Hoofdstuk 3
"Doe eens rustig, stresskip!" zei Shirley, toen ze
Lily aan het ontbijt haar toast naar binnen zag schrokken. Lily kon
niet antwoorden omdat haar mond dus vol met toast zat. Ze slikte het
met grote moeite door.
"Ik heb het ook zo druk! Ik moet steeds
oefenen voor die musical, ook nog leren voor de examens, dan ben ik
ook nog eens Hoofdmonitor en ik ben ook nog- nou laat maar!" riep
ze boos en ze liep de Grote Zaal uit.
"Jemig zeg. Is ze
ongesteld ofzo?" zei James, die vlakbij Shirley zat. Shirley keek
hem vernietigend aan en liep ook weg.
"Vrouwen," mompelde
James. Sirius kwam de zaal binnen. Hij keek nogal moeilijk.
"Wat
is er, Sluipvoet?" vroeg James.
"Eh…niks," zei Sirius en
hij liep gewoon weer verder. Niet naar de leerlingenkamer van
Griffoendor, maar naar die van Zwadderich. Hij wachtte bij de ingang,
tot Sneep eindelijk naar buiten kwam. Sirius trok hem mee in een
hoekje.
"Hoe ben je uit die Verdwijnkast gekomen?" siste hij.
Sneep haalde zijn schouders op. "Weet ik veel. Maar volgens mij
waren er ook voordelen, ik hoorde net dat Potter me moet vervangen?"
zei hij.
"Ja, inderdaad en dat was ook mijn bedoeling! Dus ga
nou effe in die kast zitten-" zei Sirius. "Wat? Ik ga echt niet
vrijwillig in een Verdwijnkast zitten, Zwarts!" zei Sneep.
"Ja
maar wacht nou even…als we nou eens een deal maken. Ik zorg ervoor
dat jij geen Romeo hoeft te spelen, en dan vertel jij aan niemand dat
ik je in die Verdwijnkast hem gegooid. Oké?" zei Sirius.
Sneep dacht even na.
"Nou, goed dan, Zwarts." zei hij
uiteindelijk en hij liep weg uit de donkere hoek. Sirius liep
hoofdschuddend naar zijn eigen leerlingenkamer. Hij had nooit gedacht
dat hij nog eens een deal zou sluiten met Sneep…hij kon er eigelijk
wel om lachen. Nu alleen nog bedenken hoe hij ervoor kon zorgen dat
Sneep niet mee kon doen…
Die middag waren Lily en James
nergens te bekennen. De hele klas roddelde erop los en dacht dat ze
echt iets met elkaar hadden.
"Ze zitten nu vast in een leeg
klaslokaal-"
"Ja, of in een bezemkast-"
Sirius zei tegen
professor Kist dat hij vreselijke hoofdpijn had en liep snel de les
uit naar de leerlingenkamer. James was er niet, maar Lily zat op een
stoel en haar hoofd lag op een boek van Bezweringen. Sirius stootte
haar aan.
"Lily. Lily..Lily!" zei hij. Lily werd eindelijk
wakker.
"Hoi, Sirius. Hoe laat is het? Wat hebben we?" vroeg
ze slaperig.
"Onze laatste les is bijna voorbij," zei
Sirius.
"WAT!" schreeuwde Lily. "Nee hè, ik ben in
slaap gevallen!"
"Dat had ik al door," zei Sirius en hij
probeerde niet te lachen.
"Ik ga snel naar professor
Anderling!" zei Lily en ze was al weg voordat Sirius iets kon
zeggen. Even later kwam James binnen met een doos is zijn armen.
"He,
Gaffel, waar was jij nou?" vroeg Sirius.
"Naar de keuken,"
zei James en hij zette de doos neer; er zaten taartjes, drinken en
nog veel meer in.
"Aha. Nou, weet je, Lily was er ook niet…en
nu denkt iedereen dat je met haar een bezemkast bent ingedoken
ofzo.." zei Sirius. James grijnsde.
"Was het maar zo," zei
hij.
"Echt?" zei Sirius opgewonden. "Dus je vind haar wel
leuk?"
"Dat weet je toch. Al jaren. Maar ze wilde steeds niet
met me uit…" zei James.
"Maar…maar…nou, laat maar…"
zei Sirius. Hij was een beetje verbaasd omdat James anders nooit
durfde toe te geven dat hij Lily leuk vond.
"Kan je nou
niet beter gewoon oefenen met James? Ik bedoel, straks moet je voor
het eerst met hem zoenen op de musical!" zei Shirley de volgende
dag toen ze aankleedden.
"Nee, één keer is beter
dan tien keer!" zei Lily. "En trouwens, ik denk dat ik gewoon
niet kom. Ik heb er totaal geen zin in."
"Jawel, je komt
wel!" zei Shirley.
"Zodat jij me kan uitlachen?" zei
Lily.
"Nee, helemaal niet! Je moet blij zijn dat je niet met
Sneep hoeft!"
