Αντικρινό Χάραμα
Κεφάλαιο Έξι
[ Φεβρουάριος, 750 Σ.Ε. ]
Μετά από εκείνη την εξομολόγηση, το μόνο που ήθελε η Κρόου ήταν να κρατήσει την Μίρα στην αγκαλιά της για ολόκληρη την ημέρα. Η αίσθηση της κολόνιας με το άρωμα γιασεμιού και η θέρμη του σώματος που ακουμπούσε τόσο γλυκά την γητεύτρια, αναμιγνύονταν με την ευχαρίστηση της μοναδικής στιγμής. Επέτρεψαν και οι δύο στον εαυτό τους να φανταστεί ότι ο χρόνος θα σταματούσε έως ότου ο ήλιος φώτιζε τις δυτικότερες κορφές του νησιού.
Οι ερωτήσεις δεν ήταν αναγκαίες. Ο τρόπος με τον οποίο είχαν αγκαλιαστεί τα σώματα τους, αρκούσε ώστε οι δύο κοπέλες να εξακριβώσουν την αμοιβαιότητα και την ειλικρίνεια των συναισθημάτων τους. Η ιδέα πως δεν θα χρειαζόταν πλέον να είναι επιφυλακτικές ή να δείχνουν υπερβολική προσοχή στον τρόπο που εκφράζονταν, ήταν απελευθερωτική.
Είχαν συνεισφέρει και οι δύο στην δημιουργία της καταλληλότερης στιγμής προκειμένου να μιλήσουν ανοιχτά για τον έρωτα που αισθάνονταν. Συμφώνησαν ότι η κατάσταση θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά εάν είχαν αποφασίσει να έρθουν στην παραλία το προηγούμενο απόγευμα, ή αν περίμεναν περισσότερο, όπως για παράδειγμα μέχρι την επιστροφή τους στην πολύβουη πρωτεύουσα.
"Είμαι βέβαιη ότι κατέχεις την δική σου μαγεία, Κρόου. Αυτό ακριβώς σκέφτομαι κάποιες φορές όταν σε κοιτάζω." Ψιθύρισε η Μίρα, ενώ ακουμπούσαν τα μέτωπα μεταξύ τους, "Το θεωρώ αδύνατον να έχεις δανειστεί όλη αυτή την δύναμη από τον ηγεμόνα."
"Ναι...Ίσως είναι δανεισμένη από εσένα." Η απόκριση της Κρόου συνοδεύτηκε από ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο, "Εννοώ ότι θα μπορούσες να είσαι η πηγή μου, δίχως καμιά από τις δύο να το έχει αντιληφθεί."
Η Μίρα φίλησε αυθόρμητα και απαλά το μάγουλο της άλλης γυναίκας. Τα χείλη της άγγιξαν και μερικές από τις λεπτές τούφες μαλλιών που πάντοτε ξέφευγαν από τον όμορφο και επιμελώς ατημέλητο κότσο, "Λες; Δεν νομίζω ότι έχω τέτοιες δυνάμεις."
"Στον τομέα που σπουδάζεις, δεν ενδείκνυται η γρήγορη εξαγωγή συμπερασμάτων. Έτσι δεν είναι;" Ρώτησε με νόημα η Κρόου.
Η Μίρα γέλασε και η έκφραση του προσώπου της φωτίστηκε ακόμα πιο πολύ, "Δεν είναι λάθος αυτό που είπες. Ισχύει κυρίως για θέματα που δεν είναι εντελώς ξεκάθαρα, ακόμη κι αν προηγηθεί ενδελεχής έρευνα." Συνέχισε όσα ήθελε να πει, κοιτώντας την Κρόου στα μάτια, "Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι υπάρχει κάτι μπερδεμένο ή υπέρμετρα δυσνόητο σχετικά με εσένα. Ακόμη κι αν και δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις που αφορούν τις ζωές μας ή πως θα εξελιχθεί το μέλλον."
Η Κρόου συμφώνησε με αυτή την σκέψη. Όσο είχαν η μια την άλλη, οι μέρες που θα μοιράζονταν, θα ήταν όπως το χάραμα που απλωνόταν σε ολόκληρη την έκταση της Nirtashereen, φωτίζοντας και την παρουσία των δύο γυναικών που είχαν αποδεσμευτεί από τους πρωτύτερους δισταγμούς.
Μια επαγγελματική επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη στο ερευνητικό εργαστήριο. Όσο χαρούμενες κι αν ένιωθαν, δεν είχαν σκοπό να αμελήσουν τα καθήκοντα τους. Επέστρεψαν περπατώντας στο σπίτι, κάνοντας μια γρήγορη στάση εκεί, ώστε η σπουδάστρια να τοποθετήσει μέσα στο προσωπικό σακίδιο πλάτης ό,τι χρειαζόταν. Έπειτα θα έφευγαν για το κέντρο της νησιωτικής πόλης με την μοτοσικλέτα.
Το καθήκον φύλαξης προϋπέθετε την γητεύτρια να βρίσκεται ανελλιπώς σε κοντινή απόσταση από το σημείο όπου εργαζόταν η Μίρα. Κατά την διάρκεια όλων των ημερών, επιτρεπόταν στην Κρόου να ελέγχει τους χώρους του εργαστηρίου που ήταν προσβάσιμοι στους επισκέπτες. Η Glaive πάντοτε βεβαιωνόταν για την γενικότερη ασφάλεια του κτιρίου και για τυχόν ελλείψεις ως προς αυτή. Αυτού του είδους οι πληροφορίες θα της επέτρεπαν να ανταποκριθεί κατάλληλα σε περίπτωση κινδύνου από εξωτερικούς παράγοντες. Τις περισσότερες ώρες, η Κρόου βρισκόταν έξω από το ινστιτούτο όπου διεξάγονταν οι έρευνες των επιστημόνων του νησιού, πραγματοποιώντας κάθε τόσο περιπολίες στα γύρω οικοδομικά τετράγωνα.
