Hoofdstuk
8
De nieuwe gave
Een paar weken daarna zat Madison
naar buiten te kijken. Zij en Harry was het verboden om naar buiten
te gaan.
Hermelien had gezien dat Madison en Malfidus samen
verdwijnselden en Madison had een verhaal verzonnen dat ze ontvoerd
was en had weten te ontsnappen. Harry mocht niet naar buiten omdat
het laatste gevecht een val bleek te wezen. Hij mocht pas weer naar
buiten als de Orde vond dat het veilig was. Voor Madison gelde ook
zoiets. Ze bleek te kunnen leviteren, een heel gewilde gave in de
tovenaarswereld en de orde was bang dat Voldemort die wilde stelen
door haar te vermoorden. Niet veel tovenaars hadden die gave, maar
Madison om de een of andere rede wel.
Ze keek vanuit haar kamer
naar buiten. Harry was bij haar komen zitten en zaten te praten over
de oorlog.
"Maar stel dat ze de Wegisweg hadden ingenomen
dan konden wij geen tovenaarsspullen meer kopen. Dan zou alles uit
het buitenland moeten komen" zei Harry.
"Ja, daar ben ik echt
blij om" zei ze een beetje somber terug.
Ineens hoorde ze en
knal tegen de voordeur en hoorde ze mevrouw Zwarts schreeuwen:
"Modderbloedjes, bloedverraders wat nog meer zal mijn huis
treffen!" Harry rende naar beneden en probeerde het gordijn van
Mevrouw Zwarts dicht te doen. Madison rende achter hem aan en zag een
uil die tegen de deur op was gebotst. Ze herkende de uil, hij was van
Draco. Ze glimlachte van blijheid dat Draco haar niet vergeten was en
deed de brief snel in haar zak.
"Wat was dat?" vroeg Harry en
keek naar de uil die knock-out op de grond lag.
"Een uil die op
de grond licht" zei Madison en ze zag een klein lachje op zijn
gezicht.
'Zo ver was ik al, maar laten we hem maar verzorgen.
Al zullen Hedwig en Koe dat niet leuk vinden. Zei Harry en pakte de
uil op. Ze liepen naar de keuken en Harry legde de kerkuil op de
keukentafel.
"Harry, ik zal wat uilenvellen van boven halen"
stelde Madison voor en rende zonder op antwoord te wachten naar
boven. Ze pakte de brief uit haar zak en maakte de open.
Lieve
Madison
Ik mis je hartstikke erg. Ik zou willen dat je nu naast
me zat.
Ik schrijf je om je te waarschuwen. Je moet Potter de
komende dagen niet naar buiten laten gaan.
De heer van het
duister weet zo ongeveer waar jullie verblijfplaats is, al weet hij
nog niet precies waar en hoe je binnen moet komen.
Ik hou nog
altijd van je. Probeer daarom geen contact met me op te nemen maar
probeer naar de Wegisweg te komen aanstaande zaterdag. Kom dan naar
kamer 13 en zeg dat je een vriendin daar ontmoet. Dan valt het, het
minst op.
Ik hou van je
Kus d.
Madison werd
helemaal warm van binnen. Ze deed de brief snel weer in haar zak,
pakte wat uilenvellen en liep weer naar beneden.
De uil zat weer
rechtop en Harry smeerde een of ander vies goedje op zijn hoofd.
"Hier zijn de uilenvellen" zei Madison en gaf ze aan de uil
die ze rustig op at.
"Ik kan beter even naar Hagrid gaan…"
Voordat Harry zijn zin kon afmaken schreeuwde Madison al verwijten.
"Nee, van de orde mag je niet naar buiten en ik ook niet. Dat
zou voor niemand eerlijk wezen. Die uil kan hier wel blijven en je
kunt Hagrid ook wel laten komen"
Harry dacht na en zei
uiteindelijk:
"Ja, je hebt gelijk en Ron en Hermelien zouden me
levend villen als ik het huis nog uit kom" Zei Harry en ging
zitten.
"Ja, Harry ik weet hoe je, je voelt" zei ze en ging
naast hem zitten.
"Madison ik zou het liefst Voldemort zo snel
mogelijk verslaan zodat de hele toverwereld weer zijn gewone leven
kan leiden en Zweinstein weer open kan gaan" zei Harry en stond
weer in een ruk op.
