Hoofdstuk
34
Aan alles komt een eind
"Madison kom nou!"
zeurde Hermelien en trok de dekens van Madison af.
"Nee!" zei
Madison terug alsof ze een kind van zes was wat zijn bed niet uit wou
komen en trok de dekens over haar heen.
"Je kan niet de rest
van je leven in bed blijven liggen" zei Hermelien en ging bij
Madison op bed zitten.
"Van de Helers moest ik rust hebben"
zei ze en trok de dekens zo hoog op dat Hermelien alleen haar, haar
zag.
"Maar af en toe wat frisse lucht kan ook geen kwaad" zei
Hermelien.
"Toch blijf ik hier" zei Madison.
"Madison
het is groot feest in de toverwereld" zei ze verbaasd alsof Madison
haar net had verteld dat ze nooit meer snoep wilde.
"Voor mij
is er geen rede om een feest te vieren" vertelde Madison. Ze kon
zich niet voor stellen dan mensen een feest konden vieren nu Draco
dood was.
Het was een week na dato en gister had Draco een
heldenbegrafenis gehad, net als de rest van de ordeleden die om waren
gekomen.
Toen Madison bij was gekomen bleek ze in haar bed te
liggen. Even had ze gehoopt dat dit alles een droom te zijn geweest
maar toen ze een Heler zag wist ze dat, dat niet zo was. Hij had
verteld dat Madison een paar kneuzingen had en het daarom rustig aan
moest doen. En als klap op de vuurpijl had de Heler gezegd dat
Madison bijna 2 maanden zwanger was. Ze had wel veranderingen gemerkt
maar had er voor de rest geen aandacht meer aan geschonken. Al haar
tijd had in de zoektocht gezeten van de eigenaar van de ring. Had ze
die ring maar nooit gevonden. Dan had ze Draco nu nog steeds bij haar
gehad en ahd ze nu samen emt hem feest zitten vieren.
"Madison
of je komt nu zelf uit dat bed of ik sleep je er uit" zei Hermelien
streng
"Oké, als je dan maar op houd met zuren!" zei
Madison en gooide de dekens van haar af en liep naar de badkamer om
zich om te kleden. Toen ze in de spiegel keek schrok ze. Ze was erg
vermagerd en onder haar ogen had ze dikke wallen. Haar, haar zat door
de war en keek moe uit haar ogen.
De laatste dagen had ze niet
kunnen slapen. Zonder Draco lukte dat gewoon niet meer.
Toen ze
zich had aan gekleed ging ze de trap af en hoorden stemmen. De orde
van de feniks was opgeheven en het huis behoorde nu aan Harry toe al
kwam er nog veel visite. Natuurlijk mocht Madison blijven maar ze was
van plan om te verhuizen. Nu Draco er niet meer was en geen orde was
hier niks voor haar te halen. En ze moest aan de toekomst denken.
Elissa moest op een dag naar school en ze moest haar geld verdienen
want ze was absoluut niet van plan om te gaan bedelen bij de
Malfidussen.
Toen ze de deur van de keuken open deed was het
meteen stil en keek iedereen haar aan. Madison wist zeker dat zij het
onderwerp was geweest voordat ze binnen was gekomen. Ze zag Harry,
Hermelien, Ron, Fred, George en Ginny zitten. Dit waren toch wel haar
beste vrienden en ze was blij dat ze hen als vrienden had.
"Wil
je wat te drinken?" vroeg Harry vriendelijk en ze zag dat hij zijn
hand in het verband had. Madison wilde eigenlijk drinken weigeren
maar haar maag wilde het tegenovergestelde die knorde luid en Harry
schonk wat koffie in.
"Dank je" zei ze en dronk het snel op.
"Heb ik wat van iemand aan?" vroeg ze toen ze merkte dat
iedereen elke slok van haar volgde wat ze dronk.
"Nee, maar ten
eerste is dit de eerste keer vandaag dat je beneden bent en ten
tweede is er een brief voor je gekomen" zei George die antwoord
gaf.
"Vraag alleen niet hoe al die uilen dit huis vinden want
het is nog steeds geheim" zei Fred en gaf de brief aan Madison.
Die pakte hem aan en zag meteen dat het van de familie Malfidus
kwam. Madison opende de brief en begon te lezen.
Lieve Madison
Sorry, voor wat er allemaal is gebeurd.
En sorry
dat dit zo allemaal moest lopen. Op de begrafenis was je er erg aan
toe zag ik net als mij. Ik ben mijn enige zoon kwijt.
Maar er is
geen tijd voor verwijten in deze brief.
Ik schrijf je om te
vragen of je aankomende vrijdag naar ons landhuis wil komen. En neem
Elissa mee. Mijn man en ik willen haar graag zien.
Alvast
bedankt.
groetjes
N. Malfidus
"En wat staat er
in?" vroeg Harry.
"Het is een brief van de moeder van Draco.
Ik denk dat ze wilt bespreken hoe het nu verder moet" legde Madison
uit en stopte de brief in haar zak en ging naast Ginny zitten.
"Wanneer moet je er heen dan?" vroeg Harry.
"Vrijdag"
zei ze en kwam tot een vervelende ontdekking. Vandaag was het
vrijdag. Door alle gebeurtenissen was ze de tijd helemaal vergeten.
