Hoofdstuk 6

Toen Harry de volgende dag tijdens het ontbijt een bont en blauwe Draco zag zitten schrok hij wel. Hij wist dat hij hem tijdens het duelleren gisteravond een paar keer goed geraakt had, maar dat het zo erg zou zijn had hij niet verwacht. Hij was echter niet de enige Griffoendor die naar Draco zat te kijken. Ook Ginny Wemel had haar blik op hem gericht. Ze mocht dan gisteravond bij hem weggestuurd zijn waardoor ze het niet verder kon hebben over de wizardsdebt, dit betekende niet dat ze het zomaar zou laten gaan. Ze had nu de hele avond de tijd gehad om het perfecte plan te vormen. Het zou natuurlijk erg gemakkelijk zijn als zij hem gewoon om geld zou vragen. Haar familie was immers erg arm en het geld zou ze goed kunnen gebruiken. Er was echter één ding dat ze toch een stuk belangrijker vond dan geld, en dat was liefde. Daar wilde ze deze wizardsdebt dan ook voor gaan gebruiken. Ze draaide zich om en begon te staren naar Harry. Hij was haar grote liefde, maar hij zag haar nog steeds niet staan. Daar zou zij binnenkort wel verandering in gaan brengen.

Draco stond op en verliet de eetzaal in een langzame pas. Vanmorgen had mevrouw Pleister hem na een laatste controle uit de ziekenzaal gelaten. Hij was nu op weg naar Perkamentus die had gevraagd of hij langs wilde komen. Hij stopte voor de twee waterspuwers waarachter Perkamentus z'n kantoortje verborgen zat. Hij begon zich net af te vragen hoe hij daar binnen moest komen toen hij Perkamentus aan zag komen.

"Ah, Draco je bent er al."

Draco wilde een spottende opmerking maken van 'meent u dat nou', maar hij besloot zijn mond maar te houden. Hij had geen zin om zo vroeg in het schooljaar al met strafwerk te zitten. Perkamentus zei het wachtwoord (bloedlolly's) en Draco volgde hem het kantoortje in.

"Gaat u zitten", zei Perkamentus terwijl hij naar een stoel wees. Draco nam plaats in de stoel en keek Perkamentus afwachtend aan. Hij hoopte maar dat die oude gek snel ter zake kwam.

"Ik heb gehoord over het gevecht dat je gisteravond hebt gehad."

Draco keek verveeld op. Dus daar wilde Perkamentus het over hebben.

"Als school zijnde nemen wij zulke zaken nogal hoog op. De veiligheid van onze studenten staat natuurlijk bovenaan. Daarom wil ik graag van je weten wie je belagers waren."

"En ik zou wel eens willen weten waarom het gras groen is, maar ja, we krijgen niet altijd antwoord op onze vragen."

"Dus je wilt me niet vertellen wie jou aangevallen hebben?"

Draco wilde met z'n ogen rollen, maar hield zich nog net in. In plaats daarvan schudde hij zijn hoofd.

Perkamentus knikte bedroefd.

"Het is je eigen keuze."

Inderdaad, dus waar bemoeit iedereen zich mee, dacht Draco boos.

"Aangezien we grote vermoedens hebben dat je belagers uit jou afdeling komen, lijkt het me niet langer veilig dat je daar naar toegaat."

"Wat! Ik ga echt niet naar een andere afdeling!" Draco rilde al bij de gedachte. Hij moest er niet aan denken dat hij bij de Griffoendorks terecht kwam of erger nog de Huffelpufs.

"Ik wilde je ook niet bij een andere afdeling sorteren. De sorteerhoed had immers zijn keuze gemaakt en zoals bekend maakt deze nooit fouten."

Perkamentus stopte met praten en rommelde in zijn la waar hij een zak met zuurtjes tevoorschijn haalde.

"Wil je misschien een zuurtje?"

Draco zuchtte geïrriteerd. Dit was één van de redenen waarom hij zo een hekel aan Perkamentus had. Net als het gesprek interessant begon te worden onderbrak hij het voor zoiets onbelangrijks als een zuurtje. Perkamentus trok zich echter niets aan van Draco en deed een zuurtje in z'n mond.