"Ik heb nooit een gewoon leven kunnen
leiden al vanaf dat ik één was werd mijn leven al
overhoop geschopt" zei Harry en gooide er zo te zien alles uit wat
hij op dat moment op zijn hart droeg.
"Harry, jij wíst
ten minste dat er een toverwereld was. Mijn vader werd door een of
andere tovenaar vermoord en dat hoor ik pas 15 jaar later. Hoe denk
je dat, dat voelt" zei ze en ging ook staan. Even stonden ze
tegenover elkaar maar barstte daarna in lachen uit.
"Je bent
grappig als je boos bent" zei Harry.
"Jij ook" zei Madison
en gingen weer zitten.
Toen ze ging zitten voelde ze de toast dat
ze vanochtend had gegeten naar boven kwam en rende naar de wc toe.
"Wat was er Madison?" vroeg Harry toen ze weer teug was.
"Ow, ik was alleen een beetje misselijk" zei ze tegen Harry
die haar raar aan keek.
"Madison ben je soms…" Maar voordat
hij zijn zin kon afmaken verschijnselde er een paar mensen met veel
gewonden.
"Harry, Madison deze mensen zijn gewond. Ze hebben
zorg nodig. Ron is ook bewusteloos geraakt, hij is naar net st
Hostilo gegaan" zei Remus Lupos en het werd zo druk dat je
nauwelijks je kont kon keren in de kleine keuken.
Madison
ging naar boven en ging op haar kamer zitten. En pakte de brief uit
haar zak. Ze las hem nog een paar keer door. Het was zo een lieve
brief.
Net toen ze het voor de vijfde keer had doorgelezen hoorde
ze een vrouw gillen van de pijn en kwam Hermelien binnen. Snel borg
Madison de brief op en kwam ze naast haar zitten.
"Het was
een zwaar gevecht vandaag. Voldemort zelf was er natuurlijk weer niet
bij. Hij is veel te bang dat we hem vermoorden" zei Hermelien en
Madison zag dat ze een bloedneus had gehad.
"Hermelien wees
blij dat je de deur uit mag!" zei Madison en kreeg koppijn. Ze
voelde zich absoluut niet lekker.
"Madison het is voor je eigen
veiligheid, en zoals je er nu uit ziet kan je absoluut niet vechten"
zei ze.
"Oké, maar ik wil zo graag buiten een wandeling
maken. Als ik nou alleen Zaterdag nou naar de Wegisweg zou mogen, of
Zondag" zei Madison en keek Hermelien aan.
"Oké, als
Harry en ik dan maar mee gaan. Dan kan Harry ook de deur eens uit"
zei Hermelien en Madison maakte een sprongetje van blijheid dat ze de
deur uit mocht, alleen moest ze nog een plan verzinnen om Harry kwijt
te raken.
"De orde vind dat best goed denk ik, ik zal ze
proberen over te halen" zei ze naar de verbaasde blik van Madison.
En ze kreeg een omhelzing van Madison.
"Hermelien je bent de
beste" zei ze en liet haar weer los.
"En ik heb wat over je
levitatie opgezocht, je krachten kunnen groeien" zei ze opeens en
Madison liet Hermelien weer los.
"Groeien hoe bedoel je
groeien?"
"Nou je zou zo ook nog telekinese kunnen leren, je
hebt nu al de kracht van de lucht. Dan kan je een sterkere kracht
krijgen die ook met de lucht te maken heeft" legde Hermelienuit.
Madison had zoveel bewondering voor Hermelien. Zeker nu ze een
Nationale tovenaarsbibliotheek had gevonden en alles weer naar
hartelust kon opzoeken.
"Hermelien je bent gewoon een engel"
zei ze en de deur van hun kamer ging open en Tops kwam bewusteloos
binnen die nu knalrood haar had gedragen door Remus.
"We leggen
haar op jullie kamer. Jullie moeten met z'n alle in de woonkamer
slapen. Er zijn al slaapzakken neer gelegd" zei Remus en ging naast
Tops zitten die nu in een bed lag.
"Die nacht kon Madison
bijna niet slapen. Ze was hartstikke zenuwachtig om Draco weer te
ontmoeten wat die dag erna zou gebeuren. Ze had er niet bij stil
gestaan dat het al vrijdag was en het morgen dus zaterdag was.
Na
een paar uur gewoeld te hebben viel Madison uiteindelijk in een diepe
slaap.
