Hoofdstuk
17
Terug uit de dood
Madison deed haar ogen open,
eerst dacht ze dat ze droomde. Maar toen ze zichzelf kneep en pijn
voelde wist ze dat, dat niet zo was.
Ze zag Draco in een stoel
zitten, hij sliep zo te zien. Toen Madison de andere kant op keek zag
ze een wiegje met daar in Elissa.
"O, wat ben ik blij" zei ze
hardop, ze gooide de dekens van haar af en liep naar Elissa toe en
tilde haar op. Ze werd gelijk wakker en lachte. Madison liep weer
terug naar het bed en stapte er weer in. Nu had ze tijd om de kamer
te bekijken. Ze lag in een tweepersoonsbed en de muren waren
bordeauxrood. Er lag veel duur speelgoed. Sommige dingen herkende ze
zoals een paar poppen en barbies. Maar er lagen ook rare dingen
tussen zoals een speen die in alle kleuren van de regenboog
veranderde.
"O Elissa ik heb je gemist" zei ze en knuffelde
haar dochter. Madison dacht aan wat er was gebeurd. Ze was alweer
bijna vermoord. Ze moest toch wat voorzichtiger zijn.
Ineens
kreeg Madison een fantastisch idee. Ze legde Elissa op het bed neer
en liep zachtjes naar Draco toe. Plotseling liet ze hem schrikken en
werd hij wakker.
"Madison" zei hij blij en verrast en trok
haar naar zich toe zodat ze op zijn schoot belandde.
"Draco,
als je me harder knuffelt stik ik nog" zei Madison en Draco hield
haar weer gewoon vast.
"Madison, je was heel erg onderkoeld"
zei hij en streek over haar wang alsof ze een kostbaar sieraad was.
"Ja, maar ik ben blij dat ik bij je ben Draco. Ik heb je
namelijk héél erg gemist" zei ze en zoende hem op
zijn lippen.
"Madison, ik jou ook maar laat me alsjeblieft
nooit meer zo schrikken dat je van de één op de andere
dag weg gaat" zei Draco.
"Draco, ik heb ook zo mijn
verantwoordelijkheden" zei Madison verbaasd dat hij dat niet
snapte.
"Ik snap het Madison" zei hij en zoende haar nu
innig.
Ineens ging de deur open en kwam de vrouw des huizes
binnen.
"Draco ik…" ze stopte met praten toen ze de twee
bezig zag die nu stopte. Madison ging weer in bed liggen en Draco
bleef zitten.
"Moeder nu Madison hier woont stel ik het op
prijs dat u klopt" zei Draco, als dit geen uiterst ernstige
situatie was geweest had Madison dubbel gelegen.
"Dat zal ik
zeker doen." zei Narcissa en liep met een gezicht weg alsof ze een
spook had gezien.
"Draco, mag ik papier een veer. Ik heb een
paar mensen te schrijven" zei Madison lacherig en zoende hem weer
op zijn mond.
"Ze leeft nog, ze leeft nog!" schreeuwde
Ginny een dag later door het Grimboutplein en zwaaide met een brief
in de lucht. Ze rende de trap af en ging de keuken in waar Hermelien
en Harry zaten samen met Marcel Lubbermans, een nieuw lid van de
orde.
"Ginny, rustig. Ga eerst even zitten" zei Harry, Ginny
deed wat hij zei, gaf de brief en ging naast hem zitten.
"Lieve Ginny
Ik stuur deze brief naar jou, maar hij is voor de hele
orde bestemd.
Zoals Harry al had verteld was ik gevallen, ik heb
het overleefd en het Gruzelement vernietigd. Ik logeer een tijdje bij
Draco. Ik kom over een paar dagen weer thuis.
Veel liefs
Madison"
Las Harry hardop voor. Hij keek naar
Hermelien, en Hermelien keek naar hem. Marcel lachte ook, maar snapte
niet goed waar het over ging.
"Ze heeft het Gruzelement
vernietigd, én leeft nog" zei Harry, het drong zo te zien
langzaam tot hem door. Hij kon Voldemort verslaan. Hij kon een eind
maken aan dit alles.
