«Οι πυρήνες του Μαύρου Ολέθρου;» αναφώνησε κατάπληκτος ο Άλαν, «Μα τι γυρεύουν κρυμμένοι μέσα στους ίδιους μας τους τάφους; Τι σημαίνουν όλα αυτά;» Ο Ρόμπινς τον κοίταξε με ένα θριαμβευτικό ύφος, τα σκοτεινά μάτια του να γυαλίζουν σαν αυτά ενός ψυχοπαθή.

«Ο μέντορας μου, ο Σεργκέι Πέτρογκραντ εμπιστευόταν τα μυστικά του μόνο με τους πιο πιστούς του ακόλουθους.» Του πάγωσε το αίμα του Άλαν.

«Ο αρχηγός του Ερυθρού Χεριού, ο μέντορας σου;» Ξαφνικά, η τρομερή αλήθεια ήταν εμφανέστατη.

«Ώστε είσαι διπλός πράκτορας, κάθαρμα;» ρώτησε με αηδία τον Ρόμπινς, «Είσαι ένα από εκείνα τα αγορασμένα αποβράσματα, που πουλάνε τα μυστικά της χώρας τους σε αυτούς τους ψυχάκιδες δολοφόνους, έτσι δεν είναι;» Αυτός ήταν από την αρχή ο προδότης μέσα στις Μυστικές Υπηρεσίες, που δούλευε για λογαριασμό του Ερυθρού Χεριού!

«Άριστη ανάλυση, Σέρλοκ,» τον σύγχαιρε ειρωνικά ο Ρόμπινς, «Πράγματι, τα αληθινά καθήκοντα μου είναι να δίνω ψεύτικες πληροφορίες, ώστε να παραπλανώ τους δήθεν ανωτέρους μου και επιτρέποντας στους αληθινούς συνεργούς μου να εκτελούν αδιάκοποι τα σχέδια τους – με γενναιόδωρες ανταμοιβές, φυσικά. Έτσι ήταν τουλάχιστον μέχρι περίπου πριν ένα χρόνο, όταν ένας χαφιές μέσα στην ΜΙ6 με μυρίστηκε και αποπειράθηκε να εκθέσει τις ενέργειες μου. Μάλλον ήταν ένας γνωστός σου. Ο Μάιλς Μίλαρντ.»

Ο Άλαν έμεινε με ανοιχτό το στόμα. Ο Μάιλς Μίλαρντ ήταν ο κουνιάδος του, ο αδελφός της Μαίρης, ο οποίος ήταν αναλυτής συστημάτων στο Υπουργείο Εξωτερικών, καθώς και ένας μακροχρόνιος αλκοολικός. Έπινε και έκανε χρήση ουσιών, και ο Άλαν και η Μαίρη τον είχαν από καιρό σε απόσταση. Τότε, μια μέρα, είχε βρεθεί νεκρός στο σπίτι του από υπερβολική δόση, σύμφωνα με τις Αρχές. Το να ακούσει πως στη πραγματικότητα υπήρξε θύμα σχεδιασμένης δολοφονίας επειδή είχε μπλέξει με λάθος ανθρώπους ήταν σοκαριστικό!

«Ο Μάιλς δολοφονήθηκε; Μα πως είναι δυνατόν; Αφού στο νεκροτομείο μας είπαν πως είχε πάθει καρδιακό επεισόδιο από τα ναρκωτικά του…» Ο Ρόμπινς γέλασε μακάβρια.

«Το Ερυθρό Χέρι έχει πολλούς τρόπους να καλύπτει τα ίχνη τους, μεταξύ των οποίων το ότι ο διευθυντής του νεκροτομείου ήταν δικός μας άνθρωπος με οδηγίες,» είπε θριαμβευτικά στον Άλαν, «Μια ιδιαίτερα ευφυέστατη μέθοδο που χρησιμοποιούν οι πράκτορες μας είναι ο Ορός Νευρώνας – μια νευροτοξίνη δικιάς μας εφεύρεσης. Μόλις χορηγηθεί, μέσα σε διάστημα ωρών, το θύμα παθαίνει κρίση και τα κακαρώνει, χωρίς τον παραμικρό ίχνος τραυματισμού. Στη περίπτωση του φουκαρά του κ. Μίλαρντ, οι πάντες πίστεψαν πως επρόκειτο απλώς για μια υπερβολική δόση ηρωίνης. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Τότε όμως καταλάβαμε πως είχε δώσει τα αποδεικτικά στοιχεία σε ένα γνωστό του πρόσωπο, η οποία φυσικά και έγινε το επόμενο θύμα μου.»

