SORRY SORRY SORRY! dat ik nooit update! volgens mij heeft het zowat een JAAR geduurd voordat ik een nieuw hoofdstuk er bij had gedaan. SORRY!

6

Angel

Ik keek op de klok en stapte vervolgens uit bed.

Ook al was het nog maar half zeven. (meestal kwam ik er pas uit als het negen uur was of later)

Ik deed een spijkerbroek aan met daarover een rood topje.

Ik had een keer gelezen dat de kleur rood jongens wild maakt, nou, ik hoop dat dat met Trey ook gebeurt als hij mij ziet.

Ikgiechelde en deed langzaam de deur open.

Mooi zo, iedereen slaapt nog!

Voorzichtig sloot ik de deur en liep zachtjes de trap af.

Ik ging op de bank zitten met m'n voeten op tafel.

"Als je het vies maakt, moet je het zelf weer schoonmaken!"

Ik schrok en keek op, Anna stond vlak voor me, ze grijnsde.

"En nou opschuiven, ik wil ook zitten!"

Gehoorzaam deed ik wat ze zei, "Hoe vroeg was jij wakker?"

"6 uur," zei ze kalm, mijn mond zakte open, "Wow!"

Ze lachte, dat zou ze vaker moeten doen, zo ziet ze er veel leuker uit!

Opeens hoorde ik een geklop.

Ik stond op en liep de kamer uit.

Ik deed de deur open, mijn ogen werden groot.

In de deuropening stonden mijn vader en moeder!

"Mam? Pap?" zei ik verbaasd, ze liepen naar binnen.

Mijn vader keek me boos aan en liep langs me heen naar binnen, moeder omhelsde me, "Ik dacht dat er wat ergs met je was gebeurd! Waarom ging je nou weg? Wil je dat NOOIT meer doen!"

Ik gaf geen antwoord, ze liet me los.

Dit was mijn kans! Ik rende de woonkamer in en keek naar Anna.

Ze stond in het midden van de kamer.

Ik wilde naar haar toe rennen, maar opeens pakte iemand mijn arm, "Hoe haal je het in je hoofd om weg te lopen stom kind!" zei vader, hij wilde me slaan maar Anna ging snel voor me staan en ving de klap op, dood zijn polsvast te houden,"Raak haar niet aan!"

Vader zei niks en werd nog bozer, "Hoe durf je zo tegen je vader te praten?"

"Puh! Vader? je was er nooit voor mij EIKEL!"

Dat Anna dat durfde te zeggen!

Moeder kwam de kamer binnen, "Anna!"

Anna zei niks, moeder wilde haar omhelzen maar ze ontweek haar.

"Jack! Rustig nou!" zei mijn moeder, maar mijn vader negeerde haar.

Hij pakte me bij mijn arm en sleurde me de keuken in.

"Dacht je dat je zo makkelijk van me af was?" hij keek me woedend aan. Wow! ik had hem nog nooit zo boos gezien!

Ik rukte me los, "Ik mag toch zelf we-?"

Opeens voelde ik een enorme pijn door me heen gaan, hij had me geslagen! Ik raakte met mijn hand mijn wang aan.

"Blijf van haar af!" in de deuropening stonden Anna, Yoh, Len en Trey.

Het was net alsof Trey's ogen vuur schoten.

"Hoe kan je, je eigen kind zo behandelen? Zei Yoh, zijn kalme relaxte gezicht stond nu op onweer.

"Het geeft niet jongens, ik kan het aan," ik keek naar vader, hij keek me verbaasd aan, snel rende ik naar Anna en de rest toe en gooide vuurballen naar hem.

Zonder enige moeite ontweek hij ze, "Je bent nog slechter dan ik dacht!"

"Nu is het genoeg! Korokoro! In het snowboard!" Trey's snowboard begon te gloeien, hij duwde me achter zich.

Anna pakte me bij m'n hand en haalde me weg van de keuken.

"Maar Yoh en de rest dan?" vroeg ik, ze keek me geruststellend aan, "Die kunnen hem wel aan!IK heb ze niets voor niets getraind!"

Ik knikte, wees alsjeblieft voorzichtig jongens!

Trey

"Yoh, Len! Laten we hem een lesje leren!" ze knikten.