Στην αρχή του μεσημεριού, η Μίρα την ειδοποίησε μέσω των κινητών τηλεφώνων τους ότι θα σχολούσε σε τρεις ώρες. Ήδη από την πρώτη μέρα άφιξης στην Nirtashereen, γινόταν αντιληπτό σε κάθε ταξιδιώτη που διέθετε κινητό τηλέφωνο από την Insomnia, ότι το σήμα τηλεπικοινωνιών ήταν ιδιαιτέρως αποδυναμωμένο στις περισσότερες περιοχές του ανατολικότερου νησιού. Στις γειτονικές νήσους που βρίσκονταν λίγο πιο κοντά στην πόλη του στέμματος, η εμβέλεια ήταν κάπως καλύτερη, όχι όμως τέλεια. Σύμφωνα με όσα είχε ακούσει η Κρόου από τους μόνιμους κάτοικους, η τοπική αυτοδιοίκηση σκόπευε να επενδύσει στην βελτίωση του δικτύου. Οι άνθρωποι της Νήσου των Μαργαριταριών ήταν υπέρ της προόδου, αρκεί να μην ερχόταν σε σοβαρή ρήξη με το πολύτιμο φυσικό περιβάλλον.
Μισή ώρα προτού η φοιτήτρια εμφανιστεί στην κεντρική έξοδο του ινστιτούτου, η Κρόου προμηθεύτηκε φρέσκα τρόφιμα από την τοπική αγορά, θέλοντας να ετοιμάσει ένα νόστιμο γεύμα με την βοήθεια της Μίρα. Μέσα στις χάρτινες και πλαστικές σακούλες, περιέχονταν όλα τα αναγκαία υλικά που θα μπορούσαν να συνθέσουν τις συνταγές που άρεσαν περισσότερο σε καθεμία από τις δύο γυναίκες.
Η νησιώτισσα επιδοκίμασε την πρωτοβουλία, ανυπομονώντας για την επιστροφή στο σπίτι. Είχε δουλέψει αφοσιωμένα εκείνο το πρωί. Αργότερα το απόγευμα, θα έπρεπε να επισκεφτεί την βιβλιοθήκη για να συμβουλευτεί κάποια αρχεία.
Ενώ ήταν απασχολημένες με την μαγειρική, έχοντας τοποθετήσει τα διαθέσιμα υλικά είτε εντός του ψυγείου, είτε επάνω στο πλατύ ξύλινο τραπέζι, έξω είχε αρχίσει να συννεφιάζει. Πυκνά, βροχερά σύννεφα απλώθηκαν με γοργούς ρυθμούς, ρίχνοντας την γκριζωπή σκιά τους πάνω από τις Νήσους. Δίχως δυσαρέσκεια στην φωνή της, η Μίρα σχολίασε πως ήταν αρκετά πιθανό ότι θα έβρεχε. Η Κρόου κοίταξε για λίγο έξω από το παράθυρο, παραμερίζοντας τα παντζούρια. Ο αέρας είχε γίνει δροσερότερος και πράγματι προμήνυε καταιγίδα. Της άρεσε αυτός ο καιρός. Επιπλέον βεβαιώθηκε ότι η ενοικιασμένη μοτοσικλέτα ήταν σταθμευμένη σε προφυλαγμένο σημείο και ότι δεν είχαν αφήσει κάποιο από τα υπάρχοντα τους εκτεθειμένο.
Τα δωμάτια του οικογενειακού σπιτιού είχαν σκοτεινιάσει πιο νωρίς. Η Μίρα άναψε μερικά διακοσμητικά κεριά, τοποθετώντας το καθένα στο εσωτερικό γυάλινων πλαισίων. Ήταν ασφαλές να ακουμπήσει κάποιος εκείνα τα φαναράκια είτε επάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια, είτε στο πάτωμα. Η κοπέλα προτίμησε υψηλότερα σημεία όπως το τραπέζι και το γρανιτένιο τμήμα του πάγκου της κουζίνας, έτσι ώστε να απολαμβάνουν καλύτερα το απαλό φως.
Οι πρώτες στάλες άρχισαν να πέφτουν καθώς οι φίλες τοποθετούσαν τα πιάτα με το φαγητό επάνω στο ήδη στρωμένο τραπέζι. Το άρωμα των ψημένων λαχανικών και των ελαφριών καρυκευμάτων, ήταν υπέροχο. Τα θαλασσινά είχαν ζεματιστεί ακριβώς όπως έπρεπε και η γεύση τους ήταν λαχταριστή.
Συνοδευόμενη από διαρκείς αστραπές και βροντές, η ένταση της βροχής αυξήθηκε σταδιακά και δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι θα έπαυε σύντομα. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από το ραδιοφωνικό δελτίο καιρού που είχε μεταδοθεί εκτάκτως, ώστε οι κάτοικοι να λάβουν τα μέτρα τους. Τέτοιου είδους καιρικές συνθήκες ήταν αναμενόμενες κατά την διάρκεια των Χειμώνων στο Βασίλειο Lucis.
