Hallo, ik ben missbrowneyes en dit is mijn verhaaltje...
verhaal : The Girl Who Lived
hoofdstuk : Proloog

Belangrijk : In dit verhaal is Harry een tweeling! en het gaat vooral over Harry's tweelingzus! Girlpower dus! En niet iedereen gedraagt zich zoals je zou denken...

Proloog

Minerva Anderling, de professor gedaanteverwisselingen op de Toverschool Zweinstein kwam met een wapperend gewaad de kamer van Albus Perkamentus binnen gestormd.

Verschrikt keek de man op en glimlachte naar Minerva toen hij zag dat zij in de deur opening stond. Maar Minerva glimlachte niet terug, ze begon snel te praten met paniek in haar stem.

"Albus!" schreeuwde ze half "de Potter tweeling zijn net aangevallen door Voldemort!"

Albus schoot overeind "Wat!" brulde hij. De woede duidelijk zichtbaar in zijn ogen. Minerva hield haar armen op "Alles is goed met de kindere, Albus. En ik ben bang dat de voorziening is uitgekomen!"

Albus ogen gingen wijdopen.

"De 1 in het duister,

de ander in het licht.

1 word gemerkt,

als verslager en gelijke van hem!

Eindeloze krachten,

Zo oud als de aarde,

Schuilen in 1 van de 2.

En alleen diegene,

Kan het duister verslaan!"

Minerva knikte nadat Albus de voorziening had opgezegd. Albus keek haar aan "Wie…"

"De oudste, Harry James Potter, hij moet het licht zijn, hij is gemerkt Albus! Op zijn wang, waar de vloek hem geraakt heeft, maar de jonge Elisabeth…Severus voelde duistere magie van haar afstromen!

Albus knikte verlamd "Minerva, we moeten alle magie van haar weghouden, zodat ze niks slechts kan doen."

Minerva beet op haar lip. "Oke, de Potters en de rest zijn nu in het St. Holisto met de kinderen en Severus is daar ook."

Een wenkbrauw van Albus ging omhoog "Severus?"

Minerva glimlachte "Iedereen is nu zo bezorgd over Harry dat niemand tijd had voor Elisabeth." Albus grinnikte "Severus…"

-----------------------------------------------------------

Ondertussen in het St. Holisto zat Severus Sneep, de koude professor Toverdranken op Zweinstein, zat op een stoel met een slapen 1 jarig oud meisje, Elisabeth, op zijn schoot.

Severus zuchtte en keek naar het onschuldige kind. Ze begon wakker te worden en wreef met haar kleine vuistjes in haar ogen. Langzaam deed ze haar ogen open en keek Severus aan met groene haast lichtgevende ogen.

Uren later had Severus maar 1 gedachte 'Had Elisabeth geen donkerbruine ogen in plaats van groene…'

Hallo allemaal, dit was de Proloog... Het volgende hoofdstuk komt snel... veel plezier en vergeet niet REVIEW!