Laroza
Heey! Sorry dat het zolang duurt voor ik chaps online zet, want ik schrijf ze eigenlijk achter elkaar door, maar doordat mn internet steeds wegvalt, duurt het heel lang voor ik ze kan posten. Steeds als ik dan een hoofdstuk aan het uploaden ben, valt internet weer weg enzo… Balen… Maargoed, ik ga verder met mn vage verhaal. Angelgood, danke voor de superleuke reviews! Jaja, dat kind van de ring is engg…:P Ohoh…ik heb net het laatste stukje van Laroza's Symfonie over gelezen, en het is zoo dom! Serieus, iemand, leg me een schrijfverbod op als ik half slaap en ik te veel limonade gedronken heb! Of keten me in elk geval vast als ik zo'n hoofdstuk wil gaan posten. Oh en: Draco heeft geen lang haar. Zijn pappie wel, maar onze lieve schattige Draco niet. Hij is te leuk om nu al zn vaders haarstijl over te nemen… En: jah, Laroza's traumatische psychische verleden wordt nog wel bekend hoor:P
-Het dossier-
Toen Draco die volgende ochtend wakker werd, was Laroza's symfonie al bijna uit zijn hoofd verdwenen. Hij was op weg naar de Grote Zaal, toen hij Blaise tegenkwam bij de trap.
"Luister eens, het is misschien een beetje een rare vraag, maar denk je dat Laroza ouders heeft?" vroeg Blaise zacht, zodat de passerende Griffoendors het niet konden horen.
"Hoe kom je daar nou bij, man?" vroeg Draco verbaasd.
"Weet ik veel, ik zat gewoon te denken, misschien kunnen meer over haar te weten komen als we haar kindertijd een beetje kennen. In de school is er vast wel ergens informatie over haar te vinden," zei Blaise. Draco dacht na. Laroza die elke vakantie naar haar ouders ging, leek hem onwaarschijnlijk. Waar ging ze dan heen? Of misschien ging ze wel naar haar ouders, maar werd ze niet goed behandeld. Laroza was raar. Eng. Het had waarschijnlijk met het verleden te maken.
"Waarom wil je per se meer over haar te weten komen?" vroeg Draco.
"Kom nou, ik weet dat jij het ook wilt weten. Het Duistere Teken, en alles. Die gare muziek van gisteren. Jij wilt het ook weten!" zei Blaise. Draco gaf toe dat hij ook benieuwd was, meer dan benieuwd zelfs. Ze spraken af om de middaglessen over te slaan en Laroza's gegevens op te zoeken. Toen ze de Grote Zaal binnenliepen, stonden ze oog in oog met professor Anderling.
"Waar waren jullie gisteravond om acht uur?" vroeg ze beschuldigend. Blaise begon zich meteen te verdedigen.
"We waren toen allang aan het slapen, professor, eerlijk! Dit keer waren we het niet! We hebben niks gedaan! Dit keer niet! Oke, oke, ik geef toe dat we vorige week inderdaad niet in bed lagen, oke, maar gisteren echt! We waren het niet, we deden niks dat niet mocht!" riep Blaise.
"Zabini, hou uw mond. Ik dacht dat meneer Vilder me had doorgegeven dat jullie om acht uur gisteravond bij mij strafwerk moesten komen maken met juffrouw Laroza! Geen van jullie drieën kwam opdagen!" zei professor Anderling nijdig, tussen Blaise door die dingen riep over alibi's en getuigen. Blaise stopte abrupt met praten midden in een zin over bewijs en zijn mond viel open. Draco vloekte zacht.
Rond acht uur was dat kind dat muziekstuk aan het spelen, en ze waren het strafwerk helemaal vergeten, van die keer dat Vilder hen snapte. Draco was meteen gaan slapen daarna, zodat hij voor het eerst in waarschijnlijk tien jaar vóór twaalf uur sliep. Laroza was ook niet gegaan. Draco had het gevoel dat hun afwezigheid bij hun strafwerk alledrie met hetzelfde vioolstuk te maken had. Verdomme, waarom had zo'n stom jammerend viooltje nou weer zo'n grote invloed? Draco luisterde nauwelijks terwijl Blaise zich verontschuldigde bij professor Anderling en beloofde dat ze deze avond om acht uur zouden komen.