Angel's vader lachte, "Jullie weten niet hoe sterk ik ben!"

Hij knipte me zijn vingers en opeens waren we in de achtertuin.

"Hij is sterk, maar wij zijn sterker! Bason!" Len rende op hem af.

Angel's vader ontweek het, en sloeg Len in zijn buik.

"Aah! Hoe kan dat!" Len sprong naar ons toe.

Angel's vader lachte, "God van de donder! Sta me bij!"

Verbaasd keken we omhoog, het werd donker, bliksemstralen raakten ons bijna.

"Kom onder me schuilen!" riep ik naar Yoh en Len, ik liet m'n snowboard groter worden zodat we er met z'n drieën onder pasten.

"Die man is sterk joh!" zei Yoh, hij hield zijn zwaard goed vast.

"Yoh, Trey! Laten we hem samen aanvallen!" zei Len, "Goed!"

"Ik ga links, Trey, jij gaat recht en Yoh valt in het midden aan! Klaar!"

De bliksemstralen hielden op, ik ging op mijn snowboard staan en keek naar Yoh.

"Nu!" schreeuwde hij, we renden op hem af, tegelijk raakte we hem.

Len links, ik rechts en Yoh in het midden.

Ik draaide me snel om en zag Angel's vader in elkaar zakken en verdwijnen, "Hebben we hem verslagen?"

Yoh schudde zijn hoofd, "Ik denk het niet.Snel! We moeten terug naar Anna en Angel!"

Angel

Waar blijven ze nou? Er zou toch niks gebeurd zijn!

Alsof Anna mijn gedachten kon lezen, misschien kon ze dat ook wel, zei ze, "Maak je geen zorgen. Er zal ze niks gebeuren, ik denk dat ze er zo aankomen!"

Ik keek Anna verbaasd aan, maar ik wist dat ze gelijk had.

Pilleca sloeg een arm om me heen, dat maakte me rustiger.

Opeens stonden Yoh, Trey en Len in de deuropening, uitgeput nog vol energie.

Pilleca rende naar haar broer toe en knuffelde hem, toen knuffelde ze Len.

Zijn gezicht werd helemaal rood. Wat lief! ik wist wel dat ze elkaar leuk vonden!

Anna liep naar Yoh toe, ze viel hem om zijn hals, hij sloeg zijn armen om haar heen. Wat romantisch!

Ik keek naar Trey, hij glimlachte en liep naar me toe en sloeg zijn armen stevig om me heen, "Ik ben zo blij dat er niks met je gebeurt is!" fluisterde ik.

"Als jij maar niks hebt! Verder maakt het mij niet uit!" een traan liep over mijn wang.

"Angel…ik…" net op dat moment verscheen vader in het midden van de kamer.

"Ik…ben nog…niet klaar met jullie!" hijgde hij, toen werd ik echt boos.

"Nu ben ik het zat! Ga weg! Verdwijn!" schreeuwde ik, de grond begon onder ons te beven maar dat interesseerde me niet, een cirkel van vuur omsingelde vader.

Het vuur raakte hem en hij schreeuwde het uit van de pijn.

"Ik hoop dat je verbrandt in de hel!" schreeuwde ik.

Toen het stopte met beven was er niks anders over van vader dan een hoopje as.

Ik keek naar de plaats waar moeder stond, maar er stond niemand...

Ik was zo uitgeput dat ik niet meer op mijn benen kon staan, net op tijd kon Trey me opvangen.

"Bedankt!" langzaam ging ik overeind staan, "Anna…"

Ze liep naar me toe, "Zeg maar niks." Ze gaf me het zwaard, "Als je wilt mag je hier blijven wonen."

"Ik wil niets liever zus!" ik pakte het zwaard aan, het was net alsof ik weer kracht kreeg.

Mijn lichaam begon even te gloeien en toen werd het weer normaal, "Betekent dit dat…"

Allemaal knikten ze, ik glimlachte blij"Je bent nu een shamaan!"

sorry dat ik nooit heb geupdated! niet dat het iemandwat boeit...

ieder geval, dit was hoofdstuk 6 R&R please! ik heb nog meer hoofdstukken dus maak je geen zorgen!