Hoofdstuk
6
De Ontsnapping
Weken vervlogen en al snel werd het
kerst. Dat was het lievelingsfeest van Madison. Vooral omdat ze dan
jarig was.
Met haar krachten ging het ook beter, ze mocht nu ook
al helpen met kleine klusjes voor de orde, maar ze was nog geen echt
lid omdat ze nog maar een paar maanden studeerde. De relatie tussen
haar en Draco ging ook beter. Niemand wist er van af, en Madison was
ook niet van plan om dat aan iemand te gaan vertellen.
Het was nu
ook niet de tijd om te piekeren want de halve orde was blijven eten
omdat Mevrouw Wemel (Ron's moeder) een heerlijk feestmaal had klaar
gemaakt. Ze was diep in gesprek met Ginny Wemel over van alles en nog
wat. En 's Avonds zouden ze kerst met z'n allen vieren. Morgen
Was Madison oorspronkelijk jarig, maar dat vierde ze ook vandaag
omdat leden van de orde kerst met hun eigen gezin zou willen vieren.
Ze zat nu in het Grimboutplein en had van Hermelien een boek
gekregen dat van haar was geweest: een beknopte geschiedenis van
Zweinstein.
Van Ron had ze een dozijn chocolade kikkers gekregen,
en van Harry een nieuwe veer want hij had geen flauw idee wat hij
voor haar moest kopen. Zij zelf had ook leuke cadeau's gegeven.
Voor Hermelien een cd van de witte wieven, Ron een pootbandje
voor zijn uil Koe, en voor Harry had zij ook geen flauw idee gehad
wat ze voor hem moest kopen en kwam met precies dezelfde veer aan.
Voor Draco had ze stiekem een mooie armband gekocht en die zou ze
morgenochtend geven tijdens de ondervragingen wat heel lang duurde.
Hij had nog helemaal niks gezegd en Harry was al met het idee gekomen
om hem naar Azkaban te sturen, die door een paar reuzen werd bewaakt.
Toen was Madison met het idee gekomen om hem nog een paar maanden
hier te laten en hem daarna naar Azkaban te brengen. Eigenlijk had ze
een idee gekregen, om hem vrij te laten en hem te laten onderduiken
als hij dat wilde. Ze wilde niet dat hij weg kwijnde in Azkaban, ze
had al veel over de tovenaarsgevangenis gehoord en ook dat mensen
kwijnden daar weg. Nu nog erger dan eerst.
Om 1 uur s'nachts
liep het Grimboutplein langzaam maar snel leeg, alleen de familie
Wemel was er nog, die ook zouden blijven slapen. Voor de verandering
gingen Harry, Ron, Fret, George, Bill en Charlie op een kamer slapen.
Ginny, Hermelien en Madison zouden ook met z'n drieën op een
kamer slapen. Het was heel gezellig en toen iedereen uiteindelijk
sliep stapte Madison snel haar bed uit en liep naar boven.
Ze
ging nu bijna elke avond naar boven. Bijna was ze eens betrapt door
Ron, maar die bleek gelukkig aan het slaapwandelen te zijn. Nu pakte
ze snel haar Cadeau'tje en liep naar boven. Ze zag Draco al op zijn
bed leggen, hij stond snel op en liep naar haar toe.
"Madison,
ik heb je gemist" zei Draco toen hij haar zag en zoende haar, Draco
zag er slecht uit. Zijn blonde haar was vet en hij zag er ook erg
vermoeid uit. Onder het verhoren gebruikte ze kleine spreuken.
Meestal was Madison degene die ze moest gebruiken zodat zij ze dan
kon oefenen. Maar af en toe gebruikte de rest moeilijkere spreuken en
leed Draco echt pijn.
"Ik ben pas een dag weg" zei ze en
verbrak de zoen.
"Nou aangezien we in hetzelfde huis zitten is
dat lang" zei Draco.
"Ik heb een cadeau voor je" zei
Madison die Draco negeerde en snel wilde weten wat hij van haar
Cadeau vond, en ze gaf het pakje aan hem.
"Madison dat had niet
gehoeven, je weet dat ik nu niks voor je heb om terug te geven" zei
Draco en maar maakte het pakje wel open. Hij zag een zilveren armband
met iets erin gegraveerd: I Love You Forever, Kiss M.
Toen
hij hem zag deed hij hem om en zoende Madison zoals hij nog nooit
gedaan had.
"Draco, ik moet weer weg. Er zijn nu meer mensen
hier als gewoonlijk. Na de kerstvakantie geef ik je nog een cadeau"
zei ze.
"Wat dan" vroege hij nieuwsgierig.
"Je
vrijheid" en met die woorden draaide ze zich om en liet een
verbaasde Draco achter.