Ze liepen naar de tafel van Zwadderich. Draco speurde met zijn ogen de zaal door, op zoek naar Laroza. Eindelijk zag hij haar zitten, helemaal in de hoek van de tafel van Ravenklauw. Ze at niks, ze staarde alleen voor zich uit. Geen wonder dat ze zo dun was. Draco wist niet waarom, maar tijdens het hele ontbijt bleef hij naar haar kijken.
Pas na vijf minuten had hij door dat Laroza terug keek. Haar vastketenende ogen drongen in de zijne, en het had hetzelfde effect op Draco als altijd wanneer ze hem recht aankeek. Ze wendde haar blik niet af, en Draco ook niet. Ze had haar haar weer los, altijd eigenlijk. Haar zwarte half-krullende lokken hingen weer langs haar gezicht. Haar ogen waren nog steeds even mooi. Haar lippen hadden een lichte, zacht rood-roze kleur. Aleen dacht Draco dat haar lichtbruine huid iets bleker zag. Hij bleef naar haar staren, tot de bel ging en Blaise hem meetrok. Hij kon haar ogen nog in zijn rug voelen prikken terwijl hij de zaal uitliep, naar Bezweringen.
Die ochtend had Zwadderich geen enkele les met Ravenklauw. S' middags zouden ze weer samen Transfiguratie hebben, maar Draco en Blaise zouden spijbelen. Toen de bel ging, ging iedereen naar de lunch behalve Blaise en Draco. Ze renden naar de slaapzaal en Draco zocht zijn Klassenoudste-map op in zijn hutkoffer. Hij vond wat hij zocht: een lange rol perkament met informatie over Zweinstein. Samen met Blaise las hij het vluchtig door, tot ze een stukje tegenkwamen met de juiste informatie: er waren dossiers over elke leerling aangelegd op Zweinstein. Draco en Blaise vermoedden dat de dossiers op Perkamentus' kantoor zouden liggen. Als hij nu ook aan het lunchen was, konden ze zo naar binnen glippen en Laroza's dossier meenemen. Ze renden weer de slaapzaal uit en liepen langs de Grote Zaal. Meteen zagen ze de zilvergrijze baard van hun schoolhoofd schitteren, en ze renden naar boven. Voor zijn kantoortje bleven ze staan.
"IJsmuis," zei Blaise tegen de waterspuwers die het kantoortje bewaakte. Draco keek hem aan.
"Hoe weet jij het wachtwoord nou weer?"
"Ik moest gisterochtend naar hem toe, vanwege 'te vaak nablijven voor die grote Snul Vilder'. En blijkbaar heeft hij het wachtwoord nog niet veranderd!" zei Blaise, terwijl hij wees hoe de waterspuwers aan de kant sprongen en een grote, spiraalvormige draaiende trap onthulden. Ze gingen omhoog en kwamen in Perkamentus kantoortje. Felix begon alarmerende geluidjes te maken.
"Kop dicht, rotbeest," mompelde Blaise, en Felix zweeg. Draco grinnikte, en ze begonnen het kantoortje door te zoeken. Na een paar minuten opende Draco een grote kast die volgepropt zat met perkament. Er staken labeltjes uit de stapel, waar namen van leerlingen op stonden.
"Gevonden!" riep Draco. Blaise kwam meteen aangelopen, en ze begonnen Laroza op te zoeken. De pauze zou over tien minuten afgelopen zijn, en voor die tijd wilden ze al weg zijn.
