Laroza
HEEY! Jaja, ik ga toch maar door, voor zolang ik inspiratie heb…:P Angelgood en Autumn Avaia, super bedankt voor de 1ste reviews van dit verhaal! Misschien komt List of Liefde nu een beetje stil te staan, maar ik doe mn best om ze alletwee bij te houden. Om eerlijk te zijn denk ik dat List of Liefde sneller zal gaan dan Laroza. Nou oke, dit is chappy 2! En oh ja, dit is vooral een beetje een sentimenteel hoofdstuk. Denk ik. Zo van: hoe vooeelt Draco zich nou? Sorry maar ik begon te schrijven, en toen gebeurde het gewoon. Dus als je meer van actie houdt, denk ik dat dit hoofdstuk je niet zoveel kan boeien, als je niet tussen gezemel over gevoelens door kan lezen. Misschien noem ik dit hoofdstuk wel 'het Sentiment'. Lekker toepasselijk. Maar ik denk dat een schrijver zichzelf wel een beetje serieus moet nemen… Of laatmaar. Oh, en ik wilde ff zeggen dat ik het niet altijd met Draco eens ben in dit chapter. Hij is hier denk ik een beetje erg…Zwadderich…Oke, consider yourself warned…
Hoofdstuk 2
-Dooddoener? -
"Had ze nou echt het Duistere Teken op haar arm?" Aan Blaise' uitdrukking zag Draco dat hij de tatoeage op Laroza's linker onderarm ook had gezien.
De volgende ochtend dacht Draco een paar keer dat hij een glimp opving van zwart-rood haar, maar als hij probeerde te zien of het Laroza was, was het al verdwenen. Blaise dacht ook een paar keer dat hij haar zag, dus hun conclusie was dat Laroza hun ontliep. Betekende dit dat ze een Dooddoener was en ze betrapt was?
Blaise zei dat hij niet zeker wist of hij het wel zo erg vond als Laroza hen ontliep. Hij vond het idee dat zij een Dooddoener was eng.
Draco was al zijn hele leven opgegroeid met Dooddoeners. Zijn vader was er een. Er hingen zijn hele leven al Dooddoeners in de buurt van zijn huis rond. Hij vond het idee dat een klein meisje een Dooddoener was, alleen fascinerend. Een Dooddoener uit Ravenklauw? Dat was een nieuwe… Maar het maakte Laroza, vond hij, alleen maar aantrekkelijker. Was ze echt gevaarlijk? En wist zijn vader dan misschien waarom de Heer van het Duister een klein meisje toeliet tot de groep? Ze was nog niet eens een volleerd heks! Draco snapte het niet, maar zoveel kon het hem ook niet schelen. Volgens zijn vader zou hij in de zomervakantie waarschijnlijk ook toegelaten worden tot Heer Voldemort's clubje. Het kon Draco niets schelen. Hij voelde er niet zo veel voor om een slaaf te worden voor meedogenloos lijk als Voldemort, maar een Malfidus bezat geen eigen leven. Zo was het nou eenmaal. Draco leefde zijn leven voor anderen. Het kon hem niks schelen. Zijn vader bepaalde alles, en het zou niet in Draco op komen niet te gehoorzamen. Waarom zou hij? Hij was geboren als Draco Malfidus. Zijn vaders bloed liep door zijn aderen, en blijkbaar bleef hij daarom zijn vaders eigendom. Het kon Draco niks schelen, puur omdat hij wist dat hij toch niks kon doen. Hij zou deze zomervakantie gebrandmerkt worden met het Duistere Teken, en daarna zou zijn leven toebehoren aan Voldemort. Zijn vader gaf hem door. Maar hoe zat het met Laroza? Er waren bijna geen vrouwelijke Dooddoeners. De enige was waarschijnlijk Bellatrix van Detta, Draco's tante. En dat was waarschijnlijk omdat ze een groot heks was, met uitzonderlijk talent. En ze was er waarschijnlijk vooral ingekomen door haar man, die ook Dooddoener was. Maar die Laroza? Ze was niemand tot nu toe opgevallen, zo bijzonder kon ze niet zijn. En trouwens, was het wel het Duistere Teken? Was het echt het Teken, geplaatst door Voldemort zelf? Misschien was het… wat? Iets anders? Hoe dan ook, het was Draco's probleem niet. Hij vond Laroza nu gewoon een leuk meisje. Na een week was hij waarschijnlijk haar naam alweer vergeten. Zo ging het altijd.
