1.

Een vijfjarig meisje met donkerbruin haar in een hoge staart en felgroene ogen zat aan een tafel in de woonkamer te tekenen, terwijl de volwassenen er aan het vergaderen waren. Ze pakte een rood kleurtje en begon met het inkleuren van haar tekening, een feniks.

"Elisabeth."

Lizzy keek op toen ze haar vader haar naam hoorde zeggen. Ze stond op en liep langzaam naar hem toe. "Ja papa?" vroeg ze beleefd.

De andere mensen glimlachten om haar beleefdheid.

"Wil jij je broer en je moeder even halen?" vroeg James Potter vriendelijk. Maar Lizzy wist beter, zou ze nee zeggen, dan kreeg ze een pijnlijke straf, en natuurlijk pas nadat het bezoek naar huis was gegaan.

Ze knikte en ging half huppelend op zoek naar haar moeder en broer, de jongen die leefde.

Al snel zag ze haar moeder, Lily, haar tweelingbroer en de 1 jarige Evan in de zitkamer, gezellig voor de open haard zitten kletsen. Zoiets deed Lily nou nooit met haar dochter.

"Mama?" vroeg Lizzy verlegen in de deuropening . Lily draaide zich met een ruk om en kneep haar ogen fijn toen ze haar dochter zag. "Wat moet je?" vroeg ze met een ijzige stem.

Lizzy slikte bang "P-papa-vroeg naar jou en Harry" zei ze stotterend terwijl ze naar Harry keek.

Haar moeder sprong op en pakte haar ruw bij de arm "Wat kijk je nou!" siste ze. Lizzy probeerde zich los te trekken, wat er voor zorgde dat Lily haar nog steviger vast pakte.

"S-sorry…" mompelde Lizzy.

Haar moeder trok haar dichter naar zich toe "Wat zei je…ik verstond je niet…" zei haar moeder met een enge stem.

Lizzy trilde "Sorry!"

Haar moeder gaf d'r een klap in haar gezicht en gooide haar op de grond voor ze naar haar twee andere kinderen liep. "Kijk jongens, dit is vuil, je mag doen met haar wat je maar wilt, maar niet wanneer er bezoek is."

Harry keek naar Lizzy met een kwaadaardige grijns en knikte met twee onschuldige ogen naar zijn moeder "Alles?" vroeg hij hopend.

Lily knikte "Alles…"

In de woonkamer zaten James en Severus tegenover elkaar aan de tafel. Allebei keken ze kwaad. Tegelijk opende ze hun monden maar sloten die weer snel toen de deur openging en Lily met haar drie kinderen naar binnen kwam lopen. Evan op 1 van haar armen, Harry aan haar hand en Lizzy liep er verlegen achter.

Lily ging op een stoel zitten met Evan op haar schoot ,James nam Harry op zijn schoot en Lizzy werd op de schoot van Alastor Dolleman getild. Ze keek hem aan met wijde onschuldige ogen en kreeg een glimlach als antwoord.

Ze giechelde toen hij haar kietelde.

"Hallo allemaal!" zei een stem in de deuropening. Iedereen keek op en ze zagen het hoofd van Zweinstein, Albus Perkamentus, staan met een brede glimlach op zijn gezicht en twee blauwe glinsterende ogen.

Albus liep naar Harry en gaf hem een kus op zijn voorhoofd, daarna deed hij dat ook bij Evan en Lizzy.

Lizzy's ogen begonnen te stralen toen hij dat deed en ze glimlachte lief naar hem.

Albus keek haar lang aan in haar ogen en Lizzy voelde iets vreemds in haar hoofd. Ze knipperde een paar keer verward met haar ogen. Ze hoorde een stem in haar hoofd. Hij probeert in je hoofd te komen! Jaag hem weg!

Lizzy begon sneller adem te halen en opeens werd Albus tegen de muur aangegooid door een onzichtbare kracht. De vrouwen in de kamer gaven een kleine gil.

Lizzy trilde en tranen liepen over haar wangen.

