#ziet het aantal reviews#
#maakt een vreugdedansje#
#opent speech om iedereen heel erg te bedanken#
#kucht#
"Ik wil al mijn lezers, en in het bijzonder degene die een review achter hebben gelaten, heel erg bedanken"
#ziet de ongeduldige blikken#
"oké dan, hier is het volgende stukje :p"

Lautjuh; Goede afloop zal zeker gebeuren, al kan het misschien nog wel even duren (A). En Harry en Draco zijn wel lief hoor :p

Iluna; Hier is weer een nieuw hoofdstukje, ik hoop dat het snel genoeg was (A)

TMLM; Je hebt nu bijna met iedereen al een keer medelijden gehad zeg :p En alle reviews zijn welkom hoor, en zo superkort vind ik hem niet ;)

Writertje; yeeh, niet langer moordneigingen :D En het komt wel weer goed…

Autumn; #begint nu wel erg zere lippen te krijgen# Het lot is je niet echt goed gezind zeg, ik hoop dat het weer wat beter gaat. #probeert het wat beter te maken door nieuw hoofdstuk te posten#

GentleRaven; #belt de brandweer om de nieuwsgierigheid te laten blussen (A)# Hier is het nieuwe stukje.

Enelaya; #geeft zakdoekje aan# Het komt allemaal vast weer goed (ooit een keer :p) En dat van die review is idd vreemd. Hmmm, kijk maar uit, straks krijg je nog een brief van Zweinstein… :p

RockxLion; Tuurlijk leeft hij nog. Ik kan Draco toch niet vermoorden, daar is hij veel te lief voor (nou ja, soms dan). Bovendien blijft Harry dan weer zielig alleen achter… :p

Hoofdstuk 12. Date op herhaling

Het was nu een maand geleden. Een maand nadat hij zo abrupt z'n koffers gepakt had en uit Draco's penthouse was vertrokken. Gelukkig kon hij bij Ron en Hermelien terecht tot hij opnieuw iets voor zichzelf had gevonden. Hij was vastbesloten zo snel mogelijk een eigen huis te hebben en was daarom dit keer ook een stuk minder kieskeurig. Hij had geluk, al na drie weken vond hij een geschikt huis en kon er gelijk intrekken.

Hij woonde nu al een week in het nieuwe huis, maar hij voelde zich er nog niet echt thuis. Een gevoel dat hij verassend genoeg bij Draco's penthouse wel had. Misschien kwam het omdat hij een groot deel van zijn spullen nog ingepakt had staan en veel meubels nog moest kopen. Harry zuchtte terwijl hij op de eenzame bank neerplofte die in de kamer stond. Hij had het idee dat het niet uitmaakte hoeveel spullen hij er in zou zetten, z'n thuis zou het nooit echt worden. Zijn gedachten gingen onbewust weer naar z'n tijd samen met Draco's geest. Om precies te zijn, de soort zoen die ze samen hadden. Harry schudde met z'n hoofd. Van al zijn tijd samen met Draco gingen zijn gedachten toch steeds weer terug naar die zoen.

Hij keek op de klok en zag dat het al laat was. Over twintig minuten moest hij Ginny ophalen voor een date. Het was een klein wonder dat ze überhaupt nog met hem uitwilde na het drama van de vorige date. Hij stond op en liep naar de slaapkamer waar hij de kastdeur open deed. Hij pakte de eerste broek en shirt die hij tegenkwam en gooide het op het bed om zo aan te trekken. Hij begon de knoopjes van z'n overhemd los te maken toen hij weer moest terugdenken aan zijn voorbereidingen van z'n vorige date met Ginny. Hij keek nog eens kritisch naar de kleding die hij op het bed had gelegd en zag Draco's afkeurende blik al voor zich. Hij keek opnieuw in z'n kast en haalde een andere broek en t-shirt tevoorschijn. Hij had deze kleding eigenlijk nog nooit gedragen en alleen gekocht omdat Hermelien en de verkoopster maar bleven zeuren over hoe goed het hem stond. Hij besloot deze kleding maar aan te doen en met een laatste tevreden blik in de spiegel verdwijnselde hij om Ginny op te halen.