"Hebbes!" Blaise hield een vel perkament op. Laroza's dossier. In tegenstelling tot de anderen, die allemaal uit minstens 3 vellen bestonden, leek die van Laroza weinig informatie te bevatten. Draco kopieerde het dossier snel met dezelfde spreuk die hij gebruikte om' Bittersweet Symphony' te kopiëren en Blaise stopte het in zijn tas.
"Laten we kijken wat ze over ons zeggen!" zei Blaise, maar Draco schudde zijn hoofd. Ze hadden geen tijd hun eigen dossier op te zoeken en te lezen. Blaise liep al naar de deur, toen Draco hem riep.
"Blaise! Denk je ook niet dat dat beest ons verlinkt aan die fossiel?" Draco knikte naar de feniks, die alles zat te bekijken op zijn stok naast de deur. "Lijkt me iets te makkelijk om zo het kantoor van de grote Albus Perkamentus binnen te dringen," ging hij verder. Blaise keek hem bedachtzaam aan.
"Wat wou je doen? Dat beest het raam uit flikkeren?" vroeg Blaise.
"Leuk idee, maar dan nog, ons seniele schoolhoofd zal vast wel een Sluipsensor ofzo geplaatst hebben. Wat doen we om de sporen uit te wissen?" vroeg Draco. Blaise dacht even na.
"Niks. We doen gewoon alsof we simpel zijn, wat we in feite denk ik ook wel zijn, en we gaan gewoon. Ten eerste, hoe dacht je dat die verenbaal ons aan Perkamentus wou verklikken? Of denk je dat die prehistorische gek met vogels praat?" vroeg Blaise.
"Eerlijk gezegd zou me dat niks verbazen… Oke, we gaan gewoon. Trouwens, die idioot wordt nooit boos. Potter en zijn kleuterkameraden snuffelen ook altijd overal rond, en Perkamentus weet het maar hij zegt niks. Hij laat die achterlijke overmoedige Griffoendors denken dat ze slim zijn en hun sporen uit wissen, maar hij weet alles wat ze doen. Als hij weet dat we hier waren, gaat hij vast en zeker in zichzelf mompelen, iets van: ' het had zo moeten zijn, ze hebben hun redenen, laat ze de wereld verbeteren' ofzo. Ik denk niet dat hij boos wordt dat we hier zijn geweest, omdat hij gewoonweg te goedgelovig is en altijd het beste van mensen denkt. En verder-" Draco werd opeens afgekapt door een zacht geritsel achter zich. Hij draaide zich om, en verstijfde. Perkamentus stond achter hen, naast zijn bureau.
"Oh, let niet op mij. Praat gerust verder, jongens," zei hij met twinkelende ogen. Draco voelde zijn mond open zakken. Blaise keek Perkamentus aan met een goudvisachtige gezichtsuitdrukking. Perkamentus grinnikte.
"Maar het lijkt me denk ik een goed plan als jullie je naar de lessen begeven. Voordat jullie te laat komen," zei Perkamentus. Draco staarde naar Perkamentus. Die vent spoorde niet. Hij wist dat Perkamentus het niet slecht bedoelde ofzo, dat hij blij moest zijn dat ze geen straf kregen, maar hij kon het gevoel niet onderdrukken dat hun schoolhoofd gekker dan Laroza en Loena bij elkaar moest zijn. Geen van beiden leerlingen konden iets uitbrengen. Uiteindelijk gilde Blaise een nogal achterlijk gilletje, en zetten Draco en hij het allebei op een lopen. Ze renden het kantoortje uit, nagekeken door Perkamentus, die zachtjes grinnikte, vlogen de trap af en stormden naar de leerlingenkamer.
"Ik heb me altijd afgevraagd hoe Potter zoveel kan rondneuzen zonder strafwerk te krijgen, maar er is niks aan. Zo redden die idioten de wereld dus," bracht Draco hijgend uit terwijl hij en Blaise op de bank neervielen. Blaise knikte.
