Αντικρινό Χάραμα
Κεφάλαιο Τέσσερα
[ Τέλη Ιανουαρίου, 750 Σ.Ε. ]
Η Μίρα Στρέμπελ ήταν μεταξύ των τελευταίων φοιτητών οι οποίοι παρέδωσαν το τεύχος με τις απαντήσεις του εξεταζόμενου μαθήματος, έχοντας ανταποκριθεί σε όλα τα θέματα με τον πιο εμπεριστατωμένο τρόπο. Κατέβηκε τα σκαλοπάτια του μεγάλου αμφιθεάτρου τα οποία βρίσκονταν εγγύτερα της θέσης όπου είχε οριστεί για εκείνη σύμφωνα με αλφαβητική σειρά.
Ακούμπησε το κλειστό, πολυσέλιδο τεύχος με το μαλακό εξώφυλλο στην πλατιά έδρα πίσω από την οποία καθόταν η καθηγήτρια της. Η εμπειρότερη γυναίκα την κοίταξε με επιδοκιμασία μέσα από τα γυαλιά οράσεως· γνώριζε πόσο συνεπής και παθιασμένη ήταν η σπουδάστρια με το πρόγραμμα σπουδών. Επιπλέον, δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι η συγκεκριμένη που είχε σταθεί μπροστά της, παρέδιδε ένα άριστο γραπτό. Η Μίρα χαμογέλασε ευγενικά και επέστρεψε στην προηγούμενη θέση για να περισυλλέξει ήσυχα τα υπάρχοντα της και να αποχωρήσει από την αίθουσα. Οι ώρες ξεγνοιασιάς και ικανοποίησης που ακολουθούσαν μετά την παράδοση του γραπτού εξέτασης, ήταν πραγματικά πολύτιμες.
Στάθηκε κοντά στην μεγάλη τζαμαρία του διαδρόμου και απόλαυσε το αστικό τοπίο της Insomnia. Κάποιοι συμφοιτητές την πλησίασαν και αντάλλαξαν από κοινού εντυπώσεις σχετικά με τα ζητήματα του τεστ. Όταν έληξε ο χρόνος εξέτασης, τα περισσότερα μέλη του τμήματος είχαν διασκορπιστεί. Ορισμένοι από αυτούς προτίμησαν να επιστρέψουν στον κοιτώνα ή το διαμέρισμα όπου είχαν νοικιάσει στην πόλη. Κάποιοι άλλοι είχαν κατευθυνθεί στο κυλικείο της σχολής για να απολαύσουν ένα ελαφρύ γεύμα ή ρόφημα. Η Μίρα σκεφτόταν να δανειστεί ένα βιβλίο που χρειαζόταν από την βιβλιοθήκη κι έπειτα να μιλήσει με τις φίλες της. Πριν προλάβει να διασχίσει τον πλατύ διάδρομο, η καθηγήτρια που είχε επιβλέψει την τάξη των σπουδαστών, βγήκε από την αίθουσα και κάλεσε την μαθητευόμενη στο γραφείο της.
Η Μίρα αισθάνθηκε ξαφνιασμένη αλλά δεν ανησύχησε ιδιαίτερα. Η έκφραση του προσώπου της καθηγήτριας ήταν ήρεμη και συνάμα έλαμπε με μια υποψία περηφάνιας και θαυμασμού. Η νεαρότερη γυναίκα την ακολούθησε. Η πόρτα του γραφείου έκλεισε αθόρυβα. Ο ήλιος φώτιζε τις περιποιημένες βιβλιοθήκες των οποίων τα ράφια ήταν φορτωμένα με βιβλία.
"Δεσποινίς Στρέμπελ, είμαι έτοιμη να σου ανακοινώσω ένα σημαντικό νέο. Μέλος του βασιλικού συμβουλίου το οποίο έχει ειδικευτεί στην φαρμακευτική, μελέτησε ξανά την εργασία που είχες καταθέσει με σκοπό την υποψηφιότητα σου για υποτροφία. Πιστεύει ότι θα ήταν σπουδαίο εάν κατάφερνες να αναπτύξεις την συγκεκριμένη έρευνα, εμβαθύνοντας περισσότερο στις θεραπευτικές επιδράσεις των βοτάνων που φύονται στις Ανατολικές Νήσους. Έχουν υπάρξει κι άλλοι μαθητές στο παρελθόν που εντρύφησαν στο ίδιο θέμα, αλλά κανείς μέχρι τώρα δεν κατέγραψε την πληθώρα των στοιχείων που παρατήρησες εσύ, ούτε ανέλυσε τα ζητήματα μίξης θεραπευτικών ουσιών με τόση λεπτομέρεια."
Παρακολουθώντας εκείνα τα λόγια, η Μίρα σκέφτηκε πόσο περήφανη θα ένιωθε η οικογένεια της. Την ενδιέφερε να εμπλουτίσει εκείνη την εργασία με νέα στοιχεία. Το γεγονός ότι είχε αφομοιώσει περισσότερες γνώσεις χάρη στα μαθήματα του Πανεπιστημίου, θα της επέτρεπε να φέρει στο φως χρήσιμους προβληματισμούς ή ένα νέο σημαντικό συμπέρασμα.