"Weet je zeker dat er niet eentje wilt? Ze zijn erg lekker."

Draco schudde zijn hoofd en keek naar de klok. Als Perkamentus niet op zou schieten zou hij het begin van z'n eerste les nog missen. Niet dat dat normaal gesproken zo een ramp zou zijn, maar in z'n huidige situatie kon hij de Zwadderaars beter geen reden geven om nog bozer op hem te worden.

Hij keek weer op naar Perkamentus die nog steeds rustig op zijn zuurtje aan het kauwen was.

"Kunt u me misschien dan vertellen wat u wel van plan bent als u me niet in een andere afdeling wilt plaatsen?"

Perkamentus knikte en slikte zijn zuurtje door.

"De staf heeft besloten om u een eigen kamer te geven."

Draco kon toen hij dit hoorde een kleine glimlach niet onderdrukken. Een eigen kamer klonk helemaal zo rot nog niet.

"Uw kamer bevindt zich achter het portret van Merlijn de Grote en het wachtwoord is samenwerking. Het lijkt me het beste als u er na uw lessen een kijkje neemt."

Draco knikte en stond op. Met z'n gedachten zat hij al bij z'n nieuwe kamer. Wat zullen zijn afdelingsgenoten jaloers zijn als ze dit te weten komen.

"Uw spullen zijn al naar uw nieuwe onderkomen gebracht dus er is geen reden meer voor u om nog naar de Zwadderich afdelingskamer te gaan."

Draco liep naar de deur.

"Oh Draco, het spreekt voor zich dat je dit geheim moet houden."

"Goh, ik wilde het net tegen de hele school gaan vertellen", zei Draco sarcastisch.

Perkamentus gaf hem een waarschuwende blik.

"Ik zal het tegen niemand zeggen, mag ik nu weg?"

Perkamentus knikte en Draco liep het kantoortje uit op weg naar z'n eerste les.

Tijdens de lessen had hij moeite om zich te concentreren. Zijn gedachten bleven maar dwalen naar de eigen kamer die hij zou krijgen. Bovendien moest hij alert zijn op mogelijke aanvallen van zijn klasgenoten.

Hij was blij toen de lunch eindelijk aanbrak en hij zijn nieuwe kamer kon gaan bekijken. Snel liep hij naar het portret van Merlijn de Grote. Hij controleerde of hij niet gevolgd was en zei toen het wachtwoord.

Met verbazing keek hij de kamer rond. Hij had zich veel voorgesteld, maar dit toch niet De kamer zag er uit alsof het een oude bezemkast was geweest en was erg klein. In een hoekje stond een bed en aan de andere kant was een deur die ongetwijfeld naar de badkamer leidde. Hij liep naar de deur en opende hem. De badkamer zag er al niet veel beter uit. Ook deze was erg klein met in de hoek een douche en aan de andere kant een wc.

Teleurgesteld plofte hij neer op z'n bed. Dit was niet wat hij zich had voorgesteld toen Perkamentus hem vertelde dat hij een eigen kamer kreeg. Hij stond op en besloot om maar naar de lunch te gaan, van deze omgeving zou hij namelijk niet veel vrolijker worden.

Hij zat zich net te bedenken dat deze dag niet veel erger kon worden, toen hem het tegendeel werd bewezen. Verscholen in de gang richting de grote zaal stond de jongste Wemel hem op te wachten.

"Malfidus ik geloof dat wij nog iets te bespreken hebben."

"Dan denk ik dat jij vreemde dingen geloofd", zei Draco terwijl hij gewoon verder liep.

Ginny was echter niet van plan om zich zo gemakkelijk af te laten schepen en zette een paar snelle stappen zodat ze naast hem liep.

"Jij bent me een wizardsdebt verschuldigd of ben je dat nu alweer vergeten?"

Draco stopte met lopen. Hij had zoveel aan zijn hoofd dat hij daar inderdaad niet meer aan gedacht had. Jammer genoeg voor hem was Ginny het nog niet vergeten.

"Oké, wat wil je?", zei Draco terwijl hij zich boos naar Ginny toedraaide.

