High School Life
Disclaimer: Hindi akin ang Naruto o ang mga kantang pinaglalagay ko rito…Waaa! Tsk.tsk..
"Anong mushroom yang sinasabi mo?" tanong ni Naruto.
"Ang tange mo naman. Pagsamahin mo yung sai at waitake magiging saiwaitake o happy mushroom." Paliwanag ni Mio. Nagsimula na ang pag-uusap sa isang multo..
Kabanata14: Ang Adventure sa Parke! (pt.2)
"Anong gusto mo kay Hinata at ano yung pinagsusulat mo kanina?" tanong ni Naruto. Over protective naman yata..
Siya lang naman ang nakakita at nakakaintindi sa akin, kulugo
"Oo, nga naman. Psychic si Hinata, ne?" tanong ko.
"Anong ibig sabihin ng sinulat mo na 'Hindi kayo pwedeng…'?" tanong ni Arashi.
"Ohmigosh! Baka 'Hindi kayo pwedeng makalabas ng buhay'!" sigaw ni Mikan. Hinimatay na yata si Mikan at hindi na gumagalaw.
Kaninong ballpen ba yung kanina? Nawalan kasi ng tinta. Ibig kong sabihin, hindi kayo pwede mamulot ng gamit ditto. Magagalit yung mga nakatira rito.
"May mga nakatira pala sa sementeryo.."Sabi ni Naruto.
"Gunggong! Obvious ban a mga bangkat at multo yung tinutukoy niya? Tgnan mo yung mga libingan: may first floor, secong floor at third floo. Gusto mo yatang ipa-reserve na kita." Sabi ko sa kanya. Tsk. Ignorante.
Yung sinusulat ko kanina, wala kasing gusting makipagkaibigan sa akin. Dati, dumadalaw ditto yung ate at kuya ko, pero isangaraw, bigla silang nawala. Guso ko namg lumabas dito.
Nakakalongkot naman. Ang hirap siguro maging multo…
Kaso nga lang, makakalabas lang ako kung may tutulong sa kin na mahanap ang liwanag..
"Liwanag? Paano?" tanong ni Arashi.
Yung bang may magsasabi ng kwento ko at may maniniwala at pagdadasal ako ng maraming tao para makarating na ako sa kabilang buhay…
"Ano bang nangyari sa iyo?" tanong ko.
Isang araw papunta ako sa skul para mag-practice kasama ng mga kaibigan ko. Hindi ko pa alam na may nakatakas sa serial killer sa kulungan at nagtago raw siya sa classroom kung saan kami magkikita. Ako unang nakarating, pagkabukas ko ng pinto, nakita ko siya. Isang mamang naka-itim, mahaba at nakaponytail ang buhok at nanlilisik ang mata. Sa sobrang takot ko, hindi na ako nakagalaw o nakasigaw. Sinaksak niya ako at yung huli kong natatandaan ay parang meron siyang eye bags at mukha siyang 20 yrs. Old…
"Mamang naka-itim, mahaba at nakaponytail ang buhok at nanlilisik ang mata.? May eye bags? Mukhang 20 yrs. old? Bakit parang kuya ko yata tinitukoy mo?" Tanong ni Sasuke na nasa likod ni Naruto. Alangya! Nagtago pa an maduwaging bakla sa ka loveteam ni Hinata!
A, oo nga pala, may isusulat ako para dun sa nagsalita kanina. Ano pang mga tanong?
"Na-nahuli n-n-na ba yung taong may g-g-gawa niyan sa iyo?" tanong ni Hinata.
Hanggang ngayon, hindi parin…
"Sige tutulong kami! Pero ano itsura mo?" sabi ni Mio. At imbes na nagsulat, nagdrowing siya. Mahaba ang buhok at parang umiiyak. Ang ganda niya..parang ako. Hehe..
"Oi, dib a parang cross-pollination nina Sakura at Ino?" tanong ni Mikan.
"Oo, nga no!" sabi ni Mio.
"S'cuse lang, pero meron ka bang ibang gamit na makakatulong sa amin para mapatunayan ang nangyari sa iyo?" tanong ko.
Wala na akong matandaan pero itinago niya ata yung gamit ko sa ilalim ng platform ng room 44-a.
"Classrum iyon ngayon nina Neji!" sabi ni Naruto.
Sige, paalam na. hinahanap ng ako ng mga bata. Nangako kasi ako na kakantahan ko sila ngayon. Paalam at salamat.
Tapos biglang nahulog yung balpen.
"Yung mga bata? Siguro andunsiya kung saan nakalibing yung mga namatay ng bata noong Great War sa pagitang ng mga bansa." Sabi ni Mio. Punta kami doon at narinig ko uli yung plawta at isang magandang boses…
Kapag ako ay nag-iisa, naghahanap ng kasama
Hinahanap ang aking mga alaala
Hawak ang kanyang anak sa kanyang mga kamay
Kumanta ng isang lullaby
Sa pisngi na bata na naglalaro sa panaginip
Gumagawa ang mga bulaklak ng kasiyahan
Pagkatapos magising sa isang panaginip, andoon parin ang ngiti
Ang buto ng Kabaitan ay nailalagay sa puso
Kapag ang pusong malinis ay binuksan ang kanayng mga pakpak,
Ang buto ay nakawala na
Maya-maya ay makikita ko ring ang tagsibol ng mga bulaklak at mga saranggola
At madadala ang aking puso sa magandang lugar na ito
Balang araw, alam ko, sa ilalim ng asul na langit,
Lahat ng tao ay makakawala rin
Makakalipad at may ngiti sa kanilang pisngi..
Wow.. Ang ganda! Tingin ako sa relo ko. Alaw kwatro na! Magsisimula na ang fave show ko! Agad ako nagpaalam at umalis. Pagkauwi ko sa totoong bahay naming, may naramdaman akong malamig sa likod ko at may narinig akong nagbulong ng "salamat". Tumayo lahat ng buhok sa katawan ko. Kaya nag-alay ako ng dasal at nanood ng tv.
Nung Monday, nag-publish ng article ang Umali Umalohokan tungkol sa nangyari at lahat kami ay nagdasal para maging happy na ang malungkot na mushroom sa parke.
a/n: Wahoo! Bakasyon! Oo, nga pala, totoo ang parke na iyon at halos lahat nang nangyari doon. : )
Fudge: Totoo iyon!
Sakura: Huwag ka nga magloko! At nawawala ka na sa topic!
Mio: Bahala ka kung ayaw mo maniwala..
Fudge: S-sakura! Ano yang nasalikod mo!
Sakura: Hindi mo ako maloloko (maybiglang humwak ng balikat niya) Kyyaaaaaahh! (nanigas parang bato)
Ino: Ako lang ito. Ang duwag mo naman.
Fudge: Oo, nga. Hehe.
Mio: Hehe.
Sakura: PWEDE BANG HUWAG NINYO AKO PAGTRIPAN!