Hoofdstuk 4
"Wat heb je voor strafwerk?" vroeg James door zijn
spiegel aan Sirius. Hij zat met Remus en Peter in de keuken, die over
zijn schouder meekeken.
"Ik moet Vilder's kantoor
schoonmaken!" zei Sirius blij.
"Wat is daar zo leuk aan?"
vroeg Remus. Sirius haalde zijn schouders op.
"Misschien vind ik
nog iets bruikbaars. Ik moet het zonder toverkracht doen, maar daar
ga ik dus mooi niet aan beginnen. Hij is gewoon jaloers omdat hij een
Snul is!" zei Sirius. "Oh, daar komt ie." Vlak daarna verdween
zijn hoofd uit de spiegel. Toen Remus zijn roomsoes ophad liepen ze
onder de Onzichtbaarheidsmantel van James terug naar de
leerlingenkamer.
Toen ze binnenkwamen, zat Lily een boek te
lezen. James keek op de kaft en zag dat het zijn boek, 'Faunaat
Worden' was. Hij grijnsde.
"Was je ook van plan om Faunaat te
worden?" vroeg hij aan Lily. Lily schrok en klapte snel het boek
dicht.
"Nee! Ik wilde alleen…eh…" zei ze.
"Laat
maar, ik hoef het niet te weten. Maar leg je het wel terug?"
onderbrak James haar. Ze knikte en voelde dat ze rood werd, al had ze
geen idee waarom. James had het gezien.
"Je bloost," zei hij
nog steeds grijnzend.
"Helemaal niet!" zei Lily.
"Jawel,"
zei James. Lily sloeg hem met het boek. "He, gek, dat is een duur
boek!" zei hij terwijl hij wegdook. Lily gaf het terug.
"We
moeten straks weer naar de Grote Zaal…" zei ze zuchtend en ze
zakte onderuit. "Waar is Sneep eigelijk?"
"Eh…nou, kijk.
Sirius heeft hem in een Verdwijnkast geduwd…samen met professor
Anderling." zei James.
"WAT!" brulde Lily. Ze ging meteen
weer overeind zitten. "Maar dan heeft ie een groot probleem!"
"Valt wel mee. Hij moet alleen Vilders kantoor schoonmaken.
Maar hij heeft ook nog niet verteld dat Anderling er ook in zit…"
zei James.
"Waarom heeft hij dat gedaan? Ik bedoel, ik ben blij
dat-" zei Lily.
"Je met mij mag zoenen in de plaats van
Sneep?" onderbrak James haar.
"Nee!" riep Lily
verontwaardigd. "Maar waarom heeft hij dat dan gedaan?"
"Geen
idee." zei James schouderophalend. "Misschien omdat hij niet
wilde dat je met Sneep moest zoenen, of-" hij stopte en werd
rood.
"Je bloost," zei Lily grijnzend. "Nou, kom, we moeten
gaan." Ze liepen weg en merkten niet dat Remus breed grijnzend
achterbleef.
"Nee, Potter, langs die kant!" riep
professor Stronk. James zuchtte en sjokte terug achter het 'gebouw'.
Hij had het nu al een keer of tien fout gedaan. Hierna deed hij het
nog drie keer fout en hij had duidelijk geen zin om het wel goed te
doen, tot Lily naar hem toe rende en hem de goede richting
uitsleepte.
"Goed, het einde moet ik nog wat aanpassen, dus dat
hoeven jullie niet te oefenen," zei Stronk ten slotte met een
overdreven knipoog naar Lily en James.
"Over twee dagen is de
musical al, en dan krijgen jullie-" ze wees op Lily en James, "-het
einde te horen. Maar morgen kunnen we helaas niet oefenen omdat De
tweedejaars een duelleerclub hebben,"
Iedereen liep slaperig
terug naar de leerlingenkamer.
Na de musical zou er een groot
feestmaal komen, daarna moesten de leerlingen nog twee dagen naar
school. Lily was bloednerveus. Ze had aan Nadine gevraagd of zij het
niet wou doen, maar Nadine zei dat dat helaas niet kon en Lily had de
indruk dat ze het eigelijk niet durfde.
