Hoofdstuk
4
Een oude bekende.
Die Avond had Madison heerlijk geslapen, ze had ondertussen ook Maria gebeld en die wenste haar veel geluk ook al kwam het met moeite over haar lippen. Harry, Ron en Hermelien waren hartstikke goede vrienden voor Madison. Ze hadden verteld dat ze op een magische school hadden gezeten die Zweinstein heette. Wat had Madison daar ook graag heen gewild. Ze had alle verhalen gehoord die haar nieuwe vrienden hadden beleefd, en ook over de aanval zeventien jaar geleden op Harry en dat hij sinds dat hij één was een beroemdheid in de tovenaarswereld was. Later die avond waren ook Tops en Lupos thuis gekomen met de mededeling dat ze een heks mocht worden op voorwaarde dat ze les kreeg van de orde en aan het eind van het jaar een examen moest doen bij het ministerie van toverkunst (ook al was niet iedereen zo gesteld op 'het ministerie van toverkunst') Dat wilde Madison maar al te graag en ze zouden morgen naar de Wegisweg gaan om een toverstok te kopen.
"Madison wakker worden" Madison keek
het bolle gezicht van Hermelien en ging in bed zitten.
"Hoe
vroeg is het wel niet?" vroeg ze en stapte uit bed om zich om te
kleden. Hermelien was al helemaal aangekleed. Madison had toch
respect voor haar.
"Het is al acht uur en we kunnen beter vroeg
gaan. De Wegisweg is een neutrale zone waar elke tovenaar mag komen,
en die dooddoeners zijn gewoon te lui om hun bed uit te komen dus
zijn er weinig Dooddoeners te vinden en kunnen we beter vroeg gaan.
Vooral met Harry erbij" zei Hermelien en gooide het gordijn open
terwijl ze zelf wat deodorant op spoot en een truitje aan trok.
Madison en Hermelien liepen naar beneden maar er zat nog
niemand.
"Is het altijd zo leeg?" vroeg Madison.
"Meestal
wel, maar er komen steeds mensen binnen gelopen en gaan dan snel weer
weg. Maar het is propvol als er een vergadering is. En dan is Ron's
moeder er ook. Dan is het altijd wel wat drukker omdat iedereen wil
mee eten" legde Hermelien uit en begon zelf wat te eten klaar te
maken. Madison knikte haar hoofd en ging aan de tafel zitten, ze kon
absoluut niet koken en als ze zag wat Hermelien deed was ze wel een
tikkeltje jaloers.
Net toen het eten klaar was kwamen Ron en
Harry naar beneden.
"Heb je lekker geslapen Madison?" vroeg
Harry en Madison knikte en nam een hap van haar toast, toen Harry en
Ron die ook in het oog kregen pakte ze ook wat en werd het stil. Er
vielen wel eens meer stiltes maar dat duurde niet lang.
"Wanner
gaan we?" vroeg Madison en het was Ron die antwoord gaf.
"Als
we dit op hebben" na die uitspraak was het eten ook al snel op en
stonden ze buiten.
"Hoe gaan we?" vroeg Madison voor de
zoveelste keer die dag. Ze voelde zich eigenlijk best dom dat ze zo
veel vroeg maar aan de gezichten van Harry, Ron en Hermelien te zien
vonden ze dat helemaal niet erg.
"Met de collectebus" zei
Hermelien en stak haar toverstok uit. Uit het niets stopte er een
blauwe dubbeldekker en stapte ze in. In de bus stonden niet bij
elkaar passende stoelen met tafeltjes en ze gingen achteraan zitten.
"Hou je maar goed vast" zei Ron die naast haar zat.
"Waarvoor?" vroeg ze, maar werd met een ruk naar achteren
getrokken door de snelheid waarmee de bus ging rijden. Daardoor viel
ze van haar stoel en belandde bij Ron op schoot.
