Hoofdstuk 2
Tina werd wakker met barstende hoofdpijn. Ze deed haar ogen open, en merkte meteen dat er iets mis was. Ze keek om zich heen en zag dat ze nog steeds op de boot was. Toen ze wilde opstaan, merkte ze dat ze vastgebonden was aan handen en voeten. Ze draaide zich en probeerde voorzichtig op te staan. Toen ze het lab zag, schrok ze heel erg. Overal lagen glasscherven en er lag een heleboel bloed. "Sam…Ayana!" schreeuwde ze. Plotseling hoorde ze voetstappen en er verscheen een gemaskerd persoon. "Kop dicht!" snauwde hij en gaf haar een klap. Tina tuimelde voorover en viel op de grond. De man pakte haar bij haar schouders en trok haar op haar voeten. Hij sneed het touw van haar voeten door en duwde haar richting de deur. "Naar boven!" commandeerde hij. Tina liep naar de deur en keek om zich heen. Er was geen spoor te bekennen van Sam, maar zag iemand op de vloer liggen in een plas bloed…Ayana. Tina begon te hyperventileren, maar de man duwde haar naar buiten. Toen Tina de brug betrad zag ze een tweede persoon, die ze meteen herkende. "Jan!" riep ze verbaasd uit. "Verbaasd om mij te zien?" zei hij spottend. "Ik had je toch gezegd dat je er spijt van zou gaan krijgen." Tina ging zitten en keek verbouwereerd voor zich uit. Ineens realiseerde ze zich iets. "Waar is Sam?" vroeg ze, maar wist wat het antwoord zou zijn. "Drie keer raden. Die zwemt nu tussen de vissen," zei hij lachend. Tina boog haar hoofd en kon het niet geloven. "Wat gebeurt er nu met mij?" vroeg ze voorzichtig. "Ik wil de onderzoeksresultaten! Allemaal!" zei hij dreigend. "Wat ga je er mee doen?" Tina keek hem vragend aan. "Die onderzoeksresultaten zijn slecht voor mijn bedrijf dus wat denk je…ze vernietigen natuurlijk!" Jan draaide zich om en tuurde naar buiten. Na wat zoeken, had de gemaskerde man alle papieren gevonden en ze vernietigt. "We zijn er baas," zei de man tegen Jan. "Ok. Je weet wat je moet doen," commandeerde hij. De man knikte en greep Tina vast. Hij sleurde haar terug naar het lab en bond haar vast. "Zijn we hier klaar Erik?" vroeg Jan toen de man terug kwam. "Ja," zei hij kortaf. "Zet er maar de fik in," zei Jan tegen hem. Erik en Jan lieten de reddingsboot zakken en klommen erin. Erik stak een molotovcocktail aan en gooide deze in de kajuit.
"Helena voor Kustwacht…Helena voor Kustwacht." "Hier Albatros voor Helena, zeg het maar." Holger keek op naar Jana. "Er is een brand aanboord van een boot niet ver van waar ik lig. De boots naam is "Daphnia Magna" ". "Ok. Kunt u mij uw positie doorgeven." Nadat de positie was doorgegeven, ging de Albatros met topsnelheid richting de aangegeven positie. Jana, Wolfgang en Alex waren zich al aan het omkleden en alles aan het voorbereiden. Toen ze de "Daphnia Magna" bereikten konden ze meteen beginnen met blussen. Holger lichtte Gruber in over de stand van zaken. Wolfgang ging samen met Jana benedendeks. Jana vond meteen het lichaam van Tina en riep Wolfgang. Samen droegen ze haar naar buiten en gingen meteen weer terug naar binnen. Ze vonden het bebloede lichaam van Ayana en zagen ook de rotzooi in het lab. Jana bekeek de wonden en zag dat het zonder twijfel schotwonden waren. Ze droegen haar voorzichtig naar buiten en legde haar op een stretcher. Jana en Wolfgang dachten dat ze beide dood waren, maar plotseling hoorde ze Kai roepen. "Ze leeft nog!" Holger rende naar Kai toe. Het ging om de vrouw met de schotwonden. Ze had nog een zwakke pols. "We moeten zo snel mogelijk naar Neustadt," zei Kai tegen Holger. Deze knikte en rende naar de brug. Beide dames werden naar binnen gedragen en de Albatros ging zo snel ze konden richting Neustadt.
