Disclaimer: Als ik JK Rowling was, zou ik mijn tijd niet verspillen aan het schrijven van fanfiction, maar als de sodemieter het laatste deel gaan schrijven. Toch?

A/N: Heey! Wij, Faabjuh en Ginevrapsk hebben besloten jullie intens bang te maken, en gaan samen een fic schrijven! REN NU HET NOG KAN, REDDEN WIE ZICH REDDEN KAN! Woow... dat rijmt... Dit eerste hoofdstuk gaat, op dit stomme doelloze stukje na geschreven worden door onze grote vriendin Faabjuh! juichen mensen, nu!
-Prema

Hoofdstuk 1:

'-zonnetje schijnt, de lucht is groen, het gras is blauw! De vogeltjes bloeien en de bloemetjes fluiten! Wakker worden wakker worden!'

Blu kreunde en trok het kussen over haar hoofd. Een zwarte jongen kwam zingend haar kamer binnen.

'Het is een mooooooie dag, mooooie dag!'

'Blaise, als je niet NU je kop houdt ben je DOOD!'

'Blu, lieverd, hebben we een ochtend humeur? Daar weet ik een redemie voor! Een liedje, gezongen door Bl- OEF!'

Blaise werd afgekapt door een kussen dat midden in zijn gezicht kwam. Hij wankelde en zwaaide met zijn armen. Uiteindelijk kwam hij op zijn kont terecht, midden in de kamer.

'Blaise! Weg! Nu! Ik ga me aankleden.'

'Oh, maar dán blijf ik even!'

'Blaaaaiiiiise!'

'Ik ga al… Rustig, Blu.'

Blaise slofte de kamer van de hoofdmonitoren uit en gooide luidruchtig de deur achter zich dicht. Zuchtend trok Blu het kussen van haar hoofd en sloeg de deken weg.
Koud, niet lekker, blijven liggen.
Even overwoog ze de deken weer terug te trekken maar toen bedacht ze zich. Ze was een Hoofdmonitor. Hoofdmonitors kwamen niet te laat en spijbelden al helemaal niet.

Nee. Helemaal niet. Nooit. Als je Blaise tenminste niet meerekende.

Ze bedacht dat het beter was als ze stopte met tegen zichzelf praten en zich aankleedde. Ja. Aankleden. Beter voor de medemens.

Ze sleepte zichzelf uit bed en rekte zich uit. Over een stoel lag een witte bloes, een zwart rokje, een zwart jasje en een blauwe met brons gekleurde das. Blu schoot er in en liep naar de spiegel die in de kamer hing. Daar keek ze en zuchtte diep. Ze griste een kam uit een la en haalde een paar keer de borstel door haar haar. Al snel werd de wilde bos teruggebracht tot gewoon, stijl, zwart haar. Keurend keek ze in de spiegel en draaide zich toen maar om. Haar tas met boeken stond al klaar. Ze pakte hem van de grond en sloeg hem om haar schouder. Even vloekte ze zacht om het gewicht, toen liep ze de kamer uit.

'Blu! Lieverd! Ben je klaar?'

Blu keek Blaise vernietigend aan en opende het portret. Achter een schilderij van een draak rustte het algemeen bekende 'Hoofdmonitorenhok'.

Blu was een zevendejaars Ravenklauw en was samen met Blaise Zabini Hoofdmonitor. Blu had zwart haar tot op haar schouders en donkerblauwe ogen. Ze was niet uitgesproken knap, maar wel leuk om te zien. Hetzelfde was bij haar intelligentie. De meeste mensen dachten dat Ravenklauwers ongelooflijke nerds waren, maar het viel heel erg mee. Blu hield van lezen en praten, daarom was ze niet dom. Zo besliste ook de Hoed. Ze was Ravenklauwwaardig. Erg veel vriendinnen had ze niet. Ze kon met bijna iedereen goed opschieten, maar ze had maar twee echte vriendinnen. Kat en Mango, allebei uit Zwadderich. Waarschijnlijk werd Blu aangetrokken doordat ze allebei behoorlijk avontuurlijk waren, want avontuurlijk was Blu's tweede naam. Ze was roekeloos, stortte zich zonder problemen overal in.

