Σημειώσεις: Η ακόλουθη διήγηση υπήρξε αρχικά τμήμα της ιστορίας μου με τίτλο, Το Φέγγος της Λουσίνια (είχε καταχωρηθεί στο δεύτερο μέρος του Κεφαλαίου 42, αλλά έπειτα αφαιρέθηκε). Το Αντικρινό Χάραμα επικεντρώνεται στην Κρόου Άλτιους και έναν πρωτότυπο χαρακτήρα (OC) που έχω δημιουργήσει, με το όνομα Μίρα Στρέμπελ.
Αφορά ένα flashback της Κρόου το οποίο ανέπτυξα περισσότερο απ' ό,τι είχα σχεδιάσει στην αρχή (τόσο από άποψη περιεχομένου, όσο και έκτασης). Αποφάσισα λοιπόν ότι το συγκεκριμένο κομμάτι θα μπορούσε να σταθεί ως companion piece (αλληλένδετο συγγραφικό έργο) του Φέγγους της Λουσίνια. Με άλλα λόγια, δεν αποτελεί μια εναλλακτική εκδοχή ή κάτι ξέχωρο από το σενάριο του fanfic από το οποίο προήλθε.
Θεωρώ σημαντική την ανάγνωση της πρώτης ιστορίας μέχρι το Kεφάλαιο XLII (42) στο οποίο είχε προγραμματιστεί η προσθήκη του flashback, έτσι ώστε ορισμένα στοιχεία της διήγησης να είναι πιο κατανοητά. Οι πληροφορίες του worldbuilding (μυθοπλασία κόσμων) που αφορούν συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα προστεθούν και εδώ.
Τα ονόματα επίσημων χαρακτήρων και τοπωνυμίων του Final Fantasy XV ανήκουν στην Square Enix. Οι πρωτότυποι χαρακτήρες, τα ανεπίσημα ονόματα γεωγραφικών περιοχών που δεν αναφέρονται στον χάρτη της Eos και η ιδέα της ιστορίας ανήκουν σε εμένα.
Αντικρινό Χάραμα
Κεφάλαιο Ένα
[ Ιανουάριος, 750 Σ.Ε. ]*
Μετά τους εορτασμούς της Πρωτοχρονιάς, επικρατούσε μια ατμόσφαιρα ηρεμίας στην πόλη του στέμματος, ανεξάρτητα από τον συνήθη θόρυβο στους κεντρικότερους δρόμους. Οι περισσότεροι γηγενείς κάτοικοι προσδιόριζαν τις μέρες εκείνες ως περίοδο μελαγχολίας που προέκυπτε λόγω της λήξης του γιορτινού κλίματος του Δεκέμβρη.
Η Κρόου δεν ταυτιζόταν με αυτή την θεώρηση. Της άρεσε αυτή η αίσθηση επιβράδυνσης στο κύλισμα του χρόνου, έπειτα από τους ξέφρενους ρυθμούς των προετοιμασιών για την Πρωτοχρονιά. Για εκείνη, ήταν ένας από τους καλύτερους μήνες για εμβάθυνση και περισυλλογή. Στην αρχή του έτους, το φως της ημέρας εξακολουθούσε να είναι αποδυναμωμένο συγκριτικά με το σκοτάδι της νύχτας και οι κρύες θερμοκρασίες ενθάρρυναν τους ανθρώπους να αναζητούν κάποια ζεστή γωνιά είτε μόνοι είτε με την συντροφιά αγαπημένων προσώπων.
Έπειτα από αρκετές βδομάδες, η Κρόου συναντήθηκε με την Βανέσσα στο Lumen Domus· ένα όμορφο μπιστρό, όχι ιδιαιτέρως μακριά από το αρχηγείο, διακοσμημένο σύμφωνα με την παραδοσιακή τέχνη της Lucinia. Οι φιλόξενοι ιδιοκτήτες κατάγονταν από την παραθαλάσσια πόλη και σερβίριζαν τοπικές λιχουδιές και ροφήματα σε πελάτες ανεξαρτήτως εθνοτικού υπόβαθρου.
Το Lumen Domus βρισκόταν σε έναν ήσυχο, στενό πεζόδρομο κατά μήκος του οποίου είχε φυτευτεί μια σειρά από δέντρα με λεπτό κορμό. Το πάτωμα του καταστήματος ήταν καλυμμένο με ανοιχτόχρωμα σανίδια. Η φροντισμένη διακόσμηση -με κυρίαρχα χρώματα το πορτοκαλί, το λευκό και το καφέ- δημιουργούσε μια ατμόσφαιρα θαλπωρής σε ολόκληρο τον εσωτερικό χώρο. Τα τραπέζια ποίκιλλαν σε μέγεθος και ήταν άνετα, με ικανοποιητική απόσταση το ένα από το άλλο. Οι τοίχοι ήταν στολισμένοι με κάδρα διαφόρων σχημάτων· απεικόνιζαν τοπία από την παραθαλάσσια πόλη της Lucinia σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ο φωτισμός σε κάθε σημείο της μπιστρό ήταν ευχάριστος και λειτουργικός. Αποτελούνταν κυρίως από καλαίσθητες, επιτοίχιες λάμπες καθώς και προβολείς που ήταν εγκατεστημένοι στο ταβάνι.
