Αντικρινό Χάραμα
Κεφάλαιο Πέντε
[ Φεβρουάριος, 750 Σ.Ε. ]
Νωρίς το πρωί, προτού εμφανιστεί ο ήλιος στην γραμμή του ωκεάνιου ορίζοντα, η Κρόου συνειδητοποίησε ότι είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ του κεντρικού δωματίου, ακριβώς απέναντι από την αναμμένη εστία. Το βιβλίο που εκείνη ξεκίνησε να διαβάζει -όταν πλέον η Μίρα είχε αποσυρθεί στην κρεβατοκάμαρα, θέλοντας να συνεχίσει την μελέτη για λίγο ακόμη- βρισκόταν ακριβώς δίπλα από ένα διακοσμητικό μαξιλάρι το οποίο η επισκέπτρια είχε χρησιμοποιήσει για να στηρίξει τον αυχένα της.
Αρχικά, σκόπευε να περάσει την νύχτα στον ξενώνα όπως είχε κάνει και τις προηγούμενες δέκα ημέρες, εκτός από τα βράδια που ξεκουραζόταν μαζί με την Μίρα ή τις περιπτώσεις που αντιλαμβανόταν κάποιον απροσδιόριστο θόρυβο έξω από το σπίτι. Όποτε συνέβαινε αυτό, έμενε ξάγρυπνη και αφουγκραζόταν. Δεν δίσταζε να επιθεωρήσει τον περιβάλλοντα χώρο της οικίας, βγαίνοντας έξω στο μισοσκόταδο προκειμένου να εκτιμήσει τις πιθανότητες ενός σοβαρού κινδύνου.
Ευτυχώς οι περισσότερες κατοικήσιμες περιοχές ήταν επαρκώς φωτισμένες, μα κάποιες φορές, είτε οι λάμπες των δρόμων τρεμόπαιζαν, είτε αργούσαν να ανάψουν. Εκείνα τα βράδια, η Κρόου συνήθιζε να διεκπεραιώνει το καθήκον της φύλαξης γύρω από τον περίβολο του σπιτιού.
Το διπλό παράθυρο του δωματίου της Μίρα, άλλοτε παρέμενε φωτισμένο μέχρι τα μεσάνυχτα και άλλες φορές το φως της λάμπας έσβηνε λίγο μετά την δύση του ήλιου. Σε κάθε περίπτωση, αυτό για το οποίο ένιωθε σίγουρη η βασιλική γητεύτρια, ήταν το γεγονός ότι η προστατευόμενη την εμπιστευόταν. Κάποιες φορές όποτε εκείνη που ετοίμαζε την εργασία της, καταλάβαινε ότι η Κρόου στεκόταν έξω για ώρες, λόγω της βάρδιας φύλαξης, η Μίρα εμφανιζόταν στο κατώφλι, είτε μισοκοιμισμένη είτε ανήσυχη, φορώντας το νυχτικό και την μακρυμάνικη ρόμπα της ή ένα μάλλινο φόρεμα. Πάντοτε η σύμμαχος από την Cleigne την παρότρυνε καθησυχαστικά να ξεκουραστεί ή να συνεχίσει τα διαβάσματα της.
Την περασμένη νύχτα, η Glaive δεν είχε αντιληφθεί κάτι ύποπτο. Η περιπολία της ολοκληρώθηκε πιο νωρίς. Παρ' όλα αυτά, η ίδια προτίμησε να παραμείνει στο κύριο δωμάτιο του κάτω ορόφου ο οποίος ήταν ασφαλισμένος όπως και το υψηλότερο πάτωμα.
Καθώς αποκοιμιόταν, η εικόνα της Μίρα να ακουμπά την εξωτερική κουπαστή έχοντας το βλέμμα της συγκεντρωμένο προς την θάλασσα, σχηματίστηκε με ευκολία στο χαλαρωμένο νου της γητεύτριας. Νωρίτερα, την ώρα της ανάγνωσης ενός ταξιδιωτικού οδηγού των Ανατολικών Νήσων, αναρωτιόταν κάθε τόσο τι ήθελε να εκμυστηρευτεί η φίλη της κι αν μέχρι το επόμενο πρωί, η σπουδάστρια θα ωθούνταν από το ίδιο δυνατό κίνητρο να εκφραστεί, αποκαλύπτοντας τους συλλογισμούς που είχαν μείνει ανείπωτοι.
