Hoofdstuk 15

Harry zat in een hoekje van de Griffoendor afdelingskamer en was aan het leren. Tenminste, dat was wat hij z'n klasgenoten vertelde, want wie goed oplette zou hebben gezien dat hij al een half uur naar dezelfde bladzijde aan het staren was. Harry kon zich gewoon niet concentreren op de saaie tekst in z'n tovergeschiedenis boek. Zijn gedachten bleven maar teruggaan naar het moment net buiten. Hoewel hij de manier waarop Ginny erachter was gekomen niet echt kon waarderen, begreep hij wel waarom Draco het gedaan had. Hij was zelfs wel een beetje opgelucht omdat hij het nu niet zelf hoefde te zeggen.

Voor het eerst in zijn schooltijd was hij ook een keer niet helemaal verafschuwd bij het idee les te krijgen van Sneep. Al lag dat meer aan het feit dat Draco er ook zou zijn dan aan Sneep. Hij sloeg zijn boek dicht en borg het op voordat hij richting de grote zaal liep om wat te gaan eten.

Na het eten liep hij gelijk richting het lokaal. Het was nog vroeg, pas half zeven, een half uur voordat hij verwacht werd. Hij wilde graag vroeg zijn zodat hij Draco misschien nog even kon spreken voordat hun les zou beginnen. Hij opende de deur van het lokaal en het zag er naar uit dat Draco, net als hem, ook wat eerder was gekomen want hij stond al te wachten in het lokaal. Harry's gezicht lichtte op en hij sloot de deur voordat hij richting Draco liep.

"Ik hoopte al dat ik je nog zou zien voordat onze les met die grijze chagrijn zou beginnen."

"Die grijze chagrijn staat hier Potter."

Harry schrok en draaide zich om. Daar in een hoek van het lokaal stond inderdaad professor Sneep. Harry had toen hij binnenkwam alleen maar oog gehad voor Draco en daarom Sneep niet zien staan.

"Professor", zei Harry wiens gezicht meteen rood begon aan te lopen.

"Aha, dus je weet wel hoe je me aan moet spreken", zei Sneep die nogal genoot van Harry's duidelijke ongemak.

"Ik uh", zie Harry die Sneep's blik ontweek.

"Ach, heb ik je sprakeloos gemaakt. Eerst beledig je me en nu kun je me niet eens aankijken. Je bent echt net als je vader, alleen had die dan tenminste nog het lef me daarna aan te kijken."

Deze woorden zorgden ervoor dat Harry wel opkeek. Een boze en vastberaden blik was er op zijn gezicht te zien.

"Ik ben niet mijn vader", zei Harry op boze, maar rustige toon.

"Nee, natuurlijk niet. Je vader kon alleen maar dromen over de status van beroemdheid die jij hebt. 'De jongen die bleef leven'. Grappig niet waar, dat het enige wat jij hoefde te doen om beroemd te worden is te blijven leven, iets wat toch ook duizenden anderen iedere dag doen."

Draco had tot nu toe het tafereel rustig aangekeken, maar wist dat hij nu moest ingrijpen. Als hij niets zou doen, zou dit vast uit de hand lopen. En wie weet deed één van beiden dan wel iets waar die later spijt van zou krijgen.

"Zullen we beginnen met de les?"

Zowel Harry als Sneep keken verschrikt op toen Draco dit zei. Beide hadden ze zijn aanwezigheid al vergeten. Sneep gaf Harry nog een laatste zure blik voordat hij zich ook tot Draco richtte.

"Goed, laten we beginnen om te kijken hoe jullie jezelf afzonderlijk kunnen verdedigen. Draco ik wilde beginnen met jou."

Draco knikte en haalde zijn toverstok tevoorschijn terwijl Harry ondertussen aan de kant ging staan. Sneep vuurde een aantal relatief eenvoudige spreuken op Draco af en Draco kon ze vrij eenvoudig verweren. Na ongeveer 10 minuten stopte Sneep ermee.