In huize Malfidus hing de volgende dag
een gespannen sfeer. Het was lunchtijd, en de hele familie zat aan de
grote eikentafel brood en andere lekkernijen te eten. Madison kreeg
bijna geen brok door haar keel. Aan de ene kant was ze nog niet
vergeten dat haar toekomstige schoonmoeder haar geprobeerd had te
vergiftigen en haar man haar geprobeerd had te vermoorden. Als Draco
niet in huis was geweest had hij haar zo weer geprobeerd vermoord.
Dat wist Madison zeker.
Ze zuchtte, ze mochten nu wel zeggen dat
ze Madison accepteerden maar vertrouwen was er nog niet.
"Neem
een croissantje liefje, je hebt nog bijna niets gegeten sinds je hier
bent" zei Narcissa en Madison nam met tegenzin het croissantje aan.
Het was alsof ze op papier kauwde, maar een lach van Elissa maakte
het weer goed. Ze at samen met Draco, Draco was een prima vader. Hij
was af en toe onhandig met luiers schoon maken, maar hij deed zijn
best.
Ze moest wel toegeven dat het huis stijl had. De muren
waren prachtig behangen en je kon weinig stof vinden.
Ineens zag
ze dat Draco zijn ogen samen trok, alsof hij pijn had. Toen ze naar
Lucius keek deed hij het zelfde.
"We zijn zo terug" zei
Lucius en verdwijnselde met Draco.
"Als je met een Dooddoener
getrouwd bent krijg je dit soort dingen maar je went er snel genoeg
aan" zei Narcissa toen ze Madison een diepe zucht hoorde slaken.
"Ik ben nog niet met hem getrouwd" zei Madison koeltjes tegen
Narcissa.
"Nee kind nog niet, en tot die tijd zal ik er alles
aan doen om dat te voorkomen" zei Narcissa zacht en kil en wierp
Madison een vies gezicht toe.
"Probeer maar, Draco en ik zijn
niet te scheiden. Zelfs niet door jou" dit was de zogenoemde
druppel die de emmer deed overlopen, dacht Madison toen ze dat had
gezegd. Ze stond op, nam Elissa mee.
"Kom Elissa we gaan, dan
gaan we naar tante Ginny, en tante Hermelien" zei Madison tegen
Elissa die lachte.
Toen ze alles van Elissa had ingepakt en
Elissa zelf in een kinderwagen had gezet ging ze weg. Ze zou met het
dreuzelvervoer gaan. Ze had tijd nodig om na te denken. Als zij en
Draco getrouwd waren hadden ze afgesproken om bij elkaar te gaan
wonen. Het Grimboutplein was geen optie en ook dit huis niet. Ook zat
ze met vragen in haar hoofd over de mensen die uit genodigd moesten
worden. Ze zag zo een visioen voor zich waarin de goede en het kwade
zijde met elkaar aan het vechten was op haar huwelijk.
Net toen
ze bij de voordeur was werd haar naam geroepen. Madison keek om en
zag Draco aan komen rennen.
"Moeder heeft verteld wat er
gebeurd was" zei Draco en Madison wist dat hij zou proberen om haar
hier te laten blijven.
"Draco mijn besluit staat vast, ik ga
terug naar jeweetwel, het gaat niet om je moeder maar hun hebben mij
nog niet gezien nadat ze dachten dat ik dood was" zei Madison en
Draco trok een gezicht dat hij het snapte.
"Misschien is het
beter dat je gaat, ik heb namelijk een opdracht van de heer van het
duister gekregen" zei Draco en hij omhelsde Madison innig. Zij
omhelsden hem ook en rook zijn zoete geur die hij altijd met zich mee
droeg.
"Wat is het dan voor opdracht?" Vroeg ze.
"Ik
moet jou vermoorden"
Het is eindelijk gelukt om weer te posten:O
Al een tijdje probeer ik te posten als ik tijd had. Maar de ene keer deed words het niet meer en de andere keer deed weer raar en kon ik niet inloggen:S
Maarja, ik ga nu zoveel mogelijk plaatsen en ik wil mensen graag bedanken voor de reviews die ik heb gehad als ik alles ga uitprinten ga ik ook reacties uitprinten
Veel leesplezier iig (K)(K)
gm