Ήταν νωρίς το απόγευμα και εκείνη την ώρα, δεν υπήρχε πολύς κόσμος στο περιποιημένο κατάστημα. Μια αναμενόμενη αίσθηση νωχελικότητας συνόδευε τα απογεύματα της Δευτέρας στην μεγάλη πόλη, ειδικότερα τους χειμερινούς μήνες. Την ημέρα εκείνη, η Κρόου απολάμβανε την άδεια της, έχοντας εργαστεί σε διπλές βάρδιες φύλαξης κατά την διάρκεια των τελευταίων πέντε ημερών.
Η Βανέσσα θα παρακολουθούσε ένα μάθημα οπλομαχίας στο αρχηγείο. Προλάβαινε ωστόσο να δει την φίλη της προτού η ίδια κατευθυνθεί στον κατάλληλο χώρο εκγύμνασης.
Το χρονικό διάστημα που ακολούθησε αμέσως μετά την τέλεση του γάμου τους, ο Λούτσε και η σύζυγος του απέφευγαν τις περισσότερες εξόδους. Έχοντας ξεπεράσει το μελετημένο μπάτζετ για όσα σχετίζονταν με την σημαντική ημέρα τους ως ζευγάρι, αποφάσισαν από κοινού να εξοικονομήσουν χρήματα, περιορίζοντας αγορές ή δραστηριότητες οι οποίες δεν ήταν απαραίτητες για την επιβίωση τους. Πέρα από αυτό, ήταν απασχολημένοι με την μετακόμιση και την τακτοποίηση των υπαρχόντων στο διαμέρισμα της συζύγου, καθώς και με τα καθήκοντα τους.
Η Βανέσσα πρωτοανακάλυψε το Lumen Domus όταν εκείνη και ο σύντροφος της έβγαιναν ως φίλοι ακόμη, εξερευνώντας -είτε μαζί, είτε με άλλα μέλη της ομάδας- διάφορους δρόμους της κεντρικής Insomnia. Ήταν ζήτημα χρόνου να διασχίσουν τον πλακόστρωτο πεζόδρομο όπου υπήρχε και το μπιστρό. Η πρόσοψη του ήταν όμορφα χρωματισμένη· στην τζαμαρία συχνά αναρτώνταν αφίσες με ανακοινώσεις καλλιτεχνικών δρώμενων.
Οι κοπέλες διάλεξαν ένα γωνιακό τραπέζι με καναπέ κοντά σε σημείο της τζαμαρίας το οποίο δεν καλυπτόταν από αφίσες. Έτσι κι αλλιώς, λίγες συναυλίες ή παραστάσεις είχαν προγραμματιστεί για τον πρώτο μήνα του έτους, οπότε και οι ανακοινώσεις καταλάμβαναν ελάχιστο χώρο. Η Βανέσσα προτίμησε ένα φλυτζάνι λευκού τσαγιού, ενώ η Κρόου μια κούπα αρωματικού, ελαφρύ καφέ.
"Πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον τρεις μήνες από την τελευταία φορά που ήρθα εδώ. Οι ετοιμασίες του γάμου σε συνδυασμό με άλλες υποχρεώσεις, δεν άφησαν πολλά περιθώρια για χαλαρωτικές στιγμές στο Lumen Domus. Ευτυχώς, ο Λούτσε κι εγώ έχουμε παρόμοια φιλοσοφία σε ό,τι αφορά την διαχείριση των gil. Τα έσοδα μας είναι περιορισμένα αυτό το διάστημα, αλλά τα καταφέρνουμε. Είμαστε και οι δύο εγκρατείς." Η προσεκτική ματιά της Βανέσσα ερεύνησε τον χώρο για τυχόν αλλαγές στην διακόσμηση. Ένιωθε χαρά, καθώς και ένα ελαφρύ αίσθημα νοσταλγίας όποτε επισκεπτόταν το συγκεκριμένο κατάστημα.
Η Κρόου επιβεβαίωσε ότι ο Λούτσε ήταν πάντοτε προσεκτικός με τα χρήματα. Επίσης ήταν καλός σε όποια τίμια δουλειά μεροκάματου συνήθιζε να αναλαμβάνει πριν έρθει στην Insomnia, όπως οι επισκευές και η μεταφορά ξυλείας.
"Πάντως μην νιώθετε άσχημα αν έτυχε να ξοδέψετε περισσότερα απ' ό,τι είχατε υπολογίσει. Η Λιζέτ είπε ότι στην Altissia -απ' όπου η ίδια προέρχεται- υπάρχει η εξής άποψη: αν το ζευγάρι δεν ξεφύγει έστω και λίγο από το αρχικό μπάτζετ, αυτό σημαίνει ότι δεν πραγματοποίησαν την γαμήλια τελετή των ονείρων τους. Σύμφωνα με τους νησιώτες λοιπόν, όσο πιο πολλά ξοδέψεις, τόσο το καλύτερο."
Η Βανέσσα γέλασε, "Είναι ενθαρρυντική αυτή η σκέψη. Πάντως το δικό τους σκεπτικό είναι διαφορετικό από το αντίστοιχο της πόλη μου. Εκεί, όσοι μελλόνυμφοι ξέρουν να κάνουν σωστά παζάρια με συγκεκριμένες τιμές, πλην της αγοράς των βερών, ή κατασκευάζουν οι ίδιοι κάποια πράγματα -όπως έκανα με την δημιουργία των μπομπονιέρων- χαίρουν επιδοκιμασίας."