Οι δύο γυναίκες που είχαν έρθει από την πόλη του στέμματος, παρακολουθούσαν την βροχή ενώ γευμάτιζαν και συζητούσαν. Λόγω της εντονότητας του καιρικού φαινομένου, η Μίρα αποφάσισε να αναβάλλει εκείνη την επίσκεψη στην βιβλιοθήκη. Δεν θα ήταν ασφαλές να μετακινηθούν με την μηχανή υπό τέτοιες συνθήκες και μάλιστα σε δρόμους οι οποίοι δεν προσέφεραν το ίδιο επίπεδο ασφάλειας με εκείνους της Insomnia. Κατάφερε να μην αγχωθεί με εκείνη την απρόβλεπτη εξέλιξη. Εξάλλου, είχε την δυνατότητα να συνεχίσει την εργασία της με όσα στοιχεία είχαν προκύψει από την έρευνα της, νωρίτερα την ίδια μέρα. Πέρα από αυτό, ήταν ευχαριστημένη με την αλλαγή του προκαθορισμένου προγράμματος, διότι αυτό συνεπαγόταν περισσότερο χρόνο με την Κρόου.
Στο ημίφως των χρωματιστών κεριών και της φωτιάς μέσα στο τζάκι που θα αργούσε να ζωηρέψει λόγω της έντονης υγρασίας του καιρού, η Κρόου και η Μίρα θα απολάμβαναν τις πρώτες στιγμές τους ως ζευγάρι.
Μετά το γεύμα τους, η κοπέλα από την Nirtashereen έβρασε τσάι με βότανα και κανέλα. Οι θορυβώδεις βροχερές στάλες έφθαναν ορμητικά καταπάνω στην κεραμιδένια στέγη και τα παράθυρα του σπιτιού. Οποιοιδήποτε άλλοι ήχοι είχαν καλυφθεί πλήρως από την δύναμη της βροχόπτωσης. Η σκοτεινιά που είχε απλωθεί ακόμη περισσότερο λόγω των πυκνών σύννεφων, υπενθύμιζε την κυριαρχία του Χειμώνα.
Ενώ η Μίρα παρακολουθούσε την μεταλλική τσαγιέρα, η Κρόου είχε σταθεί ακριβώς πίσω από την αγαπημένη της, πλέκοντας τα μαλλιά εκείνης σε μια ανάλαφρη κοτσίδα η οποία θα λυνόταν αργά ή γρήγορα από μόνη της. Η Μίρα ευχαριστιόταν την αίσθηση εκείνων των τρυφερών αγγιγμάτων. Είχε ήδη αποφασίσει ότι το βράδυ θα μοιραζόταν το κρεβάτι και τα σκεπάσματα της με την γητεύτρια.
Το ρόφημα τόνωσε τις δύο γυναίκες οι οποίες είχαν καθίσει οκλαδόν απέναντι από το τζάκι, βλέποντας την βροχή μέσα από τα παράθυρα.
"Το γεγονός ότι οι Ανατολικές Νήσοι υπήρξαν ανέκαθεν αυτόνομες και απαλλαγμένες από την επιρροή του Niflheim, δίνει ελπίδα σε πολλούς από εμάς που καταγόμαστε από τις ηπειρωτικές επαρχίες." Είπε η Κρόου αφότου παρακολούθησαν το δελτίο καιρού μέσω του ραδιοφώνου. Έπειτα, ένα ευχάριστο κομμάτι με παραδοσιακά όργανα της νησιωτικής γης, συνόδευσε μουσικά την χειμερινή καταιγίδα. "Όμως η ανεξαρτησία της Cleigne και των γειτονικών περιοχών, μπορεί να κερδηθεί μονάχα μέσα από διαρκείς αγώνες."
"Εκτός κι αν υπάρξει κάποιου είδους ευνοϊκή συνθηκολόγηση." Η Μίρα διατηρούσε την αισιοδοξία της, την οποία δεν παρέλειψε να αιτιολογήσει, "Σε βάθος χρόνου, οι γεωγραφικές αποστάσεις μεταξύ των προσαρτημένων περιοχών του Lucis και της Gralea, θα αποθαρρύνουν τους τακτικούς ελέγχους από την πλευρά της Αυτοκρατορίας. Ένας ολόκληρος ωκεανός χωρίζει τις δύο ηπείρους. Τα αεροσκάφη διευκολύνουν την κάλυψη των μεγάλων αποστάσεων, όμως δεν χωρά αμφιβολία ότι το κόστος των καυσίμων δεν είναι αμελητέο. Αυτό έχει ειπωθεί αρκετές φορές από εκείνους που σπουδάζουν στο τμήμα μηχανολογίας. Το κόστος των επεκτατικών επιχειρήσεων θα αποδειχτεί τόσο υψηλό που ο Άλντερκαπτ θα αποφασίσει κάποια στιγμή να αποσύρει τα στρατεύματα και να περιοριστεί στην δική του ήπειρο."
Η συγκεκριμένη γνώμη ήταν αρκετά διαδεδομένη στην πόλη του στέμματος και ιδιαίτερα μεταξύ των νεαρών ενηλίκων όπως η Μίρα και η Κρόου. Η κορυφαία γητεύτρια ήταν ενήμερη, μα δεν πίστευε πως μια τέτοια εξέλιξη ήταν πιθανή. Όχι όσο η Cavaugh, οι ακτές της Lucinia και οι Νήσοι Accordo παρέμεναν υπό τον πλήρη έλεγχο της Αυτοκρατορίας. Παρ' όλα αυτά, επέτρεψε στην συνοδοιπόρο να ολοκληρώσει την σκέψη της, δίχως να την διακόψει.
