Autumn Avaia: Ik zal zeker door blijven schrijven, vind het zelf veel te leuk om te doen ;)

TMLM: Je moet je computer niet zo laten schrikken hoor :P Hier is weer een nieuw hoofdsukje :)

RockxLion: Fijn dat je mijn verhalen leuk vind :D Ik hoop dat dit snel genoeg is? (A)

Hoofdstuk 4. Bezoek en dansen

"Herm, wat ik je nu ga vertellen kan misschien een beetje schokkend zijn."

Hermelien keek Harry bezorgd aan terwijl zij ging zitten.

"Ik eh… Er is hier nog iemand", zei Harry langzaam.

"Ow Harry, heb je eindelijk iemand gevonden?"

Een grote glimlach verscheen op het gezicht van Hermelien. Harry keek met grote ogen naar Hermelien terwijl Draco begon te lachen.

"Nee", zei Harry snel. "Wat ik probeer te zeggen is…"

Harry stopte met praten, niet goed wetend hoe hij dit moest zeggen.

"Is het mogelijk dat ik een geest kan zien die verder niemand ziet?"

Hermelien keek bezorgd naar haar vriend toen hij dit zei. Hermelien begon iets te vertellen maar Harry kon het niet goed volgen. Draco was namelijk voor haar gaan staan om hem te vertellen hoe dom die vraag was omdat het al duidelijk was dat hij dit kon.

"Houd toch eens je kop dicht!", gilde Harry boos toen het duidelijk werd dat hij op deze manier Hermelien nooit kon verstaan. Geschrokken deed Hermelien haar mond dicht en stopte met praten. Draco luisterde echter niet.

"Goed gedaan hoor Potter. Hoe wil je er nou achterkomen wat dit is als ze niets mag zeggen?"

"Ik had het niet tegen haar maar tegen jou", zei Harry terwijl hij Draco boos aankeek.

"Uhm Harry", zei Hermelien voorzichtig, ze vond dat Harry zich wel heel vreemd gedroeg.

"Hermelien er is hier nog iemand, een geest. Een hele irritante geest", zei Harry terwijl hij Draco boos aankeek.

"Harry misschien dat je beter even langs st. Holisto kan gaan."

"Je denkt dat ik gek geworden ben", zei Harry langzaam terwijl hij Hermelien aankeek. Hij begon hysterisch te lachen en zowel Hermelien als Draco keken hem nu wel een beetje geschrokken aan.
"Dat is het. Ik begin gek te worden. Je bent hier helemaal niet Malfidus. Het is mijn zieke geest die me dit laat zien."

Hermelien was verbaasd om de naam van Malfidus te horen, maar maakte zich op dit moment meer zorgen om Harry's gedrag.

"Hou op Potter! Ik ben wel echt en je kunt me wel zien. Stop hiermee Potter!"

Draco deed z'n best om Harry te laten stoppen. Hij ging voor Harry staan en zwaaide met z'n handen. Hij wilde Harry een klap geven om hem uit de staat waarin hij zich nu bevond te krijgen, maar zoals verwacht raakte hij niets.

"Harry! Harry stop hiermee!", zei Hermelien die Harry's hysterische gelach maar griezelig vond. Misschien had de strijd met Voldemort toch meer schade aangericht dan ze eerst dachten. Ze glansde weer naar Harry en besloot voorlopig maar mee te spelen.

"Harry wacht het is…" Hermelien slikte, waarom was het ook zo moeilijk om te liegen? "Het is best mogelijk dat jij iets van een geest ziet die anderen niet zien."

Harry stopte met z'n hysterische gelach en staarde Hermelien aan.

"Ik heb er volgens mij wel eens iets over gelezen. Als je wilt kan ik het wel opzoeken."

"Zie je wel Potter het komt allemaal weer goed", zei Draco.

Harry negeerde Draco en knikte naar Hermelien. "Graag."

"Oké, dan ga ik maar", zei Hermelien terwijl ze snel opstond en richting de trap liep. "Zodra ik iets vind laat ik het je gelijk weten. Doei!"

Hermelien liep alweer buiten het penthouse. Ze was geschrokken van hoe ze Harry daar had aangetroffen. Ze moest nodig eens met Ron praten, misschien kon die vanmiddag wel even langsgaan om te kijken hoe het met Harry ging.

Harry plofte op de bank neer en zuchtte diep.

"Dat ging toch best goed", zei Draco terwijl hij bij Harry in de buurt op de grond ging zitten, de enige plaats waar hij op het moment normaal kon zitten.

Harry keek hem aan met een blik van 'dat meen je niet'.

"Vond je dit goed gaan? Goed?", zei Harry ongelovig. "Hermelien denkt dat ik gek geworden ben. Ze wist niet hoe snel ze bij me vandaan moest komen."

Harry zuchtte en sloot z'n ogen. 'Ik ben hier alleen. De geest van Malfidus bestaat niet. Ik ben hier alleen.' Deze zinnetjes bleef Harry in z'n hoofd herhalen.

Harry stond op. Misschien had hij gewoon wat frisse lucht nodig. Hij pakte z'n jas en liep snel het penthouse uit naar buiten.

Na een lange wandeling en een lunch buiten de deur kwam hij 's middags het penthouse weer in. De frisse lucht had hem goed gedaan en wat nog belangrijker was, er was geen Draco. Harry hing z'n jas op en keek het penthouse rond. Zijn gezicht viel toen hij Malfidus op de bank zag zitten. Schijnbaar had hij geleerd om op meubels te gaan zitten. Hij besloot om hem gewoon te negeren en liep naar de keuken om wat te drinken te pakken. Halverwege het schenken werd hij opgeschrikt door de bel. Snel liep hij richting de deur om te kijken wie het was en de persoon naar boven te laten. Hij was verbaasd om te horen dat Ron er stond, maar zag er ook al snel de logica van in. Hermelien moest vast verteld hebben hoe gek hij wel niet was en nu had ze Ron langs gestuurd om polshoogte te nemen.