Het tweede uur zouden ze weer Toverdranken hebben. Draco zou weer samenwerken met Laroza. Hij wist niet of hij iets moest zeggen over wat hij had gezien. Misschien moest hij de hele tijd hints geven tot ze er zelf over begon… Maar dat kind was gewoon zo star en kortaf, ze zou nooit iets loslaten. Blaise en Draco bespraken het onderwerp 'Laroza' uitvoerig, maar stil en een beetje achteraf tijdens Verzorging van Fabeldieren. Ze besloten dat het onzin zou zijn dat de Heer van het Duister haar in dienst zou hebben. Het was gewoon een misverstand. Maar ze zouden haar toch proberen uit te horen. Haar linkerarm bekijken, zien wat die hele tatoeage was. Misschien had ze gewoon op haar arm getekend…
Blaise en Draco zaten er de hele les over te smoezen, wat veel achterdochtige en geïrriteerde blikken opleverde van het Gouden Trio. Wonderboy en zijn gevolg. Wezel, Modderbloedje en De Jongen Die Veel Te Lang Bleef Leven. De Uitverkoren Wereldverlosser van het Kwaad, en zijn twee al even nieuwsgierige en uitsloverige vriendjes. Ze dachten zeker dat Blaise en hij iets bedachten om de les te gaan verstoren, om Hagrid weer eens in de problemen te helpen. Die idioot had hun hulp trouwens niet eens nodig om in de problemen te komen. Alsof Draco en Blaise niks beters te doen hadden dan kleine achterlijke lesjes te verzieken die toch al verziekt waren door de leraar. Draco verachtte die Griffoendors. Hij haatte Potter, Wemel en Griffel nog erger dan de hele Fluimstenenclub bij elkaar. Misschien kwam dat doordat Draco in het begin bevriend wilde zijn met Potter. Omdat hij toen niet altijd de slechterik wilde zijn. Maar Potter had hem geen kans gegeven, was zo oppervlakkig geweest elke Zwadderaar tot slecht te bestempelen. Nu kon het Draco niks schelen, en elk jaar begon hij Potter en zijn gevolg erger te haten. Draco vond het nu allang niet meer erg de slechterik te zijn. Hij genoot ervan, want hij kon doen en laten wat hij wilde. Hij was vrij, had geen prioriteiten. Hij maakte zijn school af, zodat zijn vader zijn plannen voort kon zetten. Nu konden Potter, Wemel en Griffel hem verachtten en zich afvragen hoe mensen toch in hemelsnaam zó slecht konden zijn. Draco lag er niet wakker van.
Ze hoorden de bel vanuit het kasteel, en Draco, Blaise, Theo, Vincent en Karel liepen weg zonder te helpen met opruimen. Ze gingen naar de kerkers, en zagen dat Ravenklauw al voor de kerkerdeur stond.
"Hé, Laroza!" riep Blaise. Laroza wierp hen een walgende blik toe, en draaide toen haar hoofd de andere kant op. Ze had vast al door dat ze hun niet meer kon ontlopen nu. Blaise grijnsde, en ging naast haar staan. Ze rolde met haar ogen toen Draco aan haar andere kant kwam staan. Het viel de rest van de Ravenklauwers niet op, omdat Laroza genegeerd werd door hun. Door iedereen eigenlijk. Dat was vast de reden dat Laroza niet opviel: ze had waarschijnlijk nog nooit een woord gezegd tegen iemand hier. In elk geval niks aardigs. Draco besloot dat hij nu maar beter kon proberen haar uit te horen.
"Hé, Laroza, ik heb nog iets van je. Dacht dat je het misschien wel nodig zou hebben!" Draco viste de mouw uit zijn tas en wierp die haar toe. Zonder ook maar te knipperen ving ze het stuk stof op. Zonder ernaar te kijken, vroeg ze:
"Wat zou ik daarmee moeten? Ik kan dat gewaad toch niet meer aan, het is al gescheurd, dankzij de rede dat ik vanavond strafwerk heb!" snauwde ze. Ze smeet de mouw terug naar Draco, die hem maar net kon vangen. Op dat moment ging de deur open en was Laroza al langs Blaise heen gestapt, het lokaal in. Toen Draco naar binnen liep, zat ze al aan hun tafeltje, haar mooie haren hingen langs haar gezicht. Draco ging naast haar zitten. Toen Sneep hun de opdracht had gegeven verder te gaan met hun gerijpte drank, ging ze de ingrediënten halen, en Draco bleef weer bij Blaise rondhangen. Leeflang deed weer een poging contact te zoeken met Blaise, maar weer negeerde hij haar. Loena scheen het niet erg te vinden, ze bleef gewoon tegen Blaise aanpraten, terwijl deze zelf tegen Draco praatte. Toen hoorde Draco achter zich een kastdeur dichtslaan, en Laroza liep terug naar het tafeltje. Draco volgde haar, en ze begonnen vleermuisogen te halveren en af te wegen.
"Heb je echt geen achternaam? Moet ik je nu bij je voornaam noemen?" vroeg Draco aan Laroza.
"Wat kan jou dat schelen?"
"Nou, het zou handig zijn als ik je naam wist als ik een semester lang aan je vast zit,"zei Draco.
"Of ik er nou een heb of niet, ik zou je mijn achternaam niet vertellen. Noem me maar gewoon Laroza, het kan me niks schelen!" snauwde ze.
"Oh. Ga je mij dan bij mijn achter- of voornaam noemen?" vroeg Draco. Het viel hem weer op dat Laroza bijna geen make-up gebruikte en er toch mooier uitzag dan de meeste meisjes met make-up. Ze droeg gelukkig ook geen lipgloss. Draco had een hekel aan lipgloss. Het was altijd zo plakkerig en vies om een meisje te zoenen met lipgloss.