"Κατά την γνώμη μου, εκείνοι που θα αποδειχτούν άτυχοι, είναι οι κάτοικοι της Tenebrae. Δεν έχουν το προνόμιο να βρίσκονται μακριά από το κέντρο επιχειρήσεων, δηλαδή την πρωτεύουσα του Niflheim."
"Δεν είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι η απόσταση παίζει τόσο καταλυτικό ρόλο." Αποκρίθηκε η γητεύτρια. Δεν υπήρχε δηκτικότητα στην φωνή της. Κατά βάθος δεν επιθυμούσε να κάμψει την αισιοδοξία της Μίρα. "Βέβαια εμείς οι Glaives, τους ζορίζουμε πολύ. Περισσότερο από τα συμμαχικά στρατεύματα κατά τον Μεγάλο Πόλεμο."
"Αυτό είναι ελπιδοφόρο."
Το μουσικό κομμάτι που έπαιζε στο ραδιόφωνο, μόλις είχε ολοκληρωθεί. Το λαούτο και τα πνευστά σίγησαν για λίγο κι έπειτα μια διαφορετική μελωδία, με τα ίδια όργανα, ξεκίνησε με έναν τρόπο χαρούμενο, σαν μια υπόσχεση για κάτι υπέροχο που θα μπορούσε να συμβεί.
"Εκείνες οι κεντητές λεπτομέρειες στα υφάσματα των επίπλων, μοιάζουν με τα άνθη της γαρδένιας. Παρατήρησα το ίδιο μοτίβο και στα σκεπάσματα του κρεβατιού σου, στο σπίτι που νοικιάζεις στην Insomnia." Σχολίασε η Κρόου, δείχνοντας με το χέρι ποιό σχέδιο εννοούσε.
"Σωστά. Οι γαρδένιες είναι ενδημικές στα νησιά μας. Τυχαίνει επίσης να είναι το αγαπημένο μου είδος λουλουδιού. Όταν είδα ότι αναπτύσσονται και ανθούν με υγιή τρόπο στην Insomnia, ζήτησα από τους γονείς μου να στείλουν σπόρους στο τέλος της φετινής Άνοιξης, ώστε να φυτέψω μια στο διαμέρισμα που νοικιάζω."
"Θα ήθελα να την δω να αναπτύσσεται. Γενικότερα, η πόλη του στέμματος έχει ένα ισορροπημένο κλίμα. Το υπερβολικό ψύχος ή η έντονη ζέστη δεν διαρκούν ποτέ για πολλές συνεχόμενες βδομάδες. Πάντως, το συγκεκριμένο άνθος δύσκολα θα μπορούσε να αναπτυχθεί στην Galahd. Οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, οι νύχτες εκεί είναι ψυχρές ή αρκετά δροσερές. Η θερμοκρασία πέφτει αρκετά όταν σουρουπώνει."
Ακούγοντας όσα περιέγραφε η Κρόου, η ακροάτρια προσπάθησε να φανταστεί την αίσθηση του ψυχρού βουνίσιου αέρα και τις βαθύ μπλε αποχρώσεις του δειλινού πάνω από τους λόφους της Galahd. Έπειτα από λίγο, ο κρότος μιας παρατεταμένης βροντής, την επανέφερε εύκολα στο παρόν.
Αφότου ήπιαν το ρόφημα που άρεσε και στις δύο, η Κρόου πρόσθεσε μερικά ρούχα επάνω στο σώμα της, όπως το μακρύ πανωφόρι με κουκούλα και τις αδιάβροχες ψηλές μπότες, προκειμένου να είναι κατάλληλα ντυμένη για την απογευματινή περιπολία στον γύρω εξωτερικό χώρο. Η Μίρα στάθηκε στην είσοδο του ξενώνα και την προέτρεψε να μην βγει με τέτοιο καιρό.
"Δεν είναι κόπος, όταν ξέρω ότι το κάνω για εσένα." Αποκρίθηκε η γητεύτρια, κοιτώντας γλυκά την αγαπημένη της. "Μην ανησυχείς. Εξάλλου αυτή είναι η δουλειά που ανέλαβα και είμαι προετοιμασμένη."
"Κρόου μου." Επέμεινε η σύντροφος της.
Καμία από τις δύο κοπέλες δεν μπορούσε να πει με σιγουριά πως κατάφεραν να αντισταθούν και να μην φιληθούν. Μάλλον περίμεναν μια πιο ρομαντική στιγμή, την νύχτα, όταν θα αποσύρονταν στην ολοδική αγκαλιά τους, απολαμβάνοντας ελεύθερα τον έρωτα που ένιωθαν η μια για την άλλη.
Δεν γινόταν να πείσει την γητεύτρια να μην βγει έξω· οπότε και εκείνη με την σειρά της, ανέβηκε στον επάνω όροφο για να συνεχίσει ό,τι έπρεπε να κάνει. Πίεσε τον διακόπτη του φωτός και μόλις εισήλθε στο ήσυχο δωμάτιο, έκλεισε απαλά την πόρτα πίσω της. Η θερμαινόμενη, επιτοίχια συσκευή μόλις είχε ανάψει με το πάτημα ενός κουμπιού. Η Μίρα ξεφύλλισε όρθια κάποιες σελίδες του μεγάλου τετραδίου στο οποίο κρατούσε τις περισσότερες σημειώσεις. Περίμενε να ζεσταθεί το δωμάτιο της προτού επιλέξει να καθίσει στο γραφείο που βρισκόταν στην μια άκρη του χώρου. Χαιρόταν που θα επέστρεφε αργότερα στην Insomnia με νέα ευρήματα και υποθέσεις που θα μελετιούνταν περαιτέρω.