"Έπειτα από επικοινωνία του Βασιλιά Ρέγκις με το συγκεκριμένο μέλος του συμβουλίου, ο Μεγαλειότατος πρότεινε ένα ταξίδι που θα σε εξυπηρετούσε προς αυτή την κατεύθυνση. Είχε ήδη ενημερωθεί από μαχητές της ομάδας Kingsglaive ότι θα ήθελες να συμβάλλεις στον αγώνα τους με τον δικό σου τρόπο. Αυτή η λεπτομέρεια ενίσχυσε την απόφαση του ηγεμόνα να χρηματοδοτήσει το ταξίδι με προορισμό την Nirtashereen, την γενέτειρα σου, εκεί όπου θα μελετήσεις τα σπανιότερα είδη χλωρίδας. Εφόσον συμφωνείς, το ταξίδι θα προγραμματιστεί στο ελεύθερο διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της ολοκλήρωσης των εξετάσεων και του ξεκινήματος του νέου εξαμήνου."
Η ανακοίνωση χαροποίησε την Μίρα. Αποδέχτηκε την πρόταση του βασιλιά χωρίς ιδιαίτερο δισταγμό. Δεν ήταν βέβαιο εάν θα έβρισκε τον αναγκαίο ελεύθερο χρόνο προκειμένου να επισκεφτεί τους γονείς της. Εκείνοι είχαν επιλέξει να εγκατασταθούν στο δεύτερο σπίτι που διέθεταν, στην Nirtakehren, για άγνωστο χρονικό διάστημα. Αυτή η απόφαση λήφθηκε από το ζεύγος μερικές εβδομάδες αφότου η κόρη τους τακτοποιήθηκε στην Insomnia για να σπουδάσει. Ίσως οι γονείς ένιωθαν ότι με αυτό τον τρόπο θα βρίσκονταν πιο κοντά στην κόρη τους.
Όσο κι αν της έλειπαν τα συγγενικά της πρόσωπα, η Μίρα έθετε ως προτεραιότητα την επαγγελματική σταδιοδρομία της. Αν ανακάλυπτε πως δεν υπήρχε το χρονικό περιθώριο να τους συναντήσει, ήταν προετοιμασμένη να το δεχτεί. Ήλπιζε ότι κι εκείνοι θα καταλάβαιναν.
Ανατέθηκε στην Κρόου Άλτιους να αναλάβει την ασφάλεια της ευφυούς φοιτήτριας κατά την διάρκεια του επικείμενου ταξιδιού. Αυτή θα ήταν η πρώτη φορά που η γητεύτρια από την Cleigne θα επισκεπτόταν μια από τις Νήσους της Δίκαιης Βασίλισσας. Οι δύο φίλες αισθάνθηκαν εξαιρετικά ικανοποιημένες με αυτή την εξέλιξη.
Το ταξίδι είχε προγραμματιστεί στα τέλη του Φεβρουαρίου, κατά την έναρξη της ανθοφορίας στα νησιά του Βασιλείου Lucis.
Αρκετό καιρό πριν από την αναχώρηση τους για την Νήσο των Μαργαριταριών, η Κρόου είχε συνειδητοποιήσει πως ήταν ερωτευμένη με την Μίρα. Δεν είχε αποκαλύψει τα συναισθήματα της σε κανέναν, ούτε στην άμεσα ενδιαφερόμενη. Όταν έμαθε ότι είχε ανατεθεί προσωπικά σε εκείνη η συνοδεία της κοπέλας, η Κρόου ήταν απολύτως αποφασισμένη να μην εκμυστηρευτεί το μυστικό της πουθενά. Ανησυχούσε ότι αν ο Τίτος Ντράουτος υποψιαζόταν το παραμικρό, θα ανέθετε σε κάποιον άλλο αυτή την αποστολή. Για ευνόητους λόγους και μόνο, η κορυφαία γητεύτρια είχε σταματήσει να αναφέρεται στην Μίρα με την ίδια συχνότητα που συνήθιζε, ειδικότερα όταν συνομιλούσε με την Λιζέτ, την στενή φίλη και των δύο.
Προς το παρόν, δεν γνώριζε με σιγουριά πως ένιωθε η Μίρα για εκείνη. Λόγω αυτού, η Κρόου είχε επιλέξει να μην παραδεχτεί ποτέ το βάθος των συναισθημάτων της, εκτός κι αν υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις ότι το είδος της αγάπης που αισθάνονταν η μια για την άλλη, ήταν αμοιβαίο.
Την πρώτη ημέρα μετά την ολοκλήρωση των εξετάσεων του χειμερινού εξαμήνου, η κάτοικος από την νησιωτική επαρχία, θα επισκεπτόταν το σπίτι της Κρόου για πρώτη φορά. Ήταν μια αναζωογονητική αλλαγή έπειτα από ολόκληρες βδομάδες γραπτών δοκιμασιών. Για όσο είχε διαρκέσει εκείνο το χρονικό διάστημα, οι μετακινήσεις της κοπέλας περιορίζονταν σε διαδρομές μεταξύ σπιτιού και σχολής ή στο κοντινότερο κατάστημα για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Σύντομα θα έπρεπε να ετοιμαστεί και για το ταξίδι. Μα εκείνο το χειμερινό απόγευμα που θα συναντούσε την φίλη από την Cleigne, τον πρώτο λόγο είχε η ξεγνοιασιά.