«Και ποια ήταν αυτή;» ρώτησε ο Άλαν, για κάποιο λόγο τρέμοντας την απάντηση. Κάτι του βρώμαγε εδώ πέρα. Γιατί άραγε ο Ρόμπινς είχε σχεδιάσει αυτή τη συνάντηση για να του εξομολογηθεί ότι ήταν τρομοκράτης και δολοφόνος; Τι σχέση είχε αυτός με όλη αυτή η τρέλα; Εκτός εάν ο Ρόμπινς εννοούσε… Η αλήθεια του ήρθε νταμπλάς.

«Η αδελφή του, η Μαίρη Τζόνσον. Η μακαρίτισσα σύζυγος σου!»

Ο Άλαν πάγωσε, αντικρίζοντας επιτέλους το φονιά που του είχε στερήσει ότι αγαπούσε περισσότερο σε αυτή τη ζωή. Αυτός ήταν ο φονιάς της Μαίρης και της Λούση εξ' αρχής; Όχι, δεν ήταν δυνατόν! Σίγουρα ήταν ένα κακόγουστο αστείο… Δίπλα του, ο Φουντούκης και ο Πενταράκης ήταν εξίσου σοκαρισμένοι με αυτά που άκουγαν.

«Εσύ ήσουν;»

«Σωστά, Τζόνσον. Ενώ εσύ και ο μαντράχαλος φίλος σου ο Σω το παίζατε ήρωες, είχα το πεδίο ελεύθερο να κάνω τη κίνηση μου χωρίς να με διακόψουν. Σκότωσα τη γυναίκα σου, καθώς και τη πολύτιμη κορούλα σου, η οποία έγινε μια επιπλέον ανεπιθύμητη μάρτυρας. Το σχέδιο μου ήταν να σας σκοτώσω όλους και να το κάνω να μοιάζει με ατύχημα. Μόνο που οι άχρηστοι συνεργοί μου τα θαλάσσωσαν και σε άφησαν να βγεις ζωντανός αυτή τη φορά, σωστά;»

Ο Άλαν κόντευε να τα χάσει. Πως γίνεται ο Ρόμπινς να ήταν ο δολοφόνος; Ναι, δεν είχε δει το πρόσωπο του δολοφόνου εκείνη τη μοιραία μέρα, αλλά και πάλι δεν έβγαζε νόημα. Γιατί ο Ρόμπινς να περιμένει ένα ολόκληρο χρόνο μέχρι να επιστρέψει να ολοκληρώσει την αποστολή του;

«Μα… αφού είχε μια διαφορετική φωνή…»

«Σαν και αυτή, δηλαδή;» ρώτησε ο Ρόμπινς, προτού επαναλάβει τα λόγια που στοίχειωναν τους εφιάλτες του Άλαν τόσο καιρό, «Παραβάτες! Φάτε τους!» Δεν υπήρχε πια ουδεμία αμφιβολία πως ο Ράσελ Ρόμπινς, ο οποίος μάλλον χρησιμοποιούσε παραμορφωτή φωνής ώστε να αλλάξει τη φωνή του, ήταν ο δολοφόνος της οικογένειας του και τώρα είχε επιστρέψει και για τον ίδιο! Αυτά ήταν όσα χρειαζόταν να ακούσει ο Άλαν και πλησίασε απειλητικά τον Ρόμπινς, τραβώντας το μαχαίρι του. Αυτό το κάθαρμα του είχε καταστρέψει τη ζωή και τώρα θα τη πλήρωνε με βασανιστήρια και θάνατο!

«Θα πεθάνεις, μπάσταρδε! Ξέρεις πόσο υπέφερα εξαιτίας σου; Λοιπόν, τώρα εσύ σε λίγο θα ικετεύεις να πεθάνεις, γιατί θα σε ξεκοιλιάσω…!» Αλλά ο Ρόμπινς, βλέποντας τον Άλαν να έρχεται καταπάνω του, τράβηξε γρήγορα το όπλο του, σημαδεύοντας τον στο μέτωπο. Ο Άλαν πάγωσε στο διάβα του, αντικρίζοντας τη κάνη του όπλου, νομίζοντας πως ο Ρόμπινς θα τον καθάριζε εκεί που στεκόταν και θα ήταν το τέλος. Αλλά δεν έγινε κάτι τέτοιο.