"Αυτό ισχύει και στην Galahd. Υποθέτω ότι μονάχα στην Altissia σκέφτονται με αυτό τον τρόπο." Αποφάνθηκε η Κρόου πίνοντας μια γουλιά από το ρόφημα της.
"Εκτός από την Λιζέτ Μπιρν που είναι γητεύτρια μαγείας, υπάρχει τουλάχιστον ένας ακόμη Glaive που κατάγεται από την Νότιες Νήσους, έτσι δεν είναι; Εννοώ τον Πέλνα." Εκείνη η ερώτηση τέθηκε από την Βανέσσα.
"Ναι, εκεί γεννήθηκε και έζησε για μερικά χρόνια. Λόγω της καταπίεσης και των προβλημάτων που προέκυψαν μετά την προσάρτηση των Νήσων Accordo, η οικογένεια του πήρε την απόφαση να εγκατασταθούν σε μια όμορφη τοποθεσία κοντά στην Galahd. Εκείνη την περίοδο, αρκετά τμήματα της βόρειας Cleigne παρέμεναν αυτόνομα και ανέγγιχτα από την παρουσία του Niflheim—ιδιαίτερα οι ορεινές περιοχές. Σύμφωνα με όσα εκμυστηρεύτηκε σ' εμένα και τον Νυξ, κατατάχθηκε στην ομάδα Kingsglaive επειδή ήθελε να ορίσει το δικό του μέλλον και όχι απλώς να παρακολουθεί την Αυτοκρατορία να το καταστρέφει."
Η συνομιλήτρια ένευσε, δείχνοντας ότι συμφωνούσε, "Έχω διαπιστώσει πως κάτι σημαντικό έλειπε -ή λείπει- από την ζωή όσων από εμάς επέλεξαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του Βασιλιά Ρέγκις."
"Ισχύει. Είμαι κι εγώ μια από αυτούς." Τα δάχτυλα της Κρόου τυλίχτηκαν γύρω από το χερούλι της αχνιστής κούπας.
"Τι αισθάνεσαι ότι σου λείπει περισσότερο;" Ρώτησε με τρυφερό ενδιαφέρον η φίλη της, έχοντας δει την συλλογισμένη έκφραση στο πρόσωπο της συμπολεμίστριας.
"Δεν σκέφτομαι τόσο την έλλειψη καθεαυτή, αλλά τους τρόπους οι οποίοι θα μου επέτρεπαν να την απαλείψω. Για παράδειγμα, όποτε εντείνονται οι αψιμαχίες, προσπαθώ να δημιουργήσω το αίσθημα της γαλήνης μέσα μου. Τις στιγμές που θυμάμαι πόσο μόνη είχα νιώσει ως παιδί, πριν γνωρίσω τον Νυξ και τον Λίμπερτους, συλλογίζομαι ότι η ομάδα Kingsglaive είναι η οικογένεια στην οποία ανήκω και σκοπεύω να υπερασπιστώ. Για κάθε έλλειψη που χαρακτήρισε το παρελθόν ή το παρόν, υπάρχει μια πληρότητα που δεν επιτρέπω να χαθεί." Της εκμυστηρεύτηκε η Κρόου.
Η ακροάτρια μπορούσε να ταυτιστεί με το νόημα εκείνων των λέξεων, σκεφτόμενη την αγάπη που ένιωθε για την Lucinia, την ιδέα ενός απελευθερωμένου μέλλοντος, την οικογένεια της και φυσικά τα αισθήματα που ένιωθε για τον άνθρωπο που είχε επιλέξει ως σύντροφο ζωής. Αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη της, "Είναι μια θαυμάσια αντίληψη. Πιθανώς η σπάνια ικανότητα που κατέχεις ως γητεύτρια μαγείας, θα μπορούσε να πηγάζει από ένα τέτοιο σκεπτικό. Η μαγεία που χειριζόμαστε είναι δανεισμένη από τον Βασιλιά Ρέγκις. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Συνάμα έχω την εντύπωση ότι η βαθύτερη ουσία που χαρακτηρίζει τον καθένα από εμάς, μπορεί να επηρεάσει τον ιδιαίτερο τρόπο που εκδηλώνονται οι υπερφυσικές ιδιότητες μας στο πεδίο της μάχης."
Η Βανέσσα τελείωσε νωρίτερα το τσάι της. Υπό διαφορετικές συνθήκες, θα έπινε την κάθε γουλιά με πιο αργό ρυθμό, αλλά είχε το νου της στο μάθημα που θα παρακολουθούσε σε λίγο. Η Κρόου απολάμβανε την ζεστή ατμόσφαιρα του Lumen Domus και δεν ένιωθε έτοιμη να φύγει. Δεν την ενοχλούσε καθόλου που θα έμενε μόνη στο τραπέζι. Εξάλλου υπήρχε ακόμη καφές μέσα στην κούπα της.
Εκείνη που παρέμεινε στο κατάστημα, διάλεξε ένα λογοτεχνικό βιβλίο από τα ράφια που εφάπτονταν στους τοίχους και επέστρεψε στην θέση της. Ήταν απορροφημένη από το κείμενο, με την προσοχή της λιγότερο στραμμένη στο περιβάλλον του μπιστρό. Κάθε τόσο, ακόμη και η μουσική μέτριας έντασης που προερχόταν από τα μοντέρνα ηχεία, απομακρυνόταν από το νοητό πεδίο της συνείδησης. Η χειμερινή λιακάδα που έμπαινε μέσα από την πλατιά τζαμαρία, αγκάλιαζε το σώμα της γητεύτριας, κρατώντας σε εκείνη συντροφιά.