Διέσχιζε τα δρομάκια της προσφυγικής συνοικίας με σταθερό βήμα, έχοντας τα χέρια μέσα στις τσέπες του παλτού της. Δεν σταμάτησε να παρατηρεί τα κτίρια και τις μικρές επιχειρήσεις που προσπερνούσε, θέλοντας να ενισχύσει την απομνημόνευση της διαδρομής μέχρι την οικία του φιλικού προσώπου. Ήταν νωρίς το απόγευμα και ο ήλιος και δεν είχε δύσει ακόμη. Όμως το τεράστιο ύψος των ουρανοξυστών, εμπόδιζε τις ακτίνες να φωτίσουν ορισμένα τμήματα της πόλης και ιδιαίτερα την συνοικία των προσφύγων, η οποία βρισκόταν σε χαμηλότερο επίπεδο συγκριτικά με τις κεντρικές οδούς. Ευτυχώς κάποιες λάμπες του δρόμου της συνοικίας, ήταν ήδη αναμμένες, αναχαιτίζοντας τις σκιές που κέρδιζαν έδαφος.
Καμία λάμπα δεν φώτιζε την είσοδο της παλιάς πολυκατοικίας· μονάχα ο πίνακας που ήταν συνδεδεμένος με τα θυροτηλέφωνα των ενοίκων, ήταν θαμπά φωτισμένος. Η επισκέπτρια δεν πτοήθηκε και έψαξε το επίθετο της ιδιοκτήτριας του διαμερίσματος το οποίο νοίκιαζε η Κρόου. Πάτησε το κουμπί και περίμενε το ξεκλείδωμα της εισόδου. Όταν άκουσε την φωνή της ενοίκου η οποία ρωτούσε την ταυτότητα του επισκέπτη, η Μίρα απάντησε χαμογελώντας και εκείνο το χαμόγελο πρέπει να έγινε αντιληπτό μέσα από τον τόνο της φωνής της. Η εξωτερική είσοδος υποχώρησε στην ελαφριά πίεση που ασκήθηκε. Όταν εισήλθε στον σκοτεινό προθάλαμο, η επισκέπτρια ήταν έτοιμη να ενεργοποιήσει τον λειτουργία φακού από το κινητό της, αλλά δεν χρειάστηκε. Η Κρόου είχε πατήσει τον διακόπτη του αυτοματοποιημένου φωτισμού των διαδρόμων. Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, η Μίρα έφτασε στον πρώτο όροφο, ο οποίος βρισκόταν αρκετά ψηλά σε σύγκριση με το ισόγειο.
Αντίκρισε την ένοικο να την περιμένει στην είσοδο και αμέσως πήγε κοντά της, διασχίζοντας τον στενό, αλλά καθαρό διάδρομο του ορόφου. Εκτός από την Glaive, την υποδέχτηκε και η θερμότητα της φωτιάς που έκαιγε μέσα στην ξυλόσομπα. Προτού καν η επισκέπτρια βγάλει το μάλλινο πανωφόρι με την κουκούλα, οι δύο φίλες άρχισαν να μιλούν ζωηρά σαν να είχε περάσει πάρα πολύς καιρός από την τελευταία φορά που συναντήθηκαν. Υπήρχε ενθουσιασμός στην φωνή και τα πρόσωπα τους καθώς μοιράζονταν μερικά από τα νέα τους, συμπεριλαμβανομένου και του επικείμενου ταξιδιού, μακριά από τα τείχη της πόλης του στέμματος.
Η Μίρα βολεύτηκε απέναντι από την ξυλόσομπα, κρατώντας στα χέρια της ένα φλυτζάνι ζεστής σοκολάτας. Η Κρόου κάθισε δίπλα της αφότου γέμισε και το δικό της αγαπημένο φλυτζάνι με το ίδιο αχνιστό ρόφημα.
"Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που θα βρεθώ τόσο μακριά από την βορειοδυτική Cleigne· κυριολεκτικά στην άλλη άκρη της ηπείρου για την οποία αγωνιζόμαστε." Συλλογίστηκε η γητεύτρια. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της καθώς συνέχισε, "Ανυπομονώ να γνωρίσω τον τόπο όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες—ακόμη κι αν δεν καταφέρουμε να δούμε όλα τα σημαντικά μέρη. Εξάλλου, η βασική μου προτεραιότητα είναι η ασφάλεια σου, τόσο κατά την μετάβαση μας εκεί, όσο και στο ταξίδι της επιστροφής." Δεν ξεχνούσε πως αυτή η μακρινή μετακίνηση αφορούσε πάνω απ' όλα το επάγγελμα που ασκούσε η καθεμία. Καλούνταν επομένως να διεκπεραιώσουν τα καθήκοντα τους με υπευθυνότητα.
