Hoofdstuk 8
De nieuwe gave

Een paar weken daarna zat Madison naar buiten te kijken. Zij en Harry was het verboden om naar buiten te gaan.
Hermelien had gezien dat Madison en Malfidus samen verdwijnselden en Madison had een verhaal verzonnen dat ze ontvoerd was en had weten te ontsnappen. Harry mocht niet naar buiten omdat het laatste gevecht een val bleek te wezen. Hij mocht pas weer naar buiten als de Orde vond dat het veilig was. Voor Madison gelde ook zoiets. Ze bleek te kunnen leviteren, een heel gewilde gave in de tovenaarswereld en de orde was bang dat Voldemort die wilde stelen door haar te vermoorden. Niet veel tovenaars hadden die gave, maar Madison om de een of andere rede wel.
Ze keek vanuit haar kamer naar buiten. Harry was bij haar komen zitten en zaten te praten over de oorlog.

"Maar stel dat ze de Wegisweg hadden ingenomen dan konden wij geen tovenaarsspullen meer kopen. Dan zou alles uit het buitenland moeten komen" zei Harry.
"Ja, daar ben ik echt blij om" zei ze een beetje somber terug.
Ineens hoorde ze en knal tegen de voordeur en hoorde ze mevrouw Zwarts schreeuwen: "Modderbloedjes, bloedverraders wat nog meer zal mijn huis treffen!" Harry rende naar beneden en probeerde het gordijn van Mevrouw Zwarts dicht te doen. Madison rende achter hem aan en zag een uil die tegen de deur op was gebotst. Ze herkende de uil, hij was van Draco. Ze glimlachte van blijheid dat Draco haar niet vergeten was en deed de brief snel in haar zak.
"Wat was dat?" vroeg Harry en keek naar de uil die knock-out op de grond lag.
"Een uil die op de grond licht" zei Madison en ze zag een klein lachje op zijn gezicht.
'Zo ver was ik al, maar laten we hem maar verzorgen. Al zullen Hedwig en Koe dat niet leuk vinden. Zei Harry en pakte de uil op. Ze liepen naar de keuken en Harry legde de kerkuil op de keukentafel.
"Harry, ik zal wat uilenvellen van boven halen" stelde Madison voor en rende zonder op antwoord te wachten naar boven. Ze pakte de brief uit haar zak en maakte de open.

Lieve Madison
Ik mis je hartstikke erg. Ik zou willen dat je nu naast me zat.
Ik schrijf je om je te waarschuwen. Je moet Potter de komende dagen niet naar buiten laten gaan.
De heer van het duister weet zo ongeveer waar jullie verblijfplaats is, al weet hij nog niet precies waar en hoe je binnen moet komen.
Ik hou nog altijd van je. Probeer daarom geen contact met me op te nemen maar probeer naar de Wegisweg te komen aanstaande zaterdag. Kom dan naar kamer 13 en zeg dat je een vriendin daar ontmoet. Dan valt het, het minst op.
Ik hou van je
Kus d.

Madison werd helemaal warm van binnen. Ze deed de brief snel weer in haar zak, pakte wat uilenvellen en liep weer naar beneden.
De uil zat weer rechtop en Harry smeerde een of ander vies goedje op zijn hoofd.
"Hier zijn de uilenvellen" zei Madison en gaf ze aan de uil die ze rustig op at.
"Ik kan beter even naar Hagrid gaan…" Voordat Harry zijn zin kon afmaken schreeuwde Madison al verwijten.
"Nee, van de orde mag je niet naar buiten en ik ook niet. Dat zou voor niemand eerlijk wezen. Die uil kan hier wel blijven en je kunt Hagrid ook wel laten komen"
Harry dacht na en zei uiteindelijk:
"Ja, je hebt gelijk en Ron en Hermelien zouden me levend villen als ik het huis nog uit kom" Zei Harry en ging zitten.
"Ja, Harry ik weet hoe je, je voelt" zei ze en ging naast hem zitten.
"Madison ik zou het liefst Voldemort zo snel mogelijk verslaan zodat de hele toverwereld weer zijn gewone leven kan leiden en Zweinstein weer open kan gaan" zei Harry en stond weer in een ruk op.
"Ik heb nooit een gewoon leven kunnen leiden al vanaf dat ik één was werd mijn leven al overhoop geschopt" zei Harry en gooide er zo te zien alles uit wat hij op dat moment op zijn hart droeg.
"Harry, jij wíst ten minste dat er een toverwereld was. Mijn vader werd door een of andere tovenaar vermoord en dat hoor ik pas 15 jaar later. Hoe denk je dat, dat voelt" zei ze en ging ook staan. Even stonden ze tegenover elkaar maar barstte daarna in lachen uit.
"Je bent grappig als je boos bent" zei Harry.
"Jij ook" zei Madison en gingen weer zitten.
Toen ze ging zitten voelde ze de toast dat ze vanochtend had gegeten naar boven kwam en rende naar de wc toe.