Ze ging snel weer haar bed in maar
werd al snel weer gewekt door geschreeuw. Hermelien en Ginny waren
daar ook wakker van geworden en Madison volgde hen naar beneden
Mevrouw Wemel zat op de grond en las een brief.
"Mam, wat
is er?" vroeg Ginny, en las de brief.
"Molly
Er is
hier een hevig gevecht aan de gang, we hebben alle mankracht nodig
die er is. Kom zo snel mogelijk naar Zweinsveld net alle mensen van
de Orde. Laat alleen Madison thuis, dit is een veel te moeilijk
gevecht voor haar. Dit kan misschien wel hét gevecht worden.
Remus.
Ps. Arthur is naar het st. Hostilo voor magische
ziektes en zwaktes gebracht nadat hij na de eerste oproep vrijwel
meteen is geraakt door verschillende spreuken"
"Kleed
jullie aan. Het gaat er zo meteen hard aan toe" zei Mevrouw Wemel,
dat hoefde ze geen twee keer te zegen want iedereen schoot meteen
weer naar boven toe.
"Ik ben zo zenuwachtig" zei Ginny.
"Ja
ik ook. Het verbaasd me trouwens dat we van je moeder mee mogen"
zei Hermelien.
"Mij ook" zei Madison om in het gesprek
betrokken te blijven. Ze baalde er van dat ze niet mee mocht. Maar nu
zou ze wel eerder Draco kunnen bevrijden dan dat de bedoeling was.
En toen iedereen was aangekleed maakte ze in de keuken een viavia
van een oud stuk brood.
"We zijn zo snel mogelijk terug"
zei mevrouw Wemel en opeens waren ze uit het niets verdwenen.
"Is
goed, doe maar rustig aan" zei Madison.
Ze haalde de toverstuk
van Draco uit de kast die in de keuken stond en maakte een ravage
want het zou té opvallend zijn als hij precies wist waar alles
lag, want Madison was nu bezig om een 'plaats delict' te maken.
Snel rende ze naar boeven, haar hart bonkte. Stel dat er iets mis
zou gaan.
"Draco alles is eerder gegaan, hét gevecht is
nu bezig. Ik kan je laten ontsnappen. Je trapt hier de deur in dan
duelleren we en raak je mij met een lamstraal zodat ik bewusteloos
word. Daarna ren je naar de keuken en op de keukentafel legt een stuk
brood, dat is een viavia. Die brengt je naar hét gevecht.
Probeer daar te ontsnappen" zei Madison.
"Oké, Madison
ik snap het ook al doet het pijn om je pijn te doen. Ik neem contact
met je op, contacteer mij niet. En ik hou van je" Draco kuste
Madison en voordat Madison wilde dat hij stopte, stopte hij al. Hij
liep naar voren, trapte de deur in en liep samen met Madison naar
beneden.
"Oké, begin jij maar" zei Draco. Madison's
maag draaide zich om. Ze moest degene aanvallen van wie ze hield.
"Oké, Paralitis" zei Madison angstig en richtte haar
toverstok op Draco, die ontweek hem behendig en richtte nu een
lamstraal op haar af. Die raakte haar en het werd zwart voor haar
ogen en zonder te weten hoe dit alles af liep voelde ze dat Draco
haar op ving.
Madison deed haar ogen open, ze lag in haar bed
en ging zitten. Ze had hoofdpijn, en wreef over haar hoofd. De deur
ging open en Hermelien kwam binnen.
"Zo dus je bent wakker
Madison" zei ze en ze zag dat Hermelien warme chocolademelk mee had
genomen.
"Ja, maar wat is er gebeurd en hoe laat is het?"
vroeg Madison nog slaapdronken en Hermelien gaf haar de warme
chocolademelk en ze dronk het op.
"Nou toen wij weg waren is
Malfidus ontsnapt en heeft je met een lamstraal geraakt" toen
Hermelien dat zei kwam alles weer naar boven. De ontsnapping en hét
gevecht.
"Hoe is het met Harry afgelopen, is jeweetwel weg?"
vroeg Madison.
"Nee, helaas was dit niet hét gevecht
maar er zijn wel veel dooddoeners uitgeschakeld" zei Hermelien
blij.
"Oké" zei Madison en dat was het enige wat ze
uit kon brengen, ze moest maar aan Draco blijven denken en wat hij nu
op dit moment zat te doen.
"En wanneer gaan mijn lessen weer
beginnen Hermelien?" vroeg Madison die er weer zin in had nu ze
niks meer aan haar hoofd had.
"Volgende week gaan we weer van
start" zei Hermelien.
"En voor de duidelijkheid het is
lunchtijd dus kom maar snel naar beneden. Mevrouw Wemel is er nog
steeds" zei Hermelien en knipoogde naar Madison en liep weg.