"Αν το επιτρέψουν οι περιστάσεις και διαχειριστούμε τον ελεύθερο χρόνο όσο καλύτερα γίνεται, ελπίζω ότι θα καταφέρουμε να περιηγηθούμε σε διάφορες τοποθεσίες του νησιού." Χάρη σε εκείνο το ταξίδι, η φοιτήτρια θα εξέλισσε την εργασία της. Μέσω αυτής, ο ηγεμόνας προσδοκούσε ότι θα ωφελούνταν τα μέλη της επίλεκτης ομάδας. "Η εμπιστοσύνη που έδειξε ο Βασιλιάς Ρέγκις στις ικανότητες μου, είναι μεγάλη τιμή για εμένα. Όπως και η επιλογή του προσώπου που θα με συνοδεύσει. Χαίρομαι που θα είμαστε μαζί, Κρόου." Η Μίρα πρόφερε το όνομα εκείνης με τρυφερότητα. Μαζί με τις λέξεις που ακούστηκαν, υπήρξε και μια ζεστασιά στο βλέμμα της, την οποία η γητεύτρια γνώριζε τόσο καλά. Αντανακλούσε τόσο την αποφασιστικότητα, όσο και την ευαισθησία που χαρακτήριζε την προσωπικότητα της αφοσιωμένης σπουδάστριας.
Έχοντας προσέξει τα ειλικρινή λόγια και την έκφραση στο πρόσωπο της κοπέλας, η Κρόου αναρωτήθηκε τι είδους δύναμη συγκρατούσε την προσωπική της επιθυμία να φιλήσει τα χείλη εκείνης που αγαπούσε... Όποια δύναμη κι αν ήταν, θα έπρεπε ίσως να θεωρηθεί ισχυρότερη από την μαγεία που η ίδια τιθάσευε.
Περισσότερο πιθανό ήταν το εξής: αναγνώριζε την σημασία του σεβασμού που οφείλει να δείχνει κάποιος απέναντι στα όρια ενός άλλου ατόμου. Ήταν αποφασισμένη να μην κάνει τίποτα που θα κλόνιζε την εμπιστοσύνη της Μίρα.
Εκείνη την στιγμή, διαισθάνθηκε ωστόσο ότι η φίλη ήταν δεκτική σε μια αγκαλιά. Με προσοχή και δίχως κάποια απότομη κίνηση που θα ξάφνιαζε την επισκέπτρια, η Κρόου την έφερε πιο κοντά της, σφίγγοντας την με εγκαρδιότητα. Εκείνη που καθόταν στο πλάι της, ανταποκρίθηκε αμέσως, περνώντας το ένα χέρι γύρω από την μέση της γητεύτριας.
"Θα είμαι σε καλά χέρια." Ψιθύρισε χαρούμενη, ακουμπώντας το κεφάλι της στον ώμο της Κρόου. "Αν και δεν θα ήθελα να κινδυνεύσεις."
Εκείνη που άκουσε εκείνα τα λόγια, χαμογέλασε, νιώθοντας όμορφα και με το αυθόρμητο άγγιγμα, "Αυτοί που χρειάζεται να ανησυχούν για τυχόν κινδύνους, είναι όσοι θα τολμούσαν να μας βλάψουν. Πάντως, το νησί δεν ανήκει σε εχθρικό έδαφος και απ' ό,τι γνωρίζω, οι κάτοικοι δεν έχουν κάποιο πρόβλημα με τους Glaives. Με βάση τις πληροφορίες που έχω λάβει από το αρχηγείο, οι θηρευτές και τα πλάσματα της νύχτας είναι η πιθανότερη απειλή που ίσως χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε. Είμαι προετοιμασμένη για ένα τέτοιο ενδεχόμενο."
Καμία από τις δύο δεν απομακρύνθηκε από εκείνη την αγκαλιά, ακόμη και τις στιγμές που η Μίρα έφερνε το φλυτζάνι κοντά στα χείλη της, απολαμβάνοντας με μικρές γουλιές το γλυκό ρόφημα. Δεν ένιωθε απλώς άνετα δίπλα στην Κρόου· υπήρχε ένα πολύ βαθύτερο συναίσθημα, ακατανίκητο και ειλικρινές, το οποίο ενέπνεε την Μίρα με έναν τρόπο που δεν είχε φανταστεί. Δεν το είχε ορίσει ακόμη. Παρέμενε ακατέργαστο, σαν πολύτιμο διαμάντι, και η ίδια δεν βιαζόταν να εξάγει βιαστικά συμπεράσματα σχετικά με την λαμπρότητα και το φως του.
- - - / / / - - -
[ Φεβρουάριος, 750 Σ.Ε. ]
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού με το σύγχρονο επιβατικό πλοίο, αλλά και μετά την άφιξη των δύο γυναικών στο ανατολικότερο νησί του Βασιλείου Lucis, η Κρόου τηρούσε μια επαγγελματική στάση απέναντι στην Μίρα. Εξάλλου ήταν επιφορτισμένη με το καθήκον της φύλαξης και η προσοχή της όφειλε να είναι εστιασμένη στον περιβάλλοντα χώρο. Καλούνταν λοιπόν να βρίσκεται σε ετοιμότητα για τυχόν πιθανούς κινδύνους.