Οι αισθήσεις της Κρόου ήταν αρκετά προπονημένες ώστε να αντιληφθεί το άνοιγμα της γυάλινης πόρτας της εισόδου, δίχως να σηκώσει τα μάτια από το κείμενο του βιβλίου και παρά την μουσική που κάλυπτε, ως επί το πλείστον, τους περισσότερους ήχους του καταστήματος. Δεν διαισθάνθηκε κάποιου είδους κίνδυνο, οπότε δεν κινητοποίησε τον εαυτό της να κοιτάξει τριγύρω. Γνώριζε ήδη ότι ένα άτομο τουλάχιστον είχε εισέλθει στον χώρο και στεκόταν κοντά στο δικό της τραπέζι, ερευνώντας προφανώς με το βλέμμα, το καταλληλότερο σημείο για να καθίσει. Όλες οι διαισθητικές υποθέσεις της Κρόου ήταν σωστές, αλλά της είχε διαφύγει μια.
Η πελάτισσα που μόλις είχε μπει, πρόφερε το όνομα εκείνης που ήταν συγκεντρωμένη στο διάβασμα. Η γητεύτρια αισθάνθηκε έκπληξη που διήρκησε για ελάχιστα δευτερόλεπτα, όχι παραπάνω. Έστω κι αν είχαν περάσει περίπου δύο μήνες από τότε που η Κρόου συνάντησε εκείνη την κοπέλα, η ανάκληση του προσώπου με το οποίο ήταν συνδεδεμένο το γεγονός της συνάντησης, συνέβη αμέσως, σαν να είχαν συναντηθεί μόλις πριν από δύο ή τρεις μέρες. Ακούμπησε στο τραπέζι το βιβλίο που είχε κρατήσει προηγουμένως στα χέρια της και χαμογέλασε.
Η Μίρα είχε σχολάσει από τα μαθήματα της ημέρας και σκόπευε να αγοράσει ένα ζεστό ρόφημα. Εκείνο το απόγευμα είχε κατέβει μερικές στάσεις νωρίτερα διότι αισθάνθηκε να την αγχώνει ο υπερβολικός συνωστισμός του υπόγειου συρμού. Η περιοχή στην οποία είχε βρεθεί, ήταν γνώριμη σε εκείνη, όπως και το μπιστρό που είχε επισκεφτεί κάποιες φορές με την Λιζέτ από τους Glaives, καθώς και με συμφοιτητές του τμήματος της.
Η Κρόου δεν γνώριζε αν η Μίρα είχε σκοπό να συναντηθεί με άλλους, παρ' όλα αυτά την προσκάλεσε στο τραπέζι της. Η φοιτήτρια φαινόταν κάπως βιαστική, έχοντας την ίδια υποψία πνευματικής κόπωσης στο πρόσωπο της, όπως τότε, εκείνο το βράδυ στο φουρνάρικο. Οι σπουδές τις οποίες εκείνη παρακολουθούσε, πρέπει να ήταν ιδιαιτέρως εξαντλητικές. Ωστόσο, όταν κάθισε απέναντι από την γητεύτρια μαγείας στο ίδιο τραπέζι, φάνηκε να ηρεμεί. Σαν να είχε συνειδητοποιήσει ότι μπορούσε να ξαποστάσει και να συγκεντρωθεί σε εκείνη την απρόσμενη, αλλά πολύ ευχάριστη συνάντηση.
Κατά την διάρκεια του προηγούμενου μήνα, η φοιτήτρια φαρμακευτικής ρωτούσε την Λιζέτ σχετικά με την Κρόου, αλλά όχι πολύ τακτικά, λες και ανησυχούσε πως αν το έκανε, θα μειώνονταν οι πιθανότητες να συναντηθούν εκείνες ξανά και να γνωριστούν. Το καθημερινό πρόγραμμα των εκάστοτε γυναικών, ήταν συνήθως αρκετό πιεσμένο, ανεξάρτητα πόσο διαφορετικές ήταν οι ζωές τους. Εκείνη η παράξενη ανησυχία ήταν υπαρκτή και στην νόηση της γητεύτριας από την Galahd, ίσως μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό, διότι εκείνη ρωτούσε ακόμη πιο αραιά για την Μίρα. Η Κρόου θυμήθηκε πόσο έκπληκτη είχε νιώσει όταν έμαθε ότι η Λιζέτ και η Μίρα ήταν ήδη φίλες για πολύ καιρό.
"Η συμπολεμίστρια σου είναι κατά κάποιο τρόπο ο συνεκτικός δεσμός που μοιραζόμαστε· δεν έτυχε ωστόσο να συναντηθούμε και οι τρεις κάπου." Παρατήρησε η σπουδάστρια με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της.
"Ναι, είναι περίεργο. Κι απ' ό,τι μου είπε, μένουμε όλες σε κοντινή απόσταση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το θέμα είναι να γίνει η αρχή."
"Σωστά. Ήλπιζα ότι θα γινόταν αυτό." Είπε η Μίρα με ελαφριά συστολή στην φωνή της. Στο βάθος των λέξεων υπήρχε ωστόσο ένας ειλικρινής ενθουσιασμός. Ανέφερε τον λόγο που είχε έρθει στο Lumen Domus και τελικά, αντί να πάρει το ρόφημα της σε χάρτινο ποτήρι, προτίμησε να το απολαύσει επί τόπου. Το αχνιστό τσάι μέντας ευωδίαζε απάνω στην λεία, ξύλινη επιφάνεια του τραπεζιού.