"Sorry" zei
Ze en liep voorzichtig naar haar oude stoel waar ze zich dit keer wel
goed aan vast hield. Harry en Hermelien schoten in lachen uit.
Toen
de rit eindelijk afgelopen was betaalde ze wat geld (wat Madisonniet
kon) en stonden voor een oud cafeetje.
"De lekke ketel" las
Madison hardop voor maar haar vrienden luisterde niet want ze liepen
al naar binnen.
Ze stond in een herberg die vol zat met allerlei
heksen en tovenaars en andere wezens die ze nog nooit had gezien.
"Welkom in de lekke ketel" zei Harry toen hij haar zag
kijken.
"Wow" kon Madison alleen nog maar uitbrengen, maar
voordat Madison alles in zich had opgenomen trok Harry haar al mee
naar de achterdeur. Hij pakte zijn toverstok en tikte op de muur. Die
opende zich en Madison kon haar ogen niet geloven. Het mocht dan wel
vroeg zijn maar het was toch vrij druk. Overal winkelde heksen en
tovenaar en ze zag verschillende winkeltjes. Ze volgde Harry,
Hermelien en Ron, ze zou niet weten waar ze zou moeten beginnen. Ze
liepen naar een winkel genaamd Olivanders, maar toen kwam Madison tot
en gruwelijke ontdekking: Ze had helemaal geen geld.
"Harry, ik
heb geen geld" fluisterde ze toen ze de winkel in liepen. Al had ze
het idee dat iedereen het kon verstaan want er stond niemand in de
winkel behalve een jong meisje die duidelijk inviel.
"Kan ik
jullie helpen?" vroeg ze en op dat moment zei Harry: 'Ik betaal
je stok wel' en Madison was hartstikke opgelucht.
"Ja,
Madison hier wil een toverstaf kopen" zei Ron die zakelijk op de
toonbank leunde wat er nogal belachelijk uit zag.
"Oké"
zei de vrouw en ging Madison opmeten, haar beenlengte, de omtrek van
haar hoofd, haar armlengte, zelfs de afstand tussen haar ogen en het
puntje van haar neus.
"Oké, ik heb de perfecte toverstaf
voor je" zei de vrouw. Ze liep naar een gang achter de toonbank en
pakte een toverstok.
"Deze is denk ik geschikt" zei ze, maar
Madison wist wel zeker dat dit de juiste stok was want ze voelde een
warme gloed in zich en keek har vrienden aan die lachte.
"Ja,
deze is goed" zei ze en Harry legde wat geld neer en gingen de
winkel uit.
"Achtendertig komma acht centimeter beukenhout met
de inhoud van een haar van een Glamorgana, perfect voor krachtige
spreuken" zei Madison hardop.
"Dat ga ik moeilijk onthouden"
zei ze en bewonderde haar toverstok.
"Je hoeft het ook niet te
onthouden ik heb het nog nooit nodig gehad" zei Ron en pakte zijn
eigen toverstok.
"Ik wel, bij het ministerie van toverkunst
maar ik hoefde niets te vertellen" zei Harry.
"Het is wel
handig" zei Hermelien.
"Ja, maar we zijn niet zo een
boekenwurm als jij, die alles kan onthouden" zei Ron en kibbelend
liepen ze verder.
"Maken ze altijd ruzie?" vroeg Madison
fluisterend aan Harry.
"Ja, heel vaak. Maar je went er wel aan.
Over je toverstok, als we worden aangevallen gebruik dan de spreuk
Paralitis die is het handigst" fluisterde Harry terug.
"Maar
de Wegisweg is toch neutraal?" vroeg Madison.
"Nu nog wel,
maar denk je echt dat, dat eeuwig zo blijft?" fluisterde Harry weer
terug. Nu concentreerde Madison zich weer op het geruzie van Ron en
Hermelien die het over ene Victor Kruml hadden.
