26 Δεκεμβρίου 2012
Παρότι ήταν πιο ψύχραιμος από την συνάντηση τους στο καφέ, ο Άλαν ήταν ακόμη κακόκεφος, αποφεύγοντας τη συζήτηση, κατά όλη τη διάρκεια της διαδρομής τους προς το Νιούμπερι. Το φρεσκοξυρισμένο πρόσωπο του είχε χάσει λίγη από τη χλωμούρα του, αλλά οι σκιές θλίψης και μιζέριας στα μάτια του παρέμεναν.
Φτάνοντας στο Νιούμπερι, πήγαν απευθείας στο ξενοδοχείο όπου είχαν το ραντεβού τους με τον φωτογράφο και τον πιλότο τους. Μετά από μια σύντομη αναμονή στη ρεσεψιόν, τους πλησίασε ο κατσούφης θυρωρός, «Οι Δρ Τζόνσον και Σώ;»
«Οι ίδιοι. Ο κος…Ρόμπινς έχει φτάσει ακόμη;» ρώτησε ο Ντέρεκ, κοιτάζοντας το όνομα του φωτογράφου στο σημειωματάριο του. Ο θυρωρός κούνησε το κεφάλι του, «Σας περιμένει στο σαλόνι, κύριοι. Από δω, παρακαλώ.» Κάνοντας σήμα στον αχθοφόρο να πάει τις αποσκευές τους πάνω στα δωμάτια τους, τους οδήγησε στο μικρό σαλονάκι του ξενοδοχείου.
Καθισμένος σε ένα τραπέζι κοντά στο τζάκι ήταν ο εργοδότης τους, ο κος Ρόμπινς΄ ένας ψηλός άντρας με ίσια μαύρα μαλλιά, λες και τα είχε βάψει με πίσσα, ένα κιτρινισμένο πρόσωπο, σαν πτώμα, και ένα εξίσου μακάβριο χαμόγελο. Τα μάτια του, μαύρα και αυτά, τα οποία όμως γυάλιζαν με μια πανούργα ευφυΐα σαν της αλεπούς, θύμιζαν βάραθρα. Η εμφάνιση του, σε συνδυασμό με τα ολόμαυρα ρούχα του, σαν ενός νεκροθάφτη, έφερνε στον Άλαν ανατριχίλα.
Ο θυρωρός πλησίασε αυτόν τον Χάρο και ψιθύρισε στο αυτί του, ο οποίος γύρισε να τους χαιρετήσει, «Καλωσορίσατε,» είπε, κάνοντας χειραψία με τον Άλαν και τον Ντέρεκ, «Ράσελ Ρόμπινς, του συνεργείου Σπάνια Ντοκιμαντέρ, και από δω ο Χούλιο Αντρέ, ο πιλότος μας.» Ο νεαρός πιλότος επίσης έδωσε το χέρι του να χαιρετήσει. «Γκαρσόν, άλλα δύο τζιν με ανγκοστούρα για τους καλεσμένους μου παρακαλώ,» φώναξε στο παιδί από το μπαρ, ο οποίος έτρεξε να ετοιμάσει τα ποτά. Μόλις έγιναν οι συστάσεις, ο Άλαν και ο Ντέρεκ βολεύτηκαν, να γνωρίσουν καλύτερα τον εργοδότη τους.
«Ποια είναι η ειδικότητα σας, κ. Ρόμπινς; Μεταπολεμικά ντοκιμαντέρ;» ρώτησε ο Άλαν, πίνοντας μια γουλιά από το ποτό του, τα μάτια του να παρακολουθούν τον Ρόμπινς καχύποπτα. Κάτι του βρώμαγε με αυτόν τον τύπο.
«Μεταπολεμικά, καλλιτεχνικά, άγρια φύση, τα πάντα. Και στα πιο φανταστικά μέρη του κόσμου – Αφρική, τον Αμαζόνιο, τη Μέση Ανατολή, τη Βρετανική Κολομβία, ακόμα και στην Ανταρκτική… Δεν μου διαφεύγει μέρος, όχι όταν κρύβει καλό υλικό για ντοκιμαντέρ.» Ο Άλαν γέλασε άχαρα.