Οι δύο γυναίκες γνώριζαν για την καταγωγής η μια της άλλης μέσω της Λιζέτ Μπιρν. Παρ' όλα αυτά, μίλησαν με περισσότερες λεπτομέρειες για τον τόπο τους. Η Κρόου αποκάλυψε ότι ενώ είχε ζήσει μόνιμα στην Galahd από τότε που ήταν έξι ετών και παρέμεινε εκεί μέχρι την ενηλικίωση της, δεν ήταν ο πραγματικός τόπος όπου η ίδια είχε γεννηθεί.
"Οποιεσδήποτε αναμνήσεις προηγούνται της ζωής μου στην Galahd, έχουν κρυφτεί στα βάθη του υποσυνείδητου. Έως τώρα, στάθηκε αδύνατο να θυμηθώ τον αληθινό τόπο όπου γεννήθηκα ή τους βιολογικούς γονείς μου. Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι ίσως είναι καλύτερα έτσι." Παραδέχτηκε η Κρόου. Συνήθως δεν ανοιγόταν τόσο εύκολα απέναντι σε άτομα που δεν γνώριζε τόσο καλά. Όμως, αυτού του είδους οι επιφυλάξεις υποχώρησαν εύκολα απέναντι στην κοπέλα η οποία ήδη της ενέπνεε εμπιστοσύνη.
"Δεν αποκλείεται ότι θα μπορούσες στο μέλλον να θυμηθείς κάποια πράγματα· ακόμη και ένα μικρό τμήμα ενός παλιού γεγονότος, όπως για παράδειγμα μια εικόνα ή λόγια που άκουσες." Σχολίασε η Μίρα.
"Ποιός ξέρει;" Εκείνη η απόκριση ήχησε με μια ανέμελη χροιά, "Το παρόν είναι αυτό που καλείται κάποιος να διαχειριστεί με ό,τι δυνάμεις και γνώσεις διαθέτει." Η Κρόου ανέκαθεν βίωνε μια ανησυχία για όσα ενδεχομένως είχαν συμβεί στην ξεχασμένη περίοδο της παιδικής ηλικίας. Ό,τι κι αν είχε γίνει, όσο δυσάρεστο κι αν ήταν, η νεαρή γυναίκα δεν διέθετε την πολυτέλεια να καταδυθεί βαθειά στο υποσυνείδητο. Ως Glaive, είχε άλλες προτεραιότητες πλέον.
Η σπουδάστρια ψυχανεμίστηκε την κατανοητή ανησυχία και απέφυγε να επεκταθεί περισσότερο σε αυτό το θέμα. Πήρε την πρωτοβουλία να αναφερθεί κι εκείνη στην γενέτειρα της, "Εγώ κατάγομαι από την νήσο Nirtashereen, ή αλλιώς Νήσο των Μαργαριταριών. Είναι το ανατολικότερο νησί του συμπλέγματος. Η ονομασία του νησιού προέρχεται από το σχήμα του, παραπέμποντας στις υδάτινες χάντρες που αλιεύονται γύρω από εκείνη την τοποθεσία."
"Δημιουργούνται όμορφα κοσμήματα με το κρυμμένο περιεχόμενο των στρειδιών. Υποψιάζομαι ότι έχεις ένα τέτοιο κόσμημα στην συλλογή σου;"
"Έχω ένα κολιέ που διακοσμήθηκε με μια σειρά από μικρές πέρλες. Το φορώ σε ιδιαίτερες περιστάσεις." Αποκρίθηκε η Μίρα με ένα ντροπαλό χαμόγελο. "Όταν πρωτοήρθα στην Insomnia, ήταν αδύνατο να μην παρατηρήσω πόσο δημοφιλή είναι τα συγκεκριμένα κοσμήματα."
"Οι τιμές κάποιων μαργαριταριών, είναι απλησίαστες για πολλούς από εμάς. Όμως κατανοώ ότι η αλίευση τους αποτελεί μια δύσκολη διαδικασία. Αυτό τουλάχιστον, έχω ακούσει." Παρατήρησε η Κρόου.
"Είναι αληθές. Εκτός όμως από την αλίευση, υφίσταται και η ελεγχόμενη καλλιέργεια. Αυτή η διαδικασία δεν είναι ριψοκίνδυνη. Απαιτείται όμως προσοχή και επιδεξιότητα." Η Μίρα επανέφερε την συζήτηση σε πιο προσωπικό επίπεδο, "Κάποιοι στενοί συγγενείς μου έχουν ρίζες στην Nirtakehren, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους αυτόχθονες των Νήσων της Δίκαιης Βασίλισσας. Τώρα σπουδάζω φαρμακευτική και βοτανολογία στην Insomnia. Η υποτροφία που έλαβα, μου επέτρεψε να κάνω αυτό το μεγάλο βήμα και να εγκατασταθώ στην πόλη του στέμματος."
"Η υποτροφία δεν είναι απλή υπόθεση, σωστά; Πρέπει να είσαι πολύ ευφυής ή να έχεις επιδείξει κάποιο ταλέντο στο αντικείμενο σπουδών σου."