Met walging keek James naar haar. Hij kneep zijn ogen samen en Lizzy wist wat haar te wachten stond.

"Alastor, Secreetje, kunnen jullie haar in bed stoppen!" vroeg hij aan de twee mannen.

Severus gromde toen James hem noemde bij zij gehate bijnaam. Maar hij luisterde wel en bracht samen met Alastor Dolleman het huilende kind naar haar kamer.

"Deed ik dat?" vroeg Lizzy met een trillende stem.

Alastor en Severus keken elkaar even bezorgd aan. Alastor zette haar neer op het bed in haar kamer waar ze nu waren aangekomen en ging op ooghoogte van haar zitten.

"Ja…" zei hij zachtjes "maar het is niet erg, hij heeft geen pijn."

Lizzy zuchtte opgelucht en gaf Alastor een knuffel "Ok" mompelde ze zachtjes. Alastor knuffelde haar terug en gaf haar een geruststellende glimlach voor hij de kamer uitliep en hij haar en Severus alleen liet.

Lizzy keek op naar Severus en stak toen haar armen naar hem uit. Met een emotieloos gezicht tilde hij het kleine kind op en hield hij haar dicht tegen zich aan.

"Sevvus…"

Severus keek verrast naar Lizzy en gaf haar een grijns "Ja?" vroeg hij.

Lizzy beet op haar lip "Zijn wij vrienden Sev?" vroeg ze twijfelend en met angst in haar stem aan hem.

Severus knikte "Natuurlijk zijn we vrienden." Zei hij vrolijk voor hij haar een kus op d'r wang gaf wat haar aan het lachen maakte.

Hij grinnikte en gaf haar meer kusjes op haar wang. Lizzy begon steeds harder te lachen en toen Severus haar begon te kietelen op haar buik schaterde ze het uit.

"S-stop!" wist ze te zeggen tussen het lachen door.

Severus stopte met kietelen en glimlachte naar haar. Hij wees zijn toverstaf op haar en haar kleren veranderden in een groene pyjama met een slang die van haar schouder tot de onderkant van het pyjama shirt liep.

Lizzy keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. Schaapachtig haalde Severus zijn schouders op voor hij haar onder de dekens stopte.

"Sevvus?" vroeg Lizzy twijfelend. Toen ze zag dat ze zijn aandacht had begon ze te blozen "Sev…kan je nog meer magie doen?" vroeg ze zachtjes. Hij keek haar twijfelend aan en toen hij haar smekende blik zag knikte hij zijn hoofd en Albus zijn stem negerend 'Het kind mag niks met magie te maken hebben!'

Hij stak zijn staf in de lucht "Avis!" zei hij en allemaal kleine vogeltjes vlogen uit zijn staf. Lizzy giechelde toen de vogeltjes om haar heen begonnen te vliegen. Severus keek naar haar en zag dat haar ogen straalden. En dat deden ze bijna nooit.

"Silencio! Colloportus!" zei hij achter elkaar met zijn staf op de deur gericht.

Lizzy keek hem met een vragende blik aan en haar ogen begonnen nog meer te glinsteren toen Severus haar zijn staf aanbood. "Steek mijn staf in de lucht en zeg 'Avis'"

Lizzy knikte en deed wat haar gezegd werd. Maar geen enkele vogel kwam er uit. Ze keek Severus bedroefd aan. Hij grinnikte "Probeer het nog een keer!"

Lizzy knikte en met haar tong uit die uit haar mond hing stak ze de staf in de lucht "Avis!" uit de staf verschenen er kleine vogeltjes en allemaal in een andere kleur. Ze keek voor goedkeuring naar Severus maar hij kon haar alleen maar verbijsterd aan kijken.

"Wauw!" was het eerste dat hij weer kon uitbrengen. Hij zakte tot ooghoogte van Lizzy en pakte langzaam zijn staf weer terug voor hij haar weer in bed terug stopte. "Dat was heel goed, de volgende keer weer ok? Maar je mag niemand hier iets over zeggen!"

Lizzy knikte en gaf hem een laatste knuffel voor ze direct in slaap viel, uitgeput van haar eerste echte magie gebruik.