"Nou, ik weet niet. Iemand zei dat Sneep
gisteren weer in de les was…"
"Echt? Oh nee! Ik moet even
naar Sirius!" zei Shirley zonder erbij na te denken en ze deed gauw
haar schoenen aan en liep weg.
"Sirius! Ik hoorde dat Sneep
weer gevonden is?" vroeg Shirley aan Sirius, die met Remus op de
bank zat.
"Ja, inderdaad. Maar ik heb gezegd dat ik ervoor zorg
dat hij Romeo niet hoeft te zijn, en dan zegt hij niet da tik hem in
een Verdwijnkast heb geduwd," zei Sirius.
"Wat? Hoe wou je dat
gaan doen? Gooi hem er gewoon weer in!" zei Shirley.
"Ben je
gek? Dan heb ik een groot probleem!" zei Sirius.
"Nou, je hebt
het kantoortje van Anderling al vaker gezien, en het gaat toch om
Lily en James? Je wil ze toch bij elkaar krijgen? Tenzij je een beter
plan hebt doe je het maar gewoon!" zei Shirley. Sirius
zuchtte.
"Goed dan. Ik snap trouwens niet dat hij er zo snel
uitkwam…" zei hij. Shirley leek tevreden en liep weer weg.
Maar
toen ze die avond gingen oefenen, kwam Anderling opeens binnen met
Sneep.
"We hebben meneer Sneep weer! Meneer Potter hoeft niet
meer mee te doen!" zei ze. "Jullie moeten nu de kusscène
gaan oefenen,"
"Oh nee! Nu moet ik met Sneep!" zei Lily
wanhopig tegen Shirley, die haar medelijdend aankeek.
"Wacht
even," fluisterde ze naar Lily en ze liep naar professor
Anderling.
"Professor, ik denk dat James de rol veel liever
doet!" zei ze. Anderling glimlachte schamper.
"Ik denk het
niet. Meneer Sneep speelt Romeo en Potter is nergens te bekennen,
dus-" zei ze.
"Maar-" onderbrak Shirley haar.
"Nee,
juffrouw Rijkse!" zei Anderling beslist. "Hup, meneer Sneep, het
podium op!" Sneep liep het podium op. Hij keek helemaal niet
triest. Shirley vermoedde dat hij het ergens wel leuk vond dat hij
met het knapste meisje van de school mocht zoenen. Lily keek nog even
wanhopig naar Shirley.
"Goed, we gaan beginnen!" zei
Anderling. Lily en Sneep gingen op hun plaats staan en liepen naar
elkaar toe. Lily had zin om gillend weg te rennen, maar bedacht dat
ze dan nog erger voor gek stond. Ze besloot het maar gewoon te doen,
het was toch maar een nepzoen. Ze liepen op elkaar af en waren nu
heel dichtbij. Ze bogen naar elkaar toe…
"WACHT! Ik ben er!
Hallo!" riep James opeens. Hij was de Grote Zaal binnen komen
rennen, samen met Sirius. Lily zuchtte opgelucht. Voor de eerste keer
was ze blij met zijn komst.
"Goedenavond meneer Potter. U bent
te laat, en meneer Sneep is al terug, dus u hoeft hem niet meer te
vervangen." zei professor Anderling.
"Oh. Nou, goed dan."
zei James grijnzend.
"Hé, ik wou even zeggen dat ik
iemand Secret- ik bedoel Sneeps spullen zag verstoppen!" verzon
Sirius snel. Sneep keek hem ongelovig aan.
"Goed, waar zag u
dat, meneer Zwarts? Dan gaan we toch even kijken, ik ga wel mee."
Zei Anderling. Sirius aarzelde, maar toen hij Shirley's
waarschuwende gezicht zag zei hij: "Goed, eh…kom maar mee…"
en hij liep de Grote Zaal uit met Sneep en Anderling achter zich aan.
Toen ze bij de Verdwijnkast kwamen, aarzelde hij weer. Hij zou echt
vreselijk veel straf krijgen voor dit, maar toen dacht hij weer aan
James en Lily en hij deed de kast open, sleurde Sneep erin en gooide
de deur weer dicht.
"Meneer Zwarts!" riep professor Anderling
geschokt. "Wat hebt u gedaan!" Ze deed de deur van de
Verdwijnkast open, maar er was niets te zien. Opeens slipte haar voet
weg over het kleed en ze viel de Verdwijnkast in.
"Oh nee.."
kreunde Sirius. "Ik heb echt een probleem…" Hij liep terug naar
de Grote Zaal, waar iedereen stond te wachten. Hij vertelde alles aan
James, die haast niet bijkwam van het lachen.
"Sluipvoet is de
lul, olé olé!" riep hij.
"Jemig, ik hoop echt
dat ze zich niets meer kan herinneren…" zei Sirius.
"Maar
heb je Secretus er ook ingeduwd dan?" vroeg James opeens
serieus.
"Eh…ja." zei Sirius.
"Wat? Waarom? Nu moet ik
Romeo spelen!" zei James. Op dat moment kwam professor Perkamentus
de zaal binnen.
"God, spaar me!" smeekte Sirius wanhopig.