Αρπάζοντας το μαχαίρι από το χέρι του Άλαν, του έκανε νόημα να κάνει πίσω, χωρίς να παίρνει τα μάτια του από πάνω του ή από τους συντρόφους του, απειλώντας να σκοτώσει όποιον τολμούσε να κάνει τη παραμικρή κίνηση. Ο Άλαν έπρεπε να συγκρατηθεί ώστε να μην ορμήσει στο Ρόμπινς, έστω και αν την έτρωγε τη σφαίρα, αλλά φοβόταν μήπως αυτό το αδίσταχτο κάθαρμα μετά γύρναγε το όπλο του και στους φίλους του. Διαβάζοντας τη σκέψη του, ο Ρόμπινς γύρισε το όπλο του στη κατεύθυνση του Πενταράκι, ο οποίος πάγωσε από το φόβο του.

«Φρόνιμα, Τζόνσον. Έχω ξανασκοτώσει πολλούς εν ψυχρώ και για πολύ μικρότερους λόγους. Έτσι και επιχειρήσεις τίποτα, οι δυο τους θα καταλήξουν όπως και η οικογένεια σου και εκείνος ο ανακατωσούρης παιδοβούβαλος ο Περούκας.» Το μήνυμα ήταν σαφέστατο. Έτσι και ο Άλαν άγγιζε τον Ρόμπινς, οι δυο φίλοι του θα τη πλήρωναν με τη ζωή τους.

Χάνοντας το κουράγιο του με τη φρικτή σκέψη να δει τους φίλους του να σκοτώνονται, ο Άλαν σήκωσε ψηλά τα χέρια του και οπισθοχώρησε, τα μάτια του δεκατέσσερα για κάποια ευκαιρία να αιφνιδιάσει τον Ρόμπινς. Αφότου σιγουρεύτηκε πως τους είχε όλους σε ευθεία γραμμή, ώστε να τους βλέπει, ο φονιάς συνέχισε με την ομολογία του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

«Αφού μας ξεγλίστρησες, υποψιαστήκαμε πως η γυναίκα σου σου είχε εμπιστευθεί το μυστικό της και πως θα μπορούσες εσύ να μας οδηγήσεις στα στοιχεία. Οπότε, καταστρώσαμε το τέλειο σχέδιο: μια σχεδιασμένη αεροπειρατεία. Μόλις περνούσαμε τα όρια της Απαγορευμένης Ζώνης, έξω από την εμβέλεια των ραντάρ, θα είχα καταλάβει το αεροπλάνο και θα σας οδηγούσα σε μια ερημική περιοχή, όπου και οι δικοί μου θα σας παραλάμβαναν και θα ανατίναζαν το αεροπλάνο, ώστε ο κόσμος να νομίσει πως πεθάναμε όλοι σε συντριβή. Αλλά, η μοίρα ήταν και πάλι αποφασισμένη να μου τη γλιτώσεις – δεν υπήρχε λόγος να σε σκοτώσω, αφού ήσουν ό μόνος που μπορούσε να προσγειώσει το αεροπλάνο. Αλλά, αυτή τη φορά, σε έχω επιτέλους στο χέρι!»

«Αλλά εγώ δεν έχω ιδέα που βρίσκονται αυτά τα αναθεματισμένα τα αποδεικτικά στοιχεία!» μούγγρισε έξαλλος ο Άλαν, «Η Μαίρη δεν μου είπε ποτέ ούτε κουβέντα. Τις σκότωσες για το τίποτα, μπάσταρδε!» Προφανώς, στα μάτια του Ερυθρού Χεριού, η οικογένεια του ήταν εντελώς αναλώσιμοι. Δεν τους καιγόταν καρφάκι πόσους θα σκότωναν ώστε να καλύψουν τα ίχνη τους. «Και ελπίζω να σου επιβαρύνει τη συνείδηση σου!» Αλλά ο Ρόμπινς δεν έδειχνε τη παραμικρή μετάνοια για τις πράξεις του. Είχε ακόμη ανοιχτούς λογαριασμούς με τον Άλαν.