"Ik geloof dat ik vandaag meer gerend heb dan ik ooit in mijn hele leven heb gedaan, en dan te bedenken dat die Perkamentus niet eens raar opkeek dat we hem in zijn eigen kantoortje aan het uitschelden waren," antwoordde Blaise. Toen ze bij waren gekomen, haalde Blaise de kopie van Laroza's dossier uit zijn tas.
"Laten we dat kreng nu doorlezen. En er kan maar beter iets nuttigs instaan!" zei hij. Ze lazen het perkament door.
Laroza
Feiten en bijzonderheden
Volledige naam:
Laroza (voor zover bekend, verdere namen onbekend).
Laroza's achternaam is niet te achterhalen, eventuele tweede namen zijn ook onbekend.
Geboortedatum:
Onbekend.
Waarschijnlijk rond het winterseizoen.
Voogd:
Plaatselijk Kinderweeshuis voor Magische Kinderen, directrice Septuson.
Mevr. Septuson neemt contact op bij meer informatie. Ze is bereikbaar voor vragen over Laroza van alle aard.
Adres voogd:
Plaatselijk Kinderweeshuis voor Magische Kinderen.
Weeshuis blijft voogd tot eventuele adoptatie en/of tot Laroza meerderjarig is (volgens Ministerie van Toverkunst, niet de Dreuzelwet).
Biologische ouders:
Onbekend.
Laroza's biologische ouders zijn hoogstwaarschijnlijk niet meer in leven.
Broers/zussen:
Onbekend.
Laroza is vermoedelijk enigst kind, inclusief eventuele buitenechtelijke kinderen.
Afdeling:
Ravenklauw.
Overwogen afdeling(en)
Zwadderich.
Bloedrang:
Volbloed.
Na uitgebreid onderzoek naar Laroza's biologische ouders is voor 97 zeker vastgesteld dat Laroza een volbloed heks is.
Leeftijd:
Onbekend, waarschijnlijk 16, 17.
Opmerkelijke bijzonderheden kind:
Dossier weeshuis:
Binnengebracht op 9-jarige leeftijd. Laroza is erg afwezig. Ze is niet goed in het aanleggen van sociale contacten. Ze is een middelgoede student, volgens professoren kinderlijk in opstellen. We vermoedden dat Laroza traumatische ervaringen heeft die ze niet kan verwerken en dat ze psychische problemen kan hebben. Ze praat weinig, is in zichzelf gekeerd. Herhaaldelijk onderzocht, twee jaar verblijf in een psychiatrische inrichting. Ontslagen uit inrichting, zonder verder verwijs naar klinieken en/of medicatie. Volgens testresultaten kan Laroza functioneren in het dagelijks leven, zonder verdere inrichtingen.
Zweinstein heeft verder geen bijzonderheden aan kunnen leggen.
Blaise en Draco keken elkaar aan.
"Twee jaar in een gekkenhuis?" vroeg Blaise geschokt.
"Je had gelijk. Haar ouders zijn dood," zei Draco toonloos.
"Ze had misschien in Zwadderich gezeten! En ze is waarschijnlijk volbloed…" zei Blaise.
"Wat heeft dat er nou weer mee te maken?" vroeg Draco verbaasd.
"Niks, niks, weet ik veel. Ik dacht, ik zeg het maar even," zei Bliase schaapachtig. Draco keek hem even fronsend aan en las het dossier nog een keer vluchtig over. Binnengebracht op 9-jarige leeftijd… Waren haar ouders gestorven toen ze 9 was? Was ze daar zo door getraumatiseerd? Misschien had ze wel gezien hoe haar ouders vermoord werden. Psychische problemen… Dat was duidelijk. Hoe ze reageerde toen hij haar zijn naam vertelde. Hoe ze deed toen ze de noten van dat vioolstuk zag. Draco vouwde het papier en deed het in zijn tas. Hij keek Blaise aan, vroeg zich af of hij moest vertellen wat hij in haar tas had gezien.
