2
AngelGapend liep ik de trap af, ik zag dat Anna al wakker was.
"Hey zus," zei ik vrolijk, ik ging naast haar zitten op de bank, ze was een of ander soap aan het kijken.
"Hoi," mompelde ze, zonder haar blik van de tv af te wenden.
Ik lachte, "Altijd al geweten dat je gek op soaps was."
Dit keer keek ze wel naar me en ze glimlachte.
Ik knuffelde haar, "Ik ben zo blij dat ik je terug heb!"
Ze glimlachte en knuffelde me terug.
"Ik ga wat drinken, wil je ook?" vroeg ik, terwijl ik opstond.
Ze schudde haar hoofd.
Ik haalde me schouders op en liep de keuken in.
Waar in hemelsnaam staan de bekers! Dacht ik.
Ik deed wat kasten open, maar zonder enig succes.
Opeens hoorde ik een stem achter me, "De bekers staan hier."
Ik draaide me om en zag Yoh naar me toe lopen, hij deed een kastdeur open en pakte een beker.
"Bedankt, zeg, hoe wist je dat ik naar bekers opzoek was?"
Yoh lachte geheimzinnig, "Gewoon."
Ik draaide de kraan open en hield m'n beker eronder.
"Je bent heel anders dan Anna, niet te geloven dat jullie zussen zijn," zei hij.
Ik keek hem aan en begon te lachen, "Wat is er zo anders aan mij dan?"
Yoh zei niks en liep de keuken uit.
Ik hoorde Anna tegen hem schreeuwen, "Yoh! Heb je al twintig rondjes om het huis gerend?"
"Maar Anna…" ik moest lachen, dus dat bedoelde Yoh.
Ik liep de keuken uit en botste tegen Trey op.
Ik morste het water op zijn shirt.
"Sorry, ik zag je niet," ik werd rood en keek naar beneden.
"Geeft niet," zei Trey lachend, hij keek me aan.
Ik keek hem in zijn blauwe ogen, hij is zó leuk, dacht ik, snel liep ik de woonkamer binnen.
TreyIk keek Angel na totdat ze de woonkamer in verdween.
Ze is zo mooi, dacht ik, ik liep haar achterna.
Ik ging aan tafel zitten en begon te eten.
Ondertussen bekeek ik haar.
Haar chocoladebruine ogen keken Anna blij aan en haar bruine haar glansde als de zon erop scheen.
Hijgend kwam Yoh binnen, hij ging naast me zitten en keek hoe ik naar Angel zat te kijken.
Een grijns verscheen op zijn gezicht, "Je moet haar echt eens uit vragen," fluisterde hij in mijn oor.
Ik bloosde lichtjes en keek hem verbaasd aan, "Wie?"
Yoh grijnsde meer en begon met eten, hij wist dat ik wist wie hij bedoelde.
Angel en Anna kwamen ook aan tafel zitten.
"Len komt vandaag langs," zei Anna, op een koude toon als altijd.
En op dat moment hoorde we iemand op de deur kloppen.
"Dat is vast Len, ik doe wel open," zei Yoh, hij stormde de kamer uit.
Ik hoorde de deur opengaan, "Wel, dat duurde lang," hoorde ik Len geïrriteerd zeggen.
"Sorry," zei Yoh.
Ze verschenen in de deuropening.
"Len, ik wil je aan iemand voorstellen," hij wees naar Angel.
"hallo, ik ben Angel, ik ben het zusje van Anna," zei ze.
Len zei niks, hij keek eerst naar Angel en toen naar Anna.
"Hey Lennie, lang niet gezien," zei ik, Len keek me geïrriteerd aan.
Hij ging tegenover me zitten, naast Angel, en zei, "De naam is Len!"
Ik lachte, "Dat weet ik Lennie," Len wilde uithalen, maar hij hield zich in.
Hij is wel veranderd zeg, vroeger zou hij me een klap in m'n gezicht hebben gegeven, dacht ik.
Ik hield m'n mond en zweeg.
"Ben jij ook een shamaan?" vroeg Angel aan Len, Len keek haar aan en voor het eerst dacht ik dat hij glimlachte.
"Ja, ik ben een shamaan," hij wees naar me, "Maar niet zo een als die dombo tegenover me!"
"Hey!" ik keek hem beledigd aan.
Angel lachte, "Het lijkt me cool om een shamaan te zijn," zei ze zacht, maar hard genoeg om het te verstaan.
"Het is wel leuk," zei Yoh, die het gesprek had mee zitten luisteren, "Maar het is wel hard werken!"
Angel haalde haar schouders op, "Werken of niet, het lijkt me nog steeds cool!"
Ik schoot meteen wakker, "Angel, laat eens zien wat je mij gister liet zien."
Angel keek me niet begrijpend aan, toen werden haar ogen groot, ze knikte.
Ze toverde een vuurbal te voorschijn.
Yoh keek haar met open mond aan en zelfs Lennie was stil.
Toen deed ze haar hand weer dicht en de vuurbal verdween.
"Kom eens mee," zei Anna, ze pakte haar hand en liep de kamer uit.
AngelAnna trok me mee de tuin in.
"Wat is er An?" vroeg ik, ze legde een vinger op haar lippen en begon te praten.
"Hoelang kan je dat al?" vroeg ze, ik dacht even na.
"Sinds ik 5 was, eerst kon ik het niet zo goed onder controle houden, maar nu gaat het steeds beter."
Anna knikte, "Hm, kan je ook iets anders?"
"Dat weet ik eigenlijk niet, ik heb ooit wel eens de tijd stil gezet omdat ik dan meer tijd had om te leren voor een proefwerk, hoezo?"
Anna zei niks en stond op.
"Vanaf vandaag ga je net als Yoh en de rest trainen, maar je gaat andere dingen doen dan zij," ze hielp me overeind.
"En ik zal je minder hard aanpakken," fluisterde ze, ik lachte, "Bedankt!" we liepen de woonkamer in.
"Jullie bleven lang weg," zei Trey, ik ging weer tegenover hem zitten.
"We hadden iets te bespreken, meisjesdingen," zei ik, ik grijnsde.
Trey keek me aan en lachte, "Laat maar, ik hoef het niet meer te weten."
Opeens hoorde we een stem, "Wat hoef je niet meer te weten?"
Een meisje met de zelfde kleur haar en ogen als Trey kwam de kamer binnen, ik denk dat het zijn Trey's zusje is.
"Hoi Len," zei Pilleca vrolijk, ze ging naast hem zitten.
Len werd een beetje rood, ik denk dat hij haar leuk vindt.
"Is het leuk tussen de meisjes zitten, Lennie," zei Trey plagend, Len gaf hem een klap voor zijn hoofd.
"Hey, het was maar een grapje, jemig, hoe bedoel je lichtgeraakt!"
We moesten allemaal lachen, iedereen, behalve Anna.
Ze was vroeger altijd blij en vrolijk, er was bijna geen dag wanneer ze niet lachte.
Maar nu…ik keek haar aan, ze glimlachte even en toen kreeg haar gezicht een emotieloze uitdrukking.
Ik vraag me af hoe ze zo is geworden…