«Το ταξιδάκι μας στο χρόνο μου διέκοψε τα σχέδια τη τελευταία στιγμή. Αλλά τώρα έχω μια καινούργια αποστολή. Από ότι φαίνεται, κάποιος ή κάτι, οδήγησαν στη ματαίωση του Μαύρου Ολέθρου. Η μόνη εξήγηση είναι πως ο Σεργκέι είναι νεκρός και πως το Ερυθρό Χέρι είναι τελειωμένο. Οπότε, είναι το καθήκον μου να συνεχίσω το λαμπρό έργο του!»

«Σιγά τα αυγά, αφού δεν υπάρχει τρόπος να επιστρέψεις στην εποχή μας,» τον χλεύασε ο Άλαν, «Δεν ξέρουμε καν πως βρεθήκαμε εδώ πέρα…»

«Έχω τις λύσεις και για τα δυο προβλήματα,» απάντησε γεμάτος αυτοπεποίθηση ο Ρόμπινς, «Αυτό που μας έφερε εδώ ήταν εκείνο το μυστηριώδες σέλας που βλέπουμε στον ουρανό κάθε βράδυ. Είναι μια πύλη μεταξύ δυο μακρινών εποχών και περιμένει να στείλει εμένα, και μόνο εμένα, πίσω στον 21ο αιώνα!»

«Όσο για εσένα,» συνέχισε, «Η αποστολή μου ήταν να σε σκοτώσω επειδή ήσουν ένας επικίνδυνος μάρτυρας. Ωστόσο, αφού με βοήθησες να φτάσω έως εδώ, έχω να σου προτείνω μια άλλη λύση: εάν εσύ και οι φίλοι σου με τα μεγάλα αυτιά με βοηθήσετε να ανελκύσω το αεροπλάνο μας από το βούρκο, μια εύκολη δουλειά για ένα μάτσο θηρία σαν και αυτά, θα σου χαριστώ τη ζωή και απλώς θα σε αφήσω εδώ. Δεν γίνεται να είσαι απειλή για το Ερυθρό Χέρι όταν βρίσκεσαι καθηλωμένος τόσους αιώνες μακριά στο μέλλον. Εγώ θα επιστρέψω σπίτι με την αμοιβή μου, την οποία θα χρησιμοποιήσω να ολοκληρώσω μόνος μου το Μαύρο Όλεθρο!»

«Αμοιβή; Τι αμοιβή;» ρώτησε με αηδία ο Άλαν. Ώστε αυτό το ρεμάλι σκόπευε κιόλας να εκμεταλλευτεί αυτό τον ανέγγιχτο κόσμο για κέρδος; Σίγουρα, ο Ρόμπινς άνοιξε την τσάντα του, δείχνοντας τους το γιγαντιαίο αυγό γερακιού που είχε κλέψει. Ο Άλαν δεν μπορούσε να πιστέψει την ανοησία του τύπου.

«Ηλίθιε! Καλά, είσαι τρελός; Ώστε για αυτό το λόγο μας κυνηγά εκείνο το γεράκι. Παραλίγο να σκοτωθεί η Βιολέτα εξαιτίας σου…!»

«Σκασίλα μου μεγάλη, αφού το κέρδος σημαίνει περισσότερα για εμένα παρά οι ζωές λίγων ασήμαντων γιγαντιαίων κουνελιών,» είπε αδιάφορα, κοιτάζοντας με κακία το Φουντούκη και το Πενταράκη. Γυρίζοντας τη προσοχή του στις πυρηνικές κεφαλές, έβαλε ένα κυλινδρικό κλειδί μέσα στη θύρα του πυροκροτητή της πρώτης κεφαλής και το όπλισε. Το ρυθμισμένο χρονόμετρο άρχισε την αντίστροφη μέτρηση του από τις 48 ώρες.

«Τι νομίζεις ότι κάνεις;»

«Οι Κινέζοι τις κατασκεύασαν για ερασιτεχνικές τρομοκρατικές ενέργειες, ώσπου εμείς τελειοποιήσαμε τη τεχνολογία να αξιοποιήσουμε την αληθινή δύναμη του Ανέφικτου για πιο αποτελεσματικά όπλα, όπως το Μαύρο Όλεθρο,» είπε με περηφάνια, «Κάθε κεφαλή έχει και ένα σύστημα αυτοκαταστροφής. Σε 48 ώρες, η ενέργεια θα φτάσει σε κρίσιμα επίπεδα και οι κεφαλές θα ανατιναχτούν. Υπάρχουν αρκετά κιλά εξαιρετικά ραδιενεργού Ανέφικτου μέσα στους πυρήνες, αρκετά ώστε να αφανίσουν μια περιοχή στο μέγεθος της μισής χώρας…!» Του κόπηκε το αίμα του Άλαν. Αυτός ο μανιακός δεν σκόπευε απλώς να τους σκοτώσει, αλλά και να εξαπολύσει ένα πυρηνικό όλεθρο σε αυτό τον κόσμο, να το καταστρέψει!