Lily liep de Grote Zaal
binnen en zag overal stoeltjes staan. Professor Anderling was er weer
en ze wenkte Lily.
"Juffrouw Evers, gaat u alvast verkleden. Ik
roep zo de leerlingen." zei ze. Lily knikte en sjokte naar de
kleedkamer. Daar stond professor Stronk.
'Ah, juffrouw Evers, ik
wou net het script nog eens doornemen." zei ze. Lily ging zitten en
luisterde maar half.
"…En op het einde hoeven jullie alleen
maar te zoenen, ik hoop dat dat geen probleem is, en dan gaan de
gordijnen dicht. Na afloop van de musical krijgen jullie natuurlijk
wel een presentje," zei ze tenslotte. Lily had zich nog steeds niet
verkleed en keek even om een hoekje de Grote Zaal in. Op de voorste
rij zaten haar ouders naast Perkamentus. Lily kreunde. Ze wist niet
dat zij ook zouden komen. James kwam opeens naast haar staan. Hij zag
een beetje wit.
"Shit! Mijn ouders zijn er!" piepte hij.
"Die van mij ook…" zei Lily.
"Komen jullie? Juffrouw
Evers, ga nu eens verkleden!" zei de stem van Anderling. Lily ging
zich snel verkleden en de musical was al begonnen. Lily wachtte op
haar beurt.
Het ging best wel goed, bijna alles liep volgens
plan, maar nu nog het einde van de musical….
"Een nepzoen, hè
Potter!" siste Lily nog net voordat ze het podium opliepen. Ze
kwamen op elkaar af. Lily zag uit haar ooghoeken dat meisjes haar
jaloers en boos aankeken, maar dat velen ook heel nieuwsgierig keken.
Ze keek in James' ogen, en zag ze ontdeugend twinkelen. Ze kwamen
dichterbij…
Het was helemaal geen nepzoen, maar een echte. Lily
was helemaal van de wereld en vergat even dat ze een musical hadden.
Toen ze de gordijnen hoorden dichtgaan gingen ze zelfs nog even door
tot professor Anderling op hen afkwam. Lily staarde James aan. Wat
kon hij goed zoenen! James werd een beetje rood, sloeg zijn ogen neer
en liep naar de kleedkamer. Lily liep naar de
meidenkleedkamer.
Shirley vuurde gelijk allerlei vragen op haar
af.
"En, hoe was het? Was het wel een nepzoen? Het zag er zo
echt uit!"
"Eh…nee, het was geen nepzoen. Een echte."
siste Lily, zodat de andere meisjes het niet konden horen.
"Echt?
Wauw! En, kan hij het een beetje?" vroeg Shirley
nieuwsgierig.
"Nee," loog Lily, maar ze voelde haar wangen
rood worden en boog snel haar hoofd.
Toen ze verkleed waren moest
iedereen die mee had gedaan weer op het podium komen om hun cadeau te
krijgen. Iedereen klapte en floot. De leerlingen die mee hadden
gedaan kregen alleen een bos bloemen. Lily snoof en bedacht kwaad dat
ze zoveel moeite had gedaan voor alleen een bosje bloemen. Toen de
gordijnen dichtgingen liep ze het podium af naar haar ouders. Ze zag
James met zijn eigen ouders praten.
"Oh, Lily! Je was geweldig!"
zei haar moeder.
"Hoi mam! Hoe kom je hier binnen? Ik dacht dat
dat niet kon!" zei Lily.
"Daar heeft Perkamentus voor
gezorgd…maar wie was die jongen?"
"James Potter." zei Lily
stijfjes.
"Echt? En, is hij een beetje leuk?" vroeg ze iets
te hard, zodat James omkeek en grijnsde.
"Mam, hou op."
mompelde Lily. Ze kreunde toen ze zag dat James' ouders naar haar
toekwamen.
"Zo, dus jij bent Lily? Wij zijn Sara en George
Potter!" zei James' moeder en ze schudde Lily's hand en die van
haar ouders.
"Je speelde goed. Wat vond je van onze zoon?"
vroeg ze opeens. Lily wist even niet wat ze moest zeggen.