"Hoe kwam je eigenlijk aan haar vioolmuziek?" vroeg Blaise. Over toevallig gesproken… Draco besloot Blaise alles te vertellen. Toen hij uitgesproken was, was Blaise stil.
"De vreemdste dingen zijn nog wel die muziek, het kettinkje, het mes en het knuffeltje. Of wat daarvan over was…" zei Blaise, en Draco knikte.
"Wat stond er ook al weer op dat hangertje aan de ketting?" vroeg Blaise.
"Commoveo,"
"Hmm… Enig idee wat het zou kunnen betekenen?" Draco schudde zijn hoofd. Hij hoorde de vioolmuziek weer in zijn hoofd. Even zaten ze stil naast elkaar. Toen begon Blaise ineens te praten.
"Laten we dat mens… even kijken… oh ja, laten we die Septuson opzoeken. Om haar wat dingen te vragen,"
"Ja, tuurlijk. We lopen daar binnen bij dat weeshuis en stellen haar vragen over een gestoord kind dat daar jaren geleden zat. Denk je echt dat ze ons zomaar antwoord zal geven?" vroeg Draco terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok.
"Ja. Wel als we zeggen dat we bij Laroza op school zitten en weet ik wat, dat we haar willen helpen ofzo. Alsof het dat mens iets zal kunnen schelen!" zei Blaise. Draco zuchtte en stemde toe. Ze liepen naar de slaapzaal, en Draco haalde wat Brandstof te voorschijn. Ze liepen naar het haardvuur in de leerlingenkamer.
"Wat was die belachelijke naam ook al weer van dat weeshuis?" Draco keek Blaise vragend aan.
"Plaatselijk Kinderweeshuis voor Magische Kinderen. Kunnen ze geen afkorting bedenken zodat het uitspreekbaar wordt?" mopperde Blaise. Draco gromde en gooide het poeder in het haardvuur, zodat de vlammen hoog oplaaiden en felgroen werden.
"Plaatselijk Kinderweeshuis voor Magische Kinderen!" riepen Draco en Blaise, waarna ze zich heel stom voelden omdat ze dat zojuist hadden geroepen. Even later stapten ze uit het vuur in een kleine, grauwe hal.
"Hé! Iemand thuis? Hoe heet die directrice ook al weer? Septa-Septo-Septu… Oh laat maar! Hé, Sep! Seppie! Ben je thuis?" riep Blaise door het vertrek. Draco rolde met zijn ogen, stompte Blaise en liep door naar de enige deur. Hij klopte, en een stem zei:
"Binnen! En de naam is Septuson!" Blaise beet even op zijn lip, en Draco en hij liepen naar binnen. In een klein kantoortje zat een magere vrouw met lichtbruin haar. Ze had een zacht gezicht en zat aan een houten bureau te schrijven. Ze keek op toen Draco en Blaise naar binnen stapten. Ze glimlachte even, en legde haar veer neer.
"Ga zitten jongens. Waar kan ik jullie mee helpen?"
"We vroegen ons af of u ons iets over het gedrag kunt vertellen van Laroza. Ze zat hier zes jaar geleden en komt hier nog steeds in de zomervakanties," zei Blaise.
"Laroza? Ja… Maar die komt hier niet meer in de vakantie voortaan. Ze wordt vlak voor het schooleinde meerderjarig," zei de vrouw.
"Kunt u ons vertellen hoe Laroza zich gedroeg?" vroeg Draco.
"Ja… Ik denk het… Weten jullie, het was een raar kind," zei ze plotseling. "Ja… Ze… ze was anders dan de meeste kinderen," Draco en Blaise knikten. De vrouw zuchtte even, en begon te vertellen.
Teehee! Mooi einde? Ik ben zo sadistisch... Pleeaase review! REVIEW! MN GELUK HANGT ER VANAF! Oh jah het is vakantie nu -yeahyeah- week vrij van sadistische leraren die je doodgooien met zinloos en doelloos huiswerk! Dus ik ga denk ik wat meer schrijven... hehehe...
XX