Ο Πασχαλίτσας, εν στο μεταξύ, τους παρακολουθούσε με μια ψυχρή αδιαφορία. Ο Φουντούκης τον κοίταξε έξαλλος, απορώντας τι διεστραμμένη προσωπικότητα μπορούσε να έχει αυτό το κουνέλι ώστε να γίνει συνεργός σε ένα τόσο βίαιο σχέδιο, κυριολεκτικά καταδικάζοντας ολόκληρο το είδος του σε αφανισμό.

«Ο Ρόμπινς μου έχει υποσχεθεί μια καινούργια ζωή στην εποχή του ως αποζημίωση,» γέλασε το μοχθηρό κουνέλι, λες και διαβάζοντας τη σκέψη του Φουντούκι, «Θα ζήσω εκεί σαν βασιλιάς, καλύτερα και από Τον ίδιο το Φρίθ!»

«Θυσιάζοντας τον ίδιο σου το λαό;» ρώτησε αηδιασμένος ο Πενταράκης, «Τους εγκαταλείπεις όλους να πεθάνουν, Πασχαλίτσα!»

«Ο λαός μου ξέρουν τη θέση τους, όπως και καλά γνωρίζετε, και οφείλουν να αποδεχθούν τη μοίρα τους με αξιοπρέπεια,» απάντησε μοχθηρά ο Πασχαλίτσας. Το βλέμμα του ήταν αυτό ενός τρελού κουνελιού. Ο Πενταράκης είχε την εντύπωση πως ο Πασχαλίτσας ήταν μια ακόμη πιο αρρωστημένη προσωπικότητα από όσο νόμιζαν δυνατόν. Έχοντας τελειώσει να οπλίζει τις κεφαλές, ο Ρόμπινς ήταν έτοιμος να δηλώσει τους όρους του.

«Αυτή είναι η συμφωνία: εάν αποδεχθείτε όλες τις απαιτήσεις μου, χωρίς φασαρία και χωρίς αντιρρήσεις, θα σας δώσω το κλειδί για να αφοπλίσετε τις κεφαλές πριν την απογείωση. Θα έχετε μόλις αρκετό χρόνο να γυρίσετε πίσω και να σταματήσετε τη πυροδότηση. Συνεργαστείτε και σας δίνω το λόγο μου πως κανείς άλλος δεν θα πάθει κακό,» τους είπε, «Μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου και τους φίλους σου, Τζόνσον, εάν με υπακούσεις. Δεν γίνεται πιο ανθρώπινο. Τι λες, λοιπόν;»

Ο Άλαν συλλογίστηκε. Δεν είχαν και πολλές επιλογές, αφού ο Ρόμπινς είχε και το όπλο και το κλειδί αφοπλισμού των κεφαλών. Εάν συνεργαζόταν, τουλάχιστον ίσως να τη γλίτωναν χωρίς να σκοτωθεί κανείς άλλος, και ο Ρόμπινς να έπαιρνε το δρόμο του και να τους άφηνε ήσυχους. Από την άλλη όμως, εάν επέστρεφε και ολοκλήρωνε το Μαύρο Όλεθρο πίσω στο κόσμο τους, θα ξεκινούσε μια καινούργια εποχή παγκόσμιας τρομοκρατίας, ίσως και ένας τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος. Μπορεί μάλιστα να αθετούσε τη συμφωνία τους και να τους σκότωνε όλους, ή να τους αφήσει στο έλεος των πυρηνικών κεφαλών. Σκούρα τα πράγματα.

«Σε παρακαλώ, μην τον ακούς, Άλαν,» μίλησε ο Πενταράκης, ο οποίος μπορούσε να διαισθανθεί τις σκοτεινές σκέψεις του Ρόμπινς, «Σκοπεύει να πάρει αυτό που θέλει και να μας σκοτώσει ούτως ή άλλως.» Ακούγοντας τον, ο Ρόμπινς αποφάσισε να σταματήσει τις διαπραγματεύσεις, ή πιο συγκεκριμένα τα ψέματα περί ελέους, το οποίο δεν θα τους έδειχνε ποτέ.