"Ik wil je helemaal bij niks noemen. Laat me met rust!" snauwde ze, en ze boordde haar groene ogen in zijn grijze ogen. Hij zag dat haar ogen een zachte kleur groen waren, maar er leek ook wat blauw tussen te zitten. En in het midden zaten kleine, goudkleurige vlekjes. Ze was echt bijzonder… En vooral bijzonder chagrijnig…
"Oke, wat jij wilt. Maar ik vertel je toch mijn naam, dat lijkt me handig voor de rest van het semester!" zei hij.
"Doe wat je niet laten kan, maar verwacht niet dat je me kunt interesseren!" gromde ze, terwijl ze zich weer over haar vleermuisogen boog. Hij grinnikte.
"Ik heet Draco Lucius Malfidus. Noem me maar Draco, als ik jou bij je voornaam noem!" zei hij. Haar reactie was bijna eng. Ze schoot uit, zodat het mesje in de tafel hakte. Ze scheen dit niet door te hebben. Ze draaide haar hoofd weer naar hem toe, en haar ogen stonden een beetje verwilderd. Ze waren heel groot geworden, opeens.
"Lucius Malfidus?" vroeg ze. Haar stem klonk ineens een beetje scherp.
"Je vergeet mijn voornaam. Draco," zei hij. Hij zag dat haar ogen ineens heel erg leeg eruit zagen. Ze scheen haar tanden op elkaar te klemmen, en ineens werden haar ogen naar het mesje in de tafel getrokken. Langzaam trok ze het mesje uit de tafel. Ze sloeg ineens weer toe, ze liet het mesje met kracht in de tafel terecht komen. Draco keek even zenuwachtig naar Sneep. Die was druk bezig met Michel Kriek uitschelden. Hij zag dat Laroza het mesje weer had neergelegd. Nu volgde ze de diepe kerven in het tafelblad, en ze scheen diep in gedachten verzonken te zijn. Draco vond dat ze er ineens heel kwetsbaar uitzag. Ze leek een klein kind. Waarom kon hij niet precies zeggen. Hij vond het heel erg vreemd wat er was gebeurd, maar besloot er maar niks over te zeggen. Niet tegen Laroza, niet tegen Blaise. Hij ging in stilte verder met de drank, zonder dat zij nog hielp. Het maakte hem niet uit, hij zou haar wel een keer de hele les laten werken. Nu deed ze iets te eng om gestoord te kunnen worden voor iets stoms als onderwijs.
Toen de bel ging, pakte Draco zijn spullen en hij wilde weglopen. De hele klas was al weg, maar hij zag dat Blaise en Loena nog niet klaar waren. Het was duidelijk dat Loena niet geïnteresseerd was in de drank, maar ze praatte heel levendig over Gnerps, hoorde Draco. Wat Gnerps ook mochten zijn… Hij dacht dat hij een soort zacht gezang hoorde, en keek om. Hij zag dat Laroza nog niet was opgestaan. Ze liet haar wijsvinger nog steeds over de kerven gaan, als een kleuter, en ze leek zachtjes te zingen of zoiets. Draco liep zachtjes iets dichterbij, nadat hij zag dat Sneep weg was. Hij hoorde haar zachtjes en zangerig mompelen.
"Laroosje, Laroosje, Laroosje…" Laroza hield haar hoofd een beetje schuin. Ze zag er echt heel kinderlijk uit. Waar was ze toch mee bezig? Hij keek van Laroza naar Loena, en vroeg zich af waarom alle gekken toch bij Ravenklauw zaten. Hoorden die niet zo wijs te zijn enzo? Hij zag dat Blaise en Loena druk bezig waren, en liep zachtjes naar haar toe.
"Laroza! Hé! De les is voorbij!" Ze reageerde niet, maar ze zong ook niet meer. Ze was echt eng… Draco schudde haar even zacht door elkaar. Ze deed met een schok haar ogen open.
"Wat?" snauwde ze. Gelukkig, ze was weer normaal.
"De les is afgelopen," zei Draco.
"Rot op!" mompelde ze, en ze liep het lokaal uit. Blaise en Loena hadden eindelijk al hun spullen opgeruimd, en Draco wilde Blaise het lokaal uit volgen toen hij zag dat Laroza haar tas was vergeten. Hij wilde doorlopen, maar bedacht zich, en pakte de tas. Misschien zat er nog iets interessants in…
Doordat ze zo treuzelden bij Toverdranken, was de pauze al bijna voorbij toen Draco en Blaise eindelijk bij de leerlingenkamer van Zwadderich kwamen. Blaise ging naar de Grote zaal, maar Draco had geen honger, dus bleef hij achter. Hij liep naar een bank en ging zitten. Draco keek naar de tas van Laroza. Hij was benieuwd wat ze bij zich had…
Oke, chap 2… Ik weet dat dit echt een beetje raar is, en misschien een beetje onbegrijpelijk… maar please, review anyway! Ik heb ff geen internet dus het kan ff duren voor ik alles update, omdat het misschien wel geschreven is,maar niet gepost kan worden. Oke, whatever. Later, fools! XxX