Hoofdstuk 17
Terug uit de dood

Madison deed haar ogen open, eerst dacht ze dat ze droomde. Maar toen ze zichzelf kneep en pijn voelde wist ze dat, dat niet zo was.
Ze zag Draco in een stoel zitten, hij sliep zo te zien. Toen Madison de andere kant op keek zag ze een wiegje met daar in Elissa.
"O, wat ben ik blij" zei ze hardop, ze gooide de dekens van haar af en liep naar Elissa toe en tilde haar op. Ze werd gelijk wakker en lachte. Madison liep weer terug naar het bed en stapte er weer in. Nu had ze tijd om de kamer te bekijken. Ze lag in een tweepersoonsbed en de muren waren bordeauxrood. Er lag veel duur speelgoed. Sommige dingen herkende ze zoals een paar poppen en barbies. Maar er lagen ook rare dingen tussen zoals een speen die in alle kleuren van de regenboog veranderde.
"O Elissa ik heb je gemist" zei ze en knuffelde haar dochter. Madison dacht aan wat er was gebeurd. Ze was alweer bijna vermoord. Ze moest toch wat voorzichtiger zijn.
Ineens kreeg Madison een fantastisch idee. Ze legde Elissa op het bed neer en liep zachtjes naar Draco toe. Plotseling liet ze hem schrikken en werd hij wakker.
"Madison" zei hij blij en verrast en trok haar naar zich toe zodat ze op zijn schoot belandde.
"Draco, als je me harder knuffelt stik ik nog" zei Madison en Draco hield haar weer gewoon vast.
"Madison, je was heel erg onderkoeld" zei hij en streek over haar wang alsof ze een kostbaar sieraad was.
"Ja, maar ik ben blij dat ik bij je ben Draco. Ik heb je namelijk héél erg gemist" zei ze en zoende hem op zijn lippen.
"Madison, ik jou ook maar laat me alsjeblieft nooit meer zo schrikken dat je van de één op de andere dag weg gaat" zei Draco.
"Draco, ik heb ook zo mijn verantwoordelijkheden" zei Madison verbaasd dat hij dat niet snapte.
"Ik snap het Madison" zei hij en zoende haar nu innig.
Ineens ging de deur open en kwam de vrouw des huizes binnen.
"Draco ik…" ze stopte met praten toen ze de twee bezig zag die nu stopte. Madison ging weer in bed liggen en Draco bleef zitten.
"Moeder nu Madison hier woont stel ik het op prijs dat u klopt" zei Draco, als dit geen uiterst ernstige situatie was geweest had Madison dubbel gelegen.
"Dat zal ik zeker doen." zei Narcissa en liep met een gezicht weg alsof ze een spook had gezien.
"Draco, mag ik papier een veer. Ik heb een paar mensen te schrijven" zei Madison lacherig en zoende hem weer op zijn mond.

"Ze leeft nog, ze leeft nog!" schreeuwde Ginny een dag later door het Grimboutplein en zwaaide met een brief in de lucht. Ze rende de trap af en ging de keuken in waar Hermelien en Harry zaten samen met Marcel Lubbermans, een nieuw lid van de orde.
"Ginny, rustig. Ga eerst even zitten" zei Harry, Ginny deed wat hij zei, gaf de brief en ging naast hem zitten.

"Lieve Ginny

Ik stuur deze brief naar jou, maar hij is voor de hele orde bestemd.
Zoals Harry al had verteld was ik gevallen, ik heb het overleefd en het Gruzelement vernietigd. Ik logeer een tijdje bij Draco. Ik kom over een paar dagen weer thuis.
Veel liefs
Madison"

Las Harry hardop voor. Hij keek naar Hermelien, en Hermelien keek naar hem. Marcel lachte ook, maar snapte niet goed waar het over ging.
"Ze heeft het Gruzelement vernietigd, én leeft nog" zei Harry, het drong zo te zien langzaam tot hem door. Hij kon Voldemort verslaan. Hij kon een eind maken aan dit alles.