En als je zo bent, kom je zelf nog wel eens in de problemen.

-----

'En daarom ging Odius de Onreine van Ierland naar Canada. Wat hij daar aantrof was-'
Blu wist niet wie Odius de Onreine was. Het boeide haar eigenlijk ook niet. Nadat ze tegen Mango's stoel had geschopt, briefjes had geschreven met Kat, tegen Mango's stoel had geschopt, haar pen had vermoord (Die lag nu te creperen op de grond) en nog maar eens tegen Mango's stoel had geschopt verveelde ze zich.

'Wie hij daar aantrof was zijn jeugdvriend Jolerus de Jodelende. Na twee maanden, echter-'

Je zou maar Jolerus heten zeg… Blu voelde dat haar oogleden zwaar werden. Gapend ging ze recht overeind zitten. Mango draaide zich om en floot bewonderend.

'Poehee… Wilde nacht gehad?'

Blu snoof en keek haar vriendin vuil aan. 'Je weet,' siste ze, 'dat in tegenstelling tot jou, ik niet met elke jongen slaap die ik te pakken kan krijgen.'

Kat legde een hand op haar hart en grinnikte.

'Die zit, Mango. Nog een gevat antwoord klaar?'

Terry Bootsman, die voor ze zat draaide zich om.

'Psst! Hé, ik weet niet of jullie het doorhebben, maar Kist staart naar jullie.'

Kat gooide haar haar naar achter en glimlachte lief naar Terry. De jongen werd knalrood en draaide zich snel weer om. Mango en Blu grinnikten. Kist staarde inderdaad hun richting op, maar hij zat nog veel te diep in trance om iets te merken. Plots vloog er een propje papier dwars door de leraar heen. Als een man draaiden de drie meisjes zich om. Blaise lag helemaal achter in de tafel met zijn hoofd op zijn boek naar Malfidus te kijken. Die was bezig met nieuwe propjes maken en een voor een mikte hij ze nauwkeurig naar Kist. Mango en Kat lachten allebei bewonderend en gooiden hun haar verleidelijk naar achter.
Blu, daar aantegen snoof en draaide zich om.

'Blu, lieverd. Je weet dat ik gek op je ben, maar je bent gestóórd als je Draco Malfidus níét leuk vind.' Vertelde Mango haar, terwijl ze knipoogde naar Kat.

'W-wat! Draco Malfidus knáp! Hij is helemaal niet knap! Hij is een arrogante vervelende-'

Mango en Kat grinnikten en draaiden zich allebei tegelijk om. Blu merkte dat haar vriendinnen niet meer luisterden en snoof. Ze keek weer naar Kist en probeerde iets op te vangen van wat hij allemaal zei. Langzaam werd ze weer weggezogen in een dromerige en doezelige wereld. Langzaam vielen haar ogen dicht en zakte haar hoofd weg in haar handen.

-----

'-hahahaha! Moet je zien!'

Blu knipperde even met haar ogen en kneep ze toen weer samen tegen het felle licht. Een geluid boorde zich recht een weg naar haar hersenen en een bonkende hoofdpijn kwam meteen opzetten.

'Echt héél charmant hoor!'

'Draco, doe niet zo kinderachtig. Ik snap het best, dit was de meest saaie les van heel mijn schooltijd.'

'Ja, maar dan val je toch niet in slaap? Het zag er echt belachelijk uit trouwens!'

'Aha, en waarom zat je dan aan een stuk door blikken te werpen op onze sleeping beauty?'

Blu draaide haar hoofd met een ruk om. Draco keek opgelucht opzij en grijnsde toen breed. Blaise stootte zijn vriend aan.

'Hier hebben we het nog wel over.' Siste hij. 'Volgens mij verzwijg jij dingen voor het grote moi!'