"Heel goed Draco. Eens zien of onze beroemdheid hier het ook kan", zei Sneep terwijl hij Harry met een gemene grijns aankeek. Harry keek Sneep boos aan en probeerde z'n woede in bedwang te houden. Hij moest zorgen dat hij geconcentreerd bezig was, aangezien Sneep waarschijnlijk wel heel wat lastigere spreuken naar hem zou gooien. Harry wachtte totdat Sneep zou aftellen, iets wat hij ook bij Draco had gedaan, maar het kwam niet. In plaats daarvan begon Sneep onmiddellijk met het gooien van spreuken. De eerste spreuk kon Harry nog maar net ontwijken, maar de spreuk die volgde raakte doel. Harry voelde zijn benen samenkleven door de vloek. Sneep keek met een triomfantelijke grijns toe.

"U had nog niet afgeteld!", zei Harry boos.

"Is dat ook wat je de heer van het duister verteld als hij jou aanvalt? Dat hij nog even moet wachten omdat hij nog niet afgeteld heeft?"

Harry keek Sneep boos aan, maar in plaats van een verweer woord te zeggen hefte hij de vloek snel op. Nog voordat hij op kon staan begon Sneep echter alweer met het gooien van vloeken.

De spreuken die Sneep afvuurde werden steeds grimmiger en volgden elkaar ook in een steeds hoger tempo op. Harry had steeds meer moeite om ze te ontwijken. Opnieuw werd Harry geraakt en met een klap viel hij op de grond. Hij keek boos op naar Sneep, maar zag te laat dat dit niet zo'n goed idee was.

"Legilimens!"

Harry probeerde z'n hoofd leeg te krijgen, maar het lukte niet. Fragmenten van zijn verblijf bij de Duffelingen en zijn ontmoetingen met Draco kwamen bovendrijven. Hij probeerde ze tegen te houden en Sneep uit z'n hoofd te krijgen voordat hij Draco en hem zoenend zou zien.

"Expelliarmus!"

Harry voelde Sneep weer uit z'n hoofd verdwijnen en keek een beetje beduusd om zich heen. Voor hem zag hij Draco staan met zijn toverstok in z'n hand die hij gericht hield op Sneep. Sneep gaf Draco een beetje calculerende blik terwijl hij naar z'n toverstok liep die een paar meter verderop lag. De ontwapeningsspreuk had voor een zodanige afleiding gezorgd dat Sneep het oogcontact met Harry wel moest verbreken. Harry gaf een dankbare blik richting Draco die terug glimlachte. Sneep raapte zijn toverstok op en richtte hem bij het omdraaien onmiddellijk op Draco.

"Legilimens!"

Harry keek geschrokken toe, maar zag tot z'n verbazing dat er niets gebeurde. Draco en Sneep bleven elkaar diep in de ogen kijken, als een soort staarwedstrijd, maar het lukte Sneep niet om bij Draco's herinneringen te komen. Sneep draaide z'n hoofd even weg en keek Draco met een soort van bewonderende blik aan.

"Dus je kent Occlumency?"

"Ja", zei Draco simpel terwijl hij Sneep bleef aanstaren.

Er hing een soort van gespannen stilte die Harry liever niet had gebroken. Het lot besloot echter anders. De kriebel onder zijn neus kon hij echt niet langer negeren en met een harde nies verbrak hij de stilte.

"Vertrouw erop dat Potter wel weer alle aandacht naar zich toetrekt", zei Sneep met bijna op elkaar geklemde lippen. Harry was klaar om een tegen antwoord te geven toen Draco ineens sprak.

"Wat is er nu dat u zo erg haat aan Harry?"

Sneep leek verbaasd dat Draco sprak, één van de weinig keren dat de emotie ook van zijn bijna altijd stijve gezicht af te lezen was.