Hij nam haar opnieuw mee uit eten, al was het in een ander restaurant dan de vorige keer. Harry bestelde bij de ober en glimlachte naar Ginny. Ginny zag er opnieuw weer prachtig uit en Harry was blij dat hij een tweede kans had gekregen om met haar uit te gaan. Ze praatte over wat onbelangrijke dingen wachtend tot hun diner werd gebracht. Toen de salades werden gebracht ging Harry's blik onbewust naar de deur. Hij had het gevoel dat Malfidus ieder moment binnen kon komen. Toen hij zag dat de deur dicht bleef en er ook geen geestverschijning van Draco kwam draaide hij zich weer naar z'n salade.Hij begon langzaam te eten en glimlachte naar Ginny die druk aan het praten was over haar nieuwe baan. Hij was blij dat ze vooral aan het vertellen was en niet echt dingen vroeg, want hij luisterde maar half. Hij kon zich gewoon niet echt op haar concentreren en z'n gedachten gingen steeds terug naar die toch wat rampzalige date van de vorige keer. Hoewel het misschien rampzalig was, was het in ieder geval niet saai. Iets wat hij dit keer niet echt kon zeggen.

"Wat vind jij daar nou van Harry?", zei Ginny. "Harry?", zei Ginny opnieuw terwijl ze hem verwachtingsvol aankeek.

"Ik ben het met jou eens", zei Harry die werkelijk geen idee had waar zijn mening over werd gevraagd. Hij hoopte met dit antwoord Ginny toch tevreden te houden. Ginny keek hem echter een beetje geïrriteerd aan en Harry wist dat hij een fout had gemaakt.

"Heb je eigenlijk wel geluisterd naar een woord van wat ik zei?", vroeg Ginny bozig. Harry hield z'n mond en keek Ginny aan. Hij probeerde snel het 'goede'antwoord te bedenken, maar die leek er dit keer wel niet te zijn. Zeggen dat hij niet geluisterd had zou Ginny alleen maar bozer maken, en zeggen dat hij wel luisterde maakte van hem een leugenaar. Hij keek haar nog eens goed aan en zag de boze trek op haar gezicht. Zeggen dat hij teveel afgeleid werd door haar schoonheid was in haar huidige staat ook geen optie. Daarom koos hij maar voor stilte. Dat ook dit niet het goede antwoord was kwam hij al snel achter.

"Je hebt dus niet geluisterd", zei Ginny boos, al zei ze het nog wel zacht genoeg zodat ze niet de aandacht trokken van de andere gasten. "Ben ik dan zulk saai gezelschap dat je tijdens onze date aan andere vrouwen moet denken?"

"Ik..", begon Harry. Op dat moment kwam echter een ober om hun lege borden weg te halen. Er viel een stilte en een beetje ongeduldig wachtte ze totdat de ober weer buiten gehoorafstand was.

"Ik was aan Malfidus aan het denken, als je het zo graag wilt weten."

"Malfidus?", zei Ginny een beetje verward. Verwarring die al snel weer overging in boosheid. "Harry we zitten niet langer in Zweinstein. Daar kwam je er misschien mee weg als je niet luisterde en dan Malfidus en z'n pesterijen als excuus gebruikte, maar nu niet meer. We hebben hem al in geen jaren meer gezien."

"Jij misschien", mompelde Harry zacht.

"Wat zeg je daar?", zei Ginny boos.

"Niets", zei Harry snel. Te snel. Ginny keek hem boos en een beetje gekwetst aan en Harry keek recht terug. Hun boze staarwedstrijd werd onderbroken toen een serveerster het hoofdgerecht kwam brengen.

"Eet smakelijk", zei de serveerster met een glimlach terwijl ze van Harry naar Ginny keek.

"Dank u", mompelde Ginny terwijl Harry gewoon stil bleef. In stilte begonnen ze te eten. De gezelligheid van het begin van de avond alweer lang verdwenen.

Een nagerecht werd niet besteld en Harry was blij toen hij weer naar huis kon. Hoewel hij z'n nieuwe huis nog niet optimaal beveiligd had tegen verschijnselen en hij dus makkelijk gelijk naar huis kon besloot hij toch om een paar straten van zijn huis vandaan te verschijnselen. Het was een vrij warme nazomerdag en een wandeling zou hem vast goed doen.