James ging terug naar de groep terwijl Perkamentus een preek aan
Sirius gaf.
"Dit heeft geen zin meer, ga maar naar jullie
leerlingenkamers," piepte professor Banning. Lily zuchtte opgelucht
en liep samen met de andere Griffoendors naar de
leerlingenkamer.
Die nacht kon Lily niet in slaap komen. Ze
las een boek en keek naar buiten. Ze zag iets vreemds. Drie
gedaantes….dieren. Toen ze door het maanlicht liepen zag Lily een
grote hond, een hert en nog een groot beest…het was een
merkwaardige optocht. Omdat ze toch niet kon slapen en wel zin had in
iets spannends, liep ze zachtjes de slaapzaal uit en klom door het
portretgat. Toen ze naar buiten sloop zag ze de dieren niet meer.
"Lily?" zei opeens een stem. Lily keek om en zag Sirius.
"Oh
eh…hoi. Wat doe jij hier?" vroeg Lily. Sirius haalde zijn
schouders op.
"Ach je weet wel…ik kon niet slapen. En jij?"
zei hij.
"Eh…ik zag net iets vreemds. Drie dieren liepen
hier..." antwoordde Lily.
"Dat heb je je vast verbeeld. Ga nou
maar weer…" zei Sirius fronsend. Lily hoorde iets galopperen. Het
was het grote hert wat ze net gezien had.
"Kijk dan! Een hert!"
riep ze uit. Sirius keek om en deed alsof hij schrok.
"Goh…mooi
beest," zei hij en hij keek een beetje kwaad naar het hert, die
zijn kop in de lucht gooide. Plotseling hoorden ze gegrom en gepiep.
Sirius' ogen werden groot.
"Ga weg, Lily." zei hij.
"Wat
is dat?" vroeg Lily een beetje bang.
"Weet ik veel! Ga nou!"
zei Sirius. Lily wilde weglopen, maar het was te laat. De weerwolf
kwam op hen afrennen. Het grote hert sprong bovenop hem.
"Ga
weg. Snel!" zei Sirius. Lily rende naar het kasteel, en toen ze
omkeek zag ze Sirius opeens in een hond veranderen. Maar ze had geen
tijd om verbaasd toe te kijken. Ze vluchtte het kasteel binnen en
sloop weer terug naar de leerlingenkamer.
"Ik wil uitleg!"
siste Lily de volgende morgen naar Sirius en James. Ze duwde hen een
leeg klaslokaal in, ging zelf ook naar binnen en sloot de deur. Ze
ging op een tafel zitten.
"Nou?" zei ze. "Voor de draad
ermee!"
"Eh…Lily…" begon Sirius.
"Ik zag je
veranderen in een hond!" onderbrak Lily hem. James keek Sirius even
aan.
"We zullen het vertellen," zei hij. "Kijk, het begon
allemaal toen…toen we ontdekten dat Remus een weerwolf was."
"WAT!" riep Lily geschrokken.
"Ja, hij is een weerwolf.
Nou, wil je het verhaal nog horen of niet?" zei James geïrriteerd.
"Je moet blij zijn dat we je dit vertellen!" Lily knikte.
"Goed.
Toen we dat ontdekten, in ons tweede jaar, dacht Remus dat we zijn
vrienden niet meer wilden zijn. Maar we wilden hem juist helpen, dus
we…" hij stopte.
"Ja?" vroeg Lily ongeduldig.
"We
werden Faunaten. Niemand weet het…" zei James. Het was een hele
tijd stil en Lily deed er even over om te beseffen wat James net
gezegd had.
"NEE! Dat meen je toch niet hè!" brulde ze
door het lokaal. "Dat is illegaal, je kon wel gepakt worden en dan
weet ik veel wat voor vreselijke straf krijgen! Zijn jullie helemaal
gek geworden? Jullie tweeën hebben dit zeker bedacht? En
Perkamentus of iemand anders weet niets? Dit is niet normaal,
Potter!" raasde ze, maar ze stopte toen Sirius woedend
opstond.
"Hou je mond!" zei hij woedend. Hij was krijtwit.
Lily slikte. James was ook opgestaan.
"Heb je al bedacht waarom
we dit gedaan hebben? Om hem te helpen, Evers! We wisten dat hij
eenzaam was en nooit vrienden had gehad-" zei hij, maar Lily
onderbrak hem.
"Wat weet jij daar nou van?" zei ze
fronsend.
"Alles! Ik ben geen ongevoelige zak, zoals jij het
altijd zegt!" zei James.
"En we weten maar al te goed hoe het
is om eenzaam te zijn! Ja, inderdaad, Lily, dat had je niet verwacht
hè?" zei Sirius. Lily kon de woede in zijn ogen zien en
durfde niets meer te zeggen.
"Hou je mond hierover." zei
James. Lily knikte langzaam.
"Ik…ik beloof het…" stamelde
ze. Toen ze in zijn bruine ogen keek kreeg ze weer een kriebel in
haar maag. Sirius en James liepen het lokaal uit, en na een minuutje
of twee ging Lily ook op weg naar de les.