Blu sperde haar ogen wijdopen en trok haar wenkbrauwen op.

'Wow hé…'

'Wat?' vroegen de jongens tegelijk. Draco geërgerd, Blaise meer geamuseerd.

'Ik dacht dat Malfidus de meest arrogante persoon op de wereld was, maar jij kan er ook wat van zeg… Pffft.'

Ze rekte zich uit en strekte haar armen boven haar hoofd. Meteen gleden de blikken van de jongens omlaag naar het stukje blote buik dat ze konden zien. Blu trok onmiddellijk de blouse omlaag en snauwde geïrriteerd.

'Weten jullie dan niet dat je iemand áán moet kijken als je tegen diegene praat?'

'Maar,' vervolgde Draco zonder haar aan te kijken. Hij draaide een pen rond tussen zijn vingers en tikte ritmisch met zijn voet op de grond. Blu ergerde zich dood.

'Jij praat tegen ons. Wij niet met jou. Dus. We hoeven niet naar je te kijken.'

Blu gromde gefrustreerd en gooide haar armen in de lucht (ze lette er wel op dat haar blouse op zijn plaats bleef). Medelijdend knipoogde Blaise naar haar en ze grijnsde half geïrriteerd, half geamuseerd terug. Draco snoof arrogant en Blu draaide zich om. Ze zorgde ervoor dat haar haar recht in zijn gezicht zwaaide. Niezend veegde Draco het haar uit zijn mond. Hij keek naar voren, om daar drie meisjes te zien die hem vierkant uitlachten.

-----

'Slaapkopje! We hebben straks toverdranken hoor! Als je dan zo charmant gaat liggen slapen maakt Sneep je af!'

Blu's vuist balde zich. Ze rolde nog maar eens met haar ogen en keek opzij naar Kat. Die haalde onschuldig haar schouders op en knipoogde toen.

'Een klap recht in zijn gezicht helpt altijd.' Fluisterde Mango haar toe. 'Maar beschadig dat lekkere koppie niet hoor!'

Blu zuchtte gefrustreerd en liet haar kin tegen haar borst vallen. Achter zich hoorde ze plotseling gefluister.

'Psst! Blaise! Tegen die borst wil ík ook wel vallen!'

Er klonk gegrinnik en Blu draaide zich rond op haar hakken.

'Genoeg!' brulde ze. Blaise, Korzel en Kwast waren in een mum van tijd weg. Draco bleef staan en verbleekte.

'Valiant… Rustig maar..'

'Rustig? RUSTIG?' gilde ze boos. Ze trok haar staf en razendsnel zond ze een vervloeking zijn richting in. Hij sprong opzij en keek haar kwaad aan.

'Psychisch kind! Wat doe jij?'

Blu luisterde niet. Ze stuurde nog een vervloeking op hem af. De groene straal raakte Draco recht in zijn borst en hij werd twee meter achteruit geslingerd. Met een rood gezicht stond hij op en vervloekte haar terug.

'Protego,' gilde ze. En de bezwering werd teruggeketst. Draco sprong opzij en allebei bleven ze vervloekingen roepen. Opeens kwamen er twee stralen recht op elkaar af. Een groene van Draco, een oranje van Blu. De stralen botsten tegen elkaar op, midden in de lucht en bogen allebei af naar links. Daar raakten ze een persoon die net aan kwam komen.

Woedend draaide Blu zich om. Toen ze zag wie er overeind krabbelde verbleekte ze. Draco werd nog bleker dan dat hij al was en zijn staf viel rinkelend op de grond.

'We zitten in de problemen,' fluisterde hij.

Blu ergerde zich er voor een keer niet aan dat hij in de wij-vorm praatte. Ze was te gechoqueerd.

'We zijn… Dood.'

'Erger dan dat,' mompelde Draco.

'Jullie zitten zwáár in de nesten, klonk de woedende stem van professor Anderling, die net overeind was gekomen van de vloer.

'Drie weken nablijven, jullie twee. Op zijn minst!'