Toen ze de haven binnenliepen, zag Holger Maya staan. "Wat gek," zei hij tegen zichzelf. Hij had met Maya die avond afgesproken, maar wist niet dat ze hem zou opwachten. Toen de Albatros was aangemeerd, liep Holger naar de brug toe. "Maya, wat doe jij hier?" vroeg hij aan haar. "Waar is ze!" zei Maya hysterisch. Holger begreep niet wat ze wou, maar zodra Kai met een brancard naar buiten kwam rende Maya de loopbrug op en pakte meteen de hand van de vrouw vast. "Ik ben hier Ayana, alles komt goed." Maya streelde zacht haar hoofd en begeleide haar het schip af. "Maya?" Holger keek haar vragend aan. "Mijn dochter," zei ze en stapte in de ambulance. Holger keek de ambulance na, toen deze wegreed. "Wat was er met haar aan de hand?" vroeg Jana die naast hem was komen staan. "Ayana…" Dat was alles wat hij zei toen hij zich omdraaide. Hij rende de brug op en ging direct naar zijn hut. Hij pakte zijn spullen en verliet de boot en stapte in zijn auto.
Maya zat alleen in een kale wachtkamer. Het was nu al twee uur geleden en ze had nog niks van de doktoren gehoord. Ze hoorde voetstappen haar richting uit komen. Holger liep langzaam de wachtkamer in en zag haar zitten. De tranen stroomde over haar wangen. Hij ging naast haar zitten en pakte haar vast. Maya sloeg haar armen om hem heen en begon nog harder te huilen. Holger wist niet hoelang ze daar gezeten hadden, want toen hij naar buiten keek was het al donker. "Maya?" hij keek naar haar betraand gezicht. Voorzichtig veegde hij de tranen weg en kuste haar op de wang. "Waarom heb je me niet verteld dat je een dochter had?" zei hij zachtjes. "Ik…" zuchtte ze. "Het is een lang verhaal Holger." Ze stond op en liep naar het raam. "Niemand weet van haar bestaan af," zei ze zacht. "Waarom?" Holger was naast haar gaan staan en keek naar haar. Ze draaide zich naar hem toe. "Dat heeft met haar biologisch vader te maken." Holger kreeg een onaangenaam gevoel bij wat ze zei. "Ayana's vader is een crimineel. Toentertijd dat ik hem leerde kennen wist ik niet wat hij voor de kost deed. Nadat onze relatie serieuzer begon te worden ben ik hem eens gaan opzoeken op zijn werk. Voor mijn ogen zag ik hoe hij een man doodschoot. Hij heeft me toen gezien, en ik maakte dat ik wegkwam. Ik ben toen ondergedoken. De politie heeft hem diezelfde dag opgepakt. Een paar weken later kwam ik er achter dat ik zwanger was. Ik heb hem nooit verteld dat hij een dochter heeft." "Was je bang dat hij haar iets zou aan doen?" Holger omhelsde haar. Holger voelde haar knikken. "Zou hij hier achter kunnen zitten?" vroeg Holger haar en liet haar los. Daarover had Maya nog niet nagedacht. "Ik denk het niet, want hij weet niet waar ik ben. Ik ben vanuit Amerika hierna toe gevlucht en heb mijn moeders meisjesnaam aangenomen," vertelde ze hem. "Maar hij zou het wel kunnen achterhalen?" Maya haalde haar schouders op. "Ik weet het echt niet." Holger liep naar de balie en vroeg of hij even mocht bellen. Even later kwam hij terug en zag Maya praten met de dokter. Ze zag er opgelucht uit, dus hij vermoedde dat ze buiten gevaar was. De dokter nam afscheid en verliet de wachtkamer. "Hoe gaat het met haar?" vroeg hij. "Ze is buiten gevaar," zei ze blij. "Ik mag even naar haar toe." Maya en Holger liepen de wachterkamer uit en ging naar ICU 6.
Maya ging naast Ayana zitten en pakte haar hand vast. "Alles komt goed", fluisterde ze in haar oor. Holger legde zijn hand op haar schouder en glimlachte. "Het komt goed," zei Holger. Na een half uur kwam de verpleegkundige zeggen dat ze van de dokter instructies had gekregen dat ze maar een half uur mochten blijven. Maya protesteerde een beetje, maar Holger zei dat ze toch niet meer voor haar konden doen. "Kunt u ons misschien bellen als ze wakker worden of er iets verandert aan haar conditie?" vroeg hij de verpleegkundige. "Natuurlijk," zei ze tegen hen. Holger pakte zijn kaartje en schreef Maya's telefoonnummer erbij en gaf het haar. Een paar minuten later verlieten ze het ziekenhuis. Holger reed samen met Maya naar het hoofdkwartier van de Kustwacht, om een verklaring af te geven. Maya vertelde het verhaal van Ayana's vader aan Jana, die meteen ging uitvissen of hij er iets mee te maken kon hebben, maar ze moest voorzichtig zijn.
