Hoofdstuk 6
De Ontsnapping

Weken vervlogen en al snel werd het kerst. Dat was het lievelingsfeest van Madison. Vooral omdat ze dan jarig was.
Met haar krachten ging het ook beter, ze mocht nu ook al helpen met kleine klusjes voor de orde, maar ze was nog geen echt lid omdat ze nog maar een paar maanden studeerde. De relatie tussen haar en Draco ging ook beter. Niemand wist er van af, en Madison was ook niet van plan om dat aan iemand te gaan vertellen.
Het was nu ook niet de tijd om te piekeren want de halve orde was blijven eten omdat Mevrouw Wemel (Ron's moeder) een heerlijk feestmaal had klaar gemaakt. Ze was diep in gesprek met Ginny Wemel over van alles en nog wat. En 's Avonds zouden ze kerst met z'n allen vieren. Morgen Was Madison oorspronkelijk jarig, maar dat vierde ze ook vandaag omdat leden van de orde kerst met hun eigen gezin zou willen vieren.

Ze zat nu in het Grimboutplein en had van Hermelien een boek gekregen dat van haar was geweest: een beknopte geschiedenis van Zweinstein.
Van Ron had ze een dozijn chocolade kikkers gekregen, en van Harry een nieuwe veer want hij had geen flauw idee wat hij voor haar moest kopen. Zij zelf had ook leuke cadeau's gegeven.
Voor Hermelien een cd van de witte wieven, Ron een pootbandje voor zijn uil Koe, en voor Harry had zij ook geen flauw idee gehad wat ze voor hem moest kopen en kwam met precies dezelfde veer aan.
Voor Draco had ze stiekem een mooie armband gekocht en die zou ze morgenochtend geven tijdens de ondervragingen wat heel lang duurde. Hij had nog helemaal niks gezegd en Harry was al met het idee gekomen om hem naar Azkaban te sturen, die door een paar reuzen werd bewaakt.
Toen was Madison met het idee gekomen om hem nog een paar maanden hier te laten en hem daarna naar Azkaban te brengen. Eigenlijk had ze een idee gekregen, om hem vrij te laten en hem te laten onderduiken als hij dat wilde. Ze wilde niet dat hij weg kwijnde in Azkaban, ze had al veel over de tovenaarsgevangenis gehoord en ook dat mensen kwijnden daar weg. Nu nog erger dan eerst.

Om 1 uur s'nachts liep het Grimboutplein langzaam maar snel leeg, alleen de familie Wemel was er nog, die ook zouden blijven slapen. Voor de verandering gingen Harry, Ron, Fret, George, Bill en Charlie op een kamer slapen. Ginny, Hermelien en Madison zouden ook met z'n drieën op een kamer slapen. Het was heel gezellig en toen iedereen uiteindelijk sliep stapte Madison snel haar bed uit en liep naar boven.
Ze ging nu bijna elke avond naar boven. Bijna was ze eens betrapt door Ron, maar die bleek gelukkig aan het slaapwandelen te zijn. Nu pakte ze snel haar Cadeau'tje en liep naar boven. Ze zag Draco al op zijn bed leggen, hij stond snel op en liep naar haar toe.

"Madison, ik heb je gemist" zei Draco toen hij haar zag en zoende haar, Draco zag er slecht uit. Zijn blonde haar was vet en hij zag er ook erg vermoeid uit. Onder het verhoren gebruikte ze kleine spreuken. Meestal was Madison degene die ze moest gebruiken zodat zij ze dan kon oefenen. Maar af en toe gebruikte de rest moeilijkere spreuken en leed Draco echt pijn.
"Ik ben pas een dag weg" zei ze en verbrak de zoen.
"Nou aangezien we in hetzelfde huis zitten is dat lang" zei Draco.
"Ik heb een cadeau voor je" zei Madison die Draco negeerde en snel wilde weten wat hij van haar Cadeau vond, en ze gaf het pakje aan hem.
"Madison dat had niet gehoeven, je weet dat ik nu niks voor je heb om terug te geven" zei Draco en maar maakte het pakje wel open. Hij zag een zilveren armband met iets erin gegraveerd: I Love You Forever, Kiss M.

Toen hij hem zag deed hij hem om en zoende Madison zoals hij nog nooit gedaan had.
"Draco, ik moet weer weg. Er zijn nu meer mensen hier als gewoonlijk. Na de kerstvakantie geef ik je nog een cadeau" zei ze.
"Wat dan" vroege hij nieuwsgierig.
"Je vrijheid" en met die woorden draaide ze zich om en liet een verbaasde Draco achter.

