Hoofdstuk 3. De naakte waarheid

Langzaam deed hij z'n ogen open en rekte zich uit. Het zonlicht dat de kamer in scheen gaf blijk van het mooie weer buiten.

"Zo sleeping beauty heeft dus eindelijk besloten om wakker te worden."

Harry kreunde toen hij de bekende stem van Draco weer hoorde. Het was een hele mooie morgen tot nu. Het was dus geen nachtmerrie.

"Ben je hier de hele nacht geweest?", vroeg Harry terwijl hij zich zo draaide dat hij Draco kon zien.

"Lang genoeg om er achter te komen dat je snurkt."

"Ik snurk niet", zei Harry een beetje geschrokken.

"Natuurlijk niet, het geluid dat je uitstootte is vast muziek", zei Draco sarcastisch. "Wanneer ga je Griffel om hulp vragen", zei Draco snel voordat Harry er weer op in kon gaan.

Harry kreunde en liet zich weer op het bed vallen. Hij deed het kussen over zijn hoofd om Draco's gepraat uit te schakelen en misschien nog een paar uurtjes slaap te pakken.

"Oh nee, jij gaat nu niet weer slapen. Je gaat me helpen", zei Draco terwijl hij Harry boos aankeek.

Harry bleef echter stil liggen en het was duidelijk dat hij nog niet van plan was om er uit te gaan.

"Dit is je eigen schuld", zei Draco terwijl hij dichter bij het bed ging staan. Daar aangekomen begon hij hard en vals te zingen. Harry drukte het kussen harder tegen z'n hoofd in een poging het geluid uit te blokken maar het hielp niet. Draco's stemgeluid ging overal doorheen.

"Dit is zo niet hoe ik wakker wilde worden", mopperde Harry terwijl hij overeind ging zitten.
"Oké, oké ik ben al op! Je kunt stoppen met je gezang!", zei Harry die bijna moest gillen om boven Draco uit te komen. Draco grijnsde tevreden.
"Ik ga even douchen en daarna bel ik Hermelien wel op of ze langs wil komen."

Harry stond op en liep snel naar de badkamer waar hij de deur achter zich op slot deed. Hij zuchtte. Als dit was hoe hij vanaf nu iedere morgen wakker zou worden had hij beter bij Ron en Hermelien kunnen blijven. Hij ging onder de douche staan en liet het water over zich heen stromen. Dit zorgde er in ieder geval voor dat hij wat beter wakker werd. Hij hoopte echt dat Hermelien een manier wist om Draco hier weg te krijgen, want dit hield hij zo nooit lang vol. Hij zette de kraan van de douche weer af en opende de douchedeur.

"Jij neemt ook je tijd. Was er zoveel schoon te maken?", zei Draco grijnzend terwijl hij naast het stapeltje baddoeken stond. Hij bekeek Harry's lichaam en likte zijn lippen bij wat hij zag. Harry zag het gebaar en voelde zijn gezicht rood worden. Snel pakte hij een baddoek van de stapel die hij om z'n middel knoopte. De geruchten dat Malfidus gay was waren vrij hardnekkig en Harry voelde zich hier nu erg ongemakkelijk bij.

"Jemig Malfidus, als iemand de deur sluit is dat meestal een teken dat iemand alleen wil zijn", zei Harry een beetje kwaad.

"Ow, zat de deur dicht? Dat had ik niet gemerkt", zei Draco met een duivelse glimlach die duidelijk zei dat hij precies wist wat hij aan het doen was.

"Zou je me nu dan even alleen kunnen laten zodat ik me in alle rust kan afdrogen en aankleden?"

"Aww, waarom moet ik weg? Het is niet dat ik het nog niet gezien heb", zei Draco met een grijns.

"Malfidus", zei Harry waarschuwend.

"Oké, oké, ik ga al. Jij bent ook niet gezellig", zei Draco terwijl hij de badkamer uitliep zonder de deur te openen.

Snel trok Harry z'n kleding aan terwijl hij het op zo'n manier deed dat er niets te zien was. Hij wist dat Draco net de badkamer uit was gelopen maar vertrouwde hem niet en had het gevoel dat Draco ieder moment weer naar binnen zou komen. Toen hij eenmaal aangekleed was deed hij snel een kam door z'n haar en liep de aangrenzende slaapkamer weer in. Het was stil in huis, bijna te stil.

"Malfidus!", riep Harry.

Hij luisterde hard voor enige aanwijzingen dat hij er nog zou zijn, maar het bleef stil.

"Stomme lul, maakt me 's ochtends achterlijk vroeg wakker en maakt inbreuk op mijn privacy om vervolgens weer te verdwijnen", mompelde Harry terwijl hij naar de keuken liep om koffie te zetten.

"Heb je het over mij?"

Geschrokken keek Harry op naar de keukenhoek waar hij Draco op de grond zag zitten.

"Heb je Griffel nu al gesproken?"

Harry zuchtte en liep naar de haard. Hij wist dat zolang hij nog niet met haar gesproken had hij toch niet rustig z'n koffie zou kunnen drinken. Hij was niet echt een groot fan van haardbellen, maar de gedachte dat hij hiermee van Draco af zou kunnen komen zorgde ervoor dat het wat minder erg leek. Hij gooide het poeder wat hij in een pot naast de haard had gezet erin en wachtte totdat hij Hermelien's gezicht in de vlammen zag verschijnen. Haar kinderen waren weer erg druk deze morgen en Harry had soms moeite om haar te verstaan. Hij sprak met haar af dat zij naar hem toe zou komen zodra ze de kinderen naar Molly had gebracht die op zou passen. Harry sloot het gesprek weer af en veegde het beetje roet dat op zijn kleding was gekomen weer van zich af.