"Είχα καλή βαθμολογία στο σχολείο. Πέρα από αυτό, κατάφερα να ετοιμάσω μια πολυσέλιδη μελέτη με θέμα την χρησιμότητα των ντόπιων βοτάνων που φύονται μονάχα στα νησιά μας. Την απέστειλα στα γραφεία του τμήματος που με ενδιέφερε, όπως κάνουν όλοι οι υποψήφιοι φοιτητές που δικαιούνται να διεκδικήσουν μια από τις υποτροφίες. Ευτυχώς η αξιολόγηση των καθηγητών ήταν θετική και εγκρίθηκε η χρηματοδότηση για τις σπουδές μου. Φέτος παρακολουθώ τα μαθήματα του δεύτερου έτους. Είναι αναγκαίο να διατηρώ την βαθμολογία μου υψηλή μέχρι την απόκτηση του πτυχίου. Αυτή είναι η προϋπόθεση για να συνεχίσω να λαμβάνω οικονομική υποστήριξη."
Όπως έγινε γνωστό κατά την διάρκεια της απογευματινής συνάντησης, η Μίρα εκτιμούσε την ομάδα Kingsglaive, επιθυμώντας να την ενισχύσει με την εφαρμογή των θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων που η ίδια αφομοίωνε. Δεν κατοικούσε εντός των ορίων της προσφυγικής συνοικίας, αλλά σ' ένα διαμέρισμα που δεν απείχε μακριά από αυτή. Σε εκείνη την γειτονιά, έμεναν συνήθως φοιτητές των επαρχιών που είχαν εγγραφεί σε κάποιο από τα ακαδημαϊκά τμήματα της Insomnia. Το φουρνάρικο όπου είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά οι δύο γυναίκες, ανήκε σε αυτή την "φοιτητική περιοχή" και θεωρούνταν δημοφιλές.
"Έχω ακούσει από την Λιζέτ ότι είσαι άριστη χειρίστρια όλων των στοιχείων της φύσης, στο πλαίσιο της μαγείας που τιθασεύεις." Η Μίρα κρατούσε το φλυτζάνι με το τσάι μέσα στα χέρια της και ετοιμαζόταν να πιει μια γουλιά. Στην έκφραση του προσώπου της, ήταν φανερός ο θαυμασμός για το επίτευγμα της γυναίκας με την οποία η φοιτήτρια συνομιλούσε εκείνη την ώρα. Σύμφωνα με ό,τι είχε αναφέρει η κοινή τους φίλη, το εύρος ικανοτήτων της Κρόου Άλτιους στην επιθετική και αμυντική μαγεία, ήταν απαράμιλλο.
Ανεξάρτητα από τα χαρίσματα της, η κορυφαία γητεύτρια δεν είχε καταληφθεί από έπαρση. Αναφέρθηκε στις κυριότερες δυνατότητες που διέθετε, οι οποίες εξασφάλιζαν μεγαλύτερες πιθανότητες θριάμβου στην μάχη ή σε κάποια δύσκολη αποστολή.
"Θα νιώθω ακόμη πιο ασφαλής στην Insomnia, ξέροντας πόσο συνεισφέρεις στην αυτονομία της." Είπε καλοδιάθετα η σπουδάστρια.
"Ο καθένας από εμάς κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Αυτό έχει σημασία." Η Κρόου είχε ήδη τελειώσει τον καφέ της. Οι απογευματινές ακτίνες του ήλιου έπεφταν επάνω στο εξώφυλλο του βιβλίου που εκείνη διάβαζε πριν τον ερχομό της κοπέλας.
"Είσαι ευχαριστημένη από τον τρόπο ζωής στην πόλη του στέμματος;" Ρώτησε η Μίρα.
Η Κρόου συλλογίστηκε για λίγο προτού απαντήσει, κοιτώντας μια συλλογή από πίνακες που είχαν αναρτηθεί στον απέναντι τοίχο. "Με εντυπωσιάζει η τεράστια έκταση της Insomnia, όπως και το ύψος των περισσότερων κτιρίων του κέντρου. Αναφέρομαι φυσικά στους ουρανοξύστες. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ τέτοια κτίρια, παρά μόνο σε ασπρόμαυρες εικόνες των τοπικών εφημερίδων. Η κατασκευή τους ξεπερνά κάθε φαντασία."
Έκανε μια μικρή παύση προτού συμπληρώσει όσα ήθελε να πει. Φαινόταν ελαφρώς αφηρημένη, αλλά στην πραγματικότητα σκεφτόταν το ερώτημα της φοιτήτριας. "Δεν είμαι βέβαιη αν μπορώ να απαντήσω με απόλυτη σαφήνεια σε αυτό που ρώτησες. Μου αρέσει το διαμέρισμα στο οποίο ζω. Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού είναι ευγενικοί. Χάρηκα όταν μου επέτρεψαν να κάνω βελτιώσεις σε ορισμένους από τους χώρους. Προς το παρόν, δεν έχω συγκάτοικο, αλλά δεν αισθάνομαι μόνη. Τα μέλη της επίλεκτης ομάδας είναι σαν οικογένεια για εμένα. Όποτε υπάρχει ελεύθερος χρόνος, συνήθως βρίσκω τρόπους να χαλαρώνω και να ψυχαγωγούμαι, είτε στο σπίτι, είτε έξω. Εμείς που καταγόμαστε από τις κατακτημένες επαρχίες του Lucis, δεν έχουμε πάντοτε την καλύτερη αντιμετώπιση από τους αυτόχθονες της Insomnia, παρά την έμπρακτη αφοσίωση μας προς τον βασιλιά. Υπάρχει προκατάληψη και διαφόρων ειδών περιορισμοί στην καθημερινότητα μας. Με το πέρασμα του χρόνου, ελπίζω πως θα υπάρξουν θετικές αλλαγές τόσο στην πόλη όπου κατοικούμε, όσο και πέρα από αυτή."