«Δυστυχώς, όλα αυτά τα φανταστικά μέρη θα υπάρχουν μόνο στα ντοκιμαντέρ σας, έως το τέλος του επόμενου αιώνα,» είπε, καθώς θυμήθηκε ότι το Υπουργείο Προστασίας Περιβάλλοντος είχε εκφράσει ανησυχίες πως το περιβάλλον ήταν πια σχεδόν σε στάδιο κατάρρευσης, και με τη τωρινή παγκόσμια οικονομία ήταν αδύνατη καμία χρηματοδότηση συντήρησης. Το Νιου Φόρεστ ήταν μια από τις πολλές νεκρές ζώνες στο κόσμο που είχαν κηρυχτεί απαγορευμένες, αφού τις είχαν καταστρέψει με τις πυρηνικές βόμβες.
«Λένε η περιοχή του Νιου Φόρεστ εξακολουθεί να είναι επικίνδυνα ραδιενεργή και μόνο προσβάσιμη μέσω αέρος. Πως θα κάνουμε επιθεωρήσεις;» ρώτησε ο Ντέρεκ, όμως ο Ρόμπινς τον καθησύχασε.
«Έχω νοικιάσει ένα αεροπλάνο από την τοπικό αεροπορικό όμιλο, για να μας πετάξει ο Χούλιο πάνω από την περιοχή,» τους εξήγησε, «Κατάφερα να εξασφαλίσω άδεια για μια χαμηλή πτήση, για τη φωτογράφηση. Θα τα βγάλουμε πέρα. Αναχωρούμε αύριο στις έντεκα ακριβώς.»
Εκείνη τη νύχτα, ο Άλαν καθόταν ξύπνιος στο κρεβάτι, σκεφτόντας τον μυστηριώδη κ. Ρόμπινς. Ένιωθε σχεδόν σαν να τον ήξερε τον τύπο από κάπου παλιά, παρόλο που το όνομα Ράσελ Ρόμπινς σίγουρα δεν το είχε ξανακούσει στη ζωή του. Υπήρχε κάτι πολύ οικείο σε αυτά τα σκοτεινά μάτια…ή όχι; Γύρισε να ρωτήσει τον Ντέρεκ, αλλά ο φίλος του ροχάλιζε στο διπλανό κρεβάτι.
Βγάζοντας το από το μυαλό του, ο Άλαν έβγαλε τα γυαλιά του και ξάπλωσε να κοιμηθεί. Οι εφιάλτες του τον επισκέφθηκαν όπως πάντα, μόνο τώρα έβλεπε τον Ρόμπινς, μπουγελωμένος στο αίμα της σφαγμένης γυναίκας και της κόρης του, να του γελάει σατανικά…
Εν στο μεταξύ, στην ησυχία του δωματίου του, μακριά από κάθε απαρατήρητο μάτι, ο Ρόμπινς έκανε μια κλίση στο κινητό του, μιλώντας χαμηλόφωνα, μην τον ακούσει κανείς. «…Όλα είναι έτοιμα, αφεντικό. Ο Τζόνσον και ο Σώ έφτασαν όπως το προγραμματίσαμε και δεν υποψιάζονται τίποτα. Είναι όλοι ενημερωμένοι και σε ετοιμότητα;» Μια τραχεία φωνή με μια βαριά ξένη προφορά του απάντησε.
«Ναι, ο Σέλτον με ενημέρωσε ότι θα είστε οι μόνοι που θα πετάτε αύριο στη λέσχη, άρα δεν υπάρχει φόβος για τίποτα μάρτυρες να βρεθούν στη μέση. Έλαβες το πακέτο που σου στείλαμε;»
«Ναι, είμαι έτοιμος,» απάντησε ο Ρόμπινς, χαϊδεύοντας κάτι που, με την πρώτη ματιά, φαινόταν να είναι ένα συνηθισμένο κιτ κάμερας δημοσιογράφου. Ωστόσο, καθώς άνοιξε το καπάκι που στέγαζε δήθεν την κασέτα, αντί για κασέτα, περιείχε ένα κρυμμένο όπλο αναισθητοποίησης, πλήρως φορτισμένο. Η μπαταρία της μηχανής ήταν επίσης ένα άλλο δόλωμα, περιέχοντας ένα κρυφό περίστροφο καθώς και δύο γεμιστήρες των 20 φυσιγγίων. Ακόμη και ο ιμάντας μεταφοράς περιείχε ένα σύρμα στραγγαλισμού ραμμένο μέσα στην επένδυση. Το κιτ του Ρόμπινς ήταν το κρυφό οπλοστάσιο ενός δολοφόνου! Ο άνθρωπος γέλασε με κακία, εξετάζοντας τα σύνεργα του, να σιγουρευτεί πως ήταν όλα σε καλή κατάσταση, προτού τα ξαναέβαλε προσεκτικά πίσω στη μυστική θήκη τους.