Παρά την τεράστια απόσταση μεταξύ των τοποθεσιών απ' όπου κατάγονταν οι ταξιδιώτισσες, η βροχή στο ανατολικότερο άκρο του Βασιλείου Lucis, ήταν το ίδιο ορμητική και επίμονη με τις αντίστοιχες της Galahd. Πολλαπλά ρυάκια με βρόχινο νερό είχαν δημιουργηθεί σε σημεία των πλακόστρωτων δρόμων όπου υπήρχαν φθορές και στενόμακρες λακκούβες. Ο δυνατός ήχος της βροχόπτωσης είχε καλύψει τον θόρυβο των κυμάτων που δημιουργούνταν χάρη στην ενισχυμένη ένταση των ανέμων.
Η Κρόου ήταν συνηθισμένη σε τέτοιου είδους καιρικές συνθήκες. Παρ' όλο που η Μίρα ανησυχούσε, η φίλη της ήταν ικανή να εκπληρώσει καθήκοντα φύλαξης, ελέγχοντας την γειτονιά για ανησυχητικά ή ύποπτα σημάδια. Η παρουσία των γηγενών του Niflheim ήταν ελάχιστη εδώ. Όπως ήταν αναμενόμενο, ούτε στην Nirtashereen, ούτε στις υπόλοιπες Ανατολικές Νήσους -ονόματι Nirtakehren και Nirtaereen- μπορούσε να δει κάποιος λάβαρα της Αυτοκρατορίας ή στρατιώτες Magitek. Οι περισσότεροι επισκέπτες ήταν κυρίως έμποροι ή πολίτες που προέρχονταν από την Tenebrae και ενδιαφέρονταν να αγοράσουν μαργαριτάρια και χειροποίητα υφάσματα.
Ίσως θεωρούνταν κάπως παράξενο, μα η Κρόου ένιωθε άνετα με εκείνους που κατάγονταν συγκεκριμένα από την Tenebrae, κι ας ήταν -από στρατιωτική άποψη τουλάχιστον- σύμμαχοι της Gralea. Σχεδόν υπήρχε κάτι το οικείο σε αυτούς, σαν να επρόκειτο για ανθρώπους της Galahd, και όχι της ηπείρου που βρισκόταν στην άλλη πλευρά του ωκεανού. Δεν φαίνονταν το ίδιο εχθρικοί συγκριτικά με όσους κατάγονταν από άλλες περιοχές του Niflheim. Ίσως κάτι μέσα τους να παρέμενε αυτόνομο, παρά το γεγονός ότι το τέως βασίλειο είχε κατακτηθεί ολοκληρωτικά πριν από μερικά χρόνια.
Σχεδόν κανείς δεν ήταν έξω. Μονάχα λίγοι άνθρωποι που περπατούσαν με βιαστικό βήμα, κρατώντας γερά την αντιανεμική ομπρέλα τους. Το παλιό, φωταγωγημένο τραμ μετακινούνταν σε μακρινή απόσταση· το εσωτερικό του ήταν γεμάτο από επιβάτες. Ίσως κάποιοι από αυτούς είχαν σχεδιάσει αρχικά να περπατήσουν μέχρι τον τελικό προορισμό, όμως η βροχή άλλαξε τα σχέδια τους. Αφότου επιθεώρησε όλα τα κρίσιμα σημεία, η Κρόου επέστρεψε στο σπίτι, έχοντας το κλειδί της εισόδου σε εσωτερική τσέπη. Έτσι δεν θα χρειαζόταν να διακόψει την Μίρα από τα διαβάσματα της.
Κρέμασε το βρεγμένο πανωφόρι σε ένα από τα άγκιστρα του χωλ και αφαίρεσε τις αδιάβροχες μπότες κοντά στην είσοδο. Δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο κρύο ήταν το σώμα της παρά μόνο όταν ένιωσε την θέρμη της φωτιάς. Ασφάλισε την πόρτα και τα παράθυρα και προχώρησε στο λουτρό για ένα σύντομο ντους. Όταν βγήκε, άλλαξε ρούχα στο δωμάτιο που είχε παραχωρηθεί σε εκείνη, φορώντας ένα άνετο τζιν παντελόνι και μια πλεκτή μπλούζα μαύρου χρώματος. Άφησε τα μαλλιά της ελεύθερα για να στεγνώσουν από μόνα τους.
Η πόρτα του δωματίου της Μίρα ήταν κλειστή· η Κρόου συνειδητοποίησε ότι το αίσθημα της ανυπομονησίας είχε δώσει την θέση του σε μια ήρεμη και συνάμα ενθουσιώδη πληρότητα. Όποτε κι αν αποφάσιζε η Μίρα να λήξει την μελέτη, εκείνη η νύχτα θα ήταν δική τους.