Ze ging snel weer haar bed in maar werd al snel weer gewekt door geschreeuw. Hermelien en Ginny waren daar ook wakker van geworden en Madison volgde hen naar beneden
Mevrouw Wemel zat op de grond en las een brief.
"Mam, wat is er?" vroeg Ginny, en las de brief.

"Molly
Er is hier een hevig gevecht aan de gang, we hebben alle mankracht nodig die er is. Kom zo snel mogelijk naar Zweinsveld net alle mensen van de Orde. Laat alleen Madison thuis, dit is een veel te moeilijk gevecht voor haar. Dit kan misschien wel hét gevecht worden.
Remus.
Ps. Arthur is naar het st. Hostilo voor magische ziektes en zwaktes gebracht nadat hij na de eerste oproep vrijwel meteen is geraakt door verschillende spreuken"

"Kleed jullie aan. Het gaat er zo meteen hard aan toe" zei Mevrouw Wemel, dat hoefde ze geen twee keer te zegen want iedereen schoot meteen weer naar boven toe.
"Ik ben zo zenuwachtig" zei Ginny.
"Ja ik ook. Het verbaasd me trouwens dat we van je moeder mee mogen" zei Hermelien.
"Mij ook" zei Madison om in het gesprek betrokken te blijven. Ze baalde er van dat ze niet mee mocht. Maar nu zou ze wel eerder Draco kunnen bevrijden dan dat de bedoeling was.
En toen iedereen was aangekleed maakte ze in de keuken een viavia van een oud stuk brood.

"We zijn zo snel mogelijk terug" zei mevrouw Wemel en opeens waren ze uit het niets verdwenen.
"Is goed, doe maar rustig aan" zei Madison.
Ze haalde de toverstuk van Draco uit de kast die in de keuken stond en maakte een ravage want het zou té opvallend zijn als hij precies wist waar alles lag, want Madison was nu bezig om een 'plaats delict' te maken.
Snel rende ze naar boeven, haar hart bonkte. Stel dat er iets mis zou gaan.
"Draco alles is eerder gegaan, hét gevecht is nu bezig. Ik kan je laten ontsnappen. Je trapt hier de deur in dan duelleren we en raak je mij met een lamstraal zodat ik bewusteloos word. Daarna ren je naar de keuken en op de keukentafel legt een stuk brood, dat is een viavia. Die brengt je naar hét gevecht. Probeer daar te ontsnappen" zei Madison.
"Oké, Madison ik snap het ook al doet het pijn om je pijn te doen. Ik neem contact met je op, contacteer mij niet. En ik hou van je" Draco kuste Madison en voordat Madison wilde dat hij stopte, stopte hij al. Hij liep naar voren, trapte de deur in en liep samen met Madison naar beneden.
"Oké, begin jij maar" zei Draco. Madison's maag draaide zich om. Ze moest degene aanvallen van wie ze hield.
"Oké, Paralitis" zei Madison angstig en richtte haar toverstok op Draco, die ontweek hem behendig en richtte nu een lamstraal op haar af. Die raakte haar en het werd zwart voor haar ogen en zonder te weten hoe dit alles af liep voelde ze dat Draco haar op ving.

Madison deed haar ogen open, ze lag in haar bed en ging zitten. Ze had hoofdpijn, en wreef over haar hoofd. De deur ging open en Hermelien kwam binnen.
"Zo dus je bent wakker Madison" zei ze en ze zag dat Hermelien warme chocolademelk mee had genomen.
"Ja, maar wat is er gebeurd en hoe laat is het?" vroeg Madison nog slaapdronken en Hermelien gaf haar de warme chocolademelk en ze dronk het op.
"Nou toen wij weg waren is Malfidus ontsnapt en heeft je met een lamstraal geraakt" toen Hermelien dat zei kwam alles weer naar boven. De ontsnapping en hét gevecht.
"Hoe is het met Harry afgelopen, is jeweetwel weg?" vroeg Madison.
"Nee, helaas was dit niet hét gevecht maar er zijn wel veel dooddoeners uitgeschakeld" zei Hermelien blij.
"Oké" zei Madison en dat was het enige wat ze uit kon brengen, ze moest maar aan Draco blijven denken en wat hij nu op dit moment zat te doen.
"En wanneer gaan mijn lessen weer beginnen Hermelien?" vroeg Madison die er weer zin in had nu ze niks meer aan haar hoofd had.
"Volgende week gaan we weer van start" zei Hermelien.
"En voor de duidelijkheid het is lunchtijd dus kom maar snel naar beneden. Mevrouw Wemel is er nog steeds" zei Hermelien en knipoogde naar Madison en liep weg.