Η φοιτήτρια αντιλαμβανόταν βεβαίως τον λόγο πίσω από εκείνη την συμπεριφορά. Δεν είχε σκοπό να παρεμποδίσει την συνοδό στην επιτέλεση των υποχρεώσεων της ως Glaive. Όποτε έκρινε ότι ήταν αναγκαίο, η Μίρα την ρωτούσε κάθε τόσο αν χρειαζόταν κάτι από το περιεχόμενο των αποσκευών τους. Όταν συνέβαινε αυτό, η Άλτιους καθησύχαζε την έγνοια της συμμάχου της. Τις στιγμές που βρίσκονταν και οι δύο στο κατάστρωμα, θαύμαζαν από κοινού την όμορφη απεραντοσύνη του ωκεανού Cygillan, καθώς στέκονταν η μια δίπλα στην άλλη, είτε σιωπηλές είτε συνομιλώντας για λίγο.
Η θαλάσσια διαδρομή ήταν ευχάριστη, παρά τους κρύους ανέμους. Τα ψηλά κύματα φανερώθηκαν περίπου μια ώρα προτού το πλοίο αγκυροβολήσει στην Nirtashereen. Με επιδέξιους χειρισμούς, ο καπετάνιος από την Insomnia οδήγησε το πλοίο στο ασφαλές λιμάνι του νησιού.
Οι δύο ταξιδιώτισσες που είχαν αναχωρήσει από την πόλη του στέμματος, θα κατοικούσαν προσωρινά στο πατρικό σπίτι της Μίρα. Οι ιδιωτικοί χώροι ήταν στην αποκλειστική διάθεση της κόρης του ζεύγους Στρέμπελ και της γητεύτριας. Το σπίτι βρισκόταν σε μια ήσυχη γειτονιά και η απόσταση από τους εμπορικούς δρόμους και την βιβλιοθήκη, ήταν μεγάλη. Η θέση του όμως ήταν βολική για την έρευνα που θα πραγματοποιούσε η Μίρα, διότι σε εκείνη την περιοχή βρισκόταν το δάσος με τα λαμπερά ρυάκια και τους μικρούς καταρράκτες. Εκεί όπου φύτρωναν σπανιότατα είδη βοτάνων.
Με ένα λογικό αντίτιμο, η Κρόου νοίκιασε μια μοτοσικλέτα έτσι ώστε να κατευθύνονται με μεγαλύτερη ευκολία στην βιβλιοθήκη και το ερευνητικό εργαστήριο. Τα δρομολόγια προς εκείνους τους προορισμούς, πραγματοποιούνταν σε τακτική βάση· η σπουδάστρια εφάρμοζε το πρακτικό σκέλος της έρευνας στο εργαστήριο και έλεγχε την ορθότητα των υποθέσεων της. Συμβουλευόταν τα συγγράμματα που σχετίζονταν με την επιστήμη της φαρμακευτικής και ορισμένες φορές προτιμούσε να ασχολείται με όλα τα ερευνητικά γραψίματα στο αναγνωστήριο της βιβλιοθήκης.
Στην Nirtashereen, δεν υπήρχαν οι ουρανοξύστες της Insomnia ή πολυόροφες κατοικίες σύμφωνα με το πρότυπο εκείνων που είχαν κτιστεί στην Altissia. Τα περισσότερα σπίτια ήταν κατασκευασμένα από πέτρα και ξύλο και φιλοξενούσαν είτε μια ή δύο οικογένειες. Το εξαγωγικό εμπόριο φυσικών μαργαριταριών επέτρεπε στους νησιώτες να απολαμβάνουν μια άνετη ζωή. Οι ίδιοι φρόντιζαν την όψη και την λειτουργικότητα των κατοικημένων περιοχών, καθώς και των λιμανιών, χωρίς να αναλώνονται σε περιττές χλιδές.
Η Μίρα ξυπνούσε πολύ νωρίς το πρωί για να συγκεντρωθεί στην έρευνα της. Η Κρόου, χάρη στην εκπαίδευση της ως Glaive, δεν αντιμετώπισε καμία απολύτως δυσκολία με το πειθαρχημένο πρόγραμμα που ακολουθούσε η φίλη της. Έχοντας δει τον τρόπο που η σπουδάστρια οργάνωνε τον χρόνο της, θεωρούσε ότι η προστατευόμενη κατείχε τις πνευματικές αντοχές ενός έμπειρου Glaive, καθώς και την απαραίτητη πίστη στην επίτευξη του στόχου.
Τις λίγες ώρες των διαλειμμάτων που δεν σχετίζονταν με την ετοιμασία και το σερβίρισμα του φαγητού ή τον βραδινό ύπνο, η Μίρα χαιρόταν να ξεναγεί την Κρόου είτε σε κεντρικές τοποθεσίες είτε στις ομορφότερες παραλίες του νησιού. Επιβιβάζονταν στην ψηλή μοτοσικλέτα, καλύπτοντας τις αποστάσεις με την ταχύτητα και την άνεση που προσέφερε το τροχοφόρο μεταφορικό μέσο. Η κοπέλα από την νησιωτική επαρχία, δεν ήταν καθόλου συνηθισμένη στο θέμα της μετακίνησης με το συγκεκριμένο είδος οχήματος. Παρ' όλα αυτά, δεν ένιωθε υπερβολικό φόβο και είχε εμπιστοσύνη στην οδηγό. Στις αρχικές μετακινήσεις, η Κρόου απέφευγε να οδηγεί πολύ γρήγορα ή να επιταχύνει απότομα, δίνοντας χρόνο στην συνταξιδιώτισσα να εξοικειωθεί με αυτού του είδους τις διαδρομές.