Τα κεριά εξακολουθούσαν να φωτίζουν το δωμάτιο του ισογείου, σε συνδυασμό με τις επιτραπέζιες λάμπες που ήταν τοποθετημένες στα σωστά σημεία. Όταν το ηλεκτρικό φως άρχισε να τρεμοπαίζει λόγω του καιρού, η Κρόου έσβησε όσα φώτα δεν χρειάζονταν. Τακτοποίησε τα ρούχα που υπήρχαν στον σάκο της, ξεχωρίζοντας τα από εκείνα που θα έμπαιναν στο πλυντήριο την επόμενη μέρα. Έπειτα κοίταξε τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει με το κινητό. Η νέα συλλογή που είχε προστεθεί ανάμεσα στα υπόλοιπα φωτογραφικά άλμπουμ, απεικόνιζε κυρίως τοπία του νησιού. Στον ίδιο φάκελο υπήρχαν και αρκετές φωτογραφίες με την Μίρα -είτε μόνο εκείνη, είτε μαζί με την Κρόου- έχοντας ως φόντο σημαντικές τοποθεσίες της Nirtashereen. Σε αρκετές από τις λήψεις, είχε συμπεριληφθεί και η μοτοσικλέτα που είχαν νοικιάσει.
Η Κρόου δεν γινόταν να μην παρατηρήσει πόσο φανερή ήταν η ευτυχία στο πρόσωπο της· είχε καιρό να δει τον εαυτό της τόσο χαρούμενο. Ακόμη και τις μέρες που αισθανόταν εξαντλημένη, εκείνη η κούραση δεν αποτυπωνόταν στην εξωτερική της εμφάνιση όταν η Κρόου ήταν κοντά στην Μίρα, όπως για παράδειγμα σε κάποιες από τις φωτογραφίες που είχαν βγάλει στο σαλόνι και την λιτή κουζίνα με την όμορφη ατμόσφαιρα, η οποία θύμιζε στην επισκέπτρια ειρηνικές εποχές στην Galahd.
Αφήνοντας το κινητό στο κομοδίνο, ξεκίνησε την επιδιόρθωση ενός τμήματος του αμυντικού εξοπλισμού της και συγκεκριμένα τα δερμάτινα περιβραχιόνια των οποίων οι ραφές είχαν χαλαρώσει. Μόλις τελείωσε, έσφιξε ορισμένα κουμπιά του στρατιωτικού σακακιού της, χρησιμοποιώντας διαφορετικό τύπο βελόνας και κλωστή. Το συγκεκριμένο ρούχο κάλυπτε το ελαστικό κορμάκι με το ανθεκτικό, ισοθερμικό ύφασμα που φορούσαν όλες οι γητεύτριες. Ήταν καθισμένη στο κρεβάτι του ξενώνα, ακούγοντας σε χαμηλή ένταση μια εκπομπή του τοπικού ραδιοφώνου.
Ενώ τοποθετούσε τα υλικά των επισκευών μέσα στο τσαντάκι που περιείχε χρήσιμα μικροαντικείμενα, η Κρόου άκουσε έναν απαλό χτύπο στην μισάνοιχτη πόρτα. Σήκωσε το βλέμμα και χαμογέλασε όταν είδε την Μίρα. Η κοπέλα είχε ήδη φορέσει την λευκή νυχτικιά και την μακρυμάνικη πουά ρόμπα της. Τα μαλλιά της ήταν ακόμη βρεγμένα μετά από το λούσιμο.
Όσο κουρασμένη ή νυσταγμένη ένιωθε μετά το διάβασμα, η Μίρα δεν παρέλειπε το βραδινό της μπάνιο το οποίο πάντοτε την βοηθούσε να χαλαρώσει. Το στέγνωμα των μαλλιών προϋπέθετε μια επιπλέον αναμονή πριν τον ύπνο, την οποία η σπουδάστρια προσπερνούσε ορισμένες φορές, μην έχοντας την απαραίτητη ενέργεια. Όποτε αμελούσε το στέγνωμα, αναγκαστικά κοιμόταν με μισοβρεγμένο κεφάλι, έστω κι αν ήξερε ότι μάλλον θα σηκωνόταν με έναν ελαφρύ πονοκέφαλο την επόμενη μέρα. Απέφευγε να χρησιμοποιεί το πιστολάκι μαλλιών πριν ξαπλώσει ή αμέσως μετά το πρωινό ξύπνημα και ειδικότερα τις φορές που δεν είχε προλάβει να κοιμηθεί αρκετές ώρες. Προτιμούσε το στέγνωμα με την πετσέτα, ή άφηνε τα μαλλιά να στεγνώσουν μόνα τους εφόσον υπήρχε το αναγκαίο χρονικό περιθώριο. Πάντως, ήξερε ποιό χτένισμα έπρεπε να υιοθετήσει, ώστε τα μαλλιά της, τα οποία έπεφταν ανάλαφρα στο ύψος των ώμων, να δείχνουν όμορφα.
"Κρόου, είμαι έτοιμη να ξαπλώσω. Θα κοιμηθούμε μαζί απόψε;" Αυτή την φορά, ήταν σίγουρη για την απάντηση που θα άκουγε. Παρ' όλα αυτά ρώτησε, όπως ακριβώς είχε κάνει και κάποιες από τις προηγούμενες νύχτες.
"Ναι, θα ήταν ωραία αν μοιραζόμασταν το ίδιο κρεβάτι, ακούγοντας την βροχή. Έρχομαι σε λίγο, μόλις τακτοποιήσω τα πράγματα μου." Η Μίρα ένευσε και ανέβηκε τα σκαλοπάτια για να γυρίσει και πάλι στο δωμάτιο της.
Η φιλοξενούμενη φόρεσε τα ρούχα που προτιμούσε κατά την διάρκεια του ύπνου—ένα βαμβακερό σορτς και μια αμάνικη, κοντή μπλούζα ίδιας υφής. Έλυσε τα μαλλιά της, χτενίζοντας πρόχειρα τις μπούκλες με τα δάχτυλα της. Έσβησε το ραδιόφωνο και κατευθύνθηκε στον επάνω όροφο, αφού βεβαιώθηκε μια ακόμη φορά ότι είχε κλειδώσει τα παράθυρα και την είσοδο του σπιτιού.