Μήπως θα έπρεπε τελικά να είχαν επισκεφτεί την ακτή το σούρουπο; Η Κρόου ένιωθε σχεδόν θυμωμένη με τον εαυτό της. Αφού η μαγεία της ήταν αρκετά ισχυρή ώστε να κατατροπώσει έναν ή περισσότερους daemon που ίσως εμφανίζονταν κοντά στην θάλασσα, γιατί αποφάσισε τόσο εύκολα και γρήγορα να απορρίψει εκείνη την πρόταση; Πέραν αυτού, ο διοικητής Ντράουτος δεν θα μάθαινε για την συγκεκριμένη βόλτα αν η Άλτιους δεν την συμπεριελάμβανε στην αναφορά της.
Υπήρχε πιθανότητα να είχε κάνει ένα ανεπανόρθωτο λάθος; Εκείνα τα ερωτήματα απασχολούσαν το μυαλό της, εξαντλώντας ακόμη περισσότερο την πνευματική της ενέργεια. Ίσως γι' αυτό τον λόγο κατάφερε να βυθιστεί σε έναν ξεκούραστο ύπνο, δίχως να το καταλάβει...
Οι μεταμεσονύχτιες ώρες κύλησαν ήρεμα στο όμορφο νησί. Ό,τι κι αν είχε συμβεί χθες, ή έστω και αν η Κρόου δεν ήταν καθόλου βέβαιη σχετικά με την απόφαση που θα έπρεπε να είχε παρθεί από την πλευρά της, ήταν εξίσου σημαντικό το γεγονός ότι ξημέρωνε. Μια καινούρια μέρα ξεκινούσε και απ' ό,τι φαινόταν, θα ήταν ιδιαιτέρως δροσερή και ηλιόλουστη. Η αισιοδοξία θα επανερχόταν, καλύπτοντας και αποδυναμώνοντας τους προσωπικούς συλλογισμούς της γητεύτριας· όπως συνέβαινε και με τις πρώτες ακτίνες του ξημερώματος, καθώς γλιστρούν απάνω στους πράσινους και καστανούς λόφους του νησιού, εξαφανίζοντας τις τελευταίες νυχτερινές σκιές.
Λούστηκε πρώτη στο μπάνιο, ξέροντας ότι η Μίρα θα ξυπνούσε περίπου μια ώρα αργότερα. Το ζεστό νερό παρέσυρε τις περισσότερες έγνοιες ενώ η αλλαγή της ενδυμασίας -από πρόχειρη σε επαγγελματική- την βοήθησε να κρατηθεί στο παρόν. Συνειδητοποίησε πως αν αυτό που ήθελε να της πει η φίλη ήταν πραγματικά πολύ σημαντικό, τότε αποκλείεται να έμενε για πάντα ανείπωτο.
Η κόρη των Στρέμπελ είχε σηκωθεί λίγο νωρίτερα από την συνηθισμένη ώρα. Έδειχνε καλοδιάθετη και έλαμπε από ενέργεια. Ήταν ήδη ντυμένη και τα ίσια μαλλιά της έπεφταν ελεύθερα κοντά στο ύψος των ώμων της. Αναφέρθηκε στην επίσκεψη που θα ήθελε να πραγματοποιήσουν στην ακτή, προτείνοντας να πάνε εκεί προτού ασχοληθούν με τα υπόλοιπα καθήκοντα τους. Ήταν πολύ νωρίς, μα χάρη στο φως του ήλιου που ήδη φαινόταν αχνά, δεν θα χρειαζόταν να ανησυχήσουν για τους κινδύνους που έφερνε το σούρουπο.
Αυτή η ιδέα εγκρίθηκε αμέσως από την Κρόου. Πριν αναλάβει την φύλαξη και την συνοδεία της συμμάχου της, δεν είχε τύχει να απολαύσει περιπάτους δίπλα στην θάλασσα κατά την διάρκεια του ξημερώματος. Τώρα ήξερε πόσο της άρεσαν. Ήταν ένα από τα καλύτερα ξεκινήματα της ημέρας που μπορούσε να σκεφτεί.
