Sorry dat het zo lang duurde. Het lijkt tegenwoordig mijn vaste tekst wel om te beginnen. Ik zal proberen om het volgende hoofdstuk sneller af te hebben. In de tussentijd schrijf ik ook wel eens wat korte HP verhaaltjes. Als je geïnteresseerd bent kun je op mn live journal kijken, daar zal ik ze binnenkort posten. Het adres kun je vinden in mijn profiel.
Hoofdstuk 12.
Harry had het zo druk met zijn eigen geluk te vervloeken, dat hij niet in de gaten had dat hij niet de enige was die niet zo blij was met deze keuze. Ook Draco had liever een ander gehad. Hoewel hij toch altijd gezien werd als het lievelingetje van Sneep was dat dit jaar ook veranderd. Want net als alle zwadderaars was ook Sneep hem anders gaan behandelen. Hij wist wel dat dit vooral was omdat Sneep moest zorgen dat de rest van zijn afdeling geen argwaan kreeg, maar hij kon toch een naar gevoel niet onderdrukken.
"Morgenavond om 19 uur zal jullie eerste les met professor Sneep plaatsvinden. Zorg ervoor dat jullie op tijd komen. Voor nu wens ik jullie nog een goede avond."
Harry stond snel op, vastbesloten om snel weg te komen en Draco zo te ontlopen. Hij was echter niet snel genoeg en nog voordat hij de trap af was hoorde hij de haastige voetstappen van Draco al achter zich.
"Potter wacht even!"
Opnieuw deed Harry alsof hij doof was en liep hij stevig door. Tot zijn verbazing hoorde hij de voetstappen achter zich versnellen en rende Draco hem voorbij om vervolgens vlak voor hem stil te gaan staan.
Harry keek recht in het gezicht van Draco. Hadden de Malfidusen niet één of andere regel dat ze niet mochten rennen?
"Ga aan de kant Malfidus ik wil er langs", zei Harry terwijl hij Draco een beetje boos aankeek.
"Niet voordat je naar me hebt geluisterd Potter", zei Draco terwijl hij met z'n armen over elkaar nog steeds voor Harry bleef staan.
Harry zuchtte en probeerde om Draco heen te lopen, maar Draco liep mee en bleef zo de weg voor Harry blokkeren.
"Oké Malfidus, wat is er wat je nog zo dringend tegen me te zeggen hebt! Dat je zo genoten hebt van het stuk in de ochtendprofeet? Dat het je gelukt is om mij voor gek te zetten! Wat is het!", zei Harry boos.
"Ik heb het niet gedaan", zei Draco.
"Nee, natuurlijk heb je het niet gedaan! Het artikel is er zeker vanzelf ingekomen!", zei Harry boos.
"Doe niet zo lomp Potter. Zelfs dat mens van een Pulpers heeft niet genoeg fantasie om zoiets te verzinnen."
"Uit zichzelf niet nee, maar wel als iemand een brief naar haar zou schrijven."
"Waarschijnlijk wel ja", zei Draco boos, "maar ik ben niet degene die haar geschreven heeft."
"Oh nee? Wie dan wel? De huiselfen misschien? Oh nee, het was het schilderij natuurlijk dat besloot om een briefje te gaan schrijven."
Draco zuchtte. Waarom wilde Potter hem nou niet gewoon geloven.
"Ja, ik denk ook dat het dat schilderij was", zei Draco sarcastisch. "Weet je, dan geloof je me toch lekker niet."
"Dat was nou precies waar ik mee bezig was", zei Harry boos.
Draco schudde zijn hoofd.
"Veel succes nog met je toneelstukje met de Wezelin, voor hoe lang je het ook vol gaat houden."
"Het is geen toneelstukje!", zei Harry boos.
"Nee, natuurlijk niet. Het is vast echte liefde. Daarom was je ook naar mij aan het kijken terwijl je haar zoende."
"Wat!", zei Harry geschrokken. Niet zozeer om wat hij had gedaan, als om het feit dat Malfidus hem doorhad. "Wat probeer je te suggereren", zei Harry boos.
Draco grijnsde. "Dat als wat jullie aan het doen waren echte liefde moet voorstellen, je misschien beter nog een paar acteerlessen kan nemen."
Harry wist niet wat hij zeggen moest. Ergens in z'n achterhoofd zei een stemmetje dat hij beter z'n mond weer kon dichtdoen, maar hij luisterde niet. Waar dacht Malfidus zich wel niet mee te bemoeien! En hoe kwam het dat hij hem zo goed doorhad?
Hij was zo in gedachte dat hij niet in de gaten had dat Malfidus naar hem toeliep en hij schrok dan ook toen hij Malfidus ineens vlak voor hem zag staan.
"Malfidus wat ga je…"
Maar Harry kon zijn zin niet afmaken omdat op dat moment Draco hem begon te zoenen. In Harry's hoofd gingen gelijk allerlei alarmbellen klingelen. Dit kon niet goed zijn.