"Ma,
kom nou.." zei James snel en hij trok aan haar mouw. Sara zwaaide
nog even toen ze werd meegesleurd naar de andere kant van de zaal.
Lily voelde een hand op haar schouder en keek om. Het was
Sirius.
"Een echte zoen!" zei hij breed grijnzend. Gelukkig
waren Lily's ouders al een stuk verderop met Perkamentus in
gesprek.
"Hou op…" zei Lily vermoeid. Gelukkig ging
Perkamentus net bij de Oppertafel staan en klapte in zijn handen,
zodat Sirius niet nog een stomme opmerking kon maken. Iedereen ging
zitten en er verscheen een heerlijk feestmaal op de tafels. Lily's
ouders hadden zoiets nog nooit gezien, want ze waren Dreuzels.
"Wie
maakt dit allemaal?" vroeg haar moeder gefascineerd.
"Huis-elfen,"
zei James met zijn mond vol. Lily's vader keek afkeurend naar
hem.
"Dat weet jij wel goed ja!" zei Lily tegen hem. James
haalde zijn schouders op en knoopte een gesprek met Remus aan.
Na
het feestmaal gingen de ouders weer naar huis.
"Dag lieverd, we
zien je wel over twee dagen!" zei haar moeder en ze gaf Lily drie
zoenen, zodat ze onder de lippenstift zat. Ze zwaaide haar ouders uit
en ging op weg naar de leerlingenkamer.
Blijkbaar dacht de
hele school nu dat James en Lily verliefd waren, want de volgende
morgen floten ze iedere keer als Lily en James bij elkaar in de buurt
kwamen en veel meiden wierpen jaloerse blikken op Lily.
"Lily
and James, sitting in a tree, K-I-S-S-I-N-G!" zong een
groepje meiden toen Lily met haar klas uit de kassen van Kruidenkunde
kwam. Lily gromde, James keek de andere kant op en Sirius en Remus
grijnsden.
Die laatste twee dagen waren eigelijk nutteloos
geweest, want ze kregen geen huiswerk en iedereen zat zich alleen
maar te vervelen in de les, en James en Sirius kwamen niet eens
opdagen.
"Gaffel, wordt wakker, we moeten straks naar de
trein!" riep Sirius in James' oor, die zich rot schrok en
overeind ging zitten.
"Waarom-" zei hij verward.
"Einde
van het schooljaar, weet je wel?" zei Sirius grijnzend. James
kleedde zich slordig aan en smeet alles in zijn
koffer.
"Whooooaaaah!" gilde Lily. Ze stonden in de
Zweinsteinexpress. Ze viel over Sirius' koffer, bovenop James en
Remus.
"AUW!" riep James. Lily was met haar elleboog op zijn
kruis gevallen. Ze stond snel op. James kwam overeind met tranen in
zijn ogen.
"Oei…dat doet zeer," zei Remus medelevend.
"Sorry," zei Lily. Ze ging samen met Shirley bij hen in de
coupé zitten.
"Gaan jullie ook naar de tovernaarskermis?"
vroeg Shirley. Iedereen knikte.
"Ik heb zin om in de Parajump!"
zei Sirius met twinkelende ogen.
Ze konden heel lang praten over
de attracties en omdat Lily en James veel minder ruzie maakten,
werden ze steeds betere vrienden met elkaar…
Toen de trein
in Londen stopte zagen ze al veel ouders staan. Lily wilde niet naar
huis… maar ze wilde wel haar ouders zien en ze had zin om Petunia
te pesten. Ze zwaaide naar Sirius…en Remus…en James. James….Lily
staarde hem aan en hij staarde terug… ze moest het doen….nog één
keer….
Zonder te beseffen wat ze helemaal aan het doen was,
liep ze naar hem toe, trok hem achter een paal en gaf hem een lange
tongzoen. Ze keken elkaar verschrikt aan en Lily hoorde haar moeder
roepen. Ze liep weg en toen ze nog even achter zich keek, zag ze
James verstijfd staan. Gelukkig had niemand het gezien…