"Nee, dat denk
ik niet. Na alles wat ik gehoord heb" moest Madison toegeven en
moest aan alle verdwijningen denken waar over ze had gehoord.
"Zeg
zullen we een boterbiertje drinken op het terras?" stelde Harry
voor en Hermelien en Ron waren meteen stil en mompelde 'ja lekker'
Boterbier was echt heel lekker, er zat alcohol in maar het
was heerlijk zoet. Het was veel lekkerder dan dat dreuzelbier. Ze
dacht nu al als een tovenaar dacht ze en zuchtte.
"Wil je nou
mee?" vroeg Ron en Madison ontwaakte vanuit haar gedachte.
"Waar
naartoe?" vroeg ze.
"Naar de nieuwste zwerkbalbezems kijken"
zei Ron alsof ze gek was.
"Nee, dank je" zei Madison. Ze had
namelijk geen idee wat zwerkbal was.
Toen Madison dat had gezegd
gingen Ron en Harry meteen weg druk mompelend over een nimbus 4000.
"Wat is een nimbus 4000 en zwerkbal en waarvoor ga jij niet
mee?" vroeg Madison allemaal aan Hermelien die bleef zitten.
"Zoiets heb je gelukkig niet aan Harry en Ron gevraagd,
Zwerkbal is een sport dat op bezems word gespeeld en de nimbus 4000
is een merk racebezem" zei Hermelien.
"En waarvoor ik niet
mee ga, ik blijf liever met mijn voeten aan de grond" zei ze en
bloosde.
"Oké" zei Madison en had meteen spijt dat ze
niet mee was gegaan, het leek haar namelijk cool.
"Madison,
ik ga even naar de wc, daarna vertel ik het schema dat je zult volgen
voor je opleiding zeg maar. Excuseer me even" zei ze en stond op en
ging de winkel in.
"Zo dus je bent een heks" zei en stem
achter haar en zag ze niemand anders dan Draco Malfidus staan.
Madison stond meteen op en liet haar hand in haar zak glijden van
haar nieuwe gewaad dat ze net had gekocht zodat ze bij haar toverstok
kon.
"Ja, heb je er problemen mee?" vroeg Madison, op school
had ze wel geleerd om heftige discussies te voeren en van zich af te
bijten wat nu erg goed van pas leek te komen.
"Zo wat zijn we
weer aardig" zei hij en pakte de beker van Madison op en nam een
slok, het viel haar op dat hij verdacht veel om zich heen keek alsof
hij iemand of niemand verwachtte.
"Tegen jou altijd, je bent
een duistere tovenaar!" schreeuwde Madison bijna al had ze het idee
dat hij niet bepaald luisterde.
"Kom eens mee?" vroeg hij en
wees op een steegje.
Nee, ze nou niet met hem mee gaan, ze was
niet gek. Maar aan de andere kant ze kon zich wel verdedigen met haar
toverstok en hem meteen testen als Malfidus iets van plan was.
"Voor
jou kan het beter geen val wezen" zei ze en liep achter hem aan.
Het was een donker en vochtig steegje waar enkele kleine
lichtstraaltjes konden komen en op de grond vielen.
Nog voordat
ze iets had gezegd kwam hij dichterbij en probeerde haar te zoenen en
Madison zoende terug.
Ze had zo uren door kunnen gaan maar maakte
toch een eind aan de zoen. Ze keken elkaar aan, ze keek diep in de
mooie grijze ogen. En voordat hij iéts had gezegd
verdwijnselde hij met een luidde knal.
Madison was nog aan het
bijkomen van de zoen, die was heerlijk geweest. Maar toen drong er
iets tot haar door. Ze moest terug naar het terrasje voordat
Hermelien terug kwam. Ze liep snel terug en gelukkig was ze er nog
niet en net toen ze zat kwam ze de deur van de winkel uit gelopen en
begon over schema's te praten, al luisterde Madison maar met een
half oor.