"Hmpf", zei Harry terwijl hij probeerde om Draco weg te duwen. Draco was echter volhardend en zorgde ervoor dat Harry niet weg kon. Langzaam begon Harry zich maar over te geven aan de kus. Een stemmetje in zijn hoofd zei dat het zoenen van Malfidus een stuk beter voelde dan dat van Ginny. Snel liet hij het stemmetje zijn mond houden. Dit was gewoon weer een streek van Draco. Dit wilde hij absoluut niet. Maar je vindt het wel fijn, zei het irritante stemmetje weer. Harry besloot het stemmetje te negeren en zoende Draco nu ook terug.
Dit leek wel het moment te zijn waarop Draco gewacht had, want bijna onmiddellijk stopte hij met zoenen en deed een stap naar achteren. Met z'n arrogante grijns weer op z'n gezicht staarde Draco hem aan. Harry stond er echter een beetje beduusd bij. Had Draco hem nu net gezoend? En had hij hem nu zojuist ook teruggezoend?
"Kijk anders dan jij Potter, ben ik wel in staat om iemand te zoenen waar ik niets voor voel en het er wel echt laten uitzien."
Dit kon Draco toch niet gespeeld hebben? Toch? Iets wat zo goed voelde moest toch wel echt zijn?
"Zelfs jij bent niet zo'n goede acteur Malfidus", zei Harry.
Tot Harry's frustratie lachte Draco alleen maar.
"Waarom zou ik met jou willen zoenen Potter? Er zijn genoeg anderen die veel leuker zijn."
"Maar toch zoende je mij en niet één van die anderen."
"Dat is omdat ik je iets wilde bewijzen. Dat jij nou helemaal gek op me bent en na één kus gelijk denkt dat we samen iets hebben is eigenlijk diep triest."
"Waarom zou ik iets met jou willen hebben Malfidus? Je bent een jongen!"
"Briljant opgemerkt Potter. Misschien dat dat juist wel de reden is dat je mij zo leuk vind."
"Ik..ik", stotterde Harry.
"Heb ik je sprakeloos gemaakt Potter? Zat ik zo dicht bij de waarheid dat je ervan geschrokken bent? Ben ik degen aan wie je denkt als je met de Wezelin aan het zoenen bent?"
Harry had genoeg van Draco's gepraat. Hij hoefde dit niet aan te horen. Boos draaide hij zich om en begon bij Draco vandaan te lopen.
"En ik dacht nog wel dat Griffoendors altijd zo dapper waren, maar zie hier, Potter kan nog niet eens de waarheid aanhoren!"
Harry stopte nadat Draco dit zei. Langzaam draaide hij zich weer naar Draco toe die tegen een muurtje aangeleund naar Harry stond te kijken. Met bewuste stappen liep hij weer op Draco af. Hij had nog geen idee wat hij zou gaan doen. In zijn hoofd waren ideeën van het slaan van Draco tot hem zoenen. Nogmaals keek hij op naar Draco die met een zelftevreden grijns Harry aanstaarde. Alsof hij al wist wat Harry zou gaan doen, terwijl hijzelf nog geen flauw idee had. Hij had Draco inmiddels bereikt en voordat hij het wist leunde ze beide naar voren en kwamen ze hard met elkaar in aanraking. Snel deed Harry een paar stappen achteruit. Als dit niet gebeurd was had hij zeker Malfidus opnieuw gezoend en wie weet wat er dan zou zijn gebeurt. Hij waagde een blik op Malfidus die er vooral geïrriteerd uitzag. Voordat Harry ook nog maar de tijd had om te bedenken waarom Draco zo keek stond hij alweer voor hem. Dit keer pakte Draco Harry's gezicht beet en Harry's mogelijke protest werd afgekapt door Draco's lippen op hem. Hij verloor zichzelf in de kus en het was pas totdat hij voetstappen hoorde dat hij bedacht dat ze gewoon in de gang stonden. Een gang waar iedereen op ieder moment langs kon lopen.
Snel duwde Harry Draco van hem af. Draco keek een beetje geïrriteerd en verbaasd op naar Harry.
"Wat nu weer?"
"Malfidus, we staan in een gang en iedereen kan op ieder moment langs lopen", zei Harry terwijl hij schichtig om zich heen keek.
"Draco", zei Draco.
"Huh?", zei Harry een beetje verward.
"We hebben elkaar nu al verschillende keren gezoend, ik denk dat je me dan op z'n minst wel Draco kan noemen."
"Oké, Draco", zei Harry die de naam een beetje vreemd uit z'n mond vond klinken.
"En voor het gang gebeuren. Het maakt mij niet uit wie ons samen ziet", zei Draco terwijl hij weer op Harry afliep. Hij probeerde Harry opnieuw te zoenen, maar Harry draaide z'n hoofd snel weg zodat hij in plaats van zijn mond zijn wang raakte. Geïrriteerd keek Draco op.