Η σπουδάστρια δεν αναφέρθηκε σε άλλες λεπτομέρειες. Υπήρχε μια αίσθηση αγωνίας μεταξύ τους, αλλά δεν ήταν δυσάρεστη. Μετά από ένα ελαφρύ, ζεστό πρωινό, στάθηκαν κοντά στην είσοδο για να δέσουν τις μπότες τους. Η καθεμία κούμπωσε το πανωφόρι της ενώ βρίσκονταν και οι δύο στην βεράντα. Μόλις βεβαιώθηκαν ότι είχαν μαζί τους ό,τι χρειάζονταν για την βόλτα, διέσχισαν το αγαπημένο τους μονοπάτι προς την ήσυχη ακτή.
Μερικές ψαρόβαρκες έπλεαν κατά μήκος του ήρεμου ωκεανού. Το περίγραμμα τους ήταν θολό λόγω της ομίχλης. Στο στεγνό, αμμουδερό τμήμα της ακτής όπου είχαν βρεθεί οι δύο γυναίκες, δεν υπήρχε κανείς άλλος εκείνη την ώρα. Η ψύχρα ήταν ακόμη πιο αισθητή σε εκείνο το σημείο, ωστόσο καμία από τις δύο δεν πτοούνταν από το κλίμα.
"Πόσο διαφορετικό είναι το περιβάλλον όπου βρισκόμαστε τώρα, συγκριτικά με εκείνο της Insomnia ή του τόπου όπου μεγάλωσα... Ο ουρανός και η θάλασσα μοιάζουν σαν να μην έχουν κανένα όριο. Αυτή η εντύπωση δημιουργεί μέσα μου την σκέψη πως ούτε και η ψυχή οριοθετείται. Πιθανώς, ούτε και τα όνειρα μας. Μολονότι μεγάλωσα στους ίσκιους πανύψηλων βουνών, αισθάνομαι αισιοδοξία όποτε βρίσκομαι τόσο κοντά στον ωκεανό." Η Κρόου μοιράστηκε αυθόρμητα τις σκέψεις εκείνες.
Η Μίρα κατανοούσε πλήρως εκείνη την οπτική, "Υπήρξαν αρκετές φορές που ένιωσα κι εγώ, όπως εσύ. Το τοπίο με ενέπνεε να διασχίσω την θάλασσα και να έρθω στην πρωτεύουσα με σκοπό να εκπληρώσω τους στόχους μου. Είμαι χαρούμενη που επέστρεψα εδώ προσωρινά. Νιώθω δεμένη με το νησί όπου γεννήθηκα, κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Όταν έρθει η στιγμή να φύγουμε, ξέρω ότι θα είμαι και πάλι έτοιμη γι' αυτό το ταξίδι. Ούτως ή άλλως, δεν δείλιασα ποτέ στην σκέψη να απομακρυνθώ από την Nirtashereen, εφόσον βέβαια υπήρχε κάποιο νόημα σε αυτή την φυγή. Συμπεραίνω ότι αυτό που είπες είναι σωστό, Κρόου. Η θάλασσα δεν οριοθετεί τον εαυτό της. Με τον ίδιο τρόπο αποζητά και η ψυχή μας να εξερευνά οτιδήποτε επιθυμεί και να αναπτύσσεται."
Νόμισε ότι δεν θα κατάφερνε να πει εκείνα τα λόγια, παρά το γεγονός ότι η ψυχή η δική της, αλλά και της Κρόου, ήταν όπως ο ωκεανός Cygillan—ελεύθερη και ανυπότακτη.
