Laroza

Viele Danke fur die reviews! Snap je nu waarom ik onvoldoende sta voor Duits? Whatever, ik heb een halfuur lang geprobeerd het vorige chap te posten, maar het internet viel elke 5 tellen weer weg, dus hett lukte niet echt… Ik schrijf nu vast het volgende chap en dan zet ik ze tegelijk online ofzo… Dus, hier komt chap nr 3! Prepare for world dominiation! Of niet, maakt mij niet uit… Oh ja, fijne Valentijnsdag! Leve de commercie…yay…..

Hoofdstuk 3

-Schokkende Schooltas-

Draco keek naar de tas van Laroza. Hij was benieuwd wat ze bij zich had…

Draco opende de rits en hield de tas ondersteboven boven de bank. Er rolde van alles uit. Hij ging nieuwsgierig zitten en pakte de dingen eén voor eén op, en legde ze terug in de tas. Zozo, dat kind had weinig fantasie. Draco pakte een Transfiguratieboek op. Saai. Hij gooide het terug in de tas. Scharlakenrode inkt. Saai. Terug in de tas. Pauwenveer. Mooi, maar saai. In de tas.

Zo ging het een tijdje door. Er zaten gebruikelijke schooldingen in haar tas. Het enige opmerkelijke was, dat ze AL haar schoolspullen bij zich had. Alle boeken voor alle vakken, in plaats van alleen alles voor de lessen van die dag. Al haar reserve veren. Stapels perkament. Ze had vast en zeker een spreuk uitgesproken over de tas, want hij voelde helemaal niet zwaar aan.

Toen haar schoolspullen weer in de tas zaten, kwamen er iets interessantere dingen. Een haarborstel. Jemig, als Laroza een haarborstel bij zich had, waarom gebruikte ze het dan nooit? Raadsel… Nu kwamen er vooral meidendingen: lipbalsem, mascara, oogpotlood, eyeliner, een grote kluwen zilver, die uit oorbellen, armbanden, ringen en kettingen bleek te bestaan. Zozo. Draco had nooit gedacht dat Laroza al die make-up gebruikte. En ze droeg bijna nooit sieraden. Waarom had ze dan alles bij zich? Ze scheen vooral zilver te dragen. Ineens kwam het bij Draco op dat er waarschijnlijk helemaal niks in haar slaapzaal lag. Ze sjouwde elke dag al haar bezittingen mee! Vreemd meisje, die Laroza…

Toen hij alle make-up terug had gegooid, zag hij iets roze. Hij pakte het op. Het bleek een pluchen knuffel te zijn. Of een deel ervan. Het was een pootje, duidelijk met veel geweld afgescheurd. Het zag er niet zo roze uit als het waarschijnlijk eens was geweest. Het was een beetje grauw en grijs geworden, en kaal, als een teddy waar te vaak over is geaaid. Het pootje was rafelig met veel halen waar het afgescheurd was. Draco staarde ernaar. Gatverdamme, Laroza was eng! Hij wist dat er waarschijnlijk dingen in haar tas zaten die hij maar beter niet kon zien. Hij kon zich er niet toe brengen de tas weer in te ruimen en weg te lopen. Hij legde het pootje in de tas. Als volgende zag hij een langwerpig, blauw voorwerp. Hij pakte het op, en zag dat het voorwerp in een stuk blauwe stof gewikkeld was. Nieuwsgierig wikkelde hij het lapje af, tot hij iets zag glanzen. Staal. Voordat het lapje op de bank dwarrelde, had Draco al een voorgevoel gehad wat het pakje was. Toen hij het mes in zijn handen hield, was hij toch verbaasd. Het zag er scherp uit, maar Draco voelde aan de punt. Het was nogal bot. Het was een lange dolk. Wat deed Laroza met een mes? Het kon niet voor zelfverdediging zijn, want het had onder in haar tas gelegen. En het was te goed verpakt. Waarom had Laroza al deze spullen bij zich? Draco pakte het op eén na laatste voorwerp op. Een met rood fluweel bekleed doosje. Hij pakte het op en opende het. Gelukkig was deze inhoud wat minder schokkend. Een gouden ketting. Het was een klein kettinkje, voor een kind. Het kettinkje was van heel fijn goud, en het hangertje was ovaalvormig. Er stond iets in gegraveerd. Commoveo. Wat betekende dat? Waarom had Laroza het hangertje, dat waarschijnlijk uit haar kindertijd was, zo ver weggestopt? Waarom wilde Laroza niks met het woord 'Commoveo' te maken hebben? Wat betekende dat eigenlijk? Draco was in de war. Hij begon steeds meer dingen over Laroza te ontdekken. Alleen wist hij van niks de betekenis. Hij stopte de ketting terug in het doosje en gooide het doosje in de tas. Hij zag nog een ding. Een paar vellen papier. Hij pakte het op. Het was bladmuziek. Drie vellen vol met noten. Er stond boven dat het vioolmuziek was. Er stond geen titel bij. Gewoon noten. Waarom liep Laroza toch rond met bladmuziek? Ze had geen viool bij zich. Hij dacht even na, en besloot toen de noten te kopiëren. Hij sprak een simpele spreuk uit, en hield een tel later een identieke kopie van de muziek in zijn hand. Hij zou iemand vragen het voor hem te spelen. De orginele muziek stopte hij in Laroza's tas. Zijn kopie in zijn zijn broekzak. Hij stond op en wreef over zijn hoofd. Hij staarde weer naar de schooltas. Waarom had Laroza dat allemaal in haar tas?