"Je wilt niet met me gezien worden."
Het was niet zozeer een vraag als een observatie. Harry bleef stil omdat hij wist dat Draco gelijk had.
"Waarom?", vroeg Draco.
"Vind je niet dat het wat snel gaat?", vroeg Harry.
"Snel? We kennen elkaar al zes jaar."
Harry was geneigd om te zeggen dat hij het grootste gedeelte van die jaren geprobeerd had om zijn leven zo rot mogelijk te maken, maar hij hield zich nog net in.
"Kunnen we het niet gewoon eerst een beetje voor onszelf houden voordat we iedereen gaan vertellen, wat het ook is dat we met elkaar hebben?", vroeg Harry.
"Oké", zei Draco een beetje mopperend, "maar ik wil wel dat je het uitmaakt met de Wezelin."
Harry keek een beetje ongemakkelijk en dacht weer terug aan Ron's woorden, maar knikte toch.
"Ik uhm… kan beter weer terug gaan naar mijn afdelingskamer anders maken Hermelien en Ron zich straks zorgen", zei Harry die nog niet echt aanstalten maakte om weg te gaan.
Draco knikte en keek hem nog steeds een beetje verwijtend aan.
"Nou, dan uh.. zie ik je morgen wel weer hè?", zei Harry terwijl hij stil bleef staan.
"Ja", antwoordde Draco een beetje stijfjes.
Ze keken elkaar even aan en Harry zette een stap richting Draco en begon hem opnieuw te zoenen. Het was duidelijk dat Draco niet lang boos kon blijven op Harry want zijn gezicht stond alweer wat vrolijker terwijl hij Harry vol passie terug zoende en zijn handen door Harry's zwarte haar haalde. Ze gingen zo in elkaar op dat ze de voetstappen niet hoorde aankomen.
"Ik wist het!"
Geschrokken keken ze op recht in het boze gezicht van Ron.
"Ron", stamelde Harry die liever had gehad dat zijn vriend er op een andere manier achter was gekomen.
"Ik hoopte dat ik het fout had. Ik hoopte dat je na dat artikel eindelijk in zou zien hoe stom je bezig was", zei Ron terwijl hij z'n toverstok op Harry en Draco gericht hield.
"Wacht, jij hebt gezorgd voor dat artikel?", zei Harry verward.
"Ik werd de ziekenzaal een beetje zat, maar madame Plijster wilde me nog niet terugsturen. Ik besloot daarom om een ommetje te maken. Daar zag ik je staan zoenen met iemand Harry . Iemand die duidelijk geen meisje was, al kon ik ook niet goed zien wie het wel was. Had ik geweten dat het fretjongen was, had ik waarschijnlijk toen gelijk wel tot actie overgegaan. In dit geval echter, besloot ik een briefl te schrijven naar die Pulpers in de hoop dat je na dat artikel je fout wel zou inzien. Even dacht ik dat het geholpen had, toen ik je zoenend met Ginny in de grote zaal aantrof. Het ziet er echter naar uit dat je nog niet helemaal genezen bent", zei Ron terwijl hij met een verafschuwd gezicht naar Draco keek.
Draco gaf dezelfde blik terug en legde een hand op Harry's schouder, maar Harry haalde de hand snel weer weg en liep naar Ron toen.
"Waag het niet me aan te raken", zei Ron toen hij Harry steeds dichterbij zag komen. Om zijn punt te benadrukken richtte hij zijn toverstok op Harry. Harry keek Ron verward aan terwijl Draco met opgetrokken wenkbrauw toekeek. Voor de zekerheid had Draco zijn toverstok snel in zijn mouw gestopt toen Ron even niet keek, zodat hij eventueel zou kunnen ingrijpen.
"Wat?", zei Harry die Ron nog steeds verward aankeek.
"Je hebt me wel gehoord", zei Ron fel. "Ik wil niet dat je met je vieze homo handen aan mij zit."
Zowel Harry als Draco keken Ron woedend aan. Draco had zijn toverstok inmiddels uit zijn mouw gehaald en op Ron gericht, maar Harry schudde zijn hoofd. Ron keek hun met een gemene lach aan. Een lach die eigenlijk helemaal niet bij hem paste.
"Je hebt hem al goed afgericht zie ik Harry. Hij is echt je schoothondje hè?", zei Ron.
Dit keer was er niets dat Draco zou tegenhouden om hem te beheksen. Hij was echter niet de enige die een beheksing naar Ron riep. Alsof het afgesproken werk was riep ook Harry op precies hetzelfde moment de 'petrificus totalus' spreuk. Ron zag de vloeken aankomen en zei vlug een tegenvloek. Zijn spreuk was echter niet sterk genoeg en met een klap viel hij op de grond.