Γενικότερα, η Μίρα δεν αμελούσε οτιδήποτε σημαντικό, ή κάτι πιο απλό σχετικά με τα θέματα της καθημερινότητας· όμως εκείνο το πρωί είχε ξεχάσει τα μάλλινα γάντια της στο σπίτι. Αυτό είχε ως συνέπεια να θέλει τα χέρια της να μένουν κρυμμένα μέσα στις θήκες του παλτού της. Στάθηκε στην νοητή γραμμή όπου συναντιούνταν οι βρεγμένες πέτρες με την στεγνή άμμο. Η ματιά της ήταν στραμμένη προς το έδαφος, παρατηρώντας τα στοιχεία μιας γνώριμης εικόνας που θα αποχωριζόταν σύντομα και για όσο καιρό θα έμενε στην πόλη του στέμματος.
Είχε ήδη αναγνωρίσει την καταλληλότητα της περίστασης, καθώς και το βάθος των συναισθημάτων της. Γι' αυτό τον λόγο, όπως συμβαίνει με ένα κύμα που έχει αποκτήσει την πλήρη δυναμική του, δεν θα υποχωρούσε, ούτε θα υπέκφευγε. Τα χέρια της απομακρύνθηκαν από την κρυψώνα των θηκών του πανωφοριού.
Εκείνη την δεδομένη στιγμή, η σιωπή έμοιαζε με βολικό καταφύγιο. Εγγυόταν μια ασφάλεια αδιαμφισβήτητη. Ωστόσο η Μίρα δεν ενδιαφερόταν να κρυφτεί. Η εμπιστοσύνη που ένιωθε προς την Κρόου και τον εαυτό της, υπερέβαινε τις επιφυλάξεις.
"Αυτό το ταξίδι σίγουρα δεν θα ήταν το ίδιο εάν η ασφάλεια μου είχε ανατεθεί σε διαφορετικό μέλος της ομάδας σου. Πιστεύω ότι είσαι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να έχω."
"Είναι τιμή μου να το ακούω αυτό από εσένα. Ο διοικητής Ντράουτος με επέλεξε και ο βασιλιάς επιδοκίμασε την απόφαση του. Όπως ήδη γνωρίζεις, χάρηκα πολύ όταν ενημερώθηκα για την συγκεκριμένη ανάθεση. Ενώ προετοιμαζόμουν, αναρωτήθηκα κάποια στιγμή εάν θα ένιωθες πιο άνετα με την Λιζέτ...επειδή είστε φίλες περισσότερο καιρό απ' ό,τι εμείς οι δύο."
"Πράγματι μας συνδέει μια αληθινή φιλία και θα την αποδεχόμουν ως συνταξιδιώτισσα. Εξάλλου καταγόμαστε και οι δύο από νησιωτικές περιοχές. Παρ' όλα αυτά, ήθελα εσένα, Κρόου." Εκείνες οι λέξεις ήχησαν με την ηρεμία και την σιγουριά που χαρακτήριζαν την προσωπικότητα της Μίρα.
Η Κρόου φάνηκε πως ξαφνιάστηκε. Όμως δεν ήταν το αίσθημα της έκπληξης που κυριάρχησε τελικά. Πολύ περισσότερο διερωτήθηκε αν η βαθύτερη επιθυμία της θα κατάφερνε να εισέλθει -ή έστω να πλησιάσει πολύ κοντά- στην σφαίρα του υπαρκτού. Αυτό προϋπέθετε την συγκατάθεση δύο προσώπων.
"Λόγω της μαγείας μου;"
"Της δικής σου μαγείας, ναι. Όχι εκείνης που δανείζεσαι από τον βασιλιά." Αποκρίθηκε με νόημα η Μίρα.
Μέχρι τώρα, κανείς άλλος δεν της είχε πει κάτι παρόμοιο. Ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση.
Όταν η Μίρα πλησίασε, τύλιξε απαλά το ένα χέρι της γύρω από την μέση της γητεύτριας. Το αίσθημα μιας ευχάριστης ευαλωτότητας περικύκλωσε εκείνη που δέχτηκε το άγγιγμα. Ήδη από εκείνη την ημέρα που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο κέντρο της Insomnia, η Κρόου ανέκαθεν αισθανόταν ασφάλεια κοντά στο κορίτσι από την Nirtashereen· αυτό δεν θα άλλαζε ούτε και τώρα.