«Βλέπω πως θα πρέπει να το κάνουμε αυτό με τον δύσκολο τρόπο. Ακριβώς όπως και μου αρέσει δηλαδή. Λοιπόν, Τζόνσον, δέσε αυτούς τους δυο σε εκείνο το δέντρο!» φώναξε, ρίχνοντας στον Άλαν ένα σκοινί που είχε φτιάξει από ίνες φυτών, «Αμέσως!»

«Θα πρέπει να με σκοτώσεις πρώτα!» μούγγρισε ο Άλαν, χρησιμοποιώντας το ίδιο του το σώμα σαν ασπίδα για να προστατέψει τους φίλους του. Ο Ρόμπινς άρχισε να θυμώνει.

«Πολύ ευχαρίστως. Και μετά θα τους σκοτώσω και αυτούς, αφού δεν θα έχω πια κανένα λόγο να τους κρατήσω ζωντανούς!»

Έχοντας ξεμείνει από λύσεις, ο Άλαν πήρε το σχοινί και άρχισε να δένει τους φίλους του στο δέντρο. Τους κοίταξε απολογητικά, υπόσχοντας τους πως θα έβρισκαν κάποιον τρόπο να γλιτώσουν. Ο Ρόμπινς τους κοιτούσε προσεκτικά, σιγουρεύοντας πως ο Άλαν έδενε σφικτά τους κόμπους, ένα μακάβριο χαμόγελο γραμμένο στο πρόσωπο του.

«Γιατί φοβόσαστε; Αφού ο θάνατος από έκρηξη πυρηνικής βόμβας είναι γρήγορος και ακαριαίος. Εκτός φυσικά εάν κάποιο γεράκι ή κάποιο άλλο από εκείνα τα τέρατα σας βρει πρώτο. Σε αυτό τον κόσμο, εάν βρεθείτε αβοήθητοι, είστε νεκροί. Ακόμη και αν με κάποιον τρόπο λυθείτε, δεν υπάρχει πουθενά να κρυφτείτε από την έκρηξη. Τι κρίμα. Αυτός ο κόσμος θα μου έφερνε μια περιουσία, αλλά μου αρκούν τα δύο μικρά αναμνηστικά που θα πάρω πίσω μαζί μου. Καθώς θα είναι ότι θα έχει απομείνει από αυτό το μέρος, θα είναι ανεκτίμητης αξίας!» Αλλά, έτσι που κοκορευόταν, κυριολεκτικά μεθυσμένος με το θρίαμβο του, δεν είχε όλη του τη προσοχή στους αιχμαλώτους του. Και ο Άλαν περίμενε, έτοιμος να αρπάξει τη πρώτη ευκαιρία που θα του παρουσιαζόταν.

Εκείνη τη στιγμή, παρατήρησε πως ο Ρόμπινς στεκόταν πάνω σε ένα σκόρπιο κλαδί, το οποίο μπορούσε να φτάσει με το χέρι του. Ο εχθρός του, που κοιτούσε ολόγυρα σε περίπτωση που κατέφθαναν ενισχύσεις, δεν είχε προσέξει τίποτα. Ξαφνικά, ο Άλαν έσκυψε και τράβηξε το κλαδί, κάνοντας τρικλοποδιά στο Ρόμπινς, ο οποίος και σωριάστηκε φαρδύς-πλατής στο έδαφος. Την ίδια στιγμή, ο Άλαν όρμησε να αρπάξει το πεσμένο όπλο του. Αλλά ο Ρόμπινς ήταν γρηγορότερος.

Προτού μπορέσει να βάλει τον Ρόμπινς στο σημάδι, ο αντίπαλος του, γρήγορος σαν πάνθηρας, είχε τραβήξει το μαχαίρι του, ακουμπώντας το στο λαιμό του Φουντούκι. Ο Άλαν κοκάλωσε. Ο Ρόμπινς του χαμογέλασε διαβολικά.