Ginny schrok een beetje van Draco's agressiviteit. Ze herpakte zich echter snel. Een beetje nerveus keek ze of er geen andere leerlingen liepen die haar konden afluisteren, iedereen was echter al in de grote zaal.

"Ga je nog iets zeggen of kan ik naar de grote zaal om iets te eten?", zei Draco die nu toch wel honger begon te krijgen.

Ginny durfde het niet hier te zeggen. De kans dat iemand langs zou lopen en het zou horen was gewoon te groot. Ze moest gewoon zorgen dat ze ergens alleen met Draco kon praten.

"Kom vanavond om 6 uur naar het zwerkbalveld."

Zonder nog om te kijken liep Ginny snel de grote zaal in. Draco keek haar verwaand na. Als ze dacht dat hij vanavond zou komen had ze het goed mis. Wat dacht ze wel niet? Hem zomaar te commanderen?

Ginny was boos. Gisteravond had ze 1,5 uur lang bij het zwerkbalveld zitten wachten tot Malfidus een keer zou komen. Hij kwam echter niet. Ze had altijd al geweten dat Malfidus een rotzak was, maar ze hoopte dat nadat ze hem gered had hij toch iets aardiger tegen haar zou doen. Dit was dus duidelijk niet het geval.

Deze hele dag probeerde ze hem al te spreken te krijgen, maar tot nu toe lukte het hem goed om haar te ontwijken. Net voor het diner zag ze hem lopen en wilde ze op hem afgaan, toen Ron haar ineens riep. Draco ontkwam toen dus opnieuw. Het was inmiddels avond en Ginny was van plan om in de bibliotheek wat huiswerk te gaan maken toen ze hem ineens de hoek om zag komen. Vastberaden om hem niet opnieuw te laten ontkomen rende ze op hem af.

"Malfidus wacht!"

Draco stopte en draaide zich om. Toen hij zag wie er naar hem toe rende wou hij dat hij gewoon doorgelopen was. Hij probeerde haar al de hele dag te ontlopen.

"Malfidus we moeten praten", zei Ginny.

"Het staat netter als je eerst vraagt of ik wel met jou wil praten", zei Draco een beetje bozig.

"En dan het risico lopen dat je nee zegt zeker?", zei Ginny hoofdschuddend. "Dit lijkt me wel een goede plaats voor het gesprek", zei Ginny terwijl ze naar een lokaal iets verderop knikte.

Ze wachtte tot Draco er naar toe zou lopen, hij bleef echter gewoon staan. Vragend keek ze hem aan.

"Dames gaan voor", zei Draco met een grijns.

"Waar wacht je dan nog op Malfidus", zei Ginny uitdagend.

"Misschien heb je de bril van Potter nodig, want ik geloof niet dat je alles nog even duidelijk ziet", zei Draco geïrriteerd.

"Volgens mij zie ik alles juist heel goed. Lang haar, verzorgde nagels…"

"Er is niets mis met er goed uit te willen zien", onderbrak Draco boos.

"Ga gewoon het lokaal in Malfidus, des te eerder kunnen we allebei weer verder met onze eigen dingen."

Draco gaf Ginny nog een boze blik en liep mokkend het lokaal in gevolgd door Ginny.

"Ik neem aan dat je een manier hebt bedacht om m'n wizardsdebt in te lossen?", vroeg Draco.

Ginny knikte maar bleef verder stil.

"Ga je me nog vertellen wat het is?", zei Draco toen Ginny wel erg lang stil bleef.

Ginny slikte. Toen ze het bedacht leek het een erg goed idee, maar hoe kon ze dit het beste aan Malfidus uitleggen.

"Nou.. uhm.. zoals je misschien wel weet ben ik verliefd op Harry."

Draco grijnsde. "Hoe kan ik dat vergeten, die valentijnskaart die jij in jouw eerste jaar stuurde..'

Ginny begon rood te worden en onderbrak Draco snel voordat hij nog verder kon gaan.

"Ja, nou zoals je dan ook wel gemerkt hebt ziet hij me nog steeds niet staan."

"En wat heb ik daar mee te maken?", vroeg Draco.

Ginny haalde een keer diep adem.

"Ik wil dat jij doet alsof je mijn vriendje bent."

Reacties?