"Je bedoelt dat zijn aanwezigheid hier alleen niet voldoende is?", zei Sneep sarcastisch.

Harry keek gespannen toe, benieuwd wat er zou gebeuren.

"Nou laten we eens kijken. Hij wordt door iedereen vereerd als een soort god, hij doet niets anders dan in de problemen komen en heeft al net zo'n lak aan de regels als zijn vader", zei Sneep terwijl hij Harry al die tijd woedend aankeek.

Opnieuw hing er een ongemakkelijke stilte en het was Sneep die hem uiteindelijk verbrak.

"Laat maar eens wat zien van die zogenaamde kracht die jullie samen hebben. Dat is tenslotte de reden dat ik mijn vrije avond opoffer."

Harry en Draco liepen naar elkaar toe en fluisterden met elkaar om te gaan bepalen welke spreuk ze zouden laten zien.

"Je ouders hebben je toch wel geleerd dat je niet mag fluisteren in gezelschap Draco? Van Potter had ik natuurlijk niets beters kunnen verwachten, maar van jou."

Harry en Draco leken Sneep te negeren en terwijl Harry aftelde richtte ze hun toverstok op het tafeltje dat naast Sneep stond. Beide zeiden ze tegelijk de leviteerspreuk. Ze zeiden het echter met zoveel kracht dat het tafeltje vliegensvlug omhoog steeg, tegen het plafond aankwam en daardoor vervolgens weer op de grond viel.

"Juist ja, het ziet ernaar uit dat jullie nog iets beter moeten leren om je krachten te reguleren zodat de volgende keer als jullie bijvoorbeeld buiten een leviteerspreuk doen het object niet meteen het heelal in vlieg", zei Sneep met een toch soort van bewonderende blik. "Het is echter wel duidelijk dat jullie samen een stuk meer kracht beschikken. Nu moeten jullie het alleen nog onder controle krijgen. Ik wil dat jullie verder gaan met het oefenen op het tafeltje totdat het netjes tussen het plafond en de vloer zweeft."

De rest van de avond waren ze bezig om het tafeltje precies daar te krijgen waar Sneep wilde. Het duurde lang voordat ze door hadden hoeveel kracht ze moesten gebruiken en hoe langer ze bezig waren, hoe vermoeiender het was. Ze waren blij toen Sneep uiteindelijk zei dat ze mochten ophouden. Tot hun opluchting verliet Sneep het eerste het lokaal, maar niet voordat hij hen duidelijk had gezegd dat ze er nog niets van konden en dat ze morgenavond weer moesten komen om te oefenen.

"Ik dacht dat hij nooit zou weggaan", zei Harry toen Sneep weg was en hij op een tafeltje ging zitten. "Ik zeg je, die man heeft als levensdoel om mijn leven zo rot mogelijk te maken."

"Ik dacht dat die eer al voor Jeweetwel was weggelegd", zei Draco terwijl hij naar Harry liep. "Bovendien is het nou ook niet echt handig om Sneep meteen bij binnenkomst al te beledigen."

"Ik had hem niet gezien", mompelde Harry half.

"Dat had ik al begrepen", zei Draco grijnzend.

"Fijn dat in ieder geval iemand het grappig vindt", mopperde Harry een beetje.

"Als je mij had geweest had je het ook leuk gevonden. Het gezicht dat jij trok toen je Sneep daar zag staan", zei Draco lachend.

"Oké, dus het kan er misschien een beetje grappig uit hebben gezien", zei Harry die probeerde boos te kijken maar een kleine glimlach toch niet kon onderdrukken.

"Inderdaad", zei Draco terwijl hij langzaam naar voren leunde met de bedoeling om Harry te kussen. Nog voordat hij Harry's mond bereikt had begon Harry al te gapen en Draco trok zijn gezicht weer weg.

"Oké, ik denk dat we misschien het beste maar naar bed kunnen gaan", zei Draco.