In huize Malfidus hing de volgende dag een gespannen sfeer. Het was lunchtijd, en de hele familie zat aan de grote eikentafel brood en andere lekkernijen te eten. Madison kreeg bijna geen brok door haar keel. Aan de ene kant was ze nog niet vergeten dat haar toekomstige schoonmoeder haar geprobeerd had te vergiftigen en haar man haar geprobeerd had te vermoorden. Als Draco niet in huis was geweest had hij haar zo weer geprobeerd vermoord. Dat wist Madison zeker.
Ze zuchtte, ze mochten nu wel zeggen dat ze Madison accepteerden maar vertrouwen was er nog niet.
"Neem een croissantje liefje, je hebt nog bijna niets gegeten sinds je hier bent" zei Narcissa en Madison nam met tegenzin het croissantje aan. Het was alsof ze op papier kauwde, maar een lach van Elissa maakte het weer goed. Ze at samen met Draco, Draco was een prima vader. Hij was af en toe onhandig met luiers schoon maken, maar hij deed zijn best.
Ze moest wel toegeven dat het huis stijl had. De muren waren prachtig behangen en je kon weinig stof vinden.
Ineens zag ze dat Draco zijn ogen samen trok, alsof hij pijn had. Toen ze naar Lucius keek deed hij het zelfde.
"We zijn zo terug" zei Lucius en verdwijnselde met Draco.
"Als je met een Dooddoener getrouwd bent krijg je dit soort dingen maar je went er snel genoeg aan" zei Narcissa toen ze Madison een diepe zucht hoorde slaken.
"Ik ben nog niet met hem getrouwd" zei Madison koeltjes tegen Narcissa.
"Nee kind nog niet, en tot die tijd zal ik er alles aan doen om dat te voorkomen" zei Narcissa zacht en kil en wierp Madison een vies gezicht toe.
"Probeer maar, Draco en ik zijn niet te scheiden. Zelfs niet door jou" dit was de zogenoemde druppel die de emmer deed overlopen, dacht Madison toen ze dat had gezegd. Ze stond op, nam Elissa mee.
"Kom Elissa we gaan, dan gaan we naar tante Ginny, en tante Hermelien" zei Madison tegen Elissa die lachte.
Toen ze alles van Elissa had ingepakt en Elissa zelf in een kinderwagen had gezet ging ze weg. Ze zou met het dreuzelvervoer gaan. Ze had tijd nodig om na te denken. Als zij en Draco getrouwd waren hadden ze afgesproken om bij elkaar te gaan wonen. Het Grimboutplein was geen optie en ook dit huis niet. Ook zat ze met vragen in haar hoofd over de mensen die uit genodigd moesten worden. Ze zag zo een visioen voor zich waarin de goede en het kwade zijde met elkaar aan het vechten was op haar huwelijk.
Net toen ze bij de voordeur was werd haar naam geroepen. Madison keek om en zag Draco aan komen rennen.
"Moeder heeft verteld wat er gebeurd was" zei Draco en Madison wist dat hij zou proberen om haar hier te laten blijven.
"Draco mijn besluit staat vast, ik ga terug naar jeweetwel, het gaat niet om je moeder maar hun hebben mij nog niet gezien nadat ze dachten dat ik dood was" zei Madison en Draco trok een gezicht dat hij het snapte.
"Misschien is het beter dat je gaat, ik heb namelijk een opdracht van de heer van het duister gekregen" zei Draco en hij omhelsde Madison innig. Zij omhelsden hem ook en rook zijn zoete geur die hij altijd met zich mee droeg.
"Wat is het dan voor opdracht?" Vroeg ze.
"Ik moet jou vermoorden"

Het is eindelijk gelukt om weer te posten:O

Al een tijdje probeer ik te posten als ik tijd had. Maar de ene keer deed words het niet meer en de andere keer deed weer raar en kon ik niet inloggen:S

Maarja, ik ga nu zoveel mogelijk plaatsen en ik wil mensen graag bedanken voor de reviews die ik heb gehad als ik alles ga uitprinten ga ik ook reacties uitprinten

Veel leesplezier iig (K)(K)

gm