Hoofdstuk 9.

Met open mond keken Hermelien en Harry naar het tweetal dat nu elkaars handen had vastgepakt. Draco schudde z'n hoofd. Potter zag er altijd al dom uit met z'n mond dicht, met een open mond werd het alleen maar erger. Draco keek weer naar Ginny die hem verwachtingsvol aankeek. Hij slikte. Het was maar goed dat hij zoveel gedronken had, anders wist hij zeker dat hij dit nooit zou doen. Langzaam leunde Draco naar Ginny toe terwijl zij ook iets naar voren leunde. Hun lippen raakten elkaar, maar Draco hield zijn mond stijf dicht. Hij was niet van plan om meer dan strikt noodzakelijk was aan te raken. Hoewel hij normaal gesproken in deze situatie naar het dichtstbijzijnde toilet zou zijn gerend om over te geven, leek de drank hem dit keer toch te helpen. Hij was in staat om een vrij neutrale gezichtsuitdrukking te behouden en kon zich zelfs inhouden om niet meteen met z'n mouw langs zijn mond te wrijven. Ondanks de korte duur van de kus leek het toch het gewenste effect te hebben. Hermelien en Harry kwamen op hun tafeltje afgelopen.

"Ginny, wat doe jij hier met Malfidus?", vroeg Harry.

"Potter, Potter, Potter toch. Nog steeds niet in staan om het overduidelijke te zien. Wij zijn samen op een date."

Harry leek Draco te negeren en richtte zich nog steeds op Ginny.

"Je zat net met hem te zoenen", zei Harry.

"Jaloers Potter?", vroeg Draco.

"Op Ginny zeker?", vroeg Harry een beetje boos.

Draco's ogen werden wijd toen Harry dit zei. Ook Harry scheen zich te realiseren wat hij zojuist gezegd had.

"Ik… uhm.. bedoel", stamelde Harry.

"Volgens mij snap ik prima wat je bedoeld Potter. Jij had graag met mij willen zoenen", zei Draco terwijl hij opstond.

Dat dit niet één van zijn beste ideeën was merkte hij al snel. Hij begon te wankelen en viel naar voren. Om te voorkomen dat hij op de grond zou vallen greep hij zich snel vast. De persoon aan wie hij zich vastgreep was daar echter niet zo blij mee.

"Waar denk je dat je mee bezig bent Malfidus?", zei Harry boos terwijl hij Draco van zich afduwde. Dit keer kon Draco zich nergens meer aan vastgrijpen en met een klap viel hij op de grond. "En hoe kom je erbij dat ik met jou zou willen zoenen? Het was een verspreking oké. Het zusje van mijn beste vriend zien zoenen met mijn vijand zijn nogal schokkende beelden. Mijn hersenen moesten die informatie eerst zien te verwerken. Vind je het gek dat ik niet in staat ben om iets normaals te zeggen daarna", zei Harry.

Draco liet de woorden op zich inwerken. Hij leek langer dan anders nodig te hebben om een antwoord te vormen.

"Wanneer heb je ooit eens iets normaals gezegd?", zei Draco rustig.

Normaal gesproken had hij kunnen weten dat die zin de welbekende laatste druppel had geweest. Hij had kunnen weten dat Harry het zat was en hem waarschijnlijk wat aan zou willen doen. Zijn met alcohol gevulde lichaam had echter niets in de gaten.

Harry trok zijn toverstok en richtte hem op Draco. Voordat Hermelien of Ginny hem konden stoppen had hij al een spreuk geroepen.

"Harry", zei Hermelien geschrokken.

De spreuk die Harry gebruikte zorgt er normaal voor dat je tegenstander een paar meter verderop terechtkomt. Dat was dit keer ook het geval, alleen kwam Draco nogal rot terecht. Hij belandde hard met z'n hoofd tegen één van de tafelpoten. Ginny zat als versteend te kijken hoe de man van haar dromen haar 'date' te lijf ging. Ze had weliswaar op een jaloerse reactie gehoopt, maar hij hoefde Draco nu ook niet meteen zo erg te lijf te gaan. Hermelien was de enige die wat deed en knielde bij Draco neer. Ze controleerde zijn hartslag en dergelijke en draaide zich toen naar Harry.

"Hij is bewusteloos en heeft waarschijnlijk een kater, maar verder lijkt hij me in orde. We kunnen hem het beste naar madame Plijster brengen."