Η τήρηση ή όχι του επαγγελματισμού της, ήταν το μοναδικό δίλημμα που αντιμετώπισε η Κρόου εκείνη την στιγμή. Όσο συνερπαμένη κι αν είχε νιώσει -ευρισκόμενη κοντά στο πρόσωπο που αγαπούσε, κάτω από έναν απέραντο ουρανό, ανέφελο και ελεύθερο από τον αόρατο θόλο της Insomnia- δεν παραμελούσε το καθήκον της.
Θα μπορούσε να αγκαλιάσει την Μίρα, φέρνοντας την ακόμη πιο κοντά, έτσι ώστε να μην υπάρχει κανένα κενό μεταξύ των κορμιών τους. Ή θα συνέχισε να φυλάγει τα νώτα της κοπέλας, όπως ακριβώς είχε κάνει κατά την διάρκεια του ταξιδιού, όποτε βρίσκονταν σε εξωτερικούς χώρους. Το προσεκτικό άγγιγμα που παραμέρισε μια ατίθαση, ελεύθερη τούφα των μαλλιών της, έμοιαζε με κάλεσμα—σαν να την παρότρυνε η Μίρα να αφεθεί, ενώ στέκονταν και οι δύο δίπλα στην ακτή και αντίκρυ από το ξημέρωμα που άνθιζε πάνω από τον ωκεανό.
Έστω κι αν ήταν εκείνη που ασκούσε εμπράκτως την δύναμη της μαγείας, η Κρόου είχε αισθανθεί μαγεμένη. Όχι όμως αδύναμη ή μπερδεμένη. Δίχως να επηρεαστεί από περαιτέρω δισταγμούς, κράτησε στην αγκαλιά της την κοπέλα που αγαπούσε, με τον τρόπο που είχαν επιθυμήσει και οι δύο.
Η νεαρή γυναίκα από τις Ανατολικές Νήσους φέρθηκε με την ίδια γενναιότητα όπως εκείνο το βράδυ στα τέλη του Νοεμβρίου, τότε που διασταυρώθηκαν τα μονοπάτια τους, αλλά και σε όσες στιγμές είχαν μοιραστεί μέχρι αυτή την στιγμή.
Γνωστοποίησε στην Κρόου ότι ήταν ερωτευμένη μαζί της. Ήταν πλέον σίγουρη για τον τρόπο που ένιωθε και αποφάσισε να αποκαλύψει εκείνο το σημαντικό μυστικό. Ήταν έτοιμη να αποδεχτεί οποιαδήποτε απάντηση από την γητεύτρια. Της διαβεβαίωσε πως δεν θα σταματούσε να την αγαπά και ως φίλη, εάν η φιλία -και όχι κάτι παραπάνω- ήταν αυτό που ζητούσε η συνοδοιπόρος της.
Υπήρχε μια λεπτομέρεια που δεν είχε λάβει υπ' όψιν η Μίρα· αυτή ήταν η πρώτη φορά που η Κρόου είχε ερωτευτεί κάποιο άτομο με τόση δύναμη. Η βασιλική γητεύτρια δεν δίστασε καθόλου να αποκαλύψει αυτό το αληθές γεγονός.
Αυτή ήταν η δεύτερη φορά ως τώρα που έβλεπε μια δική της σημαντική επιθυμία να πραγματοποιείται—η πρώτη εκπληρώθηκε όταν έμαθε τα σχέδια του Βασιλιά Ρέγκις για στήριξη και απελευθέρωση των κατακτημένων εδαφών της Cleigne, καθώς και για την επιστράτευση των επαρχιωτών στους οποίους θα παραχωρούνταν μόνιμη διαμονή στην Insomnia. Πέρα από την δυνατότητα για ένα καλύτερο μέλλον, η Κρόου Άλτιους συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μόνη στον έρωτα που είχε αισθανθεί. Η ανταπόκριση ήταν ένα ανεκτίμητο δώρο για εκείνη. Υποσχέθηκε στην κοπέλα με την οποία ήταν μαζί εκείνη την ώρα, ότι θα έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε προκειμένου να είναι και οι δύο ευτυχισμένες και ασφαλείς, όπου κι αν βρίσκονταν.