Hoofstuk 3 De op hol geslagen Fantaciteer-Veer
"Oke, goed dus eh, waar waren we gebleven?" stamelde Rita, een beetje in shock door de vele zenuwtorren die op de campagne afgekomen waren. Het duurde een kwartier voor de rust weer hersteld was en Rita inmiddels rood zag van woede. Ze was niet gewend dat het zo lang duurde voor haar interview af was. Ze had graag meteen de volledige aandacht van haar geïnterviewden en dat leek met Marcel en Loena niet echt te lukken. "Oke", zei Rita opnieuw, "de vraag die vele van de lezers van mijn geweldige blad zich zelf stellen is" en op dat moment werd ze onderbroken door gekuch van Loena. "Wat?" vroeg Rita geërgerd, haar geduld was nu toch echt op."Nou, het is niet echt jou blad, of wel soms?" zei Loena. "Goed, jij je zin." Ze keek opzij op het vel perkament, inmiddels weer opgedroogd en de fantaciteerpen was weer druk aan het schrijven en zei: "Schrap die laatste zin maar, dat heeft niets met het interview te maken."
Fantaciteer-Veer: Rita verzint geweldige leugens alleen Loena weet de waarheid, die ze graag wereldwijd bekend maakt.
"Goed Marcel," zei Rita, die net besloten had dat het misschien beter was om met hem te beginnen, "kun je ons misschien vertellen hoe jij je voelde toen uiteindelijk de hele waarheid boven tafel kwam."
"Het was een grote schok toen ik erachter kwam, natuurlijk. Zoiets verwacht je toch niet. Ik heb het uiteindelijk van Ginny gehoord." "Ginny vind ik toch zo'n aardige meid," onderbrak Loena Marcel in zijn verhaal. Rita keek Marcel aan die verder ging met zijn verhaal. "Ginny zat te huilen in de leerlingenkamer. Ik zag haar zitten, ik wist eigenlijk niet wat ik moest zeggen. Ik ging gewoon naast haar zitten, Ginny keek me aan en toen kwam de hele waarheid boven. Ik was hier natuurlijk niet meteen ondersteboven van, ik was bezorgd over Ginny. Het ging wat beter met haar toen ze haar hele verhaal kwijt was. Ze ging naar boven toe om te gaan slapen. Pas toen ik zelf in mijn bed lag, drong de betekenis van haar woorden echt tot me door. Wat een enorme last heeft zij al die tijd moeten dragen, ze was vast blij zijn om ervan af te zijn." "Rita, volgens mij schrijft je veer toch niet helemaal de waarheid."
Ginny legde haar hoofd op zijn schouder en begon nog harder te huilen. Marcel trooste haar met bemoedigende woorden. Plotseling spuide ze de waarheid de wereld in. Marcel reageerde cool op deze boodschap en wenste Ginny welterusten, terwijl hij zelf naar bed toe ging. Hij kon deze waarheid eigenlijk niet goed aan. Maar die egoïstische Ginny was tenminste van die enorme last af en heeft de hele nacht heerlijk geslapen.
"Oh," zei Rita, "nou dat verander ik straks wel even. Laten we ons nu maar even concentreren op het interview. Loena, wat dacht jij toen jij deze waarheid hoorde?" "Nou, Marcel vertelde mij natuurlijk niet meteen alles. Om eerlijk te zijn kende we elkaar amper. We voelden ons wel op een bepaalde manier tot elkaar aangetrokken, omdat we beide weinig vrienden hadden en ons een buitenbeentje voelde. Maar om terug te komen op je vraag, ik geloofde Marcel eerst niet, want wie had zoiets verwacht. Maar aan de andere kant kon ik niet geloven dat Marcel zo'n verhaal zou verzinnen, het moest dus wel waar zijn. Hij vertelde mij de waarheid pas nadat we een stel waren. Wel logisch ook natuurlijk, want zoiets vertel je niet tegen iedereen. Toen het eindelijk tot mij doorgedrongen was, dat Marcel echt de waarheid vertelde, heb ik eerst een week lang een enorme shock gehad en daarna heb ik besloten dat ik altijd bij hem zou blijven, wat er ook zou gebeuren. En nu zijn we nog steeds samen en heel gelukkig samen," besloot Loena haar verhaal.
Loena vertelt ons in vertrouwen dat ze Marcel eigenlijk amper kent. Toen hij haar de waarheid vertelde, voelde zij zich verplicht om bij hem te blijven. Tenslotte vertrouwde hij haar ook heel erg, anders had hij het nooit verteld. Het duurde een week voordat Loena eindelijk bijkwam in de ziekenzaal van madame Pleister, omdat Marcel haar uit ergernis, omdat ze hem niet geloofde, had geslagen. Gelukkig zijn ze nu wel gelukkig samen, voor zover dat met hun verleden kan.