Η αγκαλιά της Κρόου ήταν ασύγκριτα τρυφερή. Αυτό σκέφτηκε η Μίρα όταν βρέθηκαν και οι δύο κάτω από τα ίδια σκεπάσματα. Ήταν θαυμάσιο πως κατάφερνε να ασκεί τόσο ισχυρή μαγεία ως γητεύτρια και συνάμα να αγγίζει με τόσο θεσπέσιο τρόπο.
"Θέλεις ένα ακόμη μαξιλάρι; Ή μήπως προτιμάς το δικό μου;" Ο ευδιάθετος τόνος στην φωνή της Μίρα, υποδείκνυε πως η κοπέλα δεν είχε νυστάξει και τόσο πολύ. Ή μάλλον η οποιαδήποτε κούραση είχε ξεχαστεί, χάρη στην παρουσία της Κρόου.
"Είμαι εντάξει, δεν θα χρειαστώ πάνω από ένα."
Η ηλεκτροδότηση σε ορισμένες γειτονιές είχε διακοπεί προσωρινά, λόγω της δυνατής καταιγίδας. Αυτό δεν ήταν ένα ασυνήθιστο συμβάν και οι κάτοικοι γνώριζαν ότι αργά ή γρήγορα η βλάβη θα αποκαθιστούνταν. Οι τεχνικοί των Ανατολικών Νήσων βρίσκονταν σε ετοιμότητα όποτε προέκυπταν τέτοια προβλήματα λόγω των καιρικών περιστάσεων. Ευτυχώς, τα αναμμένα διακοσμητικά κεριά φώτιζαν την κρεβατοκάμαρα, όπως και το ελαφρύ φέγγος που προερχόταν από το τζάκι και ήταν ασφαλισμένο με το προστατευτικό πέτασμα. Αν για οποιοδήποτε λόγο οι συγκάτοικοι χρειάζονταν περισσότερο φως, θα ενεργοποιούσαν την λειτουργία φακού από τα ήδη φορτισμένα κινητά τους. Πάντως, καμία από τις δύο γυναίκες δεν είχε θορυβηθεί με την διακοπή του ρεύματος.
Έξω, οι φύλακες του νησιού πραγματοποιούσαν περιπολίες με τα επαγγελματικά θωρακισμένα οχήματα, ρίχνοντας μακριές δεσμίδες φωτός σε καίρια σημεία ανοιχτών περιοχών. Με αυτό τον τρόπο θα αποθάρρυναν τυχόν πλάσματα της νύχτας να πλησιάσουν σε κατοικημένες περιοχές.
"Προς το παρόν, η θερμοκρασία της κρεβατοκάμαρας είναι καλή. Αν αργήσουν να επαναφέρουν το ηλεκτρικό ρεύμα, ίσως χρειαστεί να κατεβούμε κάτω. Η φωτιά θα καίει για αρκετές ώρες μέσα στο τζάκι." Η αρετή της προνοητικότητας χαρακτήριζε την Κρόου.
Η Μίρα την διαβεβαίωσε ότι τα σκεπάσματα και η θέρμη των κορμιών τους, θα αρκούσαν. Ήδη αισθανόταν πολύ άνετα στο ημίδιπλο κρεβάτι το οποίο βρισκόταν κολλητά σε έναν από τους τοίχους του δωματίου. Δεν θα ήθελε να μετακινηθεί από εκεί όπου βρίσκονταν. "Συνήθως αποκαθιστούν γρήγορα τέτοιες βλάβες. Ακόμη και αργά την νύχτα."
"Αυτό είναι θετικό. Αν η ηλεκτροδότηση διακοπτόταν μια τέτοια ώρα στην προσφυγική συνοικία, θα έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το επόμενο πρωί για την επισκευή, ή ακόμη και για δύο ολόκληρες μέρες."
"Όταν συμβαίνει αυτό, μπορείς να έρχεσαι να μένεις μαζί μου. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να σε φιλοξενήσω."
Η Κρόου φίλησε ένα γυμνό σημείο του ώμου της κοπέλας, το οποίο δεν καλυπτόταν από το ύφασμα του νυχτικού της, "Με μια τόσο ευγενική πρόταση εκ μέρους σου, μπορεί να φτάσω στο σημείο να επιθυμώ τακτικές διακοπές ρεύματος."
Η Μίρα γέλασε, "Όπως βλέπεις, τέτοιες συγκυρίες δημιουργούν, αν μη τι άλλο, την αφορμή για ευχάριστες συναντήσεις." Το μάκρος του νυχτικού φορέματος που είχε επιλέξει, έφτανε μέχρι τα γόνατα της. Οι γάμπες της ήταν ακάλυπτες, όπως και της Κρόου. Σκεπτόμενη αυτή την λεπτομέρεια, έφερε τα πόδια της κοντά σε εκείνα της γητεύτριας, "Όπως και τα προηγούμενα βράδια, μου άρεσε που σε είδα νωρίτερα να φοράς σορτς. Είναι πολύ...σέξι."
Η Κρόου ενθουσιάστηκε πραγματικά με αυτό το σχόλιο, "Χαίρομαι που το λες. Δεν συνηθίζω να φορώ τόσο κοντό σορτς όταν βγαίνω έξω, παρά μόνο μέσα στο σπίτι. Και από τότε που ξεκίνησα να δουλεύω στην πρωτεύουσα, προτιμώ ελάχιστα ρούχα όταν πηγαίνω για ύπνο. Ανακάλυψα ότι αυτό με βοηθά να χαλαρώσω πιο εύκολα."