«Ωραία προσπάθεια, αλλά όχι αρκετά καλή. Και τώρα, ή μου παραδίδεις το όπλο αμέσως ή σφάζω το φίλο σου μπροστά στα μάτια σου!» Ο Άλαν ήταν έτοιμος να παραδώσει το όπλο, όταν ο Φουντούκης, ξέροντας πως θα πέθαιναν όλοι τους εάν δεν έκαναν κάτι, έκανε τη κίνηση του. Ξαφνικά, δάγκωσε με όλη του τη δύναμη το χέρι του Ρόμπινς, τα μυτερά μπροστινά του δόντια τρυπώντας τη σάρκα του σαν καρφιά. Ο Ρόμπινς βόγκηξε από το πόνο και του έπεσε το μαχαίρι.

Ο Άλαν ήταν έτοιμος να τον καθαρίσει, αλλά ο καλά εκπαιδευμένος δολοφόνος ακόμη δεν είχε ξεμείνει από κόλπα. Μουγγρίζοντας σαν λυσσασμένο ζώο, έπεσε καταπάνω στον Άλαν. Στη στιγμή, οι δυο τους είχαν πιαστεί στα χέρια, σε μια άγρια πάλη, προσπαθώντας ο ένας να αρπάξει το όπλο από τα χέρια του άλλου. Στα μέσα του καβγά, ο Άλαν πρόσεξε τον Πασχαλίτσα να ξεγλιστρά και να το βάζει στα πόδια, βλέποντας πως η κατάσταση έβγαινε γρήγορα εκτός ελέγχου.

Ο Άλαν είχε σχεδόν τραβήξει το όπλο από τα χέρια του Ρόμπινς όταν εκείνος ξαφνικά τον κουτούλησε με δύναμη στο μέτωπο. Ο Άλαν, μη έχοντας συνέλθει πλήρως από τη διάσειση που είχε υποστεί στη συντριβή, παραπάτησε, ζαλισμένος και αποπροσανατολισμένος. Έχοντας χάσει τα γυαλιά του στη φασαρία, είδε θολά τον Ρόμπινς να ξανασηκώνει το όπλο στο κεφάλι του, σαν εκτελεστής σε σύνταγμα τυφεκισμού.

«Ο χρόνος σου σε αυτή τη ζωή έχει τελειώσει, Τζόνσον. Ώρα να ανταμώσεις με την οικογένεια σου στη κόλαση!» χλεύασε το μελλοντικό θύμα του, «Και οι χνουδωτοί φίλοι σου θα σε ακολουθήσουν σύντομα. Έχεις καμιά τελευταία επιθυμία;»

Το τέλος είχε έρθει σίγουρα, σκεφτόταν ο Άλαν. Στο επόμενο δευτερόλεπτο θα ήταν μακαρίτης, μαζί με τους φίλους του. Τότε, ξαφνικά είδε μέσα στη θολή του από τη μυωπία όραση, μια φιγούρα να πλησιάζει από την άκρη του δάσους, έτοιμη να αιφνιδιάσει τον Ρόμπινς από πίσω. Χαμογέλασε στον αντίπαλο του, ξαφνιάζοντας τον.

«Έχω μόνο δύο λογάκια να σου πω,» του είπε, «Αντίο, Ρόμπινς!»

Εκείνη τη στιγμή, ένα πελώριο πόδι χτύπησε με δύναμη τον Ρόμπινς στο σβέρκο, ο οποίος, χωρίς να ξέρει τι τον χτύπησε, σωριάστηκε αναίσθητος στο έδαφος. Αλλά, καθώς έπεφτε, το δάκτυλο του πίεσε τη σκανδάλη του όπλου. Ακούστηκε ένας δυνατός πυροβολισμός και η σφαίρα βρήκε τον Άλαν στο θώρακα, ακριβώς πάνω στη καρδιά του.

Ο σουβλερός πόνος και το χτύπημα της σφαίρας τον έκανε να παραπατήσει. Χάνοντας την ισορροπία του, έπεσε μέσα στον ίδιο του τον άδειο τάφο, όπου μέχρι πρότινος βρισκόταν μια από τις πυρηνικές κεφαλές. Η τελευταία σκέψη που πέρασε μέσα από το μυαλό του προτού σκοτείνιασαν τα πάντα ολόγυρα του, ήταν η βλακεία του που είχε ξεχάσει το όραμα του Πενταράκι, προειδοποιώντας για τον ίδιο του το θάνατο…

Σημείωση από το συγγραφέα: Ορίστε και το Πασχαλινό update! Συνεχίζω με το Βασιλιά των Λιονταριών! Παρακαλώ αφήστε καμία κριτική.