Deze tweede date met Ginny was opnieuw een ramp geworden, en het erge was dat hij Malfidus er niet eens de schuld van kon geven. Dit keer had hij het helemaal zelf verprutst. Hoewel, eigenlijk was het wel de schuld van Malfidus. Hij was degene waar Harry steeds aan moest denken waardoor hij Ginny niet genoeg aandacht gaf

Ach, hij hield zichzelf nu alleen maar voor de gek. Hij voelde eigenlijk niet echt iets voor Ginny. Ja, ze was een hele mooie vrouw, maar meer dan het zusje van z'n beste vriend was ze eigenlijk niet.

"Ik ben blij je van dienst te zijn geweest." De woorden die Draco sprak na z'n eerste date met Ginny gingen weer door z'n hoofd. Harry was er toen boos om geworden maar misschien sprak hij wel de waarheid. Deze date met Ginny was hij er niet bij en ook nu ging het niet goed. Het was zelfs een beetje saai voor hun ruzie, iets wat over de eerste date niet gezegd kon worden. Met dank aan Draco.

Draco liep uitgeput z'n penthouse weer in. Hij keek de ruimte in het rond en kreeg opnieuw het gevoel dat er iets ontbrak. Een gevoel dat hij al had nadat hij uit het ziekenhuis was ontslagen. Hij zou alleen absoluut niet kunnen zeggen wat er dan ontbrak. Al z'n spullen waren voordat hij het ziekenhuis uit zou mogen weer netjes teruggebracht, en op een oude vaas na die kapot was gegaan, waren al z'n spullen hier aanwezig. Hij pakte een flesje water uit de koelkast en plofte op de bank neer. Hij opende het flesje en nam een grote slok. Hij was zojuist wezen sporten met David en had een beetje zijdelings over z'n dromen gevraagd.

Sinds hij wakker werd in st. Holisto heeft hij al van deze vreemde dromen. De dromen verschilden keer op keer, maar één ding was steeds hetzelfde. Hij is samen met Harry in dit penthouse. En het gekke was dat hij in deze dromen inderdaad een soort geest was. Had Potter dan toch gelijk toen hij vertelde dat hij een geest was?

Hij herinnerde zich vaag een gesprek dat hij als geest met Harry zou hebben gehad over David en besloot David daarover te vragen. Hij was verrast om te horen dat Harry en David inderdaad met elkaar gesproken hadden. Natuurlijk hoefde dit nog niets te betekenen, maar toevallig was het allemaal wel.

Hij wreef over z'n voorhoofd terwijl hij opnieuw een slok water nam. De meest vreemde droom had hij een week geleden. Hij droomde hoe hij Harry zoende en daarna door de deur verdween. Na deze droom wist hij zeker dat het onzin was, Harry zou hem nooit gezoend hebben. En toch…. Hij kon de droom maar niet uit z'n hoofd krijgen en moest iedere dag wel aan Harry denken. Hij was er kwaad om geworden en weigerde een paar dagen lang om te gaan slapen, bang dat hij opnieuw zo'n droom zou hebben. Dit niet slapen hield hij echter niet lang vol en zodra hij weer in slaap viel kwamen ook de dromen weer terug.

Hij dronk het laatste slokje water uit z'n flesje en zette het op de tafel neer. Hij wist vrij zeker dat wat er in die dromen gebeurde ook echt gebeurt was. De vraag was nu wat hij met deze informatie wilde doen. Ja, hij had gevoelens voor Harry, bijna altijd al gehad. Maar hoe dacht Harry hierover? Die zoen stelde nu ook weer niet zoveel voor, hij was toen immers niet eens een echt mens. Bovendien was hij nogal tegen hem uitgevallen in St. Holisto, terwijl Harry toch zijn redder was geweest. Wellicht zou het wel makkelijker zijn om alles gewoon te negeren en door te gaan alsof hij niets wist.

"Dit is onzin", zei hij hardop tegen zichzelf, geschrokken van z'n gedachten. Hij wist ook wel dat hij dit nooit kon negeren. Iedere avond sinds hij terug was uit het ziekenhuis had hij erover gedroomd, en de kans dat de dromen zomaar zouden verdwijnen was erg klein. Bovendien was hij ondanks alles wat z'n vader heeft gedaan nog steeds een Malfidus. En een Malfidus geeft niet zomaar op. Nu moest hij er dus alleen nog achter komen waar Harry woont…

Dit was een beetje een 'tussen hoofdstukje'. In het volgende hoofdstuk zal weer wat meer actie voorkomen ;)