Hoofdstuk 22: De plek waar niemand is.
Het was donker, je hoorde geen hond meer blaffen, je hoorde geen eend meer kwakken.
In het park dat alleen verlichting kreeg van de lantarens, stond Luna te wachten op Phoebe.
De anderen meiden die achter de struiken zaten.
'is dit wel zón goed plan?': Vroeg Hanne.
'vertrouw gewoon op Luna': zei Amy.
Maya en Iona zaten aan de anderen struiken.
'oh, Phoebe, Beste vriendin, kom eens, ik heb wat voor je, maar als je niet wil': zei Luna tegen het duister.
Opeens verscheen Phoebe.
'zo, zo, jij hebt lef': zei Phoebe.
'ja, dat heb ik gewoon': zei Luna.
'alleen, lef brengt je nergens': zei Phoebe.
'oh nee, NU MEIDEN!': riep Luna.
Ione, Maya, Amy en Hanne gooide een grote net over Phoebe heen.
Luna pakte het hart, en ze gingen snel als ze konden naar het fort.
'dus dit is de boosdoener?': Vroeg Het Orakel.
'ja meneer': zei Luna.
'vertel me eens, Phoebe, wie is jou meester?': Vroeg Het Orakel.
'haha, dat ik jou niet vertellen, ik kwam alleen voor het element energie, de rest heeft mijn meester al, dus, jullie kunnen hem toch niet aan': zei Phoebe.
'en waar is jou woon plek wel?';: vroeg Amy.
'domwicht, dat is een duisteren plek, waar niemand is, dus jullie kunnen daar niet overleven, dowichten': zei Phoebe.
'is dat je stop woordje of zo?': Vroeg Maya.
'dan moeten we gauw gaan': zei Luna.
'oké, degene die hun krachten kwijt zijn, krijgen een kopie van de kracht, zodat jullie je toch kunnen verdedigen': zei Het Orakel.
'kom mee meiden': zei Luna en ze gingen naar de plek van Phoebe.
Ze kwamen aan op de plek.
Het was helemaal kaal, er stonden alleen oude afgebroken pilaren, waarschijnlijk stond vroeger hier een tempel. Kleine rotsen en een uitgedroogd meertje was er verder niets bijzonders.
'wat is het hier koud': zei Hanne.
'ja': zei Iona.
Ze liepen verder.
'zo te zien is hier niemand': zei Luna.
'laten we dan gaan, het is hier eng': zei Maya.
Opeens kwam er iets te voorschijn, het waren wolven, ze waren groot, zwart en ze hadden rode ogen.
'zijn dit de huisdieren van Phoebe?': vroeg Amy.
'geen idee': zei Luna.
Uit Iona's hand kwam een waterstraal. De wolf die geraakt werd verdween.
Amy gooide vuurballen. Ook twee wolven verdwenen.
Na een minuut.
'dat was makkelijk': zei Hanne.
'ja, te makkelijk zelfs': zei Luna.
Ze keken rond.
Opeens kwam weer iets tevoorschijn. Maar deze keer was het geen wolf, maar het was.
'Phobos?': vroeg Luna.
'wat leuk om jullie weer te zien': zei Phobos met een grijns.
'ben jij soms de meester van Phoebe?': vroeg Luna.
'als je het zo wilt zeggen, ja': zei Phobos.
'waarom moest je onze krachten dan,': vroeg Iona.
'dan ben ik veel sterker, zodat jullie me niet kunnen verslaan': zei Phobos en uit zijn handen kwam een vuurstraal. De meiden doken weg.
'dat is niet eerlijk!': riep Amy.
'niets is eerlijk': zei Phobos met een glimlach, hij liet de aarde beven.
De meiden verloorden hun evenwicht en vielen op de grond.
'nog ideeën?': vroeg Maya.
'we kunnen die ene bundeling gebruiken': zei Luna.
'welke bundeling?": Vroeg Hanne.
'die we in Meridiaan hadden gedaan, die cirkel': zei Luna.
'goed idee, maar het wordt niet gemakkelijk, Phobos heeft ook de lucht, en dan kan hij ook vliegen': zei Iona.
'niet als jij en Hanne hem gaan afleiden, Maya, Amy jullie maken alvast een deel van de cirkel': zei Luna.
Ze vlogen de lucht in.
Maya en Amy hielden elkaar hand vast.
Hanne en Iona vlogen om Phobos heen.
Maar Phobos vloog omhoog.
'zielenpoten': zei Phobos en wou vuurballen gooien naar Amy en Maya. Maar ze werden beschermd door de bescherm laag van het hart.
'IONA, HANNE! KOM!': riep Luna.
Iona en Hanne vlogen naar de rest toe.
Hanne hield Maya's hand vast en Iona die van Amy en daarna hielden ze elkaars handen vast zodat de cirkel rond was.
Luna vloog in het midden.
'NEE!...DAT NIET!': Schreeuwde Phobos uit.
'HART VAN KANDRAKKAR!….HELP ONS MET DEZE STRIJD!..VORM UW KRACHT!': riep Luna. ER kwam een luide knal.
Na het hele gedoe lag Phobos op de grond. Hij was uitgeput.
'oké Phobos, we brengen je nu terug naar Kandrakkar': zei Luna en ze gingen naar het fort.
Daar gaf Phobos de krachten terug en werd net als Phoebe weg gebracht.
'goed werk wachters, jullie hebben je taak volbracht, ik ben trots op jullie, jullie hebben bewezen dat jullie zonder de oude wachters kunnen': zei Het Orakel.
'en kunnen we nu naar huis?': vroeg Luna.
'natuurlijk, jullie kunnen gaan': zei Het Orakel.
De meiden gingen terug naar huis.
Toen Luna op haat bed wouw liggen zag ze opeens een briefje, van Daniël.
Ze makte het briefje open en las.
Beste Luna.
Ik hoop dat je me kunt vergeven hoe ik je behandelt heb. En het is waar dat ik met Elyon trouw. Ik hoop dat je het niet erg vind. Maar kunnen we gewoon vrienden blijven?. Jij bent mijn beste vriendin die ik heb. Dus ik vraag me af.
Kommen jij en je vriendinnen naar ons bruilof, Elyon wil ook dat Cornelia en de andere oude wachters komen.
Het is aanstaande zaterdag.
Ik hoop echt dat jij en de anderen kommen.
Groetjes Daniël.
Luna was niet erg onder de indruk, ze was nog steeds boos op Daniël, ze dacht dat Daniël haar leuk vond. Maar ze zat er vierkant naast.
Hij vond dat prinsesje Elyon veel leuker.
Ze gooide het briefje op de grond en viel in slaap op haar bed.
BLIJF R&R!.