Τις νύχτες, η κόρη των Στρέμπελ ξεκουραζόταν στην κρεβατοκάμαρα της και η Κρόου στο μικρότερο δωμάτιο του ξενώνα, το οποίο πρόσφερε μια ωραία θέα του ωκεανού. Όποτε έβρεχε δυνατά ή το κρύο του Χειμώνα ήταν πολύ έντονο, η Μίρα δεν δίσταζε να προτείνει στην γητεύτρια να κοιμούνται μαζί, στο προσωπικό της δωμάτιο, κάτω από τα σκεπάσματα του ίδιου ευρύχωρου κρεβατιού. Κάποιες φορές αποκοιμιούνταν και ξυπνούσαν η μια στην αγκαλιά της άλλης, δίχως να παρεμβάλλονται εξηγήσεις ή δικαιολογίες. Όταν συνέβαινε αυτό, η Κρόου αναρωτιόταν εάν η γυναίκα με την οποία ήταν κρυφά ερωτευμένη, αισθανόταν την ίδια έλξη. Μέχρι τώρα, η Μίρα δεν είχε εκφραστεί ανοιχτά. Η Κρόου αντιστάθμιζε την προσωπική της αβεβαιότητα με τον επαγγελματισμό που τηρούσε σε εκείνο το ταξίδι. Δεν έπρεπε να απασχολεί το μυαλό της με την πιθανότητα αμοιβαιότητας των συναισθημάτων τους, αλλά με την προστασία της κοπέλας. Αυτό ήταν το κύριο ζητούμενο του ταξιδιού—σε αυτό έπρεπε να αφοσιωθεί, δίχως να ανησυχεί υπερβολικά για οτιδήποτε άλλο.
Ανεξάρτητα από την πειθαρχία που επεδείκνυε, η Κρόου έβρισκε καθημερινά έναν καινούριο λόγο να αγαπά αυτό το νησί· συνάμα, ένιωθε να ερωτεύεται την Μίρα ακόμη περισσότερο.
Οι δύο γυναίκες αισθάνονταν άνετα μεταξύ τους και η συγκατοίκηση ήταν αρμονική. Όπως για παράδειγμα τις ώρες εκείνες που η Μίρα μελετούσε και η Κρόου απασχολούσε τον εαυτό της με κάτι που δεν παρήγαγε ιδιαίτερο θόρυβο μέσα στο σπίτι, όπως η ανάγνωση ενός λογοτεχνικού βιβλίου ή όποτε έκανε μια σύντομη βόλτα σε κοντινή απόσταση. Το ίδιο ίσχυε και τις στιγμές που γέλαγαν, έχοντας μοιραστεί προηγουμένως κάποιο αστείο περιστατικό από την ζωή τους στην Insomnia. Πάνω απ' όλα, υπήρχε μια αίσθηση ζεστασιάς σε οτιδήποτε βίωναν από κοινού, όπως οι περιπλανήσεις στο δάσος με αφορμή την ερευνητική εργασία, ή οι επισκέψεις στην χειμερινή αμμουδιά με τον λιγοστό κόσμο. Στον πυρήνα εκείνου του συναισθήματος, υπήρχε η βεβαιότητα πως η ζωή τους είχε αποκτήσει ένα επιπρόσθετο, όμορφο νόημα χάρη στην παρουσία της άλλης.
Η Κρόου δεν χρειάστηκε να στραφεί προς την αντίθετη κατεύθυνση προκειμένου να βεβαιωθεί για την άφιξη της συγκατοίκου της. Το δροσερό άρωμα της κολόνιας με άνθη γιασεμιού και την υποψία κάρδαμου, ήταν απόλυτα συνδεδεμένο με την παρουσία της Μίρα και την χαρά που εκείνη ενέπνεε.
Οι βιολετί και βαθύ μπλε αποχρώσεις του δειλινού, απλώνονταν πάνω από τον ωκεανό και τις Ανατολικές Νήσους. Οι περισσότεροι κάτοικοι της Nirtashereen είχαν ήδη ανάψει τους εσωτερικούς φωτισμούς των σπιτιών τους. Το εγκατεστημένο δίκτυο ηλεκτροδοσίας δεν υστερούσε συγκριτικά με εκείνο των ηπειρωτικών επαρχιών του Lucis. Θεωρούνταν ως επί το πλείστον αξιόπιστο· προβλήματα στην τάση εμφανίζονταν ενίοτε τους χειμερινούς μήνες καθώς και στο ξεκίνημα του Καλοκαιριού, όποτε οι καταιγίδες μαίνονταν με απίστευτη δύναμη. Με άριστη συνεργατικότητα και ταχύτητα, οι γηγενείς επαγγελματίες κατάφερναν να επιδιορθώνουν όσα τμήματα του δικτύου αντιμετώπιζαν βλάβες.
