De val klapt dicht

"Zo, zo, dus jij bent de zoon van Noot," zei Voldemort terwijl hij weer in zijn kamer stond.

"Ja Heer," zei Marten verlegen.

"Ik wacht op verslag,"

"Nou, toen mijn vader van de week thuis kwam was ik natuurlijk trots dt ik u mocht dienen. Hij lichtte mij in over de opdracht en we begonnen plannen te maken. We waren vandaag een half uur te vroeg in De Drie Bezemstelen. Tien minuten voor afspraak komt dat modderbloedje Hermelien Griffel binnen. Ze loopt naar onze tafel, stelt zich zelf voor en gaat zitten. Tien minuten later komt Harry binnen, hij stelt zich ook voor. Harry bestelt te drinken voor ons allemaal, als hij terugkomt blijft iedereen stil voor zich uitstaren. Dan pakt Harry de Z en legt deze op tafel, mijn vader pakt zijn Z en legt deze ook op tafel. Vervolgens laat iemand wat vallen bij de bar, Harry draait zich om, om te zien wat er gebeurd. Snel verwissel ik de twee Z, helaas zag Hermelien het. Ik wil mijn toverstok trekken, maar het is al te laat, Hermelien schreeuwt het naar Harry. Met de goede Z in mijn hand ren ik naar buiten, Harry probeert me tegen te houden maar wordt tegengehouden.

Ik blijf door rennen, plotseling verschijnt Hermelien voor mijn neus. Ze vuurt een spreuk op me af, ik ontwijk deze. Ik stuur een vloek op haar af, maar ze blokkeert hem. Zo blijven we elkaar betoveren. Ik stuur een vervloeking op haar af en meteen daarna ontwapen ik haar. Ze was te druk bezig mijn vorige vloek te blokkeren, dus ze heeft het niet in de gaten. Ik vang haar stok op en bind haar vast aan een boom. Nu zat ik met een dilemma, door rennen met de Z of zorgen dat Hermelien niet ontsnapt. Gelukkig komt Draco aanlopen, hij ziet Hermelien zitten. Ik vraag of hij op haar wil letten, omdat ik een taak te voltooien had. Hij zegt dat het goed is en ik ren door. Ik ben in één keer door gerend naar U. Alstublieft Heer," Marten haalt de Z uit zijn zak en geeft deze aan Voldemort.

Deze pakt hem aan, zodra hij de Z aanraakt begint deze te oogverblindend te gloeien en de gloed omringt ook Voldemort. "Heer, alles goed," vraagt Marten voorzichtig. Even plotseling als het gloeien was begonnen hield het ook weer op.

"Alles is goed, Marten. Zou jij trouwens niet liever Peter heten, mooi geregeld. Je kan nu weer gaan."

"Heer, ik zou liever Marten blijven heten, dat is mijn naam. En als u hem wil veranderen waarom dan niet in Martijn."

"Martijn, Peter wat jij wilt, maar niet Marten. Er zijn al genoeg Martens in de wereld." Marten of nu Martijn verlaat de kamer. Voldemort verschijnseld weg, opweg naar Draco.

Als Voldemort aankomt op de plek waar Martijn of toen nog Marten zei dat hij Hermelien had achtergelaten zag hij niets. Hij liep een beetje in de buurt rond, tot hij plotseling het lichaam van Draco roerloos op de grond zag liggen. Hij liep er voorzichtig op af, pakte Draco bij zijn kraag en trok hem omhoog. "Ik wist het niet, die orde mensen zouden nooit iemand kunnen doden." Voldemort schudde Draco een beetje heen en weer totdat deze zijn ogen open deed. "Waar is dat meisje Draco."

"Meisje," zei Draco verward. "Meisje, oh Hermelien die, die is ontsnapt."

"Hoe is ze dan ontsnapt, Martijn had haar hier vastgebonden achtergelaten."

"Martijn, hij heet toch Marten."

"Vanaf nu heet hij Martijn, verander niet het onderwerp Draco."

"Nou Martijn kan niet iemand goed vastbinden, ik keek hem na terwijl hij wegrende. Toen draaide ik me om en ze was weg, toen sloeg ze me vanachter neer. Ik denk dat zij het is geweest.

"Heer," Noot kwam aanrennen. "Heer, het spijt ons, hij is ontsnapt. Harry Potter is ontkomen."

"Zijn er gewonden gevallen?"

"Niet aan onze kant, Heer. De orde van de feniks leden kwamen helpen. We hebben er een paar kunnen verwonden en Harry zal ook wel een paar dagen rust moeten nemen. Helaas wist iemand Harry te pakken te krijgen en zijn ze met zijn allen verdwijnseld."

"Het is goed Noot, ik had dit wel verwacht. Je kunt gaan, je zoon heeft goed werk verricht. Hij heet trouwens nu Martijn."

"Martijn, oke." Noot verdwijnselde weg en Voldemort richtte zijn aandacht weer op Draco. Deze was ondertussen overeind gekrabbeld en keek niet meer zo verwarred uit zijn ogen.

"Draco, laat dit niet meer gebeuren. Ik begin te twijfelen aan je kwaliteiten, Draco. Ik weet niet of jij nog wel bij de dooddoeners past."

Draco keek geschrokken op, "Heer, geef mij alstublieft nog een kans. Ik heb misschien af en toe wat mis gedaan, maar ik zal u niet meer teleurstellen."

"Besef wel dat dit je laatste kans is Draco." Met deze woorden verdwijnselde Voldemort uit zicht en liet Draco alleen achter.

Voldemort stond weer in zijn kamer en dacht terug aan dat fantastische gevoel dat hij voelde toen hij de Z aanraakte. Ik moet denk ik meer gruzielementen ophalen, dacht Voldemort bij zichzelf. Hij activeerde weer de wereldbol en vroeg "Welk gruzielement kan ik nu ophalen." Er ging een lichtje branden, Voldemort bestudeerde de plek, waarna hij vertrok om het op te gaan halen. Hij kwam tevoorschijn bij een gewoon huizenblok, hij liep naar het goede huis toe en was zeker dat niemand hem zag, zweefde omhoog en keek door het raam of het veilig was.