«Έξοχα. Έχω ήδη βάλει τους συνεργούς μας στο Προεδρείο να ανανεώσουν το αρχείο σου, και να φυτέψουν τα ψεύτικα αποδεικτικά στοιχεία.Τέτοια ώρα αύριο, οι αρχές θα σε έχουν επίσημα κηρύξει νεκρό...όπως και θα έχουν τον Τζόνσον και τον Σώ. Έχω και τη νέα ταυτότητα σου, διαβατήριο και τις βίζες έτοιμες. Μόλις έχει ολοκληρωθεί η αποστολή σου, θα μπορείς να φύγεις στο εξωτερικό, όπως και ζήτησες. Καλή τύχη!' Ο Ρόμπινς χαμογέλασε καθώς έκλεισε το τηλέφωνο. Όλα πήγαιναν ρολόι.
Το πρωί της 27ης, η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει επιτέλους. Μετά από ένα σύντομο πρωινό, το τετραμελές φωτογραφικό συνεργείο βρίσκονταν στο δρόμο προς το αεροδρόμιο στο Πάρκο του Σάντλεφορντ, όπου περίμενε το αεροπλάνο τους για τη πτήση τους στο Νιου Φόρεστ. Ο Άλαν, σαν βιολογικός σύμβουλος και, ως εκ τούτου, θα έκανε τη περισσότερη δουλειά του αφότου τα βίντεο και οι φωτογραφίες είχαν τραβηχτεί, είχε φέρει μόνο ένα ζευγάρι κιάλια, τη φωτογραφική μηχανή και το σημειωματάριο του, για να κρατάει σημειώσεις για την έκθεσή του σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που άφησαν οι πύραυλοι στην περιοχή. Ωστόσο, για να γλιτώσει τον κόπο να κουβαλάει τα πάντα μέσα σε ένα άβολο σακίδιο, είχε θυμηθεί να φέρει μαζί του το αγαπημένο ταξιδιωτικό γιλέκο του, στο οποίο θα κουβαλούσε όλα τα συμπράγκαλά του στις πολλές τσέπες του.
Ο Ρόμπινς κουβαλούσε τη θήκη με τη βιντεοκάμερα του – το πρωτεύον σύνεργο τους για το ταξίδι. Σχετικά μικρή σε μέγεθος, η κάμερα θα μπορούσε άνετα να χρησιμοποιηθεί μέσα στον στενό χώρο της καμπίνας, περνώντας τη γύρω από χέρι σε χέρι, για γυρίσματα μέσα από τα παράθυρα...τουλάχιστον έτσι είχε εξηγήσει στον Άλαν και τον Ντέρεκ. Ο Ντέρεκ είχε το παραδοσιακό χαρτοφύλακα του, ο οποίος περιείχε το φορητό υπολογιστή του, καθώς και τη δική του φωτογραφική μηχανή. Ο Χούλιο είχε μόνο τα πιλοτικά αξεσουάρ του, μεταξύ των οποίων το ημερολόγιο πτήσης του, καθώς και έναν εναέριο χάρτη της απαγορευμένης ζώνης για την πτήση.