Ron deed er een stuk langer over om het penthouse te bereiken omdat hij weigerde gebruikt te maken van 'het enge ding dat lift heet'. Buiten adem kwam hij eindelijk bij Harry aan. Harry had er al op gerekend en stond al klaar met een glas water in z'n hand.

"Hey Harry", zei Ron terwijl hij dankbaar het glas water aanpakte en nog aan het uithijgen was.

"Oh nee! Nee, nee, nee, nee", zei Draco boos terwijl hij kwam aangelopen. "Je laat die Wezel hier niet binnenkomen."

Harry glimlachte echter alleen naar Ron en liep naar de bank. Hij ging zitten en Draco moest met grote ogen toezien hoe ook Ron naar de bank toeliep.

"Alsjeblieft ga met hem ergens anders heen. Niet in mijn huis", zei Draco terwijl hij geschrokken toekeek. Harry bleef echter gewoon zitten en deed net of hij hem niet hoorde. "Ga dan in ieder geval naar de eethoek maar laat hem niet…."

Maar het was al te laat. Draco kreunde terwijl Ron ging zitten.

"Mijn mooie leren Italiaanse designerbank", jammerde Draco.

"Harry ik weet niet wat je tegen Hermelien gezegd hebt maar ze was nogal geschrokken. Ze stond erop dat ik zou komen kijken of het wel goed met je ging."

"Ow dat", zei Harry terwijl hij begon te lachen. "Ze is er dus ingetrapt."

"Je bedoelt..", zei Ron terwijl er ook een grijns op zijn gezicht verscheen.

"Natuurlijk was het een grap", lachte Harry. "Je denkt toch niet echt dat ik een geest zou kunnen zien die niemand anders verder ziet?"

Ron begon nu ook mee te lachen.

"Herm is er goed ingetrapt, ze wilde je al laten opnemen in St. Holisto."

Harry lachte met Ron mee. "Als ik het held spelen zat wordt kan ik dus altijd nog wel een acteercarrière beginnen."

Draco was echter niet zo blij dat Harry zijn aanwezigheid deed overkomen als een grap. Hij wist zeker dat Harry hem nog wel moest zien en horen, maar sinds de wandeling is hij eigenlijk constant genegeerd. Hij begon boos tegen Harry te praten maar kreeg al snel door dat dat nutteloos was. Harry hield z'n ogen strak op Ron gericht en leek hem wel niet te horen. Oké, het werd dus tijd voor grotere acties, dacht Draco terwijl hij voor en om Ron begon te dansen. Terwijl hij dit deed begon hij ook dat vreselijk valse lied van vanmorgen weer te zingen. Nu moest Harry hem wel zien.

Harry hoorde hoe Draco boos tegen hem aan het praten was maar hield z'n aandacht op Ron gericht. Draco was heel plotseling in z'n leven gekomen en hopelijk zou hij ook net zo snel weer weggaan. Hij lachte met Ron mee toen hij een grap maakte over één van de nieuwste beukers van Ierland. Hij was verrast toen hij Draco eindelijk hoorde stoppen met praten, maar ook wel blij. Nu kon hij Ron in ieder geval wat makkelijker verstaan. Z'n opluchting was echter van korte duur toen hij Draco ineens om Ron heen zag dansen en weer dat valse lied hoorde zingen. Hij dwong zichzelf om z'n ogen op Ron gericht te houden, als was het steeds moeilijker om te doen. De bewegingen die Draco maakte werkte op z'n lachspieren, maar als hij spontaan in lachen uit zou barsten zou Ron vast ook denken dat hij gek was.

"Ron", zei Harry voordat Ron weer een betoog kon gaan houden, ditmaal over de zoeker van Bulgarije.
"Ik vind het echt heel fijn dat je op bezoek bent gekomen, maar zou je het heel erg vinden om weer te gaan. Ik voel een beetje een hoofdpijn opkomen en denk dat ik beter even kan gaan liggen."

Dit was niet helemaal een leugen. Het constant proberen te concentreren op Ron terwijl Draco ook steeds stond te gillen zorgde ervoor dat een hoofdpijn zich begon te vormen. Als Ron weg zou zijn hoefde hij tenminste alleen Draco's gezeur te voorduren.

"Maar natuurlijk Harry. Ik zal Hermelien wel zeggen dat ze zich weer eens voor niets zorgen heeft lopen maken."

Harry glimlachte, blij dat dit opgelost was. Ron stond op en liep naar de deur.

"Vergeet niet zondag langs te komen voor de brunch hè?'

Harry glimlachte. Brunch bij de Wemels was altijd een familiegebeuren en hoewel Harry niet echt familie was werd hij wel elke keer uitgenodigd.

"Ik zal er zijn", zei Harry terwijl hij meeliep naar de deur.

"Oké, tot zondag dan!", zei Ron terwijl hij weer begon aan zijn lange tocht naar beneden.

"Tot zondag!", riep Harry terwijl hij de deur achter Ron sloot. Eindelijk had hij rust.

Voor iedereen die een reactie heeft gegeven heel erg bedankt :D Dat zorgt er echt voor dat ik door blijf schrijven. Voor iedereen die nog geen reactie heeft gegeven: foei :p

In het volgende hoofdstukje: Een boze Harry en een kapotte vaas!