Οι λέξεις που εξέφραζε η Κρόου, ήταν ήρεμες και συγκροτημένες. Μια λάμψη καλοσύνης και εσωτερικής δύναμης έλαμπε στα μάτια της. Αυτή ήταν μια λεπτομέρεια που είχε εκτιμήσει η Μίρα.
"Εσύ και οι συνάδελφοι σου, έχετε αναλάβει σημαντικά καθήκοντα, με κυρίαρχο την υπεράσπιση του βασιλείου. Φαντάζομαι ότι οποιοσδήποτε από εσάς θα αισθανόταν καλύτερα αν μετά από κάθε αποστολή ή μια δύσκολη μέρα, γνώριζε πως χαίρει της αποδοχής των κατοίκων του στέμματος. Φαίνεται ότι οι γηγενείς των Ανατολικών Νήσων, απολαμβάνουμε καλύτερη μεταχείριση· αυτό ίσως έγκειται στο γεγονός ότι τα νησιά που ανήκουν στην επικράτεια του Lucis, παραμένουν αυτόνομα. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη, πιθανότερη εξήγηση."
"Η διατήρηση της αυτονομίας είναι σίγουρα ο πιο σημαντικός λόγος. Δεν σχετίζεστε με τον πόλεμο που ξεκίνησε η Αυτοκρατορία· ως εκ τούτου, οι πολίτες του στέμματος δεν σας έχουν συνδέσει με τις συμφορές των συνεχών πολεμικών επιχειρήσεων. Εσύ και οι συντοπίτες σου, είστε από τους τυχερούς, Μίρα." Η Κρόου πρόφερε αυτά τα λόγια χωρίς κανένα ίχνος πικρίας ή φθόνου.
"Πράγματι είμαστε, σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα." Επιβεβαίωσε η συνομιλήτρια, ενώ έπινε τις τελευταίες γουλιές από το ζεστό τσάι της. "Πολλοί από τους κατοίκους των νησιών επιλέγουν το Πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας για να συνεχίσουν την μόρφωση τους. Η μεταχείριση που δεχόμαστε είναι συνήθως δίκαιη και αξιοκρατική. Προσωπικά, είμαι ευχαριστημένη από την ζωή μου στην Insomnia. Την θεωρώ μια μοντέρνα πόλη που προσφέρει πολλές ευκαιρίες—ίσως περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη σε ολόκληρη την Eos. Δεν κλείνω όμως τα μάτια σε όσα συμβαίνουν αναφορικά με τις προσφυγικές μετακινήσεις. Γι' αυτό θα ήθελα να υποστηρίξω την επίλεκτη ομάδα του βασιλιά όταν εμβαθύνω ακόμη περισσότερο στις σπουδές μου."
Υπήρξε μια αμοιβαία, θετική εντύπωση ανάμεσα στις δύο γυναίκες που άδραξαν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα η μια για την άλλη. Καθώς άρχισε να σουρουπώνει, πλήρωσαν τον λογαριασμό τους και η Κρόου τοποθέτησε το βιβλίο που είχε δανειστεί, στο αντίστοιχο ράφι. Εκείνη την στιγμή, ο ιδιοκτήτης του Lumen Domus άναψε τα φώτα του καταστήματος. Η ατμόσφαιρα ζεστασιάς διατηρούνταν πάντοτε στον εσωτερικό χώρο, είτε τις ώρες που το φως του ήλιου εισχωρούσε μέσα από τα παράθυρα, είτε χάρη στην λάμψη των ηλεκτρικών φώτων.
"Κρόου, σε λίγο θα χρειαστεί να γυρίσω στο σπίτι. Θα μπορούσαμε να συναντηθούμε πάλι, αν το θέλεις κι εσύ." Πρότεινε ευγενικά η Μίρα όταν η νέα φίλη επέστρεψε στο τραπέζι τους, "Αυτή την εβδομάδα, δεν θα έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο. Έπειτα όμως, κάποια από τα απογεύματα μου θα είναι ελεύθερα. Υποθέτω ότι η Λιζέτ θα ξέρει το πρόγραμμα σου ή ποια στιγμή θα ήταν η καταλληλότερη για να επικοινωνήσουμε." Η σπουδάστρια δεν γνώριζε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή τον αριθμό τηλεφώνου της Κρόου και γι' αυτό ανέφερε την Λιζέτ ως διαμεσολαβήτρια μεταξύ των δύο.
Η Κρόου δεν είχε κανένα πρόβλημα με ένα τέτοιο σχέδιο. Προτιμούσε ωστόσο μια πιο άμεση επαφή, "Μπορώ να σου δώσω τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου μου. Χρησιμοποιείς αυτού του είδους την συσκευή;"
Η Μίρα Στρέμπελ απάντησε θετικά. Σημείωσε τον αριθμό που υπαγόρευσε η Glaive, προσθέτοντας την καταχώρηση στον κατάλογο του κινητού. Μόλις επιβεβαίωσε την αποθήκευση, έβαλε ξανά την συσκευή μέσα στην εσωτερική τσέπη του μάλλινου πανωφοριού της.