Hij wilde naar boven lopen, toen hij ineens met een schok bedacht dat hij zijn lessen van die middag was vergeten. Hij keek snel op de klok in de leerlingenkamer. Hij zag dat hij al bijna een heel uur had gemist. Kruidenkunde, en het had nu ook geen zin meer om te gaan. Bij een vak als dat was er het laatste kwartier niks meer te doen. Hij was Klassenoudste, professor Stronk zou het niet erg vinden. Maar Laroza had haar tas niet, bedacht hij. Hoe kon ze nu haar lessen volgen? Normaal zou het Draco niks kunnen schelen. Maar Laroza mocht niet vermoeden dat hij in haar spullen had zitten rommelen. Er zaten vreemde dingen in, en hij had het gevoel dat niemand mocht weten dat Laroza die dingen meedroeg. Draco liep naar zijn slaapzaal. Hij haalde uit zijn hutkoffer een map. Het was een map met gegevens die bij zijn Klassenoudste-badge hoorden. Hij zocht het rooster van de zesdejaars Ravenklauwers op. Laroza had nu Bezweringen. Draco sloeg de map dicht en liep naar haar lokaal. Zonder te aarzelen of kloppen stapte hij binnen. Op dat moment kreeg een Ravenklauwer een Beweringenboek naar zijn hoofd door een uit de hand gelopen Banvloek van een Huffelpuffer. Hij piepte en viel achterover. Hij kwam vlak voor de voeten van Draco neer. Zonder aandacht aan hem te schenken, riep hij naar professor Banning, over de hoofden van de leerlingen heen:

"Professor Banning, zou Laroza even mee kunnen komen? Het is dringend!" Banning knikte en wenkte Laroza, die tegen een kast aangeleund alles zat te bekijken, in plaats te oefenen. Laroza zuchtte en slenterde naar Draco toe. Hij liep de hal op en draaide zich om. Laroza keek hem ongeïnteresseerd aan. Hij hield haar tas omhoog.

"Je was je tas vergeten bij Toverdranken," legde hij uit toen ze haar wenkbrauwen optrok. Ze griste de tas uit zijn handen.

"En waarom geef je hem nu pas terug?" snauwde ze.

"Graag gedaan, schat. Misschien omdat ik ook bezig was? Omdat ik ook les had? Ik was toevallig snel klaar bij Kruidenkunde, en omdat ik Klassenoudste ben, kon ik hem naar je toe brengen. Anders lag dat ding nu nog bij Sneep, en ik denk dat je dat liever niet zou willen!" zei hij verontwaardigd. Het was niet helemaal waar, maar het was ook niet zijn bedoeling geweest om eerlijk te gaan opbiechten wat hij in haar tas had gevonden.

"Rot op!" mompelde ze, en ze draaide zich om, maar hij hield haar tegen en zei:

"Wat, kan er niet eens een bedankje van af? Mensen zouden nog het idee krijgen dat je geen manieren hebt!"

"Ik zei, rot op!" antwoordde ze.

"En het kan mij helemaal niks schelen wat je zei!"

"Donder toch op!" zei ze, en ze wilde weglopen, maar hij pakte haar arm vast. Hij hoorde haar kort en scherp naar adem snakken. Hij had haar linkerarm beet. Meteen flitste het beeld van de vorige avond weer terug, het zwarte teken op haar huid.

"Wat is er?" vroeg hij onschuldig. Ze keek hem met toegeknepen ogen aan. Hij kreeg ineens een idee om erachter te komen wat ze verborg. Of ze het Duistere Teken had. Wat de verscheurde knuffel betekende. Het mes. En wat Commoveo was. Het was simpel. Draco's tante had het hem deze zomer nog geleerd. Hij keek Laroza in haar ogen. Hij hief zijn toverstok op en mompelde:

"Legilimens!"

HEEY! Sorry dat dit een beetje een kort hoofdstuk was. En ik hoop dat jullie haar tasinhoud niet te twisted vonden. En dat het allemaal niet te vaag wordt nu… Goedgoed, review! Please! Ik wordt er gelukkig van! Oh jah, M.iirte, writertje, SPB, Autumn Avaia, angelgood: BEDANKT VOOR DE SUPERCOOLE REVIEWS! LUVV YAH! Oh, en writertje: ik ga wel door met List of Liefde, maar ik ben nu eigenlijk vooral bezig met dit verhaal… Ik schrijf denk ik binnenkort daar weer een hoofdstuk voor, het is bijna vakantie! Peace!

Xx