Hoofdstuk 6

"Ze dacht dat ik haar expres liet struikelen-" zei Sirius de volgende morgen aan het ontbijt.
"Deed je dat niet dan?" onderbrak Remus hem grinnikend.
"Nee! Maargoed, ze was dus wel een uur tegen me aan het schreeuwen, dat ik al het meeste strafwerk van de hele school heb gehad en dat ik op mijn tellen moest passen omdat ik anders weleens van school gestuurd zou kunnen worden, en toen ze eindelijk klaar was hadden we dus het feestmaal gemist en moest ik het met boterhammen doen, en toen zei ze dat dat m'n verdiende loon was! Maar ik heb deze keer geen strafwerk." vertelde Sirius, verontwaardigd door het feit dat hij boterhammen had moeten eten.
"Jij doet ook alles fout hè?" zei James lachend. Lily snoof van dichtbij.
"Hij is niet de enige," zei ze.
"Moet jij nodig zeggen," zei James koeltjes, wijzend op de zoen.
"Hou je mond, we zouden het er niet meer over hebben, weet je nog?" siste Lily.
"Waar hebben jullie het over?" vroeg Sirius gretig. Maar Lily en James antwoordden niet en Sirius haalde zijn schouders op. Hij zou er toch wel achterkomen….

De eerste lesdag leek wel een hele week te duren. Ze kregen meteen ladingen met huiswerk, en iedere leraar begon over PUISTen, behalve professor Kist, die ze het laatste uur hadden. Hij neuzelde iets over de grootste Reuzenopstand allertijden, en scheen niet te merken dat de halve klas met zijn of haar hoofd op tafel lag te slapen.
"Gaffel, de les is voorbij…." zei Sirius slaperig toen de bel ging. James ging gapend rechtop zitten en liep met de anderen het lokaal uit.
"Wat zullen we gaan doen?" zei hij toen ze in de leerlingenkamer zaten.
"Eh…potje schaken?" vroeg Sirius. James knikte en pakte het schaakbord.
"Wat was dat nou, dat gedoe met Lily?" vroeg Sirius.
"Niks," zei James.
"Kom op nou, ik ben toch je beste vriend?" zeurde Sirius.
"Ja, maar ik vertel het niet. Het is niets bijzonders!" zei James.
"Nou, dan kan je het net zo goed vertellen." zei Sirius.
"Nee," zei James.
"Kom op nou, verder is er niemand hier!" James keek rond en zag dat er wel een paar mensen zaten, maar die kende hij niet en ze zaten helemaal aan de andere kant. Hij aarzelde. Zou hij het vertellen?
Dat zou wel lullig zijn tegenover Lily….zei een stemmetje in zijn hoofd.
Nou en! zei een andere stem. James schudde verward zijn hoofd.
"Ik heb jou toch ook altijd alles verteld!" zei Sirius.
"Ja, maar als ik het vertel, ga je toch alleen maar lachen en…en…" zei James.
"Ja?" spoorde Sirius hem aan.
"Nee!" zei James.
"Wat is er?" vroeg de stem van Lily.
"Oh eh…niks." zei James. Hij werd rood, dat gebeurde wel vaker als Lily in zijn buurt was. Lily keek hem doordringend aan, en James schudde zijn hoofd, omdat hij wist dat Lily zich afvroeg of hij het verteld had. Ze keek ietsje meer opgelucht, maar keek hem toch nog een beetje achterdochtig aan.
Na het avondeten stond Perkamentus op, en iedereen keek hem nieuwsgierig aan.
"We hebben iets bedacht voor de zevendejaars, als afscheid, zoals we ieder jaar doen. Dit jaar hebben we besloten om op kamp te gaan," zei hij. Er klonk opgewonden geroezemoes. "Maar het is vooral leerzaam. We gaan allerlei…dingen doen, waarbij jullie moeten toveren, dus dat is ook handig voor jullie examens," vervolgde Perkamentus glimlachend.
"Leerzaam? Als je met meisjes in één tent zit? Dat is wel leerzaam ja, voor je-" zei Sirius lachend, maar Perkamentus ging alweer verder.
"Jullie worden morgen ingedeeld in groepen, maar nu is het tijd om te gaan slapen. Welterusten!" Iedereen stond op en ging druk pratend op weg naar de leerlingenkamers.