Οι επαρχιώτες των νησιών του Lucis δεν βασίζονταν μονάχα στο ηλεκτρικό ρεύμα για τον φωτισμό ή την θέρμανση των οικιών τους. Η φωτιά στο τζάκι, η φλόγα των κεριών, ή τα αναμμένα φαναράκια διαφόρων σχημάτων και χρωμάτων, αποτελούσαν δημοφιλείς επιλογές εσωτερικής βιωσιμότητας και διακόσμησης.
Εκείνη την στιγμή, η Κρόου οργάνωνε την εσοχή της παραδοσιακής εστίας με την μεταλλική τσιμπίδα, μετακινώντας όλα τα κάρβουνα προς το κέντρο. Η φωτιά που η φιλοξενούμενη είχε ανάψει πιο νωρίς, είχε αποδυναμωθεί αρκετά. Ένα πλατύ κομμάτι ξύλο προστέθηκε στην πέτρινη επιφάνεια της εσοχής. Σε ελάχιστα λεπτά, θα άρχισε να καίγεται μαζί με δύο λεπτότερα ξύλα, διαφορετικού είδους, τα οποία θα επιτάχυναν την ενίσχυση της θερμότητας που χρειαζόταν το συγκεκριμένο δωμάτιο, στο ισόγειο του σπιτιού.
Η Μίρα ακούμπησε απαλά τον ώμο της Κρόου. Το άγγιγμα του χεριού της, ήταν ανάλαφρο σαν φτερό, "Φαίνεται ότι έχεις εμπειρία στην άναμμα της φωτιάς. Οι συνδυασμοί διαφόρων τύπων ξυλείας που πρότεινες για γρηγορότερη καύση και θέρμανση, είναι πραγματικά αποτελεσματικοί." Επεσήμανε, παρακολουθώντας την διεργασία.
Η Κρόου χαμογέλασε, ελέγχοντας την ποσότητα των καυσόξυλων που υπήρχαν μέσα στον σάκο, "Οι ψυχροί άνεμοι και το χιόνι που επισκέπτονται τα βουνά της βόρειας Cleigne, δεν αφήνουν άλλη επιλογή στους ανθρώπους παρά να μάθουν τον σωστό χειρισμό της φωτιάς."
"Το καταλαβαίνω. Κι εμείς οι νησιώτες έχουμε τις δικές μας προκλήσεις κατά την διάρκεια ορισμένων μηνών, όταν οι θύελλες και οι έντονες βροχές χορεύουν με την θάλασσα."
Την ώρα του δειλινού, η Μίρα συνήθιζε να κάνει ένα διάλειμμα από την μελέτη. Είχε καταγράψει αρκετές σημειώσεις και φαινόταν να προχωρά με την έρευνα της. Ξεκουραζόταν ενόσω παρακολουθούσε την φλόγα του τζακιού να ζωηρεύει. Όταν αισθάνθηκε την πνευματική της ενέργεια να επανέρχεται, σηκώθηκε από το χαλί όπου είχε καθίσει προηγουμένως, αγγίζοντας γι' άλλη μια φορά τον ώμο της φίλης, καθώς η ίδια απομακρυνόταν. Το χάδι της ήταν τρυφερό, σαν να έκρυβε ένα μήνυμα. Ίσως κάποιες σκέψεις που η Μίρα δεν είχε αποκαλύψει ακόμη στην συγκάτοικο της.
Αντί να ανέβει τα εσωτερικά σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο δωμάτιο όπου εκείνη μελετούσε, κατευθύνθηκε στο χωλ και φόρεσε την πιο ζεστή μάλλινη ζακέτα που διέθετε. Τα μαλλιά της κρύφτηκαν μέσα στην κουκούλα η οποία κρεμόταν από τον γιακά του ρούχου. Χωρίς να πει κάτι, ξεκλείδωσε την είσοδο και στάθηκε μπροστά από την κουπαστή της βεράντας, έχοντας ξανακλείσει προηγουμένως την πόρτα, ώστε η αλμυρή ψύχρα του δειλινού να μην εισχωρήσει στον εσωτερικό χώρο. Στην τσέπη της, ο μεταλλικός ήχος των κλειδιών κουδούνισε με έναν ανέμελο τρόπο.
Κοιτώντας προς το κατώφλι, η Κρόου αναρωτήθηκε εάν η Μίρα επιθυμούσε να πάει κάπου. Η ακτή δεν απείχε πολύ μακριά από το σπίτι. Όμως η μετακίνηση προς εκείνο το σημείο δίχως την συνοδεία κάποιου με προχωρημένες μαχητικές ικανότητες, πιθανώς να μην ήταν ασφαλής μετά την δύση του ήλιου. Η γητεύτρια σηκώθηκε από την θέση της, θέλοντας να υπενθυμίσει αυτή την λεπτομέρεια στην προστατευόμενη της.
Με τα δάχτυλα της να ακουμπούν μπλεγμένα επάνω στην επιφάνεια της κουπαστής, η Μίρα φαινόταν συλλογισμένη και κυρίως, σαν να ήθελε να εκφραστεί ανοιχτά προς εκείνη που είχε σταθεί δίπλα της.