"Τότε...μπορείς αν θέλεις να βγάλεις το μπλουζάκι και να μείνεις μόνο με τα εσώρουχα." Οι τιράντες του αθλητικού μπράλετ ήταν ορατές στα γυμνά σημεία των ώμων της Κρόου. Το ίδιο είδος εσωρούχου προτιμούσε και η Μίρα, επειδή ήταν πιο μαλακό και όχι υπερβολικά σφιχτό, όπως άλλα είδη στηθόδεσμου.
Χωρίς δεύτερη σκέψη ή οποιοδήποτε δισταγμό, η Κρόου ανακάθισε στο στρώμα και αφαίρεσε από το σώμα της το κοντομάνικο μπλουζάκι και το σορτς. Για όσο διήρκησαν αυτές οι κινήσεις, η γητεύτρια κοιτούσε προκλητικά εκείνη που εξέφρασε το αίτημα για λιγότερα ρούχα. Οι θηλυκές καμπύλες του σώματος της ήταν υπέροχες υπό το φως των κεριών. Η Μίρα χάιδεψε με τις άκρες των δαχτύλων της τους γυμνασμένους μύες του στομαχιού της γητεύτριας, προκαλώντας σε εκείνη απολαυστικά κύματα ανατριχίλας.
"Είσαι πανέμορφη." Της ψιθύρισε η αγαπημένη της, μην μπορώντας να πάρει τα μάτια της από εκείνη και το πλούσιο, στητό στήθος της.
"Κι εσύ το ίδιο." Η Κρόου αισθάνθηκε την παρόρμηση να την γδύσει, ακόμη και κάτω από τις κουβέρτες, αλλά επέδειξε αυτοσυγκράτηση. Της άρεσε πολύ που η Μίρα ήταν τόσο σαγηνευμένη από την εμφάνιση της, και δεν θα ήθελε να την ξαφνιάσει με αρνητικό τρόπο. Ενδιαφερόταν πρωτίστως να σιγουρευτεί ότι η προστατευόμενη θα ήταν έτοιμη να δεχτεί μια τέτοια κίνηση. Θεωρούσε την Μίρα μια αιθέρια ύπαρξη, αρκετά ευαίσθητη. Όμως η Κρόου δεν είχε καταλάβει μέχρι εκείνη την στιγμή πως και ο πόθος που ένιωθε η άλλη γυναίκα, έκαιγε με παρόμοια ένταση.
"Με ή χωρίς το νυχτικό που φορώ;"
Μια ξαφνική θέρμη απλώθηκε στα μάγουλα εκείνης που άκουσε την ερώτηση, αλλά δεν επέτρεψε στην ταραχή να την παρασύρει. "Με ό,τι κι αν σ' έχω δει να φοράς, είσαι υπέροχη. Αν και δεν θυμάμαι να έχεις φορέσει λιγότερα ρούχα από αυτά που καλύπτουν τώρα το σώμα σου."
"Αυτό διορθώνεται." Το σχόλιο ήχησε σε παιχνιδιάρικο, απαλό τόνο, όπως και η προηγούμενη ερώτηση.
"Μίρα." Ψιθύρισε ξέπνοα η Κρόου, νιώθοντας έκπληξη και μια συστολή που σπάνια την καταλάμβανε.
Ως απάντηση σε αυτό, η Μίρα πλησίασε πιο κοντά, δίνοντας το ελεύθερο στην αγαπημένη της είτε να την αγκαλιάσει ή να βγάλει το απαλό ένδυμα. Η Κρόου προτίμησε την δεύτερη επιλογή, προς ευχαρίστηση και των δύο. Το νυχτικό γλίστρησε εύκολα από το λεπτό σώμα της Μίρα και αφέθηκε στην καρέκλα του γραφείου, μαζί με τα ρούχα της επισκέπτριας.
Η ζεστασιά εκείνου του αγκαλιάσματος ήταν μαγευτική και πρωτόγνωρη για τις δύο γυναίκες. Η νησιώτισσα δεν αμφέβαλλε καθόλου ότι η Κρόου είχε την δική της μαγεία, ανεξάρτητη από αυτή που παραχωρούσε ο ηγεμόνας στους Glaives. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να εξηγήσει πόσο ωραία ένιωσε όταν σφιχταγκαλιάστηκαν.
Το αγγίγματα τους έμοιαζαν σαν να ήταν παρμένα από κάποιο όνειρο που οι δύο κοπέλες είχαν δει από κοινού· ανάλαφρα, προσεκτικά, σαν να γλιστρούσαν οι άκρες των δαχτύλων τους επάνω σε κάτι εύθραυστο. Τα χείλη της Κρόου αναζήτησαν τον λαιμό της Μίρα, αφήνοντας μικρά φιλιά εκεί. Συνάμα ένιωθε την ανάσα της κοπέλας να χαϊδεύει το πρόσωπο της. Όταν τα μάτια τους συναντήθηκαν, υπήρχε μια ένταση στο βλέμμα τους που καμία από τις δύο δεν είχε δει πρωτύτερα στο πρόσωπο της άλλης. Παρακινημένες από την ίδια έλξη, ένωσαν τα χείλη τους σε ένα φιλί που έκλεινε μέσα του την δύναμη της φωτιάς, καθώς και την ορμητικότητα της καταιγίδας.