Η αερολέσχη δεν ήταν τίποτα το θεαματικό. Ένας πρώην εφεδρικός αεροδιάδρομος από τον Β' Παγκόσμιο για την κατάρτιση μοιρών Σπιτφάιρ της Βασιλικής Αεροπορίας, ο οποίος είχε μετατραπεί σε ιδιωτική αερολέσχη τη δεκαετία του '70 από δυο πρώην αεροπόρους. Μια μικρή ξύλινη καλύβα ήταν ο πύργος ελέγχου και η καντίνα των πιλότων, καθώς και ένα υπόστεγο στην άκρη της έκτασης για τα αεροσκάφη. Μια σκουριασμένη ταμπέλα στο φράκτη έγραφε:
ΑΕΡΟΛΕΣΧΗ ΣΑΝΤΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΙΝ
ΑΝΕΜΟΠΤΕΡΑ, ΤΣΕΣΝΑ ΚΑΙ ΠΙΠΕΡ ΓΙΑ ΕΝΟΙΚΙΑΣΗ
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΤΗΣΕΩΝ MONO ΜΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ
O Τομ Σέλτον, ο λεπτός, ημιφαλακρός ελεγκτής πτήσεων και ιδιοκτήτης της λέσχης, τους χαιρέτησε και τους οδήγησε σε στενό γραφείο του μέσα στην καλύβα. Αφού συμπλήρωσαν τις απαραίτητες υπεύθυνες δηλώσεις και ο καθένας τους πήρε ένα ζευγάρι ακουστικά για τον ασύρματο, ο Χούλιο τους οδήγησε πάλι έξω, στην άκρη του διαδρόμου, όπου ένα αναπαλαιωμένο Τσέσνα 172 – το μόνο αεροσκάφος της λέσχης – βρισκόταν έτοιμο για απογείωση. Έβγαλαν τους τάκους από τους τροχούς και τα καλύμματα από τους αεραγωγούς του κινητήρα, και επιβιβάστηκαν.
«Εντάξει, κύριοι. Μπορείτε να στοιβάξετε τα πράγματα σας κάτω από τα καθίσματα ή στο ντουλαπάκι της ουράς. Θα μπορείτε να τα φτάνετε εύκολα κατά τη διάρκεια της πτήσης,» είπε ο Χούλιο, «Σύμφωνα με το πρωινό καιρικό δελτίο, έχουμε κάποιες διάσπαρτες νεφώσεις στα 8.000 πόδια και έναν ήπιο νοτιοδυτικό άνεμο. Με αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να έχουμε μια εύκολη πτήση πάνω από το Νιου Φόρεστ, και θα μπορείτε να κάνετε τη δουλειά σας άνετα, χωρίς προβλήματα με αναταράξεις από κενά αέρος. Ωστόσο, θα εκτιμούσα να κρατάτε τις ζώνες σας ασφαλισμένες συνεχώς κατά τη διάρκεια της πτήσης, σαν προληπτικό μέτρο. Καμιά ερώτηση;»
«Ναι, πειράζει εάν κρατήσω αυτό ανοικτό κατά τη διάρκεια της πτήσης; Έχει μια λειτουργία ασφαλής πτήσης," ρώτησε ο Ρόμπινς, δείχνοντας στον Χούλιο το κινητό του, στο οποίο είχε ανοίξει ένα μενού GPS, δήθεν για να παρακολουθούν τις συντεταγμένες όπου οι πύραυλοι είχαν πέσει πάνω από το Νιού Φόρεστ (κανείς δεν ήξερε ότι ήταν στην πραγματικότητα ένας κρυφός κοριός, ο οποίος κατέγράφε ότι λεγόταν μέσα στο αεροπλάνο). Προς έκπληξη όλων, ο Χούλιο τραβήχτηκε απότομα μακριά από το κινητό, καθώς ο Ρόμπινς το έφερε κοντά στο στήθος του, ώστε να μπορούσε να το δει.
«Μα τι έχεις, άνθρωπε μου;»
«Σας παρακαλώ, κρατήστε οποιαδήποτε συσκευή με μαγνητικά πεδία μακριά μου, σενόρ,» μουρμούρισε ο Χούλιο, ηρεμώντας, «Μπορεί να προκαλέσει παρεμβολή στον βηματοδότη μου.» Όλοι τους πάγωσαν ακούγοντας αυτό, «Βηματοδότης; Είναι ασφαλές να πιλοτάρεις σόλο με καρδιακή πάθηση;»
«Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε,» τους καθησύχασε ο Χούλιο, «Έχω κάνει εκατοντάδες ιατρικές εξετάσεις και έχω περάσει φυσική μου αξιολόγηση. Ήταν ένας φίλος στην ΟΔΑ ο οποίος μου συνέστησε να κάνω εμφύτευμα βηματοδότη πριν πάρω την άδεια μου, όταν βρήκαν ότι είχα αυτήν την κληρονομική καρδιακή πάθηση. Σας διαβεβαιώνω, δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.» Παρόλο που ο πιλότος τους φαινόταν σίγουρος για την υγεία του, στους επιβάτες του δεν τους άρεσε καθόλου. Ωστόσο, δεν υπήρχαν και πολλά που μπορούσαν να κάνουν γι 'αυτό τώρα πια, έτσι αποφάσισαν να το ξεχάσουν και προετοιμάστηκαν για απογείωση.