"Wat!", zei Harry wiens ogen toch wel een beetje groot werden. Hij vond Draco echt aardig, maar om nu al gelijk met hem het bed te delen. Draco begreep wat Harry dacht en grijnsde.

"Kom je lekker naar mijn kamer Harry? Ik heb wel zin in wat actie vanavond", zei Draco terwijl hij naar voren leunde en dit keer wel Harry kuste.

Harry leek echter verstijfd door Draco's voorstel en zoende hem maar amper terug. Draco stopte met zoenen en keek Harry aan.

"Draco ik..", begon Harry die zich een beetje ongemakkelijk voelde.

Draco kon zijn lachen echter niet langer inhouden en barstte in lachen uit.

"Je had je gezicht net moeten zien", zei Draco lachend. "Ik bedoelde naar ons eigen bed gaan om te slapen suffie. Al ben je uiteraard van harte welkom om mee te komen naar mijn kamer voor een wilde nacht", zei Draco terwijl hij knipoogde.

"Ik denk dat ik nu maar beter terug kan gaan naar de Griffoendor afdelingskamer, maar toch bedankt voor het aanbod", zei Harry die nu hij wist dat hij Draco eerst verkeerd begrepen had toch wel een beetje opgelucht was.

"Oké, nou welterusten dan", zei Draco terwijl hij naar voren leunde en Harry zoende.

"Welterusten", zei Harry toen ze gestopt waren met zoenen en hij het lokaal verliet.

Uitgeput bereikte hij de afdelingskamer. Deze les had hem toch meer vermoeid dan hij verwacht had. Toen hij de afdelingskamer inliep was hij verbaast om te zien dat er nog licht brandde. Hij had verwacht dat iedereen al wel naar bed zou zijn, maar op de grote bank in het midden van de afdelingskamer zat Hermelien die zo te zien op hem gewacht had.

"Harry zou ik je even kunnen spreken?", zei Hermelien terwijl ze Harry een beetje bezorgd aankeek.

Harry keek van de deur naar de jongensslaapzaal naar Hermelien en zuchtte. Hij was echt erg moe en was het liefste naar bed gegaan, maar hij kon Hermlien toch ook niet laten zitten. Hij liep naar de bank en nam naast Hermelien plaats.

"Harry ik heb het gehoord van Ron", begon Hermelien. "Anders dan hem, maakt het mij niet uit dat je op jongens valt Harry, maar je moet begrijpen dat Ron het er nogal moeilijk mee heeft. Helemaal nadat je ook iets met Ginny hebt gehad. Maar Malfidus Harry?", zei Hermelien verbaasd.

"Hij is echt zo erg nog niet als je hem leert kennen Hermelien."

Hermelien schudde haar hoofd.

"Ow Harry, begrijp je het dan niet? Hij heeft al die jaren z'n best gedaan om jouw leven te verzieken en nu ineens zou hij je aardig vinden? Het is waarschijnlijk allemaal één grote list om jou bij Voldemort te krijgen."

Harry schudde z'n hoofd. Dat kon toch niet zo zijn? Draco hield echt van hem, toch?

"Harry je moet niet vergeten dat je met een Malfidus te maken hebt. Zijn hele familie helpt Voldemort. Ron en ik hebben samen overlegd en…" Hermelien slikte. "We willen dat je kiest Harry. Of mij en Ron, of Malfidus", zei Hermelien die Malfidus' naam een beetje walgend uitsprak. "Vergeet niet dat Ron en ik je vrienden zijn Harry en altijd voor je klaar hebben gestaan, terwijl Malfidus altijd probeerde om je onderuit te halen en iedere gelegenheid aangreep om Ron's familie of mijn afkomst te beledigen. Denk er goed over na Harry. Morgenochtend horen we wel wat je kiest. Welterusten", zei Hermelien terwijl ze opstond en naar de meisjesslaapzaal liep.