"Goed," zei Perkamentus de volgende dag. "Het kamp is eind mei, maar ik ga nu alvast de groepjes opnoemen, zodat jullie het nog kunnen veranderen als jullie het er echt niet mee eens zijn." Hij glimlachte even toen hij dat zei. Daarna begon hij alle groepjes op te noemen, en iedereen luisterde maar half tot hij zijn naam hoorde.
"…en het laatste groepje, onder leiding van mij, bestaat uit Sirius Zwarts, James Potter, Peter Pippeling, Remus Lupos, Shirley Rijkse, Lily Evers, Mandy Kroo, April de Jonge, Mei-xing Li, Marlou Summers, Elke de Vries, Daphné Peters en Maxime Bakker. Nou, dat was het. Ik hoop dat jullie tevreden zijn, ik heb zoveel mogelijk rekening gehouden met…eh…jullie vriendenkring, zeg maar." zei Perkamentus tenslotte.
"Dat is te merken. Wie is Xi-meing?" zei Remus tegen Lily.
"Mei-xing!" zei ze wijzend op op een Chinees meisje, die een eindje verderop zat en geanimeerd met April en Mandy praatte, zij sliepen ook in de slaapzaal van Lily en Shirley.
"Leuk groepje," zei Shirley.
"Ja," zei Lily. "Zie je het voor je, Perkamentus in een tentje? Waarom gaat hij eigelijk mee, moet hij niet op school blijven?"
"Er zijn nog genoeg andere leraren over," zei Shirley schouderophalend.
"Gelukkig hebben we Anderling niet als leidster. Ik zie haar nog niet zo gauw eh…feesten, zeg maar," zei James. Lily grinnikte even toen ze aan Anderling dacht, die twee bierflessen in haar handen had en in een feestoutfit. Ze keek op en zag James naar haar glimlachen. Ze glimlachte terug en voelde vlinders in haar buik. Toen wist ze het zeker; ze was verliefd op James.
"Zeker een leuk groepje! Weet je hoe lekker Daphné is!" zei Sirius, terwijl hij naar een meisje aan de tafel van Ravenklauw keek. Lily tuitte afkeurend haar lippen, maar zei niets.

Zal ik het vragen? dacht Lily. Het was vrijdagavond en ze stond bij het mededelingenbord. Ze wilde James mee naar Zweinsveld vragen, maar ze durfde het niet echt. Maar ze moest het nu toch echt vragen, want morgen gingen ze al, en straks zou hij nog een ander hebben.
"Waar denk je aan?" vroeg Shirley.
"Ik wil James vragen naar Zweinsveld…zal ik dat doen?" zei Lily. Ze had Shirley al verteld dat ze verliefd was.
"Wacht tot hij je zelf vraagt, dat doet hij toch wel." zei Shirley.
"Hoe weet jij dat nou?" vroeg Lily.
"Ik weet alles." zei ze. Op dat moment kwam James op hen af. Shirley liep grijnzend weg.
"Eh…Lily?" zei James. Lily vermoedde dat Shirley met hem had gepraat, of het was wel heel erg toevallig.
Ze staarde hem aan. Hij noemde haar Lily…dat had hij niet meer gedaan sinds hun eerste jaar!
"Ja?" zei Lily verwachtingsvol.
"Wil je met me naar Zweinsveld morgen?" flapte James eruit.
"Oh!" zei Lily iets te verrast. "Ja, is goed." James knipperde met zijn ogen.
"Echt?"
"Jahaa. Ik zie je morgen wel. Doei." zei Lily en ze liep naar Shirley toe. James maakt een vreugdesprongetje.
"James and Lily, sitting in a tree…" zong Sirius achter hem. James draaide zich om en gaf hem een duwtje.
"Gaffel is verliefd!" riep Sirius lachend.
"Hou je kop, ik ben helemaal niet verliefd!" loog James.
"Natuurlijk niet," zei Sirius sarcastisch.
"Ik ben pas verliefd op Evers als de wc-pot van de muur valt!" zei James geërgerd. Ergens vlakbij hoorde hij een harde bonk. Sirius stootte zijn blaffende lach uit.
"Dat is toch toevallig geen wc-pot hè?" zei hij.
"Ha ha." zei James verveeld. "Kom nou, we gaan zo naar de Beukwilg. Remus is al weg." Sirius keek naar buiten en zag de volle maan.
"Ohja." zei hij. Ze liepen naar de leerlingenkamer om James' Onzichtbaarheidsmantel te halen en daarna naar buiten.