"Komt ze?", vroeg Draco terwijl hij vanaf z'n positie op de grond naar Harry opkeek.

"Je hebt het gesprek gehoord dus je weet dat ze komt", zei Harry terwijl hij Draco met opgetrokken wenkbrauw aankeek.

"Jawel, maar ik dacht laat ik zo aardig zijn om het te vragen."

Harry ging verder om in stilte koffie te zetten. Het was stil in het penthouse. Het enige geluid kwam van het doorpruttelen van de koffie. Even was Harry in staat net te doen alsof Draco er niet was.

"Ga je me nu de rest van de dag negeren?"

Harry zuchtte toen Draco de fijne stilte moest verbreken.

"Geloof me, als ik wist dat het zou werken zou ik het meteen doen", zei Harry terwijl hij een slok van zijn koffie nam.

"Potter toch, je zou bijna denken dat je me hier niet wilt hebben."

"Dan zou je dat goed denken", zei Harry terwijl hij z'n mok op tafel neerzette en op de eetkamerstoel ging zitten. "En het is Evers."

"Ow ja, je identiteitscrisis. Waarom is het ineens Evers?"

Harry keek Draco aan en zag dat hij echt nieuwsgierig leek. Hij nam nog een grote slok koffie voor hij begon met vertellen.

"Heel mijn leven was ik Harry Potter, De Jongen Die Bleef Leven, de held die de toverwereld moest redden van Voldemort. Nou ze hebben gekregen wat ze wilden, ik heb Voldemort verslagen."

Draco wist dat het allemaal niet zo makkelijk ging als Harry het nu liet klinken maar knikte slechts.

"Zelfs nu ik de toverwereld gered heb staan de kranten nog steeds dagelijks vol met mij. Met wat voor geweldigs Harry Potter allemaal gedaan had. Niemand begrijpt dat het misschien wel iets is wat ik zo snel mogelijk wil vergeten. Ik wil gewoon een normaal leven leiden. Dat is waarom ik ervoor gekozen heb om mijn moeders achternaam Evers aan te nemen. Ik wilde niet langer aan Potter herinnerd worden. Daarom huur ik nu ook dit huis in een dreuzelstad."

Harry was klaar met praten en keek op naar Draco. Hij verwachtte nu wel een soort opmerking 'dat hij zich aanstelde' of 'dat hij niet met z'n roem om kon gaan' of 'hoe hij gewoonweg zielig was'. Deze opmerkingen bleven echter uit. In plaats daarvan knikte Draco alleen maar en zei: "Ik begrijp het."

Harry wilde zeggen hoe het onmogelijk was voor hem om te begrijpen, maar hield z'n mond en dronk z'n koffie verder op. Er hing een aangename stilte in het penthouse die doorbroken werd toen er werd aangebeld.

"Daar zul je Hermelien hebben", zei Harry terwijl hij opstond en richting de deur liep om haar naar boven te laten. Draco knikte en stond ook op terwijl hij naast Harry bij de deur ging staan. Harry zorgde ervoor dat de deur beneden openging zodra hij zich ervan verzekerd had dat Hermelien er stond. Hij opende de deur van het penthouse en wachtte totdat Hermelien boven zou komen.

Hij zag hoe ze de lift uitstapte en hem onmiddellijk omhelsde. Harry was verbaasd dat Hermelien niet gelijk iets over Draco's aanwezigheid zei, maar bedacht dat zij hem waarschijnlijk nog niet gezien had. Hij omhelsde haar ook terwijl hij lachte.

"Goh Herm, je doet net of je me wekenlang niet hebt gezien."

Hermelien glimlachte terwijl ze hem weer losliet en het penthouse rondkeek. Het leek wel alsof ze dwars door Draco heen keek terwijl ze dit deed.

"Wow Harry, dit penthouse is echt prachtig.'

"Het is eigenlijk mijn penthouse maar fijn dat je het zo mooi vind Griffel", zei Draco terwijl hij Hermelien aanstaarde.

Nu zou ze toch wel niet langer in staat zijn om hem te negeren? Hermelien reageerde echter nergens op en draaide zich naar Harry.

"Wat is dit noodgeval waar je het aan de telefoon over had? Het klonk nogal ernstig dus ik ben meteen gekomen."

"Dit is het noodgeval", zei Harry terwijl hij naar Draco wees.

"Noodgeval hè?", zei Draco terwijl hij hen beide boos aanstaarde.

"Uhm Harry, wat bedoel je", zei Hermelien terwijl ze naar de lege ruimte keek die Harry aanwees.

"Hij bedoelt mij Griffel. En ik dacht nog wel dat je zo slim was."

Nog steeds hield Hermelien haar mond en Draco werd het zat om genegeerd te worden. Met grote stappen ging hij naar haar toe terwijl hij vlak voor haar ging staan en met z'n handen voor haar gezicht ging zwaaien. Hermelien knipperde amper met haar ogen terwijl ze wel door Draco heen leek te kijken.

"Je ziet hem dus niet?", vroeg Harry.

"Zie wie niet Harry? Waar heb je het over?"

Harry zuchtte terwijl hij naar de bank liep.

"Misschien kun je beter even gaan zitten."

Reacties? Ik ben erg benieuwd wat jullie van dit verhaal vinden.