Ο πεζόδρομος ήταν αρκετά ήσυχος. Μόνο τα βήματα των δύο γυναικών ακούγονταν καθώς εκείνες διέσχιζαν την όμορφη οδό. Η Κρόου είχε εκφράσει την πρόθεση να συνοδεύσει την κατά ένα χρόνο νεότερη γυναίκα. Θα κατευθύνονταν λοιπόν στην γειτονιά της Μίρα. Ενώ περπατούσαν, η Glaive κατέγραφε στην μνήμη της την διαδρομή. Παρατηρούσε αξιομνημόνευτες λεπτομέρειες του περιβάλλοντος χώρου, υπό το φως των μεταλλικών στύλων οι οποίοι συγκρατούσαν τις λάμπες του δρόμου.
"Εδώ μένω. Φτάσαμε." Στάθηκαν μπροστά από την φωτισμένη είσοδο μιας παλιάς πολυκατοικίας η οποία ήταν επαρκώς συντηρημένη. "Ευχαριστώ που με συνόδεψες, Κρόου. Χαίρομαι που μιλήσαμε." Της είπε εκείνη που έφτασε πρώτη στο σπίτι. Το πρόσωπο της είχε κάτι από την λάμψη ενός ανοιξιάτικου ήλιου όποτε χαμογελούσε.
"Κι εγώ χαίρομαι. Φαίνεται πως ήμασταν τυχερές σήμερα." Αποκρίθηκε η η γητεύτρια, έχοντας το ένα χέρι μέσα στην τσέπη του δερμάτινου, καφέ τζάκετ που κάλυπτε τον θώρακα της.
"Εσύ θα είσαι εντάξει μέχρι να φτάσεις στο σπίτι σου;" Η Μίρα εξέφρασε το ενδιαφέρον της σχετικά με την ασφάλεια της άλλης γυναίκας. Ωστόσο ήξερε πως η Κρόου είχε λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση ώστε να αντιμετωπίζει τις πιο επικίνδυνες απειλές.
"Ναι. Μην ανησυχείς." Ένα χαμόγελο φώτισε την έκφραση του προσώπου της. Κοίταξε για λίγο το πεζοδρόμιο κατά μήκος του οποίου περνούσαν διάφοροι περαστικοί, κυρίως άτομα που κατάγονταν από τις επαρχίες. Στράφηκε γι' άλλη μια φορά προς την κοπέλα που μόλις είχε συνοδεύσει στο σπίτι, "Τα λέμε."
"Τα λέμε, Κρόου." Προτού ξεκλειδώσει την είσοδο της πολυκατοικίας, η Μίρα παρακολούθησε την Glaive να απομακρύνεται. Ο τρόπος με τον οποίο εκείνη κινούνταν καθώς βάδιζε, απέπνεε αυτοπεποίθηση και άνεση.
Ένα ρεύμα ψυχρού αέρα παρακίνησε την φοιτήτρια να μην αναβάλλει περισσότερο την είσοδο της στο κεντρικό χωλ της πολυκατοικίας. Ανέβηκε τα σκαλιά που οδηγούσαν στον έκτο όροφο. Όταν εισήλθε στον ιδιωτικό της χώρο, συνειδητοποίησε πόσο ευδιάθετη ένιωθε. Ακόμη και το διαμέρισμα που γνώριζε τόσο καλά έπειτα από σχεδόν ενάμιση χρόνο διαμονής, φαινόταν στην ένοικο ακόμη πιο όμορφο και φιλόξενο.
Σημειώσεις Κεφαλαίου: Στον επίσημο γεωφυσικό χάρτη της Eos έχει σχεδιαστεί ένα σύμπλεγμα νησιών ανατολικά της Insomnia. Οι χαρακτήρες του game δεν έχουν πρόσβαση εκεί, ούτε υπάρχουν επίσημες πληροφορίες ή concept art αναφορικά με εκείνη την τοποθεσία. Υπονοείται ωστόσο ότι η Αυτοκρατορία κατέλαβε και προσάρτησε τα νησιά στην επικράτεια της.
Σε αυτό το fanfic που γράφω, ακολουθώ την ιδέα πως οι Νήσοι παραμένουν στην επικράτεια του Lucis και συμμαχούν με την Insomnia (τουλάχιστον μέχρι την χρονολογία του flashback). Έχω εντάξει ιδέες δικής μου έμπνευσης σχετικά με τα ονόματα και διάφορα χαρακτηριστικά των νησιών.
Nirta: η λέξη 'νήσος' στην εθνοτική γλώσσα των νησιωτών του Lucis.
Nirtaereen: H Nήσος της Φεγγαρόπετρας (το δυτικότερο νησί)
Nirtakehren: Η Νήσος του Σμαραγδιού (το μεσαίο νησί, μεταξύ των μεγαλύτερων)
Nirtashereen: Η Νήσος των Μαργαριταριών (το ανατολικότερο νησί εκ των τριών του συμπλέγματος)
*Χρονολογική επεξήγηση: Ακολουθώ την χρονολόγηση σύμφωνα με το βιβλίο Final Fantasy XV Complete Guide [ Collector's edition ] από τις εκδόσεις Piggyback, το editorial του οποίου έχει την υπογραφή του Hajime Tabata, δηλαδή του σκηνοθέτη του game.
Σύμφωνα με αυτή την πηγή, η ομάδα Kingsglaive συστάθηκε το έτος 746 Σ.Ε. (Σύγχρονη Εποχή).