«Εντάξει, κ. Τζόνσον, μπορείτε να καθίσετε δίπλα μου για να βοηθήσετε με τη λίστα ελέγχου.» Ο Άλαν, το μόνο άλλο πρόσωπο στο αεροπλάνο που ήξερε να πιλοτάρει, καθισμένος στην άδεια θέση του συγκυβερνήτη, διάβασε την λίστα ελέγχου. Ο Χούλιο έβαλε μπρος τον κινητήρα και τα ηλεκτρονικά συστήματα, και ρύθμισε τον ασύρματο στη συχνότητα εδάφους της λέσχης, «Αεροσκάφος με αριθμό αναγνώρισης 232-G καλεί τον Έλεγχο SAM για δοκιμή επικοινωνίας. Με λαμβάνετε, όβερ;»
«Ελήφθη, 232-G, σας λαμβάνω δυνατά και καθαρά,» απάντησε η φωνή του Στάν Χάλλοους, ο βοηθός ασυρματιστής της λέσχης, στα ακουστικά τους, «Έχετε άδεια για απογείωση. Όβερ.»
«Κανένα νεότερο για το δελτίο καιρού;»
«Ο σταθμός ραντάρ αναφέρει ελαφριά επιδείνωση άνεμου και αναταράξεις να πλησιάζουναπό το νότο. Σας συνιστώ να τηρήσετε αυστηρό πρόγραμμα πτήσης. Θα σας κρατώ ενημερωμένους για οποιαδήποτε αλλαγή καιρού.»
"Ελήφθη και όβερ."
Προχώρησαν έως την άκρη του διαδρόμου, όπου ο Χούλιο φρενάρισε για τον τελικό έλεγχο πριν την απογείωση. Ενώ o Άλαν διάβαζε και τσέκαρε τις διάφορες διαδικασίες στη λίστα ελέγχου, ο Χούλιο ρύθμιζε τα όργανα, «Συστήματα ελέγχου: γενικός διακόπτης σε λειτουργία, βαλβίδα μείγματος ανοικτή, ανάφλεξη κλειστή, ρυθμιστής οριζόντιας κλίσης εντάξει, ρυθμιστής πλευρικής κλίσης εντάξει, καύσιμα εντάξει, πίεση λαδιών εντάξει, σύστημα ψύξεως σε λειτουργία, και πτερύγια επιβράδυνσης σε μηδενική κλίση. Όργανα: έλεγχος δείκτη υψομέτρου, δείκτη ταχύτητας αέρος, και τεχνητού ορίζοντα, ο ασύρματος ρυθμισμένος και ενεργός, ο αναμεταδότης ενεργός, το GPS ενεργό και έχει σήμα από το δορυφόρο, ο αυτόματος πιλότος σε ρύθμιση χειροκίνητου χειρισμού, τα φώτα της κονσόλας σβηστά. Και οι πόρτες, τα παράθυρα, οι ζώνες ασφαλείας και οι αποσκευές είναι ασφαλής. Ο έλεγχος ολοκληρώθηκε. Απελευθέρωση φρένων στάθμευσης!»
Ο Χούλιο έσπρωξε απαλά το λεβιέ ώθησης στο φουλ. Το αεροπλάνο άρχισε να επιταχύνει κατά μήκος του διαδρόμου μέχρι που έφθασε τους 90 κόμβους – η ταχύτητα απογείωσης. Στη συνέχεια, τράβηξε πίσω το χειριστήριο και οι τροχοί έφυγαν από το έδαφος. Ανεβάζοντάς τους στα 10.000 πόδια, ο Χούλιο ακολούθησε μια νοτιοδυτική πορεία, προς το Νιου Φόρεστ. Η πτήση τους είχε ξεκινήσει, αλλά η αληθινή περιπέτεια δεν είχε καν ξεκινήσει ακόμη...
Σημείωση από τον συγγραφέα: Παρακαλώ αφήστε και κανένα σχόλιο!
