat hij dat gedaan heeft hoor." Zei hij na een boze blik van Diedra en Kel.

Toen gingen de deuren van de coupé open. Draco stond daar . hij keek even rond en wenkte Diedra om te komen. Diedra stond op en volgde hem. "hey Dj pas op dat hij geen zin in je heeft als je snapt wat ik bedoel"

Maar ze negeerde Trunks die inmiddels alweer helemaal in beslag was genomen door Kel en liep met Draco mee naar achteren. De laatste coupé was altijd leeg.( afgezien van de stelletjes die daar wel eens waren) het was daar ook donkerder dan in andere coupes. Hij ging haar voor naar binnen.

"waarom zijn we hier Draco? Wat is er ?"

Draco antwoordde niet. hij sloot de deur en draaide zich langzaam om. Hij had de deur op slot gedaan. Maar 1 hand hield hij strak achter zijn rug.

"ik weet iets van je wat niet iedereen weet. Ik heb ook iets van je waardoor ik het weet"

Hij liep naar Diedra toe en pakte haar vast. Niet op de gemene ruwe manier, nee op een lieve zachte manier.

"ik heb het met je te doen meid. Allereerst wil ik je mijn excuus aanbieden. Ik had niet mogen lezen."

Hij reikte zijn hand uit en gaf haar haar dagboek terug. Ze pakte het vluchtig aan en ze voelde zich raar. Heel raar.

"dat boek van jou. Ik vind het prachtig. Ze zijn steengoed."ging Draco verder. "vooral die over die woedende ogen. Misschien moet ik dit maar niet vragen maar gaat het over je moeder?"

"hoe weet je dat?" stamelde Diedra.

"en het spijt me over wat ik heb gezegd over die test . het was heel wreed. Maar ik wist me geen houding te geven. Tegen jou en tegen mijn vrienden. Ik koos voor mijn vrienden en nam mijn arrogante houding aan. Maar eigenlijk wilde ik dit zeggen. Ik hou van je . ik ben verliefd op je."

Diedra stond daar als versteend. Ze was ook op hem geweest. Misschien nog. Maar ze hield ook van butler. Hoewel ze hem nog nooit had gesproken of ontmoet.

"ik. Ik, ik., ik, ik," stamelde ze hopeloos.

"ik weet dat je me niet moet. Jij bent op Butler en daarom wil hem helpen. Ik ben op jou en wil je daarom ook helpen. Maar ik vond dat je het moest weten."

"is dit waarom je me haalde ? of is er meer?"vroeg Diedra.

"er is meer. Ik denk dat ik net die Artemis in de trein zag zitten. En er viel me iets op aan Harry. Ik dacht dat ik…………"

"dat ik het op zijn arm zag."maakte Diedra zijn zin af "ik ook en ik dacht dat het schijn was, maar dus toch. Vreemd , dit moet je vader weten , schat….."

"sorry maar wat zei je? Zei je : je vader moet dit weten , schat?"vroeg Draco verbaasd

"shit , nu kom ik er niet meer onderuit. Ja ik zei het. Ik was ook verliefd op jou. Maar toen over die test. Toen was het over. Maar net , ik voelde het weer zoals ik dat vorig jaar voelde."

"maar je houdt ook van Butler."

"ja heel veel. Maar dat zit er heus niet in dat ik ooit wat met hem krijg. En dat weet ik. Dus Draco ikkkee….."

Maar Draco wachtte de zin niet af. Hij sloeg zijn arm om haar heen en zoende haar. Voor Diedra was dit een warrig toch wel fijn moment uit haar leven. E had het heet en tegelijk ook vreselijk koud. Toen Draco haar losliet lachte hij naar haar. Maar toen begon de hele trein te schudden en werd er luid gegild.