"Wat was er Madison?" vroeg Harry toen ze weer teug was.
"Ow, ik was alleen een beetje misselijk" zei ze tegen Harry die haar raar aan keek.
"Madison ben je soms…" Maar voordat hij zijn zin kon afmaken verschijnselde er een paar mensen met veel gewonden.
"Harry, Madison deze mensen zijn gewond. Ze hebben zorg nodig. Ron is ook bewusteloos geraakt, hij is naar net st Hostilo gegaan" zei Remus Lupos en het werd zo druk dat je nauwelijks je kont kon keren in de kleine keuken.

Madison ging naar boven en ging op haar kamer zitten. En pakte de brief uit haar zak. Ze las hem nog een paar keer door. Het was zo een lieve brief.
Net toen ze het voor de vijfde keer had doorgelezen hoorde ze een vrouw gillen van de pijn en kwam Hermelien binnen. Snel borg Madison de brief op en kwam ze naast haar zitten.

"Het was een zwaar gevecht vandaag. Voldemort zelf was er natuurlijk weer niet bij. Hij is veel te bang dat we hem vermoorden" zei Hermelien en Madison zag dat ze een bloedneus had gehad.
"Hermelien wees blij dat je de deur uit mag!" zei Madison en kreeg koppijn. Ze voelde zich absoluut niet lekker.
"Madison het is voor je eigen veiligheid, en zoals je er nu uit ziet kan je absoluut niet vechten" zei ze.
"Oké, maar ik wil zo graag buiten een wandeling maken. Als ik nou alleen Zaterdag nou naar de Wegisweg zou mogen, of Zondag" zei Madison en keek Hermelien aan.
"Oké, als Harry en ik dan maar mee gaan. Dan kan Harry ook de deur eens uit" zei Hermelien en Madison maakte een sprongetje van blijheid dat ze de deur uit mocht, alleen moest ze nog een plan verzinnen om Harry kwijt te raken.
"De orde vind dat best goed denk ik, ik zal ze proberen over te halen" zei ze naar de verbaasde blik van Madison. En ze kreeg een omhelzing van Madison.
"Hermelien je bent de beste" zei ze en liet haar weer los.
"En ik heb wat over je levitatie opgezocht, je krachten kunnen groeien" zei ze opeens en Madison liet Hermelien weer los.
"Groeien hoe bedoel je groeien?"
"Nou je zou zo ook nog telekinese kunnen leren, je hebt nu al de kracht van de lucht. Dan kan je een sterkere kracht krijgen die ook met de lucht te maken heeft" legde Hermelienuit. Madison had zoveel bewondering voor Hermelien. Zeker nu ze een Nationale tovenaarsbibliotheek had gevonden en alles weer naar hartelust kon opzoeken.
"Hermelien je bent gewoon een engel" zei ze en de deur van hun kamer ging open en Tops kwam bewusteloos binnen die nu knalrood haar had gedragen door Remus.
"We leggen haar op jullie kamer. Jullie moeten met z'n alle in de woonkamer slapen. Er zijn al slaapzakken neer gelegd" zei Remus en ging naast Tops zitten die nu in een bed lag.

"Die nacht kon Madison bijna niet slapen. Ze was hartstikke zenuwachtig om Draco weer te ontmoeten wat die dag erna zou gebeuren. Ze had er niet bij stil gestaan dat het al vrijdag was en het morgen dus zaterdag was.
Na een paar uur gewoeld te hebben viel Madison uiteindelijk in een diepe slaap.