"Nee", zei Harry vastbesloten.

"Harry", zei Hermelien. "Ik weet dat Malfidus een rotzak is, maar we kunnen hem niet zo achterlaten."

"Maar madame Plijster wil vast weten hoe hij aan zijn verwondingen is gekomen en dan?"

"Nou, we kunnen hem natuurlijk meenemen naar onze afdelingskamer."

Hermelien en Harry keken verschrikt op. Ze waren vergeten dat Ginny er ook nog bij was.

"Ja, het valt ook niet op als we hem zo onze afdelingskamer in tillen", zei Harry hoofdschuddend.

Hermelien keek echter bedachtzaam.

"Nou.. Harry heb je je onzichtbaarheidsmantel bij je?"

"Ja, hoezo?"

"Dan denk ik dat we Ginny's idee toch moeten gebruiken. We kunnen hem onder jouw onzichtbaarheidsmantel meenemen", zei Hermelien.

Harry keek een beetje misselijk bij het idee, maar hij kon ook niets beters verzinnen. Met tegenzin haalde hij z'n onzichtbaarheidsmantel tevoorschijn. Ze hadden geluk dat het nogal druk was in 'de drie bezemstelen' zodat niemand hun echt veel aandacht schonk.

Met moeite kregen ze het voor elkaar om de onzichtbaarheidsmantel over Draco te doen en gingen ze op weg naar Zweinstein. Het moet er vast stom uit hebben gezien. Hermelien en Harry die een onzichtbaar iets meetilden en Ginny die er achteraan liep. Een simpele leviteer spreuk konden ze dit keer echter niet gebruiken omdat ze dan niet zouden kunnen zien waar ze op moesten richtten.

Uiteindelijk bereikten ze de afdelingskamer van Griffoendor. Hermelien en Harry waren moe van het tillen, maar konden Draco nog niet neerzetten omdat de afdelingskamer volgepakt zat met alle eerste en tweedejaars. Hermelien wenkte richting de jongensslaapzaal en met z'n vieren liepen ze de trap op. Toen ze de slaapzaal eindelijk bereikt hadden legde ze Malfidus neer op Harry's bed en haalde ze de onzichtbaarheidsmantel van hem af.

"Hermelien van alle bedden in deze slaapzaal moest je nu net mijn bed uitkiezen om hem op te leggen?", jammerde Harry.

"Het is toch ook jouw schuld dat hij in deze staat is beland", zei Hermelien.

"Wat! Ik heb hem niet gedwongen om zoveel te drinken."

"Je weet best dat dat niet de reden is dat hij zo toegetakeld is", zei Hermelien streng.

Terwijl Harry en Hermelien aan het ruziën waren liep Ginny naar het bed waar Draco op lag en ging op de bedrand zitten.

Langzaam opende Draco zijn ogen en keek om zich heen. Hij lag in een bed en aan de kleuren te zien niet z'n eigen bed. Hij probeerde zich te herinneren hoe hij hier gekomen was, maar had geen idee. Hij keek verder en zag wazig Ginny's gezicht boven zich verschijnen. Hij schrok. Zo dronken was hij toch zeker niet geweest? Alle aanwijzingen wezen echter wel die kant op. Het bed, de kleuren van de kamer, Ginny die naast hem zat. Hij kreunde.

"Jongens hij is wakker", zei Ginny.

Draco's handen gingen gelijk naar zijn oren. Moest ze dat nou weer zo hard zeggen. Hij zag de wazige gedaantes van Harry en Hermelien boven het bed verschijnen. Als dit Ginny's manier was om Harry jaloers te maken was ze echt nog gekker dan hij al dacht. Kon hij zich nou maar herinneren wat er allemaal gebeurt is.

"Nog steeds in leven dan Malfidus?", vroeg Harry.

Draco probeerde na te denken waarom dit niet het geval zou zijn, maar merkte al snel dat het nutteloos was.

"Teleurgesteld Potter?"

"Nogal", zei Harry terwijl hij zich naar Hermelien draaide.

"Kunnen we hem dan nu weer laten gaan? Straks komt er iemand binnen en wie weet wat voor conclusies die dan weer…"

Maar hij kon zijn zin niet afmaken doordat op dat moment de deur van de slaapzaal openging.

Het volgende hoofdstuk: Wie oh wie komt er binnen :p
en ook 'zoene, zoene, maak me gek'

Laat me aub weten wat je er van vindt!