Lizzy schoot overeind toen er ijskoud water over haar heen gegooid werd. Een hand kwam in contact met haar wang en ze viel van haar bed af en belandde hart op de koude grond.

Lizzy hoestte en er stroomde bloed uit haar mond. Angstig keek ze op naar degene die haar had geslagen. Deze keer was het haar moeder, de vorige keer was het haar vader die kwam voor de 'maandelijkse aframmeling'.

Lily sleurde Lizzy aan haar haren overeind. Lizzy maakte zachtjes een jammerend geluid.

"Houd je mond!" riep Lily kwaad.

Lizzy trilde van angst en woede maar ze maakte geen geluid eer.

Lily gooide Lizzy tegen de muur aan en pakte aan staf uit haar zak en richtte die op de deur "Silencio! Colloportus!" histe ze. Grijnzend keek ze daarna naar de bange Lizzy die nu tranen over haar wangen had lopen. En een grote schram was verschenen op haar rechterwang.

"Lizzy! Kleine Lizzy…" zei Lily op een enge zangerige toon.

Lizzy probeerde voorzichtig op te staan maar werd hard tegen de grond aangetrapt voor ze helemaal kon staan.

"Crucio!"

Lizzy rolde over de grond en schreeuwde het uit in pijn. Door haar half open ogen zag Lizzy haar moeder lachen voor ze de spreuk weer stopte.

"Schreeuw zoveel je wilt Lizzy!" zei haar moeder tegen haar "niemand kan je horen!"

Half huilend lag Lizzy nog op de vloer toen Lily in haar zakken begon te rommelen en er iets uithaalde, een dolk.

Lizzy duwde zich trillend tegen de muur aan. Lily Potter lachte luid "De muur zal je niet helpen meissie!" zei ze op een moederlijke toon. Ze deed een stap naar voren en grinnikte om Lizzy's angst.

Lily hield de dolk tegen Lizzy's huid en vormde letters in het vlees van haar rug.

Lizzy huilde, gilde en smeekte haar moeder om te stoppen. Lily stopte even en keek naar de rug van haar dochter "SLECHT" stond er in grote blokletters in haar rug gekerfd, wetend dat het nooit meer weg zou gaan. Zelfs niet met magie.

Lily deed de dolk weer in haar zak en bekeek het huilende kind. Onverschillig haalde ze haar schouders op en pakte haar staf weer.

"Serpensortia!" uit de staf van Lily vloog een slang, een Cobra.

Lizzy zag de Cobra uit haar ooghoeken naar d'r toekomen. Ze keek hem aan in de ogen en begon opeens te hissen.

Ga weg! Mompelde Lizzy, de slang keek geschrokken op.

Een prater! Riep de slang voordat hij in vuur verdween.

Lily stond nu op de plek waar de slang eerst lag. Ze keek met walging neer op Lizzy. "Jij!" gilde ze uit "Detentio!" uit de staf van Lily verschenen er nu touwen dat de gewonde Lizzy vastbonden aan de stoel die naast haar stond.

"Blijf hier!" commandeerde Lily "ik ga je vader halen!"

Nadat Lily dat had gezegd verdween ze uit de kamer en was Lizzy weer alleen gelaten. Bang keek ze rond en probeerde zich los te maken. Maar de touwen zaten te strak vast en ze gaf het loskomen op.

Op het moment dat ze weer stilzat werd de deur open gegooid en kwam Lizzy's vader, James Potter, de kamer binnen. Hij had een valse grijns op z'n gezicht en een zweep met glasstukjes eraan in zijn handen.

Lizzy's ogen werden groot en ze begon onbewust te huilen.

James stapte op haar af en trok haar aan d'r arm op van de grond. Hij draaide haar om en bekeek haar rug "SLECHT" de woorden waren nog erg aan het bloeden.

Hij grinnikte en legde de zweep op de tafel neer. James gooide Lizzy op het bed en begon de knopen van z'n broek los te maken.

Even later kon je het gegil van Lizzy horen door het Potter-landhuis.