"James. James!" siste Lily, en ze gaf hem een por. Ze zaten in de Drie Bezemstelen, en James' ogen vielen steeds dicht. Hij schrok op.
"Wah? Oh, sorry hoor, het was gisteren volle maan, weet je…" zei hij slaperig.
"Wat doe je dan ook allemaal?" zei Lily.
"Uh…niks bijzonders." mompelde James.
"Ik zou ook wel een Faunaat willen zijn…" zei Lily.
"Ja?" zei James opeens klaarwakker. "Ik kan je helpen, hoor."
"Hmm….dat duurt wel lang hè? Kan je trouwens kiezen in wat voor dier je verandert?" zei Lily.
"Nee. Maar ik en Sirius hebben er drie jaar over gedaan om het uit te vogelen, dus als ik jou nou gewoon help, zal het niet eens drie maanden duren, denk ik." zei James. "Maar misschien kan je het beter niet doen. Jij verandert vast in een zwijn ofzo." voegde hij er nog plagerig aan toe.
"Sorry?" riep Lily verontwaardigd.
"Grapje, grapje." zei James lachend.
"Nou, als het minder dan drie maanden duurt, wil ik het best wel doen. Maar het is wel illegaal..." zei Lily serieus.
"Je wil toch Schouwer worden? Dan is het hartstikke handig als je een Faunaant bent..." zei James.
"Ja, dat wel, maar kan ik me later dan niet laten registreren ofzo?" zei Lily.
"Nee, want dan komen ze erachter dat je iets illegaals hebt gedaan, dus dat zou ik niet doen. En het is nog handig ook als niemand het weet." zei James.
"Dat is waar. Maar eh...zullen we naar Zacharinus?" zei Lily.
James knikte en ze stonden op.

Bij Zacharinus kwamen ze Sneep tegen, die met een paar andere Zwadderaars bij de draculasnoepjes stonden. Lily trok James snel mee ergens anders heen, voordat hij Sneep weer ging vervloeken. Maar toen Lily Maxime tegenkwam begon ze een praatje met haar en James sloop naar Sneep toe. Er volgde een lichtflits, en Sneeps gewaad was opeens knalgeel. James dook weg en ging onschuldig bij Lily en Maxime staan.
"Zullen we eh…gaan?" zei hij tegen Lily en hij trok haar al mee voordat ze kon antwoorden.
Ze struinden nog even door het dorp, maar het begon toch saai te worden omdat ze er al zo vaak geweest waren, en het was al vroeg donker. Ze liepen terug naar het kasteel. Het was doodstil en er was niemand te zien. James besloot eerst gewoon 'Doei' te zeggen en weg te lopen, maar hij bedacht zich.
Doe eens gek, Gaffel, zei hij in gedachten tegen zichzelf. Hij stond daar nog steeds te twijfelen, tot Lily opeens "Doei!" zei en weg wilde lopen.
"Wacht!" zei James nog, toen ze al bij de kasteeldeuren waren.
"Wat?" zei Lily.
"Noem je dat een afscheid?" zei James grijnzend.
"Wil je soms weer dat ik je ga kussen ofzo?" zei Lily.
"Eh…ja?" zei James. Lily lachte even, en toen was het een hele tijd stil.
"Nou, waar wacht je nog op?" zei ze na een paar minuten. James haalde zijn schouders op en liep naar haar toe.
"Weet je het nu wel zeker?" zei hij.
"Ja," zei Lily.
"Echt?" zei James.
"Hou je kop, Potter, en kus me." zei Lily. En dat deden ze, en ze vergaten alle ruzies en alle onenigheid van de afgelopen jaren...