Madison stond met Elissa voor een grote deur. Hoe vaak had ze
die al niet gezien. Ze klopte op de deur en die werd vrijwel meteen
open gedaan. De deur werd geopend door een man die zo te zien de
butler was aangezien hij helemaal in het zwart gekleed ging en een
buiging maakte.
Madison liep samen met Elissa naar binnen die ook
om zich heen keek. Madison liep verder naar binnen en werd gevolgd
door Elissa die de hand van haar moeder vast had.
"Madison fijn
dat je kon komen" zei Narcissa die de trap af kwam lopen met haar
man op haar hielen.
"Ja" zei ze en Narcissa maakte een gebaar
dat ze mee moest komen naar een kamer die gezellig was ingericht. Ze
was er nog nooit geweest maar vond het best mooi. Ze ging op een
knusse bank zitten en zette Elissa naast haar.
"Wil je wat
drinken?" vroeg ze maar Madison schudde vrijwel meteen nee
aangezien ze had gezworen geen drinken meer aan te nemen.
"Wil
jij wel?" vroeg ze aan Elissa en toverde een fles met inhoud
tevoorschijn op de tafel. Ze gaf het aan Elissa en die dronk het
heerlijk op.
"Narcissa vertel maar waarom we moesten komen"
zei Madison al wist ze de rede wel. Zij zou precies hetzelfde gedaan
hebben als zij haar enige zoon kwijt zou zijn geraakt.
"Nou ik
wilde bespreken hoe alles nu verder moet nu Draco dood is" zei ze
en snikte bij de naam van Draco.
"Ik weet het niet" zei ze.
"Eigenlijk was het zo dat Draco ons bij elkaar hield" zei ze
want ze kon er niet tegen als mensen voor haar neus begonnen te
huilen.
"Ik dacht. Misschien kan jij hier in trekken totdat je
alles zelf kunt regelen" stelde ze voor.
"Ik blijf bij Harry
die heeft hetzelfde voor gesteld" zei Madison en Narcissa dacht na.
"We kunnen misschien een kleine villa voor je kopen dan hoef
je, je over woonruimte geen zorgen te maken" zei Narcissa en zag
haar man even benauwd naar haar kijken. Het was duidelijk dat
Narcissa meer over het geld te zeggen had dan haar man.
"Zo
iets groots kan ik echt niet accepteren" zei Madison die schrok
toen ze dat had aangeboden. Madison had altijd al gedroomd van een
groot huis.
"Natuurlijk wel, zolang jij en Elissa maar gelukkig
zijn" zei Narcissa en lachte weer naar Madison wat ze eng vond
aangezien ze bijna nooit lachte.
"En Elissa krijgt nog een
broertje of zusje. Het was niet gepland hoor. Het liefste wil ik dat
het niet zo was" zei Madison en het was waar. Nu Draco dood was
voelde ze zich raar. Hij zou zijn tweede kind nooit kennen.
"Meen
je dat?" vroeg Narcissa verbaasd en haar blik ging naar Madison's
buik. Nee, ik sta hier te liegen, dacht ze in zichzelf en knikte
maar.
"En verder wil ik eigenlijk mijn kleinkind zien" zei
Narcissa en keek naar Elissa die met de speen van de fles speelde.
"U mag nu wel op haar passen dan kom ik haar aan het einde van
de middag wel ophalen" zei Madison en stond op.
Ze stond op
het kerkhof en trillingen liepen over haar lichaam.
"Zonder jou
heb ik niet kunnen leven" zei ze. Ze had een roos in haar hand en
legde die op de steen van Draco neer.
Ze had geen kracht meer om
te huilen. Ze was er te moe voor. Dit was een gedeelte van haar leven
die ze nu af sloot. Ze moest verder, of ze nu wilde of niet.
"Ik
beloof dat ik altijd mezelf blijf" zei ze en bleef een tijdje naar
de steen kijken terwijl de zon onder ging, onder om de volgende dag
opnieuw geboren te worden. Daarna draaide Madison zich om en liep weg
met de wind die met haar lange blonde haren speelde zoals Draco eens
gedaan had.
The End
• Ron en
Hermelien waren een gelukkig getrouwd koppel enniet lang na dit alles
kregen ze nu eerste kind…
• Harry en Ginny werden ook een
stelletje en trouwden snel. Harry werd niet lang daarna gepromoveerd
tot schouwer 1e graad en is zoeker van het reserve zwerkbalteam van
Engeland…
• Remus en Tops trouwden ook maar kregen geen
kinderen…
• Orlando vond uiteindelijk na veel zoeken ook zijn
geliefde en ging op het ministerie werken als lid van de
wilkenweegschaar en hij werd goede vrienden met Madison…
•
Narcissa en Lucius werden samen oud en gelukkig nu er geen kwaad meer
heerste. Samen met Madison maakte ze goede afspraken en werden toch
nog gelukkig met hun kleinkinderen …
• Madison bleef na dit
alles nog lang zoeken naar een goed leven maar had dit al snel in
haar nieuwe huis gevonden. Ze bleef ook nog als schouwer werken maar
kwam niet verder dan 2e graad Ze beviel van een zoon: Draco…
Dit is echt het einde Ik vond het heel leuk om te schrijven en wil iedereen nogmaals bedanken die reacties en tips heeft gestuurd. Heel misschien komt er nog een deel 2 maar daar moet ik nog goed over nadenken.