Η Κρόου διαισθάνθηκε μια εσωτερικευμένη ζωηρότητα πίσω από την σιωπή της συμμάχου. Παραμέρισε μερικές μπούκλες που αφήνονταν ελεύθερες από τον περιποιημένο κότσο της, και οι οποίες κάλυπταν ως συνήθως το πλάι του προσώπου της γητεύτριας. Κοίταξε διακριτικά την Μίρα, επιβεβαιώνοντας και με το βλέμμα την προσωπική της υπόθεση· υπήρχε μια υποψία χαμόγελου στις άκρες των χειλιών του κοριτσιού που είχε βγει από το κεντρικό δωμάτιο νωρίτερα.
"Πιστεύεις ότι έχουμε ακόμη το περιθώριο να επισκεφτούμε την ακτή;" Προφανώς η νησιώτισσα αναφερόταν στον πιθανό κίνδυνο να συναντήσουν έναν ή περισσότερους daemon, μολονότι υπήρχε νυχτερινή φύλαξη σε φωταγωγημένα φυλάκια κατά μήκος των ακτών της Nirtashereen.
"Δεν θα το συνιστούσα." Αποκρίθηκε η Κρόου σε επαγγελματικό -αλλά όχι αυστηρό- ύφος. "Μπορώ να αφοπλίσω διαφόρων ειδών daemon που έχω αντιμετωπίσει ως τώρα στο πεδίο της μάχης, αλλά σύμφωνα με τις οδηγίες που έχουν δοθεί σ' εμένα, η προτεραιότητα που έχω, είναι η ασφάλεια σου. Εκτός των άλλων, αυτό σημαίνει να μην σε εκθέτω σε εν δυνάμει απειλητικές καταστάσεις, εφόσον είναι δυνατόν να τις αποφύγουμε."
Η Μίρα την κοίταξε ντροπαλά στα μάτια, σαν να προσπαθούσε να εκφράσει σιωπηλά την αναγκαιότητα μιας σύντομης μετάβασης στην ακτή. Η συνοδός το πρόσεξε αυτό και αποφάσισε να στραφεί στο μονοπάτι της διπλωματίας.
"Θα είμαστε εδώ και αύριο. Είναι προτιμότερο να περιμένουμε την ανατολή του ήλιου. Θα είναι πιο ασφαλές να πάμε στην παραλία το πρωί ή το μεσημέρι. Υποθέτω ότι υπάρχει κάτι που πρέπει να μελετήσεις ή να συλλέξεις σε εκείνη την περιοχή;"
"Κάτι που θα ήθελα να σου πω." Αποκρίθηκε με θάρρος η φίλη της. "Αν βρεθούμε δίπλα στην θάλασσα, θα είναι πιο εύκολο να βρω τις λέξεις που θέλω."
"Ώστε η φωτιά που θερμαίνει τώρα την εστία, δεν σε εμπνέει το ίδιο;" Ο τόνος στην φωνή της Κρόου ήταν παιχνιδιάρικος.
"Με εμπνέει διαφορετικά. Απολαμβάνω την θέρμη της τον Χειμώνα. Υπάρχει όμως και μια λεπτομέρεια: θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αν ήμουν γητεύτρια στην επίλεκτης ομάδας του βασιλιά, η συμβατότητα μου θα ήταν κάπως ισχυρότερη με το στοιχείο του νερού σε σύγκριση με εκείνο της φωτιάς."
Η συνομιλήτρια άκουγε με ενδιαφέρον. Σχεδόν ήθελε να πάρει πίσω την συμβουλή που είχε δώσει νωρίτερα και να επισκεφτούν ευθύς την ακτή. Ακόμη κι αν αυτό σήμαινε να πολεμήσει με έναν εξαιρετικά δυνατό daemon. Όμως το αίσθημα του καθήκοντος υπερέβαινε οποιαδήποτε παρόρμηση ή επιθυμία. Κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που η Άλτιους θεωρούνταν εξαίρετη Glaive.
Εκείνο το λεπτό που μεσολάβησε έως ότου ακουστεί η απάντηση, η Κρόου πάλεψε πολύ με τον εαυτό της, "Αν αισθάνεσαι πως αυτή είναι η αληθινή συμβατότητα σου, τότε έχουμε έναν λόγο παραπάνω να περιμένουμε μερικές ώρες μέχρι την αυριανή μέρα." Επεσήμανε καλοδιάθετα, με εκείνο το χαμόγελο που πάντοτε χαροποιούσε την Μίρα, "Δεν υπάρχει καλύτερος συνδυασμός από εκείνον της ασφάλειας με την υψηλή συμβατότητα σε κάποιο είδος μαγείας."
Μετά από εκείνα τα λόγια, η σπουδάστρια υποχώρησε, δίχως να αισθάνεται εντελώς απογοητευμένη. Πείστηκε ότι η γητεύτρια είχε δίκιο. "Αύριο λοιπόν."
"Ναι, θα είναι πολύ καλύτερα έτσι."
Κοιτώντας για λίγο ακόμη το σκοτεινιασμένο τοπίο, εκεί όπου τα κύματα συναντούσαν την αμμουδερή ακτή, η Μίρα εισήλθε στο σπίτι, όπως και η Κρόου.